Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο ΚακόΤο έχουν αποκαλέσει «κουπόνι» ή «δελτίο σίτισης» αλλά όπως και αν το αποκαλούν, το διαβόητο food pass δεν παύει να είναι μία ψηφιακή μορφή ενός voucher τροφίμων. Όπως είναι όλα τα passes που μοιράζει ο Μητσοτάκης, αποφεύγοντας από επιλογή να προχωρήσει σε αποφάσεις που θα οδηγήσουν σε δραστική αύξηση του εισοδήματος των χαμηλότερων τάξεων.
Από τον Φεβρουάριο του 2023 και για έξι μήνες (έως τον Ιούλιο 2023) η κυβέρνηση του Μητσοτάκη δίνει ενίσχυση ύψους 10% επί των αγορών νοικοκυριών που πληρούν τα κριτήρια ένταξης στο πρόγραμμα. Αυτό αφορά σουπερμάρκετ και άλλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο λιανικό εμπόριο τροφίμων (φούρνους, μινι-μάρκετ, οπωροπωλεία, κρεοπωλεία, ιχθυοπωλεία, γαλακτοπωλεία κτλ.).
Το βασικό εισοδηματικό κριτήριο είναι να μην ξεπερνά το ετήσιο εισόδημα του αιτούντα τα 16.000 ευρώ τον χρόνο. Με λίγα λόγια απευθύνεται σε όσους έχουν μηνιαίο εισόδημα 1.330 ευρώ και δεν δικαιούνται επιδόματα (Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι) ή σε όσους αμείβονται με 14 μισθούς τον χρόνο και παίρνουν 1140 ευρώ τον μήνα. Μαζί και όλοι εκείνοι που αμείβονται με λιγότερα ακόμα. Όλοι αυτοί οι δικαιούχοι, σύμφωνα με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις, αποτελούν το 83% των νοικοκυριών (ενδεικτικό της άσχημης κατάστασης της χώρας). Από εκεί και πέρα υπάρχει ένα 17% που έχει εισόδημα από 16.001 ευρώ και πάνω. Μέσα σ’ αυτούς υπάρχει και ένα πολύ μικρότερο ποσοστό που το ετήσιο εισόδημα τους φτάνει για να αγοράσουν ολόκληρες τις εφοδιαστικές αλυσίδες μαζί με τους εργαζόμενους τους, οι οποίοι είναι και δικαιούχοι του food pass. Αυτό το μικρό ποσοστό δεν παίρνει food pass αλλά μαζεύει όλο το δημόσιο ταμείο, με τις ευλογίες των κυβερνώντων.
Δύο (μεταξύ άλλων) είναι τα τραγικά στην περίπτωση των δικαιούχων. Το ύψος του δελτίου (από 22 ευρώ τον μήνα μέχρι 72 για ζευγάρι με τέσσερα παιδιά!!!) και ο πεπερασμένος χρόνος που αυτό θα διατεθεί (μέχρι τον Ιούλιο του 23). Και τα δύο χαρακτηριστικά αυτά αρκούν για να το χαρακτηρίσουν ως ελεημοσύνη και μάλιστα προσβλητικότατη. Αποτελεί προσβολή για όλους τους εργαζόμενους. Ακόμα και αν δινόταν σε μόνιμη βάση, πάλι θα ήταν προσβλητικό γιατί δεν εντάσσεται ως ελάχιστη αύξηση στην αμοιβή τους ως εργαζομένων. Όχι ότι έτσι θα ήταν πιο «αξιοπρεπές». Απλά θα ήταν πιο εύπεπτο αλλά θα παρέμενε το ίδιο κακόβουλο και καταστροφικό για τους πολλούς.
Tο όποιο pass αποτελεί εργαλείο εφαρμογής ακραία νεοφιλελεύθερης πολιτικής αφού αφαιρεί χρήμα από τα δημόσια ταμεία για να το προωθήσει στις επιχειρήσεις, πολλές από τις οποίες βρίσκουν έτσι ασφαλή τρόπο για να ανεβάσουν τις τιμές λιανικής πώλησης, αυξάνοντας παράλληλα τα έσοδα τους. Ακόμα και αν οι πληθωριστικές τάσεις από μόνες τους πιέζουν για αυξήσεις, η ελεημοσύνη του food pass τις κάνει ακόμα πιο άγριες αφού ο «λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται». Έτσι, η αγοραστική δυνατότητα του ενδεούς θα μειωθεί περαιτέρω για να διατηρήσουν οι επιχειρήσεις λιανικής τα έσοδα τους και αν αυτές συγκαταλέγονται ανάμεσα στις μεγάλες αλυσίδες σουπερμάρκετ, να τα αυξήσουν ακόμα περισσότερο. Το ίδιο ισχύει για κάθε pass και κάθε voucher.
