" Οι ήττες μας δεν αποδεικνύουν
Τίποτα παραπάνω από το ότι
319205339 712219783586309 2265634222543469205 n  Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Και από τους θεατές περιμένουμε
Τουλάχιστον να ντρέπονται"
                                               Μπρεχτ

Πώς ξεκινά ένας πόλεμος; Με έναν πυροβολισμό, μια εισβολή ή... με μια υπόσχεση;

Από τις πιο συναρπαστικές εκδόσεις της χρονιάς ήταν το βιβλίο του Λεωνίδα Βατικιώτη «ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Το μεγάλο πλάνο» και υπότιτλο (αλλά και κατακλείδα) «Αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί».

Έχοντας διαβάσει το βιβλίο του Λεωνίδα Βατικιώτη αλλά και έχοντας παρακολουθήσει τον δημοσιογράφο – συγγραφέα από τα σπουδαία άρθρα του στα Επίκαιρα, την Ημερησία, το Παρόν, το Πριν και άλλου, η ανάγνωση του τελευταίου του βιβλίου, μας  επιβεβαίωσε την εγκυρότητα του και το αξιόλογο του έργου του αλλά και μας προκάλεσε την ανάγκη να γράψουμε για αυτό. Για το βιβλίο και το θέμα του, αφού όταν αναφερόμαστε σε ένα βιβλίο που πραγματεύεται την επικαιρότητα με αυστηρά δημοσιογραφικά κριτήρια, ιστορικά τεκμήρια και πλήρη παράθεση αυτών, δεν μπορούμε να σταθούμε μόνο στην αξία της γραφής του αλλά κυρίως στην τεράστια αξία του ως βιβλίο αναφοράς για όποιον δεν αρκείται στη φτηνή, επιδερμική πληροφόρηση (και παραπληροφόρηση) που κυκλοφορεί ανάμεσα μας μεταμφιεσμένη σε δημοσιογραφία.

Ο Βατικιώτης ανατρέχει σε έναν τεράστιο όγκο πηγών που τις εκθέτει στην ογκωδέστατη βιβλιογραφία  που συνοδεύει το βιβλίο του και που λόγω αυτού του όγκου, η βιβλιογραφία δίνεται ηλεκτρονικά με QR code ανά κεφάλαιο που παραπέμπει στις πηγές του. Λογικό και πρακτικό αφού αν είχε προστεθεί -η βιβλιογραφία- έντυπη μέσα στο βιβλίο, ο όγκος του θα έφτανε τις αρκετές χιλιάδες σελίδες. Εντυπωσιάζει δε το ότι ο συγγραφέας ξεκαθαρίζει από την αρχή πως χρησιμοποίησε  μόνο πηγές δυτικής προέλευσης και αυτό για να αποκρούσει ανυπόστατα σχόλια  καλοθελητών και συστηματικών διαστρεβλωτών  της πραγματικότητας που θα χρησιμοποιούσαν ως επιχείρημα τις παραπομπές σε ανατολικές, σοβιετικές ή ρωσικές πηγές για να ακυρώσουν το βιβλίο και την αξία του. Όπως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης του βιβλίου, οι αναφορές αυτών των πηγών, όπως και οι ομιλίες ή τα κείμενα συντηρητικών, ακροκεντρώων, μονεταριστών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών της Δύσης, όπως και άρθρα ή ρεπορτάζ μέσων όπως το Sky News, το BBC, η Le Monde, το Der Spiegel, το CNN, οι New York Times και άλλα πολλά μέσα της ίδιας ή παρόμοιας προέλευσης, αρκούν για να δείξουν και να αποδείξουν τον φρικτό κυνισμό αυτών που οδηγούν κράτη και λαούς σε αφανισμό. Να τους φανατίσουν και να τους μετατρέψουν σε πρόθυμα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων τους. Αφού βέβαια τα θύματα, κράτη και λαοί, πρώτα ικανοποιήσουν τους ρόλους που τους ανατέθηκαν εκ μέρους των δυνατών αυτού του κόσμου. Τους ρόλους των αναλώσιμων θυμάτων.

