Μνημειώδες τερατούργημα με το όνομα «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας» κατατέθηκε στην ελληνική βουλή, από τον υπουργό που ξεπούλησε την Ολυμπιακή στον ανταγωνιστή της, δημιουργώντας έτσι ένα νέο μονοπώλιο στις αεροπορικές συγκοινωνίες της χώρας. Από τον άνθρωπο που υπονόμευσε και εξακολουθεί να υπονομεύει την Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, πάντα υπέρ των ανταγωνιστών της.

Αφού σπέρνει τον όλεθρο, απ΄ όπου κι αν περνά, τον επέλεξε και ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης για να εκτελέσει το ενοχλητικό για το σινάφι του, φυσικό περιβάλλον.

Έτσι αφού,

Εξευτέλισε τον θεσμό της δημόσιας διαβούλευσης, αγνοώντας παντελώς και επιδεικτικά τις θέσεις που εκφράστηκαν από αρμόδιους φορείς, επιστήμονες και πολίτες

Κατέθεσε προς ψήφιση νομοσχέδιο με 129 άρθρα, όταν στη διαβούλευση είχε παρουσιάσει το ίδιο νομοσχέδιο με 66 άρθρα. Πράγμα που σημαίνει πως 63 άρθρα δεν γνώρισαν ποτέ το φως της δημόσιας διαβούλευσης και εμφανίστηκαν προς ψήφιση.

Κατέθεσε ένα νομοσχέδιο για το περιβάλλον ερήμην της επιτροπής περιβάλλοντος, αλλά το έθεσε προς συζήτηση στην επιτροπή εμπορίου της βουλής, δείχνοντας έτσι πόσο υπολογίζει το φυσικό περιβάλλον.

Πέρα από τα όσα περιβαλλοντικά απαράδεκτα υπάρχουν μέσα στα 66 πρώτα άρθρα του προς ψήφιση νομοσχεδίου, στα υπόλοιπα «αδιαβούλευτα» υπάρχουν άλλα τόσα απαράδεκτα, ίσως και χειρότερα, αφού υπάρχουν άπειρες, σχεδόν φωτογραφικές διατάξεις, που εξυπηρετούν συγκεκριμένους.

Επιπλέον, μέσα στα αδιαβούλευτα άρθρα, εκτός από αντιπεριβαλλοντικές, υπάρχουν και αντικοινωνικές διατάξεις, όπως η εγκαταστάσεις μεταφόρτωσης σκουπιδιών με το «έτσι θέλω» και το «όπου θέλω».

Και μέσα σε όλη αυτή την πανούκλα των καιρών, οι πολίτες παρακολουθούν αδρανείς από τον φόβο του κορωνοϊού και των καθ’ εσπέρα ανακοινώσεων  μέτρων, θανάτων και ασθενειών.

110 περιβαλλοντικά κινήματα και οργανώσεις αντιδρούν μετά από σοβαρή μελέτη του τερατουργήματος και με παράθεση στιβαρών επιχειρημάτων. Με σοβαρότατο αντίλογο απέναντι σε ένα ανοσιούργημα που δεν θα άντεχε στην κριτική, σε κανένα πολιτισμένο κράτος.

Ο λόγος είναι στους πολίτες και τους βουλευτές. Αλλά τι μπορεί να ελπίζει κανείς από πολίτες που φρόντισαν να τους παραλύσουν με το γνωστό διαβρωτικό συνειδήσεων, τα εξωνημένα ΜΜΕ;

Τι να περιμένει κανείς από βουλευτές, που αν είχαν συνείδηση, δεν θα ήταν βουλευτές;

Από όλον αυτό τον εσμό είναι εμπνευσμένο και το διαχρονικό σκίτσο του Altan, που αποτελεί το αληθινό συμπύκνωμα των αθλίων καιρών που διανύουμε.

Το αύριο, αν έρθει ποτέ, θα μας χρωστάει τις χειρότερες σελίδες στην ιστορία της ανθρώπινης εξαθλίωσης.