Η ρίζα του κακού
Τα passes και τα vouchers έχουν τη ρίζα τους στις προτάσεις της Ρεπουμπλικανικής Επιτροπής Μελετών (RSC)*, για το άνοιγμα της οικονομίας της Νέας Ορλεάνης στην αγορά, το 2005. Η επιτροπή συγκροτήθηκε μετά τις καταστροφές που προκάλεσε ο τυφώνας Κατρίνα και με αφορμή την αναζήτηση λύσης για την εκπαίδευση, αφού τα σχολεία είχαν γκρεμιστεί και ο κόσμος είχε φύγει από την πόλη. Επικεφαλής της επιτροπής ήταν τότε ο Μάικ Πενς, ο μέχρι το 2020 αντιπρόεδρος των ΗΠΑ επί Τραμπ. Ο δε πάπας του νεοφιλελευθερισμού Μίλτον Φρήντμαν επίσης έκανε παρόμοια πρόταση αλλά με καθυστέρηση λίγων μηνών. Μέσα στο 2005 πρότεινε περίπου την ίδια πολιτική των vouchers «για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της καταστροφής». Μετά ο Φρήντμαν πέθανε.
Ο στόχος του εσμού των νεοφιλελεύθερων think tanks ήταν να διοχετευθεί δημόσιο χρήμα μέσω των «κουπονιών» σε ιδιωτικά σχολεία και κολλέγια. Η ιδέα των νεοφιλελεύθερων που βλέπουν ευκαιρίες στις καταστροφές παρήγαγε αυτήν την απαράδεκτη πολιτική της «επιδότησης» ή αλλιώς, της ελεημοσύνης.
Στην Ελλάδα του Μητσοτάκη
Σήμερα ο νεοφιλελεύθερος κυβερνητικός εσμός στην Ελλάδα, εφαρμόζει ακριβώς την ίδια πολιτική. Όχι απέναντι σε έναν τυφώνα, αλλά με αφορμή κρίσεις που γεννήθηκαν από την αδηφάγα συμπεριφορά των τραπεζών και των μεγαλοκεφαλαιούχων. Όπως η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία η οποία στάθηκε πρώτης τάξης φερετζές και πρόσχημα για τα χειρότερα (που μάλλον δεν έχουν έρθει ακόμα στην Ελλάδα). Η κερδοσκοπία του Κεφαλαίου ακμάζει και αυτό είναι ξεκάθαρο σε ό,τι ζούμε τα τελευταία χρόνια. Σίγουρα το τραπεζικό σύστημα δεν περίμενε τον Πούτιν να εισβάλλει στην Ουκρανία ούτε τις ακόλουθες πληθωριστικές τάσεις για να ακριβύνουν το χρήμα (αύξηση επιτοκίων). Η καταστροφή κεφαλαίων που χρειάζονταν επετεύχθη τη δεκαετία 2010-2020. Τότε μάζεψαν «παγωμένες αξίες» όπως ακίνητα, δάνεια κλπ. Τώρα το χρήμα που έχουν πρέπει να ξαναποκτήσει αξία για να τους εξασφαλίσει και να τους διατηρήσει στην εξουσία επί πάντων ημών. Και αυτό γίνεται με τη μεσολάβηση νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων όπως αυτή του Μητσοτάκη, που φροντίζει να αδειάζει τα δημόσια ταμεία, γεμίζοντας παράλληλα εκείνα των μεγάλων επιχειρήσεων και μάλιστα με πρόθυμο μεσάζοντα τον ενδεή λαό που περιμένει την ελεημοσύνη, για να φάει στις γιορτές (γι απαράδειγμα)
Όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος δηλαδή.
Πάρτε pass και voucher και επιβιώστε στο σήμερα. Η ελεημοσύνη των vouchers προστατεύει την εξουσία από την αντίδραση του εξουσιαζόμενου. Ευγνωμονείτε τον κάθε Μητσοτάκη, τον κάθε πρόθυμο υπάλληλο των τραπεζών και των εφοπλιστών. Αύριο θα είναι μία άλλη μέρα. Σκοτεινή και ακόμα χειρότερη και από το σήμερα και από το χθες.
* Πληροφορία από Εφημερίδα των Συντακτών Άρης Χατζηστεφάνου 25/4/2020
«Κανείς δεν πρέπει να εξαιρείται των παρακολουθήσεων και αν ήταν έτσι, το Σύνταγμα θα το προέβλεπε…»
Ένας ανεκδιήγητος, απαντώντας σε δημοσιογράφο, στη συνέντευξη τύπου στη ΔΕΘ 11/9/2022
Πόσο θλιβερός… Πόσο απελπιστικά απαράδεκτος, πόσο Μητσοτάκης
Τι ξεστόμισε; Πως για τις υποκλοπές (και όχι επισυνδεσεις όπως τις αποκαλεί ο Μητσοτάκης, ο Άδωνις και μερικοί γραφικοί) που έγιναν εν γνώσει του, ή και με εντολή του, ένοχο είναι ....το Σύνταγμα, το οποίο υποτίθεται πως προστατεύει την προσωπική ζωή και το απόρρητο των επικοινωνιών όλων των πολιτών ανεξαιρέτως, στην -έστω κατ’ επίφαση- ανεξάρτητη και δημοκρατική Ελλάδα.
Η προστασία του απορρήτου σε κάθε μορφής επικοινωνία αποτελεί συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα, όμως ο «νόμος των Μητσοτάκηδων» θέλει να προστατεύεται το απόρρητο μόνο συγκεκριμένων προσώπων, τα οποία θα ορίζονται από το ….Σύνταγμα. Θέλει ο φασίστας να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει.
Ας τον μαζέψουν οι σύμβουλοι του γιατί ακόμα και τα ίδια του τα αφεντικά κατάλαβαν πως έφτασε η ημερομηνία λήξης του.
Μία από τις πρώτες βεβαιότητες που γκρέμισε η ειδική θεωρία της Σχετικότητας του Einstein ήταν πως ο χρόνος είναι απόλυτος και οικουμενικός. Πιο συγκεκριμένα, ο Einstein υποστήριξε πως αν υπάρχουν δύο παρατηρητές που μετρούν τη χρονική διάρκεια ενός φαινομένου τότε, αν ο ένας από τους δύο κινείται, θα μετρά χρονική διάρκεια του γεγονότος μεγαλύτερη από αυτή που μετρά ένας ακίνητος παρατηρητής.
Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται διαστολή του χρόνου και η χρονική εξίσωση που δείχνει αυτή τη χρονική διαφορά είναι 
, όπου το Δt’ είναι η εκτίμηση του κινούμενου παρατηρητή για τη διάρκεια του φαινομένου και Δt η εκτίμηση του ακίνητου παρατηρητή. Το υ είναι η ταχύτητα του παρατηρητή και το c η ταχύτητα του φωτός
Αν, για παράδειγμα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπήκε στο κατάστημα με ταχύτητα 0,9 φορές την ταχύτητα του φωτός και συνομίλησε για 14 δευτερόλεπτα με την Ανδριάνα, σύμφωνα με το δικό του ρολόι, ένας ακίνητος παρατηρητής θα νομίσει πως το γεγονός διάρκεσε 2,3 φορές παραπάνω, δηλαδή 32,2 δευτερόλεπτα
Στην περίπτωση του δημοσιογράφου των ΝΕΩΝ, ο οποίος κατέγραψε διάρκεια του φαινομένου 10 λεπτά, δηλαδή 42,86 φορές μεγαλύτερη από αυτή που κατέγραψε το ρολόι του Μητσοτάκη, με πρόχειρους υπολογισμούς μπορούμε να συμπεράνουμε πως ο Κυριάκος μπήκε μέσα στο μαγαζί με ταχύτητα 99,97% της ταχύτητας του φωτός
Αυτή είναι η αλήθεια για όσους απορούν που ο δημοσιογράφος των ΝΕΩΝ μέτρησε 10 λεπτά, αντί για 14 δευτερόλεπτα τη συνομιλία του Κυριάκου με την Ανδριάνα. Εκτός αν θέλουμε να πιστέψουμε τους κακόβουλους του διαδικτύου που λένε εξυπνάδες πως τα ΝΕΑ, από τότε που αγοράστηκαν από τον Μαρινάκη, από ΝΑΥΑΡΧΙΔΑ της ενημέρωσης, έχασαν τα τρία πρώτα γράμματα
Διαβάζοντας στα «Ποιήματα του Σβέντμποργκ» -ποιητική συλλογή του Μπέρτολτ Μπρεχτ, από το 1939- το «Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου» μοιάζει σα να γράφτηκε για τη χώρα μας, όπως και για όλες τις χώρες που ο πληθυσμός τους επιλέγει πολύ προσεκτικά σε ό,τι αφορά το ατομικό του συμφέρον, την προσωπική του ευημερία και εντελώς απερίσκεπτα (ή και με ενδεχόμενο δόλο) σε ό,τι αφορά το κοινό, το δημόσιο καλό. Το καλό του λαού και τελικά και της χώρας.
Εκτός αν το καλό του λαού δεν κάνει καλό στη χώρα, όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε.
Αλλιώς πως να εξηγήσει κανείς την ανάθεση της τύχης του τόπου σε έναν άνθρωπο (;) που αποδεδειγμένα, τον διακρίνει η πλήρης έλλειψη ενσυναίσθησης και τελικά η πλήρης έλλειψη συνείδησης της σκληρής πραγματικότητας, του λαού. Του λαού που υποτίθεται πως τον ανέδειξε δια της ψήφου του, για να διαχειριστεί την τύχη του;
Δεν χρειάζονται περισσότερα για να καταλάβει κανείς πως η απορία μας αυτή αφορά στον σημερινό πρωθυπουργό της Ελλάδας, τον Κ. Μητσοτάκη.
Η τελευταία του αναφορά στο βιοτικό επίπεδο των ιθαγενών της ελληνικής χερσονήσου ήταν ακόμα μία ένδειξη για το μαύρο αύριο που μας υπόσχεται χαμογελώντας, ο άνθρωπος αυτός, που δεν έχει καταλάβει τίποτα απ’ όσα συμβαίνουν στη χώρα εδώ και 12 συνεχή χρόνια.
Είπε:
«Η Ελλάδα, το έχω πει πολλές φορές και παρότι της αντιπολίτευσης της αρέσει να μου ασκεί κριτική γι΄ αυτό, θα επιμείνω σε αυτό, μπορεί να προσφέρει μία εξαιρετική ποιότητα ζωής και σε ένα κόσμο όπου τα ζητήματα αυτά αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη σημασία. Όπου ο σκοπός πλέον δεν είναι απλά πόσα λεφτά θα βγάλω, είναι πολύ σημαντικό αυτό, αλλά δεν είναι το μοναδικό κίνητρο, το να βγάζει κανείς ολοένα και περισσότερα λεφτά, αλλά να βλέπουμε τη ζωή μας λίγο πιο σφαιρικά, λίγο πιο ολιστικά».
Και στο σημείο αυτό, ο ποιητής προσφέροντας μας την καθαρή ματιά του, έντιμα μας μιλάει και παρατηρεί:
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά
Θεωρούνε ταπεινό
Να μιλάς για το φαΐ
Ο λόγος; Έχουνε κιόλας φάει
Οι ταπεινοί αφήνουνε τον κόσμο
Χωρίς να ’χουνε δοκιμάσει κρέας της προκοπής
Πώς ν’ αναρωτηθούν πούθε έρχονται
Και πού πηγαίνουν
Είναι τα όμορφα δειλινά τόσο αποκαμωμένοι
Το βουνό και την πλατιά τη θάλασσα
Δεν τα ’χουν ακόμα δει
Όταν σημαίνει η ώρα τους
Αν δεν νοιαστούν οι ταπεινοί
Γι’ αυτό που είναι ταπεινό
Ποτέ δεν θα υψωθούν
Το ημερολόγιο
Δεν δείχνει ακόμα την ημέρα
Όλοι οι μήνες, όλες οι ημέρες
Είναι ανοιχτές
Κάποια απ’ αυτές θα σφραγιστεί
Μ’ έναν σταυρό
Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν γι’ αγορές
Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται
Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
Κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα
Ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
Για τις μεγάλες εποχές που θα ’ρθουν
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
Λες πως η τέχνη να κυβερνάς το λαό
Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Πόλεμος και ειρήνη
Είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά
Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους
Μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα
Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους
καθώς ο γιος από την μάνα
έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά
ο πόλεμός τους σκοτώνει
ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους
Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Μιλάνε για ειρήνη
Ο απλός λαός ξέρει
Πως έρχεται ο πόλεμος
Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Καταριούνται τον πόλεμο
Διαταγές για επιστράτευση
Έχουν υπογραφεί
Στον τοίχο με κιμωλία γραμμένο
Θέλουνε πόλεμο
Αυτός που το ΄χε γράψει
Έπεσε κιόλας
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Να ο δρόμος για τη δόξα
Αυτοί που είναι χαμηλά λένε
Να ο δρόμος για το μνήμα
Τούτος ο πόλεμος που έρχεται
Δεν είναι ο πρώτος
Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος
Υπήρχαν νικητές και νικημένοι
Στους νικημένους ο φτωχός λαός
Πέθαινε απ’ την πείνα
Στους νικητές ο φτωχός λαός
Πέθαινε το ίδιο
Σαν θα ’ρθει η ώρα της πορείας
Πολλοί δεν ξέρουν
Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους
Η φωνή που διαταγές τους δίνει
Είναι του εχθρού τους η φωνή
Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει
Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός
Νύχτα
Τ’ ανδρόγυνα ξαπλώνουν στο κρεβάτι τους
Οι νέες γυναίκες θα γεννήσουν ορφανά
Στρατηγέ το τανκς σου
Είναι δυνατό μηχάνημα
Θερίζει δάση ολόκληρα
Κι εκατοντάδες άνδρες αφανίζει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται οδηγό
Στρατηγέ το βομβαρδιστικό
Είναι πολυδύναμο
Πετάει πιο γρήγορα απ’ τον άνεμο
Κι απ’ τον ελέφαντα σηκώνει βάρος πιο πολύ
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται πιλότο
Στρατηγέ ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ
Ξέρει να πετάει
Ξέρει και να σκοτώνει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-ξέρει να σκέφτεται
Επί έναν τουλάχιστον, χρόνο οι επικεφαλής της περιφέρειας Αττικής, Πατούλης και ο αντιπεριφερειάρχης Αυγερινός, διατυμπανίζουν πως «Το διαχρονικό αίτημα των κατοίκων της Ανατολικής Αττικής για ίδρυση Νοσοκομείου μπήκε επιτέλους στις ράγες με την πρότασή μας και την έγκριση του Περιφερειακού Συμβουλίου της χρηματοδότησης δύο αρχικών μελετών για την σκοπιμότητα και τη χωροθέτηση του Νοσοκομείου». Την ίδια περίοδο, η κεντρική κυβέρνηση με αιχμές τους Πλεύρη και Γκάγκα, ετοιμάζει το κλείσιμο του νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης. Και θα σκεφτεί κανείς (ειδικά εκείνος που μετράει τη δημόσια υγεία με «κέρδη και ζημίες» κατά το νεοφιλελεύθερο πρότυπο) πως αν ένα γενικό νοσοκομείο πρόκειται να ανεγερθεί στην περιοχή, το υφιστάμενο νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης περισσεύει. Τίποτα δεν είναι πιο λάθος από αυτή τη θεώρηση.
Τα νοσοκομεία παίδων είναι εξειδικευμένα νοσοκομεία που εξασφαλίζουν τη φροντίδα και ενδεχομένως τη νοσηλεία παιδιών σε κατάλληλες συνθήκες, τα οποία δεν μπορούν να λάβουν την τη μέριμνα που απαιτείται, από τα γενικά νοσοκομεία σε αντίστοιχα διαμορφωμένες πτέρυγες. Σκεφτείτε ένα γενικό νοσοκομείο όπως το «Ιπποκράτειο» ή ο «Ευαγγελισμός» να νοσηλεύει παιδιά σε κάποια πτέρυγα του. Μοιάζει με δυστοπικό σενάριο. Είναι εντελώς παράλογο, απάνθρωπο και στο σύνολο του απαράδεκτο. Άλλωστε, η υγειονομική εμπειρία ετών έχει καταστήσει σαφές στη συνείδηση του κόσμου (επιστημονικού και μη) πως τα παιδιά χρειάζονται το δικό τους, ξεχωριστό νοσοκομείο και ένα κράτος που σέβεται τον εαυτό του, τους πολίτες και υπηρετεί τη δημογραφική αναβάθμιση της χώρας, οφείλει να το παρέχει στο πλαίσιο της δημόσιας και δωρεάν υγείας. Εδώ τονίζουμε το κοινά γνωστό, πως η χώρα μας, ειδικά στην παιδιατρική φροντίδα και δημόσια μέριμνα, παρουσιάζει ελλείψεις πολύ μεγαλύτερες από τις ελλείψεις που παρουσιάζει στην αντίστοιχη μέριμνα για τον γενικό πληθυσμό.
Από την τοπική εφημερίδα «Αμαρυσία» και το φύλλο της της 15ης Απριλίου 2022, στο βασικό της άρθρο (editorial) του Γιάννη Μπεθάνη, διαβάζουμε πως δέχονται επίθεση από το ίδιο το κράτος «οι νοσοκομειακές μονάδες των βορείων προαστίων και ειδικά εκείνες στον «Καλλικρατικό» Δήμο Πεντέλης, την τελευταία δεκαετία. Μια διαρκής επίθεση από το κράτος και τις κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα τη δραματική συρρίκνωση και υποβάθμιση της ποιότητας και ποσότητας παροχής υπηρεσιών, σε μια περιοχή που ανέκαθεν αποτελούσε υγειονομικό σημείο αναφοράς τόσο για τη Β/Α Αττική, όσο ακόμη και για άλλες περιοχές εντός, ακόμη κι εκτός, λεκανοπεδίου.»
Και συνεχίζει το editorial της εφημερίδας:
«Το κλείσιμο των νοσοκομείων «Παπαδημητρίου» και «Μπόμπολα» και η διαρκής υποβάθμιση του «Αμαλία Φλέμινγκ», σε συνάρτηση με τον αναπόφευκτο «συγκεντρωτισμό» στο Σισμανόγλειο, έχουν φέρει πολλά βήματα πίσω τη νοσοκομειακή περίθαλψη των πολιτών, ακόμη και στα χρόνια της πανδημίας, όταν υποτίθεται ότι θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο.»
Για ποιο νέο νοσοκομείο λοιπόν μας μιλούν εδώ και ένα χρόνο ο περιφερειάρχης και ο αντιπεριφερειάρχης του, όταν και αυτά που υπήρχαν στην περιοχή, έκλεισαν ή ήδη υποβαθμίζονται με τελική κατάληξη το κλείσιμο τους; Και το ακόμα χειρότερο, που αποκαλύπτει το ψεύδος της επίδειξης «καλών προθέσεων» από πλευράς περιφερειακής διοίκησης, είναι πως μπροστά στον διωγμό των υφιστάμενων νοσοκομείων (μαζί και του Παίδων Πεντέλης) η περιφέρεια στέκεται σιωπηλή. Είναι βέβαιο πως μπορεί να παρέμβει, πολιτικά ή διοικητικά, αλλά αντί να αναλάβει τα νοσοκομεία που η κεντρική κυβέρνηση θέλει να κλείσει, υπόσχεται (αόριστα ακόμη) τη δημιουργία νέων μονάδων. Το όλο πράγμα μοιάζει με κακοστημένη φάρσα.
Το Παίδων Πεντέλης, οι άρπαγες και οι χορηγοί του κλεισίματος του
Με την υποβάθμιση του παιδιατρικού νοσοκομείου της ανατολικής Αττικής και τη μετατροπή του σε εμβολιαστικό κέντρο, με στόχο να καταργηθούν οι εφημερίες του, το δημόσιο σύστημα υγείας δέχτηκε μία ακόμα ισχυρή βολή. Στις συζητήσεις που άνοιξαν για την εξυπηρέτηση των παιδιατρικών αναγκών του τόπου, γίνεται αναφορά και σε λύση που περιλαμβάνει τις ιδιωτικές παιδιατρικές κλινικές. Την αξία των ιδιωτικών νοσοκομείων την είδαμε πολύ καλά στην ανύπαρκτη συμμετοχή τους τη διαχείριση της πανδημίας του COVID-19, οπότε δεν χρειάζεται καμία περαιτέρω αναφορά στην (αν-) αποτελεσματικότητα τους. Ομοίως δεν χρειάζεται καμία αναφορά στο κόστος που θα κληθεί να αναλάβει (και θα αναλάβει αναγκαστικά) η κάθε οικογένεια, έτσι και χρειαστεί τις παιδιατρικές υπηρεσίες του ιδιωτικού νοσοκομείου.
