Ένα άρθρο της Ματίνας Παπαχριστούδη στο ΠΡΙΝ που αφορά στην κατασκευή της νέας "Επιτροπής Λογοκρισίας" από μία κυβέρνηση που επιδιώκει τη μαζική συσκότιση του πληθυσμού. Προφανής στόχος είναι η φίμωση των ελεύθερων φωνών, όπως αυτές που έφεραν στη δημοσιότητα σκάνδαλα και επιχειρήσεις εκτροπής  (π.χ. υποκλοπές) αλλά και κατέδειξαν τις οπισθοδρομικές και φασίζουσες επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Φωνές και μέσα που κάλυψαν το κενό που άφησαν τα παραδοσιακά συστημικά (και ανομολόγητα εξαρτημένα) "μίντια", τα οποία είναι πλήρως ενσωματωμένα στην προπαγανδιστική επικοινωνιακή διαχείριση και χαρακτηρίζονται πια από τη συστηματική  κατασκευή μίας βολικής για τους εξουσιαστές, πραγματικότητας. Η απάντηση στα εξαγορασμένα μέσα ήταν η άνθηση των μικρών, ανεξάρτητων και ανένταχτων φωνών (έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα) τα οποία δεν εξαρτώνται οικονομικά από "επιχειρηματικές δραστηριότητες" αλλά αυτοχρηματοδοτούνται ή ενισχύονται από τους αναγνώστες τους. 

Οι διώξεις τύπου SLAPP απαιτούσαν και αντίστοιχη συμπόρευση στον κατήφορο και των δικαστών, πράγμα που δεν σύναδε με τον θεσμικό τους ρόλο και λόγω αυτού δεν μπορούσε να "αξιοποιηθεί" από τους θιασώτες της χειραγώγησης. Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη ακολουθώντας την πεπατημένη φασιστικών καθεστώτων, προτίμησε να "πάρει τον έλεγχο", ακόμα μία φορά με αντιδημοκρατικές διαδικασίες. Έτσι διαλύει κάθε έννοια ανεξαρτησίας του τύπου, τον οποίο προσδένει έτι περισσότερο στο άρμα του Μαξίμου και κάθε αυταρχικού "διοικούντα". Η κατηφόρα της εκτροπής που δείχνει το Μαξίμου δεν είναι παρά η θεσμοθέτηση αυτού που συμβαίνει ήδη σε πολλούς τόπους ανά τη χώρα, άτυπα και έχει γίνει πια κανόνας, δίχως ντροπή.

Η μαγική εξαφάνιση της λίστας Πέτσα για τα ΜΜΕ

της Ματίνας Παπαχριστούδη από την εφημερίδα ΠΡΙΝ

Με την ψήφιση, την περασμένη εβδομάδα, του νόμου για τα ΜΜΕ (που προβλέπει την ένταξη των έντυπων-διαδικτυακών Μέσων στα μητρώα του Μαξίμου και την άνωθεν εποπτεία ειδήσεων, ρεπορτάζ και ερευνών με το «μακρύ χέρι» των ενσωματωμένων δημοσιογράφων) έκλεισε και τυπικά η προεκλογική συμφωνία-πακέτο της κυβέρνησης Μητσοτάκη με τους ολιγάρχες της ενημέρωσης. Εκκρεμεί, στις αρχές του 2023, ένα ακόμη πακέτο χαριστικών ρυθμίσεων στην αγορά της οπτικοακουστικής παραγωγής και το ουσιαστικό χάρισμα δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ στην κοινή εταιρεία των καναλαρχών, Digea, για επενδύσεις στο ψηφιακό της δίκτυο. Ο νόμος πρακτικά, αποτελεί έναν ευρύ κατάλογο «δωροεπιταγών» στήριξης στους ολιγάρχες και τους μικρότερους ιδιοκτήτες των μίντια, υπό την προϋπόθεση ένταξής τους υπό την εποπτεία της υπηρεσίας επικοινωνίας του Μεγάρου Μαξίμου.

Οι όποιες αντιρρήσεις εκδοτών έντυπων-ηλεκτρονικών Μέσων που εκφράστηκαν, αφορούσαν την ασφυκτική εποπτεία μέσω των μητρώων του Μαξίμου, κάμφθηκαν όμως με την ικανοποίηση ορισμένων απαιτήσεών τους — όπως η διατήρηση του αφορολόγητου ποσοστού 30% της ετήσιας διαφήμισης στα μίντια, η παράταση μη πληρωμής του ειδικού φόρου διαφήμισης για τα περιφερειακά ΜΜΕ, η δυνατότητα να αποκτούν «μετοχικό μερίδιο» σε διαφημιστικές εταιρείες έναντι πακέτων διαφημίσεων…

Ο νόμος καθιστά τους εργαζόμενους στα τηλεοπτικά κανάλια υποψήφια θύματα σε μια νέα εργασιακή σφαγή, με τη μεταφορά ενός ποσοστού άνω του 25% σε θυγατρικές, συνεργαζόμενες εταιρείες των ιδιοκτητών, κάτι που μεταφράζεται πρακτικά σε 100 εργαζόμενους ανά σταθμό. Η διάταξη πέρασε μέσα από τις ανούσιες και ανέξοδες ανακοινώσεις της συνδικαλιστικής ένωσης της ΕΣΗΕΑ, η οποία ελέγχεται από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Οι καναλάρχες, στο μεταξύ, έχουν πολύ συγκεκριμένο σχέδιο. Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής περιεχομένου (κυρίως εκπομπές, αλλά και ρεπορτάζ, έρευνες, ραδιοφωνικές υπηρεσίες ή βίντεο) βγαίνει εκτός σταθμού, σε εταιρείες είτε θυγατρικές είτε συνεργαζόμενες. Σε αυτές θα απασχολούνται εργαζόμενοι και δημοσιογράφοι χωρίς σταθερές εργασιακές σχέσεις και ασφάλιση, για περισσότερα κανάλια και υπηρεσίες, αλλά θα λογίζονται ως «προσωπικό» των καναλιών.

