" Οι ήττες μας δεν αποδεικνύουν
Τίποτα παραπάνω από το ότι
319205339 712219783586309 2265634222543469205 n  Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Και από τους θεατές περιμένουμε
Τουλάχιστον να ντρέπονται"
                                               Μπρεχτ

Μ ένα μεστό κείμενο ο Νίκος Μπελαβίλας ανακοινώνει την απόφασή του να μην συνταχθεί ούτε με τον έναν ούτε με τον άλλον και λέει μεγάλες αλήθειες που εμείς οι αριστεροί δυσκολευόμαστε είτε να τις δούμε είτε να τις παραδεχθούμε δημόσια. Όπως λέει: "Πολύ μεγάλος στην ηλικία και στο νου για άλλη μία διάσπαση. Πολύ μεγάλος για να διεκδικώ το αλάθητο" . Αλλά και πολύ νέος για να παραιτηθεί από τους αγώνες. Απλά θα τους κάνει με τον τρόπο του. Και θα είναι ελεύθερος

 

Αγαπημένες μου συντρόφισσες και σύντροφοι δεν πάει άλλο. Το πάλεψα πολύ, δεν θέλησα να υπογράψω κείμενο αποχώρησης. Μεγάλωσα με τους απόηχους δύο τρομερών βίαιων διασπάσεων, της Τασκένδης του ’55 και αυτής του ’68. Έπειτα είχα την τύχη να ζήσω τις μεγάλες διασπάσεις της νεολαίας, ο ίδιος του «Ρήγα Φεραίου» και της Β’ Πανελλαδικής, και δίπλα μας οι φίλοι, οι συγκάτοικοι των φοιτητικών χρόνων τις δικές του, της ΚΝΕ και της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, των οργανώσεων της εκτός Αριστεράς.

Για όσες και όσους αγνοείτε εκείνες τις μικρές ιστορίες, όλη η Μεταπολίτευση είναι ένα μεγάλο θέατρο διασπάσεων, διαγραφών, αποσχίσεων.Οι πάντες γνωρίζαμε την αλήθεια που οι "άλλοι" αγνοούσαν. Η επιβολή της "δικής" μας αλήθειας γινόταν με ξύλο στις συνελεύσεις, στα αμφιθέατρα, στις αφισοκολλήσεις, στις συγκεντρώσεις και στις διαδηλώσεις. Ποιος θα πάρει το μικρόφωνο, ποιος θα καλύψει το σύνθημα του αντιπάλου, ποιος θα επιβληθεί στο συνδικάτο, στη λέσχη, στο σύλλογο. Μιλάμε για την Αριστερά βεβαίως, κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική. Όσες και όσοι δεν το έχουν ζήσει, δεν ξέρουν τι πάει να πει διάσπαση. Έπειτα ΕΑΡ-ΚΚΕεσωτ-Α.Α, ΣΥΝ-ΚΚΕ, ως τις μαζικές αποχωρήσεις την εποχή του 2010 και του 2015.

Τόσο η βία, άλλοτε άγρια φυσική, σωματική και σήμερα λεκτική στο διαδίκτυο, όσο και η κατοχή του αλάθητου των "φωτισμένων" είναι χαρακτηριστικό ενός φανατισμού της Αριστεράς που έρχεται από τους μακρινούς καιρούς των επαναστάσεων. Δεν ξεπερνιέται. Εμπεριέχεται στον γενετικό κώδικα όλων των συλλογικοτήτων που ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο τους τελευταίους τρεις αιώνες. Την ξαναβρίσκουμε ακριβώς την ίδια στις αρχέγονες διαμάχες χιλιετιών των θρησκευτικών αιρέσεων και σεχτών που επιβιώνουν ακόμη.

Πολύ μεγάλος λοιπόν στην ηλικία και στο νου για άλλη μία διάσπαση. Πολύ μεγάλος για να διεκδικώ το αλάθητο.

Να μην πολυλογούμε: Δεν πάει άλλο! «Σπίτι μου» όπως λέγαμε παλιά. Εκεί υπάρχουν πολλά-πολλά να γίνουν. Στο πανεπιστήμιο, στο περιβάλλον, στην ανθρώπινη αλληλεγγύη, στην προστασία μνημείων, στον Πειραιά. Ο καθείς εφ’ ώ ετάχθη. Τουλάχιστον έχοντας την αίσθηση ότι προσφέρεις κάτι στην κοινωνία… και γλυτώνεις στον ψυχίατρο.

