Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο ΚακόΛάβαμε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, την ακόλουθη επερώτηση του Κροάτη ευρωβουλευτή Ivan Vilibor Sinčić προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (την Κομισιόν, όπως τη λέμε εδώ) με την ενημέρωση της της 10ης Ιανουαρίου 2023. Η αρχική της υποβολή είχε γίνει στις 22/12/2022. Αφορά στην υπόθεση του ΟΕΔΑ Γραμματικού και την κατασκευή χώρου υγειονομικής ταφής απορριμμάτων (ΧΥΤΑ). Δημοσιεύτηκε αρχικά από τον Κυριάκο Γκίκα (ιστολόγιο Για τα Μπάζα 2). Την αναδημοσιεύουμε για δύο πολύ σημαντικούς λόγους. Ο πρώτος είναι πως αφορά το σύνολο της ανατολικής Αττικής και ο δεύτερος έχει να κάνει με τη συνάφεια της ως προς τον τρόπο που αποφασίζονται καταστρεπτικά έργα σε όλη την Αττική με πρόσχημα τη δήθεν «πρόοδο» και «αναβάθμιση» αποκρύπτοντας παράλληλα την σχεδιαζόμενη υποβάθμιση ζωής και τόπου.
Επερώτηση Ε-004153/2022
προς την Επιτροπή
Κανόνας 138
Ivan Vilibor Sinčić (NI)
Θέμα: Κατασκευή χώρου διάθεσης απορριμμάτων υγιεινής (ΧΥΤΑ) στον ΟΕΔΑ Βορειοανατολικής Αττικής στο Μαύρο Βουνό Γραμματικό και κλείσιμο έργου του Ταμείου Συνοχής
Ο ΧΥΤΑ Γραμματικού εγκυμονεί κινδύνους για τον υδροφόρο ορίζοντα και για την υγεία των κατοίκων της Αττικής και όχι μόνο. Ο χώρος έχει κατασκευαστεί πάνω σε ρέματα, κατά παράβαση της ελληνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας και των κριτηρίων επιλογής χώρου. Έτσι, το έργο είναι επικίνδυνο για το περιβάλλον και υπάρχει διαρκής κίνδυνος ρύπανσης και υποβάθμισης του περιβάλλοντος.
1. Έχουν επιβληθεί πρόστιμο στις ελληνικές αρχές επειδή επέτρεψαν να προχωρήσει αυτό το περιβαλλοντικά επιζήμιο και απαγορευμένο έργο και για υπεξαίρεση ευρωπαϊκών κεφαλαίων και χρημάτων των ευρωπαίων φορολογουμένων;
2. Μετά από κάθε βροχόπτωση γίνονται κατολισθήσεις και πρανή μεταφέρονται στην ευρύτερη παραλιακή περιοχή του Νότιου Ευβοϊκού Κόλπου. Θα γίνει άμεση επεξεργασία του χώρου υγειονομικής ταφής και θα αποκατασταθεί στην αρχική του μορφή και θα φυτευτούν δέντρα για την αποφυγή κατολισθήσεων και μεταφοράς πρανών;
3. Θα χρησιμοποιήσει η Επιτροπή τον ΧΥΤΑ Γραμματικού ως σημείο συζήτησης και μελέτη περίπτωσης για μελλοντικά ευρωπαϊκά έργα και για αλλαγή της νομοθεσίας της ΕΕ για την προστασία του περιβάλλοντος και των χρημάτων των ευρωπαίων φορολογουμένων;
Αρχική υποβολή: 22.12.2022 και ενημέρωση 10.01.2023
ΥΓ Είναι αστείο τελικά για τα μείζονα να καλείται να αποφασίσει αφενός η Κομισιόν (ΧΥΤΑ Γραμματικού) και αλλού να αποφασίζει ετσιθελικά ο περιφερειάρχης ή ο δήμαρχος (Μεγάλο Ρέμα).
Δύο νεκρούς και μεγάλες υλικές καταστροφές άφησε πίσω της το περασμένο Σάββατο η μεγάλη βροχόπτωση στον οικισμό της Αγίας Πελαγίας στην Κρήτη. Τα περισσότερα Μέσα μιλούν για μια ακόμη συνέπεια της βολικής - για τις ανθρώπινες ευθύνες και την ανεπάρκεια της εξουσίας - κλιματικής αλλαγής, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τις εγκληματικές ανθρώπινες επεμβάσεις στο περιβάλλον της περιοχής
Λίγες είναι οι φωνές που προτάσσουν τις ανθρώπινες ευθύνες. Μία από αυτές είναι του Γεράσιμου Παπαδόπουλου (Δρ Σεισμολόγος, τ. Διευθυντής Ερευνών, Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών) που γράφει:
“ Όχι, δε φταίει η κλιματική αλλαγή! Οι εικόνες πλημμυρικής καταστροφής που είδαμε στο Ηράκλειο Κρήτης, και παλιότερα αλλού, οφείλονται στην άναρχη δόμηση, στην αλόγιστη εκμετάλλευση του ιδιωτικού και δημόσιου χώρου και των αιγιαλών, στην παραβίαση βασικών φυσικών λειτουργιών του περιβάλλοντος, που μετέτρεψαν τις φυσικές κοίτες απορροής σε δρόμους-χειμάρρους, αυξάνοντας δραματικά την τρωτότητα των οικισμών.
Επιτέλους, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Επιτέλους, να καταλάβουμε ότι αυτό είναι ένα κλασικό παράδειγμα ενσυνείδητης ανατροπής της οικολογικής ισορροπίας”
Στην Αγία Πελαγία, στο πεδινό κομμάτι η δόμηση σήμερα είναι ασφυκτική, όπως φαίνεται στη δεξιά φωτογραφία σε σύγκριση με τη φωτογραφία αριστερά,
που απεικονίζει τη δόμηση στην περιοχή το 1945. [ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ]
Μια ακόμη φωνή είναι αυτή του Μιχάλη Δρετάκη, μέλους του Εργαστηρίου Οικολογίας και Διαχείρισης Περιβάλλοντος του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης, που γράφει πως η βροχόπτωση στην Αγία Πελαγία δεν ήταν και τόσο ακραία, αλλά ένα ισχυρό φαινόμενο που συμβαίνει σχετικά συχνά στην περιοχή (κάθε 3-5 χρόνια). Λίγες μόλις ώρες μετά το πέρασμα της φονικής κακοκαιρίας, ο Μιχάλης Δρετάκης γράφει αφενός για τις τεράστιες ευθύνες αυτών που επέτρεψαν την άναρχη δόμηση στην περιοχή και αφετέρου για την τραγική αναποτελεσματικότητα του λεγόμενου «αντιπλημμυρικού» έργου
Από την ανάρτησή του στο fb διαβάζουμε:
«Η κεντρική οδός Αγίας Πελαγίας ήταν κάποτε το βασικό ρέμα του όλου κόλπου. Με τη σειρά:
1. Έχτισαν παντού στα γύρω πρανή, δεν υπήρχε πλέον χώμα να απορροφήσει νερό, όλο το “περίσσιο” συσσωρεύεται στην όποια διέξοδο, παλιό ρέμα.
2. Το ποτάμι έγινε δρόμος, άσφαλτος και κόπηκε η όποια παλιά βλάστηση, αν θυμάμαι καλά είχε πλατάνια και πολλά καλάμια. Άρα δεν υπήρχε πλέον κάτι να συγκρατήσει την ορμή του νερού, αυτή πολλαπλασιάζεται χωρίς “εμπόδια”.
