Αγαπάμε τη μικρή φόρμα στη λογοτεχνία, αγαπάμε εξίσου τη γραφή της Γκέλυς Τουλή και όταν αυτά τα δύο συναντιούνται δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε τον ενθουσιασμό μας. Μπορούμε όμως να τον μοιραστούμε με τους αναγνώστες μας και να ευχαριστήσουμε τη δημιουργό για την προσφορά της

(Attica Voice)

Μικρός χώρος (της Γκέλυς Τουλή)

Πολλά email. Ας δω τα σημερινά. Και τι λέει αυτό; Μην ξεχάσω σήμερα τέσσερις και μισή Βιθυνίας και Αγίας Άννας. Τι λέει αυτός ο τρελάρας της παλιοπαρέας μας; Μεσημεριάτικα; Μέσα στον καύσωνα; Έτσι τα κανονίζουν αυτοί, ξαφνικά γιατί τους ήρθε η όρεξη. Οι παλιοί συμφοιτητές. Καιρό έχουμε να τα πούμε. Σχεδόν μισό χρόνο; Αλλά το τσιπουράκι δεν το ξεχνάνε. Κι ας εξηνταρίσαμε βρε.  Ο Μίμης λέει στο μήνυμα: μην ξεχάσεις.  Ξεχνάω εγώ; Ο μπαγάσας της παρέας είναι αυτός…, ο χωρατατζής. Όλοι από τους ηλεκτρολόγους του Πολυτεχνείου κι αυτός βρήκε να ανοίξει επιχείρηση με είδη υπολογιστών. Άσχετο. Όλοι οι άλλοι καλά το υπηρετήσαμε το επάγγελμα. Ειδικά ο Θέμης που συνέχισε το διδακτορικό κι έγινε καθηγηταράς.  Πιστεύω να τα καταφέρει να έρθει σήμερα κι ο Αριστείδης ο δίκαιος. Μελετητής αυτός και άξιος για το παρατσούκλι του. Κι η Μίνα η όμορφη. Αιώνιος έρωτάς μου. Ευθύνες πολλές. Διευθυντικό στέλεχος στην εταιρεία ηλεκτρισμού. Η Μίνα! Και τι δεν περάσαμε. Κυλιόμασταν στις μαξιλάρες της φοιτητικής μου γκαρσονιέρας. Μικρός χώρος, μεγάλες ελπίδες. Συζητήσεις, Μαρξ, πολλά μαλλιά. Έρωτες, σχέσεις.

Εκείνη παντρεύτηκε μετά. Εγώ πάντα γεροντοπαλίκαρο. Μαγκούφης δηλαδή. Νομίζω το έχω όρεξη αυτό το τσίπουρο σήμερα. Μα ήμουν και χαζός τότε.  Δεν ήξερα από  γυναίκες. Να την βουτήξω και να μην την αφήσω. Σάμπως ξέρω και τώρα; Γέρασα και μυαλό δεν έβαλα.

Άντε να ετοιμαστώ. Περνάει κι η ώρα. Μην πάω σαν λέτσος.

Πολλή ζέστη. Βιθυνίας και Αγίας Άννας. Δεν βλέπω μαγαζί. Τι είναι εδώ; Να πάρω στο κινητό τον λεχρίτη τον Μίμη.

-Ρε Μίμη. Είμαι εδώ. Βιθυνίας και Αγίας Άννας. Ένα νεκροταφείο μόνο βλέπω. Πού είστε;

-Έλα μέσα. Εδώ είμαστε. Σου έστειλα τρία email. Δεν τα είδες;

-Τι;

-Η Μίνα.

Μικρός χώρος, καμία ελπίδα.