«Οι οπαδοί έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν πολιτικές απόψεις στα γήπεδα. Δεν θα μας το απαγορεύσει μια ελιτίστικη διοίκηση. Η Σέλτικ γεννήθηκε μέσα από την πείνα και την καταπίεση, γι’ αυτό οι οπαδοί της φημίζονται για την ενσυναίσθηση και την αλληλεγγύη τους». Εδώ και τέσσερα χρόνια, σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στη Βηθλεέμ, οι οργανωμένοι οπαδοί της Σέλτικ έχουν δημιουργήσει μια ομάδα, την Αϊντα Σέλτικ, η οποία, στην ουσία, λειτουργεί ως ακαδημία ποδοσφαίρου. Τα παιδιά παίζουν μπάλα ανάμεσα σε χαλάσματα, όχι μόνο για να αποδράσουν από τη ζοφερή καθημερινότητα, αλλά και ελπίζοντας ότι το ταλέντο τους θα τα βοηθήσει να κερδίσουν μια καλύτερη ζωή. Αναδημοσίευση από το protagon

Η διαμάχη της διοίκησης της Σέλτικ με τους οργανωμένους οπαδούς του σκωτσέζικου συλλόγου έχει βαθιές ρίζες. Χρονολογείται από το 2006, τότε που η Green Brigade (Πράσινη Ταξιαρχία) συστάθηκε για να δώσει χρώμα και παλμό στο «Σέλτικ Παρκ», καταλαμβάνοντας το βόρειο πέταλο του γηπέδου, αλλά, σχεδόν αμέσως, μετεξελίχθηκε σε μια οργάνωση κοινωνικοπολιτικού ακτιβισμού, αρνούμενη να περιοριστεί στον ρόλο ενός τυπικού συνδέσμου φιλάθλων.

Οι σχέσεις των δυο πλευρών υπήρξαν, ανέκαθεν, τεταμένες. Και χθες (31 Οκτωβρίου), ήρθε η ρήξη. Το club ανακοίνωσε ότι τα μέλη της Green Brigade αποκλείονται, μέχρι νεοτέρας, από τους αγώνες της ομάδας και ακύρωσε τα εισιτήρια διαρκείας που τους είχε διαθέσει. Μια θάλασσα από παλαιστινιακές σημαίες, που ανέμιζαν στις εξέδρες στη διάρκεια του πρόσφατου αγώνα εναντίον της Ατλέτικο Μαδρίτης για το Τσάμπιονς Λιγκ, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Αυτή η εικόνα, η οποία έκανε τον γύρο του Κόσμου, θα καθίσει τη Σέλτικ «στο σκαμνί» της UEFA, που απαγορεύει αυστηρά κάθε είδους πολιτικά μηνύματα στις διοργανώσεις της. Δεν θα είναι η πρώτη φορά, που ο σύλλογος θα τιμωρηθεί για το ίδιο παράπτωμα. Προκάλεσε, όμως, και μια εύλογη απορία. Γιατί οι οπαδοί της συγκεκριμένης ομάδας (δεν ήταν μόνον οι οργανωμένοι) έδειξαν τόσο μεγάλη ευαισθησία για κάτι που συμβαίνει 4.000 χιλιόμετρα μακριά;

Για να το κατανοήσει κανείς, θα πρέπει να γνωρίζει τις καταβολές της Σέλτικ, η οποία ιδρύθηκε από ιρλανδούς μετανάστες στη Γλασκώβη, προκειμένου να συγκεντρώνει χρήματα για τις φτωχές οικογένειες. Ακόμη και σήμερα, 136 χρόνια μετά, οι οπαδοί της συγκινούνται από τα προσφυγικά δράματα -βλέπουν σε αυτά τους προγόνους τους- και διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με τη «μάνα» Ιρλανδία, που παραδοσιακά τάσσεται υπέρ των Παλαιστίνιων. Στα δικά της γήπεδα, οι παλαιστινιακές σημαίες είναι συχνό φαινόμενο, ακόμη και στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα. Τις είδαμε και στον αγώνα της Εθνικής Ελλάδας στο Δουβλίνο, μια εβδομάδα μετά την αιφνιδιαστική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ.

Τα μέλη της Green Brigade θεωρούν καθήκον τους, να θυμίζουν στους υπόλοιπους οπαδούς της Σέλτικ τις ρίζες τους. Αλλά και να είναι οι εκφραστές των αξιών του συλλόγου. Έχουν φορέσει t-shirts με το έμβλημα του IRA. ‘Εχουν αναρτήσει πανό που έγραφε «Τρομοκράτης ή οραματιστής;», παρομοιάζοντας τον Γουίλιαμ Γουάλας, πρωταγωνιστή του πολέμου κατά των Αγγλων τον 13ο αιώνα, με τον Μπόμπι Σαντς, στέλεχος του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού, που πέθανε το 1981 στη φυλακή έπειτα από απεργία πείνας. Έχουν δώσει δικά τους ονόματα σε δρόμους της Γλασκώβης (Τζορτζ Φλόιντ, για παράδειγμα), καλύπτοντας τις επίσημες ονομασίες με μπογιά. Το μπάνερ «Fuck the crown», που κρέμασαν στην εξέδρα τους μετά τον θάνατο της Βασίλισσας Ελισάβετ, είχε διχάσει το «Σέλτικ Παρκ».

