Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Αναδημοσιεύουμε από το The Press Project την είδηση για ακόμα μία περίπτωση εργαλειοποίησης της δικαιοσύνης για να επιβληθεί λογοκρισία σε πολίτη. Η δημοσιογραφική ιδιότητα της κας. Γιαννουδάκη (αθλητικογράφος) είναι πρόσθετος λόγος για την απόρριψη της εναντίον της δίωξης. Η προστασία έναντι των SLAPPS είναι υποχρέωση της νομοθετικής εξουσίας που απορρέει από το Σύνταγμα, το οποίο εγγυάται την ελευθερία του λόγου με το άρθρο 14 παρ.1. Επίσης και ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ εγγυάται την Ελευθερία έκφρασης και πληροφόρησης με το άρθρο 11. Μέχρι στιγμής, η τήρηση του Συντάγματος εξαρτάται από τους δικαστές οι οποίοι καλούνται να δικάσουν διώξεις SLAPP. Απαιτείται άμεσα νομοθετική ρύθμιση προκειμένου να πάψει το θλιβερό αυτό φαινόμενο που υπονομεύει την ίδια τη δημοκρατία μας, έστω με τα ελαττώματα που έχει.
«Δικάζομαι επειδή έγραψα στο facebook σε έναν ρατσιστή ότι ξερνά ρατσιστικό μίσος. Είμαι αθλητική δημοσιογράφος και με έχουν ταράξει στα slapps (αγωγές για να μου κλείσουν το στόμα), τον Γενάρη εκδικάστηκαν δύο τέτοιες αγωγές και πλήρωσα από την τσέπη μου δύο χιλιάδες ευρώ σε αγωγές που μου έκαναν ο Πύρρος Δήμας και η Χριστίνα Τσιλιγκίρη, πολιτεύτρια της ΝΔ στις εκλογές του 2019 και έκτοτε πρόεδρος στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Τα οικονομικά μου δεν μου επιτρέπουν να εκπροσωπηθώ από δικηγόρο και ως εκ τούτου θα υπερασπιστώ μόνη μου τον εαυτό μου» γράφει η Αργυρώ Γιαννουδάκη.
Η δημοσιογράφος Αργυρώ Γιαννουδάκη με εκτενή ανάρτησή της στο Facebook περιγράφει πώς έφτασε στα δικαστήρια και επί μήνες την «έχουν ταράξει στα slapps (αγωγές για να μου κλείσουν το στόμα)» απλά και μόνο επειδή …καταγγέλλει τον ρατσισμό.
Update: Ο Βαγγέλης Βαρνακιώτης είναι δημοσιογράφος και ιδιοκτήτης του Κρητικού Πρακτορείου Ειδήσεων (cna.gr)
Η οριζόντια επίθεση που δέχεται το φυσικό περιβάλλον και η κοινωνία από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα παντού στην επικράτεια, στην Αττική έχει αποκτήσει διαστάσεις αγώνα ζωής και θανάτου, Η επίθεση γίνεται με επεμβάσεις που προσχηματικά αποσκοπούν στην προστασία ή την εξέλιξη των τόπων και τις ανάγκες του ανθρώπου αλλά στην πραγματικότητα αποσκοπούν στην κατάληψη, οικειοποίηση και αποκλειστική εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος και δημοσίων αγαθών, με πρώτο στάδιο την αποστέρηση του δημοσίου χαρακτήρα τους.
Το αποτρόπαιο είναι πως σε αυτόν τον αγώνα μεταξύ κοινωνίας και συμφερόντων, οι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης παίρνουν το μέρος των δεύτερων, χρησιμοποιώντας την κοινωνία μέσω των διαχρονικά ισχυουσών πελατειακών σχέσεων, μόνο ως μέσο υφαρπαγής μίας εικονικής νομιμοποίησης τους μέσω εκλογών
Τα τελευταία χρόνια, κυρίως από το 2014 και μετά, πύκνωσαν οι παρεμβάσεις σχετικά με την αντιπλημμυρική θωράκιση της Περιφέρειας Αττικής. Με αφορμή τις τότε πρόσφατες πλημμύρες στον Πειραιά, στη Νίκαια και στη δυτική Αττική, ξεκίνησε η συζήτηση για τον συνολικό αντιπλημμυρικό σχεδιασμό στην περιφέρεια.
Μέχρι το 2000 την αποκλειστική αρμοδιότητα σε θέματα αντιπλημμυρικής προστασίας στην Αττική είχε η ΕΥΔΑΠ ενώ τα επόμενα χρόνια η αρμοδιότητα αυτή καταμερίστηκε σε όλους τους βαθμούς διοίκησης. Από τον Οκτώβριο του 2011 δημοπρατήθηκαν περισσότερα από 160 έργα και μελέτες προϋπολογισμού άνω των 430 εκ. € σε όλους τους Δήμους της Αττικής, από κοινοτικά κονδύλια και ίδιους πόρους της Περιφέρειας. Ο τότε επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης Σγουρός δήλωνε πως χρειάζονται τουλάχιστον 2 δις ευρώ, ώστε να αποκτήσει το λεκανοπέδιο επαρκείς αντιπλημμυρικές υποδομές. Και αυτό διότι η κακοποίηση που έχει υποστεί η Αττική τις περασμένες δεκαετίες είναι άνευ προηγουμένου, συμπλήρωνε.
Αξίζει να αναφέρουμε πως περιγράφοντας την κακοποίηση της Αττικής, ο Γ. Σγουρός το 2014, σημείωνε πως «Σήμερα δεν μπορούν να εντοπισθούν περισσότερα από 70 από τα 700 ρέματα που υπήρχαν, ενώ το μήκος τους έχει μειωθεί από τα 1.280 χιλιόμετρα το 1945, σε 434. Επίσης στην Αττική η δασική βλάστηση από το 40 % το 1995 έχει φτάσει σήμερα στο 4 %. Η άκρατη τσιμεντοποίηση όχι μόνο τροποποίησε τη φυσική ροή των υδάτων, αλλά μείωσε την απορροφητικότητα του εδάφους και ταυτόχρονα αύξησε τις ταχύτητες απορροής με αποτέλεσμα οι υφιστάμενες υποδομές να αδυνατούν να ανταποκριθούν». Τελικά απέδωσε και ευθύνες στην τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου βαθμού, η οποία έχει κατ’ εξακολούθηση αποφασίσει την ένταξη στο σχέδιο πόλεως περιοχών χωρίς να έχει λάβει καμία μέριμνα για το αν υπάρχει ή αν προβλέπεται να κατασκευασθεί σε αυτές επαρκής αντιπλημμυρική υποδομή, στο εάν υπάρχει ή όχι ρέμα.
Η τότε περιφερειάρχις Δούρου απευθυνόμενη στον Σγουρό, πρόσθεσε χαρακτηριστικά ότι «εργαζόμαστε πάνω στον τρόπο που προσπαθήσατε να χαρτογραφήσετε τα ρέματα, διότι γι’ αυτές τις μελέτες έχει δοθεί δημόσιο χρήμα που δεν θα αφήσει η Περιφερειακή Αρχή αναξιοποίητο». Στην βάρδια της Δούρου «έκατσαν» μετά (όπως είπε η ίδια) η πλημμύρα στη Μάνδρα και η πυρκαγιά στο Μάτι και σταμάτησε να «εργάζεται στον τρόπο χαρτογράφησης» των ρεμάτων της Αττικής.
Η Δέσποινα Κουτσούμπα, σύμβουλος της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής, έκανε πιο σοβαρή τοποθέτηση για το θέμα των πλημμυρών, αναδεικνύοντας την κυρίαρχη πολιτική και κυρίως ταξική τους διάσταση. 'Ήταν και η μόνη που μίλησε για την επιλογή της πλήρους περιβαλλοντικής υποβάθμισης περιοχών, Πρόσθεσε δε ότι «η βιασύνη να καθαρίσουμε τα ρέματα δεν θα πρέπει να είναι εις βάρος της περιβαλλοντικής προστασίας των βιότοπων που πολλές φορές βρίσκονται κοντά σε αυτά τα ρέματα». Αυτά το 2014.
