-Ο Κούλης Μητσοτάκης, ο οποίος μπήκε στους υποψήφιους μάλλον λόγω της θέσης του πρωθυπουργού, που για άγνωστο λόγο κατέχει ακόμη. Αλλά άγνωσται αι βουλαί των ψηφοφόρων και των εκλεκτόρων.

-Η Ραχήλ -μία είναι η Ραχήλ- Μακρή. Φήμες λένε πως η Ραχήλ ψηφίστηκε από εκλέκτορες του Πικερμίου και μάλιστα από πολύ συγκεκριμένο εκλέκτορα, ο οποίος με άγνωστο τρόπο εξασφάλισε τη συμμετοχή της στην ψηφοφορία για το μνημείο

-Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος. Ήταν θλιμμένος, αναλογιζόμενος τον δολοφόνο του Παύλου Φύσσα, για τον οποίο δήλωνε πως «σίγουρα ήταν ράκος μετά τον φόνο», αλλά και για τον βομβιστή του σπιτιού του, ο οποίος ήταν επίσης ράκος μετά την τοποθέτηση της βόμβας. Τελικά πείστηκε από εκλέκτορες και  πήρε μέρος στην ψηφοφορία. Ψηφίστηκε άλλωστε από τις διάσπαρτες οργανώσεις της Χ.Α. και από τον Χρ. Παππά τον ίδιο (τον φυγόποινο ο οποίος εμφανίστηκε μόνο για να ψηφίσει Μπογδάνο)

-Το άλλο ζευγάρι υποψηφίων ήταν το ζευγάρι Μπέου – Κούγια. Ζευγάρι στα γήπεδα, ζευγάρι και στα δικαστήρια με μόνιμα στασίδια, όταν έμαθαν πως είχαν προκριθεί για υποψήφιοι για το μνημείο και για να μη τσακωθούν (και γι΄ αυτό), δέχτηκαν να συμμετάσχουν ως ζευγάρι. Για λόγους ευκολίας ονομάστηκαν  «το ζεύγος Μπεκούγια». Αν κέρδιζαν, τότε θα μονομαχούσαν επί της πλατείας και ο ζωντανός θα απολάμβανε το άγαλμα του στο βάθρο

-Τελευταίος ο Άδωνις. Παντού πάει ο Άδωνις. Η ψηφοφορία θα στερούταν σοβαρότητας αν δεν ήταν υποψήφιος και ο υπουργός τηλεπωλήσεων και νανογιλέκων.

Τελικά, τις πρώτες μέρες είχαν ξεχωρίσει οι δυνατότερες υποψηφιότητες. Πρώτος ο δήμαρχος, μετά ο περιφερειάρχης με την απαστράπτουσα, τρίτος ο Γιάννης ο Γαλάτης, τέταρτη η Ραχήλ, μετά το ζεύγος Μπεκούγια. Κούλης, Μπογδάνος και Άδωνις καταποντίστηκαν. Μπορεί να είναι και η φθορά της εξουσίας, μπορεί και ό,τι άλλο. Αλλά τελικά αυτοί οι τρεις τζάμπα μπήκαν σε ψηφοφορία αφού είναι τελείως για κλωτσιές, σύμφωνα με την κοινή γνώμη.

Αυτά σκεφτόταν ο δήμαρχος λοιπόν. Τουλάχιστον μέχρι που με ένα τρομερό ντεμαράζ τον πέρασε το ζεύγος Πατούλη. Το αστείο ήταν, πως προεξοφλώντας τη δική του νίκη, έκανε και δηλώσεις πως θα πλήρωνε ο ίδιος τον καλλιτέχνη για την προτομή. Τώρα που είχε περάσει μπροστά το ζεύγος Πατούλη δεν μπορούσε να πάρει πίσω την υπόσχεση του. Μάλιστα το κακό ήταν διπλό, αφού στην περίπτωση που κέρδιζε ο ίδιος το κόστος θα ήταν μικρότερο. Τώρα έπρεπε το έργο τέχνης να περιλάβει 2 άτομα, ένα από τα οποία ήταν και ο πάντα Large περιφερειάρχης, αλλά και η απαστράπτουσα που δεν θα συμβιβαζόταν με μπρούτζο ή μάρμαρο, ως υλικά για το έργο.  Η λαμπερή δεν θα δεχόταν κάτι λιγότερο από χρυσό, τουλάχιστον 14 καρατίων. Ο δήμαρχος έπρεπε να μαζέψει τις υποσχέσεις, αλλά πως; Πως θα το έκανε χωρίς να τον πουν καρμοίρη;

Λένε πως η τύχη βοηθά τους τολμηρούς και τους απελπισμένους. Εκεί λοιπόν που ο δήμαρχος έβλεπε την καταστροφή να έρχεται, αν έπρεπε να πληρώσει από δικά του χρήματα το άγαλμα του ζεύγους και μάλιστα από υλικά πολυτελείας, έγινε η ανατροπή. Ο Γιάννης ο Γαλάτης, το δικό μας παιδί, παιδί και της Μυκόνου πέρασε μπροστά. Και ο δήμαρχος έβγαλε στεναγμούς ανακούφισης, απαλλαγμένος από ένα μεγάλο βάρος που το έβλεπε να πέφτει και να τον πλακώνει. Δεν είχε πια την υποχρέωση να φτιάξει διπλό άγαλμα και μάλιστα με προδιαγραφές Μαρίνας Πατούλη. Ο Γιάννης ο Γαλάτης θα συμβιβαζόταν και με ένα πέτρινο άγαλμα, ακόμα και με ένα υφασμάτινο ή πλαστικό, αν το ντεσέν (Le dessin) του ήταν in και fashion must. Φτηνοδουλειά μεν, αλλά ανακουφιστική για τον δήμαρχο.