Τη μέρα που η Χαμάς σκόρπισε τον θάνατο στο Ισραήλ, η Σέλτικ υποδεχόταν την Κιλμάνροκ. «Νίκη στην αντίσταση» και «Ελεύθερη Παλαιστίνη», έγραφαν τα πανό της Green Brigade, προκαλώντας την έντονη αντίδραση -στα social media- του ισραηλινού ποδοσφαιριστή, Νιρ Μπιτόν, ο οποίος αγωνίστηκε για αρκετά χρόνια στην ομάδα της Γλασκώβης: «Οι περισσότεροι από εσάς δεν γνωρίζετε, καν, που βρίσκεται το Ισραήλ», ανέφερε, μεταξύ άλλων, στην οργισμένη του ανάρτηση.

Η Σέλτικ καταδίκασε την πρωτοβουλία των οπαδών της. «Είμαστε ποδοσφαιρικός σύλλογος, όχι πολιτική οργάνωση», τόνισε σε επίσημη ανακοίνωση, για να λάβει την απάντηση της Green Brigade: «Οι οπαδοί έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν πολιτικές απόψεις στα γήπεδα. Δεν θα μας το απαγορεύσει μια ελιτίστικη διοίκηση. Η Σέλτικ γεννήθηκε μέσα από την πείνα και την καταπίεση, γι’ αυτό οι οπαδοί της φημίζονται για την ενσυναίσθηση και την αλληλεγγύη τους».

Εδώ και τέσσερα χρόνια, σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στη Βηθλεέμ, οι οργανωμένοι οπαδοί της Σέλτικ έχουν δημιουργήσει μια ομάδα, την Αϊντα Σέλτικ, η οποία, στην ουσία, λειτουργεί ως ακαδημία ποδοσφαίρου. Τα παιδιά παίζουν μπάλα ανάμεσα σε χαλάσματα, όχι μόνο για να αποδράσουν από τη ζοφερή καθημερινότητα, αλλά και ελπίζοντας ότι το ταλέντο τους θα τα βοηθήσει να κερδίσουν μια καλύτερη ζωή.

Η Πράσινη Ταξιαρχία δεν θα υποχωρήσει. Και, όπως φάνηκε στον πρόσφατο αγώνα με την Ατλέτικο Μαδρίτης, η Σέλτικ βιώνει τον δικό της (εμφύλιο) πόλεμο. Το μισό γήπεδο ανέμιζε παλαιστινιακές σημαίες και τραγουδούσε το «You’ll Never Walk Alone», ενώ το άλλο μισό αποδοκίμαζε όσα συνέβαιναν με τη σιωπή του.

Πηγή : https://www.protagon.gr/epikairotita/giati-i-seltik-ypswse-ti-simaia-tis-palaistinis-44342820108

Το έγκλημα στη Γάζα συνεχίζεται. Οι δυτικές κυβερνήσεις παρακολουθούν εγκληματικά αμέτοχες ή συνένοχες τη γενοκτονία που συντελείται. Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί κάλεσμα της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση για τη συνέχιση και πολλαπλασιασμό των αγώνων για τη λευτεριά της Παλαιστίνης.

Οι καρδιές των λαών όλου του κόσμου χτυπούν στην αδούλωτη Γάζα!

Όλοι-ες στους δρόμους

Το βράδυ της Παρασκευής 27/10, ο σιωνιστικός στρατός έκοψε τις επικοινωνίες στη Γάζα, αποκλείοντάς την από τον έξω κόσμο, προκειμένου να εξαπολύσει ανενόχλητος την πολεμική του αεροπορία απέναντι σε αμάχους. Η θηριωδία της σιωνιστικής αεροπορίας είναι απερίγραπτη, ξυπνώντας μνήμες από τις πιο εφιαλτικές στιγμές στον βομβαρδισμό της βασκικής Γκερνίκα του 1937. Αν το 1937, οι ισχυροί «πολιτισμένοι» αυτού του κόσμου ξέπλεναν προκλητικά τα χέρια τους σε νιπτήρες γεμάτους αίμα, κλείνοντας τα μάτια στον εφοδιασμό των Ισπανών φασιστών με βαριά όπλα από τη φασιστική Ιταλία και τη ναζιστική Γερμανία, σήμερα οι δυτικοί «δημοκράτες» των ιμπεριαλιστικών μητροπόλεων στηρίζουν με νύχια και με δόντια την πολιτική εθνοκάθαρσης του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων, στο όνομα του «δικαιώματος της αυτοάμυνας» του Ισραήλ. Οι θύτες σιωνιστές κατακτητές μετατρέπονται στη δυτική προπαγάνδα σε θύματα και οι λέξεις χάνουν το νόημά τους στα δυτικά μίντια που ελέγχονται πλήρως από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και υποκλίνονται στη σιωνιστική-γκεμπελική προπαγανδιστική μηχανή.

Το υποχείριό τους, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, αφού δήλωσε τη στήριξή του στον φασίστα Νετανιάχου, χθες οδήγησε την Ελλάδα σε θέση αποχής από ψήφισμα στον ΟΗΕ για άμεση και διαρκή ανθρωπιστική εκεχειρία στη Γάζα. Ο πολιτικός εκπρόσωπος της ελληνικής αστικής τάξης, πιστός στις παραδόσεις των αφεντικών του ασελγεί στην αιματοβαμμένη ιστορία των αγώνων αυτού του τόπου και στους ισχυρούς δεσμούς φιλίας με τον παλαιστινιακό λαό. Είναι πολιτικό και ηθικό μας χρέος να σβήσουμε το άγος αυτό, κλιμακώνοντας την αλληλεγγύη μας στον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό που καταβάλλει χιλιάδες νεκρούς αμάχους στο θυσιαστήριο της λευτεριάς, αλλά δεν εγκαταλείπει τις πατρογονικές του εστίες.