Τότε ήταν που ανοίχτηκε πεδίο δόξης λαμπρό, για μεγάλους τζίρους από αντιπλημμυρικά έργα και μελέτες αλλά και βρέθηκε το βασικό πρόσχημα για «αναπτυξιακές παρεμβάσεις». Συντάχθηκαν μελέτες που όμως δεν ελάμβαναν υπόψη δύο βασικά κριτήρια, όπως φάνηκε εκ των υστέρων, Το ένα ήταν η σοβαρή περιβαλλοντική υποβάθμιση που είχε υποστεί η Αττική, από την εξαφάνιση των 700 ρεμάτων που είχε αναφέρει ήδη ο Γ. Σγουρός και το άλλο ήταν το θέμα της δημόσιας γης (τα ρέματα και τα ποτάμια είναι δημόσιες γαίες κατά το Σύνταγμα) και του δημόσιου χώρου, όσον αφορά επεμβάσεις στα ποτάμια και ρέματα που εφάπτονταν ή διέσχιζαν οικιστικό ιστό. Με τις μελέτες των αντιπλημμυρικών, ο δημόσιος χώρος θα επηρεαζόταν και μάλιστα θα μειωνόταν δίνοντας χώρο σε «αξιοποιήσιμη» από τους επενδυτές, γη. Οι παραλείψεις αυτές αποτυπώνονται και στις μελέτες αντιπλημμυρικών που ακολούθησαν και οι οποίες αγνόησαν τις σημαντικότερες κοινωνικές επιπτώσεις του λάθος σχεδιασμού, προφανώς στρατευμένες σε στρατηγικούς στόχους των φορέων ανάθεσης.. Επρόκειτο για την ταξική διάσταση που είχε αναφέρει η Δ. Κουτσούμπα
Χαρακτηριστικό σε αυτές τις μελέτες είναι πως δεν υπήρχε η πρόβλεψη άρσης των αυθαιρεσιών που εντοπίζονταν στα ρέματα της Αττικής, παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις. Η πρόταση διαχείρισης των ρεμάτων από τους μελετητές αποσκοπούσε σε έναν γενικό στόχο. Την καναλοποίηση τους και τη μετατροπή τους σε ανοιχτούς ή ημίκλειστους αγωγούς ομβρίων, δίχως να ληφθεί υπόψη καμία εναλλακτική (στην πραγματικότητα αναγκαία λύση) των ηπίων παρεμβάσεων στις λεκάνες απορροής, η βελτίωση των υδρονομικών συνθηκών με αναδασώσεις ή με την κατασκευή μικρών αναβαθμών στα ανάντη των ίδιων λεκανών. Δηλαδή εξαιρέθηκε ό,τι θα έθιγε την ιδιωτική περιουσία, ακόμα και αν αυτή ήταν παράνομα και αυθαίρετα αποκτηθείσα. Και συστηματικά προτιμάται ό,τι πειώνει τη δημόσια γη της ζώνης οριοθέτησης των ρεμάτων.
Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας - Πετρέζα
Την τριετία 2017 - 2019 εμφανίστηκε σε διαβουλεύσεις αρχικά η ΜΠΕ για την υποτιθέμενη οριοθέτηση του Μεγάλου ρέματος Ραφήνας, η οποία στην ουσία ήταν ΜΠΕ για τη διευθέτηση του. Μία διευθέτηση που δεν ελάμβανε υπόψη της κανέναν βιότοπο, καμία χρήση γης και υποτιμούσε τη νοημοσύνη του αναγνώστη της, ειδικά όταν αναφερόταν στην ιχθυοπανίδα και την ορνιθοπανίδα. Μαρίδες, καβούρια, περιστέρια και άλλα κοινά είδη παρέλαυναν από μία μελέτη που αν είχε τη στοιχειώδη σοβαρότητα, θα αναφερόταν σε 150 είδη πτηνών και σε ενδημικά και μοναδικά είδη ψαριών. Ήταν μία μελέτη κομμένη και ραμμένη στις απαιτήσεις της σχεδιαζόμενης καναλοποίησης. Μίας επέμβασης των μεγάλων τζίρων και υποταγμένη στις απαιτήσεις της περαιτέρω πολεοδόμησης της περιοχής και του υπό μεγέθυνση λιμανιού της Ραφήνας. Το Master Plan του λιμανιού της Ραφήνας, επιβεβλημένο και από την απαίτηση των παραχωρησιούχων του λιμανιού του Πειραιά για να απομακρύνουν την ακτοπλοΐα από το «τσιφλίκι» τους, απαιτούσε τη μείωση των φερτών που θα κατέβαιναν στο νέο, τερατώδες λιμάνι.
Αλλά οι κρυμμένοι στόχοι της μελέτης θα γίνονταν πια ξεκάθαροι, αν κάποιος τη συνδύαζε με μία άλλη, λίγο μεταγενέστερη μελέτη «αντιπλημμυρικής προστασίας». Μία μελέτη που επίσης προκάλεσε αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής στην οποία εστίαζε. Αστικής περιοχής αυτή τη φορά. Αυτή η άλλη μελέτη «Δούρειος Ίππος» ήταν η μελέτη αντιπλημμυρικής προστασίας και «ανάπλασης» του λόφου του Στρέφη, στην καρδιά της Αθήνας, που υπέκρυπτε μία «ανάπλαση» απαραίτητη για την κτηματομεσιτική εταιρεία, η οποία είχε «υιοθετήσει» τη γειτονιά και είχε ήδη αρχίσει τις «επενδύσεις».
Μετά από χρόνια εγκατάλειψης και αγνόησης των αιτημάτων των κατοίκων του Στρέφη και του παρακείμενου σχολείου, για αντιπλημμυρικά έργα και στήριξη των πρανών, ο δήμος Αθηναίων βρήκε την πρόφαση και τη χρυσή ευκαιρία για να ξεκινήσει τα έργα ανάπλασης. Με πρόφαση τις έντονες βροχοπτώσεις του 2020-2021 ανέθεσε το αντιπλημμυρικό έργο στην Prodea Investments, δηλαδή σε μία ιδιωτική κτηματομεσιτική εταιρεία επενδύσεων. Τα αντιπλημμυρικά έργα και η στήριξη των πρανών είχαν προγραμματιστεί από το 2019 και είχαν συμπεριληφθεί στο τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου Αθηναίων για το 2021. Για έναν «ανεξήγητο λόγο» όμως εξαφανίστηκαν από τον προγραμματισμό του Δήμου απ' όταν «υιοθετήθηκε» ο Λόφος απ' την κτηματομεσιτική εταιρία Prodea, με επισπεύδοντα τον δήμαρχο Κώστα Μπακογιάννη.
Σύμφωνα με την τεχνική μελέτη της εταιρείας, τα αντιπλημμυρικά έργα περιλαμβάνουν κόψιμο και αποψίλωση δέντρων για την τοποθέτηση γεωπλεγμάτων. Δηλαδή –αν και σε άλλη κλίμακα- πρόκειται για το ίδιο που έχει προβλεφθεί για το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, με το κόψιμο και την απομάκρυνση πλέον των 2.500 δέντρων και μάλιστα δέντρων που συνθέτουν σπάνιους οικότοπους όπως παραρεμάτιες ιτιές, μανγκρόβιες διαπλάσεις και προστατευόμενα «δάση στοές». Τη θέση των οικότοπων θα πάρουν συρματοκιβώτια και μπετό στα σημεία εκείνα.
Στον Στρέφη, η φυτοτεχνική μελέτη προβλέπει το κόψιμο δέντρων στην παιδική χαρά, σε μέρη με πυκνή βλάστηση και στο θεατράκι για λόγους επιτήρησης, με το πρόσχημα την ασφάλεια των επισκεπτών. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό και σε ποσοτική θεώρηση, 1 δέντρο που απομακρύνεται από τον Στρέφη, μπορεί να προκαλέσει ανάλογη επιβάρυνση με κάθε 10 ή παραπάνω δέντρα που απομακρύνονται από την παραρεμάτια βλάστηση του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Αν λάβουμε υπόψη πως στην περίπτωση του Μεγάλου Ρέματος δεν απομακρύνονται μεμονωμένα δέντρα αλλά φυτοκοινωνικές ενώσεις, δηλαδή ολοκληρωμένες οργανικές ενότητες, τότε καταλαβαίνουμε πως προκαλούνται σημαντικές, εντονότερες και μεγαλύτερης έκτασης περιβαλλοντικές επιπτώσεις. που δεν αναφέρονται όμως στη σχετική «μελέτη επιπτώσεων»
Η οικολογική σημασία κάθε δέντρου στο κέντρο της Αθήνας, ποσοτικά και μόνο, μπορεί να είναι πολλαπλάσια από εκείνη του κάθε δέντρου στον κάμπο των Σπάτων ή της Παλλήνης. Πέραν του ότι οι επεμβάσεις αυτές παραβιάζουν κάθε κανόνα λογικής, συνιστούν και εγκληματική πράξη. Κυρίως εν μέσω κλιματικής κρίσης, το κόψιμο έστω και ενός δέντρου σε μια πόλη με τη μικρότερη αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο πανευρωπαϊκά, αποτελεί δυνάμει έγκλημα κατά της ζωής των κατοίκων. Όταν το όριο που θέτει ο Π.Ο.Υ. είναι 9 m2/κάτοικο και η Αθήνα έχει μόλις 0,96 m2, δηλαδή δέκα φορές χαμηλότερα από το όριο βιωσιμότητας, πόσο ακόμα μπορεί το πράσινο να μειωθεί; Και στο όνομα ποιου κοινωνικού οφέλους;
Μελετητές, εργολάβοι, περιφέρεια και δήμοι προσπαθούν να νομιμοποιήσουν την κοπή των δέντρων με το επιχείρημα του «πράσινου ισοζυγίου», αλλά αυτό δε σημαίνει πως θα φυτευτούν νέα δέντρα στην ίδια περιοχή που ξηλώνονται. Ιδιαίτερα οι κάτοικοι του τσιμεντένιου κέντρου της Αθήνας, επιβαρύνονται περισσότερο από το σόφισμα που αποκαλείται «περιβαλλοντικό ισοζύγιο 1 προς 1 αφού η πραγματική ανάγκη για πράσινο εκεί, δεν καλύπτεται ακόμα και με ισοζύγιο 10 δέντρων για κάθε δέντρο που θα κοπεί στα πλαίσια της «ανάπλασης». Στο δε Μεγάλο Ρέμα, το θέμα δεν είναι ποσοτικό. Εκεί προβλέπεται η καταστροφή εξελιγμένων οικοτόπων που αλληλοεπιδρούν με το περιβάλλον και βρίσκονται σε μία ισορροπία, έστω και αν αυτή είναι «ισορροπία του τρόμου» σε μερικές περιπτώσεις. Οι εργασίες θα προκαλέσουν ανεπανόρθωτη ζημιά και η διαλαληθείσα φύτευση που προβλέπει το σχέδιο «αποκατάστασης» του έργου διευθέτησης, είναι περισσότερο κηποτεχνική διαμόρφωση παρά οικολογική αποκατάσταση.
Αν στην ανατολική Αττική η ευκαιρία και το εναρκτήριο λάκτισμα για την εκμετάλλευση του τόπου από «επενδυτές», δόθηκε από τις μεγάλες συγκοινωνιακές υποδομές (Αττική Οδός, Αεροδρόμιο Σπάτων, Λιμάνι Ραφήνας) στο κέντρο της Αθήνας αυτή δόθηκε από το αναδιαμορφούμενο και διαρκώς ελισσόμενο Real Estate (με το AirBNB μέσα). Το ίδιο Real Estate που γνώρισε δόξες και στην ανατολική Αττική εκμεταλλευόμενο τις μεγάλες συγκοινωνιακές υποδομές. Το βλέπουμε στην ανάπτυξη των εμπορικών πάρκων της Γυαλού στα Σπάτα αλλά και στους νέους οικισμούς (Λόφος Παλλήνης, επέκταση πολεοδόμησης σε Διώνη, ΖΑΑ, και αλλού) και (αν ευδοκιμήσει το έργο διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος) σύντομα και στην Πετρέζα, όπως μας προϊδεάζει ο σχεδιασμένος περιορισμός του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.
Όπως διαφαίνεται από τη δραστηριότητα στην περιοχή Γυαλού με τα μεγάλα εκπτωτικά χωριά και το καινούργιο που προστέθηκε πρόσφατα στον δρόμο που συνδέει το Πικέρμι με τα Σπάτα, με τη μεταστέγαση μεγάλων ιδιωτικών σχολείων, η πίεση για εκτάσεις προχωρά και βορειότερα στην Πετρέζα. Έτσι, το εμπόδιο που λέγεται Μεγάλο ρέμα Ραφήνας πρέπει να περιοριστεί σε ένα κανάλι, ώστε να «απελευθερώσει δημόσια γη προς αξιοποίηση» αφού η ζώνη οριοθέτησης του ρέματος είναι δημόσια γη. Με τα έργα διευθέτησης αυτή μειώνεται και ό,τι βγαίνει εκτός, παραδίδεται στους επενδυτές προς «αξιοποίηση» δηλαδή προς κατανάλωση.
Στον Στρέφη τον ρόλο του «επενδυτή» ανέλαβε η Prodea Investments που είναι η μεγαλύτερη εγχώρια εταιρεία επενδύσεων ακίνητης περιουσίας. Είναι το διάδοχο σχήμα της αμαρτωλής ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΝΓΑΙΑ (θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας) με τις 22 ποινικές διώξεις εναντίον στελεχών της για το οικονομικό έγκλημα της κατάχρησης δημοσίου χρήματος. Οι διωκόμενοι τη γλίτωσαν λόγω παραγραφής όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη πέρασε φωτογραφική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. εν μέσω πανδημίας.
Η Prodea ως εταιρεία Real Estate, σκοπεύει αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση των ιδιωτικών συμφερόντων της και στην άνοδο των αξιών γης στη ζώνη που δραστηριοποιείται. Με τις μελέτες που εκπόνησε η ίδια, καθόρισε ταυτόχρονα τη φυσιογνωμία και τη μελλοντική χρήση του Λόφου Στρέφη ως ενός πολυτελούς προορισμού. Από κοντά πάει και η UNISON Facilities Services, η οποία αναλαμβάνει ως εργολάβος τις εργασίες του δήμου. Δραστηριοποιείται σε πολλά πεδία, όπως η καθαριότητα, η φύλαξη και ασφάλεια και η διαχείριση εστιατορίων. Η εταιρεία αποτελεί μετονομασία της εταιρείας ενοικίασης εργαζόμενων ISS, γνωστή από την υπόθεση της εκφοβιστικής επίθεση με βιτριόλι που δέχτηκε η συνδικαλίστρια-καθαρίστρια Βενετία Μανωλοπούλου το 2009, ένα χρόνο μετά την αντίστοιχη δολοφονική επίθεση με βιτριόλι εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα.
Ο δήμος Αθηναίων με την ανάπλαση του Στρέφη στοχεύει να αλλάξει το δημόσιο χαρακτήρα του Λόφου και να τον μετατρέψει σ' ένα περιφραγμένο οικόπεδο ιδιωτικών συμφερόντων. Ότι ακριβώς επιδιώκει και ο δήμος Ραφήνας με την εμμονική υπεράσπιση του έργου διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, όπως εξηγήσαμε παραπάνω. Μία εμμονή που στρέφεται άμεσα κατά της ποιότητας ζωής των κατοίκων της περιοχής, αλλά και έμμεσα μέσω της υποστήριξης που θα προσφέρει το έργο αυτό, τόσο στην περαιτέρω οικοπεδοποίηση όσο και στην εγκατάσταση ενός λιμανιού – τέρατος στην πόλη.
Με πρόσχημα τα αντιπλημμυρικά και την ανάπλαση του λόφου Στρέφη και τα αντιπλημμυρικά στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, ανοίγουν τις πόρτες σε πολυεθνικές και άλλους επενδυτές, να αναλάβουν όχι μόνο τα έργα, αλλά και τη διαχείριση των δημόσιων χώρων. Στην Αθήνα το δημοτικό πρόγραμμα «Υιοθέτησε τη πόλη σου» μέσα από το οποίο γίνεται η ανάπλαση του Λόφου, δημιουργεί συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) και όπως αντίστοιχα προγράμματα νεοφιλελεύθερης κοπής, κοινωνικοποιεί τα κόστη και ιδιωτικοποιεί τα κέρδη. Σύντομα θα δούμε να συμβαίνει κάτι ανάλογο και στην ανατολική Αττική.
Είναι άραγε αυτό που ονειρευόμαστε για τους τόπους που ζούμε;
Πηγές:
Ανοιχτή Συνέλευση για την υπεράσπιση του λόφου του Στρέφη
Ο Λόφος του Στρέφη ελεύθερος θα μείνει (ντοκιμαντέρ από το Αυτολεξί)
Θα πέσει τσιμέντο στο μεγάλο ρέμα Ραφήνας; Τι λέει η μελέτη;
Τσιμεντοποίηση του Μεγάλου Ρέματος, μία μεγάλη απειλή για τη Ραφήνα
Μία ανάρτηση από από την ιστοσελίδα του δικτύου Groundwork USA για την αποκάλυψη του ποταμού και τις ευεργετικές συνέπειες της
Διαβάζοντας την ανάρτηση του Δ. Ζαρρή (πολιτικός μηχανικός, μελετητής υδραυλικών έργων και ,απόφοιτος της σχολής Υδρολογίας του Imperial College of Science, Technology and Medicine) στην ομάδα Πολίτες υπέρ των ρεμάτων θεωρήσαμε πως είναι επιτακτική ανάγκη να μεταφέρουμε την αναφερόμενη δημοσίευση και στην Attica Voice, προκειμένου να υπάρχει η εικόνα του πως σκέφτεται και πως δουλεύει ο λεγόμενος και προηγμένος κόσμος. Είναι μία ακόμα απόδειξη του πόσο οπισθοδρομικές είναι οι προτάσεις διευθετήσεων και ειδικά σε επιβαρυμένες περιοχές, όπως η Αττική. Οι υποστηρικτές των καλούμενων "γκρίζων λύσεων" αποδεικνύονται για ακόμα μία φορά αμφιλεγόμενοι, στη μάταιη προσπάθεια τους να υπερθεματίσουν σε ζημιογόνες και εξαιρετικά επικίνδυνου αποτελέσματος λύσεις. Και όταν διαπιστώνουν πως ο καιρός τους έχει αφήσει πίσω, καταφεύγουν σε λοιδορίες και ψέματα αυτογελοιοποιούμενοι. Αλλά αυτό είναι κάτι αδιάφορο και ξεπερασμένο για τον σκεπτόμενο άνθρωπο.
Ας δούμε όμως τις εξελίξεις στο θέμα της διαχείρισης επιφανειακών ροών, ποτάμιων ροών και ρεμάτων, στον πολιτισμένο κόσμο του οποίου μέρος διατεινόμαστε πως είμαστε κι εμείς. Σημειώνουμε πως στην περίπτωση της Νέας Υόρκης και του Saw Mill είχαμε αναφερθεί και σε παλαιότερη ανάρτηση μας, που ασχολούνταν με εργολάβοι οικοδομών που υπερθεμάτιζε για την καναλοποίηση του Μεγάλου Ρέματος επικαλούμενος μία παρουσιασμένη ως δική του, δήθεν επιστημονική, αλήθεια
DAYLIGHTING THE SAW MILL RIVER
Groundwork USA
Λίγα περιβαλλοντικά έργα καταφέρνουν να εστιάσουν το ενδιαφέρον της κοινότητας τόσο έντονα όσο εκείνα που αποσκοπούν στη δημιουργία ή την ανάκτηση πάρκων και διαδρομών κατά μήκος αστικών, υδάτινων ροών. Το Groundwork network έχει να επιδείξει αξιοσημείωτη επιτυχία σε τέτοια έργα, μεταξύ των οποίων είναι και η αποκάλυψη (Daylighting) του ποταμού Saw Mill και του πάρκου που γεννήθηκε στο Yonkers της Νέας Υόρκης, του πράσινου διάδρομου του ποταμού Spicket στο Lawrence της Μασαχουσέτης, του πράσινου διαδρόμου του ποταμού Elizabeth στο Elizabeth του New Jersey και του πράσινου διαδρόμου του ρέματος Mill στο Cincinnati. Η δημιουργία πάρκων κατά μήκος υδάτινων ροών μπορεί να είναι από απλή μέχρι μεγάλη και περίπλοκη.
Saw Mill River, Yonkers, NY, μετά την αποκάλυψη του (daylighting)
Τα έργα αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν προκυμαίες (ντόκους), προβλήτες για ψάρεμα, διαδρομές για κανό, γήπεδα, πράσινες διαδρομές και άλλες παραποτάμιες βελτιώσεις, όλα με δεδομένη τη δημόσια πρόσβαση στο ποτάμι, στην υδάτινη ροή. Τα παραποτάμια πάρκα γίνονται χώροι για εκδηλώσεις, για εκπαίδευση, αναψυχή ή απλά αναπόληση και για μοναχικές, προσωπικές στιγμές. Μπορούν να γίνουν καταλύτες για την αναζωογόνηση της γειτονιάς και σε κάποιες περιπτώσεις να γίνουν οδηγοί σε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη πιεσμένων από την ανθρώπινη δραστηριότητα ή υποβαθμισμένων περιοχών.
Η παρουσία του ποταμού Saw Mill και η δύναμη του νερού του που τροφοδοτούσε νερόμυλους, έκανε το Yonkers μια ακμάζουσα βιομηχανική πόλη. Η ακμή της αυτή ξεκίνησε το 1650. Στο πέρασμα του χρόνου και λόγω της έλλειψης γης (αφού η ζήτηση της είχε αυξηθεί) «συμπίεσε» τον ποταμό με αποτέλεσμα αυτός να καλυφθεί σε διάφορα σημεία. Τελικά, στη δεκαετία του 1920 καλύφθηκε και το τελευταίο τμήμα του ποταμού από έναν χώρο στάθμευσης (που μετονομάστηκε σε Larkin Plaza). Στη δεκαετία του 1960, η βιομηχανική δραστηριότητα άρχισε να μεταφέρεται αλλού και μέχρι το 2000 έμειναν άδεια και εγκαταλελειμμένα κτήρια να περιστοιχίζουν τα πάρκινγκ και το κέντρο της πόλης.
Το έργο
Daylighting σε εξέλιξη. Φωτογραφία Saw Mill River Coalition
Οι συνθήκες που συνέτειναν για να γίνει πραγματικότητα η αποκάλυψη και αποκατάσταση των προηγουμένως θαμμένων τμημάτων του ποταμού Saw Mill πλήθυναν έως το 1992. Εκείνη τη χρονιά ο στρατός των ΗΠΑ χαρακτήρισε την αποκάλυψη – αποκατάσταση της φυσικής κατάστασης του ποταμού στη θέση του χώρου στάθμευσης Larkin Plaza, ως την ενδεδειγμένη – έγκυρη λύση.
Το 1999, η Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος των ΗΠΑ (EPA) και η Εθνική Υπηρεσία Πάρκων εγκαινίασαν τη Groundworks Yonkers με εξαγορές για να εστιάσουν σε περιβαλλοντικά έργα. Η αποκάλυψη και επαναφορά των ποταμών ήταν ένα έργο προτεραιότητας και το 2002, το δίκτυο Groundwork στρατολόγησε φοιτητές του πανεπιστημίου Columbia για να εμπνευστούν ένα όραμα. Ο οργανισμός Scenic Hudson ανέλαβε τη χρηματοδότηση του δικτύου για τη διεξαγωγή συνεδρίων εισαγωγής της κοινότητας στο έργο. Στην ιδέα, στα επιμέρους τμήματα του και στους στόχους του. Και, η πόλη τότε άρχισε να φλερτάρει με την αποκάλυψη του σκεπασμένου ποταμού και την ανάπλαση του, αξιοποιώντας την και για να αναζωογονήσει και την τοπική οικονομία.
Η χρηματοδότηση ήταν κρίσιμη για την αποκατάσταση των ενδιαιτημάτων και την ενεργό συμμετοχή της κοινότητας
Η ύπαρξη ενός συνεργάτη μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ο οποίος εμπλέκεται βαθιά στην συμμετοχή της κοινότητας και στις περιβαλλοντικές λεπτομέρειες, ήταν ένα όφελος για την πόλη του Yonkers. Η χρηματοδότηση τοπικών ιδρυμάτων (Westchester Community, Hudson River) παρείχε προσωπικό για να ξεκινήσει μια ευρύτερη προσπάθεια σχεδιασμού. Η κρίσιμη πολυετής χρηματοδότηση από το EPA Office of Water και το Πρόγραμμα NY-NJ Harbor Estuary στήριξε με τη συμμετοχή της κοινότητας, ένα σχέδιο οικότοπου και τις επιτόπιες εργασίες με το City's Downtown and Waterfront Development Office και την ομάδα μελέτης και κατασκευής . Ενώ η Groundwork ξεκίνησε τη συνεργασία, η προσπάθεια έβρισκε όλο και μεγαλύτερη απήχηση με τη συμμετοχή τοπικών επιχειρήσεων, πολλών κοινοτικών εταίρων και κρατικών και ομοσπονδιακών χρηματοδοτικών φορέων. Αυτά έχουν εξελιχθεί σήμερα σε μακροχρόνιες εργασιακές σχέσεις.
Ένα νέο ποτάμι γεννήθηκε
Ένα από τα πιο ωραία πράγματα σε αυτό το έργο είναι ότι δημιουργήθηκε μία νέα διαδρομή για το ποτάμι. Το υπόγειο κανάλι του ποταμού αφέθηκε στη θέση του ως υπερχειλιστής (διάταξη ασφαλείας) σε έντονες βροχοπτώσεις - οι οποίες διαφορετικά θα είχαν πλημμυρίσει το πάρκο. Ένας θάλαμος κατασκευάστηκε γύρω από το υπόγειο κανάλι του ποταμού για να εκτρέψει μέρος της ροής του ποταμού στη νέα διαδρομή του ποταμού. Επειδή η παρουσία μολυσματικών ουσιών από την παλιά βιομηχανική χρήση, είχε μετατρέψει το ποτάμι σε μία «σκούρα ροή», το νέο μονοπάτι ήταν επενδεδυμένο με βαρύ βινύλιο.
Τον Απρίλιο του 2012, μέσα σε έξι μήνες από τη ροή του νερού, το ποτάμι συνδεόταν και πάλι με τη ζωή!
Πρασινοκεφαλόπαπια και κυπρίνος στον ελεύθερο Saw Mill River
Οικολογικές επιπτώσεις: 1.300 τετραγωνικά μέτρα νέου υγροτόπου, συμπεριλαμβανομένης μιας πιο παλιρροϊκής λίμνης – εφήμερου υγροτόπου και δύο ακόμα μικρότερων, που υποστηρίζουν πολλά είδη (χελώνα, πάπιες, μπλε καβούρι, το απειλούμενο με εξαφάνιση αμερικανικό χέλι και άλλα). Τα εγγενή είδη φυτών που φυτεύονται ως παραποτάμιοι βιότοποι προσελκύουν ωφέλιμα έντομα για να αναπτυχθεί φυσιολογικά η τροφική αλυσίδα.
Πολιτιστικές επιπτώσεις: Το πάρκο ελκύει τους επισκέπτες με τον ήχο του ρέοντος νερού και την ομορφιά του. Το πάρκο φιλοξενεί περιηγήσεις, παραστάσεις τέχνης, εκδηλώσεις, μουσική, δημόσιες παραστάσεις τέχνης και μια εποχική αγορά αγροτών που διαχειρίζεται από την Groundwork Hudson Valley. Γίνονται και μαθήματα, διαλέξεις για το αμερικάνικο χέλι (American Eel). Πρόκειται για πλήρη εκπαιδευτική σειρά με ένα μωσαϊκό που δείχνει το ταξίδι του χελιού από τη θάλασσα των Σαργασσών στον ποταμό, διαθέσιμο στον κόσμο και σε εκπαιδευτικούς.
Οικονομικές επιπτώσεις: Το νέο πάρκο έχει ήδη πιστωθεί από την πόλη το ότι ενεργοποίησε με την παρουσία του τα εξής:
την ανάπλαση της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης της ανανέωσης μιας εταιρείας τεχνολογίας, αξίας 7 εκατομμυρίων δολαρίων, με 180 θέσεις εργασίας
μια ιστορική αναπαλαίωση αξίας 43 εκατομμυρίων δολαρίων, που αφορούσε πέντε έως επτά κτήρια και έναν ουρανοξύστη διαμερισμάτων.
Επίσης στο πάρκο πιστώνεται και η δημιουργία ενός συγκροτήματος κτηρίων μικτής χρήσης, για την αντικατάσταση των εγκαταλελειμμένων κτηρίων κατά μήκος της μίας πλευράς του πάρκου.
Μαθήματα που αντλήθηκαν κατά την πορεία - Οδηγίες που προέκυψαν
Τα επόμενα βήματα (μετά την αποκατάσταση) και νέες συνεργασίες
Με την ολοκλήρωση του πρώτου σταδίου του έργου αποκάλυψης του ποταμού και επαναφοράς του στη φυσική κατάσταση, η πόλη προχώρησε με το Daylighting Phase II-Mill Street και το Daylighting Phase III-Chicken Island. Αν και αυτά είναι πολύ πιο μικρά, εστιάζουν την προσοχή στην ιστορία της κάλυψης ποταμών, την έκπληξη που η φύση μπορεί να ανταποκριθεί γρήγορα στις επεμβάσεις αποκάλυψης και επαναφυσικοποίησης, το ενδιαφέρον για το πού τρέχει ακόμα το ποτάμι υπόγεια και στην απόλαυση του ήχου του νερού σε περιοχές που χαρακτηρίζονται από ξηρότητα.
Η Groundwork χρησιμοποίησε τις εργασίες στο πάρκο και το ποτάμι ως ερέθισμα για τη νεολαία και τους κατοίκους της περιοχής για να τους εμπλακούν στη διαχείριση. Τον Αύγουστο του 2014, η Υπηρεσία Ψαριών & Άγριας Ζωής των ΗΠΑ όρισε τη συνεργασία της με την Groundwork Hudson Valley, για την ενίσχυση των διαχειριστών αστικών ποταμών, ως Συνεργασία Urban Wildlife Refuge Partnership.
Η Groundwork έλαβε επίσης μια μικρή επιχορήγηση της Urban Waters για τη δημιουργία ενός προγράμματος διαχείρισης «Eyes on the River».
Πηγές (διαθέσιμες για κατέβασμα υλικού
http://www.UrbanWatersLearningNetwork.org)
και
Λόγω της κρισιμότητας και σημαντικότητας των θεμάτων της επικαιρότητας η RAF WEST Journal αφιέρωσε όλο της το 10ο φύλλο σε 2 μόνο θέματα.
Διαβάστε στην RAF-WEST #10 που κυκλοφορεί :
Ένα διδακτικό παραμύθι που μας βοήθησε σε πολύ μικρή ηλικία να κατανοήσουμε τις αόρατες στο μη εξοικειωμένο μάτι, σχέσεις μεταξύ των μελών μίας ομάδας, μίας κοινωνίας. Μας βοήθησε να μάθουμε να διαβάζουμε, στο μέτρο που το καταφέραμε, πίσω από τις γραμμές. Να διακρίνουμε το ψέμα από την αλήθεια και κυρίως τους λόγους που θέλουν να μας πούνε ψέματα, όσοι μας τα λένε. Αλλά και τους λόγους που μας κάνουν εμάς τους ανθρώπους, να προτιμάμε ένα φτιασιδωμένο ψέμα από μία γυμνή και σκληρή αλήθεια.
