" Οι ήττες μας δεν αποδεικνύουν
Τίποτα παραπάνω από το ότι
319205339 712219783586309 2265634222543469205 n  Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Και από τους θεατές περιμένουμε
Τουλάχιστον να ντρέπονται"
                                               Μπρεχτ

Οκτώ περιβαλλοντικές οργανώσεις εντοπίζουν τα προβληματικά σημεία (για να μη πούμε εγκλήματα σε καιρό κλιματικής κρίσης) στα σχόλια που από κοινού υπέβαλαν στην απαράδεκτα μικρής διάρκειας διαβούλευση για ένα θέμα ύψιστης σοβαρότητας και  ογκώδους όσο και σύνθετου, τεχνικού περιεχομένου. 

Κοινή ανακοίνωση περιβαλλοντικών οργανώσεων

Με νομοσχέδιο εξπρές, η κυβέρνηση επιχειρεί να καταργήσει το, ήδη ανεπαρκές σε καιρό κλιματικής κρίσης, ελάχιστο όριο προστασίας των 30 μέτρων παραλίας, δηλαδή της αδόμητης ζώνης από το όριο του αιγιαλού!

Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών με τίτλο “Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξεις” επιμένει να αντιμετωπίζει τους αιγιαλούς, τις όχθες ποταμών και λιμνών και τις παραλίες της χώρας σαν οικόπεδα προς “εμπορική αξιοποίηση”. Την ίδια στιγμη, σε έναν κόσμο που υφίσταται ολοένα και συχνότερα κλιματικές καταστροφές, οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. Γαλλία, Ισπανία) εύλογα θεσπίζουν αδόμητες παράκτιες ζώνες που ξεκινούν από τα 100 μέτρα και φθάνουν μέχρι και στα 250 μέτρα από τον αιγιαλό, προωθώντας την απαιτούμενη προστασία των ακτών τους και αναγνωρίζοντας την κρίσιμη συμβολή τους στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Η Ελλάδα όμως, μέσω του νομοσχεδίου αυτού, καταργεί και το ελάχιστο των 30 μέτρων, δίνοντας σήμα σε πράξεις οριοθέτησης παραλίας που επιτρέπουν δόμηση κυριολεκτικά πάνω στο κύμα!

Η συνεχής αγνόηση των πολύτιμων προστατευτικών υπηρεσιών που προσφέρει η υγιής και ελεύθερη από σκληρές υποδομές παράκτια ζώνη συνιστά μια πολλαπλά αποτυχημένη πολιτική, αφού δεν αγνοεί μόνο την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά θέτει σε άμεσο κίνδυνο και την ασφάλεια των πολιτών. Η επιστημονική γνώση, αλλά και το πρόσφατο παρελθόν έχουν δείξει πως η συνεχής υποβάθμιση της παράκτιας ζώνης μόνο δραματικές καταστροφές προκαλεί, καθώς και ανυπολόγιστο κόστος για την εθνική οικονομία από τις αποζημιώσεις που καλείται να καλύψει εκ των υστέρων.

Όπως επισημαίνουν οι οκτώ περιβαλλοντικές οργανώσεις στα σχόλια που από κοινού υπέβαλαν στην απαράδεκτα μικρής διάρκειας διαβούλευση δεδομένου τόσο του μεγάλου όγκου, όσο και τεχνικού περιεχομένου, το νομοσχέδιο δεν εισάγει μεταρρύθμιση για την αποτελεσματική προστασία και διαχείριση του παράκτιου χώρου, ενώ απουσιάζουν κρίσιμες προβλέψεις που σχετίζονται με την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή (π.χ. δεν υπάρχει αναφορά σε άλλους φυσικούς ή ανθρωπογενείς κινδύνους που απειλούν την παράκτια και παρόχθια ζώνη, πλημμυρικούς κινδύνους κ.λπ.). Το νομοσχέδιο εξαφανίζει επίσης, την απαγόρευση παραχώρησης των “μικρών αιγιαλών” (μήκος ή πλάτος μικρότερο των 5 μέτρων, ή έκταση μικρότερη των 150 τετραγωνικών), καθιστώντας ακόμα και αυτά τα πολύτιμα οικοσυστήματα διαθέσιμα προς ενδεχόμενη εμπορική εκμετάλλευση. Ακόμα και αυτές οι μικρές, απομονωμένες παραλίες, τώρα θα μπορούν να παραχωρούνται σε ξενοδοχεία.  Τέλος, σε άλλη μια προκλητική αγνόηση των υποχρεώσεων της χώρας για σεβασμό στο δίκαιο της ΕΕ, επιχειρείται δια νόμου επέκταση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης, δίχως να τηρούνται οι προβλεπόμενες διαδικασίες δέουσας εκτίμησης της επίδρασης στη “Θαλάσσια Περιοχή Θράκης” (περιοχή Natura 2000) και δίχως να τηρούνται οι διαδικασίες της οδηγίας 2001/42/ΕΚ για τη στρατηγική εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων.

Στα λιγοστά θετικά του νομοσχεδίου περιλαμβάνεται η ανάπτυξη ηλεκτρονικού συστήματος υποβολής καταγγελιών για αυθαιρεσίες, δίχως όμως καμία διασφάλιση για άμεση κινητοποίηση των αρμόδιων αρχών προς άμεση απομάκρυνση των αυθαίρετων κατασκευών. Περιπτώσεις όπως τα αυθαίρετα ενοικιαζόμενα στο παράκτιο δάσος του Εθνικού Πάρκου Σχοινιά ή οι πολλαπλές και διαπιστωμένες αυθαιρεσίες σε παραλίες της Ίου και σε αμέτρητα άλλα πολύτιμα παράκτια και παρόχθια οικοσυστήματα της χώρας, είναι καταστάσεις που δεν φαίνεται να απασχολούν σοβαρά την κυβέρνηση.

Στο πλαίσιο αυτό, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις ζητούν, ως κατεπείγουσα εθνική πολιτική κλιματικής ανθεκτικότητας για τη χώρα, τα εξής:

  • Άμεση κύρωση από τη χώρα μας του Πρωτοκόλλου για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, το οποίο προτάσσει ως μέτρο θεσμικής θωράκισης των ακτών τον ορισμό 100 μέτρων από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλη γραμμή ζώνης στην οποία δεν επιτρέπεται η δόμηση. Σε κάθε περίπτωση, ζητάμε άμεση συμμόρφωση με τις προβλέψεις αυτού, δεδομένου ότι αποτελεί ήδη ενωσιακό δίκαιο.
  • Αφαίρεση κάθε δικαιώματος ένταξης σε καθεστώς στήριξης από τον αναπτυξιακό νόμο και από τον νόμο για τις στρατηγικές επενδύσεις επιχειρηματιών που αυθαιρετούν εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος και καταπατούν παράκτια ή παρόχθια οικοσυστήματα.
  • Ενίσχυση της ανεξαρτησίας και των διαθέσιμων πόρων του Σώματος Επιθεωρητών και Ελεγκτών, ώστε να είναι σε θέση να επεμβαίνει αποτελεσματικά σε περιπτώσεις αυθαιρεσιών και να προβαίνει άμεσα στην απομάκρυνση παράνομων κατασκευών.
  • Άμεση ολοκλήρωση της διαδικασίας θέσπισης των μέτρων προστασίας και διαχείρισης για όλες τις περιοχές Natura 2000 της χώρας με την έγκριση των ειδικών περιβαλλοντικών μελετών και των σχεδίων διαχείρισης, και τη θέσπιση των σχετικών προεδρικών διαταγμάτων. Ημίμετρα όπως η επιλεκτική θέσπιση ‘απάτητων’ παραλιών και άλλων οικοσυστημάτων μόνο συσκότιση των ευθυνών της Πολιτείας επιτυγχάνουν, με αποτέλεσμα τη συνεχιζόμενη και ντροπιαστική από τη χώρα μας αγνόηση της καταδικαστικής απόφασης του ευρωδικαστηρίου εις βάρος της Ελλάδας για παραβίαση της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ για την προστασία της φύσης.

Την ανακοίνωση συνυπογράφουν οι εξής οργανώσεις:

  1. Εταιρία Προστασίας Πρεσπών
  2. Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης
  3. Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία
  4. Καλλιστώ
  5. Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης
  6. Greenpeace
  7. MEDASSET
  8. WWF Ελλάς

 Περισσότερες πληροφορίες:

  1. Σχόλια περιβαλλοντικών οργανώσεων σε δημόσια διαβούλευση σχεδίου νόμου για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές
  2. Σχόλια περιβαλλοντικών οργανώσεων για το άρθρο 28 του νομοσχεδίου – Καθορισμός θαλάσσιας ζώνης λιμένος Αλεξανδρούπολης

 

Πηγή (εκτός των ανωτέρω) dasarxeio.com

Φόβους ότι «το δάσος της Δαδιάς όπως το ξέραμε δεν θα το ξαναδούμε», εξέφρασε μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ «Πρακτορείο FM 104,9» ο πρόεδρος του τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος ΑΠΘ Αλέξανδρος Δημητρακόπουλος.

«Δεν θα μπορέσουμε να ξαναέχουμε το οικοσύστημα της Δαδιάς. Δεν μπορούμε το συγκεκριμένο οικοσύστημα να το εντάξουμε στις γενικότερες απώλειες του 1.500.000 στρεμμάτων δασικών εκτάσεων που κάηκαν. Είναι κάτι το μοναδικό”, πρόσθεσε.

Ο κ. Δημητρακόπουλος εξήγησε πως η περιοχή της Δαδιάς, είναι προστατευόμενη περιοχή από το δίκτυο NATURA που σημαίνει ότι έχει μοναδικότητα. Δεν συναντάται σε καμία άλλη περιοχή της Ευρώπης και αυτό γιατί οι συνθήκες που το δημιούργησαν ήταν μοναδικές.

«Αυτό το δάσος έχει χαθεί. Οι μαυρόγυπες, οι ασπροπάρηδες, και τα όρνεα που φώλιαζαν σε αυτό το δάσος και αναπαράγονταν είτε έχουν καεί είτε έχουν φύγει. Δεν θα επανέλθουν. Και αυτό το δάσος δεν θα επανέλθει σε αυτήν του την μορφή

Ήταν ένα αρχέγονο δάσος μαύρης πεύκης αποτελούνταν από πολύ γηραιά δένδρα με πεπλατυσμένη κορυφή, πράγμα που σημαίνει ότι χρειαζόμαστε 100 με 150 χρόνια για να αποκτήσουμε τέτοια δένδρα με τέτοιο σχήμα ώστε να πάνε να ξαναφωλιάσουν εκεί οι μαυρόγυπες» τόνισε.

Ο καθηγητής του τμήματος Δασολογίας του ΑΠΘ, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι “ είναι απορίας άξιο πως 10 μέρες τώρα πολεμάμε και η πυρκαγιά καίει το δάσος και το δάσος ακόμη να του βγει η ψυχή. Αυτό θα πρέπει να το δούνε αυτοί που ασχολούνται με την κατάσβεση”.

Ο ίδιος, απορεί γιατί οι δασοπυροσβέστες δεν έχουν τον πρώτο και κύριο λόγο στην κατάσβεση μιας φωτιάς στο δάσος.“ Οι δασοπυροσβέστες είναι η δουλειά τους και για αυτό προετοιμάζονται όλο το χρόνο. Τώρα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δε συμμετέχουν”. Επισημαίνει μάλιστα τον γενικό επανασχεδιασμό της πρόληψης και της καταστολής των πυρκαγιών. Και προτείνει την ενεργό συμμετοχή της στελεχωμένης δασικής υπηρεσίας και των ΟΤΑ.

Είναι σημαντική η “ δημιουργία ενός ξεχωριστούν ενιαίου φορέα δασοπυρόσβεσης στον οποίο θα συμμετέχουν ισότιμα το πυροσβεστικό σώμα, η δασική υπηρεσία και οι ΟΤΑ. Τον κύριο ρόλο ωστόσο πρέπει να αναλαμβάνει η δασική υπηρεσία γιατί το δάσος είναι το σπίτι της”, υπογράμμισε.

Ο κ. Δημητρακόπουλος εκφράζει την έντονη ανησυχία του για την επόμενη ημέρα στην περιοχή έν όψει και φθινοπώρου. “ Ειδικά για τον Έβρο πολύ φοβάμαι ότι θα έχουμε κυρίως στα πεδινά εκτεταμένα πλημμυρικά φαινόμενα με πολλούς τόνους λάσπης. Γιατί ο εθνικός δρυμός είχε πάρα πολλά χρόνια να καεί. Και έχει και οργανική ουσία και παχύ έδαφος είναι πρώτη ποιότητα τόπου που λέμε εμείς οι δασολόγοι και όλο αυτό το χώμα με τις βροχές θα κατέβει και θα πλημμυρίσουν χωριά και χωράφια.

«Το καλό, πρόσθεσε ο ίδιος, «σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι οι υψομετρικές διαφορές δεν είναι μεγάλες, το ανάγλυφο είναι κάπως πιο ήπιο».        

Ο.Γ.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η Εφημερίδα των Συντακτών δημοσιεύει άρθρο σχετικό με την ψήφιση από το Ευρωκοινοβούλιο γνωμοδότησης για την προστασία δημοσιογράφων, ΜΚΟ, επιστημόνων, ερευνητών, πολιτών, απέναντι στις διώξεις τύπου SLAPP. Ένα καλό βήμα προς την ελευθερία του λόγου και του Τύπου και ένα κακό νέο για τα υποπόδια της κάθε τύπου εξουσίας, που αποπειρώνται να εργαλειοποιήσουν τη Δικαιοσύνη για τα ανόσια συμφέροντα τους

 

Η ΠΟΕΣΥ χαιρετίζει την ψήφιση από το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο της γνωμοδότησης για την προστασία των δημοσιογράφων από τις καταχρηστικές αγωγές (SLAPPs).

Με συντριπτική πλειοψηφία υπερψηφίστηκε -μετά από εισήγηση του ευρωβουλευτή Στέλιου Κούλογλου- η νομοθετική γνωμοδότηση της επιτροπής Πολιτισμού (CULT) του Ευρωκοινοβουλίου, στο πλαίσιο της κατάρτισης της ευρωπαϊκής οδηγίας για την προστασία των δημοσιογράφων, αλλά και άλλων πολιτών, από τις καταχρηστικές αγωγές, που στόχο έχουν τη φίμωσή τους μέσω οικονομικής πίεσης.  Συγκεκριμένα, με τη γνωμοδότηση της επιτροπής αυτής:

  • Εξειδικεύεται η ορολογία και εισάγονται κριτήρια για τον χαρακτηρισμό μιας υπόθεσης ως SLAPP.

  • Επεκτείνεται η προστασία αυτή και για τις κατηγορίες άλλων πολιτών, όπως ΜΚΟ, επιστημόνων, ερευνητών, καλλιτεχνών.

  • Προσφέρεται προστασία και στο διαδικτυακό επίπεδο.

  • Διευρύνεται το πεδίο εφαρμογής ώστε να καλύπτονται όσο δυνατόν περισσότερες περιπτώσεις εκφοβισμού, ακόμα και σε τρέχουσες υποθέσεις, από τη στιγμή έναρξης της ισχύος της. Συνιστάται, επίσης, στα κράτη-μέλη να καταργήσουν τις ποινές φυλάκισης για υποθέσεις δυσφήμησης και να ευνοήσουν τη χρήση του διοικητικού ή αστικού δικαίου, αντί του ποινικού, γι’ αυτές τις υποθέσεις.

  • Παράλληλα, διευρύνεται και η διασυνοριακή ισχύς της οδηγίας.

Όπως έχει ήδη ανακοινωθεί, η ΠΟΕΣΥ έχει προχωρήσει στη δημιουργία παρατηρητηρίου για τις αγωγές σε βάρος δημοσιογράφων που αφορούν σε θέματα σχετικά με τον έλεγχο και την εποπτεία του δημόσιου συμφέροντος, αλλά και τη στήριξη και την προστασία τους από αυτές.

Σκοπός του παρατηρητηρίου είναι η καταγραφή και δημοσιοποίηση των απαράδεκτων αυτών αγωγών και η άσκηση πίεσης για μεταβολές στο νομικό πλαίσιο, σε συνεργασία με τις διεθνείς, ευρωπαϊκές και ελληνικές δημοσιογραφικές οργανώσεις. Σχετικά έχει ήδη ενημερωθεί και το υπουργείο Δικαιοσύνης, σύμφωνα με την ΠΟΕΣΥ.

Η Ένωση αποτιμά ως πολύ θετική την ψήφιση της γνωμοδότησης στο Ευρωκοινοβούλιο στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης των καταχρηστικών αγωγών, που έχουν στόχο τη φίμωση της αποκαλυπτικής δημοσιογραφικής έρευνας που πλήττει τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα υπέρ των πολιτών και των δημοκρατικών θεσμών και ελευθεριών. Άλλωστε, οι πρακτικές αυτές αποτελούν ευθεία επίθεση στην ελευθερίας του Τύπου και στις αξίες του δημοσιογραφικού λειτουργήματος.


Δείτε εδώ τη σχετική γνωμοδότηση του Επιτροπής Πολιτισμού και Παιδείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

πηγή

Ένα άρθρο της Αφροδίτης Τζιαντζή και του Γιάννη Κιμπουρόπουλου από την Εφημερίδα των Συντακτών της 12ης Μαΐου 2023, για τις σκανδαλώδεις συμβάσεις της περιόδου 2019-2023. Η βιομηχανία των απευθείας αναθέσεων εντάσσεται στο πλέγμα των κυβερνητικών χειρισμών για τον έλεγχο της κοινωνίας μέσω των προνομιούχων ιδιοκτητών ΜΜΕ και εργοληπτικών ή εμπορικών επιχειρήσεων. Πάντα "ημετέρων" και αχόρταγων. Αυτόν τον συρμό των απευθείας αναθέσεων, αποπειράθηκε να ξεπλύνει ο πρωθυπουργός με εκφράσεις  όπως «Αν νομίζει κανείς ότι υπάρχει άλλος τρόπος από τις απευθείας αναθέσεις...».και . «Ας είμαστε ρεαλιστές» αλλά και με το αίσχος της λίστας που φέρει και όνομα υποψηφίου στην ανατολική Αττική (λίστα Πέτσα). Η ντροπή αυτή όχι μόνο δεν ξεπλύθηκε αλλά συνεχίζει να υφίσταται αφού καμία αντίδραση δεν καταγράφηκε. Επίσης εδραιώθηκε σταδιακά και σε κατώτερες βαθμίδες διοίκησης, όπως η τοπική αυτοδιοίκηση που πάντα θεωρούταν άντρο διαφθοράς  με την ανοχή της κοινωνίας. Με την ανοχή του θιγόμενου δηλαδή, που παρακολουθεί αποχαυνωμένη να της «κλέβουν ακόμα και τα πόμολα απο τις πόρτες»

Ο απολογισμός του μεγάλου πλιάτσικου των... 8,45 δισ. ευρώ

Αφροδίτη Τζιαντζή, Γιάννης Κιμπουρόπουλος

1. Επισκευαστικά έργα ύψους 250.000 με κατατμήσεις και απευθείας αναθέσεις, χωρίς διαγωνισμό, σε κτίριο που δεν ανήκει στο Δημόσιο αλλά στη Eurobank, στην «Εφ.Συν.» 5/2/2021: «Υπουργείο Δικαιοσύνης και Απευθείας Αναθέσεων», 2. «Εφ.Συν.» 22 Σεπτεμβρίου 2021: Με τροπολογία του υπ. Εσωτερικών παρακάμπτεται η Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων και δίνεται η δυνατότητα να ανατίθενται έργα σε εργολάβους από 4 περιφέρειες έως 5,325 εκατ. ευρώ, 3. Ερευνα των Reporters United (βλ. «Εφ.Συν»., «Το “χρυσό” Ταμείο και η εκλεκτή σύμβουλος», 24/10/2022) αποκάλυψε ότι η PWC είναι ταυτόχρονα σύμβουλος στο σχεδιασμό του Ταμείου Ανάκαμψης και ανάδοχος έργου που χρηματοδοτείται από αυτό, 4. Η υπόθεση Πάτση είναι «κορυφή του παγόβουνου» στο σκάνδαλο των απευθείας αναθέσεων («Εφ.Συν.» 26/10/2021 «Τι ωραίο πλιάτσικο!»)

 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη απογείωσε τον λογαριασμό των απευθείας αναθέσεων στις δημόσιες συμβάσεις σε πρωτοφανή επίπεδα, εξυπηρετώντας ημετέρους και επιβαρύνοντας το δημόσιο ταμείο ● 373.000 συμβάσεις με γκρίζες διαδικασίες ανάθεσης σε μόλις δυόμισι χρόνια ● Με πέντε νομοσχέδια, άλλαξαν τα 166 από τα 379 άρθρα του βασικού νόμου που τις διέπει (ν.4412/2016) ● Ρεκόρ βολικών τροποποιήσεων και τροπολογιών, με 251 αλλαγές διατάξεων στην τετραετία Μητσοτάκη ● Και 9 Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου με πρόσχημα την πανδημία
 

Το βιβλίο του Τζόναθαν Κόου «Τι ωραίο πλιάτσικο!», μια σάτιρα της θατσερικής Αγγλίας, περιέγραφε το πώς η εθνική πολιτική εξυπηρετούσε τα συμφέροντα μιας χούφτας «ημετέρων», με πανίσχυρες διασυνδέσεις στους διαδρόμους της εξουσίας. Όταν το πρωτοσέλιδο της «Εφ.Συν.» δανειζόταν τον τίτλο του βιβλίου, τον Οκτώβριο του 2022, με αφορμή την υπόθεση του «γαλάζιου» βουλευτή Ανδρέα Πάτση, διευκρίνιζε ότι πρόκειται απλώς «για την κορυφή του παγόβουνου στο σκάνδαλο των απευθείας αναθέσεων».

Οι συμβάσεις του Πάτση με τα ΕΛΤΑ, για νομικές υπηρεσίες, ύψους άνω των 800.000 ευρώ, συνιστούν μεν πολιτικό ασυμβίβαστο και οδήγησαν στη διαγραφή του, αλλά είναι παρωνυχίδα μπροστά στον πακτωλό δημόσιου χρήματος, που μοιράστηκε είτε μέσω απευθείας αναθέσεων είτε με άλλους νομιμοφανείς μεν, αδιαφανείς δε τρόπους, όπως η διαπραγμάτευση χωρίς δημοσίευση.

Ήδη, ο λογαριασμός των απευθείας αναθέσεων από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και των αμφιλεγόμενων κλειστών διαγωνισμών, σε διάστημα δυόμισι χρόνων (από 1/1/2020 ως 1/6/2022), άγγιζε τα 8,45 δισ. ευρώ, με βάση τα στοιχεία από την Ενιαία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων, με την αντιπολίτευση να κάνει λόγο για «μεγάλο φαγοπότι».

Η απάντηση της κυβέρνησης δόθηκε μέσω του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη σε συνέντευξη Τύπου, τον Ιανουάριο του 2023: «Αν νομίζει κανείς ότι υπάρχει άλλος τρόπος από τις απευθείας αναθέσεις... Ας είμαστε ρεαλιστές». Παραδέχτηκε ότι «δεν υπάρχει διαφάνεια παντού» και ότι οι απευθείας αναθέσεις πρέπει να είναι η εξαίρεση και επικαλέστηκε πάλι την πανδημία. «Δεν νομίζω ότι υπήρξε καμία χώρα που να μην προχώρησε σε αυτές τις διαδικασίες όταν χρειαζόμασταν μάσκες, εμβόλια».

Μόνο που το πάρτι δεν αφορούσε μόνο τις προμήθειες υγειονομικού υλικού, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, αλλά απλώνεται σε πλήθος έργων και υπηρεσιών, μέσω υπουργείων ή εποπτευόμενων φορέων και οργανισμών του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Παράλληλα, οι αλλαγές στον νόμο 4412/2016 για τις δημόσιες συμβάσεις ξεχείλωσαν τα όρια για τις απευθείας αναθέσεις και αποδυνάμωσαν τη δικαιοδοσία ανώτατων αρχών, όπως το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Μόνο μέσα από την Κοινωνία της Πληροφορίας, Α.Ε. του Δημοσίου που εποπτεύεται από τον υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης, δόθηκαν πάνω από 26 εκατ. ευρώ, σε 475 συμβάσεις, είτε με απευθείας ανάθεση είτε με διαπραγμάτευση χωρίς δημοσίευση. Στην κορυφή της λίστας φιγουράρουν από πολυεθνικές ελεγκτικές-συμβουλευτικές, όπως η Price Water House Coopers, η οποία ανέλαβε έργα συνολικής αξίας 1,9 εκατ. ευρώ, η Grant Thornton, η Τeleperformance, αλλά και ελληνικές, όπως η Tool Box IKE, η Carnegie Μελετητική και η ΟΝΕΧ Technologies, θυγατρική του ομώνυμου ομίλου του Π. Ξενοκώστα.

Μάλιστα, ειδικά για την PWC προκύπτει το ασυμβίβαστο, να είναι ταυτόχρονα σύμβουλος στον σχεδιασμό του Ταμείου Ανάκαμψης και ανάδοχος έργου που χρηματοδοτείται από αυτό - όπως αποκάλυψε έρευνα των Reporters United (βλ. «Εφ.Συν»., «Το “χρυσό” Ταμείο και η εκλεκτή σύμβουλος», 24/10/2022).

Ζημιά για το Δημόσιο που αγγίζει τα 2 εκατομμύρια ευρώ προέκυψε, σύμφωνα με το πόρισμα του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, μέσα από τις δεκάδες απευθείας αναθέσεις της Γενικής Γραμματείας Αντεγκληματικής Πολιτικής, σκάνδαλο επί των ημερών της Σοφίας Νικολάου, το οποίο συντέλεσε στο «ξήλωμά» της από τα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. Στις απευθείας αναθέσεις και τις διαπραγματεύσεις χωρίς δημοσίευση διέπρεψε και το Ίδρυμα Νεολαίας και Διά Βίου Μάθησης (βλ. «Εφ.Συν.», «Ίδρυμα Διά Βίου... αναθέσεων, κατατμήσεων και εργολάβων», 2/1/2021).

Από τους πλέον μαχητικούς βουλευτές στις αποκαλύψεις των υποθέσεων διασπάθισης δημόσιου χρήματος υπήρξε ο Παύλος Πολάκης, υπεύθυνος του Τομέα Διαφάνειας του ΣΥΡΙΖΑ. Στα σκάνδαλα που κατήγγειλε περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, η ανάθεση αλλαγής φωτιστικών, ύψους 20 εκατ. ευρώ, από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το τετραετές πλαίσιο σύμβασης 6,2 εκατ. ευρώ για συμβουλές κατασκευής μεταναστευτικών δομών από το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, η οποία δεν εμπίπτει μεν τυπικά στις απευθείας αναθέσεις, αλλά δεν παύει να δημιουργεί ερωτηματικά.

16

Το ίδιο ισχύει και με τη βροχή αναθέσεων σε συμβουλευτικές εταιρείες, κυρίως του εξωτερικού, με κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης και εθνικούς πόρους, κυρίως μέσα από ηλεκτρονικούς διαγωνισμούς υπουργείων, με διαδικασίες που, όπως σημειώνουν οι Data Journalists στην έρευνά τους, «δεν είναι κάθε φορά κατατοπιστικές και απόλυτα συγκεκριμένες για τον λόγο που το Ελληνικό Δημόσιο πρέπει να δαπανά αυτά τα χρήματα για… συμβουλές» (βλ. datajournalists.co.uk «Πάρτι αναθέσεων – 63,5 εκατ. ευρώ σε συμβούλους παραμονές εκλογών»). Εκτός όμως από τις απευθείας αναθέσεις, σκάνδαλο συνιστούν και αδιαφανείς συμφωνίες, όπως αυτή του υπουργείου Παιδείας με τον κολοσσό Cisco για την πλατφόρμα τηλεκπαίδευσης, η οποία όχι μόνο κόστισε στο Δημόσιο 2 εκατ. ευρώ ετησίως -ενώ παρουσιάστηκε ως «δωρεά»- αλλά οδήγησε και σε διαρροή -και πιθανή εκμετάλλευση- προσωπικών δεδομένων. Για τους κινδύνους που κρύβουν η κατάχρηση της «διαδικασίας του κατεπείγοντος» και το ξήλωμα του νόμου για τις δημόσιες συμβάσεις, αρχικά με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου την πρώτη περίοδο της πανδημίας, είχε προειδοποιήσει και η Ενιαία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων (ΕΑΑΔΗΣΥ), με επιστολή της προς τους υπουργούς Ανάπτυξης, Υποδομών και Επικρατείας, το καλοκαίρι του 2022.

Στο κείμενό της χτυπούσε καμπανάκι για την πιθανότητα να βρεθεί η χώρα στο μικροσκόπιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία, που διερευνώνται για καταχρηστικές πρακτικές στην εφαρμογή της διαδικασίας διαπραγμάτευσης, χωρίς προηγούμενη δημοσίευση προκήρυξης διαγωνισμού.