Η συγκέντρωση και σχεδόν χρονολογική παράθεση των γεγονότων (μέσω ρεπορτάζ, άρθρων και αυστηρά αξιόπιστων καταγραφών) επιχειρεί να ανατρέψει τη συμβατική αφήγηση για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αντί για την απλοϊκή εικόνα μίας «ρωσικής επιθετικότητας» που αποτελεί το κυρίαρχο αφήγημα των ισχυρών και των μέσων τους, ο συγγραφέας αναδεικνύει ένα βαθιά πολιτικό και γεωστρατηγικό σχέδιο που εκτυλίχθηκε σταδιακά από τη δεκαετία του 1990, με την Ουκρανία να μετατρέπεται τελικά σε πεδίο σύγκρουσης μεγάλων δυνάμεων.

Ένας πόλεμος από καιρό προετοιμασμένος

Στο κέντρο της ανάλυσης βρίσκεται μια προκλητική διαπίστωση: ο πόλεμος του 2022 δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά αποτέλεσμα μακρόχρονης και μεθοδικής πίεσης προς τη Ρωσία. Οι αληθινοί υπεύθυνοι δεν είναι εκείνοι που πάτησαν πρώτοι τη σκανδάλη, αλλά εκείνοι που έστησαν το πεδίο μάχης.

Η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 και η δήλωση ανεξαρτησίας της Ουκρανίας είναι η αρχή της αφήγησης. Ήταν τότε που κορυφαίοι Δυτικοί ηγέτες –μεταξύ των οποίων και ο Τζέιμς Μπέικερ (James Baker υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ)  διαβεβαίωναν τη Μόσχα ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί “ούτε μια ίντσα” προς Ανατολάς. Μάλιστα στο βιβλίο παρουσιάζονται και μέρη της σχετικής αλληλογραφίας. Η δέσμευση αυτή αφορούσε αποκλειστικά και μόνο την επικείμενη τότε συνένωση των δύο Γερμανιών (την απορρόφηση της Λαϊκής από την Ομοσπονδιακή) και την ένταξη τους ως ενιαία χώρα στο ΝΑΤΟ. Ούτε μία δεκαετία μετά, η υπόσχεση αυτή ακολούθησε την τύχη των συμφωνιών που καταρτίζονται μεταξύ των ΗΠΑ και οποιασδήποτε άλλης χώρας στον κόσμο. Αθετήθηκε και ακυρώθηκε στην πράξη το 1999 με την ένταξη στο ΝΑΤΟ της Τσεχίας, της Ουγγαρίας και της η Πολωνίας... Πριν όμως την ένταξη των τριών αυτών χωρών, ήδη το 1997, η Ουκρανία είχε προσεγγιστεί και ήδη υπογράψει συμφωνία συνεργασίας με το ΝΑΤΟ προοιωνίζοντας το τι θα ακολουθούσε. Η επέκταση του ΝΑΤΟ (δηλαδή των ΗΠΑ) προς την Ανατολή  είναι μέρος μίας αντίληψης, ενός δόγματος και στόχου που διακρίνει την Αμερικάνικη πολιτική σε ό,τι αφορά τη σχέση της με τη Ρωσία (και τη Σοβιετική Ένωση παλαιότερα). Με ξεκάθαρο στόχο τη διάσπαση της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης και τώρα της Ρωσικής Ομοσπονδίας σε μικρά κρατίδια, εύκολα ελεγχόμενα από την υπερδύναμη, το σχέδιο διατηρούταν σε ισχύ, προσαρμοζόμενο στις συνθήκες κάθε εποχής. Ένα παιχνίδι «καρότου και μαστιγίου» ξεκινούσε. Πολιτικές υποσχέσεις από τη Δύση, οικονομική βοήθεια και διαρκείς παρεμβάσεις στη χώρα – όλα με έναν σκοπό: να αποσπαστεί από τη ρωσική σφαίρα επιρροής και να γίνει Δυτικό προτεκτοράτο.

