Μέσα στην καρδιά των αργιών (που δυστυχώς έχουν καταργηθεί για τους περισσότερους) είπαμε να προτείνουμε ένα φανταστικό παραμύθι του μεγάλου της λογοτεχνίας, Fyodor Dostoyevsky (Φιόντορ Ντοστογιέφσκι). Πρόκειται για ένα παραμύθι που έχει γνωρίσει αρκετές θεατρικές αποδόσεις. Αυτό που το καθιστά καταπληκτικό, είναι η ατμόσφαιρα που μεταφέρει στον αναγνώστη που έχει μεταφυσικές ελπίδες ένα αίσθημα προσδοκίας της μεταθανάτιας ζωής, ενώ για τους πιο ρεαλιστές ή τους πιο κυνικούς (όπως και ο ήρωας του παραμυθιού), αποτελεί ένα καλαίσθητο εργαλείο ανάγνωσης του κόσμου γύρω τους. Τους μαθαίνει πως είναι αναπόσπαστο μέρος του ή τουλάχιστον μέρος της γελοιότητας του.

Ενδεικτικά, όπως διαπιστώνει και ο ήρωας του παραμυθιού, ακόμα και ο Παράδεισος δεν είναι αρκετά...Παράδεισος: "Αυτά λέγανε και, ύστερα από κάτι τέτοια λόγια, ο καθένας ξανάρχιζε ν' αγαπάει τον εαυτό του με ολοένα πιο εγωιστική αγάπη, γιατί θα τους ήταν αδύνατο να κάνουν διαφορετικά. Και τότε, ο καθένας τους αγαπούσε τόσο ζηλότυπα την προσωπικότητά του που προσπαθούσε να εξευτελίσει και να ταπεινώσει με κάθε μέσο την προσωπικότητα των άλλων∙ ήτανε ζήτημα ζωής. Εμφανίστηκε η δουλεία, και μάλιστα και η εθελοδουλεία. Οι αδύνατοι υποτάχθηκαν πρόθυμα στους ισχυρότερους, φτάνει αυτοί να τους βοηθούσαν να συντρίψουν τους πιο αδύνατους απ' αυτούς. Εμφανίστηκαν και οι δίκαιοι, που ήρθαν σ' αυτούς τους ανθρώπους για να τους μιλήσουν, θρηνώντας για την αλαζονεία τους και κατηγορώντας τους που έχασαν το μέτρο και την αρμονία, που χάσανε την αιδημοσύνη τους. Μα τους κορόιδεψαν και τους λιθοβόλησαν. "

Το αρχείο .pdf μπορεί είτε να αναγνωστεί  από το site είτε να μεταφορτωθεί στον υπολογιστή σας. Επίσης μπορεί και να εκτυπωθεί για όσους προτιμούν το χαρτί.

Καλή ανάγνωση.