Οι πρώτοι δέκα φορείς διαχείρισης «απορροφήθηκαν» από τον ΟΦΥΠΕΚΑ

Αναδημοσιεύουμε άρθρο του Γ. Λιάλιου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 6ης Ιανουαρίου 2022, το οποίο αναφέρεται στην έναρξη της απορρόφησης των οργανισμών διαχείρησης προστατευόμενων περιοχών από τον νεοσύστατο (και απόλυτα εξαρτημένο από την κεντρική εξουσίαν-διάβαζε: κομματικός) ΟΦΥΠΕΚΑ με τις 24 αοκεντρωμένες μονάδες του (επίσης κυβενρητικά -διάβαζε: κομματικά εξαρτημένες).

Ο ιδρυτικός νόμος του υπεροργανισμού είναι ο νόμος Χατζηδάκη (4685/20), ήτοι ο χειρότερος νόμος που ίσχυσε για το περιβάλλον στη χώρα. από ιδρύσεως της, με  ξεκάθαρη κατεύθυνση την παραχώρηση του φυσικου πλούτου της χώρας σε οποιονδήποτε, αρκεί να φέρει τον χαρακτηρισμό "επενδυτής". 

Δεν κοροϊδευόμαστε. Οι ανεξάρτητοι Φορείς Διαχείρισης έπρεπε να εξαφανιστούν και ο σαρωτής συνταξιοδοτικού και εργασιακών δικαιωμάτων, ο ένας (από τους διακεκριμένους παρατρεχάμενους της οικογένειας) ολετηρας της χώρας, ανάλαβε και αυτή τη βρώμικη δουλειά. Σκεφτείτε μόνο πως στην πολύπαθη Αττική, ο Φορέας του Σχινιά διαχειριζόταν και προστάτευε 12 περιοχές Natura, μεταξύ των οποίων οι υγρότοποι Σχινιά, Βραυρώνας και Λεγραινών, το Σούνιο, η λίμνη της Βουλιαγμένης αλλά και ο Υμηττός. Επενδυτικά σχέδια φαίνονται στον ορίζοντα και δεν επιτρέπεται να στεναχωρήσουμε τους επενδυτές για τίποτα αγριόχορτα, πουλιά  ή φύκια.....

Νέα σελίδα για τις περιοχές Natura

(του Γιώργου Λιάλιου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Παρελθόν αποτελούν οι πρώτοι 10 από τους 36 φορείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών. Λίγο πριν η Ελλάδα καθίσει για δεύτερη φορά στο εδώλιο του Ευρωδικαστηρίου για πλημμελή προστασία της βιοποικιλότητας, ξεκίνησε η μετάβαση στο νέο σύστημα διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών, το οποίο βασίζεται σε μια κεντρική δομή και 24 αποκεντρωμένες μονάδες, υπό τη σκέπη του υπουργείου Περιβάλλοντος. Μένει πλέον να αποδειχθεί στην πράξη αν το νέο σύστημα θα αποδειχθεί καλύτερο, κάτι που εξαρτάται βέβαια και από την πρόθεση του υπουργείου Περιβάλλοντος να το στηρίξει.

Σύμφωνα με το νέο σύστημα, οι προστατευόμενες περιοχές θα «μοιραστούν» σε 24 αποκεντρωμένες μονάδες – για παράδειγμα, για όλη την Αττική υπεύθυνη θα είναι η Μονάδα Διαχείρισης Εθνικών Πάρκων Πάρνηθας, Σχινιά και Προστατευόμενων Περιοχών Σαρωνικού Κόλπου.