Η Πορτοκαλί Επανάσταση του 2004 αποτέλεσε κομβικό σημείο: η ανατροπή του όχι και τόσο όσο τον παρουσίαζαν τα ΜΜΕ, φιλορώσου Γιανουκόβιτς, υπό την επιρροή των ΗΠΑ και με τη δράση ΜΚΟ που δρούσαν ως μοχλοί πολιτικής πίεσης, έδειξε το μοντέλο της “ήπιας” ανατροπής καθεστώτων μέσω χρωματιστών επαναστάσεων. (ΣτΣ στο πλαίσιο των χρωματιστών επαναστάσεων ανήκει και η επονομαζόμενη "Αραβική Άνοιξη")

Η κορύφωση έρχεται το 2013-2014.  Η χώρα κατρακυλάει στη χρεοκοπία πνιγμένη από τη διαφθορά και αφαιμαγμένη από την ολιγαρχία της. Στο τραπέζι βρίσκεται η συμφωνία σύνδεσης της Ουκρανίας με την Ε.Ε. πλούσια σε εκβιασμούς και με μπόλικα προαπαιτούμενα (στην Ελλάδα ξέρουμε τι σημαίνει αυτή η λέξη). Η Ε.Ε. έσπευσε να «βοηθήσει» την Ουκρανία με τον γνωστό της τρόπο. Στην πραγματικότητα επεδίωκε τη βάθυνση της πολιτικής και οικονομικής κρίσης, την αποσταθεροποίηση του εκλεγμένου προέδρου και την αντικατάσταση του με τον "δικό τους άνθρωπο" (δηλαδή τον άνθρωπο των Αμερικανών που υψηλόβαθμα στελέχη τους έδιναν το "παρών" στην πλατεία Ανεξαρτησίας του Κιέβου -Μεϊντάν) και τελικά την παράδοση της χώρας στα χέρια των "προστατών" της.  Ο τότε πρόεδρος Γιανουκόβιτς, επανεκλεγμένος το 2010, αρνείται να υπογράψει συμφωνία σύνδεσης με την Ε.Ε., επιλέγοντας την οικονομικά πιο συμφέρουσα προσφορά της Ρωσίας. Αυτό πυροδοτεί τις διαδηλώσεις του Ευρωμεϊντάν, που γρήγορα εξελίσσονται σε βίαιη σύγκρουση. Η συρροή Αμερικάνων και Ευρωπαίων αξιωματούχων στο Κίεβο σηματοδότησε τις εξελίξεις. Όπως και των ντόπιων συνεργατών τους που δεν  ήταν άλλοι από τους φασίστες του τάγματος Αζόφ, του Δεξιού τομέα της C14 και άλλων δύσοσμων ανθέων.

Ο Λεωνίδας Βατικιώτης παρουσιάζει αποδείξεις για την άμεση εμπλοκή ΗΠΑ και Ε.Ε. στην ανατροπή του Γιανουκόβιτς και την ανάδειξη κυβέρνησης με τη στήριξη εθνικιστικών και νεοναζιστικών οργανώσεων – όπως το Τάγμα Αζόφ και τα προαναφερθέντα "φιντάνια". Μάλιστα στη σύνθεση της  κυβέρνησης που έφγαλε το Ευρω-Μεϊντάν συμμετείχαν οι φασιστικές οργανώσεις με στελέχη τους σε κρίσιμα υπουργεία ή άλλες κυβερνητικές θέσεις. Μπροστά στην κατάληψη της εξουσίας από αυτό το συνονθύλευμα αμερικανοκίνητων πολιτικών και μελών φασιστικών οργανώσεων οι ρωσόφωνοι πληθυσμοί της ανατολικής Ουκρανίας αντέδρασαν, σχεδόν κηρύσσοντας την ανεξαρτησία τους. Ξέσπασε τότε ο πόλεμος στο Ντονμπάς με ανηλεείς βομβαρδισμούς  αμάχων και δικτύων υποδομής από τον Ουκρανικό στρατό και την αεροπορία, ενώ η Κριμαία προσαρτήθηκε στη Ρωσία και με δημοψήφισμα του λαού της.

Από το σημείο αυτό και μετά, ο πόλεμος είναι σχεδόν αναπόφευκτος. Το ΝΑΤΟ συνεχίζει να “εκπαιδεύει” και να εξοπλίζει τον ουκρανικό στρατό. Οι ΗΠΑ υπόσχονται ένταξη της Ουκρανίας στη Βορειοατλαντική Συμμαχία – μια υπόσχεση που, όπως αποδεικνύεται το 2023, δεν επρόκειτο ποτέ να τηρηθεί. Ο Ουκρανικός λαός, με απλά λόγια, χρησιμοποιήθηκε ως γεωπολιτικό όπλο. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε πως αν και η Ουκρανία δεν έγινε μέλος του ΝΑΤΟ έστελνε (και ακόμα στέλνει) σώματα στρατιωτών στους πολέμους που έκανε το ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή. Τέτοια συνειδητή υποδούλωση δεν πρέπει να έχει υπάρξει ξανά στην ανθρώπινη Ιστορία. Αξίζει ειδικής αναφοράς η κυνική διατύπωση Ολλανδής αξιωματούχου πως "με τη συμμετοχή των στρατιωτών από τις ανατολικές χώρες ο πόλεμος θα μας κοστίσει φτηνότερα". Ευθεία αναφορά στο πόσο κόστιζαν οι ζωές αυτών των στρατιωτών που χάνονταν στα πεδία των μαχών που έκανε το ΝΑΤΟ

Πότε ξεκίνησε ο πόλεμος;

Ο πόλεμος του 2022 δεν ξεκίνησε το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου, μας λέει ο Λ. Βατικιώτης. Ήταν αποτέλεσμα προβοκατόρικων κινήσεων των ΗΠΑ και του μόνιμου υποτακτικού τους, της Ε.Ε. που σκοπό είχαν να εκβιάσουν και να οδηγήσουν τη Ρωσία σε στρατιωτική αντίδραση και να παρουσιαστεί ως “επιτιθέμενη δύναμη”.

Το μοντέλο αυτό –πρόκληση χωρίς κήρυξη– θυμίζει πρακτικές του Ψυχρού Πολέμου, αλλά εφαρμόζεται πλέον σε ανοιχτά εδάφη με πραγματικούς λαούς να πληρώνουν το τίμημα. Η Ουκρανία δεν ήταν ποτέ τελικός στόχος. Ήταν απλώς η σκακιέρα.

Το βιβλίο δεν είναι ένα εκτενές ρεπορτάζ και ο συγγραφέας του δεν είναι «των ίσων αποστάσεων», νοοτροπία που αποτελεί τον ασφαλέστερο τρόπο να υποστηρίζεις τον ισχυρό έναντι του αδύναμου.  Ο συγγραφέας δεν αρκείται στο να περιγράψει το γεωπολιτικό παιχνίδι. Καταγγέλλει και την υποκρισία της Δύσης, που ενώ δήθεν μάχεται τον φασισμό, στήριξε και στηρίζει με όπλα και χρήμα δυνάμεις με νεοναζιστικά σύμβολα και πρακτικές. Το “αντιφασιστικό τόξο” που διακήρυττε κατά του Πούτιν αποκαλύπτεται – στο βιβλίο – ως ένας ακόμα μύθος προς κατανάλωση.

