Ξεκίνησαν εδώ και λίγο καιρό τα έργα αποχέτευσης στο Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου. Πριν δούμε τον τρόπο με τον οποίο αυτά πραγματοποιούνται, ας δούμε πώς θα γίνονταν σε ένα πολιτισμένο Δήμο

Η οργάνωση των έργων σε έναν πολιτισμένο δήμο

Σε έναν πολιτισμένο Δήμο, λοιπόν, μήνες πριν την έναρξη των έργων, θα έβγαινε στη δημοσιότητα το γενικό χρονοδιάγραμμα των έργων, ανά περιοχή, δρόμο και ανά εκτελούμενη εργασία. Οι κάτοικοι θα γνώριζαν πότε θα ξεκινούσαν τα έργα και πότε θα ολοκληρώνονταν. Μέρες πριν την έναρξη των έργων σε κάθε δρόμο, θα υπήρχε ενημέρωση των κατοίκων για να απομακρύνουν τα αυτοκίνητά τους από τις επηρεαζόμενες θέσεις, ώστε να εγκατασταθεί η αναγκαία σήμανση ασφαλείας, για την απρόσκοπτη και ασφαλή εκτέλεση των έργων. Μέσα σε μερικές ημέρες θα είχε ανασκαφεί ο δρόμος και θα είχαν μπει οι σωληνώσεις. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα θα είχε γίνει και η ασφαλτόστρωση του δρόμου. Όλα νοικοκυρεμένα, με ασφάλεια, με σεβασμό στον πολίτη, ο οποίος με τη σειρά του θα ανταπέδιδε με τη σωστή του στάση ως πολίτης

Η εκτέλεση των εργασιών στον δήμο Ραφήνας Πικερμίου

Ας δούμε τώρα πώς γίνονται τα έργα στο Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου, παίρνοντας ως παράδειγμα ένα μικρό δρόμο, την οδό Ελευθερίας, παράλληλη της οδού Δημοκρατίας. Τα έργα ξεκίνησαν λίγο πριν την Πρωτοχρονιά, χωρίς καμία ενημέρωση των κατοίκων. Ούτε για το πότε θα ξεκινήσουν, ούτε για το πότε θα τελειώσουν. Ούτε για τη είδος των εργασιών που θα εκτελεστούν (πχ εκσκαφές, εγκατάσταση αγωγών, επιχώσεις ή αποκατάσταση ασφαλτοτάπητα). Δεν αναφέρουμε καν την έγκαιρη ενημέρωση των κατοίκων, απλά για να έχουν απομακρύνει τα αυτοκίνητα που ενδεχομένως θα εμπόδιζαν τις εκσκαφές. Οι υπεύθυνοι των συνεργείων (ή ακόμα και οι χειριστές μηχανημάτων ή οι εργάτες) χτυπούσαν το πρωί τα κουδούνια στα σπίτια των κατοίκων. Τα ορύγματα επιχώνονταν πρόχειρα, δίχως κατάλληλο αδρανές και συμπυκνωμένο υλικό, αλλά με το χώμα της εκσκαφής, ώστε να μην διακόπτεται η κυκλοφορία των οχημάτων. Αποτέλεσμα της προχειρότητας ήταν το ότι τουλάχιστον ένα από τα διερχόμενα αυτοκίνητα, βούλιαξε στο ελαφρά πατημένο, δηλαδή στο ασυμπύκνωτο χώμα. Εάν δεν υπήρχε εξαρχής πρόθεση για επίχωση με κατάλληλο αδρανές υλικό οδοποιίας, τότε θα έπρεπε να αποκλειστεί το σημείο εκσκαφής με κατάλληλη προειδοποιητική, φωτεινή σήμανση, όπως προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία για την ασφάλεια των έργων. Αλλά αυτά είναι μάλλον «ψιλά γράμματα» ή και εντελώς άγνωστα για την επίβλεψη, η οποία εφάρμοσε το «Ρίξε δυο κουβαδιές χωματάκι να περνάνε μωρέ…..»