3. Ακριβώς στην εκβολή η διάμετρος περιορίζεται με χτίσιμο στις 2 πλευρές. Το παραπάνω νερό από τις όποιες ισχυρές βροχοπτώσεις μπαίνει εύκολα στα τουριστικά μαγαζιά.
4. Το ΜΕΓΑΛΟ έργο, ή μάλλον η χοντρή ΠΑΤΑΤΑ. Εγκιβωτισμός, εκβάθυνση εκβολής και τοιχίο και όλα αυτά λεγόμενα ως “αντιπλημμυρικό” έργο. Τι ακριβώς έκαναν με αυτό το έργο; Πρόκειται για το άκρον άωτον της ΒΛΑΚΕΙΑΣ. Συσσωρευμένης βλακείας σε κόσμο που άγεται και φέρεται από πολιτικές υποσχέσεις έργων που τελικά αποδίδει μόνο ΕΡΓΟΛΑΒΙΚΟ όφελος, και στην τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και σε μέρος του επιστημονικού κόσμου που αντιμετωπίζει τέτοια έργα ως αναγκαία για την Πολιτική Προστασία! ΜΠΟΥΡΔΕΣ ΤΡΑΓΙΚΕΣ.
Και επεξηγώ:
α) δεν έχουμε ακριβή στοιχεία πόσο έβρεξε το επίμαχο χρονικό διάστημα στην περιοχή αλλά οι δορυφόροι έδωσαν περίπου 120 χιλιοστά στη θαλάσσια περιοχή και άλλα τόσο ένας σταθμός ερασιτέχνη στην Παντάνασσα. Πιθανολογώ ότι δεν έπεσαν πάνω από 200mm στην περιοχή του κόλπου της Αγίας Πελαγίας το επίμαχο διάστημα, πιθανότατα ήταν λιγότερα. Αυτό σημαίνει ότι ΔΕΝ ΗΤΑΝ τόσο ΑΚΡΑΙΟ φαινόμενο όσο θέλουν να λέγεται ότι ήταν αλλά ήταν ένα ισχυρό φαινόμενο από αυτά που γίνονται σχετικά συχνά στην περιοχή (κάθε 3-5 χρόνια) και ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΝ. Θα γίνουν σίγουρα και πολύ πιο ισχυρά φαινόμενα.
β) Θα πρέπει να γίνουν επεξηγήσεις για ποιο όγκο νερού έχει σχεδιαστεί το αντιπλημμυρικό, και γιατί ΑΣΤΟΧΗΣΕ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ. Θεωρώ ότι φαινόμενα 50ετίας + που πρέπει να “βλέπουν” οι προδιαγραφές μελετών τέτοιων “έργων” στην περιοχή περιλαμβάνουν πιθανότητα για 300+mm στο ίδιο χρονικό διάστημα. Το ΑΒΑ ρεύμα στην περιοχή θα δώσει και θα ξαναδώσει τέτοια φαινόμενα, μάλιστα τα τελευταία χρόνια με την κλιματική κρίση – άνοδο θερμοκρασίας της θάλασσας βλέπουμε όλο και πιο συχνά τέτοια χαμηλά που δίνουν αυτό το ρεύμα. Αν το χαμηλό είχε πιο αργή πορεία – όπως συχνά συμβαίνει – οι καταιγίδες θα κρατούσαν περισσότερο χρόνο με πολλαπλάσιες συνέπειες.
γ) Η Αγία Πελαγία δεν έχει μέλλον όπως συνεχίζει να αναπτύσσεται. Πολιτικές γενναίες αποφάσεις για αυτά που γράφω στην προηγούμενη ανάρτηση δεν θα παρθούν. Τα ίδια ισχύουν φυσικά για τους κόλπους Λυγαριάς και Μαδέ
δ) το ανέκδοτο ΒΟΑΚ στην περιοχή, και η όλη παράκτια ζώνη από “Θησέα” ως Παλαιόκαστρο: Εδώ μιλάμε για σχιστολιθικά γκρεμνά, γεωλογικά η περιοχή είναι “ρευστή” με τα εδάφη σιγά σιγά να κυλούν προς τα κάτω. Έπρεπε κάθε δόμηση, κατασκευή δρόμου κλπ. να είχαν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΙ. Κάποια στιγμή θα δούμε τεράστιες κατολισθήσεις με τρομερές συνέπειες εκεί».
Στην αμέσως προηγούμενη ανάρτησή του, ο Μιχάλης Δρετάκης δεν φαίνεται διατεθειμένος να χαϊδέψει αυτιά και προτείνει λύσεις καθόλου δημοφιλείς μέσα στο συντηρητικό κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο και που γνωρίζει εκ των προτέρων ότι ακριβώς γι αυτό δεν πρόκειται ποτέ να υιοθετηθούν
«Οι κάτοικοι είναι αγανακτισμένοι, οκ. Όμως έχτισαν πάνω, δίπλα σε ρέματα. Ο Δήμος που πριν 2 χρόνια πανηγύριζε γιατί λέει το αντιπλημμυρικό είχε σώσει τότε την Αγία Πελαγία τώρα τα λέει κάπως αλλιώς: η μελέτη ήταν παλιά και εμείς απλώς έπρεπε να παραδώσουμε το έργο.
Η Περιφέρεια μιλά κλασικά για κλιματική αλλαγή.
ΚΑΝΕΙΣ "υπεύθυνος" δε λέει το λογικό: Σταματάει ΑΜΕΣΑ κάθε πολεοδομική πράξη σε όλη την περιοχή. Γίνεται ορθότερη οριοθέτηση των ρεμάτων φεύγει κάθε τσιμέντωμα σε κοίτες και όχθες, αφήνεται ελεύθερη από τσιμέντα, χτίσματα, δρόμους μια λογική ακτίνα κάποιων δεκάδων μέτρων από τις 2 πλευρές για να υπάρχει έδαφος να συγκρατάει νερά των βροχών. Δηλαδή ΓΚΡΕΜΙΣΜΑΤΑ σπιτιών, πισινών, ξενοδοχείων κλπ κλπ.
Φυσικά δεν θα γίνει κάτι τέτοιο και να ξέρετε ότι θα υπάρξουν χειρότερες καταστροφές στο - εγγύς μπορούμε να λέμε - μέλλον. Όλα τα "αντιπλημμυρικά" που έχω δει στην Κρήτη, εγκιβωτισμοί, συρματοκιβώτια, "καθαρισμοί" τελικά λειτουργούν ως ΠΛΗΜΜΥΡΙΚΑ»
Εν τω μεταξύ στη Ραφήνα ετοιμάζεται το έργο εγκιβωτισμού του Μεγάλου Ρέματος. Ένα έργο σχεδιασμένο από ανθρώπους που ούτε στο ελάχιστο δεν διδάσκονται από όσα συμβαίνουν γύρω τους. Παράγοντες, εργολάβοι και παπαγαλάκια έχουν στήσει ένα τρελό και παρανοϊκό χορό. Κι εμείς, άλλοι διάφοροι, άλλοι αδύναμοι, άλλοι απογοητευμένοι παρακολουθούμε αμέτοχοι. Κάποιοι, λίγοι, εξακολουθούν να αντιστέκονται και αντιμετωπίζονται ως γραφικοί και εχθροί της «προόδου»
Ο δήμαρχος του Δήμου Μαρκοπούλου, ήδη από το 2020 όπως είδαμε, απέρριψε την πρόταση να κατασκευαστεί το διαδημοτικό (και όχι μόνον) εργοστάσιο επεξεργασίας βιοαποβλήτων, το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει κομποστοποίηση υπολειμμάτων και παραγωγή βιοαερίου, στην περιοχή του, απεμπολώντας ..την ευκαιρία (!!!) να τεθεί ο δήμος του στην … «πρωτοπορία» της Ανατολικής Αττικής .
Ο δήμαρχος της Ραφήνας κ. Μπουρνούς αντίθετα, δεν ….έχασε τη μεγάλη ευκαιρία ! Πρότεινε στην ΕΔΣΝΑ να κατασκευαστεί το εργοστάσιο επεξεργασίας βιοαποβλήτων (με κομποστοποιηση και παραγωγή βιοαερίου) δίπλα στο Πικέρμι , απέναντι από την Καλλιτεχνούπολη, σε απόσταση αναπνοής από τους οικισμούς Βουνόπολη , Αγία Τριάδα, Αγία Κυριακή , Βγένα καθώς και την υπό ένταξη περιοχή του ΑΟΟΑ.
Ο κ. Μπουρνούς προσδιόρισε τη χωροθέτηση του εν λόγω εργοστασίου χωρίς να έχει ληφθεί σχετική απόφαση από το Δημοτικό Συμβούλιο. Την όρισε χωρίς να τον ενδιαφέρει η κοινωνική συναίνεση και χωρίς να αιτιολογήσει την επιλογή αυτής της περιοχής, όταν σύμφωνα με το Π.Δ. 199Δ’/2003 η εν λόγω περιοχή ανήκει στην ζώνη Γ2 (γεωργική γη) και φυσικά δεν είναι βιομηχανική ζώνη για να δεχτεί τέτοιες χρήσεις.
Σε ένα crescendo επίδειξης αυταρχισμού και αντιπεριβαλλοντικής νοοτροπίας και αποδεικνύοντας για ακόμα μία φορά την αδιαφορία του για το φυσικό περιβάλλον του τόπου, ξεπερνά την ανάγκη και το συνεπαγόμενο για πολιτισμένες χώρες καθεστώς προστασίας, του -χαρακτηρισμένου ως ιδιαιτέρου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος – ρέματος συνεχούς ροής, του Βαλανάρη. Τα ίδια ισχύουν και για το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας που πάνω του χωροθετήθηκαν και κατασκευάστηκαν Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων και εγκαταστάσεις τσιμεντοβιομηχανίας, σε πολύ μικρή απόσταση από τη μονάδα που έρχεται τώρα -με πρωτοβουλία δημάρχου- να επιβαρύνει περαιτέρω την περιοχή (και όχι μόνο)
Η σχεδιαζόμενη και από τον κ. Μπουρνούς επιβάρυνση, αφορά και την γειτνιάζουσα περιοχή των παλαιοντολογικών ανασκαφών, η οποία είναι παγκοσμίως χαρακτηρισμένη ως Ακρόπολη της παλαιοντολογίας. Ο κ. Μπουρνούς οραματίζεται να μετατρέψει την Ακρόπολη της Παλαιοντολογίας σε μία de facto βιομηχανική ζώνη.
Η προταθείσα χωροθέτηση αφορά μια ήδη περιβαλλοντικά επιβαρυμένη περιοχή, όπου έχει αποφασιστεί να κατασκευαστεί το τεράστιο και διαδημοτικό Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων (ΚΕΛ) και μάλιστα μέσα στην πλημμυρική ζώνη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Σε μικρή απόσταση επίσης, υπάρχει και λειτουργεί, ο Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ) που προαναφέρθηκε. Όλα αυτά σε μία περιοχή μόλις 260 στρεμμάτων περίπου και ανάμεσα σε δύο από τα σημαντικότερα ρέματα συνεχούς ροής της Αττικής
Ο δήμαρχος κ. Μπουρνούς κομπάζει ότι «Η Ριβιέρα της Ανατολικής Αττικής έχει πλέον τοπωνύμιο συνώνυμο με τον Δήμο Ραφήνας – Πικερμίου» και επαίρεται έναντι του συναδέλφου του δήμαρχου του Δήμου Μαρκοπούλου, ο οποίος για περιβαλλοντικούς λόγους και για την προστασία της υγείας των δημοτών του, απέρριψε το ενδεχόμενο η περιοχή του να γίνει "Ριβιέρα" !!! Μάλιστα ο κ. Μπουρνούς προπαγανδίζει συστηματικά το «κατόρθωμα» του ως «περιβαλλοντικό έργο». Δεν εξηγεί όμως το γιατί ο δήμος Μαρκοπούλου δεν μπόρεσε να «καταλάβει» την περιβαλλοντική (όπως διατείνεται) διάσταση των έργων αυτών, όπως και δεν εξηγεί το πως θα παρακάμψει τα προβλήματα αδειοδότησης τους, πρόβλημα που του εξέθεσε ένα χρόνο πριν, ο Αρχιτέκτονας Μηχανικός, συνάδελφός του δήμαρχος Φυλής, Δ. Μπουραΐμης. Η επίκληση της ιδιότητας του ως «δημόσιος υπάλληλος» δεν αρκεί, όσο και αν την επικαλείται, για να αδειοδοτήσει εγκαταστάσεις υποβάθμισης του δήμου που διοικεί.
Το μόνο σίγουρο είναι πως οι ενέργειες αυτές του δημάρχου δεν έχουν στόχο το καλό του δήμου, ούτε των δημοτών, όπως δεν έχουν στόχο και την προστασία του φυσικού του περιβάλλοντος, κάτι που αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα της περιοχής (ακόμα και τώρα). Είναι αναγκαία η λήψη πρωτοβουλίας, πρωτίστως από τους δημότες. Τους δημότες που ούτε ρωτήθηκαν, ούτε γνωμοδότησαν για σχετικές δεσμεύσεις (αλήθεια, απέναντι σε ποιον;)
Χαρχουδούπολη 2022
O δήμαρχος Χαρχούδας δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για τη Λιλιπούπολη, που τώρα πια λέγεται Χαρχουδούπολη. Το συμφέρον του είναι πάνω απ’ όλα. Ο Πρίγκιπας, μορφωμένος συνεργάτης και ακόλουθός του, είναι το ίδιο πονηρός και υποκριτής. Ο Σιδερομάσας, μια μηχανή ανακύκλωσης, έπειτα από μια κλοτσιά του δημάρχου για την κακή της απόδοση, και ύστερα από μια έκρηξη, αρχίζει και ξερνάει όλα αυτά που υποτίθεται πως μασάει, ανακυκλώνει και καθαρίζει. Λύματα, σκουπίδια και κάθε λογής απόβλητα γεμίζουν τη Χαρχουδούπολη και τα ποτάμια της που έχουν μετατραπεί σε μαύρους χειμάρρους που βρωμάνε πια σε όλη την περιφέρεια της Αττικούπολης .
