Η “παγωμένη θεατρίνα” είναι ένα έργο ποιημάτων που έγραψε ο Νίκος Γκάτσος στις αρχές της δεκαετίας του ’80 με σκοπό να μελοποιηθούν από τον  Μάνο Χατζιδάκι και να ερμηνευτούν από τον Γιώργο Μαρίνο.

Μια συνεργασία, όμως, που δεν έμελλε να πραγματοποιηθεί. Ώσπου, τέσσερεις δεκαετίες μετά, ένας νέος συνθέτης, ο Νίκος Χιώτογλου, τόλμησε το εγχείρημα και μας έδωσε δώδεκα τραγούδια που κάθε ένα από αυτά ερμηνεύεται από διαφορετικό καλλιτέχνη (Ρίτα Αντωνοπούλου, Μυρτώ Βασιλείου, Γλυκερία, Φοίβο Δεληβοριά, Βιολέτα Ίκαρη, Γιάννη Κότσιρα, Κώστα Λειβαδά, Θάνο Ματζίλη, Γιώτα Νέγκα , Μίλτο Πασχαλίδη Μπάμπη Στόκα , Vassilikos). Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών, είναι πως κανείς τους μέχρι τώρα δεν είχε ερμηνεύσει πρωτότυπο τραγούδι του Νίκου Γκάτσου.

Εμείς επιλέξαμε ν’ ακούσουμε τη «φυλακή της Αντιγόνης» σε ερμηνεία της Μυρτώς Βασιλείου … «Πιάσε με, πιάσε με / στον ουρανό σου φτάσε με / να δω τον ήλιο κι άσε με / στο φως του να χαθώ»

Μάης του 1936, Θεσσαλονίκη. Αστυνομικοί πυροβολούν εναντίον διαδηλωτών. 12 διαδηλωτές σκοτώνονται και δεκάδες τραυματίζονται.

Για μια παράξενη πρωτομαγιά, έγραψε κάποτε ο Νίκος Γκάτσος και μελοποίησε ο Μάνος Χατζιδάκις. Μια παράξενη πρωτομαγιά σε έναν ανέκαθεν παράλογο και παράξενο κόσμο, άπληστο, άδικο, άγριο και χυδαίο. Το πιο παράξενο είναι πως αυτή η κατάσταση βαφτίζεται κανονικότητα. Και ακόμη πιο παράξενο είναι πως όσοι δε συμφωνούν με αυτή την υποτιθέμενη κανονικότητα βαφτίζονται παράξενοι

 «Παράξενη πρωτομαγιά
μ’ αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια
ηρθ’ ο καιρός του “έχε γεια”
τι να την κάνεις πια την περηφάνια

Παράξενη πρωτομαγιά
ο ήλιος καίει το πέλαγο στη δύση
μα της καρδιάς την πυρκαγιά
πού θα βρεθεί ποτάμι να την σβήσει»