Είναι όμως έτοιμος ο ΟΦΥΠΕΚΑ να λειτουργήσει πραγματικά; «Οι 330 εργαζόμενοι στους φορείς βρίσκονταν σε εργασιακή ομηρία για πολλά χρόνια. Τώρα μετακινήθηκαν όλοι στον ΟΦΥΠΕΚΑ με τη σχέση εργασίας που είχαν και είμαστε έτοιμοι να προκηρύξουμε μέσω ΑΣΕΠ την πρόσληψή τους, καθώς το οργανόγραμμα του ΟΦΥΠΕΚΑ προβλέπει 366 θέσεις. Οπότε σε επίπεδο προσωπικού βρισκόμαστε από την πρώτη στιγμή σε καλό επίπεδο», εξηγεί ο κ. Τριάντης. «Ομως το βασικότερο είναι ότι, με τη νέα δομή, όλο το γραφειοκρατικό κομμάτι θα έρθει στην κεντρική υπηρεσία του ΟΦΥΠΕΚΑ –που είναι ήδη στελεχωμένη με 20 άτομα– και τα στελέχη των 24 αποκεντρωμένων μονάδων θα μπορούν να εστιάσουν στη μελέτη και προστασία των περιοχών τους, δηλαδή στο πραγματικό τους αντικείμενο».

Σε ερώτηση της «Κ» για τους 8 φορείς διαχείρισης (ανάμεσα σε αυτούς οι Κυκλάδες και η ανατολική Κρήτη) που ιδρύθηκαν το 2018 και δεν απέκτησαν ποτέ προσωπικό (έμειναν μόνο με διοικητικά συμβούλια), ο κ. Τριάντης διευκρινίζει ότι σε πρώτη φάση θα καλυφθούν από την κεντρική υπηρεσία, μέχρι να στελεχωθούν.

Eνα από τα βασικά ζητήματα κριτικής στο νέο σύστημα είναι τα περιθώρια ανεξαρτησίας του, καθώς οι 24 μονάδες είναι πλέον υπηρεσίες ενός οργανισμού του υπουργείου Περιβάλλοντος (οι φορείς διαχείρισης ήταν νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου) και δύσκολα οι υπάλληλοι θα δημοσιοποιήσουν τη διαφωνία τους, λ.χ. με κάποιο έργο.

«Οι φορείς έκαναν περίπου 7.500 γνωμοδοτήσεις ετησίως για έργα σε περιοχές Natura. Οι εισηγήσεις αυτές θα γίνονται εις το εξής από την αποκεντρωμένη μονάδα προς τη διοίκηση του ΟΦΥΠΕΚΑ και κατά τη γνώμη μου θα είναι πολύ πιο ισχυρές. Ο ΟΦΥΠΕΚΑ είναι ένας ενιαίος οργανισμός, θεσμικά κατοχυρωμένος και περισσότερο ενισχυμένος. Δεν μπορώ να σκεφτώ πώς στο πλαίσιο μιας αδειοδότησης ενός έργου θα μπορεί να αγνοηθεί τυχόν αρνητική γνωμοδότηση του ΟΦΥΠΕΚΑ».

Ο πρώτος φορέας διαχείρισης προστατευόμενης περιοχής στη χώρα μας ιδρύθηκε στη Ζάκυνθο το 2000 και ακολούθησε, το 2002, ο φορέας Σχινιά – Μαραθώνα. Και στις δύο περιπτώσεις κοινό χαρακτηριστικό ήταν… η προσπάθεια του τότε ΥΠΕΧΩΔΕ να αποφύγει η Ελλάδα καταδίκες από το Ευρωδικαστήριο για την κατάσταση που επικρατούσε στις δύο περιοχές Natura. Ακολούθησε το 2002 η «μαζική» ίδρυση 25 φορέων, ενώ τα επόμενα χρόνια προστέθηκαν και άλλοι, οι τελευταίοι 8 το 2018.