Ο γνωστός δημοσιογράφος Κροκόδειλος εμφανίζεται γεμάτος αγωνία και η κάμερα κάνει ζουμ στο δάκρυ που ξέφυγε από το μάτι του
Δημοσιογράφος Κροκόδειλος: Εδώ Χαρχουδούπολη, εδώ Χαρχουδούπολη. Σας μιλάει ο δημοσιογράφος Κροκόδειλος. Τίποτα δε σκιάζει τον ασυννέφιαστο μπλε ουρανό της Χαρχουδούπολης. Τίποτα δε σκιάζει την υγεία, την ευτυχία και την αισιοδοξία μας. Όλοι οι Χαρχουδουπολίτες δουλεύουν, παίζουνε ή πάνε περίπατο με το χαμόγελο στα χείλη. Ακόμα και ο δήμαρχος της Χαρχουδούπολης, ο πολυχρονεμένος Χαρχούδας μαζί με τον αχώριστο φίλο του τον Πρίγκιπα έχουν ξεχυθεί στους δρόμους γελώντας και μαζεύουν τα σκουπίδια που εσείς πετάξατε στο ποτάμι. Ο δήμαρχος σας ο Χαρχούδας θα σας σώσει και πάλι. Αχάριστοι, ε αχάριστοι
Το παραπάνω είναι ένα απόσπασμα από ένα από τα επεισόδια της Λιλιπούπολης, που γράφτηκαν 40 και πλέον χρόνια από τότε που το χοντρό μπιζέλι χόρευε το τσιφτετέλι και ο Χαρχούδας απαγόρευε το τηγάνισμα ψαριών, ως μέτρο αντιμετώπισης του νέφους. Τώρα όλα είχαν αλλάξει. Προς το χειρότερο. Όλα είχαν αλλάξει εκτός από τον Χαρχούδα και τον παρατρεχάμενο του, τον Πρίγκηπα. Δεν ήταν βέβαια οι ίδιοι οι παλιοί. Ήταν ένας νέος Χαρχούδας και ένας νέος Πρίγκηπας, αλλά όπως όλα είχαν γίνει χειρότερα, έτσι και αυτοί ήταν πάρα πολύ χειρότεροι. Και κυρίως, ήθελαν να τα χειροτερέψουν όλα, ακόμα περισσότερο….. Έτσι εμπνεύστηκαν από τις ιστορίες μυστηρίου που άκουγαν μικροί και έφτιαξαν το «τρίγωνο των Χαρχούδων»
Το τρίγωνο των Χαρχούδων
Στις 3 Ιουνίου του 2021, στον ιστότοπο pitsounicity.gr διαβάσαμε άρθρο της στήλης «Municipal Observer» με τίτλο μία εύλογη απορία: «Ο Δήμαρχος Ραφήνας Ε. Μπουρνούς, θέλει εργοστάσιο σκουπιδιών στην περιοχή του;»
Αντιπαρερχόμαστε το σφάλμα της ερώτησης η οποία αφορά λανθασμένα, το αν θέλει ο δήμαρχος το εργοστάσιο σκουπιδιών και όχι –όπως θα έπρεπε- το αν θέλουν οι κάτοικοι της περιοχής το εργοστάσιο. Θέτουμε κι άλλη μία παράμετρο στην ερώτηση και ρωτάμε αν και κυρίως που, μπορεί να εγκατασταθεί τέτοιο «διαδημοτικό» εργοστάσιο στην περιοχή. Την ίδια ερώτηση άλλωστε θέτει και το παραπάνω άρθρο, στο τέλος του.
Είναι γνωστό πως ο δήμαρχος Ραφήνας δεν συνηθίζει να ρωτά τους δημότες για τίποτα και όταν χρειάζεται ένα πρόσχημα «δημοκρατικότητας», το εξασφαλίζει μέσω των απόλυτα ελεγχόμενων από τον ίδιο, δημοτικών συμβούλων του, οι οποίοι λειτουργούν ως ο προσωπικός στρατός του, που του εξασφαλίζει την απαραίτητη συναίνεση. Είναι η «δημοκρατία» δι’ αντιπροσώπων που φταίει γι’ αυτή την υπονόμευση της αληθινής δημοκρατίας αλλά πρόκειται για κατάσταση που έχει πια παγιωθεί σε όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής της χώρας. Ας μην αναμασάμε τα γνωστά προβλήματα περί ρουσφετιού, συμφέροντος, των προθύμων χηναρίων που κουνάνε τα φτεράκια τους κατά την επιθυμία του αρχηγιού τους και ας προχωρήσουμε πιο κάτω, στην όζουσα αυτή κατάσταση.
Γιατί ο δήμαρχος της Ραφήνας επέμεινε στην εγκατάσταση ΜΕΒΑ εντός των ορίων του δήμου του;
Το 2021 σε καυγά μεταξύ του δημάρχου Φυλής, Δ. Μπουραΐμη και του δημάρχου Ραφήνας Ευ. Μπουρνούς, η αιτία ήταν η δυνατότητα αδειοδότησης μίας ΜΕΒΑ σε αγροτική περιοχή. Ο «παντογνώστης» δήμαρχος Ραφήνας επιχειρηματολόγησε πως αυτό είναι εφικτό και το γνωρίζει «επειδή είναι δημόσιος υπάλληλος» (!!!). Ο κ. Μπουραΐμης, ως Αρχιτέκτονας Μηχανικός του απάντησε πως δεν μπορεί να λέει «ιστορίες για αγρίους». Φαίνεται πως ο κ. Μπουραΐμης δεν έχει βρεθεί σε συνεδρίαση του ΔΣ της Ραφήνας όπου οι ιστορίες για αγρίους, μαζί με τους ίδιους τους πρωταγωνιστές τους, αποτελούν το κεντρικό θέμα.
Στον ίδιο ιστότοπο παρατίθενται πληροφορίες της στήλης πως ο Ειδικός Διαβαθμιδικός Σύνδεσμος Νομού Αττικής (ΕΔΣΝΑ) προαλειφόταν από τον Ιούνιο του 2021, να αγοράσει οικόπεδο (πιθανόν και κάποιο εγκαταλειμμένο κτίριο) σε αγροτική περιοχή της Ραφήνας και να βγάλει άδεια, προκειμένου να κατασκευάσει Μονάδα Επεξεργασίας Βιο-αποβλήτων (ΜΕΒΑ) για να επεξεργάζεται γεωργικά απόβλητα και βιοαπόβλητα. Το αναφερθέν κτίριο θα ήταν σύμφωνα με πληροφορίες από τοπικά μέσα, ή το παλιό εργοστάσιο του οινοποιητικού συνεταιρισμού, επί της Λ. Μαραθώνος ή/και το εγκαταλελειμμένο κτίριο του Βάρδα (VARDAS) σε μικρή απόσταση από το προηγούμενο.
Όπως δείχνουν τα πράγματα, ο ένθερμος υποστηρικτής της υποβάθμισης του εργοστασίου σκουπιδιών στην περιοχή, Βαγγέλης Μπουρνούς, «επιδιώκει» όπως αυτό στηθεί πάνω ακριβώς από τον Βαλανάρη ποταμό, ο οποίος κυλάει σε μικρή απόσταση από τα οικόπεδα που θέλει να μολύνει εγκαταστήσει τη ΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΗ μονάδα. Εκεί θα επεξεργάζονται μαζί με τα βιοαπόβλητα και επικίνδυνα απόβλητα (όπως είναι τα γεωργικά φάρμακα που εμπεριέχουν οι συσκευασίες φυτοφαρμάκων και δηλητηρίων) στην ευρύτερη αγροτική περιοχή της Ραφήνας.