«Παιχνίδι» με το δημόσιο χρήμα

Η κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Θ. Σκυλακάκης, έκαναν έναν... θηριώδη υπολογισμό του δημοσιονομικού κόστους του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., υποστηρίζοντας ότι η υλοποίησή του απαιτεί σχεδόν μισό ΑΕΠ, επικαλούμενοι το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Θα ήταν πολύ χρήσιμο να έκαναν το ίδιο με τις δημόσιες συμβάσεις έργων, προμηθειών και υπηρεσιών που κατά τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη ξεπέρασαν τα 35 δισ. ευρώ. Στα 2,5 χρόνια για τα οποία υπάρχουν πλήρη διαθέσιμα στοιχεία, το συνολικό κόστος όλων των δημόσιων συμβάσεων έφτασε τα 24,3 δισ. Από αυτά, 5,5 δισ. ευρώ (το 22,3% του συνόλου) δόθηκαν σε εκλεκτούς εργολάβους και προμηθευτές του Δημοσίου, με διαδικασία απευθείας ανάθεσης ή με τις εξίσου διαβλητές διαπραγματεύσεις, χωρίς προηγούμενη δημοσίευση. Ίσως, πιο εντυπωσιακός είναι ο αριθμός των συμβάσεων με μη διαγωνιστικές διαδικασίες: 373.000 συμβάσεις με απευθείας ανάθεση, σε σύνολο 526.000, ήτοι το 71% του συνόλου. Αντιλαμβάνεται κανείς το εύρος της πολιτικής επιρροής που μπορεί να ασκήσει το «βαθύ κράτος», μοιράζοντας δημόσιο χρήμα σε δεκάδες χιλιάδες μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις. Κι αν το όριο των 60.000 ευρώ στις απευθείας αναθέσεις είναι εμπόδιο για να γίνει μεγάλο «παιχνίδι» με το δημόσιο χρήμα, η πανδημία Covid-19 το «έσπασε», δίνοντας την ευκαιρία στην κυβέρνηση να «νομοθετήσει» κατά παρέκκλιση αναθέσεις ανεξαρτήτως ποσού, ενώ και οι «κλειστοί διαγωνισμοί» των 3 δισ. ευρώ ανεβάζουν τον λογαριασμό της γκρίζας ζώνης των δημόσιων συμβάσεων στα 8,5 δισ.. ευρώ, ή στο 34,5%.

400 εκατ. για αναθέσεις «έκτακτης ανάγκης»

osy bus oasa

          • EUROKINISSI / ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

Σχεδόν στα 400 εκατομμύρια έχει φτάσει το συνολικό ύψος των απευθείας αναθέσεων, με πρόσχημα την πανδημία, με την ειδική διάταξη που θεσπίστηκε από το 2020 και επιτρέπει απευθείας αναθέσεις χωρίς ταβάνι ποσού. Αν και η πανδημία έχει κηρυχθεί λήξασα, «γραμμάτια» του λογαριασμού των απευθείας αναθέσεων Covid-19 εξακολουθούσαν και εξοφλούνταν μέχρι το τέλος του 2022. Από τα στοιχεία της ΕΑΑΔΗΣΥ προκύπτουν 20 συμβάσεις με απευθείας ανάθεση για ποσά άνω του 1 εκατ. και μάλιστα χωρίς να είναι όλες άμεσα συναφείς με την ίδια την πανδημία και τις επιπτώσεις της στους διάφορους τομείς οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας.

Το ρεκόρ το κρατάει ο ΟΑΣΑ, με τη σύμβαση των 48,2 εκατ. ευρώ που υπογράφηκε το 2020, για την ανάθεση σε ιδιοκτήτες λεωφορείων και ΚΤΕΛ, συμπληρωματικού συγκοινωνιακού έργου, που είναι άγνωστο αν και σε ποιον βαθμό παρασχέθηκε.

Ακολουθεί με 33 εκατ. ευρώ ο ΕΟΦ με τις αναθέσεις για προμήθεια ράπιντ τεστ, στις επόμενες θέσεις. Με ποσά άνω των 2 εκατ. ευρώ βρίσκουμε ΔΥΠΕ ή περιφέρειες με αναθέσεις για προμήθεια γαντιών, μασκών ή αντιδραστηρίων, αλλά στην ένατη θέση βρίσκουμε μια απευθείας ανάθεση 2,2 εκατ. ευρώ για έργα οδικής αποκατάστασης στον Δήμο Λοκρών στη Φθιώτιδα, λόγω καταστροφών από έντονα καιρικά φαινόμενα. Είναι ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα «ξεχειλώματος» της έκτακτης ανάγκης της πανδημίας και της ακραίας παρέκκλισης από τον βασικό κανόνα για τις απευθείας αναθέσεις. Εξ ου και στη συνέχεια, βλέπουμε αναθέσεις άνω του 1 εκατ. για προμήθειες οικοδομικών υλικών από σχολική επιτροπή δήμου, για τη σίτιση φοιτητών ή για προμήθειες απροσδιόριστης χρησιμότητας από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Η στατιστική κουρελιάσματος της νομοθεσίας για τις δημόσιες συμβάσεις

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων (ΕΑΑΔΗΣΥ), τα τελευταία 11 χρόνια (από το 2013, οπότε υπάρχει παρακολούθηση δεδομένων) έγιναν 536 αλλαγές κάθε είδους στη νομοθεσία που διέπει τις συμβάσεις και προμήθειες του Δημοσίου. Ο αριθμός αυτός περιλαμβάνει κάθε τροποποίηση και νέα νομοθεσία, από οδηγίες και κανονισμούς της Ε.Ε., μέχρι υπουργικές αποφάσεις. Σχεδόν οι μισές αλλαγές, για την ακρίβεια οι 251, έγιναν από τον Αύγουστο του 2019, με πρώτη παρέμβαση τον περίφημο νόμο Μητσοτάκη για το επιτελικό κράτος, μέχρι και τον Απρίλιο του 2023, λίγες ημέρες πριν από την προκήρυξη των εκλογών. Από αυτές τις νομοθετικές παρεμβάσεις, εννέα ήταν Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) που, με πρόσχημα την πανδημία, επέτρεπαν αποκλίσεις από την εφαρμογή της νομοθεσίας για τις δημόσιες συμβάσεις, και οι 160 τροποποιήσεις διατάξεων κυρίως του ν. 4412/2016, που παραμένει το βασικό νομοθέτημα για τις δημόσιες συμβάσεις. Στις περισσότερες από τις τροποποιήσεις, που έρχονταν στη διάρκεια της τελευταίας τετραετίας καταιγιστικά, είτε με τη μορφή πολυνομοσχεδίων είτε ως τροπολογίες της τελευταίας στιγμής, κρύβονταν εξυπηρετήσεις και βολικές για προμηθευτές και εργολάβους αλλαγές, που ο κοινοβουλευτικός έλεγχος δεν προλάβαινε καν να εντοπίσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 379 άρθρα του ν. 4412/2016 για τις Δημόσιες Συμβάσεις Έργων, Προμηθειών και Υπηρεσιών, σύμφωνα με την καταγραφή της ΕΑΑΔΗΣΥ, μέχρι και τα μέσα του 2022, είχαν τροποποιηθεί τα 166 άρθρα μέσω πέντε νομοσχεδίων της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Και η νομοθετική αποξήλωση συνεχίστηκε μέχρι και τον περασμένο Απρίλιο. Για λόγους σύγκρισης, αξίζει να αναφέρουμε ότι την αμέσως προηγούμενη περίοδο 2015, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. προσέφυγε μία φορά σε ΠΝΠ για τροποποιήσεις της νομοθεσίας για τις δημόσιες συμβάσεις (αφορούσε τη λειτουργία των σχολείων) και περιορίστηκε σε 80 νέες νομοθετήσεις ή τροποποιήσεις διατάξεων. Ωστόσο, η βασική νομοθετική καινοτομία αυτής της περιόδου ήταν ο νόμος 4412/2016 που ενσωμάτωνε τις τελευταίες ευρωπαϊκές οδηγίες (2014/24/Ε.Ε. και 2014/25/Ε.Ε.) για τους ενιαίους κανόνες δημοσίων συμβάσεων για έργα, προμήθειες και υπηρεσίες, από τον οποίο η διακυβέρνηση της Ν.Δ. έχει αφήσει μόνο την ισχνή σκιά του.