Ο νόμος ψηφίστηκε με χαρακτηριστική αφωνία των συνδικαλιστών ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στις συνδικαλιστικές ενώσεις, καθώς οι δυνάμεις αυτές έχουν ήδη εξαργυρώσει τη σιωπή τους για την εργασιακή-επαγγελματική κατρακύλα δημοσιογραφίας και δημοσιογράφων, με θεσάρες και θεσούλες εξουσίας σε όργανα και φορείς. Η συναίνεσή τους στην επιτροπή λογοκρισίας που θα ελέγχει το περιεχόμενο ειδήσεων-ρεπορτάζ θα μείνει μελανό σημείο στη δράση τους.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν

Μία ιστορία για το πως μετέτρεψαν το δημόσιο αγαθό που λέγεται ηλεκτρικό ρεύμα σε χρυσό εμπόρευμα, οι αλχημιστές του νεοφιλελευθερισμού

Το  2016, με τον μνημονιακό νόμο (3^ο μνημόνιο) Ν.4389/2016 θεσπίστηκαν οι δημοπρασίες ρεύματος ΝΟΜΕ (Nouvelle Organisation du Marché de l’Electricité = Νέος Οργανισμός Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας) που ήταν ενταγμένες στο πλαίσιο της συμφωνίας που έκανε τότε η κυβέρνηση για να περιορίσει το μερίδιο της ΔΕΗ στην αγορά, από το στο 90% στο 50%. Με τις δημοπρασίες αυτές  οι ανταγωνιστές της ΔΕΗ αγόραζαν ρεύμα σε τιμή χαμηλότερη του κόστους. Άλλωστε αυτό το επέβαλλε το τρίτο μνημόνιο, με τον ίδιο νόμο, ο οποίος εξανάγκαζε τη ΔΕΗ να πουλάει φθηνά (με τιμή εκκίνησης που ορίζεται από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας – ΡΑΕ στο κόστος παραγωγής) συγκεκριμένη ποσότητα ηλεκτρικού ρεύματος που προέρχεται από τη λιγνιτική και υδροηλεκτρική παραγωγή της, με στόχο την ανακατανομή μεριδίων στη λιανική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και τη σταδιακή μείωση των μεριδίων της ΔΕΗ κάτω του 50% μέχρι το έτος 2020 (Ν. 4336/2015 ή τρίτο μνημόνιο).

Ποιοι είναι οι πωλητές ρεύματος;

Οι διάφοροι προμηθευτές ρεύματος -που αγοράζουν κάτω του κόστους σχεδόν από τη ΔΕΗ- καταθέτουν τις προσφορές τους, σε τιμές πώλησης,  στο Χρηματιστήριο Ενέργειας για τις ποσότητες που θα χρειαστούν όλοι οι καταναλωτές στην Ελλάδα ανά ώρα το επόμενο 24ωρο. Η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας, για την οποία κατατίθενται οι προσφορές, εκτιμάται από τα δεδομένα που υπάρχουν για κάθε περίοδο, η οποία πάνω κάτω είναι συγκεκριμένη.  Έτσι οι προμηθευτές ρεύματος (οι οποίοι μπορεί ναι είναι και μικροί παραγωγοί με ΑΠΕ), αφού αγοράσουν φτηνά «πακέτα» όπως είδαμε προηγουμένως, από τον μεγάλο παραγωγό που είναι η ΔΕΗ, καταθέτουν τις προσφορές τους στο χρηματιστήριο ενέργειας

Το 2019 -2020 με την πανδημία να έχει προκαλέσει αναστολή της οικονομικής δραστηριότητας, οι εκτιμήσεις έπεφταν έξω και η δραστική μείωση της ζήτησης οδήγησε αντίστοιχα σε μειωμένες τιμές προσφοράς.

Επειδή οι ιδιώτες παραγωγοί ρεύματος, αρχικά αλλά και λόγω πανδημίας αργότερα, ζημιώνονταν, ο τότε ΥΠΕΝ Χατζηδάκης λεοντάριζε από βήματος Βουλής και δήλωνε πως θα σταματούσε τις δημοπρασίες αυτές και μάλιστα έστελνε μήνυμα στις Βρυξέλλες θέτοντας «κόκκινες γραμμές» τις διαπραγματεύσεις που θα ακολουθούσαν την κατάργηση των δημοπρασιών.

«ΝΟΜΕ τέλος. Αυτό δεν αρέσει στις Βρυξέλλες, αλλά δεν μπορώ να ζημιώνεται η ΔΕΗ και να γελάνε οι ανταγωνιστές της. Ημουν δέκα χρόνια στις Βρυξέλλες, δεν θα υποχωρήσω απέναντι σε κανέναν γραφειοκράτη», έλεγε τότε ο Χατζηδάκης, «υπερασπιζόμενος» στη βιτρίνα τη ΔΕΗ αλλά βοηθώντας στην ουσία τους εκλεκτούς παραγωγούς και προμηθευτές, που τους «προστάτευε» από την αδηφάγα αγορά.