Το τρίγωνο της καταστροφής των ποταμών της περιοχής. Σημειώστε πως στην Αρίωνος, πάνω στο Μεγάλο Ρέμα και απέναντι από το ΣΜΑ λειτουργε[ και σιλό τσιμεντάδικου (Lafarge)
Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα, 10 μήνες μετά, όπου ο ΕΔΣΝΑ γνωστοποιεί στους ενδιαφερόμενους και μη, της «Β’ φάσης της δημοπρασίας για την αγορά ακινήτου για τη δημιουργία της ΜΕΒΑ του δήμου Ραφήνας – Πικερμίου και όμορων δήμων» εννοώντας ως όμορους, τους δήμους Σπάτων - Αρτέμιδας, Παιανίας και Μαρκοπούλου. Η γνωστοποίηση γίνεται δια του εγγράφου από 07-04-2022 με Α.Π. 4033 του ΕΔΣΝΑ, αναρτημένου στη Διαύγεια κάτω από το ΑΔΑ 9Γ1ΠΟΡ05-ΦΣΤ. (επισυνάπτεται)
Στο παραπάνω έγγραφο, το οποίο απευθύνεται στη ΒΑΡΔΑΣ ΑΕΒΕΕ Ανώνυμη Εμπορική και Βιομηχανική Εταιρεία Ενδυμάτων, διαβάζουμε πως «η β’ φάση της δημοπρασίας για την αγορά ακινήτου για τη δημιουργία ΜΕΒΑ δήμου Ραφήνας – Πικερμίου και όμορων δήμων» θα διεξαχθεί την Τετάρτη 27/4/2022. Δηλαδή η ΜΕΒΑ έχει χωροθετηθεί πάνω στον Βαλανάρη και δίπλα στο πλημμυρικό πεδίο του Μεγάλου Ρέματος, δηλαδή εκεί που πρόκειται να ανεγερθεί η άλλη ΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΗ υποδομή, ήτοι το ΚΕΛ της Ραφήνας, Πικερμίου, Σπάτων, Αρτέμιδας, λίγο από Παλλήνη, λίγο από Κάντζα κλπ. Σε απόσταση 1000 μέτρων είναι και ο σταθμός μεταφόρτωσης απορριμμάτων, ακριβώς πάνω στο Μεγάλο Ρέμα!
Η αγροτική περιοχή και ο Βαλανάρης ποταμός
Κάτω από την Πεντέλη, δίπλα σε ποτάμι συνεχούς ροής και σε άμεση γειτνίαση με πλημμυρικό πεδίο ρέματος ιδιαιτέρου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος, στήνονται εργοστάσια επεξεργασίας –επικίνδυνων- βιοαποβλήτων και ένα ΚΕΛ, ιδιαίτερου μεγέθους και τα δύο, ως διαδημοτικά. Πάνω δε στο Μεγάλο Ρέμα, από καιρό, υπάρχει ο Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων του δήμου, όπως τον «τακτοποίησε» ο νόμος Χατζηδάκη. Με μελέτες επιπτώσεων βεβαίως, οι οποίες θα προβλέπουν και θα θεωρούν ως φυσικούς αποδέκτες αστοχιών τα δύο υδάτινα σώματα. Ειδικά στη διαχείριση επικίνδυνων βιοαποβλήτων (όπως φυτοφάρμακα και οι συσκευασίες τους) η ύπαρξη των φυσικών αποδεκτών είναι παραπάνω από επιθυμητή -ως οικονομική- για τον ΕΔΣΝΑ και τον πιστό του υπηρέτη.
Την άποψη του δημάρχου Ραφήνας για τα φυσικά πλεονεκτήματα του τόπου την ξέρουμε. «Τσιμέντο να γίνουν» φωνάζει, ακόμα και στον ύπνο του και φτάνει σε οργασμό. Η ζέση του στην υποστήριξη της τσιμεντοποίησης – σκυρόστρωσης και τελικής καταστροφής, των πρανών και της κοίτης του Μεγάλου Ρέματος ήταν και παραμένει παροιμιώδης. Βλέποντας σήμερα και την συνέχεια, καταλαβαίνουμε καλύτερα γιατί θεωρεί περιττή την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής. Τι να τα κάνεις τα ποτάμια και την βιοποικιλότητα; Δεν φέρνουν κέρδη. Αντίθετα, η υποβάθμιση του τόπου, αν συναρτάται και με πολιτικές εξυπηρετήσεις απέναντι στην περιφέρεια, τον ΕΔΣΝΑ και τους υπουργούς (ασχέτως κυβερνητικής παράταξης) εξασφαλίζουν πολλά οφέλη. Παράλληλα, με την εξασφάλιση και πράσινων περιβαλλοντικών βραβείων (όπως για τη «δασική προστασία» που απονεμήθηκαν σε υπόδικο για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι) εξασφαλίζεται και ένα καλό –βιολογικό- πλύσιμο των λεκέδων που αφήνουν τα εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος.
Το ίδιο έργο επαναλαμβάνεται εδώ και 6-7 χρόνια. Δεν καταπίνεται όμως. Με τίποτα.
Γιατί το Μαρκόπουλο αρνήθηκε την εγκατάσταση ΜΕΒΑ
Στη συζήτηση που προηγήθηκε μεταξύ των δημάρχων για την εγκατάσταση της μονάδας βιοαποβλήτων, ήδη από το 2017, ο δήμαρχος Μαρκοπούλου και το δημοτικό συμβούλιο, ενώ αρχικά την είχαν δεχθεί, τελικά αρνήθηκαν την εγκατάσταση της μονάδας στον δήμο τους.
Στην ιστοσελίδα του δήμου Μαρκοπούλου δημοσιεύεται ένα ιστορικό της υπόθεσης, το οποίο αξίζει να διαβάσουμε και να συγκρίνουμε τη στάση που τήρησαν εκείνοι, με τη στάση του δημοτικού συμβουλίου της Ραφήνας και κυρίως του δημάρχου της.
Η προηγούμενη Διοίκηση του Δήμου Μαρκοπούλου, υπό τον πρώην Δήμαρχο κ. Σωτήριο Μεθενίτη, έφερε προς ψήφιση στο Δημοτικό Συμβούλιο τον Αύγουστο του 2017 το θέμα «Συζήτηση και λήψη απόφασης για τη συμμετοχή του Δήμου Μαρκοπούλου στη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΚΟΜΠΟΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΒΙΟΑΠΟΒΛΗΤΩΝ ΚΑΙ ΚΛΑΔΕΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΠΑΙΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΤΩΝ-ΑΡΤΕΜΙΔΑΣ» (Αριθμός Απόφασης 266/2017).
Στην συγκεκριμένη συνεδρίαση, η Διοίκηση εισηγήθηκε την τοποθέτηση Μονάδας Επεξεργασίας Βιοαποβλήτων εντός των ορίων του Δήμου Μαρκοπούλου, με κύριο δικαιούχο τον Δήμο Μαρκοπούλου και Φορέα Λειτουργίας τη σύμπραξη των τριών Δήμων. Η εισήγηση ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία και αρκετοί Σύμβουλοι της μείζονος Αντιπολίτευσης συμφώνησαν με την παρατήρηση πως «ο Δήμος Μαρκοπούλου πρέπει να έχει περισσότερα οφέλη», ενώ η παράταξή «Κοινωνία Προοπτικής», ψήφισε «επί της Αρχής και μόνο για την συμμετοχή του δήμου στο πρόγραμμα».