Ο τίτλος και ο υπότιτλος του βιβλίου αποτελούν και το συμπέρασμα της ανάλυσης. Η Ουκρανία, όπως υποστηρίζει ο Βατικιώτης, δεν έπαιξε ποτέ με τους δικούς της κανόνες. Χρησιμοποιήθηκε ως πιόνι και θυσιάστηκε σε έναν πόλεμο που σχεδιάστηκε αλλού, χρόνια πριν. Αν δεν υπήρχε η Ουκρανία, η Δύση θα έπρεπε να εφεύρει μια χώρα σαν κι αυτή για να παγιδεύσει τη Ρωσία σε έναν νέο ψυχρό–θερμό πόλεμο.

Το βιβλίο δεν απολογείται για κανέναν. Αναδεικνύει όμως τα γεγονότα που αποκρύπτονται. Και μας καλεί να δούμε κατάματα όχι μόνο την πολιτική της Ρωσίας, αλλά και τη στρατηγική βίας και υποκρισίας της Δύσης. Και κάπου εκείνα δούμε και τους εαυτούς μας και τη χώρα μας να παίρνει μέρος στη φρίκη, δήθεν ως γεωπολιτικός παράγοντας, τουλάχιστον μέχρι να έρθει η σειρά μας για να φαγωθούμε από το θηρίο που σήμερα μας χαϊδεύει με τη φρικτή ανάσα του.

Μικρό Χρονολόγιο Ουκρανικής ΚρίσηςUkrain HeaderII

 

Ουκρανία - Το μεγάλο πλάνο
Ακόμα κι αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί

Βατικιώτης Λεωνίδας

Σελ.: 552  Σχήμα: 15 x 23  ISBN: 978-960-499-514-1

 

Μία τελευταία σημείωση: Στον καταγγελόμενο στο βιβλίο κυνισμό και την ανηθικότητα της γεωπολιτικής όπως ασκείται σήμερα στον πλανήτη, περιλαμβάνεται και η συνεχής προμήθεια όπλων στους Ουκρανούς ναζί από το ...Ισραήλ. Στους σημερινούς οπαδούς/νοσταλγούς του Μπαντέρα και των ταγμάτων που πολέμησαν στο πλευρό των ναζί εξοντώνοντας στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού, Πολωνούς, Τσιγγάνους και κυρίως Εβραίους, το Ισραήλ στέλνει όπλα. Τη δράση αυτή του Ισραήλ καταγγέλουν οι μεγάλες Εβραϊκές οργανώσεις αλλά η προμήθεια συνεχίζεται αδιάκοπα.

Παγκόσμιο ενθουσιασμό και δημιουργικό αναβρασμό προκαλεί η επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. Τα μηνύματα από όλο τον κόσμο είναι άκρως ενθαρρυντικά και αισιόδοξα.

Ήδη στην Ελλάδα πρόλαβε και σχηματίστηκε μια κίνηση οραματιστών πολιτών που ζητούν άμεσα και χωρίς αστερίσκους την ένωση της Ελλάδας με τις ΗΠΑ. Επικαλούνται τους βαθείς και μακροχρόνιους δεσμούς της χώρας μας με την υπερδύναμη. Αναγνωρίζουν τη συμβολή των ΗΠΑ στην καταπολέμηση του κομμουνισμού στην Ελλάδα και δηλώνουν για πάντα ευγνώμονες. Τονίζουν τη βαθιά πίστη της χώρας μας στις αμερικανικές αξίες, μια πίστη που την οδήγησε να πολεμήσει στο πλευρό της υπερδύναμης ακόμη και στην Κορέα.

Δηλώνουν δε, πως δεν κατανοούν καθόλου τις αντιδράσεις του Παναμά, της Γροιλανδίας, της Δανίας, του Μεξικού, του Καναδά και άλλων Ευρωπαίων. Αντιθέτως, καλούν τον Τραμπ να αγοράσει τη χώρα μας, ώστε να γίνει η Ελλάδα, η 51η Πολιτεία των ΗΠΑ.