Στρατολογήθηκα στην Αριστερά τον Σεπτέμβριο του 1974. Και δεν υπάρχει περίπτωση να φύγω για αλλού. Ο αποχαιρετισμός αφορά τα όπλα του κομματικού μέλους. Όχι του αριστερού πολίτη. Καλή αντάμωση, και θα υπάρξει κάποτε.

Αφορμή για το άρθρο αποτέλεσε μια συνέντευξη του γνωστού σκηνοθέτη Πάνου Κοκκινόπουλου, που μεταξύ άλλων δήλωσε πως : 

«Εγώ πιστεύω ότι ο Κασσελάκης δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο. Δηλαδή σκεφτείτε μια σειρά τέτοια, ο Κασσελάκης δεν υπάρχει. Ή σκεφτείτε το σε παράσταση του Καραγκιόζη, που με πήγαινε ο μπαμπάς μου μικρό. Τα παιδάκια από κάτω να χειροκροτάνε και να φωνάζουν “άλλαξε τα όλα πρόεδρε” και τα λοιπά, από πίσω είναι η φωνή του Πολάκη που λέει “θα κάνω αυτό και θα κάνω το άλλο” και ο τύπος που κουνάει τις φιγούρες κάθεται στη σκιά και παίζει με αυτές»

Αυτά τα λόγια μας θύμισαν μια ταινία που όταν την πρωτοείδαμε μας εντυπωσίασε με την ιδέα του σεναρίου της, άσχετα αν τελικά δεν έκανε την επιτυχία που ίσως θα της άξιζε. Μιλάμε για την ταινία “ Simone”, μια ματιά στο όχι πολύ μακρινό μέλλον της εικονικής πραγματικότητας

Στην ταινία αυτή, συναντάμε στον κεντρικό ρόλο τον Al Pacino που υποδύεται τον Viktor Taransky, έναν σκηνοθέτη που πάνω στα γυρίσματα μιας ταινίας, η σταρ (Wynona Ryder) εγκαταλείπει και τον αφήνει ξεκρέμαστο. Λύση στο πρόβλημα αναλαμβάνουν να δώσουν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα δημιουργίας ειδικών εφέ. Έτσι, γεννιέται η Simone, ένα ψεύτικο αστέρι που συγκεντρώνει πάνω της όλα τα συστατικά μιας σίγουρης επιτυχίας με τη σεξουαλικότητα μίας σύγχρονης σταρ και τη γοητεία του παλιού Χόλιγουντ. Η πρώτη εικονική ηθοποιός είναι γεγονός και πολύ σύντομα γίνεται μια διασημότητα.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Andrew Niccol , σε δηλώσεις του ανέφερε: "Έχει σημασία αν οι διασημότητες είναι αληθινοί άνθρωποι; Ο πολιτισμός μας, που έχει εμμονή με τις διασημότητες, έτσι και αλλιώς δεν μπορεί να αναγνωρίσει την διαφορά ανάμεσα σ' ένα αληθινό άνθρωπό και ένα ψεύτικο

Τι συμβαίνει αν έχεις ένα ψεύτικο, τεχνητό άνθρωπο και παραλείψεις να επισημάνεις ότι αυτός είναι ψεύτικος; Πως μπορείς να συνεχίσεις την εξαπάτηση; 

Και τι συμβαίνει όταν είσαι τόσο επιτυχής στην εξαπάτηση που, όταν λες τελικά λες την αλήθεια, κανένας δεν σε πιστεύει; Η ικανότητά μας να κατασκευάζουμε ψέματα και απάτες είναι μεγαλύτερη από την ικανότητά μας να ανιχνεύουμε το ψέμα.

(…) Όλοι ξέρουμε ότι οι ψηφιακοί ηθοποιοί) έρχονται πολύ σύντομα. Θα φθάσουμε σ' ένα σημείο, που όταν θα ανοίγουμε την τηλεόραση ή ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή, θα βλέπουμε έναν ηθοποιό ή έναν παρουσιαστή και δεν θα γνωρίζουμε αν είναι με σάρκα και οστά - και ακόμα περισσότερο … δεν θα μας ενδιαφέρει"

Επιστρέφοντας στην περίπτωση του Στέφανου Κασελάκη, μπορούμε να πούμε ότι και αυτός είναι πολύ πιθανό να μην υπάρχει. Σίγουρα πάντως, στη σύγχρονη εποχή της αποθέωσης της εικόνας και της έκπτωσης του λόγου, δεν χρειάζεται να υπάρχει. Αρκεί να μας λένε τα media με πειστικό τρόπο ότι υπάρχει. Ούτε χρειάζεται να τα αλλάξει όλα, όχι. . Αρκεί να λέει πως θα το κάνει. Ούτε να έχει ιδεολογία. Άλλωστε το έχει πει και ο Άδωνις ( η πρώτη ίσως εικονική πολιτική προσωπικότητα - αν και λίγο πρωτόγονη και πολύ κωμική) πως οι ιδεολογίες είναι αυτές που κατέστρεψαν τη χώρα.

Αυτό που πρέπει να κάνει η εικόνα του Στέφανου, είναι να συνεχίσει όπως ξεκίνησε. Να είναι γοητευτική και γυμνασμένη, ευγενής και χαμογελαστή με τους υπηκόους και αυστηρή και άτεγκτη με τους εχθρούς. Όπως ακριβώς θα φερόταν ένας σοφός ηγέτης.

Από εμάς δε, η εικόνα του Στέφανου δε θα ζητήσει πολλά, θα τα κάνει αυτή για εμας. Όσοι έχουμε κάποια ευφράδεια λόγου μπορούμε βέβαια να επεμβαίνουμε στα media υπέρ της, ιδιαίτερα στην Εφημερίδα των Συντακτών που για κάποιο ακατανόητο λόγο πιστεύει πως ο Στέφανος υπάρχει και τον αντιμάχεται. Οι υπόλοιποι και περισσότεροι, μπορούμε να καθίσουμε αναπαυτικά στον καναπέ μας και να αρχίσουμε να απολαμβάνουμε τα επεισόδια του σήριαλ. Που όπως φαίνεται θα έχει πολλά, μα πάρα πολλά επεισόδια

Σοκ και δέος προκάλεσαν τα προχθεσινά αποτελέσματα των εθνικών εκλογών. Και το πιο συνταρακτικό ήταν η απρόβλεπτη κατάρρευση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πιο συγκεκριμένα, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να χάνει σχεδόν το 40% της δύναμης που είχε από τις προηγούμενες εκλογές. Θα περίμενε κανείς από την πλευρά του να κάνει μια έντιμη και ρεαλιστική αυτοκριτική. Αντί αυτού, ούτε 24 ώρες μετά από το απρόσμενο αποτέλεσμα, ο Αλέξης Τσίπρας έσπευσε να αποδώσει τις ευθύνες για την συντριπτική ήττα του στα κόμματα της Αριστεράς

 

 

ekloges01

 

Στην πρώτη δημόσια απεύθυνσή του προς τους πολίτες, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε μεταξύ άλλων : «Οι προοδευτικές δυνάμεις στις οποίες τείναμε το χέρι της συνεργασίας, καθ’ όλη τη προεκλογική περίοδο, είχανε μέτωπο σχεδόν αποκλειστικά ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ. Και χθες την ώρα μιας ιστορικής εκλογικής νίκης της δεξιάς αυτοί πανηγυρίζανε περισσότερο από τους Νεοδημοκράτες για τη πτώση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς κοιτάζαμε τη χώρα. Εκείνοι το δικό τους χωράφι»

Πριν όμως ο Αλέξης Τσίπρας βιαστεί να αποδώσει τις ευθύνες εκεί που ελαφρά τη καρδία τις απέδωσε, καλό θα ήταν να εξέταζε πιο προσεκτικά τις διαρροές που είχε το κόμμα του στα υπόλοιπα κόμματα. Αν το έκανε αυτό, θα διαπίστωνε πως τα 3/4 σχεδόν των διαρροών πήγαν προς τα δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ και μόνο το 1/4 κινήθηκε πιο αριστερά. Σύμφωνα με τη MARC, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε απώλειες προς τη ΝΔ που αγγίζουν το 10,8%, το 9,9% προς το ΠΑΣΟΚ, το 5% προς το ΚΚΕ, το 3,4% προς Ελληνική Λύση, το 3,3% προς Μέρα25 και το 7,5% προς άλλο κόμμα

Είναι προφανές λοιπόν πως το μόνο που δεν έφταιξε στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν τα αριστερά κόμματα. Είναι επίσης προφανές για όσους έχουν ελάχιστο πολιτικό αισθητήριο πως τα αποτελέσματα των εκλογών ήταν πιο πολύ ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, παρά νίκη της Νέας Δημοκρατίας. Τι έφταιξε λοιπόν;

 

Απλήρωτοι λογαριασμοί

Θα τολμούσαμε να πούμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ εξοφλεί ένα λογαριασμό που ήδη είχε αρχίσει να πληρώνεται με τις εκλογές του 2019 και ξεπληρώθηκε (οριστικά;) στις πρόσφατες εκλογές. Και μιλάμε βέβαια για το λογαριασμό που έφερε η αψήφηση του ΟΧΙ από τον ΣΥΡΙΖΑ στο περίφημο δημοψήφισμα που ο ίδιος είχε θέσει στους πολίτες και ο ίδιος στη συνέχεια ακύρωσε τη βούλησή τους.

Σε ένα δημοψήφισμα στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καλέσει το λαό για μάχη και ενώ ο λαός ανταποκρίθηκε με θέρμη στο κάλεσμα (αιφνιδιάζοντας ακόμη και τον Αλέξη Τσίπρα), την ύστατη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ ανέκρουσε πρύμνα, προδίδοντας τους στρατιώτες του και συκοφαντώντας και εκδιώκοντας ατιμωτικά τους στρατηγούς που θα τον οδηγούσαν στη μάχη. Τι μπορεί να κάνει πια ένας προδομένος από τον ηγέτη του στρατός; Το πιο εύλογο. Να παραδοθεί άνευ όρων στον κατακτητή του για να γλιτώσει τα χειρότερα και προφανώς να μην εμπιστευτεί ξανά τον επιπόλαιο και ανεύθυνο ηγέτη. Ο φόβος είναι τώρα που κυβερνάει το θυμικό και ορίζει τις αποφάσεις. Μόνο ένας δυνατός ηγέτης θα μπορούσε να ξεσηκώσει ένα φοβισμένο στρατό και να τον βάλει να πολεμήσει ξανά. Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έδειξε δύναμη έκτοτε, ούτε ως κυβέρνηση ούτε ως αντιπολίτευση.

 

ekloges04

 

Δεν μπορούσε λέει, να κάνει πολλά ως κυβέρνηση. Αυτό όμως υποδηλώνει αδυναμία και οπωσδήποτε χρεώνεται. Αλλά και ως αντιπολίτευση, τι έκανε; Ποιες ήταν οι παρεμβάσεις και ποιες οι δράσεις του στα πλήγματα που δεχόταν σωρηδόν η κοινωνία από την κυνική και αδίστακτη κυβέρνηση του Μητσοτάκη; Όχι μόνο δεν ανέπτυσσε δράσεις, αποκομμένος εντελώς πια από τα πάσης φύσεως κινήματα που τον είχαν βοηθήσει στη μνημονιακή περίοδο να γιγαντωθεί, αλλά κάθε προσεκτικός παρατηρητής θα διαπίστωνε πως έβαζε συνεχώς νερό στο ιδεολογικό κρασί του, πως τα κάποτε δυνατά συνθήματα γίνονταν μισόλογα, πως είχε εγκολπώσει τα στελέχη του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ και συνέχιζε τη διεύρυνσή του με παραδοσιακούς δεξιούς, όπως ο Αντώναρος

Κάποιοι προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι της αποτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ, αποδίδοντάς την στη μεγάλη αποχή. Μόνο που η πραγματικά τεράστια αποχή στις εκλογές του 2023 δεν είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται. Δεν είναι καν η μεγαλύτερη. Στην πραγματικότητα, η έκρηξη της αποχής παρατηρείται στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, όταν και ξεπερνά το 40% και δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτές ότι είναι οι πρώτες εκλογές μετά την ακύρωση - από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος. Αυτή η αποχή - από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 - ήταν η μεγαλύτερη που έχει παρατηρηθεί. Έκτοτε, η αποχή διατηρείται σε τρομακτικά και ανησυχητικά ύψη. Τι θέλουμε να πούμε με αυτό; Πως και για την τεράστια αποχή, ευθύνεται η αφερεγγυότητα του ΣΥΡΙΖΑ και η τεράστια απογοήτευση που σκόρπισε στους ψηφοφόρους του η προδοσία του δημοψηφίσματος.

 

ekloges07

 

Ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ θέλοντας να αμβλύνει τις επιπτώσεις από την διαστρέβλωση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, άρχισε να θολώνει την εικόνα εκ των υστέρων επιμένοντας στην «ακριβή διατύπωση της ερώτησης του δημοψηφίσματος» και περιγράφοντας ως «ιστορική τομή» τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Αυτό όμως δεν ήταν τίποτα άλλο από μετάθεση της πραγματικής ιστορικής τομής, η οποία είχε λάβει χώρα νωρίτερα, στις 5 Ιουλίου της ίδιας χρονιάς και ήταν το ΟΧΙ στο σχετικό δημοψήφισμα, κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες. Αν σε αυτά προσθέσουμε και τη «χαλαρή αντιπολίτευση» της κρίσιμης περιόδου 2019-2023, γίνεται ξεκάθαρο το γιατί χάθηκε κάθε εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Επειδή όμως πλήθος αναλύσεων έχουν αρχίσει ήδη να γίνονται και θα συνεχίσουν να γίνονται για πολύ καιρό και επειδή εμείς δεν είμαστε επαγγελματίες πολιτικοί αναλυτές, δεν θα επεκταθούμε άλλο σε γενικόλογες αιτιάσεις και θα προσπαθήσουμε να εστιάσουμε σε όσα εισπράξαμε εμείς, ως πολίτες της Ραφήνας και του Πικερμίου από την παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ στην τοπική πολιτική ζωή. Αυτή η εστίαση είναι βέβαιο πως θα βοηθήσει στην εξαγωγή συμπερασμάτων, σε όσους τουλάχιστον έχουν ανοιχτό μυαλό. Γιατί αν η παρέμβαση στην τοπική κοινωνία είναι ανύπαρκτη ή ακόμη χειρότερα συνδέεται με όσα κακά ως κόμμα υποτίθεται πως στα λόγια καταδικάζεις, δεν θα μπορέσεις να πείσεις τον κόσμο ότι πρώτον είσαι κάτι διαφορετικό και δεύτερον και πιο σημαντικό πως είσαι ειλικρινής.

 

Σε τοπικό επίπεδο

Στο δήμο αυτό λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ «κατόρθωσε» να χάσει πάνω από το 30% της δύναμής του συγκεντρώνοντας τελικά λιγότερο από 18%, τρεις μονάδες σχεδόν κάτω από τον ήδη πολύ χαμηλό πανελλαδικό μέσο όρο του. Και αυτό δεν προκαλεί καμία έκπληξη σε όσους ζουν στην περιοχή και βλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ταυτισμένος με τον Ευάγγελο Μπουρνούς, ένα δήμαρχο απίστευτης ωμότητας και κυνισμού. Έναν μικρό Μπέο θα μπορούσαμε να πούμε, προκειμένου να καταλάβουν το ποιόν του όσοι δεν τον γνωρίζουν.

 

ekloges10

 

Δύο αντιδήμαρχοι αυτού του μικρού Μπέου είναι μέλη της τοπικής Ο.Μ του ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχοντας σε ένα ευκαιριακό, υπερκομματικό, συστημικό, δημοτικό σχήμα που περιλαμβάνει ακόμη και ακροδεξιούς (εκτός αν θεωρούμε ότι οι πολιτικοί φίλοι και οπαδοί του Βορίδη δεν είναι ακροδεξιοί).

Ένα δημοτικό σχήμα που πορεύεται με απευθείας αναθέσεις, με τραμπουκισμούς σε δημοτικά συμβούλια και σε μαθητικές καταλήψεις, με επιδίωξη ή προώθηση της καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος. Του φυσικού περιβάλλοντος που στα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται πως προασπίζεται ακόμα. Ακόμα και σήμερα, όταν υπουργοί του, όπως ο Φάμελλος ή συνεργαζόμενοι «οικολόγοι πράσινοι» όπως ο Τσιρώνης, προώθησαν τις οικιστικές πυκνώσεις, τη μετατροπή της δημόσιας δασικής γης σε ιδιωτική οικοπεδική.

Σε τοπικό λοιπόν επίπεδο, χαρακτηριστικές μένουν οι περιπτώσεις που υπερασπίστηκε και προώθησε η στηριζόμενη από τον ΣΥΡΙΖΑ, δημοτική αρχή:

- Μπουλντόζες εισέβαλαν (με πρόσχημα τον καθαρισμό) στο Μεγάλο Ρέμα,

- Μπουλντόζες εισέβαλαν παράνομα στην παραλία στο Μπλε Λιμανάκι,

- Μπουλντόζες εισέβαλαν αδιάκριτα μέσα στο δασάκι του Οχυρού εκχερσώνοντας δάσος για να εγκαταστήσουν άρματα και κανόνια,

- Συνεχείς αναίτιες καρατομήσεις δέντρων.