Η Προγραμματική Σύμβαση του έργου, παρουσιάστηκε τον Ιούλιο του 2018 στο Δημοτικό Συμβούλιο (Αρ. Απόφασης 218/2018), έχοντας ουσιαστικές αλλαγές και εγείροντας προβληματισμούς. Μεταξύ άλλων, ο Φορέας λειτουργίας άλλαξε (ΕΣΔΝΑ), δεν περιλάμβανε κανένα αντισταθμιστικό όφελος για τον Δήμου Μαρκοπούλου, ενώ προστέθηκε ακόμα ένας Δήμος (Ραφήνας-Πικερμίου). Η Προγραμματική Σύμβαση ψηφίστηκε ομόφωνα, ενώ μία παράταξη απείχε (η Κοινωνία Προοπτικής)
2020 – Το Μαρκόπουλο αρνείται υπό νέα διοίκηση
Η νέα διοίκηση εξηγεί τους λόγους που αρνήθηκε την εγκατάσταση της ΜΕΒΑ εντός των ορίων του εκεί δήμου. Μεταφέρουμε τις εξηγήσεις που δίνει στους πολίτες, από τον ιστότοπο του δήμου, markopoulo.gr (βλ. πηγές - παραπομπές):
Τα δικαιώματα και υποχρεώσεις των συμβαλλόμενων Δήμων στο πρόγραμμα της ΕΣΔΝΑ για την δημιουργία και λειτουργία Μ.Ε.Β.Α., απορρέουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και ΜΟΝΟ από την προγραμματική σύμβαση που υπογράφηκε το 2018. Μία σύμβαση η οποία παραδόξως δεν προβλέπει κανένα αντισταθμιστικό όφελος για τον Δήμο που θα φιλοξενήσει την Μονάδα.
Τα δε οφέλη (Δωρεάν Διαχείριση των βιοαποβλήτων για τα πρώτα τρία χρόνια και δωρεάν διάθεση ποσοτήτων κόμποστ) που διαφημίζονται παραπλανητικά, αφορούν σε ΟΛΟΥΣ τους συμβαλλόμενους Δήμους και όχι μόνο στον Δήμο που θα φιλοξενεί την Μονάδα. Εννοείται πως και ο κάθε δήμος θα επωφεληθεί από τα παραπάνω, ως ισότιμος συμβαλλόμενος.
Σε έναν Δήμο σαν το Μαρκόπουλο, όπου ακόμη και στο Βιομηχανικό Πάρκο, υπάρχουν αγροτικές ιδιοκτησίες, η εγκατάσταση μίας ΜΕΒΑ θα επιβάρυνε ποικιλοτρόπως αρκετά την περιοχή (περιβαλλοντική επιβάρυνση, όχληση, κινητικότητα δεκάδων φορτηγών ημερησίως, κ.α.).
Αυτή η επιβάρυνση, είναι αυτονόητο πως θα ενταθεί στο μέλλον, αφού στη Προγραμματική Σύμβαση αναφέρεται δυναμικότητα διαχείρισης 45,000 τόνων ετησίως για τη Μ.Ε.ΒΑ., τη στιγμή που οι τέσσερις συμβαλλόμενοι Δήμοι (Μαρκοπούλου, Σπάτων, Ραφήνας και Παιανίας) προβλέπεται, βάσει της ίδιας Σύμβασης, να φτάνουν περί τους 22,000 τόνους βιοαποβλήτων ετησίως!
Προβλέποντας πως είναι μάλλον αδύνατον να αυξηθεί τόσο τραγικά ο πληθυσμός των τεσσάρων αυτών Δήμων στο μέλλον για να δικαιολογήσει τη δυναμικότητα, το Μαρκόπουλο θεώρησε δεδομένη τη συμμετοχή και άλλων Δήμων στο πρόγραμμα! Εξάλλου, στην προγραμματική σύμβαση αναφέρεται πως «θα εξυπηρετούνται ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ οι τέσσερεις συμβαλλόμενοι Δήμοι».
…………
Αυτός ο προγραμματισμός έγινε από την προηγούμενη Διοίκηση της Περιφέρειας και θεωρούμε δεδομένη την ευαισθησία της νέας Διοίκησης πάνω στα περιβαλλοντικά θέματα, ώστε να βελτιώσει τα «κακώς κείμενα» στην επόμενη προγραμματική σύμβαση και Μελέτη Περιβαλλοντικών Όρων του έργου.
Ο Δήμος Μαρκοπούλου, παραμένει ισότιμος συμβαλλόμενος και δηλώνει παρών προς κάθε βοήθεια και στήριξη στη λειτουργία του προγράμματος διαχείρισης βιοαποβλήτων, αλλά δεν θα δεχθεί ακόμα μία Μονάδα Επεξεργασίας Αποβλήτων εντός των ορίων του.
Αυτά το 2020. Το 2021 ακολούθησε ο καυγάς Μπουραϊμη – Μπουρνούς για τη δυνατότητα αδειοδότησης (με χωροθέτηση πάνω στον Βαλανάρη και σε πλημμυρική ζώνη ρέματος ιδιαιτέρου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος αλλά και επί της Λ. Μαραθώνος με φορτηγά να εντείνουν περαιτέρω τον κυκλοφοριακό της φόρτο). Την ίδια ώρα, ΚΤΕΟ βαρέων οχημάτων κατασκευάζεται στο απέναντι ρεύμα της λεωφόρου, η οποία θα καταστεί αδιάβατη.
Ζούμε σε σκοτεινούς καιρούς. Οι πολίτες δεν έχουν πια το δικαίωμα να αποφασίζουν για τον τόπο τους. Μάλιστα διαβάζοντας τους λόγους που το Μαρκόπουλο αρνήθηκε την εγκατάσταση ΜΕΒΑ εκεί, καταλαβαίνουμε πως τελικά μία τέτοια επιβάρυνση, είναι εφικτή μόνο όταν οι επιβαρυνόμενοι δεν μιλούν ή και αν μιλήσουν, δεν ακούγεται η φωνή τους. Υπάρχουν εντεταλμένοι που φροντίζουν γι’ αυτό στον δήμο Ραφήνας (και Πικερμίου όπως τον λένε).
Φωτογραφίστε την περιοχή όσο ακόμα προλαβαίνετε, πριν οι Χαρχούδες και οι Πρίγκηπες τους τις ανταλλάξουν για τα δικά τους οφέλη και σας αφήσουν μία έρημο να ζήσετε, εσείς και τα παιδιά σας
Πηγές:
pitsounicity.gr – ιστοσελίδα της δυτικής Αττικής
markopoulo.gr – ιστοσελίδα του δήμου Μαρκοπούλου
….θα αναπλάσουμε τον τόπο μας, θα δώσουμε στοιχεία νοτίων προαστίων
Β. Μπουρνούς – δήμαρχος Ραφήνας 7/11/2021
Αν στο μέλλον γραφτεί ένα βιβλίο, ένα χρονικό της καταστροφής της Αττικής, στο ειδικό κεφάλαιο που θα είναι αφιερωμένο στην ανατολική Αττική, η παραπάνω -πλήρης ελαφρότητας και κενή περιεχομένου- φράση του σημερινού δημάρχου της Ραφήνας, θα πρέπει να αποτελέσει το συμπύκνωμα των αιτίων της καταστροφής. Θα αποτελεί την κατακλείδα της έρευνας που θα αναζητά τους υπεύθυνους για την εξαφάνιση του μοναδικού αυτού τόπου.
