Όταν τα δύο αυτά ερωτήματα δεν έχουν απάντηση, η πρόταση στερείται σοβαρότητας. Επιπλέον δίνεται αφορμή για καλλιέργεια ψευδών και πολύ περισσότερο,  τη διάχυση απόψεων οι  οποίες δηλητηριάζουν την κοινωνική συνοχή, καθιστώντας

αρχικά τον κάθε σύμβουλο ύποπτο ως προς τις προθέσεις του και

τον κάθε δημότη καχύποπτο απέναντι στην δημοκρατικά εκλεγμένη διοίκηση.

Ο συσχετισμός επίσης του χρόνου που κάποιος αόρατος επισπεύδων, έφερε την πρόταση για συζήτηση στο Πικέρμι, είναι παροιμιώδες πολιτικό unfair, αφού την ίδια περίοδο τρέχει η απόφαση των παρακειμένων εμπορικών κέντρων για άνοιγμα 7 μέρες την εβδομάδα, αλλά  και η δικαστική προσφυγή του εμπορικού συλλόγου Ραφήνας (που είναι αμφίβολο κατά πόσο περιλαμβάνει και το Πικέρμι) κατά της εξέλιξης αυτής.

Ένας μύλος δηλαδή στην πλάτη των εργαζομένων και πάλι. Γιατί στα μεν «μεγάλα καταστήματα» αυτοί που χάνουν την ηρεμία στον εργασιακό τους βίο, είναι οι υπάλληλοι, αλλά και οι μικροέμποροι οι οποίοι βέβαια πολύ δύσκολα θα ανταπεξέλθουν στην εντατικοποίηση που γεννά το άνοιγμα τον καταστημάτων και τις Κυριακές. Αυτό το «κατά προτεραιότητα» που ακουγόταν ως δικαιολογία, από το στόμα του προέδρου του τοπικού συμβουλίου Πικερμίου και των «συμμάχων του» δεν ήταν παρά σολοικισμός ή γλωσσικό ολίσθημα, στην καλύτερη περίπτωση. Εικάζοντας το πιθανότερο νόημα,  μάλλον κατά προαίρεση ήθελε να πει ο ποιητής.

Αλλά αυτό το κατά προαίρεση είναι ένα μεγάλο ψέμα, αφού ο ασύδοτα αυξημένος και εκτός κανόνων πλέον εμπορικός ανταγωνισμός εξαφανίζει κάθε πρόθεση, προαίρεση ή επιλογή, υποβαθμίζοντας την ανθρώπινη ζωή σε ζωή σκλάβου.

Η Ενωτική Κίνηση Πικερμίου (πλειοψηφούσα στο Συμβούλιο της Κοινότητας Πικερμίου)

Τελικά η «πρόταση» κάποιου αγνώστου εμπνευστή αλλά γνωστών εισηγητή και υποστηρικτών,  πήρε 4 θετικές ψήφους, 2 αρνητικές και μία λαμπερή αποχή, εκείνη της συμβούλου που έχει εκλεγεί με τη Λαϊκή Συσπείρωση.

Λαμπερότατη ήταν και η απουσία των επαγγελματιών εμπόρων και καταστηματαρχών του Πικερμίου, οι οποίοι απόντες γαρ, δεν εξέφρασαν ούτε θέση ούτε άποψη για αυτά που τους αφορούν. Και είναι τουλάχιστον απρέπεια να ειπωθεί πως εκπροσωπήθηκαν από την παρουσία του προέδρου του εμπορικού συλλόγου της Ραφήνας, αφού ποτέ δεν είχαν τη συμπαράσταση του συγκεκριμένου συλλόγου (όπως άλλωστε το παραδέχτηκε και ο πρόεδρος του ψελλίζοντας κάτι για «αφίσες επί της Μαραθώνος» που μόνο ως αστεϊσμός θα μπορούσαν να εκληφθεί).

Έτσι, ένα συμβούλιο που ουδεμία αρμοδιότητα έχει στη ρύθμιση ωραρίων (πέρα από γνωμοδοτική) έβαλε τα θεμέλια της εργασιακής βαρβαρότητας και στο μικρό Πικέρμι και έδωσε λαβή και δικολαβίστικη τεκμηρίωση, για τη την απεμπόληση κάθε έννοιας εννόμου συμφέροντος στην προσφυγή των εμπόρων της Ραφήνας κατά της πλήρους λειτουργίας του McArthur Glenn.

Το Πικέρμι πρώτο θα γνωρίσει τι σημαίνει ισοπέδωση εργασιακών δικαιωμάτων, υποβάθμιση ανθρώπινης ζωής και θρυμματισμός της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, με την διαρκή λειτουργία των μεγάλων εμπορικών κέντρων των Σπάτων, που αφού ισοπέδωσαν την αγορά των Σπάτων επελαύνουν και εκτός των διοικητικών ορίων τους πια. Στο Πικέρμι θα μείνει μόνο η επιλογή της αγοράς με καταστήματα εστίασης, που μοιραία ο ανταγωνισμός μεταξύ τους και με εκείνα των εμπορικών κέντρων, θα επιτρέψει σε ελάχιστα να επιβιώσουν.

Η Αγωνιστική Συσπείρωση ΕΒΕ Ραφήνας ΠΙκερμίου εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση

Η Ζούγκλα είναι πια εδώ, γιατί της επιτρέψαμε εμείς να εγκατασταθεί, με τη συνενοχή μας ή με την αδιαφορία μας.

Το ξαναγράφουμε για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμα.