“ Αύγουστο σε γνώρισα.
Μονάκριβή μου εσύ στον κόσμο.
Ο μπαμπάς μου, ο καλύτερος του κόσμου, μου χαμογελά.
Για της Μυρσίνης την ποδιά, μια Παναγιά.
Σου ’στειλα γράμμα και γραφή, κι απόκριση δεν πήρα.

Έτσι μιλάμε πια.
Με τα τραγούδια σου, που παίζονται και ξαναπαίζονται.
Πειραγμένα κι απείραχτα, μα πάντα φρέσκα.
Σαράντα χρόνια τώρα.
Από τότε που έγειρες στη γη να κοιμηθείς.
Κανένας δε μου μίλησε, στη μοναξιά.
Σ` ακολουθώ, στους έρωτες.
Όλα σε θυμίζουν, στους χωρισμούς.
Τίποτα δεν πάει χαμένο, στους δρόμους.
Τέλι τέλι, στα κέφια.
Λίγα γαρούφαλλα, στη λύπη.
Έχω έναν καφενέ, στα όνειρα.

Πόσο πολύ θα ‘θελα να καπνίζαμε μαζί ένα τσιγάρο, μπαμπά.

Αύγουστο σε είδα τελευταία φορά, στα γενέθλιά μου, βγάλαμε και φωτογραφίες. Απ` αυτές που κρεμάν οι φοιτητές στην καρδιά τους” 

Με αυτά τα συγκινητικά λόγια προλογίζει η Μυρσίνη Λοΐζου, η κόρη του Μάνου, το διπλό άλμπουμ με τίτλο «ΜΑΝΟΣ ΛΟΙΖΟΣ – ΜΕΤΑ» που κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 2022, με αφορμή τα σαράντα χρόνια από το θάνατο του τόσο χαρισματικού και τόσο αγαπητού συνθέτη.

Το album αυτό περιλαμβάνει τριάντα δύο διασκευές τραγουδιών του Μάνου Λοΐζου από νέους καλλιτέχνες και συγκροτήματα και είναι η τρανταχτή απόδειξη για το πόσο η μουσική του Μάνου εξακολουθεί να αγγίζει και να επηρεάζει τις νεότερες γενιές.

Δεν θα μπούμε στον μάταιο κόπο να κάνουμε συγκρίσεις με τις πρώτες εκτελέσεις. Αυτά που θα ακούσουμε σε αυτό το δίσκο είναι εντελώς άλλα πράγματα. Σε κάποια από τα τραγούδια μάλιστα, έχουν προστεθεί νέοι στίχοι και μουσικές φράσεις, με αποτέλεσμα μερικά από αυτά να είναι δύσκολα αναγνωρίσιμα.

Η ζωή προχωράει. Κάποιος μπορεί να μείνει στα πρώτα ακούσματα, κάποιος άλλος μπορεί να πάρει μαζί του και τα καινούργια. Όλα θεμιτά, όλα κατανοητά. Όπως και η προσπάθεια αυτών των νέων ανθρώπων να δώσουν μια δική τους εκδοχή σε τραγούδια που τα άκουγαν από μικροί ως ακούσματα των γονιών τους

Εμείς ακούσαμε το δίσκο και επιλέξαμε δώδεκα από αυτά τα τραγούδια για τη συλλογή του Jukebox της Attica Voice. Και ποτέ δε θα πάψουμε να αναρωτιόμαστε για το πόσα ακόμη υπέροχα τραγούδια θα μπορούσε να μας είχε χαρίσει ο Μάνος Λοΐζος, αν δεν έφευγε τόσο νωρίς.

Καλή ακρόαση!

1. Κι αν τα μάτια σου ( Άκος Δασκαλόπουλος ) - Κατερίνα Duska

2. Δεν θα ξαναγαπήσω ( Λευτέρης Παπαδόπουλος ) - Μυρτώ Βασιλείου

3. Ο δρόμος ( Κωστούλα Μητροπούλου / Πρόσθετοι στίχοι: Αργύρης Χιόνης ) - Sophie Lies

4. Σ’ ακολουθώ ( Μάνος Λοΐζος ) - George Gaudi

5. Όλα σε θυμίζουν ( Μανώλης Ρασούλης ) - Nalyssa Green

6. Νανούρισμα (Θα κεντήσω) ( Λευτέρης Παπαδόπουλος ) - Ocean Hope

7. Πόσο σ’ αγαπώ ( Λευτέρης Παπαδόπουλος ) - Λευτέρης Σαμψών, Idra Kayne

8. Μη με ρωτάς ( Λευτέρης Παπαδόπουλος ) - Joanna Drigo

9. Κι εγώ σαν πόλη ( Μανώλης Ρασούλης ) - Μαρία Αλαμανή Ναθαναηλίδου

10. Αυτό το αγόρι με τα μάτια τα μελιά ( Λευτέρης Παπαδόπουλος ) - Εβελίνα Μεγαλοοικονόμου

