της Μαρίας Νάτση

Φιλοτόμαρο, ναρκισσιστικό και άκρως επικίνδυνο για το κοινωνικό σύνολο, με διακαή επιθυμία συγκέντρωσης εξουσίας, πολιτικής ή οικονομικής είναι το δίποδο “ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;”

Όσο περισσότερο συγκεντρώνει το ένα από τα δύο ή και τα δύο μαζί, τόσο περισσότερο μεγαλώνει η απόσταση του φουσκωμένου του εγώ από τους “ρε”

Παραδείγματα; … δυστυχώς πολλά

“Μη με ακουμπάτε! Έχω ασυλία!” φώναζε στους αστυνομικούς ο Λευτέρης Αυγενάκης στο αεροδρόμιο της Κρήτης,  αφού προηγουμένως είχε χτυπήσει και τραμπουκίσει έναν υπάλληλο του αεροδρομίου γιατί έχασε την πτήση.

Είναι ο ίδιος που, τακτοποιημένος μέσα στον ατσαλάκωτο  ασπρογιακά του, αδιαμφισβήτητη απόδειξη κοινωνικού status, δήλωνε για τις επιδοτήσεις :  «διανεμήθηκαν με δικαιοσύνη και τα λιγότερα -κατά το δυνατόν- λάθη … με απόλυτη συνέπεια, με διαφάνεια .. Ότι είπαμε το τηρούμε. Ο λόγος μας συμβόλαιο»

Εξάλλου, όπως έχει γράψει και στο βιβλίο του … ναι, μην εκπλήσσεστε, έχει γράψει και βιβλίο με τίτλο “Δημόσια Διοίκηση ώρα μηδέν – Και ο Θεός φοβάται το ελληνικό κράτος”: «για να εξαλειφθούν οι παθογένειες του κράτους θα πρέπει να καταπολεμηθεί η διαφθορά και οι πολιτικές και κομματικές δοσοληψίες (!)». Ποιος τα λέει αυτά; Ο  άνθρωπος που ερευνάται από τους Ευρωπαίους Εισαγγελείς για συνέργεια και ηθική αυτουργία σε απιστία!

Παρόμοιο δίποδο ο Μάκης Βορίδης, γνωστός από τα φοιτητικά του χρόνια για τις εκλεκτές παρέες του και την πλούσια εγκληματική δράση τους (επιθέσεις, μαχαιρώματα) που τον οδήγησε τότε στα δικαστήρια.

Μπορεί να προσπαθεί να κρύψει το «ακτιβιστικό» όπως το έχει αποκαλέσει ο ίδιος -  ακροδεξιό παρελθόν του, δεν εγκατέλειψε όμως ποτέ τον "αγώνα" που δίνει.«Αγωνιζόμαστε για τις ψυχές μας, για την ελευθερία μας, για την πατρίδα μας, για την ιστορία μας, για το Έθνος μας! Για τίποτα λιγότερο από αυτό». Ποιος τα λέει αυτά; Ο  έτερος άνθρωπος που ερευνάται από τους Ευρωπαίους Εισαγγελείς για συνέργεια και ηθική αυτουργία σε απιστία, τελεσθείσα από κοινού με τον Λευτέρη Αυγενάκη και κατ’ επανάληψη !

Δυστυχώς, δεν είναι οι μόνοι. Είναι απλά δύο επίκαιρα παραδείγματα μιας μεγαλύτερης ομάδας ατόμων με κοινά χαρακτηριστικά. Χαμηλό αξιακό σύστημα, εθισμό στην οικονομική ή πολιτική εξουσία και με μεγάλη ικανότητα προσηλυτισμού ψηφοφόρων ή πολιτών στην ιδεολογία του «τι δίνω, τι μου δίνουν και περισσεύει το άδικο» *

Κάθε μέρα η χώρα συγκλονίζεται από κάποιο νέο σκάνδαλο

Είναι αλήθεια σκάνδαλο τα 7,8 εκατομμύρια αιγοπρόβατα που δηλώθηκαν στην Κρήτη;

Η μοιρασιά των 2,5 δις από το ταμείο ανάκαμψης σε μόλις 10 εταιρείες;

Τα Τέμπη, οι υποκλοπές; Οι λησταρχικές πρακτικές των ολιγοπωλίων της ενέργειας και των πλειστηριασμών και τόσα άλλα που τελειωμό δεν έχουν και θα μας οδηγήσουν σε μια νέα οικονομική εθνική χρεοκοπία;

Κι όμως, κανένα από αυτά δεν είναι το μεγάλο σκάνδαλο.