Το σύστημα των φορέων διαχείρισης των περιοχών Natura είχε αρκετά προβλήματα. Κατ’ αρχάς, μέχρι το 2018 οι φορείς κάλυπταν μόλις το 25% των προστατευόμενων περιοχών της χώρας, ενώ το 2018 η αρμοδιότητά τους επεκτάθηκε «στα χαρτιά» στο 100% των περιοχών Natura, χωρίς να υποστηριχθεί αντίστοιχα με προσωπικό και πόρους. Οι φορείς διαχείρισης υποχρηματοδοτούνταν διαχρονικά και από διαφορετικές πηγές –κυρίως από τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης– και όχι από τον προϋπολογισμό του υπουργείου Περιβάλλοντος, με αποτέλεσμα ανά διαστήματα να υπάρξει πρόβλημα ακόμη και στη μισθοδοσία των εργαζομένων τους. Επίσης, ως εποπτευόμενοι από το υπουργείο Περιβάλλοντος οργανισμοί, στους οποίους ο εκάστοτε υπουργός διόριζε το διοικητικό συμβούλιο, είχαν κάποιες φορές ως επικεφαλής τοπικούς «κομματάρχες», άσχετους με το αντικείμενο ή «χρωματισμένους» πολιτικά.

Από την άλλη πλευρά, οι φορείς διαχείρισης ουσιαστικά σήκωσαν όλο το βάρος της προστασίας των πολύτιμων ειδών και οικοτόπων στην Ελλάδα την τελευταία 15ετία. Εδωσαν πολλάκις μάχες σε τοπικό επίπεδο (άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε όχι) και κατάφεραν με το πέρασμα των ετών να γίνουν μια «υπολογίσιμη δύναμη» για την προστασία του περιβάλλοντος, παρά τη διαχρονική απαξίωσή τους από το υπουργείο Περιβάλλοντος. Πολλοί δε από τους προέδρους των φορέων διαχείρισης άφησαν σημαντικό έργο: χαρακτηριστικό παράδειγμα ο αείμνηστος καθηγητής του ΑΠΘ Θεμιστοκλής Κουιμτζής, πρόεδρος του φορέα Αξιού – Λουδία – Αλιάκμονα – Κίτρους το 2006-2019.

πηγή

ΥΓ Αρχίζει η ανάπτυξη από

το εθνικό πάρκο Σχινιά και τον υγρότοπο του, 

τη Βραυρώνα και τον δολοφονημένο Ερασίνο

το Σούνιο και τη νησίδα Πατρόκλου

τη Λίμνη της Βουλιαγμένης

τις νησίδες Πρασονήσι, Λαγουβάρδος και Δραγονέρα - Αντιδραγονέρα στα Αντικύθηρα

το αισθητικό δάσος Καισαριανής

τον Υμηττό

τον υγρότοπο των Λεγραινών και ως το Σούνιο 

και πολλά άλλα  (όπως οι νησίδες του Μυρτωου πελάγους) που θα αποτελούν πια το παρελθόν του φυσικού περιβάλλοντος της Αττικής

Ο άνθρωπος δεν κωλώνει πουθενά.

Μπορεί να ψήφισε (με τα δανεικά παλλόμενα φτεράκια των χηναρίων του) την κατάργηση κάθε προστατευτικής για το περιβάλλον,  νομοθετικής διάταξης.

Μπορεί να νομιμοποίησε τα αυθαίρετα σε δάση και δασικές εκτάσεις, επιβραβεύοντας την αυθαιρεσία.

Μπορεί να διαλύει αιγιαλούς και να τους κατατεμαχίζει, προσφέροντας τους δωρεάν σε «επενδυτές»

Μπορεί να κατατεμάχισε περιοχές Natura για να τις προσφέρει και αυτές στο πιάτο του «επενδυτή» και στην πραγματικότητα καταναλωτή φύσης

Μπορεί να διέλυσε τους φορείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών, για να φτιάξει το δικό του «κατάστημα» και να βολέψει τη δική του πελατεία

Μπορεί να είναι ο χειρότερος υπουργός, σε όλα τα ελληνικά υπουργεία, όλων των εποχών, αφού απ’ όπου περνάει σπέρνει όλεθρο και καταστροφή, ξεπουλώντας δομές και «ασημικά» της χώρας

Αλλά έχει το θράσος να αυτοδιαφημίζεται και μάλιστα με αφορμή την Ευρωπαϊκή Ημέρα περιοχών Natura 2000. Επιλέγει μάλιστα ως τίτλο της «αυτοδιαφήμισης» του –με κραυγαλέο θράσος και αναισχυντία- τη φράση «Νοιαζόμαστε για τη Φύση»