Οι Παλαιστίνιοι ξέρουν πολύ καλά ότι ο πόλεμος δεν διεξάγεται στα δελτία ειδήσεων, αλλά στο έδαφος κι εκεί ο σιωνιστικός στρατός επιδεικνύει συνεχώς την αδυναμία του απέναντι στην ακλόνητη ισχύ των μαχητών της παλαιστινιακής αντίστασης. Οι χερσαίες απόπειρες εισβολής αποκρούονται αποτελεσματικά από την αντίσταση που οχυρώνεται στην υπόγεια πολιτεία των τούνελ και τα ερείπια των κτηρίων της Γάζας. Πρωί-πρωί σήμερα, Σάββατο, ο λαός της Λωρίδας της Γάζας κήδεψε τους νεκρούς του και προετοιμάζεται για το νέο σφυροκόπημα των βομβαρδιστικών, για τη νέα μάχη με τα τανκς και το πυροβολικό του ισραηλινού στρατού.

Οι Ισραηλινοί ξέρουν πολύ καλά ότι για να ξεριζώσουν την αντίσταση από τη Γάζα πρέπει να καταβάλουν χιλιάδες νεκρούς στρατιώτες. Ο ισραηλινός στρατός είναι ένας στρατός που βασίζεται στην τεχνολογική υπεροχή των όπλων του. Απειλεί τους Παλαιστίνιους, τους Άραβες και τους μουσουλμάνους στην Μέση Ανατολή με βομβαρδισμούς αμάχων, αλλά ποτέ δεν τολμά να στηρίζει σοβαρά χερσαία τις επιδρομές του. Το 2006 υποχώρησε από το Λίβανο ντροπιαστικά μετά από τους πρώτους εκατοντάδες νεκρούς, έτσι θα γίνει και σήμερα στη Γάζα, όπου οι μαχητές της παλαιστινιακής αντίστασης είναι πολύ περισσότεροι και διαθέτουν πολύ μεγαλύτερη ισχύ πυρός.

Ο αγώνας των παλαιστινιακού λαού, όπως και ο αγώνας παλιότερα του αλγερινού, του βιετναμέζικου, του κινέζικου και τόσων άλλων λαών απέναντι στην αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό, κρατάει δεκαετίες, είναι ένας αγώνας κατάκτησης θέσεων με τη μια γενιά να παραδίδει την σκυτάλη στην επόμενη. Η Γάζα μετατρέπεται στο νέο Ανόϊ των Παλαιστινίων, το προπύργιο της ακλόνητης αντίστασης που σαν φάρος προσελκύει χιλιάδες Παλαιστίνιους/ες στην αντίσταση εναντίον του ιμπεριαλισμού και των κατακτητών. Χιλιάδες στον αραβικό κόσμο αψηφούν τις απαγορεύσεις των δικτατορικών καθεστώτων σε Ιορδανία και Αίγυπτο και κατεβαίνουν σε πορείες υπέρ της παλαιστινιακής αντίστασης. Με επίκεντρο την αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό ένα νέο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα απλώνεται σε Ανατολή και Δύση.

Το βράδυ της Παρασκευής εκατοντάδες αμερικανοεβραίοι κατέλαβαν τον κεντρικό σταθμό της Νέας Υόρκης, ζητώντας άμεσα εκεχειρία. Ένα από τα βασικά τους πανό έγραφε: «πένθησε τους νεκρούς, πολέμα σαν τρελός για τους ζωντανούς». Στην ίδια τη μητρόπολη του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, όπου απαγορεύεται η ανάρτηση παλαιστινιακής σημαίας και οποιαδήποτε συγκέντρωση αλληλεγγύης, οι αμερικανοεβραίοι αντισιωνιστές δείχνουν το δρόμο της έμπρακτης αλληλεγγύης.

Άμεσος τερματισμός των αεροπορικών επιδρομών του Ισραήλ!

Η Γάζα θα γίνει ο τάφος του σιωνισμού-ιμπεριαλισμού!

Νίκη στα όπλα της Αντίστασης. Ο παλαιστινιακός αγώνας είναι δίκαιος, λαϊκός, επαναστατικός.

Άμεσος τερματισμός κάθε σχέσης, οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής και στρατιωτικής, με το Ισραήλ.

Καμία συμμετοχή της Ελλάδας σε στρατιωτική ενίσχυση του Ισραήλ κατά της Παλαιστίνης. Έξω οι Βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Οι λαοί νικούν με το όπλο στο χέρι!

Δεν υπάρχει Ειρήνη χωρίς Δικαιοσύνη!

Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

28/10/2023

75 χρόνια πριν, στις 2 Δεκεμβρίου 1948, με επιστολή τους στους New York Times, σημαντικοί Εβραίοι διανοητές μεταξύ των οποίων ο Albert Einstein και η πολιτική επιστήμονας και φιλόσοφος Hannah Arendt, προειδοποιούν για τo φασιστικό χαρακτήρα του «Κόμματος Ελευθερίας» του μετέπειτα πρωθυπουργού του Ισραήλ Menachem Begin και για το τρομοκρατικό του παρελθόν. Στην ανοικτή επιστολή τους στους ΝΥΤ, οι Εβραίοι διανοητές καταγγέλλουν το επικίνδυνο πολιτικό ρεύμα του ακροδεξιού σιωνιστικού κινήματος και προειδοποιούν για τους κινδύνους που εγκυμονεί η παρουσία του.