Το μεγάλο σκάνδαλο είμαστε όλοι εμείς . Όλοι εμείς οι ”ρε” που τους χειροκροτάμε, τους καλούμε σε κοπές πίτας  συλλόγων, σε εγκαίνια και χορούς. Τρέχουμε να φωτογραφηθούμε δίπλα τους και τελικά τους ψηφίζουμε, δίνοντας εξουσία σε  δίποδα που μας πουλάνε κάθαρση, διαφάνεια, ασφάλεια και πάνω από όλα Πατρίδα . Και φυσικά, περιμένουμε κι εμείς την ανταμοιβή μας

Το σκάνδαλο είναι ότι αυτά τα δίποδα έγιναν αρχή και εξουσία κι εμείς όμοιοί τους.

Λέει ο πρόεδρος του αγροτ.συνεταιρισμού Ορχομενού κ. Τσαγαλάς

«Δε σέβεται κανείς αυτή την έρμη χώρα.. Πάλι όμως θα τους ψηφίζουν, πάλι θα τους χτυπήσουν στην πλάτη, πάλι θα τους τάξουν... γιατί τέτοιος λαός είμαστε. Ξέρετε πώς ψηφίζει ο Έλληνας. Δε θέλει να φτιάξει την χώρα του, ούτε την πόλη του, ούτε το χωράφι του. Θέλει κι αυτός να μπει σε μια συμμορία να κλέψει. Έτσι τον έμαθαν. Ποια είναι η καλύτερη φαμίλια με όρους μαφίας…

Δεν κοιτάμε μπροστά στα μάτια μας , τι συμβαίνει. Έπρεπε να έχουμε ξεσηκωθεί. Όμως οι μισοί είναι εξαγορασμένοι και οι άλλοι μισοί εξαφανισμένοι. Αντιμετωπίζουμε όλο αυτό με απάθεια και κουνάμε το κεφάλι σαν τους γέρους στο καφενείο με το κομπολόι. Λέμε τι κακό μας βρήκε … και κουνάμε το κεφάλι

Κάνανε την παρανομία κανονικότητα, αυτή είναι η μεγαλύτερη μαγκιά που κάνανε. Εξαφανίσανε τα πάντα και κάνανε την παρανομία κανονικότητα!» **

Από αυτή την Ελλάδα που φτιάξαμε, την λεηλατημένη, φεύγουν τα παιδιά μας μακρυά.

«Κι ούτε μια μέρα, μια στιγμή στον τόπο

Αυτόν που να μη γίνεται άδικο και φονικό κανένα.

Είπα θα φύγω. Τώρα.

Μ’ ό,τι να’ ναι:

Το σάκο μου τον ταξιδιωτικό στον ώμο, στην τσέπη μου έναν Οδηγό,

Τη φωτογραφική μου μηχανή στο χέρι.

 Βαθιά στο χώμα

 Και βαθιά στο σώμα μου

 Θα πάω να βρω ποιος είμαι…

 Χρυσέ ζωής αέρα γιατί δε φτάνεις ως εμάς;..»*

(*Από τον Μικρό Ναυτίλο του Ελύτη)

(** από συνέντευξη του κ.Τσαγαλά στο ραδιοφωνικό σταθμό ¨στο Κόκκινο¨)

Αυτός ο Μητσοτάκης, αυτή η θλιβερή ορντινάντσα, αυτός ο περίγελος της Ευρώπης, αυτή η κακή αντιγραφή του Mr bean, έναν άνθρωπο δεν έχει δίπλα του;  Έναν σύμβουλο, για να του πει πως πρέπει να στέκεται; Πώς πρέπει να φέρεται, πώς πρέπει να μιλάει; Να του πει τι πρέπει να κάνει για να μη γελοιοποιεί μια ολόκληρη χώρα;

