« Θα μιλήσω το απόγευμα στο Περιστέρι. Τι έγινε στις λαϊκές συνοικίες; Στήριξαν με πρωτόγνωρα ποσοστά τη ΝΔ. Γιατί το Πέραμα στήριξε τη ΝΔ; Γιατί βάλαμε σε τάξη τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και δώσαμε δουλειές στον κόσμο. Διότι πήγαμε και τους μιλήσαμε για τα προβλήματά τους» δήλωνε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο Mega

Λίγες ώρες μετά, είχαμε ένα νεκρό και δύο τραυματίες ακριβώς σε αυτή την, «τακτοποιημένη» κατά τον Μητσοτάκη, ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος. Τραγική ειρωνεία θα το έλεγε κανείς αν δεν είχε επίγνωση της απορρύθμισης της αγοράς εργασίας, της κατάλυσης των εργασιακών σχέσεων και τη μη τήρησης των αναγκαίων μέτρων ασφάλειας

«Εδώ και έξι μήνες έχουμε κάνει τέσσερις 24ωρες απεργίες, δεκάδες μικρές στάσεις και κινητοποιήσεις στον κλάδο της Ναυπηγοεπισκευής. Έχουμε στείλει εκατοντάδες χαρτιά στα υπουργεία και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς στα οποία επισημαίναμε τον κίνδυνο θανατηφόρου ατυχήματος, μόνο η μέρα και η ώρα έλειπε.

Το λέγαμε αυτό γιατί έχει αυξηθεί κατακόρυφα η δραστηριότητα, οι μηχανισμοί ελέγχου από την πολιτεία είναι ανύπαρκτοι, δεν γίνονται έλεγχοι, υπάρχουν σφιχτά χρονοδιαγράμματα εντατικοποίησης της δουλειάς, συνεχώς υπάρχει απαίτηση για υπερωριακή απασχόληση και αυτά οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε θανατηφόρα ατυχήματα.

(…) Σήμερα για ένα εξάρτημα που άξιζε 10-20 ευρώ, μια ασφάλεια στον έναν γάντζο του γερανού, έφυγε όλο το πτερύγιο και καταπλάκωσε 3 συναδέλφους» λέει ο Ακ. Αντωνίου από το Σωματείο Ναυπηγοξυλουργών.

Δεν ήταν λοιπόν ατύχημα το χθεσινό. Μια παράπλευρη απώλεια υπολογισμένη και ένα ρίσκο αποδεκτό μέσα στην πρόταξη της κερδοφορίας των αφεντικών είναι. Αυτή ακριβώς είναι η τάξη για την οποία μιλάει ο Μητσοτάκης. Είναι εργάτες σκλάβο, με επισφαλείς συνθήκες εργασίας, με επικρεμάμενη από πάνω τους τη δαμόκλεια σπάθη της ανεργίας, με εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους να περιμένουν στην ουρά να πάρουν τη θέση τους στο σύγχρονο σκλαβοπάζαρο

Και αυτό βέβαια δεν είναι μια νέα κατάσταση. Αυτό που είναι νέο και προκαλεί τρόμο, είναι η πλήρης ιδεολογική επικράτηση της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας και η έκπτωση ενός πειστικού αριστερού λόγου και μιας πειστικής αντίστασης

Γράφει η Μαρία Ταταράκη στο ποίημά της «Άει Ρόζα Λούξεμπουργκ» από τη συλλογή Ηρωικά Κορίτσια: Ποιήματα, 1997- 2010 (Ακυβέρνητες Πολιτείες, 2017).

«Αλλά ο εργάτης που θάφτηκε ζωντανός
στη ζώνη του Περάματος
και τα μωρά που έμειναν,
κι ο νεαρός σπουδαστής του πρώην Τεχνικού (νυν Ενιαίου)
που εργάζεται ευελικτότατα
τις είκοσι πέντε από τις είκοσι τέσσερις ώρες της ζωής του,
για να ειδικευθεί στη συνέχεια στην ανεργία
(ή να μην ειδικευθεί αν προτιμά)
κι εκείνος ο μικρούλης,
(τον Παναγιώτη του νυχτερινού εννοώ)
που σάλταρε από εγκατάλειψη
κι έγειρε γλυκά-γλυκά,
δεν είναι ένα "φαντασιακό προλεταριάτο".
Αλλά ένα πραγματικό που τρίζει σαν εφιάλτης,
και υπόσχεται ανατροπές αυτοκυριαρχούμενο»

Προς το παρόν πάντως, οι ανατροπές αναβάλλονται. Στο δήμο Περάματος, στις πρόσφατες εκλογές, η Νέα Δημοκρατία πλησίασε το 40%, από 32% που είχε το 2019 και 18% που είχε το 2015. Η νέα τάξη θριαμβεύει με τη συναίνεση των θυμάτων της