Το Σάββατο που μας πέρασε, 6 Νοεμβρίου 2021, πλήθος κόσμου, κυρίως νέοι, συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της Αθήνας και ένωσαν τις φωνές τους με τα εκατομμύρια που διαδήλωσαν σε όλο τον κόσμο, με αφορμή τη Σύνοδο του ΟΗΕ για το κλίμα (#COP26).  Πάνω από 100 χιλιάδες πλημμύρισαν τη Γλασκώβη και δεκάδες χιλιάδες το Λονδίνο και πολλές άλλες πόλεις στη Βρετανία. Μαζικές διαδηλώσεις  έκαναν το γύρο του πλανήτη  από τις Φιλιππίνες μέχρι τη Ν. Κορέα και την Ινδονησία και από τη Γαλλία και το Βέλγιο μέχρι τον Καναδά. Οι διαδηλώσεις είχαν στόχο το πανηγύρι του διεθνούς οικονομικού συστήματος, την #COP26.

Οργανώθηκε ένα πανηγύρι που έστησαν επιχειρήσεις και οικονομικά συμφέροντα, με διοργανωτή και άλλοθι μαζί, τον ΟΗΕ, ο οποίος έχει καταστεί εργαλείο εξυπηρέτησης συμφερόντων και στραγγαλισμού των ανθρώπινων διεκδικήσεων.

Παραφράζοντας τον Fred Allen, θα λέγαμε πως οργανώθηκε μία συνδιάσκεψη  για το κλίμα, μιας ομάδας ανθρώπων που από μόνοι τους δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Βέβαια μπορούν σαν ομάδα να αποφασίσουν ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Ένας διεθνής εμπαιγμός δηλαδή. Σαν κι εκείνον τον εμπαιγμό –για να έρθουμε και στα καθ’ ημάς, που βαφτίζει  αντιπλημμυρικές τις επεμβάσεις που προωθούν την πλημμύρα και τη σφοδρότητα της ή σαν τον εμπαιγμό της γελοιότητας των δήθεν βραβείων περιβαλλοντικής επίγνωσης ή αφύπνισης, που αγοράζονται για να ξεπλύνουν τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά εγκλήματα.

Ο ΟΗΕ για ακόμη μία φορά, επιχειρεί να προβάλλει την ψευτοαφύπνιση του, θεσπίζοντας αυτά ακριβώς που του ορίζουν οι εντολείς του ή οι «χορηγοί» του. Απότοκο του εμπαιγμού που εξελίσσεται σε παγκόσμια κλίμακα, ήταν οι αντισυγκεντρώσεις κατά της #COP26. Από τα τοπικά, εθνικά, παγκόσμια οικολογικά κινήματα, με πολιτικό και οικολογικό πρόσημο, μέχρι την οικολογία τύπου Γκρέτα Τουνμπεργκ, οι συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις κατά της COP26  έκαναν αισθητή την παρουσία τους.

Να πάψει πλέον ο εμπαιγμός των λαών με επινοήσεις τύπου «αγοράς ρύπων» και ορισμούς προθεσμιών που  τελικά αποδεικνύονται ψέματα και κοροϊδία των λαών.

Να ληφθούν τολμηρότερες αποφάσεις για την προστασία του περιβάλλοντος.

Να τεθούν κριτήρια σχεδιασμού των έργων με κριτήριο τη μέγιστη προστασία της Φύσης.

Να ποινικοποιηθεί κάθε μελέτη και κάθε έργο που αποστερούν φυσικό περιβάλλον από τη γη και οι ποινές να είναι σκληρές.

Οι προτάσεις για πράσινη ανάπτυξη και πράσινη ενέργεια να υπακούουν σε αληθινά περιβαλλοντικά πρότυπα και να μη βαφτίζεται «πράσινη» κάθε πρόταση, όπως εκείνες που καταστρέφουν  βουνά, θάλασσες, τόπους και ανθρώπους. Να πάψει το ψέμα δηλαδή

Εν κατακλείδι, το πρόταγμα πρέπει να είναι η σύνοψη όλων των προσπαθειών για την προστασία του περιβάλλοντος.

Να ανατραπεί η καπιταλιστική ανάπτυξη που ζητάει:

όλο και περισσότερα προϊόντα,

όλο και περισσότερη ενέργεια,

όλο και περισσότερους χώρους για  σκουπίδια,

όλο και μεγαλύτερε πόλεις,

όλο και περισσότερη καταστροφή

ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΟΧΙ ΤΟ ΚΛΙΜΑ

Στην προσπάθεια πρέπει να συμμετάσχουμε όλοι. Από τις χώρες που βρίσκονται στην αιχμή της ρύπανσης (και ταυτόχρονα στην αιχμή της βιομηχανικής παραγωγής) μέχρι τις χώρες του τρίτου κόσμου, οι οποίες ξεπουλάνε το περιβάλλον του τόπου τους και την υγεία των ανθρώπων τους, προκειμένου να «εξαγοράσουν» ρύπους οι πλούσιοι και αναπτυγμένοι.

Αν αναρωτιέστε σε ποια ομάδα χωρών  ανήκει η μικρή Ελλάδα, δείτε όσα συμβαίνουν δίπλα σας και θα καταλάβετε πως και ο τρίτος κόσμος, ο κόσμος μας, έχει πολλές όψεις, μεταξύ των οποίων και η δική μας.

#COP26 #Glasgow pic.twitter.com/UrUg0h4ee8

— Stuart Gibson (@stuart_gibson) November 5, 2021