Είναι μία από τις πιο «φιλικές προς τον χρήστη» παραλίες της Αττικής. Παρά την ισχυρή και πανταχόθεν ορατή, ανθρώπινη πίεση, η παραλία διαθέτει κάτι σαν ομοιοστατικό μηχανισμό που την επαναφέρει σε μεγάλο βαθμό στην καθαρή της όψη.

Ο αχόρταγος για χώρο, ενέργεια και πλούτο άνθρωπος έχει φέρει την οικοδομή του δίπλα στην παραλία. Πέρασε τα καλώδια μεταφοράς ενέργειας μέσα από τα σπλάχνα της. Έστησε τις κατασκευές του πάνω της. Άφησε τα σκουπίδια του στην άμμο της και σε ότι καλάθι είχε προβλέψει να τοποθετήσει, αστοχώντας στην εκτίμηση της χωρητικότητας που απαιτούνταν. Με έναν περίεργο ακόμα και για άνθρωπο τρόπο, τα σκουπίδια που παράγονται εκεί, πρέπει να υπερπληρώσουν τους τοποθετημένους εκεί κάδους και τελικά να καλύψουν την άμμο. Νομοτελειακά. Κανείς δεν παίρνει τα σκουπίδια του να τα πετάξει κάπου αλλού. Στη γειτονιά του ας πούμε. ‘Ότι σκουπίδι παράγεται στην παραλία πρέπει (;; ) να μείνει επί τόπου.

Τέλος πάντων, η παραλία που χωρίζει γεωγραφικά τη Ραφήνα από τη Λούτσα, είναι μία πολύ όμορφη θέση για κολύμπι. Δεν θα είναι για πολύ ακόμα, αφού στην θάλασσα της θα διοχετεύεται το επεξεργασμένο νερό από το Κέντρο Επεξεργασία; Λυμάτων που θέλει να φτιάξει η ΕΥΔΑΠ για την περιοχή. Φυσικά αυτό θα επηρεάσει την κατάσταση όλων των παρακειμένων παραλιών, αλλά η συγκεκριμένη παραλία(μαζί με τη διπλανή της,  είναι στο «μάτι» των απορροών.