Μερικές φορές τυχαίνει να βρίσκεσαι τυχαία στο σωστό σημείο τη σωστή ώρα. Και τότε μπορεί να σταθείς τυχερός και να συναντήσεις εικόνες που θα σε μαγέψουν.

Λιμνοθάλασσα της Κλείσοβας, στο Μεσολόγγι, γύρω στις τρεις. Η λιμνοθάλασσα είναι ακίνητη σαν λάδι και ο ήλιος έχει πέσει αρκετά χαμηλά, ώστε να δίνει εξαιρετικά είδωλα των αντικειμένων που βρίσκονται μέσα στη λιμνοθάλασσα. Είδωλα ανεστραμμένα, αλλά εντελώς όμοια σε μέγεθος με τα αντικείμενα

Για να φτάσουμε εκεί, μπαίνοντας και βγαίνοντας από το Αιτωλικό, περάσαμε δίπλα από γύφτικους μαχαλάδες. Χαμηλές παράγκες και χαμόσπιτα, καπνός που έβγαινε από τα μπουριά της ξυλόσομπας, παιδιά που τριγυρνούσαν ξυπόλητα, αλλά χαρούμενα. Και όλα αυτά με πλαίσιο άτακτους σωρούς από  αντικείμενα που σε εμάς φαίνονταν σκουπίδια, όμως για αυτούς ίσως να ήταν και θησαυρός

Ο δρόμος που ενώνει το Μεσολόγγι με τη νησίδα της Τουρλίδας είναι πολύ όμορφος και καταλήγει σε ένα πολυτελή πολυχώρο εστίασης και στο Μουσείο άλατος. Όμορφα έως πολυτελή αυτοκίνητα τον διασχίζουν , ενώ στις άκρες υπάρχει λωρίδα για όσους θέλουν να αθληθούν και να τον διασχίσουν τρέχοντας. Απέναντί μας το νησάκι της Κλείσοβας, όπου πριν από 200 χρόνια, τα νερά του γέμισαν από χιλιάδες ανθρώπινα πτώματα στη μάχη για την Ελευθερία.

Βλέποντας από εκεί το Μεσολόγγι, έχουμε απέναντί μας το επιβλητικό και εντυπωσιακό ξενοδοχείο ”Θεοξενία”. Και την ίδια στιγμή που φωτογραφίζουμε τους όμορφους αντικατοπτρισμούς στη λιμνοθάλασσα, ακούμε  άθελά μας τη συνομιλία δύο ηλικιωμένων ερασιτεχνών ψαράδων,  που έχουν ρίξει το πεταχτάρι τους : “Με 370 ευρώ, τι να πρωτοπληρώσω;”

Πολλοί αντικατοπτρισμοί τελικα. Και πολλών ειδών. Και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν είδωλα παραμορφωμένα, εξίσου πραγματικά όμως με τα αντικείμενα και σε μια μόνιμη σχέση αλληλεξάρτησης. Το ένα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο