Αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο του σπουδαίου μουσικού Ross Daly, όπως το βρήκαμε μεταφρασμένο σε ανάρτηση της Kelly Thoma. Ένα κείμενο που δε θα βρει θέση σε καθεστωτικά Μέσα που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ήρθε η ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Ποια ειρήνη; Χωρίς Παλαιστίνη; Και τα δέκα εκατομμύρια των Παλαιστινίων πού θα ζήσουν; Στα χαλάσματα της Γάζας και στην τρομοκρατία των εποίκων της Δυτικής όχθης; Ειρήνη θα έρθει όταν θα δούμε ελεύθερη την Παλαιστίνη. Και όταν οι γενοκτόνοι πληρώσουν για τα εγκλήματά τους

Αυτή τη στιγμή ένας αμόρφωτος γελοίος κυβερνάει τον κόσμο και ένας παρανοϊκός εγκληματίας φαίνεται να τον ελέγχει. Την ίδια στιγμή, οι θλιβεροί «ηγέτες» του δυτικού κόσμου συναγωνίζονται ποιος θα βγει φωτογραφία με τον αμόρφωτο και ποιος θα τον γλύψει καλύτερα. Ο δυτικός κόσμος πεθαίνει αργά και βασανιστικά και όπως χαρακτηριστικά λέει ο Ross Daly «   Όσο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον κύριο ενορχηστρωτή αυτής της εγκληματικής συμμαχίας, δύσκολα μπορώ να φανταστώ ότι μετά από ακόμη τρία χρόνια των γελοιοτήτων και της θλιβερής φαρσοκωμωδίας του Trump και της αυλής των υποτακτικών του, θα μπορέσουν να διατηρήσουν το καθεστώς της υπερδύναμης. Όχι βέβαια ότι στεναχωριέμαι καθόλου, στον αγύριστο ας πάνε»

Ας διαβάσουμε όμως το κείμενο του Ross Daly

...................................................................................................................................

Καθώς παρακολούθησα σήμερα τις αποκρουστικές εκδηλώσεις αυτοθαυμασμού και θριαμβολογίας που εκτυλίχθηκαν στο Ισραήλ, με τον Donald Trump να παρουσιάζεται ως κάποιο είδος “σωτήρα”, ένιωσα ένα βαθύ και αβάσταχτο αίσθημα αποστροφής. Ενώ τα μέσα ενημέρωσης συναγωνίζονταν μεταξύ τους σε εγκώμια προς τον “ειρηνοποιό” Trump, πλημμυρίζοντας τον αέρα με κούφιους ύμνους και λόγια επαινετικά, δεν ακούστηκε ούτε μία λέξη για τη μοίρα του παλαιστινιακού λαού,  ενός λαού που έχει υπομείνει βάσανα πέρα από κάθε όριο ανθρώπινης φαντασίας.

Οι Ισραηλινοί απελευθερωθέντες χαρακτηρίστηκαν ως “όμηροι”, ενώ οι Παλαιστίνιοι που επρόκειτο να αφεθούν ελεύθεροι περιγράφηκαν ως “κρατούμενοι/φυλακισμένοι” (prisoners), λες και η υπεράσπιση της πατρίδας κάποιου αποτελεί έγκλημα. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από αυτούς ήταν απλώς κρατούμενοι χωρίς κατηγορία, χωρίς δίκη, χωρίς καν την ελάχιστη επίφαση δικαιοσύνης, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, αιχμάλωτοι ενός αδίστακτου συστήματος που δεν γνωρίζει έλεος.  Δεν είναι λιγότερο όμηροι από εκείνους που κρατήθηκαν από τη Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου του 2023, και ο αριθμός τους ανέρχεται στις χιλιάδες.

Κρυμμένη μέσα στα ψιλά γράμματα, που σχεδόν κανείς δεν πρόκειται να διαβάσει, βρίσκεται η ψυχρή διατύπωση ότι εκατόν πενήντα τέσσερις από αυτούς τους “απελευθερωμένους” δεν θα επιστρέψουν ποτέ στα σπίτια τους. Θα απελαθούν, εξόριστοι σε μακρινούς και άγνωστους τόπους, καταδικασμένοι να μη ξαναπατήσουν ποτέ στη γη τη δική τους και των προγόνων τους.

Κι έπειτα ήρθαν οι θριαμβευτικές δηλώσεις∙ “Ο πόλεμος τελείωσε”, “Βλέπουμε την αυγή μιας νέας Μέσης Ανατολής”, διακήρυξε ο Trump, λουσμένος μέσα σε ένα κύμα δουλοπρεπούς και εμετικής κολακείας από ένα απολύτως διεφθαρμένο ισραηλινό κατεστημένο.

Αλλά αυτό δεν είναι ειρήνη. Είναι τόσο μακριά από την ειρήνη, όσο μακριά από τον πόλεμο ήταν αυτό που βιώσαμε τα τελευταία δύο χρόνια. Διότι δεν ήταν πόλεμος∙ ήταν γενοκτονία, ωμή και ξεκάθαρη, εκτελεσμένη από μία από τις πιο εξελιγμένες και αμείλικτες πολεμικές μηχανές που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, ενάντια σε έναν λαό σχεδόν ανυπεράσπιστο, χωρίς μέσα, χωρίς όπλα, χωρίς φωνή.

Σήμερα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, το σύνολο των ηγετών του λεγόμενου “δημοκρατικού” δυτικού κόσμου θα έπρεπε να σκύψει το κεφάλι μέσα στη βαθύτερη δυνατή ντροπή. Υπήρξαν μάρτυρες μιας αδιαμφισβήτητης γενοκτονίας, και όμως δεν έπραξαν απολύτως τίποτα. Μια γενοκτονία που διαπράχθηκε από ένα αποικιοκρατικό καθεστώς εποίκων, το οποίο αντικατοπτρίζει με ανατριχιαστική ακρίβεια τα εγκλήματα των ίδιων των σκοτεινών τους παρελθόντων. Η ηθική χρεοκοπία αυτής της σιωπής θα μείνει ανεξίτηλο στίγμα στη συλλογική μας συνείδηση για γενιές ολόκληρες.

Όσο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον κύριο ενορχηστρωτή αυτής της εγκληματικής συμμαχίας, δύσκολα μπορώ να φανταστώ ότι μετά από ακόμη τρία χρόνια των γελοιοτήτων και της θλιβερής φαρσοκωμωδίας του Trump και της αυλής των υποτακτικών του, θα μπορέσουν να διατηρήσουν το καθεστώς της υπερδύναμης. Όχι βέβαια ότι στεναχωριέμαι καθόλου, στον αγύριστο ας πάνε. …..

Είναι πραγματικά εντυπωσιακά τα παιχνίδια της ιστορίας και οι εναλλαγές ρόλων που επιφυλάσσει στους πρωταγωνιστές της

Κάποτε, οι Εβραίοι ήταν διωκόμενοι και κέρδισαν την παγκόσμια συμπάθεια.

Τώρα είναι οι διώκτες και κερδίζουν την παγκόσμια αποδοκιμασία και οργή

Κάποτε, οι Εβραίοι ήταν αυτοί που παραβίαζαν ναυτικούς αποκλεισμούς που είχαν επιβάλλει οι Βρετανοί, οι τότε διοικητές της Παλαιστίνης, οι οποίοι έβλεπαν ένα ανεξέλεγκτο κύμα εποικισμού της Παλαιστίνης από Εβραίους.