Η ελεύθερη αγορά των ΝΟΜΕ τότε δεν βόλευε τους πάντα ευνοούμενους του και έπρεπε να καταργηθεί (μέχρι να τους συμφέρει όπως και έγινε το 2021. Αυτό ήταν ένα παράδειγμα του πως εννοείται αυτό το νέο μοντέλο από τους Έλληνες ολιγάρχες και τους υπηρέτες τους. Αλλά ας πάμε παρακάτω στο νεοφιλελεύθερο ρεύμα που μας έχει χτυπήσει όλους φέτος.)

Πως λειτουργούν οι προσφορές των προμηθευτών στις δημοπρασίες για να φτάσει το ρεύμα στο σπίτι;

Πρώτα-πρώτα να διευκρινίσουμε πως στο «παζάρι» μπαίνουν κατά προτεραιότητα οι ΑΠΕ με μηδενική τιμή. Ο όρος «μηδενική τιμή» είναι ευφημισμός γιατί προηγουμένως οι παραγωγοί έχουν ήδη διασφαλίσει μέσω συμβάσεων εγγυημένες τιμές ανεξάρτητα από την τιμή της αγοράς.

Αρχικά οι φθηνότερες προσφορές και οι αντίστοιχες μονάδες γίνονται δεκτές. Μόλις εξαντληθούν αυτές οι μονάδες, αρχίζουν να γίνονται δεκτές οι προσφορές από τις ακριβότερες μονάδες. Και αυτά μέχρι να φτάσουμε στις ακόμα πιο ακριβές (αν δεν καλυφθεί το σύνολο της ζήτησης από τις προηγούμενες που συνήθως δεν καλύπτεται). Έτσι με την τιμή μονάδας να ανεβαίνει όσο ανεβαίνει και η ζήτηση, φτάνουμε στην αποκαλούμενη Οριακή Τιμή Συστήματος (το αρκτικόλεξο ΟΤΣ). Έτσι η τιμή μονάδας κυμαίνεται ανάλογα με τη ζήτηση από μηδέν (πληρωμένη ήδη από τον ελληνικό λαό με εγγυημένες συβάσεις με τους ιδιοκτήτες μονάδων ΑΠΕ) μέχρι την ακριβότερη προσφερόμενη τιμή μονάδας, μέσα στην ίδια μέρα.

Χειρότερη και από την ακριβότερη προσφερόμενη τιμή είναι η λεγόμενη «τιμή εξισορρόπησης». Είναι η τιμή μονάδας παροχής ρεύματος, όπως διαμορφώνεται  όταν εξαντληθεί όλη η εκτιμηθείσα ποσότητα για την οποία κατατέθηκαν οι προσφορές από τους προμηθευτές. Αν δηλαδή ο ΑΔΜΗΕ (Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας) διαπιστώσει ανάγκη για περισσότερο ρεύμα, το ρεύμα που θα πάρει θα πληρωθεί σε πολύ «ιδιαίτερη» τιμή., η οποία είναι η πιο υψηλή τιμή που απέμεινε από τις αρχικά προσφερθείσες. Εδώ είναι και το «καλό». Ανεξάρτητα με την αρχική προσφορά που κατέθεσε  αρχικά ο κάθε προμηθευτής, όταν αρχίσει η εφαρμογή της ΟΤΣ ή της τιμής εξισορρόπησης, το ρεύμα που θα προμηθεύσει θα το πληρωθεί με την ΟΤΣ ή την τιμή εξισορρόπησης, οπότε μόλις αρχίσει να φτάνει εκεί το πράγμα, οι προμηθευτές τρίβουν τα χέρια τους μέχρι να αναφλεγούν από την τριβή.

Υπάρχει όριο στην τιμή προσφοράς του κάθε προμηθευτή;

Το παζάρι είναι ελεύθερο αλλά ένα λογικό όριο (μέχρι σήμερα γιατί αύριο ποιος ξέρει;) θεωρούνται τα 3 ευρώ (!!!!) ανά κιλοβατώρα ή 3.000 ευρώ ανά μεγαβατώρα. Όπως γράφει η Χρύσα Λιάγγου στις 26.03.2022 στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ «σε κανονικές συνθήκες η ελληνική χονδρεμπορική αγορά είναι από τις ακριβότερες της Ευρώπης. Πολύ υψηλές προσφορές παρατηρήθηκαν τους πρώτους μήνες λειτουργίας του target model (δηλ. του μοντέλου των δημοπρασιών που γράφουμε στην αρχή του παρόντος) υποχρεώνοντας τη ΡΑΕ να πάρει μέτρα αλλά και να εισηγηθεί προς τις ευρωπαϊκές αρχές την επιστροφή υπερκερδών της περιόδου στην κατανάλωση»

Η διαφημισμένη «επιστροφή των υπερκερδών» θα αποδειχθεί άλλο ένα παραμύθι και μάλιστα με πολλούς δράκους που δεν θέλουν να αποχωριστούν το υπερκέρδος τους με τίποτα και έχουν πολύ ισχυρούς συμμάχους στην ΕΕ. Και ως γνωστόν, αυτοί κανονίζουν τα τι, τα πως και τα πότε. Ήδη έχουν αναπτύξει μία φιλολογία που λέει πως ο  όρος  «υπερκέρδη» δεν ισχύει αφού δουλεύουν σε μία αγορά που λειτουργεί με συγκεκριμένο χρηματιστηριακό  μοντέλο και πανευρωπαϊκό που δεν παραβιάζεται, στο ισχύον οικονομικό σύστημα (που έχει όνομα και λέγεται ακραίος καπιταλισμός). Στο σύστημα αυτό  δηλαδή δεν λειτουργεί κάποιος παράνομα όταν αρπάζει την ευκαιρία να κλέψει τον λαό (και πιο πολύ τον ελληνικό λαό λέμε εμείς)

Η ρήτρα αναπροσαρμογής (ή το κρεβάτι του Προκρούστη)

Η ρήτρα αναπροσαρμογής προϋπήρχε στα τιμολόγια των ιδιωτών παρόχων και στα τιμολόγια της ΔΕΗ από τον περασμένο Αύγουστο. Με την ενεργοποίησή της οι πάροχοι μετακυλούν στην κατανάλωση το σύνολο των αυξήσεων του κόστους προμήθειας στη χονδρεμπορική αγορά και αντιστοίχως τις μειώσεις, αν και στη δεύτερη αυτή περίπτωση δεν… βιάζονται ή και μπορεί να ξεχαστούν. Έτσι επιχειρούν δίχως κίνδυνο, αφού πάντα θα είναι εκεί το υποζύγιο να υποστεί τη ζημιά τους. Ωραία ελεύθερη αγορά!!!

Μέσω της ρήτρας αναπροσαρμογής μεταφέρεται στην κατανάλωση το συνολικό κόστος προμήθειας που προστίθεται πάνω στην ΟΤΣ και αντιστοιχεί σε προστιθέμενα κόστη, όπως οι απώλειες του συστήματος μεταφοράς και διανομής. Για παράδειγμα, τον Δεκέμβριο του 2021, με ΟΤΣ στα 239,32 ευρώ/MWh, το συνολικό κόστος για τους προμηθευτές έφτασε στα 316,47 ευρώ/MWh.

Οι ΑΠΕ και τα καλά τους

Πως επηρεάζεται η προσφερόμενη τιμή στις δημοπρασίες από τους προμηθευτές, από την προέλευση του ρεύματος (λιγνίτης, φυσικό αέριο, υδροηλεκτρικά, αιολικά, φωτοβολταϊκά κλπ);

Όπως αναφέρεται στην σχετική αρθρογραφία του ημερήσιου τύπου οι ελληνικές ΑΠΕ (οι οποίες όπως αναφέραμε προηγουμένως μπαίνουν στις προσφορές με  μηδενική τιμή) δεν συμμετέχουν στην αγορά γιατί απολαμβάνουν εγγυημένες τιμές. Δηλαδή στην ουσία επιδοτούνται από εμάς τους ίδιους μέσω του προϋπολογισμού και του τέλους ΑΠΕ που πληρώνουμε σε κάθε λογαριασμό, εδώ και χρόνια.

Από την άλλη οι ευέλικτες μονάδες, δηλαδή αυτές που διατίθενται για να  να υποκαταστήσουν τη μεταβλητότητα των ΑΠΕ (διακύμανση παραγωγής ρεύματος ανάλογα με το εάν φυσάει και εάν έχει ήλιο), είναι περιορισμένες. Εκεί μπαίνει και ο ρόλος του φυσικού αερίου που ως καύσιμο «ευελιξίας» τραβώντας την ανηφόρα, ανεβάζει περαιτέρω τους λογαριασμούς των καταναλωτών.

Εκεί που θεωρούσαμε το ηλεκτρικό ρεύμα κοινό αγαθό, μας το έκαναν χρηματιστηριακό εμπόρευμα και μάλιστα πολυτελείας.

Αν επιστρέψουμε στο 2019, όταν ο Χατζηδάκης απειλούσε τις Βρυξέλλες πως θα καταργήσει τις δημοπρασίες ΝΟΜΕ αφού δεν εξυπηρετούσαν τους προμηθευτές, αναρωτιόμαστε γιατί δεν αρχίζει τις ίδιες δηλώσεις πάλι ο διάδοχος του, ο Σκρέκας, αφού τώρα την πληρώνουν οι καταναλωτές δηλαδή ο λαός; Προφανώς στη χώρα δεν αξίζουμε όλοι το ίδιο και κάποιοι έχουν πολλά περισσότερα δικαιώματα από κάποιους άλλους.

Ρεύμα με εργολαβικό όφελος

Στην Ελλάδα όλη η ενέργεια περνάει μέσα από το Χρηματιστήριο Ενέργειας και δεν υπάρχει δυνατότητα διμερών συμβολαίων τα οποία θεωρητικά και μόνο,  προστατεύουν τους καταναλωτές από τις διακυμάνσεις της αγοράς, όπως διαμορφώνουν τις τιμές με τις δημοπρασίες των προμηθευτών. Στις ευρωπαϊκές αγορές υπάρχουν διμερή συμβόλαια που αποτελούν το 40%-80% της αγοράς. Γι’ αυτό κάθε σύγκριση του τούρκικου παζαριού της Ελλάδας με τις αγορές ρεύματος σε άλλες χώρες της Ευρώπης είναι λάθος. Αν δεν το καταλάβατε, αυτό σημαίνει ότι οι υψηλές τιμές που βλέπουμε στις αγορές της Ευρώπης δεν έχουν την ίδια επίπτωση στην κατανάλωση με αυτή που έχουν στην Ελλάδα, όπου μεταφέρονται 100% στους τελικούς αποδέκτες (στους καταναλωτές).