Για την Ιστορία, ο Menachem Begin συνδέεται με την ανατίναξη ξενοδοχείου στην Ιερουσαλήμ το 1946 με 91 νεκρούς καθώς και με τη σφαγή 240 άμαχων Παλαιστίνιων στο χωριό Ντερ Γιασίν το 1948. Όλα αυτά δεν τον εμπόδισαν να γίνει το 1977 πρωθυπουργός του Ισραήλ και να τιμηθεί το 1978 με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης (!). Είναι επίσης βέβαιο ότι αν αυτή η επιστολή αποστελλόταν σήμερα, οι συντάκτες της θα είχαν αποκληθεί «αντισημίτες».

Ακολουθεί η επιστολή 

Στους εκδότες των New York Times:

Μεταξύ των πιο ανησυχητικών πολιτικών φαινομένων της εποχής μας είναι η εμφάνιση στο νεοσύστατο κράτος του Ισραήλ του «Κόμματος Ελευθερίας» (Tnuat Haherut), ενός πολιτικού κόμματος που μοιάζει πολύ ως προς την οργάνωση, τις μεθόδους, την πολιτική φιλοσοφία και την κοινωνική απεύθυνση στα Ναζιστικά και Φασιστικά κόμματα. Δημιουργήθηκε από τα μέλη και τους συμπαθούντες της πρώην Irgun Zvai Leumi, μιας τρομοκρατικής, δεξιάς, σωβινιστικής οργάνωσης στην Παλαιστίνη.

Η παρούσα επίσκεψη του Μεναχέμ Μπέγκιν, ηγέτη αυτού του κόμματος, στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει προφανώς στόχο να δημιουργήσει την εντύπωση ότι υπάρχει αμερικανική υποστήριξη στο κόμμα του στις προσεχείς ισραηλινές εκλογές, και να δυναμώσει τους πολιτικούς δεσμούς με συντηρητικά σιωνιστικά στοιχεία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αρκετοί Αμερικανοί με εθνικό κύρος έδωσαν τα ονόματά τους για να καλωσορίσουν την επίσκεψή του. Είναι αδιανόητο ότι εκείνοι που αντιτίθενται στον φασισμό σε όλο τον κόσμο, εάν ενημερωθούν σωστά για το πολιτικό παρελθόν και τις προοπτικές του κ. Μπέγκιν, θα μπορούσαν να προσθέσουν τα ονόματά τους και να υποστηρίξουν το κίνημα που αυτός εκπροσωπεί.

Πριν γίνει ανεπανόρθωτη ζημιά με οικονομικές συνεισφορές, δημόσιες εκδηλώσεις υπέρ του Μπέγκιν και τη δημιουργία στην Παλαιστίνη της εντύπωσης ότι ένα μεγάλο τμήμα της Αμερικής υποστηρίζει φασιστικά στοιχεία στο Ισραήλ, πρέπει να ενημερωθεί το αμερικανικό κοινό για το παρελθόν και τους στόχους του κ. Μπέγκιν και του κινήματός του.

Τα όσα λέει δημόσια το κόμμα του Μπέγκιν αποκρύπτουν τον πραγματικό του χαρακτήρα. Σήμερα μιλούν για ελευθερία, δημοκρατία και αντι-ιμπεριαλισμό, ενώ μέχρι πρόσφατα κήρυτταν ανοιχτά το δόγμα του φασιστικού κράτους. Είναι με τις πράξεις του που το τρομοκρατικό κόμμα προδίδει τον πραγματικό του χαρακτήρα. Είναι από τις προηγούμενες πράξεις του που μπορούμε να κρίνουμε τι μπορεί να περιμένουμε πως θα κάνει στο μέλλον.

Επίθεση στο αραβικό χωριό

Ένα συγκλονιστικό παράδειγμα ήταν η συμπεριφορά τους στο αραβικό χωριό Ντέιρ Γιασίν. Αυτό το χωριό, έξω από τους κύριους δρόμους και περιτριγυρισμένο από εβραϊκά εδάφη, δεν είχε λάβει μέρος στον πόλεμο, και είχε φτάσει να πολεμήσει ακόμη και αραβικές συμμορίες που ήθελαν να χρησιμοποιήσουν το χωριό σαν βάση τους. Στις 9 Απριλίου (σύμφωνα με τους Τάιμς της Νέας Υόρκης), τρομοκρατικές ομάδες επιτέθηκαν σε αυτό το ειρηνικό χωριό, το οποίο δεν ήταν στρατιωτικός στόχος στη μάχη, σκότωσαν τους περισσότερους από τους κατοίκους του, 240 άνδρες, γυναίκες και παιδιά, και κράτησαν μερικούς από αυτούς ζωντανούς για να τους παρελάσουν ως αιχμάλωτους στους δρόμους της Ιερουσαλήμ. Η πλειονότητα της εβραϊκής κοινότητας έφριξε με αυτά που έγιναν και το Εβραϊκό Πρακτορείο (Jewish Agency) έστειλε ένα τηλεγράφημα συγγνώμης στον βασιλιά Αμπντουλάχ της Υπερ-Ιορδανίας. Όμως, οι τρομοκράτες, αντί να ντρέπονται για την πράξη τους, ήταν περήφανοι για αυτήν τη σφαγή, τη δημοσιοποίησαν ευρέως, και κάλεσαν όλους τους ξένους ανταποκριτές που είναι παρόντες στη χώρα να δουν τα συσσωρευμένα πτώματα και το γενικό χάος στο Ντέιρ Γιασίν.

