Υπάρχει ένας μύθος που αποδίδεται στον Άγιο Αυγουστίνο. Σύμφωνα με αυτόν, όταν ένας πειρατής συνελήφθη από τον Μέγα Αλέξανδρο, ερωτήθηκε “πώς τολμάς να ασκείς βία στη θάλασσα;”. “Εσύ πώς τολμάς να ασκείς βία σε όλο τον κόσμο;” απάντησε ο πειρατής.“Επειδή εγώ το κάνω με ένα μόνο πλοίο, αποκαλούμαι κλέφτης. Εσύ, που το κάνεις με ένα μεγάλο στόλο, αποκαλείσαι αυτοκράτορας”
Έτσι ξεκινάει ο πρόλογος του βιβλίου του Νόαμ Τσόμσκι “Πειρατές και αυτοκράτορες, παλιοί και νέοι”. Σύμφωνα με το Τσόμσκι, ο όρος “τρομοκρατία” άρχισε να χρησιμοποιείται στα τέλη του δέκατου όγδοου αιώνα και αναφερόταν κυρίως σε βίαιες ενέργειες των κυβερνήσεων που είχαν ως σκοπό να τρομοκρατήσουν τον πληθυσμό και να διασφαλίσουν τη λαϊκή υποταγή
Η εξουσία όμως, έχοντας τη δύναμη να ελέγχει τη σκέψη και την έκφραση, άλλαξε την αρχική σημασία της λέξης και πλέον ο όρος “τρομοκρατία” έφτασε να αποδίδεται κυρίως στην “ανταποδοτική τρομοκρατία” που ασκείται από άτομα ή ομάδες ενάντια στην εξουσία
Έτσι, ενώ ο όρος αποδιδόταν κάποτε σε αυτοκράτορες που ασκούσαν βία στους υποτελείς τους και στον υπόλοιπο κόσμο, τώρα προορίζεται για αντάρτες που αντιστέκονται και ασκούν βία έναντι των ισχυρών
Θα προσπαθήσουμε, με τη βοήθεια της Νίνας Αγγελικής Γεωργιάδου, να θυμηθούμε ποιοι είχαν χαρακτηριστεί κατά καιρούς στο παρελθόν ως τρομοκράτες από την εξουσία και τους ισχυρούς.
Πριν όμως περάσουμε στο κατατοπιστικό κείμενο της Νίνας Γεωργιάδου, θεωρούμε χρήσιμο και διδακτικό να σταθούμε σε δύο ειδικά ιστορικά θέματα, με τα οποία έχει ασχοληθεί εκτενώς η Attica Voice με ειδικά αφιερώματα
Το πρώτο είναι η σφαγή των αμάχων κατά την άλωση της Τριπολιτσάς. Εμείς εδώ οι Έλληνες που φρίττουμε (και καλά κάνουμε) με τη δολοφονική – και εν πολλοίς φρικώδη - επίθεση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου 2023, καλό είναι να μην ξεχνάμε πως όταν γιορτάζουμε την άλωση της Τριπολιτσάς, στην ουσία γιορτάζουμε τη σφαγή 20.000 αμάχων, γερόντων, γυναικών και παιδιών από τον Κολοκοτρώνη και τα στρατεύματά του. Μια σφαγή άνευ ορίων και ηθικής που προκάλεσε αποτροπιασμό στη Δύση, ανακόπτοντας για λίγο διάστημα το φιλελληνικό κίνημα, το οποίο χρειάστηκε να έρθει η σφαγή της Χίου από τους Τούρκους για να ανακάμψει
