" Οι ήττες μας δεν αποδεικνύουν
Τίποτα παραπάνω από το ότι
319205339 712219783586309 2265634222543469205 n  Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Και από τους θεατές περιμένουμε
Τουλάχιστον να ντρέπονται"
                                               Μπρεχτ

Η πόλη στη σκιά του ήλιου που δύει Κύριο

yutangΣοφός λαός οι Κινέζοι, Πάντα είχαν μία τρομερή ικανότητα να αποστάζουν την βαρβαρότητα, την κτηνωδία, ακόμα και το γελοίο ή το ηλίθιο και      να παράγουν νόμους, κανόνες και κάπου κάπου αποφθέγματα υψηλής αισθητικής. Άλλωστε και σήμερα εκφράζουμε την εκτίμηση μας για την  κινέζικη παραγωγή σε αποφθέγματα κολλώντας και την επωδό «αρχαία κινέζικη παροιμία» σε ό,τι μας φανεί έξυπνο ή πικρή παγκόσμια αλήθεια    και  διατυπώνεται με αφοριστική σκληρότητα.

Όπως ο μεταφραστής πολλών κινεζικών λογοτεχνημάτων  Λιν Γιουτάνγκ  διαπίστωνε, «Όταν μικρά ανθρωπάκια αρχίζουν να ρίχνουν   μεγάλες σκιές, σημαίνει ότι ο ήλιος είναι κοντά στη δύση του.» σε μία εποχή που η πατρίδα του δεν είχε δεχτεί ακόμα  την πολιτιστική     επανάσταση, που την καλλιέργησε μετά με τρόπους που το παραγόμενο αποτέλεσμα δεν είχε καμία σχέση με τον πολιτισμό, έδινε μία ιδέα για τον   σαρωτικό κινέζικο ολοκληρωτικό καπιταλισμό. Τον καπιταλισμό που θα ακολουθούσε τις δεκαετίες του 1980 και του 1990. Αυτό ίσχυε γιατί σε   μία  Κίνα που τους θεσμούς είχαν υποκαταστήσει τα πρόσωπα, ο ίσκιος των αχρείων μάκραινε και βάραινε πάνω στις ζωές των ανθρώπων και τη χώρα, καθιστώντας τη βαρβαρότητα τους νόμο.

Δεν θα αρχίσουμε την αφήγηση για το πως η Κίνα, η χώρα του Μάο και της πολιτιστικής επανάστασης κατάντησε η κοιτίδα του κτηνώδους καπιταλισμού της εξοντωτικής βιομηχανικής παραγωγής, με κατανάλωση ζώων και περιβάλλοντος. Είναι περιττό. Τα ζήσαμε άλλωστε. Μας έμεινε όμως από τη μεγάλη εικόνα της χώρας που παραδόθηκε στο τέρας, η επίκτητη ικανότητα να εντοπίζουμε τα μικρά ανθρωπάκια που αρχίζουν να ρίχνουν μεγάλους ίσκιους.  

Μόλις αντιληφθούμε τα μικρά αυτά ανθρωπάκια που ο ίσκιος τους μακραίνει, αυτόματα γυρίζουμε το βλέμμα προς τον ήλιο, φοβούμενοι πως θα δούμε τον ήλιο της ζωής χαμηλότερα από όσο νομίζαμε.

Τελευταία τα όσα συμβαίνουν στον δήμο Ραφήνας (και κατ’ όνομα Πικερμίου) μας θύμισαν τον Λιν Γιουτάνγκ.  

Κάτι με τις περιβαλλοντικές ζημίες που βρίσκονται στον Κολοφώνα τους, κάτι με τη βαναυσότητα που αντιμετωπίζεται ο μοναδικός διακεκριμένος αθλητικός σύλλογος του Πικερμίου, κάτι με τις προκλητικά επιλεκτικές «εξυπηρετήσεις» του δημοτικού κοινωνικού ιατρείου προς συγκεκριμένο αθλητικό σύλλογο, κάτι με αποφάσεις που δημοσιεύονται και επαναλαμβάνονται με άλλη υπογραφή,  ο Λιν Γιουτάνγκ είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Στον τόπο μας. Όχι στην Κίνα.

Εκεί έχασε τη μάχη με τα μικρά ανθρωπάκια προ πολλού, όπως την έχει χάσει και η δημοκρατία στον τόπο μας. Τα μικρά ανθρωπάκια που παριστάνουν τους  γίγαντες,  χαμήλωσαν τον ήλιο της τόσο πολύ, γιατί τόσο πολύ τους χρειαζόταν..

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)
Τελευταία τροποποίηση στις Παρασκευή, 01 Οκτωβρίου 2021 07:47

Προσθήκη σχολίου

Σιγουρευτείτε πως έχετε εισάγει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες με το σύμβολο (*). Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Youtube Playlists

youtube logo new

Χρήσιμα

farmakia

HOSPITAL

youtube logo new

© 2022 Atticavoice All Rights Reserved.