Η αρχιτεκτονική του συστήματος

Στο σύστημα του άκρατου καπιταλισμού, στο οποίο ζούμε και με τις νεοφιλελεύθερες ιδέες του Μητσοτάκη, επόμενο ήταν να υπαχθεί και το ρεύμα στους «όρους του δικού τους παιχνιδιού». Δίχως όρους και δίχως όρια δηλαδή. Σε μια χώρα πεσμένη στο χώμα μετά από 12 χρόνια διαδοχικών κρίσεων, αγαθά όπως το ρεύμα και το νερό θα έπρεπε να διαχειρίζονται ως δημόσια αγαθά. Ως κοινός μας πλούτος. Η Ε.Ε. τα μετέτρεψε σε εμπορεύματα και ο Μητσοτάκης έβαλε ένα παραπάνω «στολίδι» για να τα μετατρέψει σε εμπορεύματα πολυτελείας. Πόσο θα τραβήξει το σχοινί όμως;

Για να πετάξει από πάνω του τη λέζα, ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης άρχισε να μιλάει για επαναδιαπραγμάτευση της «αρχιτεκτονικής του συστήματος». Αυτό όμως είναι ένα παραμύθι. Αφενός δεν το επιτρέπουν οι δυνατοί της Ε.Ε. και από την άλλη, ακόμα και αν αλλάξει το σύστημα των δημοπρασιών, το ηλεκτρικό ρεύμα θα παραμείνει εμπόρευμα, χρηματιστηριακά διαπραγματευόμενο. Δηλαδή όλα είναι μία φούσκα.

Η ελεημοσύνη που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους

Ο Μητσοτάκης άρχισε να «επιδοτεί» τα αδύναμα ελληνικά νοικοκυριά με εκπτώσεις στους λογαριασμούς. Τις εκπτώσεις που τις κάνει με δημόσιο χρήμα, το οποίο όμως κατευθύνεται έτσι στα ταμεία των ισχυρών, δηλαδή των κερδοσκόπων αφού τα χρήματα της «έκπτωσης» τα παίρνουν από το δημόσιο ταμείο απευθείας. Το δημόσιο ταμείο και τα ελλείμματα που γεννιούνται, σύντομα θα κληθούν να τα καλύψουν οι ίδιοι άνθρωποι, δηλαδή τα αιώνια θύματα, εμείς οι καταναλωτές. Δεν τον νοιάζει τον Μητσοτάκη το δούλεμα αυτό. Πουλάει μούρη με τον δικό μας κόπο και τα δικά μας λεφτά και γεμίζει και τα ταμεία αυτών των οποίων «θα φορολογήσει τα υπερκέρδη». Προς το παρόν τους μπουκώνει με σίγουρο, κρατικό  χρήμα. Κάτσε λοιπόν τώρα λαέ μπροστά στην οθόνη να σου εξηγήσει το κάθε ΑΡΔάκι το πόσο πασχίζει η κυβέρνηση για το δικό σου καλό.

Κλείνοντας. Ο μαυραγοριτισμός και η αισχροκέρδεια είναι ενδημικά φαινόμενα στη χώρα από πολύ παλιά. Σχεδόν συνομήλικα με τον κοτζαμπασισμό, ο οποίος είναι συνομήλικος του ίδιου το ελληνικού κράτους. Αναζητούνται λύσεις, πολιτικές μεν αλλά κυρίως αναζητείται συνειδητοποίηση από όλους μας πως δεν θα βγούμε ποτέ από το χώμα, εκτός αν το αποφασίσουμε πραγματικά. Όχι με παχιά λόγια και εθνικές ονειρώξεις αλλά με αλληλεγγύη, έργα και λαϊκές επιτακτικές διεκδικήσεις. Αφού πρώτα καταλάβουμε πως δεν υπάρχει πια το παραμύθι της «μεσαίας τάξης» στην Ελλάδα και πως όλοι είμαστε στο ίδιο, χαμηλό κοινωνικό επίπεδο και απέναντι μας είναι μόνο η ομάδα των ολιγαρχών που μας κυβερνά και μας κοροϊδεύει ανοιχτά, μαζί με τις μαριονέτες τους.

Πηγές

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 1,2

Υπουργείο Ενέργειας - Ευελιξία

The insider  Τρία χρόνια από την ίδρυση του Ελληνικού Χρηματιστηρίου Ενέργειας

e-nomothesia

Εφημερίδα των Συντακτών. Οι δημοπρασίες ΝΟΜΕ ξανάρχονται

Ναι, φταίνε οι ανεμβολίαστοι για όλα. Για την εξάπλωση του ιού, για τους θανάτους, για τις διασωληνώσεις, για την οικονομία, για τον Ερντογάν, για την έκθεση Τσιόδρα – Λύτρα. Για τα πάντα και για πιο πολλά ακόμη. Ακόμα και για την  διαρκή παραγωγή μεταλλάξεων, ως απάντηση του ιού στο φράγμα που υψώνει απέναντι του το καθαρό(!!)  αιματάκι τους.

Ναι, φταίνε οι εμβολιασμένοι που ενώ αρπάνε κανονικά  τη νόσο και τη μεταδίδουν, επιμένουν να θέλουν να πάνε σε ταβέρνες, σινεμά και θέατρα. Σε μπουζούκια και κουτούκια και όπου γουστάρουν και αγαπούν. Και χωρίς τεστ και χωρίς τίποτα. Φταίνε ακόμα και για την  διαρκή παραγωγή μεταλλάξεων, ως απάντηση του ιού στο φράγμα που υψώνει απέναντι του η κάθε δόση εμβολίου που μπαίνει στο μολυσμένο από  ρυπαρό m-RNA, που μπορεί και να μεταλλάξει ακόμα και το γνήσιο, το ελληνικό Ιχώρ και να το κάνει m-Ιχώρ.

