«Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο με τίτλο "Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας, ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία των Οδηγιών 2018/844 και 2019/692 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και λοιπές διατάξεις"», απαιτεί η «Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα» Δασολόγων, σε ανακοίνωσή της για το σχετικό νομοσχέδιο.

Στην ανακοίνωσή της η «Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα» Δασολόγων αναφέρει συγκεκριμένα τα εξής:

«Ό,τι δεν πρόλαβε λόγω των εκλογών να ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, το φέρνει τώρα εν μέσω κορονοϊού η κυβέρνηση της ΝΔ, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε το ζήτημα των οικιστικών πυκνώσεων και τις προσπάθειες για νομιμοποίηση των παράνομων αλλαγών στη χρήση και το χαρακτήρα των δασικών οικοσυστημάτων, που και οι δύο κυβερνήσεις συνέδεαν και συνδέουν με το 1975 και των οικοδομήσεων μέχρι το 2011.

Με το νομοσχέδιο αυτό, η κυβέρνηση επιδιώκει να αλλάξει εκ βάθρων το πλαίσιο αδειοδότησης των ΑΠΕ στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης των μονοπωλιακών ομίλων που πιέζουν για μεγάλες επενδύσεις με ιδιαίτερα χαρακτηριστικό ότι τον έλεγχο των επενδύσεων θα κάνουν ιδιωτικές εταιρείες που θα επιλέγουν οι επενδύτες. Σ αυτό το πλαίσιο, "συμπαρασύρονται" όλες οι χρήσεις γης και εκτάσεις, αρχαιολογικές, δάση και δασικές εκτάσεις.

Επιδιώκει, επίσης, την άρση κάθε εμποδίου για τη διευκόλυνση και νομιμοποίηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στα δασικά οικοσυστήματα και στο περιβάλλον. Αίρει διατάξεις προστασίας, επιτρέπει και διευρύνει τις επιχειρηματικές δράσεις, μονιμοποιεί καταπατήσεις, εκχερσώσεις, παράνομες δράσεις στα δασικά οικοσυστήματα που έγιναν μέχρι το 2011. Το νομοσχέδιο αυτό είναι αντισυνταγματικό, τουλάχιστον ως προς τα άρθρα 34, 37, 38, 44, 46, 47, 48, 51, 52, 53, 54.

Άρθρα 26-43 ίδρυση ΟΦΥΠΕΚΑ. Ο ΟΦΥΠΕΚΑ γίνεται βασικό εργαλείο έντασης και επιτάχυνσης της εμπορευματοποίησης του περιβάλλοντος και των δασικών οικοσυστημάτων. Μέσω του οργανισμού αυτού, η κυβέρνηση αφαιρεί - ιδιωτικοποιεί τη διαχείριση και προστασία του περιβάλλοντος και ιδιαίτερα των δασικών οικοσυστημάτων. Ο ΟΦΥΠΕΚΑ είναι το επόμενο βήμα που ξεκίνησε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με τη δημιουργία των φορέων διαχείρισης, συνεχίστηκε με την προσπάθεια εκσυγχρονισμού και επικαιροποίησης που έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι δεν εξασφάλισαν σε καμία περίπτωση την ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των περιοχών προστασίας και φυσικά των δασικών οικοσυστημάτων. Αποτελεί ένα εργαλείο εξυπηρέτησης των συμφερόντων διάφορων εταιρειών, ομίλων και ΜΚΟ, εργαλείο ιδιωτικοποίησης τομέων του περιβάλλοντος, που την ευθύνη προστασίας τους έπρεπε να έχει το κράτος με τις αρμόδιες υπηρεσίες.

Ο φορέας αυτός αποτελεί τη ΝΕΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΚΕΡΔΟΦΟΡΑ ΠΥΛΗ ΕΙΣΟΔΟΥ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΩΝ ΟΜΙΛΩΝ σε συνεργασία με τις γνωστές και μη εξαιρετέες ΜΚΟ (αρθ 27). Στον φορέα αυτό και τους επιμέρους φορείς δίνονται κι άλλες αρμοδιότητες -ιδιωτικοποιούνται- που είχαν κρατικές υπηρεσίες, συγκεκριμένα η Δασική Υπηρεσία (αρθ. 34) και οι Διευθύνσεις Περιβάλλοντος με στόχο την "απελευθέρωση" των δραστηριοτήτων στις περιοχές ευθύνης των φορέων διαχείρισης και του ΟΦΥΠΕΚΑ. Γι' αυτό και προβλέπεται και η άσκηση εμπορικής δραστηριότητας από τον ίδιο τον ΟΦΥΠΕΚΑ "κατά τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας" άρθρο 27 και 31, η "άσκηση εμπορικής δραστηριότητας", "αξιοποίηση κινητής και ακίνητης παρουσίας" και "...εκτέλεση έργων για λογαριασμό τρίτων".