Αξίζει να αναφερθεί και το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε ένα δημοτικό σχήμα που υποστηρίζει και προωθεί τον συστηματικό περιορισμό του δημόσιου χώρου και την παράδοση του σε ιδιώτες. Όλα αυτά σε πλήρη ταύτιση και συμπόρευση με στρατηγικές επιλογές κυβέρνησης και περιφέρειας, εξόφθαλμα προσανατολισμένες στην εξυπηρέτηση μικρών και μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Ειδικά ο τρόπος με τον οποίο εξακολουθούν να επιβάλλονται στην τοπική κοινωνία μέσω χειραγωγημένων αποφάσεων και αδιαφανών διαδικασιών, αμαύρωσε περαιτέρω την εικόνα του ριζοσπαστικού κόμματος που κάποτε διατεινόταν πως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που ακόμα και στην τελευταία προεκλογική περίοδο, είχε σύνθημα «Δημοκρατία ή Μητσοτάκης», πρόδιδε τον εαυτό του υποστηρίζοντας τις πολιτικές επιλογές του … Μητσοτάκη (παραχωρήσεις, ιδιωτικοποιήσεις, ασύδοτη, άμετρη και δίχως όρους ανάπτυξη έργων και άλλα προτάγματα του νεοφιλελευθερισμού). Ο ΣΥΡΙΖΑ που καλούσε για «Δημοκρατία Παντού» στήριζε εδώ και χρόνια σχήματα που αποδεδειγμένα είχαν καταργήσει στην πράξη τη δημοκρατία.

Στον ζόφο που αποπνέει η κατάσταση στην τοπική αυτοδιοίκηση και στο σχήμα που επέλεξε να στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ, ήδη πριν από το 2019, προστέθηκε και ο προσεταιρισμός «αδέσποτων» του παλιού κομματικού συστήματος με την φρούδα ελπίδα της «διεύρυνσης», παραβλέποντας τη σκληρή πραγματικότητα που ισχύει, πως «όταν πέσεις στον βούρκο, ο βούρκος θα σε πάρει μέσα του». Όταν λοιπόν οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ στην Ανατολική Αττική, στις πρόσφατες εκλογές ήταν ένας αχταρμάς γραφικών, πρώην πασόκων και πρώην νεοδημοκρατών που διεξάγουν προσωπικές πολιτικές εκστρατείες, γιατί ψάχνουμε κάπου αλλού να βρούμε τις αιτίες της καταβαράθρωσης;

Ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ έχει τεράστια ευθύνη για την αποπολιτικοποίηση και την απαξίωση, ακόμα και του ίδιου του κεντρικού πολιτικού σχηματισμού, στην κοινωνία. Στην κλίμακα που του αναλογεί. Όπως αναλογεί σε κάθε τοπική οργάνωση μελών που ακολούθησε ίδια ασυνάρτητη και απαράδεκτη πορεία με τον κεντρικό πολιτικό σχηματισμό.

 

Τι κάνουμε;

Ας σταματήσουμε λοιπόν να στέλνουμε τον Κεμάλ για ύπνο, όποτε γίνεται η στραβή. Καλό θα ήταν για το ΣΥΡΙΖΑ να δει με καθαρό μάτι τις αιτίες της ήττας και να πάψει να στρουθοκαμηλίζει. Όσο για εμάς, τους πολίτες που ακόμη νοιαζόμαστε, ας ανασκουμπωθούμε και ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε και εμείς, χωρίς να περιμένουμε το σωτήρα που πότε δεν έρχεται και πότε μας προδίδει. Τα αποκρουστικά αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών μας δείχνουν ολοκάθαρα το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε και αυτός δεν είναι άλλος από την οργάνωση, τη συμμετοχή, την αλληλεγγύη και την αντίσταση όσων πιστεύουν πως δεν μας αξίζει – για μας και τα παιδιά μας - το μέλλον που μας ετοιμάζουν οι κυνικές και αδίστακτες δράκες που κυβερνούν αυτή τη χώρα σε μεγάλη κλίμακα αλλά και τον μικρό τόπο της Ραφήνας και του Πικερμίου σε μικρότερη

Μια κατηγορία μόνο του. Αυτό είναι το LUBEN.tv. Ένας ιστότοπος (sic), ένας διαδικτυακός τόπος που φέτος συμπλήρωσε 10 χρόνια ανάδειξης της φαιδρότητας όλων αυτών που αποτελούν την φερόμενη ως «πολιτική», εικονική  μας καθημερινότητα. Αυτή η καθημερινότητα δεν αποτελεί και πραγματικότητα, ενώ ως εικονική και παράλληλα φερόμενη ως «πολιτική», αποτελεί επιτομή της κωμωδίας. Αποκτά μάλιστα την δοκιμότερη της έκφραση στο LUBEN και τις τεχνικές του.