Η πλήρης και ακριβής φράση, της οποίας τμήμα είναι το παράθεμα της αρχής του κειμένου μας, αναφέρεται μεταξύ πολλών άλλων και στα έργα αλλοίωσης της φυσικής ακτογραμμής της Ραφήνας, σε πλάτος που εισβάλει στον πολεοδομικό ιστό: «…..μέσω των χρημάτων που θα έρθουν στην περιοχή μας για την αποκατάσταση των υποδομών μετά την μεγάλη καταστροφή που έγινε το 2018, θα αναπλάσουμε τον τόπο μας, θα δώσουμε στοιχεία νοτίων προαστίων»*. Είναι μία φράση που μοιάζει να είναι βγαλμένη από παλιά ηθογραφία, ή κωμωδία σαν τη «μαντάμ Σουσού» του Ψαθά ή το «Υπάρχει και φιλότιμο»** των Γιαννακόπουλου Σακελλάριου και έχει διπλό νόημα:
Αφενός η φράση καθαυτή φανερώνει έναν επαρχιωτισμό και μία αδικαιολόγητα συμπλεγματική στάση, η οποία θεωρεί πως η ανατολική παραλία της Αττικής υστερεί σε σχέση με τη νότια - νοτιοδυτική. Αλήθεια τι μπορεί να ζηλέψει η Χαμολιά, η Βραυρώνα, οι Μαρίκες, το Μπλε Λιμανάκι, το Κόκκινο Λιμανάκι, το καμένο Μάτι, η δημοφιλής αλλά πολλάκις βιασθείσα παραλία Ζούμπερι, ο Σχοινιάς η Ραμνούντα ή ο Βαρνάβας και το Σέσι, από την παραλία της Γλυφάδας, τα λιμανάκια της Βουλιαγμένης ή άλλες νοτιοδυτικές παραλίες; Και μάλιστα με τις καλύτερες νότιες – νοτιοδυτικές να είναι αποκλεισμένες για τον κόσμο και να αποτελούν «διαμερίσματα» ξενοδοχείων πολυτελείας.
L'État, c'est moi, είπε ο Λουδοβίκος της Ραφήνας και αποφάσισε : Νοτιοπροαστικοποίηση (μετά τα έριξε σε άλλους για καλό και για κακό)
Αφετέρου δείχνει έλλειψη αισθητικής και ανείπωτη άγνοια ή περιφρόνηση του βασικού συγκριτικού πλεονεκτήματος της ανατολικής Αττικής, που δεν είναι άλλο από την με κόπο επιβιώσασα Αττική Φύση. Αν εκλείψει αυτή η Φύση, οι ανατολικές παραλίες θα είναι πια νεκρές και δεν θα υπάρχει λόγος σύγκρισης ή ανταγωνισμού με κανένα άλλο μέρος της Αττικής ή όπου αλλού. Κανένα κουφάρι δεν είναι ελκυστικό άλλωστε.
Άφησαν τις Βερσαλλίες και αναζητούν θέσεις για τους φοίνικες και τα μπανανόδεντρα στο Μπλε Λιμανάκι
Η καλύτερη παραλία είναι η ανύπαρκτη παραλία για τους παραισθητικούς που πουλάνε τις παραισθήσεις και την άγνοια για "όραμα". Νότια προάστια
Η απαράδεκτη ονείρωξη που περιέχεται ως στόχος στη φράση του δημάρχου, προοιωνίζεται πολλά δεινά για τον τόπο. Αλλοίωση φυσικών χαρακτηριστικών, ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, οπτική, φυσική και χημική ρύπανση. Ένα κομμάτι από αυτά τα δεινά, που το ζήσαμε και το ζούμε τα τελευταία χρόνια στη Ραφήνα κυρίως αλλά και στο Πικέρμι, είναι ο συστηματικός αφανισμός της αστικής και περιαστικής βλάστησης, ειδικά των δέντρων.
Είναι γνωστές, οι πολλές και συστηματικές υλοτομίες*** των «εχθρών πεύκων» μέσα από τον αστικό ιστό της Ραφήνας, με κάθε πρόσχημα, κατασκευασμένο ή μη. Ακόμα και γιατί μπορεί να «ενοχλούν» τους αστούς (!!!) της μικρής πόλης και ο αφανισμός τους μπορεί να αποτελέσει «εξυπηρέτηση» ή καλοπουλημένη εκδούλευση. Τώρα αυτό το νοσηρό φαινόμενο εντατικοποιήθηκε. Με τα έργα «νοτιοπροαστικοποίησης» αφανίστηκαν ώριμες και λειτουργικές δενδροστοιχίες, όπως για παράδειγμα, τα αρμυρίκια που είχαν μεταφυτευθεί στο Μπλε Λιμανάκι, από τον χώρο απέναντι από το δημαρχείο της πόλης.
Μέσα στην άρρωστη ατμόσφαιρα των ορατών αλλά ακόμα θεωρούμενων ως «ενδεχόμενων» συνδιαλλαγών, στον ζόφο των έργων «για τα έργα» και «για τα μάτια», η Φύση υποχωρεί. Οι διαρκώς επαγγελλόμενες «αποκαταστάσεις» αποτελούν στην ουσία παραπλάνηση. Αποτελούν προπέτασμα καπνού και στάχτη στα μάτια των ανθρώπων, που αποχαυνωμένοι ή απορροφημένοι από την καθημερινότητα, δέχονται ως αλήθεια το εξόφθαλμο ψέμα. Ίσως γιατί δεν έχουν χρ'ονο αλλά ούτε και την απαραίτητη, ανόθευτη και σφαιρική πληροφόρηση, ενώ λαμβάνουν και καταναλώνουν εκόντες – άκοντες, άφθονη παραπληροφόρηση.
Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν πως αυτό που τους κλέβουν, δεν πρόκειται να το ξαναδούν. Και πολύ παραπάνω, το ότι τους το κλέβουν για το κέρδος κάποιων αόριστων ή αόρατων «επενδυτών» που έρχονται για να καταναλώσουν και να φύγουν, αφού αποκομίσουν τα μέγιστα οφέλη και όχι βέβαια για το δημόσιο καλό.
