Ένα κοινό χαρακτηριστικό των πρόσφατων δημοτικών εκλογών στο δήμο της Αθήνας και στο δήμο Ραφήνας- Πικερμίου είναι πως στο δεύτερο γύρο ηττήθηκαν τα μέχρι τότε αδιαφιλονίκητα φαβορί, καθώς στο δεύτερο γύρο συνασπίστηκαν - είτε με άνωθεν συμφωνίες είτε με προσωπικές αποφάσεις των δημοτών - σχεδόν όλες οι άλλες παρατάξεις προκειμένου να ηττηθούν οι προηγούμενες, δήθεν αναπτυξιακές, αλλά στην πραγματικότητα καταστροφικές και μωροφιλόδοξες διοικήσεις

Το αποτέλεσμα ήταν να ηττηθούν στο δεύτερο γύρο οι Παύλος Μπακογιάννης και Ευάγγελος Μπουρνούς και στη θέση τους να εκλεγούν οι Χάρης Δούκας και Δήμητρα Τσεβά. Οι ομοιότητες όμως στους δύο δήμους σταματούν εδώ.

Ο Χάρης Δούκας, καθηγητής του Πολυτεχνείου, δείχνει πως σεβάστηκε τη στήριξη που δέχτηκε από τις άλλες παρατάξεις, δείχνει πως αφουγκράζεται τις αιτιάσεις των ανήσυχων δημοτών και με μια εντυπωσιακή απόφαση ακυρώνει τα έργα που είχαν ξεκινήσει στο λόφο του Στρέφη. Έργα που γίνονταν στο όνομα της ανάπτυξης και της ασφάλειας , ενώ στην πραγματικότητα ήταν μια παράδοση στην ιδιωτική κερδοσκοπία. Για το σκοπό αυτό μάλιστα, ο Χάρης Δούκας δε διστάζει να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων και μια χορηγία 1.000.000 ευρώ , σχετική με το έργο, που δόθηκε από μια ιδιωτική εταιρεία. Αναγνωρίζουμε και εκτιμούμε το πολιτικό θάρρος και την πολιτική εντιμότητα του Χάρη Δούκα και όσο για την ιδιωτική εταιρεία, εάν θέλει πράγματι να κάνει κάποιο καλό, την καλούμε να διατηρήσει την προσφορά της του 1.000.000 ευρώ και αυτή ας αξιοποιηθεί σε άλλους τομείς πιο χρήσιμους, όπως η στήριξη των κοινωνικών δομών του δήμου

Αντίθετα, στη Ραφήνα η νεοεκλεγείσα δήμαρχος Δήμητρα Τσεβά λειτουργεί σαν να έχει εκλεγεί χωρίς καμία δέσμευση, τη στιγμή μάλιστα που, σε αντίθεση με το Χάρη Δούκα, είχε υπογράψει λίγες ημέρες πριν από τη δεύτερη Κυριακή προγραμματικές δεσμεύσεις με τις δύο άλλες παρατάξεις που τελικά τη στήριξαν στο δεύτερο γύρο των εκλογών

Αυτή τη στιγμή, οι μπουλντόζες της ΙΝΤΡΑΚΑΤ ξεκοιλιάζουν το Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας προχωρώντας μέρα με τη μέρα προς την τελική εξαφάνισή του με πρόσχημα την αντιπλημμυρική προστασία και την έλευση της ανάπτυξης. Όπως κάποτε οι Ισπανοί κατακτητές εξαπατούσαν τους ιθαγενείς, έτσι γίνεται και τώρα. Μόνο που οι κατακτητές δεν πουλάνε πια χάντρες και καθρεφτάκια, αλλά ανάπτυξη και προστασία. Την ίδια στιγμή, η Δήμητρα Τσεβά σφυρίζει αδιάφορα και δηλώνει αναρμόδια, όταν έχει υπογράψει προγραμματική δέσμευση με τη «Γη & Ελευθερία» πως θα κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει το μεγαλύτερο ανοιχτό ποτάμι της Αττικής από την καταστροφή

Κάποτε που θα κοιτάμε προς τα πίσω και ίσως ως κοινωνία θα έχουμε αποκτήσει περιβαλλοντική - και όχι μόνο - ευαισθησία, είναι βέβαιο πως θα κατατάξουμε την εξαφάνιση του Μεγάλου Ρέματος ανάμεσα στις μεγάλες καταστροφές που συντελέστηκαν στην Αττική τον προηγούμενο αιώνα, όπως το γκρέμισμα των νεοκλασικών κτιρίων της Αθήνας τη δεκαετία του ’50, την τραγική υποβάθμιση της Δυτικής Αττικής και το θάψιμο του Κηφισού και του Ιλισού. Αλλά τότε θα είναι αργά. Το όνομα όμως της Δήμητρας Τσεβά θα είναι και αυτό γραμμένο για πάντα δίπλα στους υπόλοιπους καταστροφείς του