Τέλος, αναφέρουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας έναντι άλλων χωρών που μπορεί να ενδιαφέρουν τον Τραμπ για αγορά ή ενοικίαση. Το μόνο ίσως που δεν αναφέρει η επιστολή είναι ότι με τον τρόπο αυτό οι ΗΠΑ αποκτούν και τη Μύκονο, ώστε να έχει κάτι να ασχολείται η Μελάνια Τραμπ και να μην πλήττει στο Λευκό Οίκο. Μαζί δε με την Κίμπερλι Γκιλφόιλ, τη νέα Αμερικανίδα πρέσβειρα, είναι βέβαιο πως θα συνθέσουν ένα απίθανο δίδυμο που θα κάνει το κοσμικό νησί να αναστενάξει

Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή, όπως εστάλη στο νέο πρόεδρο, στη μητρική του γλώσσα. Δυστυχώς, το Μεταφραστικό τμήμα της RAF WEST JOURNAL, αλωμένο από το woke κίνημα, αρνήθηκε να την μεταφράσει. Όσοι δεν γνωρίζουν αγγλικά, παρακαλούνται να κάνουν Google Translate

 

Dear President Trump

First of all we congratulate you and wish you a great term in office. Not only America but most of the world depend on your bravery, acumen, your vision and your straight talking, no bullshit approach to things that matter most.

We are a small but growing group of like-minded Greek visionaries who share your dream of making America Great again, in the staunch belief that what is good for America is good for all descent people in the world.

We are not in the business of flattering you or anybody else for that. We address you here straight up to propose that you consider seriously making Greece the 51st state of America.

Not out of phlilanthropy, we do not believe in philanthropy, but because it makes good solid sense in terms of business and geopolitics.

If anybody can do it, you can. We are utterly serious about it.

As you must be aware, Greece is being destroyed and paralysed by an incompetent, idiotic, cowardly and self-serving elite with no business sense, no vision, bowing to euroc-rats and the Chinese, as well as to the WOKE agenda and various other leftist, pseudo-ecological agendas. Concerning the Chinese, they are not of course stupid, we are, leasing long-term the strategic port of Pireaus to them (China Ocean Shipping Company). In the meanwhile, Greece has been flooded by Chinese shops selling cheap, lowest quality things, from garments to electronics. Although it is early days to raise specifics, we feel we should bring to your attention now the Port of Rafina which is up for grabs for re-development and expansion. Alas, the existing master plan is a hotchpotch of useless unc-ordinated actions. More than 2 million tourists pass every year through the port, with the potential, with the right investment, to rise to 10 million. Its location and close distance from the international airport could make it a prime destination. One should not forget its strategic importance, somehting which the Germans realised during the occupation of Greece and of course our American brothers maintained a base a few kilometers away (in Nea Makri), which alas was closed down by the then socialist prime minister of Greece in the late 80s.

Imagine if America managed our ports. We can imagine it and indeed dream about it. We will not stop dreaming even if others scorn our vision and even they call us traitors for suggesting the radical idea of a union of Greece with America. Why not? Such a union will not diminish at all our cultural inheritance, it will enhance it. It will not diminish our independence, it will enhance it.

To cut a long story short. We are a proud hard working people and can rightfully boast that we excel in medicine, science, business, shipping, finance, and the arts, but our best minds work abroad, not least in the USA.

Yes, Greenland, the Panama canal are of strategic importance for America but we want to propose that Greece is too. What is more, we will welcome a Great America, no hostilities, not supid nationalistic histrionics, no old-fashioned ideas. You have been our friends and allies, with your help and advice we have been saved by the spectre of communism and indeed anarchism.

As we speak, we are preparing a detailed road map that could be used as a template for the process of our becoming the 51st state. People will call us mad. Let them. They called you names dear President but you persevered and in the end prevailed. We will prepare the case addressing all the legal, inernational and economic issues. In the meanwhile, we are starting slowly but steadily our campaign and are more than optimisitc that Greeks will see reason.