Και σε πολλές περιπτώσεις, τα πλοία που μετέφεραν Εβραίους εποικιστές, αναχαιτίστηκαν από πλοία του βρετανικού ναυτικού. Όπως έγινε το 1947 με το πλοίο «Exodus» που μετέφερε εκατοντάδες Εβραίους πρόσφυγες και αναχαιτίστηκε από το βρετανικό πολεμικό ναυτικό, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να επιστρέψει στην Ευρώπη. Το περιστατικό αυτό προκάλεσε διεθνή κατακραυγή και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να πειστεί η Βρετανία για την ανάγκη μιας λύσης με τη μεσολάβηση του ΟΗΕ.

Τώρα, είναι οι απόγονοι αυτών των Εβραίων που αναχαιτίζουν πλοία, κάνουν ρεσάλτο σε αυτά και φυλακίζουν τους επιβαίνοντες. Επιβαίνοντες  που δεν έχουν έρθει για εποικισμό, όπως είχαν έρθει κάποτε οι πρόγονοι των σημερινών Ισραηλινών, αλλά για να μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια στους διωκόμενους από τους Ισραηλινούς Παλαιστίνιους

Είναι πραγματικά εντυπωσιακά τα παιχνίδια της Ιστορίας. Και ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η βαθιά άγνοια της ιστορίας από κάποια ανθρωποειδή που καμώνονται τους ανθρώπους και παριστάνουν τους νομοταγείς και τους υπερασπιστές της τάξης και της διεθνούς νομιμότητας

 

Στη φωτογραφία, βλέπουμε Εβραίους εποικιστές να παρακαλούν τους Βρετανούς διοικητές της Παλαιστίνης να γίνουν δεκτοί στη γη της Παλαιστίνης

 

 

Στη φωτογραφία βλέπουμε Εβραίους πρόσφυγες που έχουν σχηματίσει ανθρώπινη αλυσίδα για να φτάσουν στην ακτή από το πλοίο United Nations (πρώην Αρχιμήδης) που σκοπίμως προσάραξε ανοιχτά της Χάιφα μεταφέροντας περίπου 700 ανθρώπους από την κεντρική Ευρώπη

 

 

 

 

Το πλοίο "Κράτος του Ισραήλ" ιδιοκτησίας της οργάνωσης Χαγκάνα αποβιβάζει Εβραίους μετανάστες στο λιμάνι της Χάιφα το 1947

 

Το πλοίο "Έξοδος". Ήταν αμερικανικής ιδιοκτησίας από τη δεκαετία του ’20, αλλά αγοράστηκε από τη Χαγκάνα, την παραστρατιωτική οργάνωση των Εβραίων και μετονομάστηκε σε Haganah Exodus 1947. Το πλοίο, ξεκινώντας από τη Γαλλία, μετέφερε πάνω από 4.500 Εβραίους, όταν απαγορεύτηκε η είσοδος του στη Παλαιστίνη από τις βρετανικές αγγλικές αρχές. Στη συνέχεια, οι Βρετανοί μετέφεραν τους επιβάτες σε τρία άλλα διαφορετικά πλοία, τα οποία έπλευσαν πίσω προς τη Γαλλία. Το πλοίο αποτέλεσε μια προσωρινή φυλακή, καθώς έμειναν εκεί αρκετές εβδομάδες κλεισμένοι, μέχρι που μεταφέρθηκαν εν τέλει στο Αμβούργο και μετά σε στρατόπεδα εκτοπισμένων της Γερμανίας

 

 

Είναι προφανές ότι οι Παλαιστίνιοι της Γάζας έχουν κάθε λόγο σήμερα για να χαίρονται. Γιατί για λίγο έστω θα πάψουν να τους βομβαρδίζουν οι Ισραηλινοί και για λίγο θα πάψει να τους θερίζει η πείνα. Από κει όμως και μετά, τι;

Οι εικόνες με τα καραβάνια των εξαθλιωμένων Παλαιστινίων μέσα από τα ερείπια της χώρας τους συγκλονίζουν.

Πού θα πάνε αυτά τα δυόμιση εκατομμύρια της ισοπεδωμένης και κατεστραμμένης Γάζας ; Πώς θα ζήσουν μέσα σε ερείπια; Πώς θα ζήσουν χωρίς κράτος και ανεξαρτησία; Πώς θα ζήσουν σε ένα κράτος απαρτχάιντ;

Αυτό που φαίνεται – και είναι βέβαια – πρόβλημα των Παλαιστινίων, οι Ισραηλινοί δεν καταλαβαίνουν ότι είναι και δικό τους πρόβλημα. Πώς θα ζήσουν με δέκα τουλάχιστον εκατομμύρια Παλαιστίνιους γύρω τους; Πώς θα ζήσουν μέσα σε ένα καθεστώς απομόνωσης από τα περισσότερα κράτη του κόσμου;

Για όσους μπορούν ακόμη να σκέφτονται, είναι προφανές πως όσο δεν υπάρχει ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος, ειρήνη δε θα έχουν ούτε οι Παλαιστίνιοι , αλλά ούτε και οι Ισραηλινοί

Οπότε; Όσο οι Ισραηλινοί δεν το αντιλαμβάνονται και συνεχίσουν τη γενοκτονία – γιατί αυτό είναι και το πιθανότερο να συμβεί, μη γελιόμαστε, το Ισραήλ απλώς κερδίζει χρόνο και αμβλύνει τις εντυπώσεις – οι υπόλοιποι λαοί πρέπει να συνεχίσουν αφενός τη στήριξη των Παλαιστινίων και αφετέρου να διευρύνουν την απομόνωση των Ισραηλινών με κάθε τρόπο

Στο πνεύμα αυτό, το BDS καλεί τους πολίτες όλου του κόσμου να συνεχίσουν και να εντείνουν τις προσπάθειες απομόνωσης του γενοκτονικού Ισραήλ και των συνενόχων εταιρειών και θεσμών.

Ακολουθεί η πλήρης ανακοίνωση:

 

BDS: Η ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ, ΜΟΝΟ Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ.

Το έργο μας δεν έχει τελειώσει! Το κίνημα BDS καλεί τα εκατομμύρια υποστηρικτών μας σε όλο τον κόσμο να εντείνουν την πίεση για να τερματιστεί η γενοκτονία του Ισραήλ και το επί δεκαετίες καθεστώς αποικιοκρατίας, απαρτχάιντ και παράνομης κατοχής.

Το κίνημα BDS υποδέχεται με μεγάλη ανακούφιση την είδηση ότι επιτεύχθηκε συμφωνία για κατάπαυση του πυρός. Ωστόσο, η κατάπαυση του πυρός είναι μόνο το πιο σημαντικό πρώτο βήμα για να τερματιστεί η γενοκτονία εναντίον των 2,3 εκατομμυρίων Παλαιστινίων στην παράνομα κατεχόμενη και πολιορκημένη Λωρίδα της Γάζας.