Παράλληλα διαιωνίζεται η εργασιακή ομηρία των εργαζόμενων με τις γνωστές μαϊμού δήθεν αξιολογήσεις, ενώ ο ΟΦΥΠΕΚΑ αναγνωρίζεται ως φορέας υποδοχής αποσπάσεων - μετατάξεων αποδυναμώνοντας ακόμη περισσότερο ορισμένες κρατικές υπηρεσίες.

Ως "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα" Δασολόγων είμαστε αντίθετοι με τη δημιουργία του φορέα αυτού και της ύπαρξης των φορέων διαχείρισης και ζητάμε την κατάργησή τους. Οι περιοχές για τις οποίες υπάρχουν φορείς να περάσουν στη διαχείριση και προστασία των αρμόδιων αντίστοιχων κρατικών υπηρεσιών, οι οποίες πρέπει να ενισχυθούν με γενναίες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, μέσων και υποδομών, οικονομικά από τον κρατικό προϋπολογισμό, στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες (Δασική, Υπηρεσίες Περιβάλλοντος κλπ.) σ' αυτές τις υπηρεσίες και μάλιστα σε μόνιμες θέσεις να προσληφθούν όλοι οι εργαζόμενοι στους φορείς αυτούς.

Οι διατάξεις του κεφαλαίου Δ (αρθ. 44-46 ζώνες εντός προστατευόμενων περιοχών). Στο όνομα της προστασίας τους τις χωρίζει σε ζώνες τις οποίες τις βγάζει από τη δασική νομοθεσία και έτσι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κάθε είδους χρήση και επιχειρηματική επένδυση. Μάλιστα είναι αποκαλυπτική των προθέσεων η αναλυτική αναφορά στα έργα που προβλέπει και θα μπορούν πλέον να γίνονται στις δήθεν προστατευόμενες περιοχές. Διευρύνοντας το εύρος των επιτρεπτών επεμβάσεων, μετατρέπονται σε μεγάλη κερδοφόρα διέξοδο και για τον κατασκευαστικό τομέα.

Με το άρθρο 47 παρ. 2 καταργούνται οι εθνικοί δρυμοί και ονομάζονται εθνικά πάρκα. Δηλαδή σταματάει η προστασία των πυρήνων των εθνικών δρυμών στους οποίους δεν μπορούσε να γίνει καμιά παρέμβαση στον πυρήνα τους και αφηνόταν η φύση αδιατάρακτη. Τώρα με την κατάργησή τους και την ονομασία τους ως εθνικά πάρκα μπορούν να αναπτυχθούν επιχειρηματικές δραστηριότητες και στους πυρήνες των εθνικών δρυμών (ορεινός τουρισμός, χιονοδρομικά κέντρα, καταφύγια κλπ.).

Στο κεφάλαιο Ε για τους δασικούς χάρτες. Το άρθρο 48 είναι αντισυνταγματικό και ουσιαστικά ακυρώνονται οι μέχρι σήμερα δασικοί χάρτες, αλλάζει το περιεχόμενό τους, θα αναρτηθούν πάλι. Νομιμοποιεί κάθε παράνομη αλλαγή χρήσης και καταπάτηση δασικών εκτάσεων και δασών μέχρι το 1975. Η παραπομπή σε ΠΔ και εγκυκλίους (παρ. 11) είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε νέες προσφυγές στο ΣτΕ που θα τις καταστήσουν μη εφαρμόσιμες.

Στο ίδιο άρθρο υπάρχουν φωτογραφικές αλλά και γενικότερου χαρακτήρα διατάξεις παρ. 1.β (σελ. 76) υπέρ της τουριστικής και βιομηχανικής επιχειρηματικής δραστηριότητας σε βάρος των δασικών οικοσυστημάτων, ενώ με την παρ. 1γ νομιμοποιεί κάθε παράνομη οικοδομική άδεια μέχρι το 2011.

