Ο χαμαιλέοντας είναι ένα είδος ερπετού που το δέρμα του έχει την ιδιότητα να αλλάζει χρώμα ανάλογα με το περιβάλλον. Μεταφορικά μπορεί να είναι ο άνθρωπος που αλλάζει φρονήματα, συμπεριφορά, στάση ανάλογα με τα συμφέροντά του.

«Το Γραμματικό θ’ ανοίξει. Τελεία-παύλα-παρένθεση. Η Δούρου θα χωροθετήσει και κανονίστε να είστε με τις μαύρες σημαίες. Εγώ θα είμαι απέναντι»

Έτσι απάντησε με περισσή αναίδεια και περιφρόνηση η Ρένα Δούρου σε όσους την είχαν ψηφίσει για να μην ανοίξει ο ΧΥΤΑ Γραμματικού, όπως τους είχε υποσχεθεί. Εντυπωσιάζει το θράσος με το οποίο ο πολιτικός αυτός χαμαιλέοντας απευθύνεται σε όσους μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν – ή νόμιζαν πως ήταν - συναγωνιστές της. Πόσο μάλλον όταν σκεφτεί κανείς ότι αυτή η κυρία έπρεπε να είχε πάει σπίτι της από καιρό. Μετά από τις φονικές πλημμύρες στη Μάνδρα, μετά από την εκατόμβη των θυμάτων από την πυρκαγιά στο Μάτι, η Δούρου όχι μόνο δεν είχε τη στοιχειώδη ευθιξία να παραιτηθεί, αλλά συνέχισε να κάθεται στην καρέκλα της εξουσίας ενεργώντας κόντρα στις προεκλογικές της υποσχέσεις, αυτές που την ανέβασαν σε αυτή την καρέκλα.

Εντυπωσιάζει, επίσης, και η αναφορά στον εαυτό της σε τρίτο πρόσωπο: «Η Δούρου θα χωροθετήσει» φωνάζει με στεντόρεια φωνή. Λένε πως οι βασιλιάδες μιλούσαν για τον εαυτό τους σε τρίτο πρόσωπο. Η Δούρου και οι βασιλιάδες, λοιπόν. Διώξαμε τους βασιλιάδες, διώξαμε τη δεξιά, για να έρθει το καινούργιο και μας προέκυψε η Δούρου

Δυστυχώς, οι πολιτικοί απατεώνες βρίσκουν και τα κάνουν. Ο φαύλος κύκλος της πολιτικής εξαπάτησης στηρίζεται εν πολλοίς στη βεβαιότητα από τη μεριά των πολιτικών απατεώνων ότι εμείς οι πολίτες έχουμε κοντή μνήμη και ξεχνάμε γρήγορα.

« Η χωροθέτηση του ΧΥΤΑ Γραμματικού είναι παράνομη καθώς βρίσκεται πάνω σε ρέμα […] Ο αγώνας της Κερατέας και της Φυλής μπορεί να γίνει ένα σύμβολο αντίστασης για τους κατοίκους του Γραμματικού […] Θέλω να μου υποσχεθείτε ότι στο Γραμματικό αυτή η νίκη θα επαναληφθεί. Κι εγώ να είστε σίγουροι ότι θα ξαναβγώ μπροστά όπως μπροστά ήμουνα τεσσερισήμιση μήνες»

Αυτά έλεγε η Δούρου κάποτε, προτρέποντας τους κατοίκους του Γραμματικού να συνεχίσουν το δίκαιο, όπως τον αποκαλούσε, αγώνα τους. Πέρασε όμως ο καιρός, παιχνίδι αλλιώτικο που χάθηκε στο φως. Η Δούρου ανέβηκε στην εξουσία. Άφησε στην άκρη το αγωνιστικό και συντροφικό ύφος, φόρεσε τον αυστηρό μανδύα της εξουσίας και μαζί με αυτόν άλλαξε και ιδέες

Δυστυχώς για μας και ευτυχώς για όλους αυτούς τους πολιτικάντηδες, ξεχνάμε γρήγορα και εύκολα υποκύπτοντας μοιρολατρικά στις αποφάσεις της εξουσίας, όποιες και είναι αυτές

Και θα συνεχίσει να τα κάνει, όσο εμείς ξεχνάμε και δεν τιμωρούμε. Ας κάνουμε λοιπόν μια αρχή. Μπορούμε να κάνουμε τη Δούρου μια θλιβερή παρένθεση; Μπορούμε να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα σε όσους νομίζουν ότι μπορούν να χτίζουν καριέρες εξαπατώντας μας; Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, έλεγε ο ποιητής. Μερικές φορές, απλή αξιοπρέπεια χρειάζεται, θα λέγαμε εμείς