Το περιστατικό του Ντέιρ Γιασίν αποτελεί παράδειγμα του χαρακτήρα και των ενεργειών του κόμματος της Ελευθερίας.

Μέσα στην εβραϊκή κοινότητα κηρύσσουν ένα μείγμα υπερεθνικισμού, θρησκευτικού μυστικισμού και φυλετικής ανωτερότητας. Όπως και άλλα φασιστικά κόμματα, έχουν συνηθίσει να σπάζουν τις απεργίες και έχουν ασκήσει πίεση για να καταστραφούν τα ελεύθερα συνδικάτα. Και στη θέση τους, έχουν προτείνει συντεχνιακά συνδικάτα κατά το ιταλικό φασιστικό πρότυπο.

Στα τελευταία χρόνια σποραδικής αντι-βρετανικής βίας, οι ομάδες IZL και Stern εγκαινίασαν ένα βασίλειο τρόμου μέσα στην Παλαιστινιακή εβραϊκή κοινότητα. Δάσκαλοι ξυλοκοπήθηκαν επειδή μίλησαν εναντίον τους, ενήλικες πυροβολήθηκαν επειδή δεν άφησαν τα παιδιά τους να μπουν στις οργανώσεις τους. Με γκανγκστερικές μεθόδους, ξυλοδαρμούς, σπάσιμο παραθύρων και πάμπολλες ληστείες, οι τρομοκράτες εκφόβισαν τον πληθυσμό και απέσπασαν εκβιαστικά μεγάλα ποσά.

Τα μέλη του Κόμματος της Ελευθερίας δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στα δημιουργικά επιτεύγματα στην Παλαιστίνη. Δεν έχουν ανακτήσει καμία γη, δεν έχουν χτίσει οικισμούς, και το μόνο που κάνουν είναι να αποδυναμώνουν την εβραϊκή αμυντική δράση. Οι πολυδιαφημισμένες μεταναστευτικές προσπάθειές τους ήταν ασήμαντες, και αφιερώθηκαν κυρίως στο να φέρνουν στην Παλαιστίνη φασίστες συμπατριώτες τους.

Παρατηρημένες διαφορές

Οι διαφορές ανάμεσα στα παχιά λόγια που λέει τώρα ο Μπέγκιν και το κόμμα του, και στο ιστορικό των παλιών επιδόσεων τους στην Παλαιστίνη δεν μοιάζουν με εκείνες ενός συνηθισμένου πολιτικού κόμματος. Φέρουν την αναμφισβήτητη σφραγίδα ενός φασιστικού κόμματος για το οποίο η τρομοκρατία (κατά των Εβραίων, των Αράβων και των Βρετανών) και η παραχάραξη είναι τα μέσα, και το «Ηγετικό Κράτος» είναι ο στόχος.

Υπό το φως των παραπάνω διαπιστώσεων, είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει γνωστή σε αυτή τη χώρα η αλήθεια για τον κ. Μπέγκιν και το κίνημά του. Είναι ακόμη πιο τραγικό το γεγονός ότι η κορυφαία ηγεσία του Αμερικανικού Σιωνισμού αρνήθηκε να κάνει εκστρατεία εναντίον των προσπαθειών του Μπέγκιν, ή έστω να εκθέσει στους δικούς της ψηφοφόρους τους κινδύνους για το Ισραήλ που συνεπάγεται η υποστήριξη στον Μπέγκιν.

Κατά συνέπεια, οι υπογράφοντες επιλέγουν να παρουσιάσουν δημόσια μερικά χαρακτηριστικά γεγονότα που αφορούν τον Μπέγκιν και το κόμμα του, και να προτρέψουν όλους τους ενδιαφερόμενους να μην υποστηρίξουν αυτήν την τελευταία φασιστική εκδήλωση.

ISIDORE ABRAMOWITZ, HANNAH ARENDT, ABRAHAM BRICK, RABBI JESSURUN CARDOZO, ALBERT EINSTEIN, HERMAN EISEN, MD, HAYIM FINEMAN, M. GALLEN, MD, HH HARRIS, ZELIG S. HARRIS, SIDNEY KAROH, FR, HARO, HAROK LINDHEIM, NACHMAN MAISEL, SEYMOUR MELMAN, MYER D. MENDELSON, MD, HARRY M. OSLINSKY, SAMUEL PITLICK, FRITZ ROHRLICH, LOUIS P. ROCKER, RUTH SAGIS, ITZHAK SANKOWSKY, IJ SHOENERG, IJ SHOENBERG STEFAN WOLFE.

Νέα Υόρκη, 2 Δεκεμβρίου 1948

Πηγή: https://info-war.gr/otan-o-ainstain-apokaloyse-fasistes/

Την ώρα όπου οι δυτικές κυβερνήσεις τάσσονται υπέρ της κυβέρνησης του Ισραήλ, νομιμοποιώντας με τον τρόπο τους τη γενοκτονία που συντελείται στη Γάζα, οι λαοί της Ευρώπης τάσσονται στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού. Η φωτογραφία είναι από το γήπεδο της Σέλτικ Γλασκώβης, όπου χιλιάδες Σκωτσέζοι οπαδοί της ποδοσφαιρικής ομάδας σήκωσαν Παλαιστινιακές σημαίες, εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό την αλληλεγγύη τους στους Παλαιστινίους, γνωρίζοντας ότι η ομάδα τους κινδυνεύει να τιμωρηθεί γι αυτή τους την κίνηση