Σα σκυλάκι του καναπέ συμπεριφέρεται στο εξωτερικό. Ένα σκυλάκι που κουνάει την ουρά τους και χοροπηδάει από δω κι από κει, με τη γλώσσα έξω, για να κερδίσει την προσοχή και τα χάδια του αφεντικού του

Μόνο στο εσωτερικό ο Κυριάκος Μητσοτάκης παριστάνει το άγριο μαντρόσκυλο που γαβγίζει και απειλεί. Γιατί νιώθει ότι τον παίρνει. Γιατί ποντάρει ακόμη στην ανυπαρξία αντιπολίτευσης, ικανής να τον απειλήσει

Δυστυχώς γι’ αυτόν όμως, έχουν μαζευτεί πάρα πολλά. Σκάνδαλο Novartis, παρακολουθήσεις Predator, αδιευκρίνιστα ποσά στους λογαριασμούς του Άδωνι Γεωργιάδη, σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, Τέμπη, Πύλος, συμμαχία με τον γενοκτόνο Νετανιάχου. Ένα μόνο από αυτά, σε μια κανονική χώρα, θα ήταν ικανά να τον ρίξουν από την κυβέρνηση

Και όσο και αν η Ελλάδα δεν είναι μια κανονική χώρα, υπάρχουν και κάποια όρια. Πόσο μάλλον όταν σε κάποιες υποθέσεις έχει εμπλακεί και η ευρωπαϊκή εισαγγελία

Και όσο και αν υπάρχει πράγματι κενό στην αντιπολίτευση, δεν θα υπάρχει για πολύ. Η φύση απεχθάνεται το κενό και θα το γεμίσει

Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξακολουθεί να κάνει πως δεν τρέχει τίποτα και πως ο ίδιος δε φέρει καμία ευθύνη για κανένα θέμα από όσα προκύπτουν. Όσο πιο πολύ επιμένει όμως, τόσο πιο βαρύγδουπη θα είναι η πτώση του

Την ώρα ακριβώς που γράφεται το κείμενο, μαθαίνουμε πως ένας υπουργός (ο Μάκης ο Σουγιάς) και τρεις υφυπουργοί της κυβέρνησης παραιτούνται λόγω της ανάμειξής τους στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Ένα σκάνδαλο στο οποίο εμπλέκονται και ονόματα όπως ο "Χασάπης", ο "Φραπές" κλπ. Τύφλα να'χει η Καμόρα δηλαδή

Ευχόμαστε την παραίτηση και των υπολοίπων μελών της πιο διεφθαρμένης και ανίκανης κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης

Ελπίζουμε μόνο αυτή η πτώση να συνοδευτεί από παραδειγματική τιμωρία αυτών που μετέτρεψαν μια κυβέρνηση σε εγκληματική οργάνωση. Και αυτό δε θα είναι καθόλου εύκολο. Από όσα αποκαλύπτονται από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, οι διεφθαρμένοι της κυβέρνησης δεν είναι ούτε δυο, ούτε τρεις ... ούτε καν χίλιοι δεκατρείς

του Θανάση Τριαρίδη

Δηλαδή στην κυβέρνηση "Υπουργός Ασύλου και Μετανάστευσης" ορίστηκε ο νεοναζί τραμπούκος με τα τσεκούρια, ο άνθρωπος που ως μαθητής είχε συστήσει ναζιστική συμμορία και εκφόβιζε Εβραίους με στιλέτα, ο διορισμένος από τον δικτάτορα Παπαδόπουλο ως γραμματέας της ΕΠΕΝ, ο κουμπάρος του ναζί Καρλ Λανκ, ο παρακρατικός που έκανε πορείες υπερ του βασανιστή Μάλλιου, ο υβριστής της Μαρίας Καρυστιανού.

Ο Μάκης Βορίδης. Αυτόν τον άνθρωπο μια, υποτίθεται, "δημοκρατία" ορίζει ως "Υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου".

Ντροπή και πάλι ντροπή για όλους μας.