Το LUBEN συνεχίζει και αναβαθμίζει μία παράδοση λίγο παλαιότερων sites που αναδείκνυαν τη γελοιότητα της νεοελληνικής ακροδεξιάς καθημερινότητας, όπως το funEL ή το JUNGLE-Report αλλά ενώ χρησιμοποιούν σχεδόν τα ίδια τεχνικά μέσα, εκείνα είχαν περίπου «αποκλειστική πελατεία» όπως ο Λιακόπουλος το πρώτο και το ΛάΟΣ και οι νεοφασίστες του, το δεύτερο. Επιπλέον το LUBEN δημιουργεί πάνω στο καλλιτεχνικό ρεύμα του νέο-υπερρεαλισμού. Αυτή είναι και μία αναγκαστική συνθήκη, αφού η Ελλάδα σήμερα αποτελεί τη σουρεαλιστική φαντασίωση αγνώστου ταυτότητας υποκειμένου. Μήπως όμως έτσι δεν ήταν από συστάσεως της;

Στην Attica Voice αποφασίσαμε να ορίσουμε μία γωνιά που θα φιλοξενούμε (θα αναδημοσιεύουμε) επιλεγμένες αναρτήσεις του LUBEN.tv για να προσθέσουμε κι εμείς ένα μικρό λιθαράκι στη διάδοση του. Και στο κάτω κάτω, αν είναι να κάνουμε αναδημοσιεύσεις, να τις κάνουμε με επιλεγμένο υλικό.

Ξεκινάμε σήμερα με την ανάρτηση της 26ης Ιανουαρίου για το μόνοιασμα δύο ελληνόπουλων, του Καρανίκα και του Άδωνι, γνωστών «ηρώων» κωμικών έως γελοίων επεισοδίων της νεοελληνικής φάρσας.

bouboukia

«Σόρι για αυτό με τους μπάφους» είπε ο Άδωνις από τον Καρανίκα του ΣΥΡΙΖΑ live στον αέρα

Μια γλυκιά στιγμή πολιτικού πολιτισμού ευγενική χορηγία της φαρμακευτικής κάνναβης

LUBEN.tv - THE NEWSROOM · 26 Ιανουαρίου 2023

Την πιο weird εκδοχή της εθνικής συμφιλίωσης έζησε σήμερα το πανελλήνιο, αγαπητές φίλες και φίλοι. Το πρόσωπο κλειδί στα σημερινά γεγονότα ήταν φυσικά ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος μιλούσε το πρωί στα εγκαίνια της TIKUN OLAM Europe στα Εξαμίλια Κορίνθου, της πρώτης μονάδας φαρμακευτικής κάνναβης που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα.

Εκεί, ο Άδωνις Γεωργιάδης απολογήθηκε (ξανά) δημόσια για  τα σχόλια για τις προσπάθειες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να μπει η χώρα στην αγορά της φαρμακευτικής κάνναβης. Ο Καρανίκας είχε διατελέσει ειδικός σύμβουλος στο γραφείο Στρατηγικού Σχεδιασμού της Γενικής Γραμματείας του πρωθυπουργού και είχε παίξει σημαντικό ρόλο στη θεσμοθέτηση της φαρμακευτικής κάνναβης, κάτι που του έχει αναγνωρίσει και παλαιότερα ο αγαπημένος μας τηλεπλασιέ.

Σήμερα όμως το έκανε και με το παραπάνω. Πιο συγκεκριμένα, ζήτησε συγγνώμη για την επική φράση με τους μπάφους που είχε πει πριν λίγα χρόνια:
 
«Η πρώτη επένδυση που σκέφθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μπάφος.»
 
