Ο Νάζερμαν είναι ένας εβραίος καθηγητής που επιβίωσε από το Ολοκαύτωμα, κληρονομώντας όλη την φρίκη που το περιέβαλε. Τώρα, επαγγέλλεται τον ενεχυροδανειστή και έχει να αντιμετωπίσει όχι μόνο τους εφιάλτες του παρελθόντος αλλά και το σκληρό περιβάλλον του γκέτο της Ν. Υόρκης που ζει, το οποίο με τη σειρά του και αυτό τον παραπέμπτει στο παρελθόν.

Ο Νάζερμαν, για να μπορέσει να αντέξει τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης, είχε επιλέξει να νεκρώσει ό,τι μπορούσε να τον κάνει τρωτό. Αυτή η πλήρης συγκινησιακή αποστράγγιση, τον κάνει να αποκρούει κάθε κίνηση εγκαρδιότητας και κάθε απλωμένο χέρι

Ο Πορτορικανός βοηθός του, ένας πρώην μικροαπατεώνας, θυμωμένος από τη σκληρότητα που επιδεικνύει ο Νάζερμαν, αποφασίζει να τον τιμωρήσει και οργανώνει μια ληστεία. Άθελά του και σε βάρος της ζωής του, θα γίνει η ευκαιρία για τον Νάζερμαν να σπάσει για μια φορά το πέτρινο φράγμα της καρδιάς του.

Πρόκειται για δεύτερη μόλις ταινία του Σίντνευ Λιούμετ μετά το ντεμπούτο του στους “12 Ενόρκους”. Εδώ, ο εβραϊκής καταγωγής σκηνοθέτης, συνδέεί το Ολοκαύτωμα με τα κοινωνικά ζητήματα που προκύπτουν στην Αμερική των εντεινόμενων ανισοτήτων. Ταυτόχρονα, προετοιμάζει το έδαφος για τις μεγάλες πολιτικές ταινίες του της 10ετίας του ’70: “Σέρπικο” (1973),  “Σκυλίσια μέρα’ (1975) και το “Δίκτυο” (1976), μία από τις πιο ρηξικέλευθες κινηματογραφικές αποτυπώσεις του κόσμου της τηλεόρασης και των media

Όπως ο ίδιος έχει δηλώσει : “ Ενώ ο στόχος όλων των ταινιών είναι να διασκεδάσει, το είδος της ταινίας στην οποία πιστεύω, πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα. Aναγκάζει τον θεατή να εξετάσει την έκφανση με μια διαφορετική από τη δική του συνείδησή του πτυχή. Διεγείρει τη σκέψη και θέτει τους διανοητικούς χυμούς που απορρέουν.”

Έτος Παραγωγής: 1964

Διάρκεια:            116’

Σκηνοθεσία:      Σίντνεϊ Λιούμετ

Πρωταγωνιστούν: Ροντ Στάιγκερ, Τζεραλντίν Φιτζέραλντ