Χωρίς μαζική πίεση, αυτό θα συνιστά τη συνέχιση μιας λιγότερο ορατής μορφής γενοκτονίας, η οποία, όπως ελπίζουν το Ισραήλ και οι ΗΠΑ, θα προκαλέσει λιγότερη περιφερειακή και παγκόσμια κατακραυγή, μποϊκοτάζ και κυρώσεις. Η πείνα, οι επιπτώσεις της καταστροφής της Γάζας δεν θα τελειώσουν. Το τέλος της κατοχής, του απαρτχάιντ και της άρνησης των δικαιωμάτων των προσφύγων μας δεν έχει ακόμη επιτευχθεί. Η αλληλεγγύη είναι πιο απαραίτητη από ποτέ και ξεκινά με τον τερματισμό της συνενοχής και της σοβαρής λογοδοσίας – τόσο ηθικών όσο και νομικών υποχρεώσεων.

Η κατάσταση έχει αλλάξει και δεν πρέπει να υπάρχει γυρισμός. Μην έχετε καμία αμφιβολία, η δύναμη του λαού μας είναι ακριβώς αυτό που μας έφερε εδώ. Το πρόσφατο κύμα κυρώσεων, από την Ισπανία έως την Τουρκία, από τη Μαλαισία έως την Κολομβία, από τη Σλοβενία έως την Αντίγκουα και Μπαρμπούντος, και σε πολλές άλλες χώρες, επιτεύχθηκε χάρη στην πίεση που ασκήσατε στις κυβερνήσεις σας.

Το Ισραήλ είναι πιο απομονωμένο από ποτέ σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως παραδέχτηκε πρόσφατα ο διεθνώς καταζητούμενος πρωθυπουργός του. Αυτή η εκεχειρία πρέπει να θεωρηθεί ως μια απελπισμένη προσπάθεια του να σώσει το γενοκτονικό Ισραήλ από αυτή την απομόνωση, επιτρέποντάς του παράλληλα να διατηρήσει το 77χρονο καθεστώς αποικιοκρατικής καταπίεσης.

Ως κρίσιμο μέρος της λαϊκής αντίστασης των Παλαιστινίων και ως η πιο αποτελεσματική μορφή διεθνούς αλληλεγγύης στην προσπάθειά μας για ελευθερία, δικαιοσύνη και ισότητα, το κίνημα BDS χαιρετίζει τα εκατομμύρια των υποστηρικτών σε όλο τον κόσμο που συνεχίζουν να στέκονται αλληλέγγυοι στον αγώνα των Παλαιστινίων για τον τερματισμό της γενοκτονίας και του  απαρτχάιντ

Έχουμε διοχετεύσει συλλογικά την τεράστια θλίψη και οργή μας σε μια στρατηγική πίεση βασισμένη σε αρχές, με στόχο να τερματίσουμε τη διεθνή κρατική, εταιρική και θεσμική συνενοχή στο καθεστώς αποικιακής καταπίεσης του Ισραήλ. Οι πορείες, οι διαδηλώσεις, τα μποϊκοτάζ, οι αποκλεισμοί και οι καταλήψεις σας, μεταξύ άλλων ποικίλων και δημιουργικών μορφών αλληλεγγύης, έχουν ασκήσει άμεση πίεση σε όσους βρίσκονται στα κέντρα εξουσίας και έχουν συμβάλει στο να αποδεχθούν αυτή την εκεχειρία. Ωστόσο, το έργο μας δεν έχει τελειώσει.

Πρέπει να συνεχίσουμε ό,τι και να γίνει – να αγωνιζόμαστε, να αναστοχαζόμαστε, να υπερασπιζόμαστε την ελπίδα παρά τον πόνο, να πέφτουμε, να σηκωνόμαστε ξανά, να τροποποιούμε την πορεία μας, να συνεχίζουμε τον αγώνα και, τελικά, να κερδίσουμε την πλήρη απελευθέρωση, τη δικαιοσύνη και το δικαίωμα επιστροφής και αποζημίωσης για τον λαό μας!

Τώρα περισσότερο από ποτέ, χρειαζόμαστε περισσότερη πίεση από το BDS για να εξασφαλίσουμε το πραγματικό τέλος της γενοκτονίας και την πλήρη λογοδοσία για τα εγκλήματα πολέμου, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τη γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ. Όλοι οι συνεργοί του Ισραήλ στο έγκλημα πρέπει επίσης να λογοδοτήσουν.

Σας καλούμε να αξιοποιήσετε αυτή τη δυναμική, να διαταράξετε ειρηνικά την κανονικότητα και να αμφισβητήσετε κάθε κυβέρνηση, εταιρεία και θεσμό που είναι συνένοχος στα εγκλήματα του Ισραήλ. Τώρα είναι η ώρα να εντείνουμε και να διαταράξουμε ειρηνικά τη συνενοχή για την Παλαιστίνη, για την ανθρωπότητα! Εντείνετε τις προσπάθειες του BDS τώρα περισσότερο από ποτέ για να απομονώσετε το γενοκτονικό Ισραήλ και τις συνένοχες εταιρείες και θεσμούς του σε όλα τα μέτωπα. Οι ενωμένες προσπάθειές μας μας φέρνουν πιο κοντά στην αυγή – ας την κάνουμε να ανατείλει.

φωτό από Andrew Shiva / Wikipedia, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=28865649

 

Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, εάν υποτεθεί ότι σεβόμαστε το Διεθνές Δίκαιο και όχι το Δίκαιο του ισχυρού. Και αν υποτεθεί ότι δεν είμαστε από τους «για την Κύπρο δεν μιλάτε όμως, ε;»

Οι ακτιβιστές/στριες του Global Sumud Flotilla δεν κατευθύνονταν προς το Ισραήλ, αλλά προς τα παράλια της Γάζας, μια περιοχή που έχει αναγνωριστεί από τον ΟΗΕ ως παλαιστινιακό έδαφος και παρόλα αυτά βρίσκεται σε ναυτικό αποκλεισμό από το Ισραήλ εδώ και δεκαετίες.

Οι ακτιβιστές/στριες του Global Sumud Flotilla συνελήφθησαν σε διεθνή ύδατα και μεταφέρθηκαν στο Ισραήλ, δηλαδή σε χώρα που δεν ήθελαν. Αυτό ονομάζεται απαγωγή

Τα πλοία του Global Sumud Flotilla κατασχέθηκαν ενώ έπλεαν σε διεθνή ύδατα. Αυτό ονομάζεται πειρατεία

Κάποιοι βέβαια, όλα αυτά τα αποκαλούν Δίκαιο του ισχυρού και φασισμό και ξεμπερδεύουν με τις ορολογίες και τις λεπτομέρειες

Πάμε τώρα παρακάτω.

Οι 470 περίπου ακτιβιστές/στριες μεταφέρθηκαν στις περιβόητες φυλακές Κετζιότ (Kziot) στην έρημο του Νεγκέβ, διαβόητες για τη σκληρότητα των συνθηκών κράτησης και για τους βασανισμούς  Παλαιστινίων κρατουμένων

Ανάμεσα σε αυτούς, βρίσκονται και 27 Έλληνες, μία από τους οποίους είναι βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου. Η Πέτη Πέρκα της Νέας Αριστεράς.

