Mαζική κινητοποίηση εργαζομένων και λαού από όλα τα μέρη της Αττικής, για να μην κλείσει το 1 από τα 3 Παιδιατρικά νοσοκομεία της Αττικής. Της Αττικής που με 5.000.000 πληθυσμό και μόνο 3 (ολογράφως: ΤΡΙΑ) νοσοκομεία Παίδων, ανακάλυψε η κυβέρνηση των ανέμελων και αχρήστων, πως έχει την πολυτέλεια να κλείσει το ένα….

Είναι σίγουρο πως το σύστημα δεν αφήνει κενά και ήδη στη γωνία παραφυλάει ο «ημέτερος» κλινικάρχης για να στήσει τη δική του, κλινική παίδων.  Αυτός είναι ο καπιταλισμός και αυτοί είναι οι έμποροι της υγείας.

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο που μοίρασαν οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου στη σημερινή  κινητοποίηση, γιατί κανείς δεν μπορεί να ξέρει καλύτερα από αυτούς που βρίσκονται καθημερινά, συμπαραστάτες, δίπλα στον ανθρώπινο πόνο.

Οι «άλλοι», αυτοί οι άριχρηστοι, όπως ο ψιθυριστής της πλατείας Εξαρχείων, Πλεύρης και  η εκτελούσα αποστολή δημίου, Γκάγκα, έστειλαν την -όπως ευφυώς χαρακτηρίστηκε- νεοσύστατη Νοσοκομειακή Αστυνομία  (ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΟΔΟΣ),  σαν να επρόκειτο να αντιμετωπίσουν χούλιγκανς στο γήπεδο. Τους έστειλαν  για να κρατησουν κλειστό το Νοσοκομείο.

Οι εργαζόμενοι μαζί με τον αλληλέγγυο λαό το κράτησαν ανοιχτό.

Ακολουθεί το κείμενο που μοίρασαν οι εργαζόμενοι σήμερα, στη μαζική  κινητοποίηση ενάντια στη βαρβαρότητα (οι υπογραμμίσεις λέξεων είναι δικές μας)

Αγαπητή Μαμά, αγαπητέ Μπαμπά,

Σήμερα ήρθες στο Νοσοκομείο μας για τον εμβολιασμό των παιδιών σου και σε καλωσορίζουμε. Μπορεί να είναι η πρώτη φρά που μας επισκέπτεσαι, μπορεί ήδη να μας γνωριζεις επειδή κάποια στιγμή, το παιδί σου χρειάστηκε ιατρική φροντίδα. Το νοσοκομείο μας το τελευτίο διάστημα, έχει μετατραπεί σε Mega εμβολιαστικό κέντρο κι έχει εξαιρεθεί από το πρόγραμμα των εφημεριών με αποτέλεσμα να αναστείλει σε μεγάλο βαθμό, τις λειτουργίες του.

Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε μία σταδιακή, συνεχή υποβάθμιση, με αποσπάσεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή, που φτάνουν μέχρι και τη μη αναπλήρωση του πετρελαίου θέρμανσης.

Η αναστολή λειτουργίας του νοσοκομείου με όχημα την ανάγκη εμβολιασμού, η χρόνια προσπάθεια υποβάθμισης, μαζί με τα διαρκή  σενάρια για τη μετατροπή του σε «κάτι άλλο», εγείρουν το ερώτημα αν θα επιστρέψει στον τριτοβάθμιο ρόλο του ή αν αυτή θα είναι η χαριστική βολή σε μία μακροχρόνια διαδικασία φθοράς είτε λόγω σχεδιασμού είτε λόγω ανυπαρξίας σχεδιασμού.

Όπως και να έχει, εμείς ως εργαζόμενοι του νοσοκομείου και ως γονείς δεσμευόμαστε να διεκδικήσουμε να παραμείνει το Παίδων Πεντέλης, αυτό που πάντα ήταν: Ένα Ανθρώπινο, Δημόσιο, Τριτοβάθμιο νοσοκομείο για όλα τα παιδιά.

Ευχόμαστε να συμμερίζεστε την εικόνα που έχουμε για το νοσοκομείο μας, την αγωνία μας και να σταθείτε δίπλα μας

Οι εργαζόμενοι του Παίδων Πεντέλης

Ευχαριστούμε για τις φωτογραφίες τον συνεργάτη μας YS

Φωτογραφία: Δέσποινα Κουτσούμπα

Primum, non nocere.

–          Πρώτα απ’ όλα, μην προκαλέσεις κακό [εφαρμόζοντας μια θεραπεία].

Ιπποκράτης, 460-370 π.Χ., Πατέρας της Ιατρικής (από λατινικό ανάτυπο)

Η ευαισθησία του θέματος είναι μεγάλη. Πρόκειται για θέμα δημόσιας υγείας και γι΄αυτό δεν μπορούμε να παίζουμε. Φυσικά μπορούμε να προβληματιστούμε, ακόμα και να μοιραστούμε τους προβληματισμούς μας με τους συνανθρώπους μας. Απροκατάληπτα και με τον νου προσανατολισμένο στην ανάγκη να προστατευτεί ο άνθρωπος από τη βιολογική απειλή, που οι ειδικοί ονόμασαν SARS-CoV-2 και την πανδημία που προκάλεσε και ονομάστηκε COVID-19. Η παρεμπόδιση του ανοιχτού και καλοπροαίρετου διαλόγου, όπως και της ανταλλαγής σκέψεων και προβληματισμών, συνιστά παραβίαση θεμελιωδών ελευθεριών, τις οποίες χώρες με δημοκρατική παράδοση και αντίστοιχη παιδεία, διασφαλίζουν.

Μπορεί να είμαστε πτυχιούχοι πανεπιστημίου, αλλά γιατροί και μάλιστα ειδικοί ερευνητές, δεν είμαστε. Έτσι, πριν διατυπώσουμε τις σκέψεις μας για το εμβόλιο που μας φέρνει η καλή πολυεθνική Pfizer σε συνεργασία με την Biontech, ή η άλλη αγαθή Astra Zeneca ή όποιος άλλος εργάστηκε σε αυτή την κατεύθυνση, είναι απαραίτητο να θέσουμε κάποιες σταθερές στη σκέψη μας. Κάποια κριτήρια αξιολόγησης που βρίσκονται στον πυρήνα του δυτικού τουλάχιστον, πολιτισμού, από την Αναγέννηση μέχρι σήμερα.

Είναι θεμελιώδης η ανάγκη προστασίας της ανθρώπινης ζωής. Στα Συντάγματα της πλειονότητας των αποκαλούμενων «πολιτισμένων» κρατών, η εγγύηση της ζωής και της περιουσίας των πολιτών, είναι διατυπωμένη στα πρώτα κιόλας άρθρα.