Το δεύτερο είναι η εβραϊκή τρομοκρατία που ασκήθηκε από παραστρατιωτικές οργανώσεις τύποιυ Χαμάς, πριαν από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Όσοι λοιπόν παίρνουν το μέρος του Ισραήλ στη γενοκτονία που διαπράττει στη Γάζα, επικαλούμενοι την τρομοκρατική δράση της Χαμάς, καλό είναι να μάθουν πως το Ισραήλ είναι αυτό που εισήγαγε τη σύγχρονη μορφή αυτού που ονομάζεται τρομοκρατία. Απαγωγές και εκτελέσεις επιλεγμένων προσώπων, τοποθετήσεις βομβών σε πολυσύχναστα μέρη με δεκάδες άμαχους νεκρούς, τυφλοί πυροβολισμοί σε συγκεντρωμένα πλήθη, δολιοφθορές σε δημόσιες εγκαταστάσεις, είναι λίγα μόνο από τα μέσα που χρησιμοποίησαν οι Εβραίοι στην προσπάθειά τους να ιδρύσουν ένα ανεξάρτητο κράτος στην Παλαιστίνη. Με αποκορύφωμα τη σφαγή του Ντερ Γιασίν, όπου σκοτώθηκαν όλοι οι κάτοικοι του χωριού από τις εβραϊκές παραστρατιωτικές οργανώσεις
Είναι χαρακτηριστικό πως ο Ουίνστον Τσόρτσιλ είχε δηλώσει πως «δεν θα συγχωρούσε ποτέ τους τρομοκράτες της Ιργκούν», μίας εκ των πολλών εβραϊκών παραστρατιωτικών οργανώσεων που συμμετείχαν στις παραπάνω ενέργειες
Ας διαβάσουμε όμως το κείμενο της Νίνας Αγγελικής Γεωργιάδου για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα
Η ΒΡΩΜΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΩΝ
Η δαιμονοποίηση της Αντίστασης από κατακτητές και αποικιοκράτες, έχει βασικό εργαλείο τη βρώμικη γλώσσα και την παραφθορά των εννοιών.
Ενώ Θουκυδίδης και Ησίοδος αποκαλούν τρομοκράτες τους κατακτητές και τους τυράννους, τους τελευταίους αιώνες τα παραφερνάλια των βρώμικων εξουσιών βάφτισαν την Αντίσταση, «τρομοκρατία».
Στη Λατινική Αμερική, οι Ισπανοί φονιάδες κονκισταδόρες χαρακτήριζαν όλες τις αυτόχθονες φυλές «άγριους και τρομοκράτες» κι έβαψαν κόκκινα, από το αίμα των αυτόχθονων, τα ποτάμια της.
Και όταν αργότερα, το 19ο αιώνα ξέσπασαν τα κινήματα απελευθέρωσης, Μπολίβαρ, Σαν Μαρτίν και Ζαπάτα επικηρύχθηκαν ως «τρομοκράτες».
Στις ΗΠΑ, όλες οι αυτόχθονες φυλές των Ινδιάνων, Σιού, Τσερόκι, Απάτσι, Ναβάχο, χαρακτηρίστηκαν ως «άγριοι τρομοκράτες» και οδηγήθηκαν στην πιο πολυάνθρωπη Γενοκτονία, που κατέγραψε ποτέ η Ιστορία. Αργότερα, ακόμη και ο Λούθερ Κινγκ, οπαδός της παθητικής Αντίστασης και της «μη βίας» μπήκε στις λίστες των «τρομοκρατών» και μετά από πέντε απόπειρες, δολοφονήθηκε τελικά από ένα μισθωμένο «επαρχιακό κλεφτρόνι».
Στην κατασφαγμένη από τους ευρωπαίους αποικιοκράτες Αφρική, ο όρος «τρομοκρατία» υιοθετήθηκε για κάθε απελευθερωτικό κίνημα:
Οι Μάου Μάου στην Κένυα, που αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση της γης τους από τους Βρετανούς άποικους, ταυτίστηκαν με την «τρομοκρατία» και ήταν αυτοί που βασανίστηκαν άγρια στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Hola Camp.
Στην Αλγερία, το Μέτωπο για την Εθνική Απελευθέρωση από τους αποικιοκράτες Γάλλους, χαρακτηρίστηκε ως «τρομοκρατική οργάνωση» και 100.000 τουλάχιστον μέλη του σφαγιάστηκαν άγρια.