Αστέρας. Αποκλεισμένη για τους πλήβείους παραλία, εκτός αν πληρώσουν 22 ευρώ το κεφάλι. Γη συνταγματικά δημόσια, παραχωρημένη δε στον Αστέρα Βουλιαγμένης
Η έννοια που πάνω της χτίζονται ή γκρεμίζονται τόποι και κοινωνίες, χρησιμοποιείται πάντα ως κριτήριο για την επιλογή στρατηγικών, τακτικών ή άμεσων στόχων και είναι το δημόσιο (ή κοινό) καλό. Με αυτό ως κριτήριο υποτίθεται πως σχεδιάζεται το μέλλον τόπων, πόλεων και εντέλει της ίδια της χώρας. Ποιο είναι όμως το «κοινό καλό»;
Ως κοινό καλό προβάλλεται πάντα αυτό που έχει θέσει ως στόχο η κάθε εξουσία, προκειμένου να κατασκευάσει την αναγκαία συναίνεση για τους σχεδιασμούς της. Με λίγα λόγια, τις περισσότερες φορές , αυτό που προβάλλεται ως κοινό καλό, δεν είναι ούτε «κοινό» ούτε καλό. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη μεγαλύτερη υποδομή που εγκαταστάθηκε στην ανατολική Αττική. Το αεροδρόμιο στα Σπάτα. Πέρα από την κερδοφορία των μεταφορών που αυξήθηκε και που κατευθύνθηκε σε ιδιώτες, το δημόσιο έλαβε ελάχιστο κλάσμα και οι κάτοικοι και ο τόπος στον οποίο εντοπίζεται η «πλουτοπαραγωγική δραστηριότητα» έλαβε –εκτός από τον θόρυβο και την αύξηση του φόρτου κίνησης- απλά μπιχλιμπίδια και καθρεφτάκια****. Ήταν το "ευχαριστώ για την ανοχή σας". Και ο κόσμος έμεινε άφωνος και εθαύμασε και ευχαρίστησε τον ευεργέτη του.....
Το κοινό καλό επιβάλλει ανοχή και αντοχή στην ηχορρύπανση και όποιος αντέξει αμείβεται με χλοοκοπτικό!
Τα ίδια θα γίνουν και με την σχεδιαζόμενη έλευση του προαστιακού και της Αττικής οδού στη Ραφήνα. Το προαπαιτούμενο έργο της τσιμεντοποίησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας θα καταστρέψει την ισορροπία του τόπου. Θα εξαφανίσει οικοτόπους και ρυθμιστικούς – σταθεροποιητικούς παράγοντες για την επίτευξη ασφαλούς διαβίωσης του οικονομούντος ανθρώπου στον τόπο. Αλλά το επίσημο αφήγημα της εξουσίας, που είναι στην υπηρεσία των μεγάλων επιχειρήσεων, ονομάζει την καταστροφή «ανάπτυξη» και μάλιστα «για το κοινό καλό». Βέβαια στις φυσικές καταστροφές που θα προκαλέσει η ανατροπή των φυσικών ισορροπιών, τη νύφη θα την πληρώσει ο κάτοικος και όχι η κερδοσκοπούσα από τις καταστροφικές παρεμβάσεις, επιχείρηση ή οι πλασιέ της. Και πολύ περισσότερο δεν θα την πληρώσει αυτός που θα καρπωθεί κέρδη από το τεράστιο real estate που θα γίνει πάνω στην τελευταία τεράστια, αδόμητη έκταση της Αττικής. Την Πετρέζα, την αγία προστάτη της Ραφήνας και πλημμυρικό πεδίο του Μεγάλου Ρέματος. Αλλά για την καταστροφή που θα σαρώσει και για την οποία όλοι οι σοβαρολι επιστήμονες προειδοποιούν από σήμερα, θα φταίει η κλιματική αλλαγή και τα ακραία φαινόμενα. Μόνο ακραίο η ανθρώπινη απληστία που εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη βλακεία
Επίσημα η διοίκηση παραπλανά τους κατοίκους, βαφτίζοντας τις παρεμβάσεις των κερδοσκόπων ως «αντιπλημμυρική θωράκιση». Μία θωράκιση από έναν ανύπαρκτο εχθρό, αφού μία, δύο ή τρεις ασήμαντες πλημμύρες σε 60 χρόνια δεν συνιστούν απειλή. Και επιπλέον στο όνομα της «θωράκισης» αφενός σχεδιάζουν με ορίζοντα και χρόνο επαναφοράς των φαινομένων την 20ετία και αφετέρου θέλουν να καταστρέψουν τον πραγματικό προστάτη του τόπου από τις πλημμύρες, την αγία Πετρέζα. Αλλά είπαμε, Τη νύφη την πληρώνει ο παραπλανημένος κάτοικος ενώ τα οφέλη τα παίρνουν άλλοι.
Τα ίδια και με τις παρεμβάσεις στο Πράσινο και Μπλε Λιμανάκι. Θέλουν να αλλάξουν την πόλη για να ταιριάξει καλύτερα στο επερχόμενο master plan του κυρίαρχου λιμανιού. Η Φύση και οι γραμμές της πρέπει να υποχωρήσουν και δοθεί χώρος στις υπερυποδομές. Για το «κοινό καλό». Μόνο ας αναρωτηθούμε οι κάτοικοι για το αν θέλαμε ένα τέτοιο καλό γιατί δεν πήγαμε να μείνουμε στον Πειραιά (πχ) που έχει και παραλιακό περίπατο και λιμάνι και αντί αυτών, ήρθαμε να μείνουμε στην περιοχή αυτή;
Αυτά λοιπόν και για την έννοια του «κοινού καλού» την οποία οι διοικήσεις κάνουν λάστιχο για να πετύχουν τον ανίερο στόχο τους και να επιρρίψουν την ευθύνη της αστοχίας στους δημότες. Για το «κοινό καλό» τους, πάντα, αφού επιθυμούν (όσοι δεν αντιδρούν) μία εικόνα «νοτίων προαστίων» για την πόλη τους, όπως λέει και ο δήμαρχος
Παραπομπές:
* Όπως μας μεταφέρεται από το έγκυρο (και με άποψη) site RPN σε κείμενο της 7/11/2021 με τίτλο «Ένας πανέμορφος δρόμος περιπάτου θα ενώνει τον Άγιο Νικόλαο της Ραφήνας με το Μάτι!»
** Μοιάζει με σενάριο διεστραμμένης φαντασίας το ότι η ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο» γυρίστηκε στην Παλλήνη, στο κτήμα Καμπά και πολύ κοντά στο Μεγάλο Ρέμα
*** «Κοπές» τις ονομάζει το δημοτικό συμβούλιο που δεν υπάρχει εδώ και δύο χρόνια
**** Τι άλλο μπορεί να είναι τα παρκάκια, οι σκούπες και τα τρακτεράκια ως αποζημίωση για τον συνεχή θόρυβο και τις επιπτώσεις του στην υγεία των δημοτών;
-Σου δίνω την υγεία των δημοτών μου και μου δίνεις τρακτεράκι.
-Δεν απαντά κανείς, άρα έτσι πρέπει να είναι
Πρόσθετες πληροφορίες
Πάρτε και μία ιδέα από διαφημιστική ανάρτηση των ακτών των νοτίων προαστίων και με αναφορά στο πόσο κοστίζει η βουτιά για τους κοινούς θνητούς σ’ αυτές τις εξωτικές και παράταιρες, αττικές παραλίες
Πάρτε και μία ιδέα από την «άλλη όψη» των ακτών των νοτίων προαστίων (σε καιρό κρίσης 2017 αλλά η κρίση όπως και οι εικόνες είναι ακόμα εδώ)
Συγκρίνετε και αποφασίστε αν τελικά θέλετε την Ραφήνα συνοικία της Αθήνας με παραλία σαν τον νέο μώλο της Δραπετσώνας και ακτές που θα προσεγγίζετε με 22 ευρώ το κεφάλι.
Δύο εικόνες από το όραμα που έχουν οι εξουσίες για την πόλη της Ραφήνας. Πάνω, σε μία εικόνα, μαζί και το πρίν και το μετά, που έρχεται να επικρατήσει.
Στην κάτω, αριστερά το παρόν και δεξιά το αύριο που θέλουν για το Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας. Για το κοινό καλό πάντα...
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
