Μια κραυγή απόγνωσης βγαίνει από τον συγγραφέα και μέλος στο «Επιμελητείον Περιβάλλοντος και Πολιτισμού Χίου», Γιάννη Μακριδάκη, με αφορμή την πυρκαγιά που κατέκαψε το 10% της επιφάνειας του νησιού

Όπως γράφει στην πρώτη ανάρτησή του που έγινε τη δεύτερη ημέρα της πυρκαγιάς

«Μη μου τηλεφωνείτε για την φωτιά. Δεν έχω ρεύμα, ούτε αποθέματα μπαταρίας και ψυχικής δύναμης.

Η Χίος καίγεται με οργανωμένο σχέδιο τρομοκρατικής επενδυτικής αναπτυξιολαγνείας. Όπως το 2012, ακριβώς μετά την επέλαση στο νησί των πολυεθνικών ενέργειας, έτσι και τώρα, ένα χρόνο μετά τις επενδυτικές κορώνες των εξορύξεων, η Χίος καίγεται για να γίνει πεδίο “ανάπτυξης”.

Οι πολιτικοί υπεύθυνοι των εμπρησμών, τοπικοί και κεντρικοί, είναι γνωστοί. Τους έχει ψηφίσει η κοινωνία.

Τώρα πήρε φωτιά και στην περιοχή που σχεδιάζονται οι εξορύξεις.

Αυτή είναι η πορεία όλης της Ελλάδας, με τις πολιτικές εκποίησης που ακολουθούνται.

Τελειώσαμε»

Σε σημερινή του ανάρτηση ο Γιάννης Μακριδάκης κάνοντας το βαρύ απολογισμό της φωτιάς ζητά, τουλάχιστον ως ένδειξη σεβασμού στον τόπο και στην κοινωνία του, να ακυρωθεί ο διεθνής διαγωνισμός που έχει προκηρυχθεί ενάντια στην βούληση της τοπικής κοινωνίας και δίνει 64.000 στρέμματα περιοχής Natura του νησιού σε πολυεθνική για εξορύξεις καρκινογόνου αντιμονίου.

«Σας γράφω από το χωράφι. Έκανα κουράγιο μες στην θλίψη και το πένθος που ζούμε όλοι στο νησί, και ασπροχωμάτισα τους τελευταίους σκίνους. Ευτυχώς, είχα αρχίσει πολύ νωρίτερα την εργασία φέτος και μου είχε απομείνει μόνο αυτό το χωράφι όταν έπιασε η φωτιά. Αλλιώς δεν θα είχα κουράγιο να αρχίσω.

Σήμερα ξυπνήσαμε 4η μέρα πολέμου, με τα ελικόπτερα και τα καναντέρ από πάνω μας. Είναι όμως η πρώτη μέρα χωρίς ενεργό μέτωπο.

Στο νησί επικρατεί πολύ βαριά ατμόσφαιρα. Είμαστε όλοι καταρρακωμένοι από την συμφορά. Μαγαζιά εστίασης δεν άνοιξαν καθόλου δύο μέρες, διότι η ψυχολογία του κόσμου είναι στον πάτο, έτσι μου είπαν οι ιδιοκτήτες.

Η Χίος θρηνεί και ετοιμάζεται ψυχολογικά για τα επόμενα στάδια του πένθους και της συνέχισης της ζωής πάνω στο καρβουνιασμένο νησί και στα αγαπημένα βουνά και μονοπάτια που δεν υπάρχουν πια και δεν θα τα ξαναδούμε πράσινα όσο θα ζήσουμε.

Αυτή τη στιγμή, μια κυβέρνηση με αίσθημα ευθύνης και ένα Υπουργείο που λέγεται "Περιβάλλοντος" θα ακύρωναν, ως ένδειξη σεβασμού στον τόπο και στην κοινωνία του, τον διεθνή διαγωνισμό που έχουν προκηρύξει ενάντια στην βούληση της τοπικής κοινωνίας και δίνει 64.000 στρέμματα περιοχής Νατούρα του νησιού σε πολυεθνική για εξορύξεις καρκινογόνου αντιμονίου.

Αυτό πρέπει να γίνει αίτημα πανελλαδικό. Να ακυρωθεί ο διεθνής διαγωνισμός και κάθε σκέψη εξόρυξης αντιμονίου στη Χίο.

Ο δικηγόρος μας στο ΣτΕ, καθηγητής της Νομικής Αθηνών, Πάνος Λαζαράτος δημοσίευσε χθες τον χάρτη των πυρκαγιών και έγραψε την παρακάτω ανάρτηση:

"ΜΙΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ : ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΩΡΑ

Αυτή η ματωμένη κουκκίδα επάνω αριστερά είναι η «συμβολική»,  όλως τυχαία φωτιά στον τόπο των εξορύξεων.

Στο γεωμετρικό κέντρο βάρους του ΠΟΛΥΓΩΝΟΥ των εξορύξεων.

Σαν να πήδηξε ένα κουκουνάρι κάποια χιλιόμετρα.

Η όλως παράνομη και αντιφατική παγκοσμίως ΠΡΩΤΗ προκήρυξη εξορύξεων θανατηφόρου   ΑΝΤΙΜΟΝΙΟΥ σε νησί , (και μάλιστα στο νησί της ΜΑΣΤΙΧΑΣ!) μέσα σε δάση και χωριά σε περιοχή NATURA  για 30 χρόνια(!) , που ούτως ή άλλως  μετά ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΟΣ θα ακυρωθεί από το ΣτΕ τον Οκτώβριο , πρέπει να ανακληθεί άμεσα από την Κυβέρνηση.

Εκθέτει ανεπανόρθωτα!

Ούτως ή άλλως ο διαγωνισμός έχει σταματήσει ήδη εδώ και 3 μήνες μεταξύ πρώτης και δεύτερης φάσεως,  μεταξύ άλλων και ΔΙΟΤΙ έχει γεμίσει παρατυπίες απροσμέτρητες και ανεκδιήγητες, σχεδόν «κωμικοτραγικές».

Το ξέρουν όλοι και στο Υπουργείο.

Όλοι όμως!

«Απόρρητα» δεδομένα (τα πλήρη δεδομένα ερεύνης) έχουν κυκλοφορήσει ήδη, αντίθετα με τα οριζόμενα στην προκήρυξη,  μεταξύ των τεσσάρων υποψηφίων, ο χώρος εξορύξεων έχει προσδιορισθεί αντιφατικά (ποικίλλει από 9 έως 63 τ.χλμ), δάση, χωριά, νερά, αιγιαλοί , ιαματικές πηγές, αρχαία και πλέον ΑΝΑΔΑΣΩΤΕΕΣ εκτάσεις βρίσκονται εντός του, ανακαλύπτεται ότι η περιοχή δεν είχε κριθεί απολύτως ώριμη προς εξόρυξη ήδη από την ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΜΑΝΙΑΤΗ και άλλα πολλά παραπλανητικά και πρόχειρα που αν συνεχιστούν θα γεννήσουν ανυπολόγιστες ΖΗΜΙΕΣ  και ΕΥΘΥΝΕΣ κάθε είδους.

Όλο αυτό είναι λάθος, σύσσωμη η ΧΙΟΣ το αποκρούει, και όσο με αφορά θα προσβάλω επίμονα  πράξεις (όσες και όποτε προκύψουν) μέχρι όλο αυτό να σταματήσει.

Όλο είναι πρόχειρο, παράνομο, επικίνδυνο , ανήθικο και τελικώς λάθος.

Ανάκληση λοιπόν τώρα.

Μια έμπρακτη «συγγνώμη»!

Αυτό θα ήταν νόμιμο, δίκαιο, στοιχειωδώς «εκτονωτικό», ηθικά ορθό, αλλά και πολιτικά αναγκαίο και ευφυές.

Άκρως."

Ας διαδώσουμε και ας κάνουμε πανελλαδικό το αίτημα της Χίου που ακόμη καπνίζει.

Αναδημοσιεύουμε μια ανάρτηση του Γιάννη Μακριδάκη σχετικά με την ανακοίνωση του υπουργού Ναυτιλίας περί ίδρυσης σχολής καραβομαραγκών, όταν επί χρόνια το κράτος και η ΕΕ επιδότησαν την καταστροφή 10.000 αλιευτικών σκαφών. Δυστυχώς, δεν φαίνεται να υπάρχει κανένα όραμα και κανένα οργανωμένο σχέδιο. Μόνο αποσπασματικά σχέδια χωρίς ίχνος ευαισθησίας, πολλές φορές αντικρουόμενα μεταξύ τους και πίσω από όλα αυτά, διάχυτη η αίσθηση για οργανωμένα συμφέροντα που επιβάλλουν τη δική τους ατζέντα στο όνομα των πολιτών, ερήμην των πολιτών. Κι εμείς εκεί, δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα

Ως άνθρωπος που έχασα την ξύλινη βάρκα του πατέρα μου όταν βγήκε στη σύνταξη και την έκοψε επιδοτούμενος από την ΕΕ και βρίσκοντας ανυπέρβλητα εμπόδια από το νεοελληνικό κράτος στην επιθυμία μας να μου την μεταβιβάσει, πώς νομίζετε ότι νιώθω διαβάζοντας την παρακάτω είδηση:

Τα υπουργεία Ναυτιλίας και Παιδείας σχεδιάζουν τη δημιουργία σχολής καραβομαραγκών, όπως ανακοίνωσε, ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Χρ. Στυλιανίδης σε εκδήλωση για την παρουσίαση του προγράμματος σπουδών της εκπαιδευτικής δομής της ξυλοναυπηγικής.

Όπως αποκάλυψε ο ίδιος «τα προηγούμενα χρόνια καταστράφηκαν δυστυχώς πάνω από 10.000 παραδοσιακά αλιευτικά πλοία. Είναι κρίμα που χάθηκε τέτοιος πλούτος. Πολλά από αυτά τα σκάφη θα μπορούσαν να διασωθούν και να μετατραπούν, με μικρό κόστος, σε ιδιωτικά ή επαγγελματικά σκάφη αναψυχής. Χάσαμε αυτόν τον πλούτο, να μη χάσουμε ούτε ένα επιπλέον».

Έγραψα κάποτε το Λαγού μαλλί, την νουβέλα για την χαμένη αξιοπρέπεια του νεοελληνικού κράτους με ήρωα τον καπτα Σίμο το Σφαντό, που πέθανε προτού προλάβει να κόψει το καΐκι του, αναγκασμένος να φτάσει σε αυτή την απεγνωσμένη κίνηση για να γλυτώσει από την νέα τάξη πραγμάτων, την απειλητική για την αξιοπρέπεια και τη ζωή.

Πήγα προχθές στο καρνάγιο του Παπόρια, του κορυφαίου καραβομαραγκού στο Αιγαίο πέλαγος και τον είδα να κάθεται άεργος και να μιλάει με το κουφάρι της Ρουχουνιώτισας και τα άλλα που περιμάζεψε να σαπίσουν ήσυχα κοντά του.

Ο υπουργός λέει ότι όλη αυτή η καταστροφή γίνηκε μοναχή της. Καταστράφηκαν μόνα τους τα σκαριά, δεν τα κατέστρεψε η πολιτική τους, δεν φταίνε πουθενά αυτοί που κυβερνούν εδώ και δεκαετίες. Δεν φταίει η πολιτική, όλα τα κακά τα πλασάρουν σαν φυσικά φαινόμενα.

Κάθε πολίτης με στοιχειώδη μόρφωση και κοινωνική συνείδηση υποφέρει σ αυτή τη χώρα διότι όσο και να φωνάζει για την καταστροφή που βλέπει να συμβαίνει μπροστά στα μάτια του δεν εισακούγεται ποτέ, λοιδορείται κιόλας , και έρχεται μετά από χρόνια μια στιγμή που διαβάζει από χείλη επίσημα ότι δυστυχώς κάποτε έγινε ζημιά. Μοναχή της. Δεν φταίει κανείς. Πάμε παρακάτω. Το ίδιο θα γίνει σε μερικά χρόνια και με τις Βιομηχανικές ΑΠΕ στα βουνά, στους κάμπους και στα νησιά.

Θα βγει ένας παρόμοιος σαλτιμπάγκος σαν τον Στυλιανίδη στο μέλλον και θα πει δυστυχώς χάθηκαν τα βουνά μας, τα νησιά μας, τα νερά, μας, τη γη μας. Μόνα τους θα χουν χαθεί κι αυτά. Δεν θα φταίει κανένας