Respectfully

God bless America

God bless Greece

Let us unite

The Greece 51 Group

Από τον πρόλογο του βιβλίου «Πειρατές και αυτοκράτορες, παλιοί και νέοι», του Noam Chomsky

Ο Άγιος Αυγουστίνος διηγείται την ιστορία ενός πειρατή που συνελήφθη από τον Μεγάλο Αλέξανδρο, ο οποίος τον ρώτησε «πώς τολμά να ασκεί βία στη θάλασσα». «Εσύ πώς τολμάς να ασκείς βία σ’ ολόκληρο τον κόσμο;» απάντησε ο πειρατής. «Επειδή εγώ το κάνω με ένα μόνο πλοίο, αποκαλούμαι κλέφτης. Εσύ, που το κάνεις με ένα μεγάλο στόλο, αποκαλείσαι αυτοκράτορας»

[…] Ο μύθος του Αγίου Αυγουστίνου φωτίζει τη σημασία με την οποία χρησιμοποιείται σήμερα στη Δύση η έννοια της διεθνούς τρομοκρατίας και φτάνει στην καρδιά της υστερίας που καλλιεργείται, με υπερβολικό κυνισμό αυτή την εποχή, σε σχέση με επιλεγμένα τρομοκρατικά περιστατικά, ως προκάλυμμα της δυτικής βίας

O Eminem και η οπλοκατοχή

Ιανουαρίου 18, 2020

Μέσα στους πρώτους επτά μήνες του 2019, 246 άνθρωποι είχαν βρει το θάνατο και 979 τραυματίσθηκαν κατά τη διάρκεια ένοπλων επιθέσεων στις ΗΠΑ, σύμφωνα με το Stanford Data Project, που καταμετρά όσες επιθέσεις έχουν πάνω από τέσσερα θύματα (νεκρούς και τραυματίες, εκτός των δραστών) σε ένα σημείο και σε συγκεκριμένο ελάχιστο χρόνο. Κατά μέσο όρο, ο αριθμός αυτός ισοδυναμεί με πάνω από έναν νεκρό την ημέρα. Η πιο αιματηρή επίθεση είναι αυτή που σημειώθηκε τον Οκτώβριο του 2017 σε συναυλία στο Λας Βέγκας με 59 νεκρούς και 489 τραυματίες. Εκτιμάται πως στη χώρα κυκλοφορούν πάνω από 350 εκατομμύρια όπλα σε συνολικό πληθυσμό 327 εκατομμυρίων κατοίκων, είναι περισσότερα δηλαδή τα όπλα από τους ανθρώπους.

Στο νέο του album που κυκλοφόρησε σήμερα, ο Eminem κάνει παρέμβαση κατά της οπλοκατοχής. Το συγκλονιστικό βίντεο του τραγουδιού «Darkness» αναπαριστά επίθεση με πυροβόλα όπλα κατά τη διάρκεια συναυλίας, που παραπέμπει στην αιματηρή επίθεση στο Λας Βέγκας. Στο τέλος του βίντεο, ο Eminem καλεί τους πολίτες της Αμερικής να πάνε να ψηφίσουν στις εκλογές ώστε να αλλάξει ο νόμος για τα όπλα.

«Πότε θα τελειώσουν όλα αυτά; Όταν θα υπάρξουν αρκετοί άνθρωποι που θα ενδιαφερθούν. Γραφτείτε στους εκλογικούς καταλόγους. Κάντε τη φωνή σας να ακουστεί και βοηθήστε να αλλάξει ο νόμος για τα όπλα στην Αμερική».

Youtube Playlists

youtube logo new

atticavoicepodcasts

atticavoiceyoutube

rafnews

rafdoumentaries

Χρήσιμα

farmakia

HOSPITAL

youtube logo new

© 2022 Atticavoice All Rights Reserved.