Παρά τις διαβεβαιώσεις των Γκάγκα και Πλεύρη πως «το νοσοκομείο θα ξανανοίξει», αυτό δεν έχει ουσιαστικά ανοίξει ακόμα και τα προβλήματα του έχουν πολλαπλασιαστεί.
Στις 4/4/2022 δημοσιεύτηκε η «έγκριση» δίχως προειδοποίηση και σχετική διαβούλευση, μίας δωρεάς από τον Ροταριανό Όμιλο, ο οποίος είναι μία ΜΚΟ. Αποφασίστηκε λοιπόν (με ποια διαδικασία;) η δωρεά να κατευθυνθεί στη «μετατροπή της κλινικής ΩΡΛ του Παίδων Πεντέλης σε ξενώνα για κακοποιημένα παιδιά και γενικά για παιδιά που βρίσκονται υπό εισαγγελική εντολή». Φυσικά η κατασκευή μίας τέτοιας δομής προνοιακού χαρακτήρα είναι απαραίτητη, αλλά δεν μπορεί να ξηλώνεται ολόκληρη ΩΡΛ κλινική για να εγκατασταθεί εκεί η προνοιακή δομή, την ώρα που δίπλα στο νοσοκομείο βρίσκεται το κτήριο του πρώην ΠΙΚΠΑ, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να αξιοποιηθεί γι’ αυτόν τον σκοπό. Η κλινική ΩΡΛ του Παίδων Πεντέλης είναι η πιο απαραίτητη και πιο φορτισμένη από ασθενείς και επισκέπτες και η αλλαγή χρήσης που θέλουν να επιβάλλουν αποτελεί άλλη μία απόπειρα υποβάθμισης και τελικού κλεισίματος του νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης. Οι εργαζόμενοι στο Παίδων Πεντέλης εξέδωσαν ανακοίνωση στην οποία επισημαίνουν την νέα προσπάθεια της κυβέρνησης για την περαιτέρω υποβάθμιση και τελικά το κλείσιμο του νοσοκομείου.
Δωρεά κατά της κοινωνίας αλλά με φιλανθρωπικό προσωπείο
Η δωρεά του Ροταριανού Ομίλου, που εδώ χρησιμοποιείται εναντίον του ίδιου του πνεύματος της δωρεάς, αξιοποιούμενη από την κυβέρνηση για να επιτύχει το πολυπόθητο γι΄ αυτήν, κλείσιμο του νοσοκομείου, έχει μία παράξενη ιστορία
Η διοικήτρια της 2470 Περιφέρειας των Ρόταρυ, που έκανε τη δωρεά, είναι η Μαρίζα Οικονόμου, στέλεχος της ΝΔ (τομέας Τουρισμού) και τέως αναπληρώτρια διοικήτρια του Παίδων Π & Α Κυριακού (2013-2014).
Σε εκδήλωση που οργάνωσε ο Ροταριανός όμιλος τον περασμένο Σεπτέμβριο (2021), η Μαρίζα Οικονόμου περιέγραψε τον στόχο της εκδήλωσης ως την «ανακαίνιση χώρου και διάθεση εξοπλισμού για τη φιλοξενία των παιδιών με εισαγγελική εντολή στις εγκαταστάσεις του Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης». Δηλαδή ο στόχος του ομίλου ήταν πλήρως εναρμονισμένος με την πρόθεση της κυβέρνησης να ακρωτηριάσει το Παίδων Πεντέλης αφενός και αφετέρου η Μ. Οικονόμου ως υποδιοικήτρια της 1ης Υγειονομικής Περιφέρειας (1ης ΥΠΕ), που έχει στη δικαιοδοσία της και το Παίδων Πεντέλης (διορισμένη από τον ίδιο τον Μητσοτάκη το 2019), θα πάρει την υπηρεσιακή απόφαση για την υλοποίηση της δωρεάς και του στόχου της.