Εν τω μεταξύ, στο καθιερωμένο πλέον κυριακάτικο κήρυγμά του στο facebook, ο Κυριάκος Μητσοτάκης,  ο άνθρωπος που θέλει να λέγεται  πρωθυπουργός της Ελλάδας, δεν έβγαλε κουβέντα για τους Έλληνες ομήρους των Ισραηλινών. Αντίθετα, έδειξε ενδιαφέρον για τους Ισραηλινούς ομήρους της Χαμάς και ζήτησε την απελευθέρωσή τους, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι εκπροσωπεί συμφέροντα πέραν της Ελλάδας

Ας επιστρέψουμε όμως στην άγνωστη εν πολλοίς έρημο του Νεγκέβ, που θα έπρεπε όμως να είναι περισσότερο γνωστή για πολλούς λόγους. Ας δούμε αυτούς τους λόγους έναν-έναν,

Αξίζει όμως να αναφέρουμε  πριν ξεκινήσουμε,  ότι ενώ καταλαμβάνει πάνω από τη μισή έκταση του Ισραήλ, ο πληθυσμός της, σύμφωνα με στοιχεία του 2010, είναι μόλις 630.000 άτομα, από τα οποία οι  470.000 είναι Εβραίοι, ενώ 160.000 είναι Βεδουίνοι

 

Οι φυλακές Kziot (Al Naqab)

Ο ένας λόγος είναι οι διαβόητες φυλακές Κετζιότ, εκεί που οδηγήθηκαν οι 27 Έλληνες όμηροι. Οι φυλακές Kziot, αλλιώς Al Naqab, βρίσκονται στην έρημο Νεγκέβ και έχουν αποτελέσει αντικείμενο έντονης διεθνούς κριτικής.

Πολλές είναι οι οργανώσεις υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχουν καταγγείλει παραβίαση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, κακομεταχείριση και βασανισμούς κρατουμένων.

Μεταξύ αυτών, η B’Tselem, μία ισραηλινή ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η οποία έχει δημοσιεύσει έκθεση με τίτλο «Καλώς ήρθατε στην κόλαση», παραθέτοντας μαρτυρίες κρατουμένων που περιγράφουν περιστατικά βίας, στέρησης τροφής και νερού, ταπεινωτικών ελέγχων, χτυπήματα στα γεννητικά όργανα κατά τη διάρκεια σωματικών ελέγχων και σεξουαλικής κακοποίησης.

φωτό https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Kziot.JPG

 

Όπως σημειώνει ο δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης σε ανάρτησή του στο facebook:

“Τα τελευταία δύο χρόνια, με εντολή του Μπεν Γκβιρ, οι κρατούμενοι υφίστανται το βασανιστήριο της πείνας. Ακόμα και το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ αναγκάστηκε, για να διασώσει τα προσχήματα, να αναγνωρίζει την εξαναγκαστική πείνα ως επίσημη πολιτική του Μπεν Γκβιρ, αξιώνοντας να σταματήσει. Μην απορείτε λοιπόν όταν διαβάζετε ότι στερούν από τους ακτιβιστές της Flotilla τα φάρμακά τους ή δεν τους δίνουν νερό ή αναγκάζουν τη Γκρέτα να φιλήσει την ισραηλινή σημαία: τα έχουν όλα πρώτα δοκιμάσει στα σώματα των Παλαιστίνιων. Και τώρα τα κάνουν και στους πολίτες των τρίτων χωρών που έπλευσαν στη Γάζα για να σταματήσουν τη γενοκτονία”

Πλήθος είναι πλέον οι μαρτυρίες ότι παρόμοιες συνθήκες αντιμετώπισαν οι 470 όμηροι ακτιβιστές του Globbal Sumud Flotilla. όπως αναφέρει Ιταλός ακτιβιστής:

“Το επόμενο βράδυ οι φύλακες έγιναν πιο βίαιοι. Η Ιταλίδα πρόξενος είχε μόλις φύγει, είχε έρθει να συγκεντρώσει άλλες "υπογραφές" για την απέλαση, όταν έφτασαν οι ειδικές δυνάμεις. Άνοιξαν διάπλατα τα κελιά, μας σημάδεψαν με τα όπλα και έκαναν προσκλητήριο. Σε ορισμένα κελιά έβαλαν σκυλιά να επιτεθούν. Σε ένα κελί βρήκαν μια επιγραφή "Palestine", την είχαν γράψει οι κρατούμενοι με κομματάκια από πιπεριά και νερό της βρύσης. Για να τη σβήσουν, οι αστυνομικοί έριξαν κουβάδες χλωρίνη, και τη νύχτα οι κρατούμενοι κοιμήθηκαν με τα στρώματα ποτισμένα.

Είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν σε έναν πραγματικά βάρβαρο τόπο και ήλπιζα βαθιά να τελειώσει σύντομα αυτή η βαρβαρότητα”

 

Οι Βεδουΐνοι της Νεγκέβ και οι εποικιστικές δενδροφυτεύσεις

Πριν από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, στην έρημο Νεγκέβ κατοικούσαν 92.000 Βεδουίνοι. Όμως, μετά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1948, μόνο 11.000 από αυτούς παρέμειναν εντός των συνόρων του κράτους του Ισραήλ, σύμφωνα με την Adalah, μια οργάνωση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των αραβικών μειονοτήτων στο Ισραήλ.

Όσοι απέμειναν, ωθήθηκαν από το κράτος του Ισραήλ να μετεγκατασταθούν στις πόλεις. Πολλοί από αυτούς αρνήθηκαν και έκτοτε κατοικούν  σε χωριά που δεν αναγνωρίζονται όμως από το Ισραήλ, αντιμετωπίζοντας τεράστιες δυσκολίες. Τα χωριά αυτά είναι αόρατα για το ισραηλινό κράτος,  δεν υπάρχουν στα χαρτιά και καμιά οδική πινακίδα δεν οδηγεί εκεί. Επιπλέον δεν διαθέτουν ούτε καν τις στοιχειώδεις υπηρεσίες όπως είναι η αποκομιδή των απορριμμάτων

Είναι χαρακτηριστικό πως, ενώ παντού στο Ισραήλ λειτουργούν καταφύγια για τις πυραυλικές επιθέσεις, για τους Βεδουίνους δεν υπάρχει τέτοια πρόβλεψη

Όπως χαρακτηριστικά λέει ένας Βεδουίνος : «όταν οι πύραυλοι έρχονται από τα δυτικά, χτυπούν τους Βεδουίνους, όταν έρχονται από τα ανατολικά, το ίδιο. Είμαστε τα θύματα και κανείς δεν μας λογαριάζει».

 

 

Μία από τις μεθόδους που χρησιμοποιεί το ισραηλινό κράτος για να ωθήσει όσους Βεδουίνους μένουν ακόμη στη γη τους να την εγκαταλείψουν, είναι ένα πρόγραμμα δενδροφύτευσης που γίνεται υπό την αιγίδα του Εβραϊκού Εθνικού Ταμείου (JNF), ενός ιδιωτικού φορέα που διαχειρίζεται το μεγαλύτερο μέρος των δασών του Ισραήλ.