Διόλου τυχαία η ΕΑΑΔΗΣΥ, στην τελευταία έκθεσή της, που περιλαμβάνει τα δύο πρώτα χρόνια αυτής της κυβέρνησης, την καρφώνει χαρακτηριστικά για την κάκιστη νομοθέτηση: «...η Αρχή έχει, επανειλημμένα, εκφράσει την ανησυχία και τον προβληματισμό της τόσο σχετικά με τη συστηματική υιοθέτηση της διαδικασίας της επείγουσας νομοθέτησης, κατά παρέκκλιση του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου ανάθεσης δημοσίων συμβάσεων, όσο και με τη δια νόμου ουσιώδη τροποποίηση-παράταση συμβάσεων, χωρίς την ανάλογη πρόβλεψη στις αρχικές συμβάσεις, καθώς και την προσφυγή στη διαδικασία διαπραγμάτευσης χωρίς δημοσίευση προκήρυξης... που ενέχουν κίνδυνο ασυμβατότητάς τους με το ενωσιακό δίκαιο». Και δεν είναι το μόνο για το οποίο «ανησυχεί» η ΕΑΑΔΗΣΥ, που πλέον έχει γίνει «ανεξάρτητη».

 

πηγή

του Ηλία Αποστολίδη, Δασολόγου - μελετητή

 

Στις 16/2/2023 εκδόθηκε μια ανακοίνωση του ΥΠΕΝ με τίτλο «Οριστική λύση στο θέμα του ιδιοκτησιακού για τα Δασικά» που στηρίχθηκε σε Εγκύκλιο του Υπουργείου με την οποία: δίνει εντολή στις Δασικές Υπηρεσίες να μην καταχωρούν στο Κτηματολόγιο δικαιώματα του δημοσίου:

  1. Για δασωμένους αγρούς (πολύγωνα ΑΔ του δασικού χάρτη). Εξαιρούνται μόνο οι περιπτώσεις όπου το Δημόσιο θεμελιώνει δικαίωμα κυριότητας επί των ανωτέρω εκτάσεων βάσει τίτλου.
  2. Για δάση, δασικές, χορτολιβαδικές και βραχώδεις εκτάσεις στις περιοχές που δεν ισχύει το τεκμήριο κυριότητας του δημοσίου και για τις οποίες το Δημόσιο δεν διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας.

Στην φωτογραφία που την συνοδεύει εμφανίζονται καμαρωτοί, ο Γενικός Γραμματέας Δασών, ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος Γιώργος Αμυράς και ο βουλευτής Λευκάδας Θανάσης Καββαδάς. Την επόμενη ημέρα το ΥΠΕΝ εξόρισε τον Διευθυντή Δασών Λευκάδας με μετάθεση εκδίκησης.

Aravosis Amyras Kavadas

Πέρα από τον προεκλογικό χαρακτήρα της ανακοίνωσης και της Εγκυκλίου που υπέγραψε ο Γ. Γ. Δασών, υπάρχει το θέμα της προστασίας των Ελληνικών δασών, της απεμπόλησης δικαιωμάτων του δημοσίου, της προσφοράς των δασών ως βορά σε ατσίδες και εμπόρους δημόσιας γης, της προστασίας προστατευόμενων περιοχών, της τήρησης των νόμων που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ψήφισε, της υποτίμησης της νοημοσύνης όλων των Ελλήνων πολιτών και της υποβάθμισης της ζωής τους.

Για των παραπάνω λόγων το αληθές, παραθέτω σχετική γνωμάτευση.

 

ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ
Δημόσιας Περιουσίας επί Δασών

Παρά το γεγονός ότι οι εγκύκλιοι της Δημόσιας Διοίκησης, γενικά και πάγια, δεν θέτουν δίκαιο, αλλά προϋποθέτουν δίκαιο, πρόσφατα εκδόθηκε η με αριθμό ΥΠΕΝ/ΔΠΔ/16683/995/15-2-2023 ψευδοερμηνευτική εγκύκλιος του Γενικού Γραμματέα Δασών του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που απευθύνεται στις Επιθεωρήσεις Εφαρμογής Δασικής Πολιτικής και στις Διευθύνσεις Συντονισμού και Επιθεώρησης Δασών της Χώρας, η οποία στην τελευταία παράγραφό της ορίζει τα ακόλουθα: «Επομένως δηλώσεις δικαιώματος του άρθρου 2 του ν. 2308/1995 που υποβάλλονται από το Δημόσιο και αφορούν δάση, δασικές εκτάσεις καθώς και εκτάσεις των περιπτώσεων α΄ και β΄ της παραγράφου 5 του άρθρου 3 του ν. 998/1979, οι οποίες περιλαμβάνονται σε περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του ν. 998/1979 (Α΄ 289), θα πρέπει να συνοδεύονται από αποδεικτικά του επικαλούμενου δικαιώματος στοιχεία, ήτοι τίτλους ιδιοκτησίας ή άλλα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου, όπως πράξεις μίσθωσης, παραχώρησης ή άλλης εκμετάλλευσης, αξιοποίησης και προστασίας της έκτασης ως δημόσιας.».

Kατ’ αρχήν, σύμφωνα με το άρθρο 24 παρ. 1 του Συντάγματος, όπως αναθεωρήθηκε με το Ψήφισμα της 6ης Απριλίου 2001 της Ζ΄ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων, «Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. Η σύνταξη δασολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους. Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον.».

 Κατά δε το άρθρο 2 του Ν. 998/1979:

«1. Οι εκτάσεις του άρθρου 3 του παρόντος (όπως δάση, δασικές εκτάσεις και χορτολιβαδικές, βραχώδεις και πετρώδεις εκτάσεις, κείμενες οι τελευταίες επί ορεινών, ημιορεινών και ανωμάλων εδαφών), που διέπονται από τις προστατευτικές διατάξεις αυτού, συνιστούν εθνικό κεφάλαιο, που η προστασία του αποτελεί υποχρέωση των κρατικών οργάνων κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους και συγχρόνως υποχρέωση και δικαίωμα των πολιτών.

 2. Ουδενός ιδιωτικού δικαιώματος η άσκησις δύναται να ενεργείται κατά παραβίασιν της ως άνω υποχρεώσεως, πλην αν άλλως, κατ’ εξαίρεσιν ορίζει ο νόμος και εντός των ορίων της εξαιρέσεως ταύτης.

 3. Οι παραπάνω εκτάσεις θεωρούνται δημόσιες, εκτός αν υπάγονται σε μία από τις περιπτώσεις του άρθρου 10 του ν. 3208/2003.».

 Περαιτέρω, με τις διατάξεις του άρθρου 10 του Ν. 3208/2003, στις οποίες αναφέρεται η αμέσως ανωτέρω διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 2 του N. 998/1979, ορίζονται οι περιπτώσεις εκείνες, στις οποίες το Ελληνικό Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας, σε δάση, δασικές εκτάσεις και στις εκτάσεις των περιπτώσεων α΄ και β΄ της παραγράφου 5 του άρθρου 3 του νόμου 998/1979 (χορτολιβαδικού, βραχώδους και πετρώδους χαρακτήρα εκτάσεις, που κείνται επί ορεινών, ημιορεινών και ανωμάλων εδαφών).

Από τις ίδιες ανωτέρω διατάξεις προκύπτει επίσης, ότι με το άρθρο 152 του Ν. 4819/2021, θεσπίσθηκε, με την προσθήκη της περιπτώσεως IV, στην παράγραφο 1 του άρθρου 10 του Ν. 3208/2003, μια πολύ ευνοϊκή ρύθμιση ειδικά για τους ιδιώτες, αναφορικά με τα δάση, τις δασικές εκτάσεις και τις χορτολιβαδικές, βραχώδεις και πετρώδεις εκτάσεις (κείμενες οι τελευταίες επί ορεινών, ημιορεινών και ανωμάλων εδαφών), που περιλαμβάνονται σε περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του Ν. 998/1979, δηλαδή στις περιφέρειες των Πρωτοδικείων των Ιονίων Νήσων, της Κρήτης, των Νομών Λέσβου, Σάμου, Χίου και Κυκλάδων, των νήσων Κυθήρων, Αντικυθήρων, της Δωδεκανήσου, πλην των νήσων που ισχύει ο κτηματολογικός κανονισμός, καθώς και της περιοχής της Μάνης όπως αυτή ορίζεται από διοικητικά όρια των Καλλικρατικών Δήμων Ανατολικής και Δυτικής Μάνης.

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ως άνω διάταξη της περιπτώσεως IV της παραγράφου 1 του άρθρου 10 του Ν. 3208/2003, τα δάση, οι δασικές εκτάσεις και οι χορτολιβαδικές, βραχώδεις και πετρώδεις εκτάσεις (κείμενες οι τελευταίες επί ορεινών, ημιορεινών και ανωμάλων εδαφών), που περιλαμβάνονται στις προαναφερόμενες περιοχές του πιο πάνω δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του Ν. 998/1979, δεν θεωρούνται δημόσια και αναγνωρίζονται, ως ιδιωτικά, με συνέπεια το Ελληνικό Δημόσιο να μην προβάλλει δικαιώματα κυριότητας, σ’ αυτά, εάν γι’ αυτά το Ελληνικό Δημόσιο δεν διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας ή άλλα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητάς του, όπως πράξεις μίσθωσης, παραχώρησης ή άλλης εκμετάλλευσης, αξιοποίησης και προστασίας της έκτασης ως δημόσιας κ α ι, σ υ γ χ ρ ό ν ω ς, οι διεκδικούντες τις ανωτέρω περιγραφόμενες εκτάσεις διαθέτουν γι’ αυτές, τίτλους ιδιοκτησίας, οι ίδιοι ή οι δικαιοπάροχοί τους, οι οποίοι έχουν συνταχθεί μέχρι την 1η Ιουλίου 2001 το αργότερο, έστω και εάν έχουν μεταγραφεί μεταγενέστερα, δηλαδή υπό τον όρο της πλήρωσης, σωρευτικά, των δύο αυτών συντρεχουσών προϋποθέσεων.

Η παραπάνω πολύ ευνοϊκή ρύθμιση για τους ιδιώτες, που ισχύει μόνο για τις περιοχές του ως άνω δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του Ν. 998/1979, ως ειδική διάταξη, υπερισχύει κάθε άλλης γενικής διάταξης, σχετικής με το ιδιοκτησιακό καθεστώς, σε δάση, σε δασικές εκτάσεις και σε χορτολιβαδικές, βραχώδεις και πετρώδεις εκτάσεις (κείμενες οι τελευταίες επί ορεινών, ημιορεινών και ανωμάλων εδαφών).

Εξ αντιδιαστολής, από τις προδιαληφθείσες διατάξεις και από το συνδυασμό μεταξύ τους, προκύπτει, μεταξύ άλλων, ότι θεωρούνται δημόσιες και δεν αναγνωρίζονται, ως ιδιωτικές, με συνέπεια σ’ αυτές τις εκτάσεις το Ελληνικό Δημόσιο να προβάλλει δικαιώματα κυριότητας, οι δασικού χαρακτήρα εκτάσεις (δάση και δασικές εκτάσεις) και οι χορτολιβαδικού, βραχώδους και πετρώδους χαρακτήρα εκτάσεις, που κείνται επί ορεινών, ημιορεινών και ανωμάλων εδαφών, οι οποίες δεν υπάγονται σε μία από τις περιπτώσεις του πιο πάνω άρθρου 10 του Ν. 3208/2003.

Ειδικότερα, θεωρούνται δημόσιες και δεν αναγνωρίζονται, ως ιδιωτικές, με συνέπεια σ’ αυτές τις εκτάσεις το Ελληνικό Δημόσιο να προβάλλει δικαιώματα κυριότητας, οι εκτάσεις που βρίσκονται στις περιοχές του ως άνω δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του Ν. 998/1979 και είναι δασικού χαρακτήρα εκτάσεις (δάση και δασικές εκτάσεις) και χορτολιβαδικού, βραχώδους και πετρώδους χαρακτήρα εκτάσεις, που κείνται επί ορεινών, ημιορεινών και ανωμάλων εδαφών και δεν υπάγονται στην πιο πάνω περίπτωση IV της παραγράφου 1 του άρθρου 10 του Ν. 3208/2003, που προστέθηκε στην εν λόγω παράγραφο, με το άρθρο 152 του Ν. 4819/2021.

Παράλληλα, στις διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 8Α του Ν. 998/1979, όπως προστέθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 149 του ίδιου παραπάνω Ν. 4819/2021, ορίζεται, ότι τα Συμβούλια Ιδιοκτησίας Δασών, Δασικών, Χορτολιβαδικών και Βραχωδών Εκτάσεων (ΣΙΔΧΒΕ) επιλαμβάνονται της αναγνωρίσεως της κυριότητας ή άλλου εμπραγμάτου δικαιώματος, επί εκτάσεων που κείνται στις περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του ίδιου ως άνω Νόμου, με αίτηση του ενδιαφερομένου ιδιώτη ή νομικού προσώπου, επί τη βάσει προσκομιζόμενων υπ’ αυτών νόμιμα μεταγεγραμμένων τίτλων ιδιοκτησίας, οι οποίοι έχουν συνταχθεί το αργότερο μέχρι την 1-7-2001, έστω και αν έχουν μεταγραφεί μεταγενέστερα, οι οποίοι συνοδεύονται από τοπογραφικά διαγράμματα, εξαρτημένα στο Ελληνικό Γεωδαιτικό Σύστημα Αναφοράς 1987 (ΕΓΣΑ ΄87), στα οποία αποτυπώνεται η περιγραφόμενη στους τίτλους έκταση, όπως και επί τη βάσει όσων στοιχείων τηρούνται στη Δασική Υπηρεσία. Η κρίση των Συμβουλίων σχηματίζεται με ελεύθερη εκτίμηση των ως άνω αποδεικτικών στοιχείων, υπόκειται δε στην έγκριση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, δυναμένου να αποδεχθεί ή μη αυτή, εν όλω ή εν μέρει, αλλά επ’ ωφελεία του Δημοσίου, όχι όμως και να τροποποιήσει αυτήν εις βάρος του Δημοσίου. Σε περίπτωση που το δικαίωμα της κυριότητας επί των ανωτέρω εκτάσεων έχει καταχωρηθεί υπέρ ιδιωτών στα κτηματολογικά βιβλία των οικείων κτηματολογικών γραφείων και το Ελληνικό Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας επ’ αυτών, κατ’ εφαρμογή της περ. IV της παρ. 1 του άρθρου 10 του Ν. 3208/2003, δεν ακολουθείται η ανωτέρω διαδικασία.