Ζούμε σε καιρούς όπου οι λέξεις έχουν στρεβλωθεί σε απόλυτο βαθμό. Η δυστοπία του Όργουελ έχει πραγματωθεί. Μάλλον το "Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου" πρέπει να μετονομαστεί σε "Υπουργείο Δολοφονίας και Διωγμού των Μεταναστών". Κι έτσι όπως πάμε ο επόμενος "υπουργός μετανάστευσης" θα είναι ο Κασιδιάρης.

Στην φωτογραφία σκηνές από την άφιξη Ούγγρων Εβραίων στο Άουσβιτς τον Ιούνιο του 1944. Οι ναζί αξιωματικοί κάνουν σελεξιόν στα βρέφη, στα παιδιά και στους γέροντες για να τους στείλουν απευθείας στους θαλάμους αερίων. Τα τρένα του ναζισμού σφυρίζουν και πάλι.

Αντισταθείτε με κάθε τρόπο.

Θανάσης Τριαρίδης, 14 Μαρτίου 2025

«Δύο ήταν οι «συμμορίες» που έσπερναν τον φόβο εκείνη την εποχή σε Εξάρχεια και Κυψέλη. Οι σκίνχεντ του Κοστέλο που μοίραζε ξύλο σε μετανάστες στη Φωκίωνος και οι Επενίτες του Βορίδη που σιγοντάριζαν τα ΜΑΤ στην «επιχείρηση Αρετή» του Δροσογιάννη στα Εξάρχεια. Η δράση τους όμως ήταν πάντα νυχτερινή. Σαν τα τσακάλια. Μέχρι εκείνο το πρωινό που τα τσακάλια μπήκαν στη Νομική διψασμένα για αίμα με το φως της ημέρας»

Άστραψε και βρόντησε χθες στη Βουλή ο Μάκης ο Βορίδης. «Μας κατηγορείτε για δολοφόνους;» ούρλιαζε ο Μάκης

Ο Μάκης ο Βορίδης λοιπόν. Γνωστός και ως τσεκουροφόρος ή ροπαλοφόρος από την πολύ γνωστή φωτογραφία που τον έδειχνε να κατεβαίνει την οδό Κιάφας κρατώντας ένα αυτοσχέδιο τσεκούρι μαζί με άλλα μέλη της χουντικής ΕΠΕΝ με συνθήματα όπως «Ο Μάλλιος ζει, αυτός μας οδηγεί» και «Πινοσέτ - Πινοσέτ» για να επιτεθεί εναντίον  αντιεξουσιαστών που διαδήλωναν ειρηνικά στο κέντρο της Αθήνας σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους πολιορκούμενους στο Χημείο ομοϊδεάτες τους

Λιγότερο γνωστή όμως είναι η επίθεση που έκανε όταν, ως επικεφαλής φασιστικής ομάδας, επιτέθηκε με λοστούς και στιλέτα σε φοιτητές στη Νομική, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό εννιά φοιτητών και την υποβολή μήνυσης εναντίον του από το κεντρικό συμβούλιο της ΕΦΕΕ

Ένας από τους φοιτητές που τραυματίστηκαν ήταν ο δημοσιογράφος Πέτρο Κατσάκος, ο οποίος περιγράφει την επίθεση που δέχτηκε από τους φασίστες και τον τραυματισμό με μαχαίρι που του προκάλεσε ο Μάκης Βορίδης.

Ο Μάκης ο Σουγιάς για να συνεννοούμαστε καλύτερα

Αναδημοσιεύουμε το άρθρο του Πέτρου Κατσάκου από το left.gr

Ήταν 22 Απριλίου του 1986, λίγες ημέρες πριν τις φοιτητικές εκλογές εκείνης της χρονιάς. Στο κτήριο της Νομικής επικρατούσε μια διάχυτη ανησυχία. Είχε προηγηθεί μια άγρια συμπλοκή στη Σόλωνος την προηγούμενη μέρα ανάμεσα σε μέλη της ΔΑΠ και της Πανσπουδαστικής και όλοι περίμεναν τη συνέχιση της κόντρας.