«Έφτασαν ένα πρωί στο χωριό Σα’ουά και άρχισαν να φυτεύουν δέντρα ανάμεσα στις κατοικίες, με σκοπό να δημιουργήσουν ένα δάσος. Ήταν τελείως τρελό», αναφέρει στη Le Monde diplomatique ο Χαλίλ Αλ-Αμούρ, δικηγόρος και υπερασπιστής των δικαιωμάτων των βεδουίνικων χωριών της Νεγκέβ, συμπληρώνοντας «Κάθε φορά που μια οικογένεια Βεδουίνων εκδιώκεται από τη γη της, την επόμενη κιόλας ημέρα έρχονται να φυτέψουν δέντρα»

«Λένε ότι το μόνο που κάνει το JNF είναι να φυτεύει δέντρα και να μοχθεί για “να κάνει την έρημο να ανθίσει”. Είναι ψέμα. Αποτελούν πυλώνα της εποικιστικής επέκτασης του Ισραήλ»

Στο εγχείρημα αυτό, το οποία το ισραηλινό κράτος δικαιολογεί στο όνομα (ή με το πρόσχημα) της καταπολέμησης της ερημοποίησης προΐσταται ο ίδιος ο Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ, ο διαβόητος παρανοϊκός υπουργός Εθνικής Ασφάλειας του Ισραήλ. Κάτι που δεν αφήνει καμία αμφιβολία πως πρωταρχικός σκοπός του εγχειρήματος είναι η εκδίωξη των Βεδουΐνων από τη γη τους

 

Ο Μπεν-Γκβιρ φυτεύει δέντρα (!)

 

Μερικά χιλιόμετρα μακριά από τη Σα’ουά, βρίσκεται το “μη αναγνωρισμένο” από το Ισραήλ βεδουίνικο χωριό Ουμ Αλ Χιράν, που απειλείται με αφανισμό, καθώς το 2003 το ισραηλινό Εθνικό Συμβούλιο Σχεδιασμού και Κατασκευών ενέκρινε τη δημιουργία ενός εβραϊκού οικισμού στο ίδιο μέρος. Στις παρυφές αυτού του χωριού εκτείνονται οι λόφοι του Γιατίρ, το μεγαλύτερο φυτεμένο δάσος του Ισραήλ, που έχει πάρει το όνομά του από «μια λευιτική πόλη, τα ερείπια της οποίας υπάρχουν ακόμη», όπως εξηγεί ένα φυλλάδιο του JNF.

Εδώ και πολλά χρόνια, το δάσος του Γιατίρ φιλοξενεί μια κοινότητα ορθόδοξων Εβραίων, οι οποίοι περιμένουν με ανυπομονησία τον εκτοπισμό του γειτονικού βεδουίνικου πληθυσμού ώστε να μπορέσουν να εγκαταστήσουν εκεί τον οικισμό Χιράν, συνεχίζοντας το έργο της “ιουδαιοποίησης της Νεγκέβ”. Οι οικογένειες αυτές ζουν προς το παρόν σε τροχόσπιτα χρηματοδοτημένα από το αμερικανικό παράρτημα του JNF.

Για το JNF, η Άιρους Μπρέιβερμαν, εθνολόγος και καθηγήτρια δικαίου και γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης λέει πως :

 «…  το Εβραϊκό Εθνικό Ταμείο είναι πιθανότατα η σημαντικότερη σιωνιστική οργάνωση όλων των εποχών»

Από τις πρώτες ημέρες της ίδρυσής του, στόχος του JNF ήταν η κτήση γης “με στόχο την εγκατάσταση των Εβραίων”, κατ’ επίκληση ενός αποσπάσματος του Λευιτικού (τρίτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, 25:23): «Τα κτήματά σας δεν θα πωλούνται με τρόπο οριστικό και αμετάκλητο, διότι ιδική μου είναι η γη...».

Με τη δημιουργία του Ισραήλ το 1948 και τον εκτοπισμό των παλαιστινιακών πληθυσμών κατά τη διάρκεια της Νάκμπα, «ένα από τα πρώτα εθνικά έργα ήταν η δημιουργία δασών. Έπρεπε να φυτευτούν μαζικά και όσο το δυνατόν πιο γρήγορα», λέει ο Ναντάβ Ζοφ, αρχιτέκτονας τοπίου, ακτιβιστής και συν-συγγραφέας μιας μελέτης με τίτλο «Η δενδροφύτευση στην Παλαιστίνη/Ισραήλ ως όπλο του σιωνιστικού σχεδίου».

«Το JNF θεωρεί τον εαυτό του ως μια οντότητα επιφορτισμένη με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του εβραϊκού λαού και μόνο. Συνεπώς, υιοθετεί τη θέση ότι τα εδάφη του πρέπει να διατίθεται μόνο σε Εβραίους», παρά το γεγονός ότι σχεδόν το 25% του σημερινού πληθυσμού του Ισραήλ δεν ακολουθούν το εβραϊκό θρήσκευμα.

Στον αυτοκινητόδρομο 1, που συνδέει το Τελ Αβίβ με την Ιερουσαλήμ, το πάρκο Αγιαλόν-Κάναντα καλύπτει περισσότερα από 12.000 στρέμματα γης.

Η διαρρύθμιση του πάρκου ακολουθεί το μοντέλο που χρησιμοποιείται από το JNF σε ολόκληρη τη χώρα: «Η φύτευση δένδρων που θυμίζουν την αρχαία παρουσία [των Εβραίων στην περιοχή] και η απόδοση βιβλικών ονομάτων σε αυτά τα μέρη έχει στόχο την επαναφορά θραυσμάτων της θεμελιώδους [εβραϊκής] αφήγησης στο περιβάλλον», εξηγεί η ανθρωπολόγος Συλβί Φριντμάν

Όπως η πλειοψηφία των “πράσινων εποικισμών” που έχουν υλοποιηθεί από το JNF, το πάρκο Αγιαλόν-Κάναντα αποτελείται στο μεγαλύτερο μέρος του από κωνοφόρα και κυρίως από τη χαλέπιο πεύκη (“πεύκο της Ιερουσαλήμ” στα εβραϊκά), είδος που προτιμά ο οργανισμός σε όλα του τα έργα φύτευσης.

Η επιλογή δεν είναι τυχαία.

«Είναι το ιδανικό δέντρο για την ικανοποίηση των σιωνιστικών εδαφικών φιλοδοξιών», υποστηρίζει ο Ναντάβ Ζοφ

«Είναι απόδειξη του εβραϊκού-ισραηλινού ελέγχου των εδαφών, ενώ τα δέντρα που αποδίδουν καρπούς, ιδίως τα ελαιόδενδρα, παραπέμπουν σε μια τοπική και αγροτική (παλαιστινιακή) παρουσία», εξηγεί η Άιρους Μπρέιβερμαν.

 

 

Για όσους εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι δενδροφυτεύσεις του Ισραήλ δεν έχουν πολιτικά κίνητρα, αξίζει να αναφέρουμε πως από το 1967, πάνω από 800.000 παλαιστινιακά ελαιόδενδρα έχουν ξεριζωθεί από τις ισραηλινές αρχές και τους ισραηλινούς εποίκους, προκειμένου να αποκοπούν οι γηγενείς κάτοικοι από το παρελθόν τους στην περιοχή

Για να επιστρέψουμε στου Βεδουΐνους, σήμερα φτάνουν τις  300.000 περίπου. Από αυτούς, οι μισοί ζουν στις πόλεις και οι άλλοι μισοί σε αυτά τα αόρατα χωριά

 

Το πυρηνικό πρόγραμμα της Νεγκέβ

Στην έρημο Νεγκέβ, επίσης, αναπτύσσεται το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ

Είναι αξιοσημείωτο ότι το Ισραήλ είναι η μόνη πυρηνική δύναμη στον κόσμο που δεν παραδέχεται ότι έχει στη διάθεσή της πυρηνικά όπλα. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν έχει υπογράψει τη συμφωνία για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατός ο έλεγχος των εγκαταστάσεων του πυρηνικού αντιδραστήρα της Ντιμόνα, στην έρημο Νεγκέβ

