D. Velasquez - Σχεδίασμα για Πορτρέτο

Αφού ο μεγάλος, οξυδερκής και καυστικός Κεφαλλήνιος  ασχολήθηκε μαζί μας, ακόμα και πριν από τόσα χρόνια, μας προτρέπει σήμερα να έχουμε γνώμη και θέση

(σε αντίθεση με σύγχρονους ταγούς),, αξίζει να διαβάσουμε και τον χαρακτήρα του εκλογέως, από το Ίδε ο Άνθρωπος, το μνημειώδες αυτό έργο του.

Ο Italo Calvino ρωτούσε ρητορικά "Γιατί πρέπει να διαβάζουμε τους κλασικούς;", δίνοντας και την απάντηση στο σχετικό βιβλίο του, που ξεχύθηκε από την φαντασία του πάνω στην πέτρα του ρητορικού του ερωτήματις. Ο Λασκαράτος είναι ένας από ους θεμελιώδεις λόγους  που πρέπει να διαβάζουμε τους κλασικούς. Το γιατί δίνεται κμέσα στα κείμενα του ίδιου και των άλλων κλασικών, πολλά χρόνια πριν ιατυπώσει το ρητορικό του ερώτημα, ο Calvino. 

Εκλογές (ξανα-) ρχονται. Τις ανάγκες τις ξέρετε και τις ξέρουμε όλοι. Μπορεί να μην τις ιεραρχούμε με τον ίδιο τρόπο όλοι αλλά τις γνωρίζουμε. Πριν πάμε στις κάλπες ας ζητήσουμε τη βοήθεια των κλασικών. Σίγουρα ξέρουν και θα μας βοηθήσουν. Γι' αυτό άλλωστε ονομάζονται κλασικοί

Ανδρέας Λασκαράτος - Ίδε ο Άνθρωπος

Χαρακτήρας 77ος - Ο εκλογεύς 

  Ο ψηφοφόρος τούτος εκλογεύς, εχτός σπανίων εξαιρέσεων, είναι ον ολοκλήρως ανίδεον των ηθικο-πολιτικο-κοινωνικών συμφερόντων της ανθρωπότητος, του έθνους του, ή του τόπου του. Αλλά και αν τον έκανες ναν τα καταλάβη, έμενε παντελώς αδιάφορος δι΄ αυτά. Αντί τούτων, εχτιμά και γυρεύει το ιδιαίτερον ατομικόν του συμφέρον. 

Εις την ψήφον οπού του έδωσεν ο μεγαλόδωρος νομοθέτης, αυτός έχει ένα πίστωμα. Πίστωμα χωρίς προσδιορισμένον ποσόν· αλλ΄ οπού, στην περίσταση, δια συμβιβασμού, ορίζεται το ποσόν και πληρώνεται, πέντε φράνκα, δέκα φράνκα, περισσότερο ή λιγώτερο. 

            — Πώς θα πάη κ΄ εκείνος αύριο στας Αθήνας να λάβη τόσα;... 

Πληρώνεται ακόμη το πίστωμά του και με υπόσχεση θέσεωςּ υπάλληλος εις τα δικαστήρια, δασοφύλακας, τελώνης, αρχαιοφύλακας... κλπ. 

 Πληρώνεται και με υπόσχεση μεσιτείας δια την υπόθεσή του... Είναι τόσος καιρός οπού γυρεύει ναν του παραχωρηθή το δείνα, ή το δείνα άλλοּ και ο υποστηριζόμενός του θα μιλήση με το φίλο του τον υπουργόν, και θαν του κατορθώση ό,τι θέλειּ κλ. κλ. κλ. 

Τέτοια είναι τα δάχτυλα που ρίχνουνε ψήφους μέσα στες κάλπες! Ανοίγουντ΄ έπειτα η κάλπες τούτες, κηρύττονται οι μείναντες βουλευταί, και σημαίνουνε η καμπάνες χαρά μεγάλη!... 

Έτσι ο ψηφοφόρος τούτος εκλογεύς δεν είναι πολίτης γνωμοδοτών δια της ψήφου του εις τα συμφέροντα της κοινωνίαςּ αλλ΄ απλώς μόνον είναι κάτοχος πιστώματος ποσού, και είδους αορίστου συναλλαττομένου κατ΄ αρέσκειαν, με χρήματα, ή με υπόσχεσες. 

Αλλά εμείς οι ανατολίτες αντιγράφουμε τους πολιτικούς θεσμούς από τους Κώδικας των Ευρωπαίων, καθώς αντιγράφουμε και τες μόδες από τα φιγουρίνια τους.-