Ήταν νωρίς το πρωί και οι λιγοστοί φοιτητές κυκλοφορούσαν μουδιασμένοι. Η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι αλλά κανείς δεν ήξερε που και πως θα ανάψει το φυτίλι. Στην είσοδο της Νομικής κάτι λίγα πηγαδάκια με καφέ και τσιγάρο δίχως όρεξη για πολλά. Για μάθημα ούτε λόγος. Στο επίκεντρο της κουβέντας το ξύλο της προηγούμενης μέρας και ο φόβος των αντιποίνων για τα σπασμένα τραπεζάκια της ΔΑΠ από τους Κνίτες.

Σχεδόν κανείς δεν ήξερε πως την ίδια ώρα συνεδρίαζε το Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ, με κεντρικό θέμα την υποβολή μήνυσης κατά του φοιτητή της Νομικής Μάκη Βορίδη, γνωστού ήδη για την φασιστική του δράση και τις επιθέσεις κατά φοιτητών στους δρόμους πέριξ της πλατείας Εξαρχείων και στο Χημείο. Όλοι ξέραμε για τον Βορίδη, ελάχιστοι όμως είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε σε κάποια από τις περιβόητες νυχτερινές περιπολίες της ομάδας του.

Δύο ήταν οι «συμμορίες» που έσπερναν τον φόβο εκείνη την εποχή σε Εξάρχεια και Κυψέλη. Οι σκίνχεντ του Κοστέλο που μοίραζε ξύλο σε μετανάστες στη Φωκίωνος και οι Επενίτες του Βορίδη που σιγοντάριζαν τα ΜΑΤ στην «επιχείρηση Αρετή» του Δροσογιάννη στα Εξάρχεια. Η δράση τους όμως ήταν πάντα νυχτερινή. Σαν τα τσακάλια. Μέχρι εκείνο το πρωινό που τα τσακάλια μπήκαν στη Νομική διψασμένα για αίμα με το φως της ημέρας.

Κανείς δεν πρόλαβε να τους μετρήσει. Μπήκαν ουρλιάζοντας «κουμούνια θα πεθάνετε» και ανοίγοντας τα μαύρα δερμάτινα μπουφάν τους έβγαλαν τους σουγιάδες και όρμηξαν. Τρομαγμένοι αρχίσαμε να τρέχουμε δεξιά αριστερά ζητώντας καταφύγιο. Το πάτωμα γέμισε καφέδες, τσιγάρα και σημειώσεις.

Έτρεξα στη σκάλα αριστερά. Λίγα μέτρα πιο πέρα ήταν η «κατάληψη» της Β Θεολογικής. Ανεβαίνοντας τη σκάλα ένιωσα ένα κάψιμο στον δεξί μηρό. Δεν ασχολήθηκε άλλο μαζί μου. Με προσπέρασε τρέχοντας αφήνοντάς μου μόνο μια μαχαιριά.

Μετά χτύπησε τον Γιώργο. Τον χτύπησε με το μαχαίρι στο κεφάλι. Ακολούθησε συμπλοκή με μέλη των Αριστερών Συσπειρώσεων που βγήκαν από τη Β Θεολογική. Άγριο ξύλο και πολλές μαχαιριές. Θυμάμαι μας πήγαν στον Ευαγγελισμό. Ο Γιώργος ήταν άσχημα χτυπημένος στο κεφάλι και τον κράτησαν.

Οι περισσότεροι φύγαμε φοβισμένοι, χωρίς ράμματα για να μην δώσουμε τα στοιχεία μας και μπλέξουμε με μπάτσους και γονείς. Την άλλη μέρα η Ελευθεροτυπία έγραφε για 9 τραυματίες. Έκανα μέρες να ξαναπατήσω το πόδι μου στη σχολή. Άφησα την πληγή να θρέψει μόνη της σε ένα ημιυπόγειο στην Κυψέλη.

Εκείνη που δεν έκλεισε, όμως, ήταν η πληγή στη μνήμη. Έσταζε αίμα κάθε φορά που τον έβλεπα. Σα γάγγραινα στο μυαλό ήταν όταν τον έβλεπα να καμαρώνει στο Κάραβελ δίπλα στον Λεπέν. Ένιωθα ένα κάψιμο όταν τον έβλεπα χρόνια αργότερα να μπαίνει στη Βουλή χέρι-χέρι με τον Καρατζαφέρη.