Η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας του Ισραήλ ιδρύθηκε το 1952, με αρχικό σκοπό την  κατασκευή ενός πυρηνικού αντιδραστήρα. Για το σκοπό αυτό, το Ισραήλ προσέγγισε τη Γαλλία, η οποία, ευρισκόμενη τότε σε εμπόλεμη κατάσταση με την Αίγυπτο του Νάσερ (λόγω Αλγερίας και Σουέζ), έβλεπε το Ισραήλ ως έναν χρήσιμο σύμμαχο

Έτσι, το φθινόπωρο του 1956, λίγες εβδομάδες πριν την κρίση του Σουέζ, η γαλλική κυβέρνηση συμφώνησε να παραδώσει στο Ισραήλ ένα αντιδραστήρα 18MW για ερευνητικούς σκοπούς. Μόνο που ο αντιδραστήρας αυτός δεν ήταν και τόσο “ερευνητικός”

Έτσι, στη Ντιμόνα, στήθηκε ένα εργοστάσιο επεξεργασίας πλουτωνίου, πρώτη ύλη για την κατασκευή πυρηνικών όπλων. Οι Ισραηλινοί αρχικά παρουσίαζαν το εργοστάσιο ως αγροτοβιομηχανικό ερευνητικό κέντρο μέχρι που το Δεκέμβριο του 1960 ανακοινώθηκε επίσημα ότι η Ντιμόνα είναι πυρηνικό ερευνητικό κέντρο, κατασκευασμένο για ειρηνικούς σκοπούς

Όσο για τους Αμερικανούς, θεωρείται ότι αρχικά δε γνώριζαν για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ και πως το υποπτεύθηκαν το 1958 μέσω φωτογραφιών από μια πτήση κατασκοπευτικού U-2.

Οι αμερικανοί επιθεωρητές επισκέφθηκαν τη Ντιμόνα  6 φορές μέσα στη δεκαετία του ‘60, χωρίς όμως να καταφέρουν να αποκτήσουν ακριβή εικόνα των δραστηριοτήτων που λάμβαναν χώρα στο συγκρότημα της Ντιμόνα. Ουσιαστικά πάντως, οι ΗΠΑ παρόλο που –επίσημα τουλάχιστον - δεν ενίσχυσαν, ούτε ενέκριναν το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ, δεν έκαναν κάτι για να το αποτρέψουν.

Μια σκοτεινή πτυχή βέβαια  της σχέσης Ισραήλ και ΗΠΑ στην κατασκευή πυρηνικών όπλων από το Ισραήλ, είναι η yp;ouesh “Apollo” και η περίφημη “απώλεια” περίπου 170 Kg εμπλουτισμένου ουρανίου από το Apollo της Pennsylvania το 1965. Αρκετοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι το ουράνιο αυτό χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή των 2 πρώτων ατομικών βομβών του Ισραήλ, αλλά και για την εργαστηριακή παραγωγή πλουτωνίου.

Πιστεύεται πως  το Ισραήλ κατάφερε να παράξει πυρηνικά όπλα περίπου το 1966 ή το 1967

Λίγο αργότερα, το 1969, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ κατέληξαν σε μια άτυπη συμφωνία: οι Αμερικανοί θα σταματούσαν να πιέζουν για επιθεωρήσεις και το Ισραήλ δεσμευόταν να μην διεξάγει πυρηνικές δοκιμές, ούτε να κάνει δημόσιες δηλώσεις για το οπλοστάσιό του.

Με βάση τις εκτιμήσεις τεχνικών για την δυνατότητα παραγωγής πλουτωνίου από τον αντιδραστήρα της Ντιμόνα και τη μέση ποσότητα πλουτωνίου που πιστεύεται ότι έχουν τα Ισραηλινά πυρηνικά όπλα,  εκτιμάται ότι το Ισραήλ πρέπει να έχει παράξει αρκετό υλικό ώστε να κατασκευάσει τουλάχιστον 100 πυρηνικά όπλα

Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ αποκαλύφθηκε σε όλο τον κόσμο από έναν Ισραηλινό τεχνικό στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών του Ισραήλ

Ήταν 5 Οκτωβρίου του 1986, όταν η βρετανική εφημερίδα The Sunday Times δημοσίευε στην πρώτη της σελίδα λεπτομέρειες για τα μυστικά πυρηνικά όπλα του Ισραήλ, βάσει πληροφοριών και φωτογραφιών που έδωσε ο Μορντεχάι Βανούνου, επικαλούμενος την αντίθεσή του για τα όπλα μαζικής καταστροφής

 

Ο Βανούνου είχε γεννηθεί στο Μαρόκο, σε οικογένεια θρήσκων Εβραίων που μετοίκησε στο Ισραήλ το 1963. Υπηρέτησε ως αξιωματικός του Ισραηλινού στρατού, πήρε μέρος στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ του 1973 και το 1974 αποστρατεύτηκε τιμητικά με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη.

Τρία χρόνια μετά την αποστρατεία του, το 1977, ο Βανούνου προσελήφθη στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Νεγκέβ ως τεχνικός και διευθυντής βάρδιας

Όταν ο Βανούνου άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Βen Gurion και να κάνει παρέα με Άραβες φοιτητές, άρχισε να προβληματίζεται πολιτικά.  Στεκόταν πλέον επικριτικά απέναντι στην πολιτική της ισραηλινής κυβέρνησης και αρνήθηκε να συμμετάσχει, όταν κλήθηκε, στον πόλεμο του Λιβάνου το 1982. Στον φάκελο ασφαλείας του Βανούνου, σημειωνόταν ότι είχε επιδείξει “αριστερές και φιλοαραβικές πεποιθήσεις”.

Η συνέντευξη του Βανούνου προκάλεσε την άμεση αντίδραση της Μοσάντ. Όπως όλα δείχνουν, η Μοσάντ χρησιμοποίησε μία γυναίκα πράκτορα για να τον δελεάσει, η οποία τον έπεισε να πάνε μαζί για λίγο στη Ρώμη. Εκεί, το Σεπτέμβριο του 1986, πράκτορες της Μοσάντ τον απήγαγαν, τον επιβίβασαν σε ένα γιοτ και τον μετέφεραν στο Ισραήλ για να δικαστεί για προδοσία, κατασκοπεία και διαρροή μυστικών πληροφοριών που απειλούσαν την κρατική ασφάλεια.