Στην Αγκόλα, η πορτογαλική αποικιοκρατία βάφτισε «τρομοκράτες» τις οργανώσεις, MPLA, FNLA και UNITA που πάλεψαν και πέτυχαν την ανεξαρτησία της.
Τα ίδια στη Ναμίμπια, τη Ζιμπάμπουε, τη Ροδεσία και τη Νότια Αφρική, ενώ ο Νέλσον Μαντέλα ήταν στις λίστες των «τρομοκρατών» του State Department, μέχρι τη δεκαετία του ΄90.
Στην εδώ χώρα του «μύθου», που κυβερνιέται διαχρονικά από τους απόγονους κοτζαμπάσηδων, δοσίλογων και μαυραγοριτών, ο αγώνας για απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό, έβαλε τους Ρήγα Φεραίο, Αλέξανδρο Υψηλάντη και Γεώργιο Καραϊσκάκη, στη λίστα των «επικίνδυνων τρομοκρατών», με το Πατριαρχείο να συνηγορεί με το σουλτανάτο και να αφορίζει.
«Οι τολμήσαντες να σηκώσωσιν όπλα κατά της κραταιᾶς βασιλείας και να "σαλεύσωσι την ησυχίαν του κοινού" και "να φέρωσιν εις κίνδυνον την ευστάθειαν της πολιτείας" και "να χύσωσιν αίματα αθώων" τοιούτοι άπαντες, και αν μεν ιερωμένοι εισί, καθαιρούνται· και αν μοναχοί, αναθεματίζονται· και αν κοσμικοί, αφωρίζονται και αποκόπτονται τελείως από της αγίας του Χριστού Εκκλησίας· και γίνονται αποσυνάγωγοι και ανάθεμα και κατάρα αιώνιος και ασυγχώρητος».
Στη μεγαλειώδη πάλι Αντίσταση κατά της ναζιστικής κατοχής, οι αγωνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ χαρακτηρίστηκαν απ’ τους Γερμανοναζί κατακτητές, «τρομοκράτες και συμμορίτες» (Banditen).
Στον Εμφύλιο που πυροδοτήθηκε απ’ τους Άγγλους, οι νέοι επικυρίαρχοι χρησιμοποίησαν, με θαυμαστή ταύτιση, τους όρους «bandits» (ληστές), «extremists» (ακραίοι) και «terrorists» (τρομοκράτες)
Η μεγάλη λίστα των ελεύθερων αντιστεκόμενων ανθρώπων, που βαφτίστηκαν «τρομοκράτες», δεν άφησε απ’ έξω τον Μαχάτμα Γκάντι και τον Τσε Γκεβαρα.
Δεν θα μπορούσε, μέσα σ’ αυτή τη βρώμικη γλώσσα της χειραγώγησης και της καταστολής, να εξαιρεθεί η μεγαλειώδης Παλαιστινιακή Αντίσταση;
Από το 1959 η Φατάχ και το 1964 η PLO, και αργότερα η Χαμάς, το Δημοκρατικό και το Λαϊκό Μέτωπο για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, χαρακτηρίζονται από τα Δυτικά παραφερνάλια, ως «τρομοκράτες», έστω κι αν η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών του ΟΗΕ θεωρεί τη Χαμάς, αντιστασιακή οργάνωση.
Ακόμη και αριστερίζοντες του τίποτα, της θολούρας και της συμπόρευσης, συνηγορούν στα περί «τρομοκρατίας». Αφοπλισμένοι και αφυδατωμένοι, στην καλύτερη εκδοχή τους, προβάλλουν «ρομαντικά» την αντίσταση της σφεντόνας.
Η Ιστορία όμως έδειξε, πως η κατοχή, το απαρτχάιντ, η πολιορκία, ο λιμός, ο εξευτελισμός, η απανθρωποποίηση νικιούνται μόνο με Αντίσταση μέχρις εσχάτων και πως οι «τρομοκράτες» έχουν ένα όνειρο.
Κι όπως έλεγε ο Τσε,
«Αξίζει φίλε μου να υπάρχεις για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει!»