Τα ερωτήματα πολλά, αλλά οι απαντήσεις βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας
Ερώτημα πρώτο: Γιατί –στην περίπτωση της δωρεάς- ο Ροταριανός όμιλος ορίζει σαν σκοπό της την «ανακαίνιση χώρου» του Παίδων Πεντέλης και δεν την κατευθύνει στις απαραίτητες εργασίες στο διπλανό κτήριο του πρώην ΠΙΚΠΑ που είναι άδειο και αδρανές;
Ερώτημα δεύτερο: Γιατί έχει γίνει εμμονή της κυβέρνησης Μητσοτάκη η κατάργηση του Παίδων Πεντέλης με κάθε τρόπο και μέσο;
Ερώτημα τρίτο: Με τι θράσος και αναισθησία εργαλειοποιούνται παιδιά που χρειάζονται ένα φιλόξενο σπίτι μέχρι την αναδοχή τους από κάποια οικογένεια και θα εξαναγκάζονται να διαβιώσουν σε νοσοκομειακό περιβάλλον, αντί να φιλοξενηθούν σε έναν ανεξάτητο και σωστά δομημένο χώρο που τουλάχιστον θα θυμίζει σπίτι;
Ερώτημα τέταρτο: Αφού ο Πατούλη και η Περιφέρεια Αττικής θέλουν να χτίσουν ένα νοσοκομείο στην ανατολική Αττική, γιατί δεν ξεκινούν με την ανάληψη των απαραίτητων έργων που θα αποσκοπούν στην διατήρηση ή κι αναβάθμιση του Παίδων Πεντέλης αρχικά; Αυτή η πρωτοβουλία της περιφέρειας σίγουρα θα λειτουργούσε πολύ καλύτερα από τη «φούσκα» (αποδεδειγμένα) του γενικού νοσοκομείου που υπόσχεται από τον περασμένο Σεπτέμβριο;
Ερώτημα πέμπτο: Η δημιουργία δημόσιου γενικού νοσοκομείου ανατολικής Αττικής βρίσκεται εντός των κυβερνητικών σχεδιασμών για τη δημόσια υγεία ή τελικλα θα υπονομευθεί από μία κυβέρνηση που κάνει τα πάντα, εμμονικά, για να διαλύσει τις δημόσιες δομές υγείας υπέρ των ιδιωτών παρόχων σχετικών υπηρεσιών;
Καιροί δύσκολοι, καιροί που έχουμε ανάγκη την αλληλεγγύη και την κρατική μέριμνα για την οποία όλοι συμβάλλουμε από το ετήσιο υστέρημα μας. Η συμβολή μας όμως αυτή κατευθύνεται σε τσέπες και συμφέροντα άλλων και αυτό που μένει δεν φτάνει για να καλύψει τις ανάγκες του πάσχοντος λαού. Η κατάργηση των δημόσιων δομών υγείας βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα αυτών που έστειλαν στον άλλο κόσμο 30.000 συνανθρώπους μας, οι οποίοι ζήτησαν την περίθαλψη τους από ένα σύστημα υγείας που στα χέρια των κυβερνώντων, τους αρνήθηκε ακόμα και την εισαγωγή σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Η κατάργηση του συστήματος δημόσιας υγείας κλιμακώνεται καθημερινά, προσπαθώντας να ανακτήσει το έδαφος που έχασε από την πανδημία και την ανικανότητα των κυβερνώντων να την αντιμετωπίσουν. Φανταστείτε τι θα γινόταν αν από το 2019 ως σήμερα, είχε υλοποιηθεί το ξήλωμα των δημόσιων νοσοκομείων που ευαγγελίζεται σταθερά, κάθε κυβέρνηση της ΝΔ και πιο πολύ οι μητσοτακικές της παραλλαγές. Το Παίδων Πεντέλης πρέπει να μείνει όρθιο, σε αντίθεση με την κυβέρνηση Μητσοτάκη η οποία πρέπει να πάρει τον δρόμο για τα άχρηστα της Ιστορίας.
Πηγές συνδέσμων:
Εφημερίδα ΑΜΑΡΥΣΙΑ 15/4/22
patt.gov.gr
Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ
Εφημερίδα ΑΥΓΗ
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