 
Σήμερα όμως τα είπε τελείως διαφορετικά. Πιο συγκεκριμένα, δήλωσε αυτό:
 

«Θέλω λοιπόν να σας πω ότι η παρουσία μου σήμερα εδώ έχει και λίγο έτσι μια αστεία εκδοχή και μια ενδιαφέρουσα εκδοχή. Πριν από αρκετά χρόνια, όταν ήμασταν στην αντιπολίτευση και ήμουνα τότε Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, ήμουνα στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ στου φίλου μου την εκπομπή του Γιώργου του Αυτιά.

Εκεί λοιπόν με ρωτήσανε τότε για έναν σύμβουλο τότε Πρωθυπουργού, τον κύριο Καρανίκα, ο οποίος είχε εισηγηθεί να γίνει το νομοσχέδιο τότε για τη νομιμοποίηση και την παραγωγή και εμπορία της φαρμακευτικής κάνναβης και είχα πει μία από τις συνηθισμένες μου τηλεοπτικές εξυπνάδες εύκολη στην τηλεόραση, συγκεκριμένα θυμάμαι είχα πει “η πρώτη επένδυση που σκέφθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μπάφος” και είχε γίνει πραγματικά χαμός, είχε πάρει μεγάλη έκταση.

Θέλω να είμαι ειλικρινής, σπανίως έχω μετανιώσει τόσο πολύ για μία ατάκα που έχω πει στην τηλεόραση, όχι τόσο για τη φαρμακευτική κάνναβη, όσο για το Νίκο Καρανίκα. Διότι πρέπει να μάθουμε στην Ελλάδα να τιμούμε αυτούς που ανοίγουν το δρόμο, έχει σημασία να μάθουμε να το κάνουμε αυτό, ασχέτως κομμάτων και προσωπικών σχέσεων. Διότι αν μάθουμε να το κάνουμε και ο ένας αναγνωρίζει τον άλλον, αυτόν που ανοίγει το δρόμο, αύριο περισσότεροι θα τολμήσουν να ανοίξουν νέους δρόμους και έτσι η πατρίδα μας και ο λαός μας θα κερδίσει περισσότερα πράγματα και ένα λαμπρότερο μέλλον.

Θέλω λοιπόν να αναγνωρίσω δημόσια στον κύριο Νίκο Καρανίκα του ΣΥΡΙΖΑ, τον φίλο του Αλέξη Τσίπρα, ότι ήταν ο πρωτοπόρος στην Ελλάδα για να ξεκινήσει αυτή η ιστορία. Και χαίρομαι αγαπητέ κύριε Καρανίκα που είστε εδώ, διότι ήθελα αυτό σήμερα να μπορώ να σας το αναγνωρίσω

Άμα διαβάσατε το απόσπασμα μέχρι το τέλος, θα είδατε ότι ήταν κι ο Καρανίκας παρών. Ο οποίος έκανε ένα σύντομο γούτσου γούτσου με τον Άδωνι και πήρε για λίγο τον λόγο για να πει μεταξύ άλλων το εξής

«Είναι παρεξηγημένος υπουργός ο κ. Άδωνις, όπως είμαι και εγώ.»

 

Next stop, οι δυο τους να πίνουνε τσιγάρα ξαπλωμένοι σε ένα λιβάδι τραγουδώντας το Imagine.

 

 

Πηγή: Luben.tv

Δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο από τον δάσκαλο του κυνισμού, το στήριγμα της αυθαιρεσίας και της παρανομίας. Απλά επιβεβαίωσε ακόμα μία φορα το ταπεινό του ποιόν. Όλα τσιμέντο λοιπόν και με υπουργική βούλα με χρώμα Οικολόγων Πρασίνων

Αν οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν έχουν πρόβλημα, τότε ας καταλάβυν πως ο δικός τους υπουργός είναι το αποκρουστικότερο πρόσωπα στην άθλια υπόθεση των οικιστικών πυκνώσεων και της πολεοδόμησης των δασών που πέμειναν στην Αττική και ας του ζητήσουν τουλάχιστον εξηγήσεις για τον χώρο που πέταξε την καμμένη οικολογική του συνείδηση, Να μάθουν το χώρο και να πάνε να φροντίσουν να γίνει υγειονομική ταφή της γιατί ρυπαίνει το περιβάλλον όσο και ο ίδιος ο "οικολόγος¨" υπουργός

Youtube Playlists

youtube logo new

Χρήσιμα

farmakia

HOSPITAL

youtube logo new

© 2022 Atticavoice All Rights Reserved.