Αυτή τη στιγμή τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στον υποτιθέμενο εξωτερικό κίνδυνο που τον βαφτίσαμε «υβριδικό πόλεμο» και «ασύμμετρη απειλή» κάνοντας για μια ακόμη φορά τις λέξεις να χάνουν το νόημά τους και δεν μας απασχολεί καθόλου ο εσωτερικός κίνδυνος που δεν είναι άλλος από τον εκφασισμό της κοινωνίας. Οι φασίστες βγήκαν από τις τρύπες τους και ξεδιάντροπα χύνουν χολή και μίσος στη Λέσβο και στη Χίο. Και ας μη χάνουμε τα λόγια μας και το χρόνο μας για να καταλήξουμε στο αν είναι φασίστες, τραμπούκοι, εγκληματίες ή διεστραμμένοι. Οι άνθρωποι αυτοί είναι η πρώτη ύλη του φασισμού.

Έφτιαξαν τάγματα εφόδου και σπέρνουν τον τρόμο προς όποιον πάει να τους αντισταθεί. Χτυπάνε μετανάστες, πρόσφυγες, Έλληνες και ξένους δημοσιογράφους, μέλη ΜΚΟ, Έλληνες αλληλέγγυους, ξένους εθελοντές γιατρούς. Βρίζουν και χυδαιολογούν απέναντι σε ανήμπορες μανάδες με πεινασμένα και διψασμένα παιδιά. Καίνε κτίρια και αποθήκες που είχαν τρόφιμα και ρούχα για τους πρόσφυγες.

Την ίδια στιγμή, ο μέσος Έλληνας στέκεται αμήχανος και φοβισμένος απέναντι στις φασιστικές και ρατσιστικές φωνές απανθρωπιάς και μίσους. Δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι κάποια στιγμή – όταν τα σκυλιά του μίσους εδραιωθούν - θα έρθει και αυτουνού η σειρά. Για οποιονδήποτε λόγο βρουν τα σκυλιά. Και να είναι σίγουρος ότι θα βρουν

Γράφει επ’αυτού ο Μάνος Χατζιδάκις:

«Είναι λάθος μας να νομίζουμε ότι περιφρουρείται η ελευθερία μας με το να καταδιώκονται άνθρωποι που δεν μας μοιάζουν. Τότε, θα 'ρθει μια δεδομένη στιγμή που και μεις δεν θα μοιάζουμε με κάποιους και θα καταδιωχθούμε. και θα'χουμε το παρελθόν ότι ανεχθήκαμε τις καταδιώξεις των ατόμων που δεν μας μοιάζουν. Άρα, και μεις σωστά θα καταδιωχθούμε. Μη ξεχνάμε ότι αυτό είναι η αρχή και η βάση του εθνικοσοσιαλισμού και του φασισμού. Δεν κινδυνεύουμε από αυτούς που δεν μας μοιάζουν, κινδυνεύουμε από αυτούς που μας περιφρουρούνε και καταδιώκουν αυτούς που δεν μας μοιάζουν»

Λίγο πιο πριν, τα ίδια πάνω κάτω είχε πει και ο Martin Niemoller

«Όταν οι Ναζί πήραν τους κομμουνιστές,
εσιώπησα,
δεν ήμουν δα κομμουνιστής.

όταν έκλεισαν μέσα τους σοσιαλδημοκράτες,
εσιώπησα,
δεν ήμουν δα σοσιαλδημοκράτης.

όταν πήραν τους συνδικαλιστές,
εσιώπησα,
δεν ήμουν δα συνδικαλιστής.

όταν πήραν εμένα,
δεν υπήρχε κανείς πλέον,
που να μπορούσε να διαμαρτυρηθεί.»