Ανήμερα της μεγάλης πανελλαδικής απεργίας της Πέμπτης 16/3, οι Κοινοί Θνητοί κυκλοφόρησαν το νέο τους τραγούδι «Θ’ αργήσω απόψε», συμπυκνώνοντας όλα όσα νιώσαμε αυτές τις ημέρες.

Το ακούσαμε και σήμερα , Παρασκευή 17/3, από το Δεύτερο Πρόγραμμα και την εξαιρετική εκπομπή του ραδιοφωνικού παραγωγού Μιχάλη Γελασάκη, ο οποίος πολλές φορές έχει δείξει την ευαισθησία και την ανεξαρτησία του. Βέβαια, όταν ήταν να παιχτούν οι δύο τελευταίες στροφές του τραγουδιού, το πρόγραμμα διακόπηκε για διαφημίσεις. Μπορεί να ήταν και τυχαίο, έτσι δεν είναι; Ας μην είμαστε λοιπόν συνωμοσιολόγοι, ο παραγωγός το έκανε το καθήκον του, εμείς ας το ψάξουμε λίγο παραπάνω  και ας το ακούσουμε ολόκληρο. 

 

 

Πες στους δικούς μου

Ότι θ’ αργήσω απόψε

Ένα θα γίνω με τις ράγες και τους καπνούς

Το τελευταίο εισιτήριο κόψε

Γι’αυτό το τρένο που θα αγγίξει τους ουρανούς

Την κάνω φίλε μου, σαλπάρω απόψε

Σε δρομολόγια δίχως επιστροφή

Τον σεβασμό σου στην μνήμη μας δώσε

Το έγκλημα τους μην αφήσεις να ξεχαστεί

               

Φεύγω να πάρω τρένο ίσα που προλαβαίνω

Για μια καλύτερη ζωή σε μια άλλη χώρα

Εδώ που ζω κι υπάρχω μετά βίας ανασαίνω και άμα πεθάνω θα μου πουν ήταν κακιά η ώρα

Πάμε και όπου μας βγάλει πάμε κι ότι γίνει

Βιάσου λιγάκι μην αργείς και τα εισιτήρια κόψε

 

Δική μας η επιλογή δική μας και η ευθύνη

Δεν έχει σημασία για αυτούς εάν χαθούμε απόψε

Σανίδωσε το γκάζι το αύριο μας προστάζει γλυκοχαράζει ο ουρανός και όμως δεν ξημερώνει

Ακούω σφύριγμα στις ράγες μας κάτι μας τρομάζει σε λίγα δευτερόλεπτα μάλλον θα είμαστε σκόνη

Θα έχουμε γίνει και εμείς θέμα σε μια οθόνη θα έχουμε γίνει αφορμή για έκτακτο δελτίο

Που είναι ο γιος μου που είναι η κόρη μου δεν το σηκώνει

Ταξίδευε με το Intercity 62

Σε αυτό το τρένο μπήκα αλλά ποτέ δεν βγήκα

Φρόντισαν κάποιοι να μην φτάσω στον προορισμό μου

 

Έγινα και εγώ του κράτους τους μια προίκα για να τιμούνε κάθε χρόνο δήθεν το χαμό μου

Είπανε φταίει ο ένας είπανε φταίει ο άλλος αλλά ποτέ δεν μάθαμε ποιός φταίει πραγματικά

Την πλήρωσε ο μικρός για να μην χρεωθεί ο μεγάλος και να την βγάλουν καθαρή πάλι τα αφεντικά

Κήρυξαν μέρες πένθους τα αρπακτικά του έθνους ψεύτικα δάκρυα βάλανε και εκφράσανε οδύνη

Οι εκλογές τους αίσχους πρέπει να είναι δικές τους δεν έχουν ίχνος ανθρωπιάς καθόλου αυτά τα κτήνη

Είναι η στροφή στα Τέμπη που το λαό θεριεύει και τον γεμίζει με αδικία μίσος και οργή

Είναι η στροφή στα Τέμπη φωνή ψυχών που εκπέμπει το έγκλημα τους μην αφήσουμε να ξεχαστεί

 

Πες στους δικούς μου

Ότι θ’ αργήσω απόψε

Ένα θα γίνω με τις ράγες και τους καπνούς

Το τελευταίο εισιτήριο κόψε

Γι’αυτό το τρένο που θα αγγίξει τους ουρανούς

Την κάνω φίλε μου, σαλπάρω απόψε Σε δρομολόγια δίχως επιστροφή

Τον σεβασμό σου στην μνήμη μας δώσε

Το έγκλημα τους μην αφήσεις να ξεχαστεί Είναι μεγάλο το κακό

Και το καλό είναι λίγο Όσο κι αν θέλω δεν μπορώ να του ξεφύγω

 

Ειναι μεγάλο το κακό

Ζούμε στο έλεος του

Και το μεγάλο αφεντικό είναι υπάλληλός του

Δεν βρίσκει λόγια να μιλήσει η οργή μας

Για αυτούς που βάφουν με το αίμα μας τη γη μας

Μονάχα να βρει το κουράγιο μια νύχτα

Να τους στείλει στο διάολο και να πει καληνύχτα

Είναι μεγάλο το κακό

Και οι κακοί γουστάρουν

Κι όλο τη φάτσα τους στο δέκτη μας μοστράρουν.

Όσο και να προσποιηθούν ότι τους νοιάζει

Το πένθος είναι ταξικό και του λαού μαράζι

Είναι μεγάλο το κακό

Κι οι παπαγάλοι του

Μας παρουσιάζουνε για θρίαμβο το χάλι του.

Αναρωτιέμαι, τι έχει μέσα η καρδιά τους;

Τι θα λέγαν αν στο τρένο ήταν μέσα τα παιδιά τους;

 

Κακό μεγάλο τούτοι οι δημοσιογράφοι

Την τραγωδία λένε η μοίρα μας τη γράφει

Λάθος ανθρώπινο, εκείνο που τα φταίει

Οι έσχατοι είναι πρώτοι και οι πρώτοι τελευταίοι

Αλλά στερεύει του λαού η εμπιστοσύνη

Στην τηλεόραση και την δικαιοσύνη

Το δίκιο των παιδιών, πρέπει να γίνει νόμος

Απέναντι στο κράτος που είναι ο μόνος δολοφόνος

Είναι μεγάλο το κακό

Και τους συμφέρει

Και όσο χειρότερα, τόσο θα απλώνουν χέρι

Όσο χρειάζεται η πατρίδα σωτηρία

Θα μας πουλάν ελπίδα σε τιμή ευκαιρία.

Είναι μεγάλο το κακό

Και το καλό μια στάλα

Εμείς το ψάρι το μικρό, τροφή για τα μεγάλα

Ν’ αναποδογυρίσει η γη, ήλιος να βγει το βράδυ

Να βρει το στόχο της η οργή σαν βάλουμε σημάδι

 

Πες στους δικούς μου

Ότι θ’ αργήσω απόψε

Ένα θα γίνω με τις ράγες και τους καπνούς

Το τελευταίο εισιτήριο κόψε

Γι’αυτό το τρένο που θα αγγίξει τους ουρανούς

Την κάνω φίλε μου, σαλπάρω απόψε

Σε δρομολόγια δίχως επιστροφή

Τον σεβασμό σου στην μνήμη μας δώσε

Το έγκλημα τους μην αφήσεις να ξεχαστεί

 

Αν δεν τους στείλουμε εμείς στο διάολο μια μέρα

Θα φροντίζουν να μας στέλνουν αυτοί στο διάολο, πρώτοι, κάθε μέρα.

Εμάς και τα παιδιά μας.

Ο λαός πενθεί το λαό, όπως ο λαός είναι κι εκείνος που τον σώζει.

Γι’ αυτούς είναι δίκαιο να μην έχει αξία η ανθρώπινη ζωή

Είναι μέρος της ιδεολογίας τους

Για αυτούς δεν θα είμαστε ποτέ ίσοι

 

Μπροστά στο τέρας που λέγεται κεφαλαιοκρατία

το μόνο θεριό που μπορεί να σταθεί απέναντι και να το λυγίσει

είναι ο λαός, όταν ξυπνήσει.

Αφορμή για το άρθρο αυτό, αποτέλεσαν τα εξευτελιστικά γεγονότα που συνέβησαν στην τελετή απονομής των βραβείων μουσικής του MAD. Μια γιορτή ευτελής έτσι κι αλλιώς από μόνη της και που κάθε χρόνο αποδεικνύει πως μπορεί να γίνεται ακόμη χειρότερη

Αυτά τα κνώδαλα που έβαλαν τους μπράβους τους να πλακωθούν στο ξύλο, είναι εκπρόσωποι ενός μουσικού ρεύματος που ονομάζεται trap. Μπορεί τυπικά το trap να αποτελεί παρακλάδι του hip-hop, όμως το κοινό στο οποίο απευθύνεται δεν είναι το ίδιο. Θα μπορούσαμε να πούμε πως το trap συγγενεύει περισσότερο με αυτό που αποκαλείται λαϊκό-ποπ ή νέο–σκυλάδικο. Γι’ αυτό βλέπουμε τους trapers να παίζουν στα μαγαζιά που ευσχήμως αποκαλούνται μπουζούκια ή να συνεργάζονται με λαϊκούς – όπως αρέσκονται να αποκαλούνται οι νέο-σκυλάδες - τραγουδιστές. Μπορεί η θεματολογία τους να είναι διαφορετική, ο σκοπός όμως και η αισθητική τους είναι παρόμοια

Από την άλλη μεριά, το hip-hop είναι αυτή τη στιγμή το πιο ζωντανό μουσικό ρεύμα, το πιο πολιτικοποιημένο και σίγουρα η νο1 μουσική στην Ελλάδα για τους νέους. Αυτό το hip-hop δεν έχει καμία σχέση με το trap. Είναι αυτό που παίζουν ο ΛΕΞ, οι Στίχοιμα, οι Social Waste, οι Κοινοί Θνητοί, ο Bloody Hawk. Ονόματα με τεράστια διείσδυση στη νεολαία και με κοφτερό κοινωνικοπολιτικό στίχο

Παρόλα αυτά, ή ίσως ακριβώς γι αυτό, το ελληνικό χιπ-χοπ είναι αποκλεισμένο από το ραδιόφωνο. Σε σχετική ερώτηση που τους έγινε, οι Social Waste απαντούν: 

«Δεν γνωρίζουμε γιατί. Είναι όμως παράδοξο. Οι μεγαλύτερες συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη τελευταία γίνονται από εγχώρια χιπ χοπ σχήματα και καλλιτέχνες. Μιλάμε για 3-10 χιλιάδες εισιτήρια κάθε συναυλία. Ποιο άλλο είδος το κάνει αυτό; Και χωρίς καμία προβολή από τα κυρίαρχα ΜΜΕ; Και γιατί δεν έχει προβολή αφού έχει απήχηση; Ίσως έχει να κάνει με την επικινδυνότητα του λόγου και το γεγονός ότι δεν είναι συμβατό με τα κυρίαρχα κοινωνικά οικονομικά καταναλωτικά πρότυπα. Τα αμφισβητεί».

Για όσους τυχόν δεν τους γνωρίζουν, επιλέξαμε ένα τραγούδι από τον καθένα για μια πρώτη γνωριμία. Ακούστε με προσοχή τα τραγούδια, δώστε προσοχή στο στίχο. Στο τραγούδι του Bloody Hawk μη βιαστείτε να προσπεράσετε. Ακούστε το μέχρι το τέλος, θα αποζημιώσει την υπομονή σας.

Σίγουρα αδικούμε και άλλους, θα επανορθώσουμε όμως σε επόμενα αφιερώματα. Και είναι σίγουρο πως όλοι αυτοί δεν πρόκειται να βραβευτούν σε ευτελή πανηγυράκια, όπως το MAD AWARDS