Με έπνιγε η μπόχα όταν τον έβλεπα να ξεπλένεται σχεδόν κάθε βράδυ στην τηλεοπτική κολυμπήθρα. Όσο και να τον ξέπλυναν όμως, όσα συγχωροχάρτια και να του έδωσαν για την ακτιβιστική δράση των νεανικών του χρόνων, εγώ πάντα θα τον θυμάμαι με το σουγιά στο χέρι να ουρλιάζει «κουμούνια θα πεθάνετε» και κάθε φορά που τον βλέπω ασυναίσθητα θα αγγίζω μια παλιά μαχαιριά που κάθε 22 Απριλίου στάζει πύον.

Μάκης Βορίδης: «Να δεχτώ ότι έγινε μια παρανόηση, να δεχτώ επίσης ότι χρειαζόταν μια διευκρίνιση που έγινε αμέσως για την ποσότητα της φέτας που αναφέρθηκε από τον Πρωθυπουργό ως παράδειγμα. Γιατί συνεχίζουμε να μιλάμε για το “τίποτα”;»

Εδώ που τα λέμε, τo χουντικό απολειφάδι κάπου έχει και ένα δίκιο. Η φέτα είναι πράγματι ένα τίποτα. Τόσο για αυτούς που είτε κάνει 6 ευρώ το κιλό είτε 16, δε θα έχουν πρόβλημα να την αγοράσουν, όσο και για αυτούς που την έχουν εξοβελίσει δια παντός από το καθημερινό τους τραπέζι. Και γι αυτούς η φέτα πλέον είναι ένα τίποτα

Και γενικά όλα σε αυτή τη χώρα έχουν μετατραπεί σε ένα τεράστιο τίποτα. Και η εγκληματική βύθιση του πλοίου στην Πύλο … και η εξοργιστική παραπομπή των ελάχιστων διασωθέντων ως διακινητών για να πετύχουν τον αποπροσανατολισμό …. και το έγκλημα των Τεμπών … και η συγκάλυψή του …. και η υποβάθμισή του από τα Μ.Μ.Ε …. και η 108^η θέση της χώρας στην ελευθερία του Τύπου … και η ακρίβεια …. και όχι μόνο στη φέτα …. και το πιο ακριβό ρεύμα …. και η πιο ακριβή βενζίνη …. και το σκάνδαλο των υποκλοπών …. και  η διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας … και τα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία … και η επίθεση στη δημόσια παιδεία …. και η ελάχιστη βάση εισαγωγής που κόβει τα παιδιά από τα δημόσια πανεπιστήμια για να τα στείλει στα υπό ίδρυση ιδιωτικά … και τα «αδιευκρίνιστα ποσά» στους λογαριασμούς του Άδωνι Γεωργιάδη και του Δημήτρη Αβραμόπουλου ….και η άγρια καταστολή οποιουδήποτε κινήματος την ώρα που το κοινό έγκλημα κάνει πάρτυ στους δρόμους … και το ξεπούλημα των δημόσιων υποδομών της χώρας σε ντόπια και ξένα κεφάλαια …. και η εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο της Ουκρανίας .... και η σύνταξή της με το εγκληματικό κράτος του Ισραήλ .... 

Ένα τεράστιο τίποτα φαίνεται πως διατρέχει όλη τη χώρα. Για ένα λαό που είτε έχει αποχαυνωθεί , είτε έχει διαφθαρεί, είτε έχει χάσει κάθε ελπίδα. Και γι αυτό στις εκλογές, το τίποτα ετοιμάζεται να πάρει πανηγυρικά την πρώτη θέση και να συνεχίσει να κυβερνά χωρίς αναστολές.

Αλλά, όπως τραγουδούν και οι Monty Python, ας μην αγχωνόμαστε. Από το τίποτα ερχόμαστε, στο τίποτα πηγαίνουμε. So, cheer up και ας πανηγυρίσουμε την κατάκτηση της Ευρωλίγκας και ας προσευχηθούμε για την κατάκτηση του Conference