Η ποντικοπαγίδα
Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την φωλιά του έναν αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.
«Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο», αναρωτήθηκε...;
Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, το σοκ που έπαθε το ποντικάκι ήταν τεράστιο. Μπροστά του βρισκόταν μία μεγάλη ποντικοπαγίδα. Δεν πρόλαβε να συνέλθει από την τρομάρα όταν είδε τον αγρότη και τη γυναίκα του να βάφουν την ποντικοπαγίδα με ωραία ζωηρά χρώματα, να της κρεμάνε κορδέλες και φιόγκους και να της κρεμάνε μία μεγάλη επιγραφή που έγραφε «Εδώ Παράδεισος».
Ο ποντικός που είχε μάθει να διαβάζει από τον παππού του που πέρασε τη ζωή του στην βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου, έξυσε το κεφάλι του «Γιατί γράφουν τέτοια ψέματα;» αναρωτήθηκε. «Αφού κάτω από τις μπογιές και τις κορδέλες είναι μία παγίδα. Μία ποντικοπαγίδα» σκεφτόταν κι έτρεμε. Σκέφτηκε να πάει να ειδοποιήσει και τα άλλα ζώα γιατί θα μπορούσαν να ξεγελαστούν και να φάνε το δόλωμα της ποντικοπαγίδας και η ποντικοπαγίδα να κάνει κακό σε αυτά. Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο
-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα ζωγραφισμένη μέσα στο σπίτι! Προσέχετε, φώναζε το ποντικάκι
Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:
-Κυρ- ποντικέ μου, δεν μ` ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Ακόμα και αν πάω να φάω το τυρί που θα βάλουν για εσένα, εμένα θα με ελευθερώσουν αν με πιάσει, γιατί τους δίνω τα αυγά μου
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:
-Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι. Έχει μια ποντικοπαγίδα ζωγραφισμένη μέσα στο σπίτι! Προσέχετε
Το γουρούνι έβγαλε έναν στεναγμό, κοίταξε το τρομαγμένο ποντίκι και του απάντησε:
-Λυπάμαι πολύ κυρ-ποντικέ μου, δεν μ` ενδιαφέρει εμένα. Δεν χωράω στην ποντικοπαγίδα οπότε δεν θα μπω, ούτε για να φάω το τυρί που θα βάλουν για δόλωμα. Λυπάμαι πολύ για σένα και πρόσεξε μη ξεγελαστείς και σε πιάσει.
Τότε το ποντίκι, με πολύ άγχος και στεναχώρια, στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:
- Έχει μια ποντικοπαγίδα ζωγραφισμένη μέσα στο σπίτι! Προσέχετε γιατί δεν μοιάζει με ποντικοπαγίδα και μπορεί να σας πληγώσει.
Και το βόδι απάντησε:
-Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου! Και για να με παγιδέψουν χρειάζονται κάτι μεγαλύτερο.
Έκανε να φύγει ο ποντικός και όπως γύρισε το κεφάλι του βλέπει μία αλεπού που τον κοιτούσε πίσω από κάτι θάμνους. Απελπισμένος την πλησίασε και της φώναξε:
-Κυρά Μάρω, εσύ είσαι διάσημη για την εξυπνάδα σου και θα με καταλάβεις. Στο σπίτι έχει μια ποντικοπαγίδα ζωγραφισμένη. Ζωγραφισμένη και φτιασιδωμένη σου λέω. Πρόσεχε και πες και στα άλλα ζώ να προσέχουν. Εσένα θα σε ακούσουν, όχι σαν κι εμένα που δεν μου δίνουν σημασία....
Η αλεπού που είχε πάει να φάει καμιά κότα τον κοίταξε υποτιμητικά και του είπε:
-Φύγε από μπροστά μου ποντικέ γιατί θα τρομάξεις τις κότες με τη φωνή σου. Τι να πάθω εγώ από την ποντικοπαγίδα; Εσύ να προσέχεις. Εγώ είμαι έξυπνη και δεν θα με γελάσει μία παγίδα για ποντίκια.
Έτσι, ο ποντικός έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας.
..........
Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι... Φοβισμένο το φίδι όμως, δάγκωσε τη γυναίκα.
Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Την περιποιήθηκαν οι γιατροί αλλά όταν την έφερε πίσω στο σπίτι, ανέβασε υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες... Έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα.
Η γυναίκα όμως πήγαινε απ' το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες έρχονταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι.
Τελικά η γυναίκα δε γλίτωσε και λίγο καιρό αργότερα, πέθανε.
Στην κηδεία της, ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το βόδι.
Αφού έφαγαν όλοι, ο αγρότης μάζεψε τα αποφάγια για να τα πετάξει αφού δεν είχε πια ούτε κότες ούτε γουρούνι. Η αλεπού το ήξερε και περίμενε τον αγρότη να πετάξει τα αποφάγια για να πέσει πάνω τους. Και είχε μία πείνα τεράστια. Για κακή της τύχη την είδε ο αγρότης και κατάλαβε τι του έτρωγε τις κότες, όταν είχε κότες. Πριν προλάβει η αλεπού να φύγει την άρπαξε από την ουρά και φώναξε τα σκυλιά του τα οποία την σκότωσαν
Ο ποντικός έβλεπε όλο αυτό το πέρα δώθε και το θανατικό των ζώων, από την τρύπα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη... Τους είχε προειδοποιήσει όλους γιατί ήξερε καλά πως η ποντικοπαγίδα έφερνε την καταστροφή του αγροκτήματος, αλλά τα άλλα ζώα δεν ήθελαν να καταλάβουν πως εκείνο το στολισμένο με ζωγραφιές, χρώματα και μεγάλα ωραία γράμματα ήταν το δόλωμα που όλοι τελικά έφαγαν και το πλήρωσαν με τη ζωή τους.
Για τον ελληνικό, σκοτεινό νεομεσαίωνα που διανύουμε, ένα ευχάριστο νέο φώτισε τη μέρα και μας έρχεται από την Επιτροπή Πολιτισμού (CULT) του Ευρωκοινοβουλίου. Κόντρα στις μηνύσεις και αγωγές που αποσκοπούν στη φίμωση και στην πράγμασι κατάργηση της ελευθερία του λόγου, η επιτροπή προσέθεσε τέσσερις ακόμα λόγους στους οποίους θα "σκοντάφτουν" διώξεις εκπορευόμενες από συμφέροντα ή άλλες αφετηρίες, εναγόντων που θέλουν να εργαλειοποιήσουν τη δικαιοσύνη για την επίτευξη των ανόσιων σκοπών τους. Αναδημοσιεύουμε από την Εφημαρίδα των Συντακτών της 25ης Μαΐου τη σχετική είδηση:
«Ναι» στην νομοθετική γνωμοδότηση για την προστασία από τις SLAPP
Υπερψηφίστηκε η νομοθετική γνωμοδότηση της Επιτροπής Πολιτισμού (CULT) του Ευρωκοινοβουλίου για την προστασία των δημοσιογράφων και άλλων πολιτών από τις εκφοβιστικές, εκβιαστικές και καταχρηστικές αγωγές SLAPP.
Η Επιτροπή συνεδρίασε σήμερα το πρωί (ΣτAV 25/5) στο πλαίσιο της κατάρτισης της ευρωπαϊκής οδηγίας με αυτό το ζήτημα, που λαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις.
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και εισηγητής της γνωμοδότησης στην οδηγία antiSLAPP, Στέλιος Κούλογλου, δήλωσε πως η Επιτροπή βελτίωσε την οδηγία εισάγοντας τέσσερις ακόμη παραμέτρους προστασίας.
Λάβαμε και δημοσιεύουμε καταγγελία κίνησης κατοίκων του Οχυρού της Ραφήνας, σχετικά με τις καταστροφές που λαμβάνουν χώρα σε έναν ξεχωριστό δημόσιο χώρο πρασίνου και αναψυχής. Έναν χώρο που για μεγάλους και παιδιά είναι ένας παράδεισος. Οι κάτοικοι καταγγέλλουν τον δήμαρχο της Ραφήνας, σεσημασμένο από τα αντιπεριβαλλοντικά έργα του. Σεσημασμένο και για τη δράση του στην μετατροπή των δημοσίων χώρων ιδιώτικούς.
Ακολουθεί η καταγγελία της Κίνησης Κατοίκων Οχυρού
Να μην Μείνει Ίχνος πράσινου στην Αττική
Έργα και ημέρες του Δήμαρχου Ραφήνας‐Πικερμίου
Στο Δάσος Οχυρού
Με απίστευτη ταχύτητα και με εντολή του Δήμαρχου Ραφήνας‐Πικερμίου, εργολαβικά συνεργία καταστρέφουν άλλον ένα πνεύμονα πρασίνου στην πολύπαθη Αττική.
Με τους γνωστούς ψευδεπίγραφους χαρακτηρισμούς της «Ανάδειξης και αξιοποίησης του Λόφου Οχυρού» μπουλντόζες και εκσκαφείς, σκάβουν και τσιμεντώνουν μια αμιγώς δασική έκταση. Ισοπεδώνουν και εκχερσώνουν, καταστρέφοντας δεκάδες μικρά πεύκα σε μια περιοχή που η φυσική αναδάσωση οργίαζε.
Ο δήμαρχος χαρακτηρίζοντας την έκταση Δημοτική‐ Ιδιωτική (νεολογισμός) δηλώνει ότι σκοπεύει να περιφράξει, να κλείσει τον χώρο και να απαγορεύσει την ελεύθερη πρόσβαση στους πολίτες. Όπως «ενημερώνει» θα μεταφέρει και θα εκθέσει ΤΑΝΚΣ και κανόνια (δεν είναι για γέλια) και θα φτιάξει τσιμεντένια Escape Rooms για να «παίζουν» τα παιδιά.
«Αξιοποίηση» για ποιόν και γιατί;
Αξιοποίηση αυτού του δημόσιου ελεύθερου χώρου είναι η δυνατότητα πρόσβασης σε όποιον πολίτη θέλει όποια ώρα θέλει χωρίς εισιτήριο και περιορισμούς. Τα παιδιά πρέπει να συνεχίσουν να παίζουν ανέμελα και ελεύθερα στο δάσος και το Μεγάλο Ρέμα, οι δημότες της Ραφήνας πρέπει να συνεχίσουν να βλέπουν τις εποχές να αλλάζουν κι όχι τσιμέντα και άρματα καταστροφής ανθρώπινων ζωών.
Τα τσιμέντωμα, οι περιφράξεις, οι απαγορεύσεις, τα εκατομμύρια ευρώ στο όνομα της «ανάπτυξης» μας έχουν φέρει στο χάλι που ζούμε, στην κλιματική αλλαγή στην περιβαλλοντική καταστροφή.
Η Αττική, η Ραφήνα, το Πικέρμι δεν έχει ανάγκη από άλλο τσιμέντο, έχει ανάγκη από πράσινο, και από ελευθέρους δημόσιους χώρους.
Τι κάνει άραγε το Δασαρχείο απέναντι στο έγκλημα που συντελείται, υπάρχουν άδειες και από ποιόν;
Είναι πολλά τα λεφτά Βαγγέλη αλλά η ανθρώπινη διαβίωση έχει μεγαλύτερη αξία από τα ευρώ.
Κίνηση κατοίκων Οχυρού Ραφήνας
Ακολουθεί το κείμενο της καταγγελίας της Κίνησης Κατοίκων Οχυρού Ραφήνας σε pdf αρχείο για μεταφόρτωση, εκτύπωση ή περαιτέρω ανεξάρτητη κοινοποίηση
Είναι από τα κυρίαρχα μότο των ημερών αλλά και της εποχής, είναι το «Αχ, ΠΑΣΟΚ, ωραία χρόνια!!», παρμένο από την τηλεοπτική σειρά των Ρήγα - Αποστόλου στην ΕΡΤ «Η τούρτα της μαμάς» και το εκφέρει τόσο όμορφα η ηθοποιός Λυδία Φωτοπούλου
Δεν στεκόμαστε στο τι νοστάλγησε η τηλεοπτική ηρωίδα από τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ αλλά θαυμάζουμε τη νοσταλγία που νιώθουν οι άνθρωποι από τον καιρό που δεν είχαν κάνει εθελούσια ή αναγκαστικά, άβολους για τους ίδιους, συμβιβασμούς για να συνεχίσουν την καριέρα τους, την πορεία τους ή τη ζωή τους γενικά. Έτσι ο νους μας πέταξε σε άλλον έναν νοσταλγό, που όμως δεν μπορεί (ή δεν μπορούσε) να ομολογήσει τη νοσταλγία του για τα παλιά. Όχι τα παλιά του ΠΑΣΟΚ αλλά τα άλλα παλιά. Τα δικά του και των ομοϊδεατών του που μοιράστηκαν έντονες συγκινήσεις σε δρόμους και νυχτερινές εφόδους, σε πανεπιστήμια, στη Νομική, στο Χημείο, στα Εξάρχεια. Η νοσταλγία βγάζει δυνατά συναισθήματα. Η ανομολόγητη και ανέκφραστη νοσταλγία ακόμα δυνατότερα. Πως να μιλήσει όμως ο πάλαι ποτέ Tsecurator του πάλαι ποτέ ΛάΟΣ του Καρατζαφέρη (Καρατζαφύρερ για τους φίλους του) για τα χρόνια εκείνα τα παλιά; Τα χρόνια του ΛάΟΣ και τα ακόμα πιο παλιά, όταν ήταν 21 ετών (αλλά 19 κατά τον ίδιο*) και κράδαινε ένα αυτοσχέδιο τσεκούρι, τον Μάρτιο του 1985 στα Εξάρχεια.
Ήταν τότε μια ομάδα διαδηλωτών που διαμαρτυρόταν για την αστυνόμευση των Εξαρχείων και την αστυνομική βία, στα πλαίσια του διαβόητου σχεδίου των «επιχειρήσεων Αρετή» του τότε υπουργού του ΠΑΣΟΚ, Αντώνη Δροσογιάννη . Το πρόσχημα του Δροσογιάννη ήταν η «εκκαθάριση» των Εξαρχείων από τους αναρχικούς. Μία ομάδα από ΕΠΕΝίτες, οπλισμένη με ρόπαλα, σιδηρολοστούς και κράνη όρμηξε στους διαδηλωτές κι αυτοί αμύνθηκαν εξωθώντας τους στα τότε γραφεία της χουντικής οργάνωσης στην Ακαδημίας και Κιάφας. Ένας από τους συμμετέχοντες στη συμμορία των φασιστών μπήκε στο κάδρο μίας φωτογραφικής μηχανής. Ήταν ο Μαυρουδής (Μάκης) Βορίδης, ο οποίος είχε πάει εκεί για να αυτοαμυνθεί(!!!) και γι' αυτόν τον λόγο κράδαινε ένα... αυτοσχέδιο τσεκούρι! Υπουργός με το τσεκούρι του δηλαδή και «ΕΠΕΝ, ωραία χρόνια!!» μονολογεί νοσταλγώντας.
Ήρθε αργότερα και η εποχή Καρατζαφέρη με τις κοινές πορείες με τη Χ.Α. στην αρχή, με τον Άδωνι να διαφημίζει το αγαπημένο του βιβλίο, η είσοδος στο Κοινοβούλιο το 2007 και μάλιστα χωρίς τσεκούρι ή λοστό. Μία παρέα ευκαιρίας δηλαδή με Καρατζαφέρη, Άδωνι, Πλεύρη, Λιακόπουλο, Βελόπουλο. Όλα τα μπουμπούκια σε μια παρέα.