Όχι δεν φταίει η κυβερνησάρα που δεν έχουμε ΜΕΘ και νοσοκομεία για να αντιμετωπίσουμε το κακό. Τι θα πει πως είχε χρόνο να ετοιμάσει την κατάσταση αλλά επέλεξε να ξύνεται; Τι θα πει πως ο πρωθυπουργάρας έγραψε στα αρχεία του την έκθεση των συμβούλων του και ειδικά του οσίου Σωτήρη, ο οποίος  αποδείχθηκε και ανεπαρκής ως άνθρωπος και δεινός οσφυοκάμπτης  τελικά. Και αν για τον μηχανικό, κανείς δεν δίνει δεκάρα για το τι άνθρωπος είναι αφού η σχέση του διαμεσολαβείται από σχέδια, μπετά και σίδερα, που περνάνε τελικά και από 40 ελέγχους, άδειες και επαληθεύσεις, για τον γιατρό η ιδιότητα του ανθρώπου είναι εκ των ων ουκ άνευ. Είναι αυτή η ευαίσθητη προσωπική σχέση με τον ασθενή που τον καθιστά τη σιωπή του και την αδιαφορία του, εγκληματικές. Παραδείγματα «φακελοστόλιστων γιατρών» και της εκτίμησης που έχει η κοινωνία στο πρόσωπο τους, έχουμε όλοι. Αλλά άλλο είναι να έχουμε μπροστά μας έναν γιατρό και έναν ασθενή και άλλο τον ειδήμονα  και μία ολόκληρη κοινωνία που περιμένει από τον ρυθμιστή της ζωής της να αποφασίσει για το καλό της και το μέλλον της.  

Ποιος θα εμπιστευτεί τον Χατζηαβάτη σε ιατρική πράξη; Ακόμα και αν τέλειωσε το Χάρβαρντ του Βεζύρη του και η υπακοή στα κελεύσματα του είναι υποχρεωτική.  Κανείς δεν χάνει την τιμή του όταν έχει ήδη επιλέξει τον αυτοεξευτελισμό, σαν τον ήρωα μας. Ο αυτοεξευτελισμός είναι ασφαλής επιλογή για να αποφύγει κανείς την ξεφτίλα αλλά είναι και εξίσου ασφαλής για να χάσει κανείς δια παντός την αξιοπιστία του. Κανένα κουρέλι δεν είναι ούτε μπορεί να γίνει αξιόπιστο. Μπορεί όμως να αναλάβει υπουργείο, σε αντιστάθμισμα της ξεπουλημένης αξιοπιστίας του. Ο Βεζύρης του, ο οποίος καλύπτεται πίσω από τη ρόμπα του οσίου, θα τον ανταμείψει πλουσιοπάροχα, μιας και του έκλεψε την αξιοπρέπεια του.

Και μετά μένει μία ολόκληρη κοινωνία να αναρωτιέται γιατί αφενός οι διοικήσεις δεν πείθουν τους ανεμβολίαστους να εμβολιαστούν. Γιατί δεν πείθονται οι εμβολιασμένοι πως ο εμβολιασμός είναι για το καλό τους.  Και γιατί ενώ οι προμήθειες εμβολίων είναι διαρκείς, οι προμήθειες φαρμάκων είναι ελάχιστες και αφορούν μόνο τα ακριβά σκευάσματα. Άντε τώρα να ρωτήσουμε και γιατί ενώ υπήρχε χρόνος δεν φτιάχτηκαν και δεν εξοπλίστηκαν καινούργιες ΜΕΘ.

Εμβολιασμένοι  και ανεμβολίαστοι ορμάτε στην αρένα. Η μάχη μπορεί να ξεκινήσει. Μόνο μη ξεχάσετε πριν αρχίσετε τη μάχη, να κοιτάξετε προς το θεωρείο και να φωνάξετε στον αυτοκράτορα  

*Χαίρε Αυτοκράτορα. Οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν

Το ότι ο Μητσοτάκης είναι ακραία νεοφιλελεύθερος και οπαδός της κοινωνικής ζούγκλας, της κατάστασης εκείνης που το ανώτερο σαρκοβόρο θα τραφεί με τη σάρκα του κατώτερου στην κοινωνική τροφική αλυσίδα, είναι γνωστό. Είναι βαθιά εδραιωμένο ήδη από τα χρόνια που τον έστειλε ο μπαμπάκας του (ξέρετε εκείνος που είχε τρία κουτάλια στην Κατοχή και έτρωγε από τρία συσσίτια, τρεις φασολάδες "ανάλατες" την ώρα που συμπατριώτες του πέθαιναν στους δρόμους της Αθήνας, δίπλα του, από την πείνα, καταστρέφοντας τον μεσημαριανό ύπνο του "πολιτικού όντος" της οικογένειας Μητσοτάκη. Ο ισχυρός (ο φοιτητής της Νομικής Κ. Μητσοτάκης έτρωγε τις φασολάδες του χωρίς ενοχές, αφού ήταν ο ισχυρός, ο ανώτερος, Οι άλλοι ήταν καταδικασμένοι να πεθάνουν, με κανόνα την ταξική διάιρεση της τότε κοινωνίας. Όπως και σήμερα, οι φτωχοί είναι καταδικασμένοι να πεθάνουν αφού αταβιστικά, η πείναι και ο κολασμός της, έφτασε μέχρι τις ημέρες μας με γνήσιο και αποτρόπαιο εκφραστή, τον μικρό γιο του τότε κουταλοκτήτη. Μόνο που τώρα οι πεινασμένοι πεθαίνουν αθόρυβα. Χωρίς να ενοχλούν τον ύπνο του απογόνου της Δυναστείας.

