Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου ήταν δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ, από τους πιο επιφανείς έμμισθους αγωνιστές υπέρ των Μνημονίων και όσων συνεπάγονται αυτά όπως η μείωση των μισθών και των συντάξεων και οι περικοπές των εργασιακών δικαιωμάτων. Ο σοφός λαός, για άλλη μια φορά αυτοκτονικός και μονίμως πάσχων από το σύνδρομο της Στοκχόλμης, τον αντάμειψε για τις αντιλαϊκές του θέσεις και τις ελιτίστικες απόψεις του και τον εξέλεξε βουλευτή. Ο Μπάμπης (μα Μπάμπης με παπιγιόν πάει; είναι δυνατόν;) θέλοντας να υπερασπιστεί τον αρχηγό του Κυριάκο Μητσοτάκη από ένα μειωτικό σχόλιο που έκανε χθες η γαλλική Liberation γι αυτόν, μίλησε για τους ξένους ανταποκριτές με έναν τρόπο που θα μπορούσε να διδάσκεται στα σχολεία στο μάθημα της Έκθεσης ως υπόδειγμα ακραία λαϊκίστικου και φτηνού πολιτικού λόγου: «υπάρχει» είπε ο Μπάμπης «δυστυχώς μια πλέμπα δημοσιογράφων – ανταποκριτών οι οποίοι έγλειφαν τα παπούτσια των Συριζαίων στα γεμάτα καπνό - χασισοκαπνό κιόλας - γραφεία μέσα στο Μαξίμου και έγραφαν μετά ό,τι τους άφηνε το θολωμένο από το χασίσι μυαλό τους. Περί αυτού πρόκειται».

Ο Μπάμπης συνηθίζει όταν αναπτύσσει ένα σκεπτικό, να κλείνει με την πρόταση «Περί αυτού πρόκειται» ως ενισχυτικό και επιβεβαίωση της άποψής του. Ο Μπάμπης, ας μην ξεχνάμε, ήταν ο δημοσιογράφος που φαντασιώθηκε μια «σοβαρότερη» Χρυσή Αυγή, η οποία θα μπορούσε να συνεργαστεί με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και να κάνουν κυβέρνηση από κοινού. Γιατί αυτός είναι ο Μπάμπης. Ένας λαϊκιστής δεξιός που φοράει την προβιά του σοβαρού δημοσιογράφου και που δε θα είχε κανένα πρόβλημα να συνεργαστεί με ακροδεξιούς, αρκεί αυτοί να ήταν λίγο πιο σοβαροί. Κάτι σαν το Βελόπουλο, ας πούμε. Γιατί ... περί αυτού πρόκειται