Ήταν αναμενόμενο να ξεκινήσει η διευθέτηση ζητημάτων τα οποία ακολουθούν μεγάλες καταστροφές, όπως η έναρξη των εργασιών σταθεροποίησης των εδαφών και αντιδιαβρωτικής προστασίας, ο καθαρισμός των ιστάμενων καμένων δέντρων αλλά και θάμνων και φυσικά και πάνω απ’ όλα η οδυνητή και μακάβρια υποχρέωση της ταφής ή με άλλο τελετουργικό τρόπο κατευόδωσης, των θυμάτων της Αττικής Τραγωδίας. Επειδή δεν υπάρχει άφθονος χρόνος, η πρόσκληση για το Δ.Σ. της Κυριακής 29/7/2018 προς τους δημοτικούς συμβούλους, έπεσε λίγο άγαρμπα και απότομα.
Περιελάμβανε τα παρακάτω θέματα
- Λήψη απόφασης περί ενοικίασης χώρου προσωρινής εναπόθεσης & επεξεργασίας προϊόντων υλοτομίας.
- Λήψη απόφασης περί αναγκαιότητας ανάθεσης εργασίας υλοτόμησης οριοθετημένης πληγείσας περιοχής από την πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου 2018 σε τρίτους.
- Λήψη απόφασης περί υλοτόμησης δέντρων εντός της οριοθετημένης πληγείσας περιοχής από την πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου 2018 των διοικητικών ορίων του Δήμου Ραφήνας – Πικερμίου.
- Λήψη απόφασης περί προσωρινού ενταφιασμού στα Δημοτικά Κοιμητήρια Ραφήνας – Πικερμίου.
- Λήψη απόφασης περί ορισμού κατηγοριών που θα λαμβάνουν την οικονομική ενίσχυση με τίτλο «άμεσες βιοτικές ανάγκες.
Στο θέμα 4, δεν έχουμε να παρατηρήσουμε, αλλά ούτε και να σχολιάσουμε τίποτα. Ούτε στο 5.
Στα άλλα 3 θέματα όμως, προκύπτουν διάφορα εύλογα ερωτήματα, ειδικά όταν αφορούν σε εργασίες που γνωρίζουμε καλά.
Έτσι, η ανάγκη για εύρεση χώρου «προσωρινής εναπόθεσης & επεξεργασίας προϊόντων υλοτομίας» είναι εύλογη, εφόσον η εγκατάσταση κορμοσειρών, κλαδοπλεγμάτων και όψων κατασκευών απαιτήσουν τη χρήση του ξύλου επεκτείνεται σε χρόνο και υπάρχει σχετικό χρονοδιάγραμμα. Στην περίπτωση μας δεν υπάρχει, αλλά η ανάγκη εξεύρεσης χώρου γίνεται εύκολα αντιληπτή στα πλαίσια της προληπτικής δράσης (μακάρι να υπήρχε και πρόληψη πυρκαγιών αλλά αυτό είναι άλλο θέμα)
Η υλοτόμηση δέντρων εντός του αστικού ιστού και του πολεοδομικού συγκροτήματος, όπως ορίζεται από το άρθρο 40 παρ 2 του ν. 1337/83 (ΦΕΚ 33/Α/14-3-83) για δέντρα τα οποία βρίσκονται σε εγκεκριμένα ρυμοτομικά σχέδια ή ΖΟΕ, που δεν προστατεύονται από τις διατάξεις για την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων, απαιτείται έκδοση άδειας από την οικεία πολεοδομική αρχή. Σύμφωνα με το ίδιο άρθρο, η κοπή των δέντρων χωρίς την προβλεπόμενη οικοδομική άδεια τιμωρείται με τις κυρώσεις που προβλέπονται από το άρθρο 458 του Ποινικού Κώδικα! Αυτά όταν πρόκειται να κοπούν υγιή δέντρα
Στο άρθρο 29 παρ. 2ζ του ν. 4495/2017 , ορίζεται πως απαιτείται έγκριση εργασιών μικρής κλίμακας για την κοπή δέντρων μέσα σε εγκεκριμένα ρυμοτομικά σχέδια ή ΖΟΕ, καθώς και σε οικισμούς προυφιστάμενους του ν.δ. 17/7/1923 (Α 223) και οικισμούς οριοθετημένους με το από 24.5.1985. Ειδικά για την κοπή δέντρων σε κοινόχρηστο χώρο πόλης ή οικισμού, Έγκριση Εργασιών Μικρής Κλίμακας χορηγείται ύστερα από αίτηση, η οποία συνοδεύεται από τεχνική έκθεση του αρμόδιου γεωτεχνικού επιστήμονα και της αρμόδιας υπηρεσίας του οικείου δήμου και σχετική απόφαση του αρμόδιου οργάνου του Δήμου, με την επιφύλαξη των διατάξεων της δασικής νομοθεσίας. Προφανώς αυτή είναι και η περίπτωση μας και γι’ αυτό το αρμόδιο όργανο του Δήμου (το ΔΣ) κλήθηκε να αποφασίσει.