11. Τίποτα δεν πάει χαμένο ( Μανώλης Ρασούλης ) - Δραμαμίνη

12. Ο αρχηγός (Il capitano) ( Λευτέρης Παπαδόπουλος / Ιταλικοί στίχοι: Vasco Brondi ) - Vasco Brondi

Με αφορμή το θάνατο του ευγενούς και ιδιαίτερα ταλαντούχου μουσικού και συνθέτη Νότη Μαυρουδή, παρουσιάζουμε την ιστορία ενός από τα πιο όμορφα τραγούδια του. Το «Πρωϊνό τσιγάρο» σε στίχους του μεγάλου ποιητή Άλκη Αλκαίου

«Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
Στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
Κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
Και σαν καφέ πικρό και σαν καφέ πικρό

Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή
Και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη δύση
Και γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση
Και σαν ανατολή και σαν ανατολή

Βγήκε ο ήλιος το ράδιο διαπασών
Μ' ένα χασάπικο που κλαίει για κάποιον Τάσο
Κι εγώ σε ποντάρω κι ύστερα πάω πάσο
Σ' ένα καρέ τυφλών, σ' ένα καρέ τυφλών

Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή
Και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη δύση
Και γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση
Και σαν ανατολή και σαν ανατολή»

Ο Άλκης Αλκαίος έγραψε το «Πρωινό τσιγάρο» με την επιθυμία να το μελοποιήσει ο Μάνος Λοΐζος. Το έστειλε μάλιστα στο μεγάλο συνθέτη, όταν αυτός νοσηλευόταν εκείνη την εποχή σε νοσοκομείο της Μόσχας. Ο Λοΐζος πρόλαβε να διαβάσει τους στίχους, όχι όμως να τους μελοποιήσει, καθώς δεν κατάφερε να βγει ζωντανός από αυτή την άδικη περιπέτεια της υγείας του, όντας μόλις 45 χρονών

Μετά το θάνατο του Λοΐζου, ο Αλκαίος ενέταξε το ποίημά του σε μια ποιητική συλλογή που μετά την κυκλοφορία της, διάβασε ο Νότης Μαυρουδής. Ο Μαυρουδής ξεχώρισε το ποίημα αυτό, το μελοποίησε και θέλησε να το εντάξει στο δίσκο του «Στην όχθη της καρδιάς μου». . Ο Αλκαίος όμως αρνήθηκε να δώσει την άδεια, εξηγώντας του ότι το προόριζε για το Μάνο Λοΐζο

Τελικά, με τη μεσολάβηση του Θάνου Μικρούτσικου, ο Άλκης Αλκαίος υποχώρησε και έδωσε την άδεια στο Νότη Μαυρουδή. Το τραγούδι αφιερώθηκε στη μνήμη του Μάνου Λοΐζου και κυκλοφόρησε το 1984 στο δίσκο «Στην όχθη της καρδιάς μου». Το «Πρωινό τσιγάρο» στην πρώτη αυτή ηχογράφηση ερμήνευσε χορωδία αποτελούμενη από τους Γιώργο Μεράντζα, Γιάννη Σαμσιάρη, Σάκη Μπουλά, Θανάση Νικόπουλο, Κώστα Θωμαΐδη, Ανδρέα Μικρούτσικο, ενώ κιθάρα στο δίσκο έπαιξε ο Νότης Μαυρουδής

Το τραγούδι αυτό παίχτηκε λίγο αργότερα στη μεγάλη συναυλία στο Ολυμπιακό Στάδιο, στις 13 του Σεπτέμβρη 1985, στη μνήμη του Μάνου Λοΐζου με αφορμή τη συμπλήρωση τριών χρόνων από τον θάνατό του. Η στιγμή εκείνη ήταν συγκλονιστική για όλους, μα πιο πολύ για το Νότη Μαυρουδή. Όταν άρχισε να το ερμηνεύει η Χαρούλα Αλεξίου με τον Γιώργο Νταλάρα, έσβησαν όλα τα φώτα του σταδίου και αμέσως άναψαν οι αναπτήρες από τους θεατές. Όπως δήλωσε αργότερα ο Νότης Μαυρουδής : «Να βλέπεις αυτό το θέαμα… 80.000 άνθρωποι με έναν αναπτήρα… Να βλέπεις τις φλογίτσες… Είχα συγκλονιστεί. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αυτή η δοξασία με παίρνει κι εμένα μέσα» διηγείται ο συνθέτης. «Ήταν πάρα πολύ συγκινητικό. Τόσο που έβαλα τα κλάματα και δεν μπορούσε να με συνεφέρει η παρέα μου… Η ιστορία του “Πρωινού τσιγάρου” είναι και δική μου ιστορία…» 

Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή / Και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη δύση / Και γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση / Και σαν ανατολή και σαν ανατολή

Οι πληροφορίες για την ιστορία του τραγουδιού αντλήθηκαν από  εδώ