Ο Κυριάκος -Κούλης- Μητσοτάκης δεν έχει πρόβλημα να το παραδεχτεί . Όχι σε γλώσσα ελληνική ούτε και ευθέως. Το κάνει σαφές με τον τρόπο του. Τον γνωστό τρόπο που μπερδεύει τη γλώσσα και τη σκέψη και εκτοξεύει την πιο απάνθρωπη κουβέντα ως οργασμό βλακείας και δυεσερμήνευτο εποκορύφωμα ανοησίας. Έτσι, για ξεκάρφωμα ίσως.

Μιλώντας στην πολιτική (λέμε τώρα) επιτροπή της ΝΔ, εκτόξευσε το παρακάτω, αντιπαραθέτοντας στην ίδια πρόταση, στην ίδια ζυγαριά, τις απώλειες της πανδημίας με τις επιδόσεις της οικονομίας

"Οι απώλειες μας πληγώνουν. Και μας πληγώνουν πολύ. Ωστόσο αυτές κινούνται λίγο κάτω από τους ευρωπαϊκούς μέσους όρους ενώ οι επιδόσεις της κοινωνίας και της οικονομίας τους υπερβαίνουν"

Και όμως! Το είπε ο βρυκόλακας. Ακόμα και αν τους "πληγώνουν" οι απώλειες, συγκρινόμενες με τις επιδόσεις της οικονομίας, πρέπει να χαιρόμαστε. Δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός. Το γιατί αυτός ο τύπος φέρει τον χαρακτηρισμό "άνθρωπος" είναι κάτι που ίσως ανακαλύψουν οι ψυχολόγοι και οι κοινωνιολόγοι του μακρινού, ίσως, μέλλοντος. 

Απολαύστε άλλη μία φορά το τι είπε ο Μητσοτάκης με την έγκριση και των λογογράφων του για να καταλάβετε τι κρύνεται πίσω από την ομοβροντία προπαγάνδας που δεχόμαστε καθημερινά. 

Το απόσπασμα από την ραδιοφωνική Ελληνοφρένεια

1941-1943, 1943-1945

Κατά τη διάρκεια της τριπλής Κατοχής και περισσότερο μετά το 1943, όταν η Κατοχή έγινε διπλή και σκληρότερη, για τον περιορισμό της αντιστασιακής δράσης στην Ελλάδα, εφαρμόστηκε από την πλευρά των κατακτητών Γερμανών και Βουλγάρων, η τακτική των αντιποίνων. Μία σειρά από Προεδρικά Διατάγματα της νεοελληνικής δημοκρατίας μας, αποδίδουν το επίθετο «μαρτυρικός» στον μακρύ κατάλογο χωριών, συνοικιών και κωμοπόλεων που γνώρισαν τη βαρβαρότητα των αντιποίνων των κατακτητών.

Η βάρβαρη αυτή τακτική ήταν κάτι σαν βαλκανικά Vergeltungswaffe (οι γνωστοί πύραυλοι V-1). Ήταν τα όπλα  της φυσικής εξόντωσης αμάχων, αποσκοπούσε στην ηθική εξόντωση της Αντίστασης. Στην απαξίωση της και την αποπομπή της από το σώμα του κατακτημένου αλλά αγωνιζόμενου λαού. Τελικά, μετά την ήττα των ναζί, η τακτική των αντιποίνων (μαζί με την τακτική της καμένης γης που εφάρμοσαν οι Γερμανοί κατά την οπισθοχώρηση τους) καταγράφηκαν στην παγκόσμια Ιστορία ως κτηνωδίες εφάμιλλες των όσων αποτρόπαιων ελάμβαναν χώρα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε Πολωνία, Βαυαρία και αλλού. Μαζί καταδικάστηκε και η τακτική του ψυχολογικού πολέμου, του οποίου η τακτική των αντιποίνων ήταν μέρος αφού εξάπλωνε πάνω στον αγωνιζόμενο λαό το αποτρόπαιο δίχτυ της «συλλογικής ευθύνης». Της συλλογική ευθύνης (το άλλοθι) για την εφαρμογή από τους κατακτητές,  της απόλυτης βαρβαρότητας.

2020

H COVID-19 περνά στις σκανδιναβικές χώρες. Νορβηγία και  Δανία λαμβάνουν  αυστηρά μέτρα στα σύνορά τους όπως και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Τα σκληρά lockdowns, κλείνουν τον κόσμο στα σπίτια του, σταδιακά σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες. Η Σουηδία ακολουθεί άλλο δρόμο.

Τα σύνορα της Σουηδίας παραμένουν ανοιχτά, όπως επίσης τα σχολεία (για τα παιδιά κάτω των 16 ετών), τα μπαρ, τα καφέ, τα εστιατόρια, οι κινηματογράφοι. Οι περιορισμοί είναι ελάχιστοι: η κυβέρνηση συνιστά συχνή πλύση των χεριών, εργασία από το σπίτι σε όσους μπορούν και αυτοαπομόνωση σε όσους αισθάνονται άρρωστοι ή είναι άνω των 70 ετών.

Οι Ευρωπαίοι αναρωτιούνται αν παίζει τελικά με μια ασθένεια, για την οποία δεν υπάρχει ακόμη καμία θεραπεία ή εμβόλιο, ή εάν η τακτική της θα θεωρηθεί ορθή στρατηγική για την καταπολέμηση μίας μάστιγας που έχει στοιχίσει εκατομμύρια θέσεις εργασίας και έχει οδηγήσει σε υποχρεωτικά μέτρα περιορισμού των μετακινήσεων, άνευ προηγούμενου σε χρόνο ειρήνης (ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ 3/4/2020).