Οι εργασίες στην οδό του παραδείγματος (Ελευθερίας) συνεχίζονται ακόμη, δύο μήνες μετά την έναρξή τους. Ακόμη δεν έχει γίνει ασφαλτόστρωση και κανείς δεν ξέρει πότε θα γίνει. Το χώμα έχει πατηθεί από τα αυτοκίνητα που περνούν. Φυσικά αυτό μόνο σαν αστείο μπορεί να εκληφθεί αφού το «υλικό επίχωσης» είναι σκέτο χώμα (φυτική γη) και το πάτημα με το λάστιχο του αυτοκινήτου δεν αποτελεί συμπύκνωση. Έτσι το χώμα μένει χαλαρό και πρακτικά ασυμπίεστο, εκτεθειμένο στο νερό και τον αέρα. Όταν βρέχει, ο δρόμος κατεβάζει λάσπη. Όταν φυσάει, σηκώνει σκόνη. Πριν από λίγες ημέρες μάλιστα, έγινε διακοπή στην ύδρευση χωρίς καμία ειδοποίηση. Γενικά, όλα φαίνεται πως γίνονται «πειρατικά», χωρίς οργάνωση, προγραμματισμό, επίβλεψη από έμπειρους ανθρώπους του δήμου και κυρίως, χωρίς σεβασμό στον πολίτη

Και ερωτάμε. Ποιος επιβλέπει από τον δήμο; Ποιος φροντίζει για την εφαρμογή των προβλεπόμενων από τη νομοθεσία, για εργασίες εκσκαφών και εγκατάστασης δικτύων μέσα σε πόλεις; Υπάρχει προγραμματισμός και έλεγχος τελικά;

Η απάντηση δίνεται εκ του αποτελέσματος.

Και αν συνυπολογίσουμε το ότι άλλος εργολάβος εγκαθιστά τους αγωγούς αποχέτευσης και άλλος αποκαθιστά τον ασφαλτοτάπητα, η ευθύνη του δήμου είναι πολλαπλάσια, αφού δεν συντονίζει καν τις εργασίες των δύο διαφορετικών εργολάβων για να μη προκύπτουν φαινόμενα όπως αυτά που βιώνουμε και μας βασανίζουν καθημερινά. Αδιαφορία τόσο στον συντονισμό και οργάνωση, όσο και στον έλεγχο και επίβλεψη. Ποιος την πληρώνει τη νύφη; Ο κάτοικος.

Τελικά ποια μπορεί να είναι η ποιότητα των έργων που θα παραδοθούν με τέτοια προχειρότητα και αδιαφορία εκ μέρους του ίδιου του δήμου; Άραγε κατασκευάζεται δίκτυο αποχέτευσης ή ανοίγονται μεγάλες πληγές μέσα στην πόλη και στην ευρύτερη περιοχή, που θα απαιτούν νέες δαπάνες για την αποκατάσταση τους; Ποιοι εγγυώνται για την ασφαλή και έγκαιρη εκτέλεση των εργασιών;

Μάλλον κανείς και όταν ανακύψουν τα προβλήματα που γεννά η προχειρότητα, όλοι θα κρύβονται και θα αρνούνται τα πάντα. Συνηθισμένο φαινόμενο θα πείτε, για τον τόπο που σπίτια περπατάνε σε πρανή ρεμάτων, ράμπες χτίζονται στον αιγιαλό, αντλιοστάσια οικοδομούνται μέσα σε υγροτόπους και βιολογικοί καθαρισμοί κατασκευάζονται μέσα σε ρέματα συνεχούς ροής

Ποια είναι τα όπλα που διαθέτει ο πολίτης απέναντι στην προχειρότητα, την αυθαιρεσία και στην έλλειψη σεβασμού από το Δήμο;

Απολύτως κανένα, είναι η απάντηση. Αυτό όμως δεν είναι δημοκρατία