«Για να γράψω ποίηση που δεν είναι πολιτική, πρέπει ν’ ακούω τα πουλιά, αλλά για ν’ ακούω τα πουλιά πρέπει πρώτα να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί»,

Μαρουάν Μακούλ, Παλαιστίνιος ποιητής

Άλλη μια σελίδα ντροπής γράφεται αυτές τις μέρες στο βιβλίο της ανθρώπινης βαρβαρότητας. Οι Ισραηλινοί, μη έχοντας διδαχτεί τίποτα από το Ολοκαύτωμα και τη γενοκτονία εις βάρος των προγόνων τους από τους Ναζί, διαπράττουν τώρα τη δική τους γενοκτονία εναντίον εκατομμυρίων εγκλωβισμένων Παλαιστινίων, βομβαρδίζοντας αμάχους, νοσοκομεία, εκκλησίες, σχολεία και κτήρια βασικών υποδομών. Οι Ισραηλινοί κρύβονται πίσω από τη φρικώδη επίθεση της Χαμάς για να δικαιολογήσουν την εκδικητική και ακόμη πιο φρικώδη επίθεσή τους. Δείχνουν να ξεχνούν όμως πως , όπως είπε και ο γ.γ του ΟΗΕ, αυτή η επίθεση της Χαμάς δεν έγινε εν κενώ. Έχουν προηγηθεί 75 χρόνια διωγμών, εκτοπίσεων, φυλακίσεων, βασανισμών, δολοφονιών και πολέμων στην προσπάθεια του Ισραήλ να διώξει τους Παλαιστίνιους από τη γη τους. Οι μαχητές της Χαμάς, όσο και αν φρίττουμε από τις πράξεις τους, είναι τα παιδιά της φτώχειας , της εξορίας και του πολέμου. Είναι τα παιδιά που γεννήθηκαν στη Γάζα, σε αυτή την ιδιότυπη φυλακή, τη μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του πλανήτη, όπου σε μια περιοχή στο μέγεθος της Λευκάδας ζουν αυτή τη στιγμή 2.5 εκατομμύρια άνθρωποι σε άθλιες συνθήκες

Την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις της πολιτισμένης Δύσης επικαλούνται το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα, δικαιολογώντας εμπράκτως την εκδικητική επίθεση του Ισραήλ, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε μια ακόμη επίδειξη πολιτικής αφασίας, αγκαλιάζεται με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό την ώρα που ο στρατός του Ισραήλ βομβαρδίζει ανελέητα τη Γάζα, σκοτώνοντας αμάχους και μικρά παιδιά και μιλά με εγκληματική αφέλεια για “το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα”, το οποίο λέει πως πρέπει να ασκήσει “ χωρίς μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος”. Μέχρι σήμερα, 26/10, και μετά από 20 μέρες ανελέητων βομβαρδισμών, έχουν σκοτωθεί πάνω από 7.000 Παλαιστίνιοι, από τους οποίους οι 3.000 είναι παιδιά και οι 1.700 γυναίκες. Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πόσες χιλιάδες ζωές αμάχων είναι αρκετές για τον Κυριάκο Μητσοτάκη για να μην θεωρηθεί μεγάλο το ανθρωπιστικό κόστος.

Εν τω μεταξύ, η Μέση Ανατολή βρίσκεται πολύ κοντά σε μια γενική ανάφλεξη. Η κτηνώδης και ανυποχώρητη πρακτική του Ισραήλ σπρώχνει όλο και περισσότερο τη Χεζμπολάχ , το Ιράν και ίσως και αραβικές χώρες σε μια στρατιωτική απάντηση που θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερο αιματοκύλισμα στην ευρύτερη περιοχή. Στο πολεμικό κάδρο όμως μπαίνει και η χώρα μας. Η αποστολή φρεγάτας στην Ανατολική Μεσόγειο, η ενεργοποίηση της βάσης της Σούδας και η παραχώρηση της 112 Πτέρυγα Μάχης στην Ελευσίνα, όπου οι Αμερικανοί θα μετασταθμεύσουν αεροσκάφη, μεταγωγικά και ιπτάμενα τάνκερ μετατρέπει τη χώρα μας σε ενεργό παίκτη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλειά της

Νάκμπα στα αραβικά σημαίνει καταστροφή. Έτσι αποκαλούν οι Παλαιστίνιοι την εκδίωξή τους από τη γη τους. Αν η Νάκμπα δεν αναιρεθεί, ειρήνη δεν πρόκειται να υπάρξει σε αυτό τον πολύπαθο τόπο

Εμείς, ως Γη & Ελευθερία,

καταγγέλλουμε τους Ισραηλινούς βομβαρδισμούς και τη γενοκτονία που συντελείται στη Γάζα και ζητάμε να σταματήσει το εγκληματικό εμπάργκο που επιβάλλει το Ισραήλ

ζητάμε από την ελληνική κυβέρνηση την απεμπλοκή της χώρας μας από τα νατοϊκά σχέδια (είτε άμεση με την αποστολή φρεγάτας είτε έμμεση με την παροχή διευκολύνσεων σε νατοϊκά στρατεύματα)

εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο δοκιμαζόμενο παλαιστινιακό λαό που αγωνίζεται για να κερδίσει το δικαίωμα στην ανεξαρτησία του και στηρίζουμε τον αγώνα του για τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής και τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους

Και για όσους αυταπατώνται … Όσο δεν υπάρχει ελεύθερη Παλαιστίνη, δεν θα υπάρχει ειρήνη

από το ιστολόγιο της "Γη & Ελευθερία" ...https://gikieleftheria.blogspot.com/

Όσοι δεν γνωρίζετε το «Μama», δεν πειράζει. Αποτελεί απλά την πρόφαση ή τον κράχτη για να μιλήσουμε για άλλα ζητήματα. Πάντως η πρόταση που κάνουμε είναι σοβαρή. Όσο σοβαρό είναι το συγκεκριμένο τραγούδι, όσο σοβαρή είναι η Eurovision, όσο σοβαρός είναι ο λαός αυτής της χώρας, όσο σοβαρή είναι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ

Το άρθρο αυτό θα ανακατέψει πράγματα που φαινομενικά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Θα μιλήσει για το συγκεκριμένο πόνημα, για τη Eurovision, για τη σοβαρή κατά τα άλλα ΕΡΤ, για τους σύγχρονους ραδιοφωνικούς σταθμούς των playlists, της παραπολιτικής και των γκρίζων διαφημίσεων, για τον Rogert Waters των Pink Floyd, για τη Λωρίδα της Γάζας, για ανίερες συμμαχίες κυβερνήσεων με φόντο το πετρέλαιο, για την κυβέρνηση των Λωτοφάγων του ΣΥΡΙΖΑ και θα θέσει για μια φορά ακόμη το ερώτημα: “Η τέχνη μόνο για την τέχνη ή και για κάτι παραπάνω;”

Είναι σα να έχουν δώσει σε έναν άνθρωπο δέκα φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους λέξεις λέγοντάς του να γράψει ένα κείμενο που θα πρέπει να τις περιέχει όλες. Ή σαν να ήθελε ο γράφων να μιλήσει για κάθε ένα από αυτά τα θέματα ξεχωριστά και να μην του έβγαινε κάποιο αξιοπρεπές σε έκταση κείμενο. Στην πραγματικότητα, όμως, έτσι είναι όλα τα πράγματα στη ζωή. Σύνθετα και αλληλοδιαπλεκόμενα

Ο γράφων, εδώ και αρκετά χρόνια, έχει αποφασίσει να ακούει μόνο την ΕΡΤ για πολλούς λόγους. Βαρέθηκε τους ραδιοφωνικούς σταθμούς που παίζουν αυτοματοπoιημένα playlists, σιχάθηκε τους σταθμούς που παίζουν διαφημίσεις όχι μόνο ανάμεσα στις εκπομπές αλλά και μέσα στις εκπομπές από τους ίδιους τους παραγωγούς των εκπομπών, κουράστηκε να ακούει δήθεν σοβαρούς δημοσιογράφους να κάνουν παραπολιτική και να το πλασάρουν ως πολιτική ανάλυση, αηδίασε από τους γκροτέσκους δημοσιογράφους όπως ο Καμπουράκης, ο Τράγκας, ο Βερύκιος – και ζητάει συγγνώμη από όσους ξέχασε.

Προτιμά, λοιπόν, την ΕΡΤ. Δεν παίζει διαφημίσεις (ούτε άσπρες, ούτε γκρίζες), δεν παίζει κακή μουσική, δεν κάνει παραπολιτικές εκπομπές, δεν έχει δημοσιογράφους μπαλαφάρες και έχει ζωντανό πρόγραμμα με ζωντανούς ραδιοφωνικούς παραγωγούς. Όμως … δυστυχώς γι’ αυτόν, κάθε χρόνο, τέτοια περίοδο, και για δύο τουλάχιστον μήνες, είναι υποχρεωμένος να ακούει, και μάλιστα πολλές φορές την ημέρα, το τραγούδι που πρόκειται να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη Eurovision. Και όχι τίποτε άλλο, αλλά ακούγοντάς το τόσες φορές, συλλαμβάνει τον εαυτό του να το σιγοτραγουδάει και να πιστεύει στο τέλος πως δεν είναι και άσχημο.

Σχετικά με το τραγελαφικό αυτό πανηγύρι της Eurovision, έχουμε πάψει πλέον να απορούμε πώς είναι δυνατόν τόσος κόσμος να ασχολείται σοβαρά μαζί του. Δεν μας εκπλήσσει, έχουμε συνηθίσει και αποδεχθεί κατά κάποιον τρόπο τη χυδαία αισθητική ενός μεγάλου μέρους του κόσμου. Άλλωστε, υπάρχουν πολύ χειρότερα τηλεοπτικά σκουπίδια από το συγκεκριμένο. Αυτό που μας προξενεί απορία είναι το πώς σε αυτό το κακόγουστο πανηγύρι συμμετέχουν κρατικοί ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί, καλή ώρα, η δική μας η ΕΡΤ

Ο φετινός διαγωνισμός, όμως, έχει μία ιδιαιτερότητα και αυτή έχει να κάνει με το γεγονός ότι θα διεξαχθεί στο Ισραήλ. Και πού είναι το πρόβλημα, θα πουν μερικοί; Άλλωστε το Ισραήλ συμμετέχει σε όλες τις αθλητικές διοργανώσεις σαν να είναι ευρωπαϊκό κράτος, αφού στην αντίθετη περίπτωση θα έμενε εντελώς απομονωμένο και μια ζωή θα έπαιζε η Χάποελ Τελ Αβίβ με τη Χάποελ Ιερουσαλήμ και αντιστρόφως.