Από το συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων προκύπτει, ότι βασικές προϋποθέσεις για να αναγνωρίζονται και να θεωρούνται, ως ιδιωτικά, τα δάση, οι δασικές εκτάσεις και οι χορτολιβαδικές, βραχώδεις και πετρώδεις εκτάσεις (κείμενες οι τελευταίες επί ορεινών, ημιορεινών και ανωμάλων εδαφών), που περιλαμβάνονται στις προαναφερόμενες περιοχές του ως άνω δευτέρου εδαφίου του άρθρου62 του Ν. 998/1979, με συνέπεια το Ελληνικό Δημόσιο να μην προβάλλει δικαιώματα κυριότητας σ’ αυτά, σύμφωνα και με το πιο πάνω άρθρο 2 παρ. 3 του Ν. 998/1979, που ρητά ορίζει ότι «Οι παραπάνω εκτάσεις θεωρούνται δημόσιες, εκτός αν υπάγονται σε μία από τις περιπτώσεις του άρθρου 10 του ν. 3208/2003.», είναι:

Α) Είτε, σύμφωνα με την πιο πάνω διάταξη της περιπτώσεως IV της παραγράφου 1 του άρθρου 10 του Ν. 3208/2003, όπως προστέθηκε με το άρθρο 152 του Ν. 4819/2021,

1) το Ελληνικό Δημόσιο να μην διαθέτει για τα ως άνω ακίνητα, τίτλους ιδιοκτησίας ή άλλα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητάς του, επ’ αυτών, όπως πράξεις μίσθωσης, παραχώρησης ή άλλης εκμετάλλευσης, αξιοποίησης και προστασίας τους, ως δημόσιων κ α ι, σ υ γ χ ρ ό ν ω ς,

2) οι διεκδικούντες τα ανωτέρω περιγραφόμενα ακίνητα να διαθέτουν γι’ αυτά, τίτλους ιδιοκτησίας, οι ίδιοι ή οι δικαιοπάροχοί τους, οι οποίοι έχουν συνταχθεί μέχρι την 1η Ιουλίου 2001 το αργότερο, έστω και εάν έχουν μεταγραφεί μεταγενέστερα, αναγνωριζομένης της κυριότητας των τελευταίων, επί των παραπάνω ακινήτων, με την ανωτέρω διαδικασία που προβλέπουν οι διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 8Α του Ν. 998/1979, όπως προστέθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 149 του ίδιου πιο πάνω Ν. 4819/2021, δηλαδή πρέπει υποχρεωτικά να πληρούνται, σωρευτικά, οι δύο ως άνω συντρέχουσες προϋποθέσεις.

Β) Είτε τα ίδια παραπάνω ακίνητα να υπάγονται σε μία από τις άλλες περιπτώσεις που αναφέρονται αναλυτικά στο άρθρο 10 του Ν. 998/1979.

Συνεπώς, για να μην υποβάλει, κατά τη διαδικασία κτηματογράφησης, το Ελληνικό Δημόσιο, μέσω των αρμοδίων Δασικών Υπηρεσιών, δηλώσεις δικαιώματος του άρθρου 2 του Ν. 2308/1995, σε δάση, δασικές εκτάσεις και χορτολιβαδικές, βραχώδεις και πετρώδεις εκτάσεις (κείμενες οι τελευταίες επί ορεινών, ημιορεινών και ανωμάλων εδαφών), που περιλαμβάνονται σε περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του Ν. 998/1979, θα πρέπει να συντρέχουν οπωσδήποτε οι αμέσως ανωτέρω αναφερόμενες προϋποθέσεις. Διαφορετικά αυτό έχει υποχρέωση να υποβάλει, κατά την πιο πάνω διαδικασία, δηλώσεις δικαιώματος του άρθρου 2 του Ν. 2308/1995, για τα πιο πάνω ακίνητα και το βάσιμο ή μη βάσιμο αυτών θα κριθεί, κατά την διαδικασία κτηματογράφησης.

Αντίθετα με όσα ρητά ορίζονται από τις ανωτέρω νομοθετικές διατάξεις, η προαναφερθείσα εγκύκλιος του Γενικού Γραμματέα Δασών τροποποιεί τις προαναφερόμενες διατάξεις, θεσπίζοντας, μη σύννομα, νέο κανόνα δικαίου, που οδηγεί σε απεμπόληση των δικαιωμάτων του Ελληνικού Δημοσίου, επί των παραπάνω ακινήτων, τα οποία το άρθρο 2 παρ. 1 του Ν. 998/1979 τα αναγάγει σε εθνικό κεφάλαιο, που η προστασία του αποτελεί υποχρέωση των κρατικών οργάνων κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους και συγχρόνως υποχρέωση και δικαίωμα των πολιτών, δοθέντος ότι αυτή δίνει, ουσιαστικά, εντολή στις αρμόδιες Δασικές Υπηρεσίες της Χώρας να μην υποβάλλουν, για λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου, κατά τη διαδικασία κτηματογράφησης, δηλώσεις δικαιώματος του άρθρου 2 του Ν. 2308/1995, όταν αυτές αφορούν δάση, δασικές εκτάσεις, καθώς και εκτάσεις των περιπτώσεων α΄ και β΄ της παραγράφου 5 του άρθρου 3 του Ν. 998/1979, που περιλαμβάνονται σε περιοχές του δευτέρου εδαφίου του άρθρου 62 του Ν. 998/1979, εάν οι δηλώσεις αυτές δεν συνοδεύονται από αποδεικτικά του επικαλούμενου δικαιώματος στοιχεία, ήτοι τίτλους ιδιοκτησίας, ή άλλα επαρκή στοιχεία απόδειξης της κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου, όπως πράξεις μίσθωσης, παραχώρησης ή άλλης εκμετάλλευσης, αξιοποίησης και προστασίας των εν λόγω ακινήτων, ως δημοσίων, παρά το γεγονός ότι η ως άνω διάταξη της περιπτώσεως IV της παραγράφου 1 του άρθρου 10 του Ν. 3208/2003, όπως προστέθηκε με το άρθρο 152 του Ν. 4819/2021, θέτει σωρευτικά και μια άλλη δεύτερη προϋπόθεση, για να συμβεί αυτό, ήτοι σ υ γ χ ρ ό ν ω ς, οι διεκδικούντες τα ανωτέρω περιγραφόμενα ακίνητα ιδιώτες να διαθέτουν γι’ αυτά, τίτλους ιδιοκτησίας, οι ίδιοι ή οι δικαιοπάροχοί τους, οι οποίοι έχουν συνταχθεί μέχρι την 1η Ιουλίου 2001 το αργότερο, έστω και εάν έχουν μεταγραφεί μεταγενέστερα, αναγνωριζομένης σε κάθε περίπτωση της κυριότητας των τελευταίων, επί των παραπάνω ακινήτων, με την ανωτέρω διαδικασία που προβλέπουν οι διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 8Α του Ν. 998/1979, όπως προστέθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 149 του ίδιου πιο πάνω Ν. 4819/2021.

 

Περιμένοντας την άμεση απόσυρση της Εγκυκλίου θα κάνουμε όλα τα απαιτούμενα για την δημοσιοποίηση του ζητήματος, με όλες τις απαραίτητες ενέργειες. Τα δάση δεν ανήκουν σε κανένα κόμμα, κανένα πολιτικό, κανέναν άσχετο. Οι Δασολόγοι δεν μπορεί να προτρέπονται σε παράνομες ενέργειες και μάλιστα σε βάρος της δημόσιας περιουσίας.

 

Αθήνα, 10 Μαΐου 2023

Αποστολίδης Ηλίας
Δασολόγος

 

δημοσιεύτηκε στο dasarxeio.com στις 11/5/2023

Σελίδα 1 από 5

Youtube Playlists

youtube logo new

Χρήσιμα

farmakia

HOSPITAL

youtube logo new

© 2022 Atticavoice All Rights Reserved.