Η μεγαλύτερη έκταση όμως, που προσδιορίζει και την διαδικασία είναι στην ευθύνη της δασικής υπηρεσίας. Για κοπή δέντρων που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα της Δασικής Υπηρεσίας, οπότε, για την κοπή τους απαιτείται σχετική άδεια από το αρμόδιο δασαρχείο, ισχύει ο νόμος 4280/2014 (ΦΕΚ 159/Α/8-8-14).
Σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 32 (που αντικατέστησε το άρθρο 3 παρ. 4 του νόμου 998/79 περί προστασίας δασών και δασικών εκτάσεων), "..στις διατάξεις του νόμου αυτού υπάγονται και τα εντός των πόλεων και των οικιστικών περιοχών πάρκα και άλση, το περιαστικό πράσινο, οι κηρυγμένες δασωτέες και αναδασωτέες εκτάσεις. Στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας υπάγονται και τμήματα πάρκου ή άλσους, τα οποία φέρουν μη δασική βλάστηση συνδέονται όμως οργανικά με το σύνολο του πάρκου ή άλσους, υπό την έννοια οτι συμβάλλουν στη διατήρηση της φυσικής ισορροπίας του συνόλου".
Έτσι, γίνεται σαφές, πως το δασαρχείο θα αποφασίσει για το μεγαλύτερο μέρος της υλοτομούμενης έκτασης, έτσι θα προσδιορίσει και το λήμμα αλλά και τον τρόπο υλοτομίας και διαχείρισης των διαταραγμένων εδαφών.
Τα ερωτήματα που γεννιούνται λοιπόν, είναι τα παρακάτω:
α. Πως γνωρίζουν τον χώρο που θα χρειαστεί να ενοικιάσουν προκειμένου να αποθηκεύσουν τη βιομάζα που θα υλοτομηθεί όταν δεν έχει προηγηθεί αξιολόγηση και προσήμανση από δασολόγο του δασαρχείου;
β. Η ανάθεση, περί της αναγκαιότητας της οποίας κλήθηκε να ψηφίσει το ΔΣ, θα γίνει με τον γνωστό «απευθείας τρόπο» ή θα γίνει ακολουθώντας τις προτάσεις - υποδείξεις της δασικής αρχής, της αποκεντρωμένης διοίκησης στην οποία υπάγεται το δασαρχείο ή της περιφέρειας, που εσχάτως ο εκπρόσωπος της δήλωνε πως έχει καλέσει 2 δασικούς συνεταιρισμούς, για να εκτελέσουν τα πρώτα έργα προστασίας;
Τα παραπάνω είναι ζητήματα σοβαρά και δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με ελαφρότητα ή ως απλές εργασίες προς διεκπεραίωση από ανθρώπους που δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ τους, έστω με παρεμφερές αντικείμενο.
Ελπίζουμε πως η κατάσταση θα αντιμετωπιστεί με σύνεση και σοβαρότητα και όχι όπως αντιμετωπίστηκε η ίδια η πυρκαγιά που κόστισε σε φύση, σε γη, σε ζωές και ακόμα οι ανευθυνοϋπεύθυνοι αρνούνται το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί.
Όσο ζούμε ελπίζουμε και όσο ελπίζουμε απελπιζόμαστε