Μην ξεχνάμε, επίσης, πως η χώρα μας συμμετέχει μαζί με το Ισραήλ και την Αίγυπτο σε μια θλιβερή οπορτουνιστική συμμαχία με φόντο το πετρέλαιο. Δεκαετίες στήριξης του παλαιστινιακού αγώνα ξεχάστηκαν μπροστά στο χρυσοφόρο όραμα του πετρελαίου. Το χρήμα κινεί τα απάντα, θα πει κάποιος. Ποιος, όμως, περίμενε ότι θα συμπεριφερόταν τόσο κυνικά μια κυβέρνηση που κάποια στελέχη της, όχι πολύ παλιά, πήγαιναν στη Λωρίδα της Γάζας, με κίνδυνο μάλιστα της ζωής τους, για να δώσουν βοήθεια στους λιμοκτονούντες Παλαιστινίους;

Η κυβέρνηση, αυτή, βέβαια, φρόντισε να αποδιώξει από πάνω της και να αποκηρύξει όχι μόνο την πράξη της αυτή, αλλά και ο,τιδήποτε τη συνέδεε με το πάλαι ποτέ κινηματικό και ιδεαλιστικό παρελθόν της. Τώρα κυβερνά ο ρεαλισμός και οι Παλαιστίνιοι δε χωρούν σε αυτό το σενάριο.

Ευτυχώς όμως για τους Παλαιστίνιους, υπάρχουν μερικοί άνθρωποι, όπως ο Roger Waters των Pink Floyd που εδώ και πολλά χρόνια έχει συνδέσει τη ζωή του και το έργο του με τον αγώνα υπέρ των Παλαιστινίων. Κάθε συναυλία του είναι και μια καταδίκη του Ισραηλινού απαρτχάιντ. Κάθε δημόσια παρέμβασή του είναι και ένα χτύπημα στο φασιστικό καθεστώς των Ισραηλινών. Δε θα μπορούσε, λοιπόν, να μην παρέμβει και να μην αποστείλει κάλεσμα για μποϋκοτάζ του διαγωνισμού που πρόκειται να διεξαχθεί στο Ισραήλ.

Το κάλεσμα απευθυνόταν στους διαγωνιζόμενους τραγουδιστές. Απευθύνθηκε σε κάθε έναν προσωπικά, μιλώντας στη γλώσσα του καθενός, και τον κάλεσε να μην πάει στο Ισραήλ στηρίζοντας με τον τρόπο αυτό τον αγώνα των Παλαιστινίων. Στο κάλεσμα αυτό καταδέχθηκε να απαντήσει η δική μας υποψήφια, η κυρία Ντούσκα. Η Ελληνοκαναδή καλλιτέχνης, σε μια μακροσκελή και άλλα-λόγια-ν’αγαπιόμαστε απάντηση, είπε ούτε λίγο ούτε πολύ πως στέκεται δίπλα στον Roger Waters στους αγώνες του για τα ανθρώπινα δικαιώματα, κλπ, κλπ, αλλά… αλλά η μουσική είναι, λέει, για να ενώνει και όχι για να διχάζει και πως η ίδια είναι καλλιτέχνης και όχι πολιτικός για να πάρει θέση στο θέμα.

Σύμφωνα με την κυρία Ντούσκα, λοιπόν, ο καλλιτέχνης κάνει τέχνη μόνο για την τέχνη και δε νομιμοποιείται να παίρνει θέσεις πάνω σε πολιτικά ή κοινωνικά ζητήματα. Παραμύθια της Χαλιμάς και προφάσεις της συμφοράς, προφανώς. Σιγά μη σκοτίστηκε η κυρία Ντούσκα για τους Παλαιστίνιους. Άλλος ένας κυρ-Παντελής είναι και, εφόσον κατ’αυτήν ο καλλιτέχνης πρέπει να κάνει μόνο τέχνη, ας σιωπήσει τουλάχιστον και ας κάνει την τέχνη της. Αυτή την όποια τέχνη σε αυτή την κολασμένη γωνιά της Μέσης Ανατολής που θα έχει φορέσει τα καλά της για να κρύψει την κόλαση που κρύβεται πίσω από τη βιτρίνα .

Αν και, μιλώντας για τέχνη, θυμηθήκαμε τον τίτλο του τρέχοντος άρθρου και προτείνουμε , αντί της κυρίας Ντούσκα, να στείλουμε το “Mama” στη Eurovision. Θεωρούμε πως είναι καιρός να βάλουμε τέλος στις σοβαροφανείς εμφανίσεις που στο τέλος καταλήγουν πάντα να μας απογοητεύουν. Ακούγοντας το “Mama” δεν καταλαβαίνει κανείς αν ο καλλιτέχνης κάνει πλάκα, ή αν μιλάει σοβαρά. Aν κάνει πλάκα, μπράβο του. Αν δεν κάνει, πάλι μπράβο στον καλλιτέχνη που αποδεικνύει περίτρανα με την ανοησία του πως στη σημερινή εποχή η εξυπνάδα και το ήθος είναι ιδιότητες που δεν είναι απαραίτητες για την κατάκτηση της επιτυχίας.

Όπως και να έχει πάντως, αν είμαστε έξυπνοι, στέλνουμε τον Sinboy στο Ισραήλ και τους τρελλαίνει όλους. Τρέλα η Eurovision; Τρέλα κι εμείς. Θα χαρεί και ο Roger Waters που θα νομίζει πως βρήκαμε έναν ευφυή τρόπο να σαμποτάρουμε τη Εurovision εκ των έσω,όπως κάνει καλή ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ με τον καπιταλισμό