Σε μία προσπάθεια να ερμηνεύσουν τη στρατηγική της Σουηδίας, ιστορικοί επισημαίνουν και άλλους παράγοντες. Πολιτικούς, Συνταγματικούς, Πολιτισμικούς.

Κρίσιμο είναι το γεγονός ότι οι πολίτες εμπιστεύονται σε μεγάλο βαθμό τις αρχές έως τους αυστηρούς νόμους του Συντάγματος που απαγορεύουν στην κυβέρνηση να παρεμβαίνει στις υποθέσεις των διοικητικών αρχών, όπως στην υπηρεσία δημόσιας υγείας.

2021

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Ελέγχου Νοσημάτων (ECDC), που αφορούν την εβδομάδα έως και 5 Σεπτεμβρίου, η Ελλάδα των 2 σκληρών lockdowns, κατέχει τη δεύτερη θέση σε αναλογία θανάτων ως προς τον πληθυσμό της μεταξύ 30 ευρωπαϊκών χωρών. Στην πρώτη πεντάδα δεν περιλαμβάνεται η Σουηδία της άρνησης επιβολής σκληρού lockdown.

Αναλυτικότερα

5 πρώτες χώρες σε θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού

Βουλγαρία           92,07

Ελλάδα                46,83

Λιθουανία           44,74

Κύπρος                33,78

Ισπανία                33,61

Ενώ

5 χώρες με τους λιγότερους θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού

Λουξεμβούργο   0

Σλοβακία             0,73

Σουηδία               1,07

Πολωνία              1,66

Ουγγαρία            1,84

Όλα τα παραπάνω μπερδεύονται σε ένα κουβάρι συνειρμών πάνω στην ακολουθούμενη από την Ελλάδα πολιτική, που σήμερα, 24/11/2021 έχει την αφετηρία του στην απόφαση ενός ηθοποιού πως η συνείδηση του δεν μπορεί να αντέξει το βάρος του να υπηρετεί μία τακτική (δεν είναι πολιτική ούτε στρατηγική βέβαια) που επιβάλλει τον διαχωρισμό των ανθρώπων με κριτήριο τον εμβολιασμό τους ή όχι. Ως μοναδικός ηθοποιός μονόπρακτου, ζητά συγγνώμη από συνεργάτες και συναδέλφους για την απόφαση του αυτή και αποχωρεί, προκαλώντας το κατέβασμα της παράστασης στην οποία πρωταγωνιστούσε.. Το θέμα είναι καθαρά θέμα συνείδησης και προσωπικής επιλογής, καθόλα σεβαστής, υποτίθεται σε μία ευρωπαϊκή χώρα. Αναζητείται λοιπόν αντικαταστάτης ηθοποιός από την παραγωγή και το έργο θα συνεχίσει να παίζεται -χωρίς να χάσει κανείς τη δουλειά του, όπως υποκριτικά διαλαλείται. 

Με την ανακοίνωση της απόφασης του ηθοποιού, σηκώνεται ένα κύμα που ζητά την καταδίκη του. Γιατί; Για μία προσωπική του επιλογή. Προβάλλεται στις οθόνες του καθημερινού ελέγχου μας, η μαγική λέξη. ΕΥΘΥΝΗ. Η σύνθλιψη του φρονήματος του ενός και όσων ενδεχομένως τον ακολουθούν στην καθημερινότητα τους, γίνεται πρωταρχικός στόχος ενός συστήματος που έχει αποτύχει επανειλημμένως στο  να  προστατέψει τους πολίτες. Και αναζητά την κολυμβήθρα του δικού του Σιλωάμ στην ατομική ευθύνη του ηθοποιού και τη αντίστοιχη συλλογική, όσων έχουν τις ίδιες πεποιθήσεις. Καταδίκη για παραδειγματισμό. Κάτι σαν ηθικά αντίποινα που παρακάμπτουν τη φυσική βία και εφαρμόζουν απευθείας στο υποκείμενο την ψυχολογική.

Δεν είναι θέμα εμβολιασμού. Είναι θέμα γενικότερων πολιτικών. Πολιτικών περιορισμού που θα έχουν και μία παράπλευρη μελλοντική ωφέλεια για τις επόμενες κυβερνήσεις. Την εξοικείωση ενός ολόκληρου λαού με τα κάθε μορφής περιοριστικά μέτρα. Και μάλιστα με μία επίφαση λογικής και ορθής πολιτικής στάσης που σκοτεινιάζει ακόμα περισσότερο τα πράγματα και διχάζει ακόμα περισσότερο μία διαλυμένη, μία κατακερματισμένη κοινωνία.

Αν δεν υπήρχαν οι συνεχείς αποτυχίες της αντιδημοκρατικής, αντιλαϊκής και παλινωδούσας μηντιακής κυβέρνησης, οι οποίες καταδεικνύονται από την (ευτυχώς ανεξέλεγκτη ακόμα από τους καναλάρχες) παγκόσμια καταγραφή, τα πράγματα θα ήταν χειρότερα. Ευτυχώς ακόμα δεν ξύσαμε τον πάτο του βαρελιού, όπως η Βουλγαρία αλλά είμαστε κοντά. Και αιτία δεν θα είναι ο ηθοποιός, ούτε η συνείδηση του που δεν του επιτρέπει να υπηρετεί τον διαχωρισμό, αλλά το ίδιο το σύστημα εξουσίας και η ιστορικά πιο ανίκανη κυβέρνηση που έχει περάσει από τον τόπο. Η κυβέρνηση VR (της εικονικής πραγματικότητας)