Η συνέχεια είναι σχετικά φρέσκια και δεν έχει σκεπαστεί από την σκόνη του χρόνου. Η συγκυβέρνηση Παπαδήμου (μαζί με Άδωνι Γεωργιάδη, Αστέριο Ροντούλη, και Γιώργο Γεωργίου) το άδειασμα του πρώην αρχηγού Καρατζαφέρη από κοινού με Άδωνι, Βελόπουλο,, Κιλτίδη και Πλεύρη και η ενσωμάτωση του στη Σαμαρική τότε και έπειτα Μητσοτακική ΝΔ, σχεδόν αθόρυβα αλλά πολύ παραγωγικά για τον ίδιο.
Από την εποχή της πρώτης εισόδου στη Βουλή ΤΟ 2007 και λίγο μετά, προέρχεται και η Χολυγουντιανή υπερπαραγωγή του εξειδικευμένου σε θέματα ΛάΟΣ, ιστολογίου Jungle -REPORT
Μία ζωή γεμάτη νοσταλγία για τον γνωστό και ως The Tsecourator υπουργό. Νοσταλγία που πηγάζει και από παλαιότερα και από την ΕΠΕΝ χρόνια, εκεί που βρέθηκε διαδεχόμενος τον Μιχαλολιάκο με τις ευλογίες του Παπαδόπουλου μέσα από τον Κορυδαλλό.
Ενδεικτικά:
Ο Βορίδης υπήρξε δημιουργός του εθνικιστικού κινήματος Ελεύθεροι Μαθητές κατά το 1979 που ξεκίνησαν ως μαθητική παράταξη από το Κολλέγιο Αθηνών όπου σπούδαζε ο σημερινός υπουργός.. Διετέλεσε και πρόεδρος του 15μελούς σε αυτό το φυτώριο αυριανών πολιτικών και επιχειρηματικών προσωπικοτήτων. Οι Ελεύθεροι Μαθητές γνώρισαν μεγάλη απήχηση στα βόρεια προάστια απ' όπου στρατολογούσαν τα (ανήλικα) μέλη τους από ένα οργανωμένο δίκτυο στα σχολεία των περιοχών αυτών. Στις στρατολογήσεις των Ε.Μ. συμμετείχε ενεργά και η ΝΟΠΟ, το σκληροπυρηνικό παρακλάδι της Θύρας 13, δηλαδή η διαβόητη Ναζιστική Οργάνωση Παναθηναϊκών Οπαδών.
Το 1984 ο σημερινός υπουργός Βορίδης, φοιτητής πλέον της Νομικής Σχολής, διαγράφεται από τη Γενική Συνέλευση των φοιτητών ως φασίστας. Ειρωνεία: στη διαγραφή πρωτοστάτησε η ΔΑΠ-Νομικής.
Προηγήθηκε την ίδια χρονιά η αναρίχηση του στην προεδρία της νεολαίας της ΕΠΕΝ στη θέση του Νίκου Μιχαλολιάκου και μάλιστα με τις ευλογίες του δικτάτορα Παπαδόπουλου τον οποίον ο Μάκης επισκέφτηκε στις φυλακές του Κορυδαλλού. Από κείνη ακριβώς την περίοδο προέρχεται η φωτογραφία με το αυτοσχέδιο τσεκούρι
Στις 22/4/1986 το ρεπορτάζ της "Ελευθεροτυπίας" αναφέρει: "Επιδρομή από φασιστοειδή στοιχεία και μέλη της ΕΠΕΝ οπλισμένα με στιλέτα και λοστούς έγινε χθες το πρωί στη Νομική Σχολή της Αθήνας, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν εννιά φοιτητές και να προκαλέσουν ζημιές στο κτίριο. Την ίδια ώρα συνεδρίαζε το κεντρικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ, που αποφάσισε να υποβάλει μήνυση κατά του Μάκη Βορίδη (πρόκειται για φοιτητή της Νομικής σχολής που έχει διαγραφεί από τον φοιτητικό σύλλογο για φασιστική δράση) που ηγείτο της ομάδας των φασιστών". Για το επεισόδιο έβγαλαν ανακοινώσεις καταγγελίας όλες οι φοιτητικές παρατάξεις, συμπεριλαμβανομένης της ΔΑΠ"
Στη συνέχεια ιδρύει το Ελληνικό Μέτωπο και κουμπαριάζει με τον Λεπέν.
Ανέπτυξε υπόγειες σχέσεις με την ΜΑΒΗ, την παραστρατιωτική οργάνωση που η ίδια καμάρωνε τότε με προκηρύξεις στην Ελευθεροτυπία για την ανάμειξή της στην επίθεση σε αλβανικό στρατόπεδο στην Επισκοπή όπου δολοφόνησαν δύο στρατιώτες, παίρνοντας ομήρους τρεις και άρπαξε δεκαπέντε όπλα. Όταν σε μπλόκο της αστυνομίας συνελήφθησαν δύο «πρωτοπαλίκαρα», ο Γιώργος Αναστασούλης και ο Απόστολος Καρβελάς, με πλουσιότατο οπλικό εξοπλισμό στο αυτοκίνητό τους και σε ένα διαμέρισμα, ο Μάκης Βορίδης πρόσφερε άλλοθι στον ηγέτη της ΜΑΒΗ Γιώργο Αναστασούλη λέγοντας πως το βράδυ της επίθεσης στην Επισκοπή, ο τελευταίος ήταν στο ιδρυτικό συνέδριο του Ελληνικού Μετώπου στην Αθήνα...
Σήμερα ο «υπουργός με το τσεκούρι του» περιστοιχισμένος από τους τοπικούς δημάρχους και κομματικούς παράγοντες, ζητάει την ψήφο του λαού της ανατολικής Αττικής. Είναι ένα είδος εξαγνισμού η ψήφος, μία κολυμβήθρα του Σιλωάμ ακόμα και για όσους δεν έχουν αποκηρύξει ρητώς την εγκληματική τους δραστηριότητα. Αλλά για έναν λαό δίχως μνήμη ή στην καλύτερη περίπτωση, με μνήμη χρυσόψαρου, ο Βορίδης μοιάζει να είναι ακριβώς αυτό που αρμόζει. Παιδί της αμνησίας μας. Όπως και οι πρώην συμμαθητές του στη μεγάλη του Καρατζαφέρη σχολή, οι οποίοι είναι υπουργοί, αρχηγοί κομμάτων, κομματάρχες και γενικά επηρεάζουν τις εξελίξεις στη χώρα. Παντρεμένοι με τον νεοφιλελευθερισμό του Μητσοτάκη συνθέτουν την πιο ρεαλιστική απεικόνιση της τεκμηριωμένης και από παντού άποψης, πως ο φασισμός είναι αναπόσπαστο τμήμα και αναντικατάστατο εργαλείο του σκληρού καπιταλισμού.
Με λίγα λόγια, ο Μητσοτάκης αν δεν έβρισκε αυτή την παρέα του ΛάΟΣ που πρόσφερε έτοιμη ο Καρατζαφέρης στον Σαμαρά, θα έπρεπε να την κατασκευάσει
Σκηνές από την προετοιμασία μίας ακόμα τελετής δημοκρατικού εξαγνισμού στη Ραφήνα, αλλά ερήμην της δημοκρατίας
______________
_____
(*) Η σχετική φωτογραφία είναι από το 1985. Ο υπουργός Tsecourator είναι γεννημένος το 1964. Έτσι παραμένει αίνιγμα η δήλωση του στο MEGA και τον Γ. Οικονομέα (Κοινωνία ώρα MEGA) το 2008 όταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε για τη φωτογραφία, πως «Παλιές αμαρτίες. Ήμουν 19 ετών και σε κάποια επεισόδια με αναρχικούς είχε τραυματιστεί ένας φίλος μου και είχαμε φτιάξει αυτά τα όπλα για αυτοάμυνα».
Πηγές:
Διαβάστε στην RAF-WEST #9 που κυκλοφορεί εκτάκτως, σήμερα Παρασκευή 19/5/2023 λόγω των εθνικών εκλογών της 21ης Μαΐου:
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