Τελικά, ο Βανούνου καταδικάστηκε σε 18 χρόνια φυλάκισης, τα 12 από τα οποία τα πέρασε σε απομόνωση μέχρι το 1998! Ο Βανούνου αφέθηκε ελεύθερος του 2004, αλλά του απαγορεύτηκε να εγκαταλείψει τη χώρα

Ο Μορντεχάι Βανούνου, με απαγόρευση να μιλήσει στον Τύπο, προσπαθεί να επικοινωνήσει με κωδικοποιημένο μήνυμα που είχε γράψει στο χέρι του: «Ο Βανούνου απήχθη από τη Ρώμη ITL., 30.9.86, 21.00, BA504». (Το 30.9.86 είναι η ημερομηνία που συνελήφθη στη Ρώμη και το υπόλοιπο η ώρα και η πτήση της British Airways με την οποία προφανώς είχε φτάσει εκεί)

 

 

Πηγές

https://europost.gr/israil-sti-diavoiti-fylaki-ketziot-oi-ellines-aktivistes-tis-global-sumud-flotilla/

 

https://www.in.gr/2025/10/03/world/global-sumud-flotilla-sti-diavoiti-fylaki-ketziot-oi-ellines-aktivistes-oi-apaxthentes-den-einai-monoi/

https://www.newsbeast.gr/world/arthro/12611690/kalos-irthate-stin-kolasi-stis-diavoites-fylakes-ketziot-metaferthikan-oi-aktivistes-kai-oi-aktivistries-tou-stoliskou

https://www.monde-diplomatique.gr/2024/12/article1456.html

https://www.skai.gr/news/world/israil-aoratoi-kai-aprostateytoi-ston-polemooi-vedouinoi-tis-erimou-negkev

https://www.in.gr/2024/04/15/world/israil-oi-vedouinoi-stin-erimo-negkev-den-exoun-kamia-prostasia-apenanti-stous-pyraylous/

https://kosmodromio.gr/2022/01/12/dentrofuteush-akrodeksiwn-sthn-erhmo/

https://www.ethnos.gr/todayinhistory/article/381535/israhlinosbazeifotiastopyrhnikoprogrammathsxorastoydinontasstoixeiasebretanikhefhmerida

https://www.newsbeast.gr/world/arthro/12402169/to-cheirotera-fylagmeno-mystiko-tis-mesis-anatolis-to-pyriniko-programma-tou-israil-kai-o-andras-pou-to-dierrefse

https://tvxs.gr/news/kosmos/morntechai-vanoynoy-synenteyxi-me-ton-anthropo-poy-apokalypse-to-pyriniko-programma-toy-israil/

https://www.kathimerini.gr/world/182329/h-istoria-toy-morntechai-vanoynoy/

https://www.cnn.gr/focus/apopseis/story/174082/apo-ton-morntexai-vanoynoy-eos-ton-tzoylian-asanz-i-istoria-epanalamvanetai

 

Αφηγείται ο συνεργάτης της ilmanifesto,Lorenzo D’Agostino, που συνελήφθη πάνω στη Sumud Flotilla. Μετάφραση https://www.facebook.com/katerina.tsapopoulou

 

ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΤΗΣ ISTANBUL Lorenzo D'Agostino | Il Manifesto

Μας εντόπισαν στις 1.58 τα ξημερώματα της Πέμπτης. Στη βάρκα μου, τη Hio, που συμμετείχε στην αποστολή της Global Sumud Flotilla, επιβιβάστηκαν πέντε Ισραηλινοί στρατιώτες με τα αυτόματα όπλα στραμμένα επάνω μας και τους δείκτες λέιζερ να μας σημαδεύουν. Έναν ακριβώς μήνα μετά την αναχώρηση από τη Barcelona.

Επάνω στο πλοίο οι στρατιώτες μας επέτρεψαν να πάμε στην τουαλέτα, να φάμε, να πιούμε και να καπνίσουμε. Οδήγησαν τη βάρκα προς το λιμάνι του Ashdod. Μείναμε δεμένοι στην προβλήτα για δυο ώρες περίπου. Πριν μας αφήσουν να κατέβουμε, ένας στρατιώτης θέλησε να μιλήσει με τον καπετάνιο μας: "My friend, my friend, listen to me, questa ti piacerà: quando i nani proiettano ombre lunghe vuol dire che il sole è basso" (My friend, my friend, listen to me, αυτό θα σου αρέσει: όταν οι νάνοι ρίχνουν μακριές σκιές σημαίνει ότι ο ήλιος είναι χαμηλά). Αυτή ήταν η τελευταία του φράση.

Κατεβαίνοντας, άκουσα κάποιον από τις άλλες βάρκες της αποστολής να φωνάζει ότι η αστυνομία θα είναι χειρότερη. Πάτησα το πόδι μου στη στεριά και πριν καν το καταλάβω, ένας αστυνομικός μου έπιασε το χέρι και το γύρισε πίσω από την πλάτη μου, όσο πιο δυνατά μπορούσε. Έπειτα μας έβαλαν να καθίσουμε στο πάτωμα, πάνω σε μια τσιμεντένια επιφάνεια.

Η Greta Thunberg τυλίχτηκε με την ισραηλινή σημαία, σαν να ήταν λάφυρο πολέμου. Την έβαλαν να καθίσει σε μια γωνία, οι αστυνομικοί την περικύκλωσαν και έβγαζαν σέλφι.

Εκεί τους συγκέντρωσαν όλους. Λίγο πριν από εμένα είχε κατέβει η Greta Thunberg. Ένα κορίτσι είκοσι δύο ετών, μια θαρραλέα γυναίκα. Την τύλιξαν με την ισραηλινή σημαία, σαν να ήταν λάφυρο πολέμου. Την έβαλαν να καθίσει σε μια γωνία, ένας αστυνομικός της έλεγε ότι εκεί ήταν ένα "special place for a special girl". Άλλοι την περικύκλωσαν και έβγαζαν σέλφι με τη Greta παγιδευμένη μέσα στη σημαία.

Έπειτα ξέσπασαν πάνω σε ένα άλλο κορίτσι, τη Hanan. Την ανάγκασαν να καθίσει μπροστά στην ισραηλινή σημαία για να την κοιτάζει. Κλοτσούσαν ανθρώπους, μας διέταζαν να σκύβουμε τα κεφάλια και να κοιτάμε κάτω, όποιος σήκωνε το βλέμμα τον έβαζαν στα γόνατα. Ένας ηλικιωμένος ακτιβιστής ούρησε πάνω του. Κάθε αντικείμενο που θύμιζε την Παλαιστίνη το έπαιρναν, το πέταγαν στο έδαφος και το πατούσαν. Έσκισαν σε όλους τα βραχιολάκια από τους καρπούς. Μια κοπέλα την έσυραν στο πάτωμα επειδή το βραχιολάκι δεν έσπαγε. Και δεν ήταν καν η παλαιστινιακή σημαία, ήταν της Σομαλίας.

Έμεινα πάνω στο τσιμέντο δυο ώρες, άλλοι για πέντε ή έξι. Ζήτησαν τα διαβατήρια των Ιταλών και μας έβαλαν να περάσουμε από τον έλεγχο μετανάστευσης. Εκεί μου άνοιξαν το σακίδιο, και ό,τι θύμιζε την Παλαιστίνη το έπαιρναν και το πέταγαν στα σκουπίδια. Στην τσάντα μου βρήκαν και ένα αντίγραφο του Κορανίου και τρελάθηκαν, σαν να είχαν πάθει βραχυκύκλωμα. Πείστηκαν ότι είμαι μουσουλμάνος και για δύο ώρες κάθε αστυνομικός που περνούσε από μπροστά μου με χλεύαζε.

Στο νεσεσέρ βρήκαν ροζ μωρομάντηλα και μου είπαν "είσαι γυναίκα", γελούσαν και χτυπούσαν ο ένας τον άλλο στην πλάτη. Μετά τον έλεγχο των συνόρων μας έβαλαν να γδυθούμε, αφήνοντάς μας μόνο με τα εσώρουχα. Περάσαμε δύο ανακρίσεις, μόνο στη μία υπήρχε παρούσα μια δικηγόρος. Μας ρώτησαν αν θέλαμε να απελαθούμε, και στο τέλος η ανακοίνωση ήταν ότι πάμε φυλακή. Εκεί έφτασε ο Itamar Ben Gvir, υπουργός εθνικής ασφάλειας του Ισραήλ. Μας περίμενε στο Ashdod για να βεβαιωθεί ότι θα μας μεταχειριστούν σαν τρομοκράτες, επειδή πίστευε πως είμαστε.

Μας το ούρλιαξε, ότι είμαστε τρομοκράτες. Τον είχα ακριβώς μπροστά μου. Μπροστά του οι Ισραηλινοί αστυνομικοί θέλησαν να δείξουν τη σκληρότητά τους. Μας έδεσαν τα μάτια και μας έβαλαν tie-wraps στους καρπούς, πολύ σφιχτά.

Μας έβαλαν σε ένα θωρακισμένο όχημα, φορώντας μόνο ένα λεπτό μπλουζάκι, με τον κλιματισμό στο μέγιστο, έκανε πολύ κρύο. Μαζί μας υπήρχε ένας Σκωτσέζος, που κατάφερε να λυθεί και με τη βοήθεια ενός Ιταλού, του Marco, χαλάρωσαν τα δεσμά όλων. Όταν είδαμε τους συντρόφους να κατεβαίνουν από τα άλλα οχήματα, είχαν τα χέρια τους μελανιασμένα. Κάποιοι φορούσαν τις πλαστικές χειροπέδες από την ώρα της σύλληψης και ταξίδεψαν έτσι ως τη φυλακή, από τις δύο το πρωί ως τις τέσσερις το απόγευμα..

Την πρώτη νύχτα δεν μας άφησαν να κοιμηθούμε, ερχόντουσαν και μας ξυπνούσαν ή έβαζαν τα μεγάφωνα στη διαπασών. Τη δεύτερη νύχτα μας μετέφεραν σε άλλα κελιά. Δεν μας έδωσαν ποτέ εμφιαλωμένο νερό, υπήρχε μόνο το νερό της βρύσης, που έβγαινε καυτό. Διαμαρτυρηθήκαμε, χτυπήσαμε τις σιδερένιες πόρτες, φωνάξαμε "Ελεύθερη Παλαιστίνη" και τραγουδήσαμε "Bella Ciao".

Στο δεύτερο κελί μαζί μου ήταν ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας από την εποχή του Ahmet Davutoglu. Είχε σπασμένο χέρι, πρησμένο. Το έδεσε μόνος του γιατί δεν του έδωσαν ούτε επίδεσμο ούτε παυσίπονο. Φάρμακα δεν έδωσαν σε κανέναν, ούτε σε έναν άντρα με επιληψία. Διαμαρτυρηθήκαμε, ζητήσαμε γιατρό. Τη δεύτερη μέρα ήρθε η προξενική αντιπροσωπεία, η Ιταλίδα πρόξενος μας ρώτησε αν είχαμε υποστεί κακοποιήσεις και μας είπε ότι αν υπογράφαμε την απέλαση, θα μας επέστρεφαν στην Ιταλία την επόμενη μέρα.

Πολλοί πείστηκαν να υπογράψουν αλλά δεν ξέρω τι συνέβη σε όσους δεν το έκαναν, υπάρχουν ακόμη δεκαπέντε Ιταλοί κρατούμενοι. Εγώ υπέγραψα, ήταν ένα έγγραφο στο οποίο αποδεχόμουν να παραιτηθώ από τη δίκη και να απελαθώ εντός εβδομήντα δύο ωρών. Καμία ομολογία ενοχής.

Έγιναν νέες ανακρίσεις. Μας ανέκρινε ένας δικαστής, χωρίς δικηγόρο. Ζητήσαμε νομική εκπροσώπηση, απάντησαν ότι δεν ήταν απαραίτητη, ήταν απλώς μια "συζήτηση". Παρ’ όλα αυτά μείναμε σιωπηλοί. Εγώ απλώς δήλωσα ότι είμαι δημοσιογράφος που εκτελεί το επάγγελμά του και ότι δεν θα μιλούσα για τίποτε άλλο χωρίς δικηγόρο ή προξενική παρουσία. Με ρώτησαν γιατί ήθελα να πάω στη Γάζα, αν δεν ήξερα ότι υπάρχει αποκλεισμός. Σε άλλους έκαναν πιο "πολιτικές" ερωτήσεις, για τους Αδελφούς Μουσουλμάνους.

Το επόμενο βράδυ οι φύλακες έγιναν πιο βίαιοι. Η Ιταλίδα πρόξενος είχε μόλις φύγει, είχε έρθει να συγκεντρώσει άλλες "υπογραφές" για την απέλαση, όταν έφτασαν οι ειδικές δυνάμεις. Άνοιξαν διάπλατα τα κελιά, μας σημάδεψαν με τα όπλα και έκαναν προσκλητήριο. Σε ορισμένα κελιά έβαλαν σκυλιά να επιτεθούν. Σε ένα κελί βρήκαν μια επιγραφή "Palestine", την είχαν γράψει οι κρατούμενοι με κομματάκια από πιπεριά και νερό της βρύσης. Για να τη σβήσουν, οι αστυνομικοί έριξαν κουβάδες χλωρίνη, και τη νύχτα οι κρατούμενοι κοιμήθηκαν με τα στρώματα ποτισμένα.

Εκείνη τη νύχτα, ως αντίποινα, ανακατέψανε ξανά τους κρατούμενους στα κελιά. Ήμασταν δέκα, γίναμε δεκαπέντε, ώστε να μην υπάρχει χώρος για όλους. Γυρίσαμε τα στρώματα για να μπορέσουμε όλοι να ακουμπήσουμε τα κεφάλια μας κάπου. Στο κελί μου ήταν ο Maso Notarianni και ένας σύμβουλος του Partito Democratico της Lombardia, ο Paolo Romano.

Είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν σε έναν πραγματικά βάρβαρο τόπο και ήλπιζα βαθιά να τελειώσει σύντομα αυτή η βαρβαρότητα.

Χθες το πρωί, πολύ νωρίς, μας ξύπνησαν και μας φόρτωσαν στο ίδιο θωρακισμένο όχημα με το οποίο μας είχαν μεταφέρει εκεί. Νομίζαμε ότι μας πήγαιναν στο αεροδρόμιο, αλλά κοιτούσαμε τις πινακίδες από τις χαραμάδες του οχήματος, φοβόμασταν μήπως μας μετέφεραν σε άλλο κέντρο κράτησης.

Το ταξίδι κράτησε τρεις ώρες, έκανε αφόρητη ζέστη, δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε. Ζητήσαμε νερό, μας είπαν ότι ήμασταν σχεδόν στον προορισμό μας. Στο αεροδρόμιο της Eliat μας έβαλαν σε αεροπλάνο με προορισμό την Istanbul. Εκεί μας υποδέχτηκαν πανηγυρικά, μια προπαγάνδα τύπου Erdogan. Μια βουλευτής του κόμματός του μας υποδέχτηκε με καινούρια ρούχα, παπούτσια για όλους και kefieh. Αργά το βράδυ επιβιβαστήκαμε στο τελευταίο αεροπλάνο, με προορισμό τη Ρώμη.