Με το άρθρο 49 τροποποιείται η σύνθεση των ΕΠΕΑ, σε βάρος της επιστημονικής γνώσης και εμπειρίας για την κρίση επί του χαρακτήρα ή της μορφής των εμφανιζόμενων στον δασικό χάρτη εκτάσεων τον οποίο εξετάζουν οι επιτροπές και πληρούν οι δασολόγοι των Δασικών Υπηρεσιών. Η αλλαγή της σύνθεσης με τη συμμετοχή άσχετων επιστημονικά ειδικοτήτων (1 δικηγόρος και μάλιστα ως πρόεδρος της επιτροπής και 1 μηχανικός). Είναι σαν να βάζει πρόεδρο δικαστηρίου δασολόγο. Ενώ είναι αυθαίρετος ο καθορισμός του αριθμού των υποθέσεων ως 100 το μήνα, αγνοώντας ότι ο χρόνος ολοκλήρωσης κάθε υπόθεσης καθορίζεται από το βαθμό δυσκολίας της. Αναδεικνύεται η ανάγκη για προσλήψεις μόνιμων δασολόγων αφού έτσι θα δοθεί η δυνατότητα πιο γρήγορης εξέτασης των αντιρρήσεων.

Στο κεφάλαιο για οικιστικές πυκνώσεις υπάρχει αντισυνταγματικότητα. Με τη δήθεν συμμόρφωση με την υπ’ αρ. 685/2019 απόφαση του ΣτΕ, η κυβέρνηση επιδιώκει να παρακάμψει με άλλη διαδικασία την αντισυνταγματικότητα χωρίς να εξασφαλίζεται ότι η αόριστη έννοια της "λειτουργικής ενότητας" δεν θα οδηγήσει σε νομιμοποίηση παράνομης ατομικής ή συλλογικής οικοδόμησης σε κρατικά δασικά οικοσυστήματα. Είναι απαράδεκτη η επιδίωξη γενικευμένης "προσωρινής" εξαίρεσης κατεδαφίσεων αυθαιρέτων η οποία οδηγεί σε συνέχιση της ομηρίας χιλιάδων οικογενειών και είναι βέβαια απαράδεκτο αν μιλάμε για αυθαίρετα μέχρι και το 2011 και το περιεχόμενο του προτεινόμενου ΠΔ του άρθρου 54.

Τέλος στο άρθρο 102 «Διατάξεις δασικής νομοθεσίας» (παρ. 2) δίνεται η δυνατότητα νομιμοποίησης επιχειρηματικών δραστηριοτήτων σε δάση και δασικές εκτάσεις χωρίς άδεια από τη Δασική Υπηρεσία. Ακόμη οι βοηθητικές ή υποστηρικτικές εγκαταστάσεις τους αναγνωρίζονται και ως "ανεξάρτητες εγκαταστάσεις" δίνοντας έτσι δυνατότητα επέκτασής τους σε δάση και δασικές εκτάσεις χωρίς να χρειάζεται άδεια και η βασική εγκατάσταση. Στο δε άρθρο εισάγεται ένα καθεστώς στο οποίο προβλέπει ότι για τη νομιμοποίηση λειτουργίας ενός συνόλου εξορυκτικών δραστηριοτήτων αρκεί αυτό να "υπόκεινται σε καθεστώς γνωστοποίησης με βάση το άρθρο 5 του παρόντος", δηλαδή αρκεί η γνωστοποίηση και όχι η άδεια από την αρμόδια υπηρεσία.

Η προστασία και ολοκληρωμένη διαχείριση του περιβάλλοντος και των προστατευόμενων περιοχών, που είναι άλλωστε και κρατική περιουσία, πρέπει να είναι ευθύνη του κράτους. Το σημερινό κράτος δεν μπορεί να την εξασφαλίσει. Γιατί όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις υποτάσσουν το περιβάλλον στους νόμους της αγοράς, το αντιμετωπίζουν ως εμπόρευμα και κερδοφόρα διέξοδο στις κάθε φορά επενδυτικές επιλογές των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων. Ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση του περιβάλλοντος προϋποθέτει διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και κοινωνίας η οποία θα έχει ως κυρίαρχο κριτήριο την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών συνδυασμένα με την ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία του περιβάλλοντος».

ΣΧΕΤΙΚΑ

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Δ. Μανωλάκου: Περιβαλλοντικό έγκλημα για τη διευκόλυνση των επιχειρηματικών ομίλων (VIDEO)

πηγή: 902.gr