Πάνω που σήκωσε το τηλέφωνο να επικοινωνήσει με τον Γιάννη τον Γαλάτη για τις λεπτομέρειες του αγάλματος (άγαλμα ή προτομή; Πέτρα ή πλάστικό; κλπ) ο αντιδήμαρχος του που ήταν «υπεύθυνος επικοινωνίας» τον πληροφόρησε πως είχε ήδη μιλήσει με τον Γιάννη τον Γαλάτη, ο οποίος τον ευχαριστούσε για την πρόθεση του, αλλά δεν δεχόταν να του φτιάξουν άγαλμα στη Ραφήνα και μάλιστα πάνω σε αρχαιολογικό χώρο. Φοβόταν πως δεν θα μπορούσε να κοιμηθεί πια από τα φαντάσματα του παρελθόντος που θα τον επισκέπτονταν τη νύχτα, γιατί το άγαλμα του είχε κάνει κατάληψη στον χώρο τους.

Ο δήμαρχος σάστισε. Γρήγορα όμως σκέφτηκε πως μπορούσε να φτιάξει το άγαλμα του δεύτερου, όμως…… δεύτεροι ήταν οι Πατούληδες. Πάει. Θα τον έστελναν κατευθείαν στην οικονομική καταστροφή.. Τότε του ήρθε η ιδέα. Να πάει στον τρίτο, που ήταν ….ο ίδιος.

Ο αντιδήμαρχος του, της επικοινωνίας, του είπε πως δεν γίνεται να υπερπηδήσει τον δεύτερο, αλλά κυρίως την δεύτερη. Έτσι έκατσαν να σκεφτούν τι να κάνουν. Όπως σκέφτονταν, πέρασε ο θαυμαστής του βάθρου αντιδήμαρχος, ο οποίος έδωσε και τη λύση, με την απαράμιλλη αισθητική του container που τον χαρακτηρίζει (ποια αισθητική να διαθέτει ένας θαυμαστής βάθρων και συνάμα  διαχειριστής αυθαιρέτων οικίσκων - container), Να φτιάξουν άγαλμα του Βενιζέλου!!!

Ο δήμαρχος τρόμαξε!

-«Πας καλά άνθρωπε μου; Άγαλμα του Βενιζέλου, 300 κιλά άνθρωπος; Και μάλιστα από τη Θεσσαλονίκη;»

Ο αντιδήμαρχος της επικοινωνίας και της οικονομίας, έδωσε τη λύση.

-«Εντάξει θα το πούμε άγαλμα του Βενιζέλου αλλά δεν θα είναι ούτε άγαλμα, ούτε του Βαγγέλη. Έχουμε πάντα εύκαιρο τον Λευτέρη, πού ήταν και αδύνατος αλλά και που έχει βοηθήσει χιλιάδες δημάρχους που τον έκαναν άγαλμα. Άσε που εμείς θα του κάνουμε προτομή, άρα ακόμα λιγότερο το έξοδο»

Έφυγαν όλοι χαρούμενοι, που είχαν βρει τη λύση. Μέσα σε λίγες ώρες, πετάχτηκαν με click away σε γνωστό υπερπολυκατάστημα που χαρακτηρίζεται από τις άθλιες συνθήκες εργασίας, αγόρασαν μία προτομή Made in PRC και την τοποθέτησαν στο βάθρο πριν τα μεσάνυχτα της 4ης προς 5η Φεβρουαρίου. Ξέχασαν την πλακέτα με το όνομα, αφού το υπερπολυκατάστημα δεν είχε πλακέτες αλλά είναι ζήτημα ωρών η προμήθεια, από άλλο πολυκατάστημα  και  η τοποθέτηση της.

Εντωμεταξύ ο λαός της Ραφήνας, ο οποίος ψήφισε για να δει το δικό του παιδί, τον Γιάννη τον Γαλάτη στο βάθρο της πλατείας Θεοχάρη, έμεινε άφωνος. Βέβαια οι περαστικοί που βλέπουν την προτομή και δεδομένου πως πλακέτα δεν φαίνεται, πιστεύουν πως ο εικονιζόμενος είναι ο Δημήτριος  Ρ. Θεοχάρης, ο αρχαιολόγος που έκανε τις ανασκαφές στην πλατεία και του οποίου το όνομα φέρει πια ο χώρος.

Ας είναι. Μέχρι να φτιάξουν κάποτε αληθινή προτομή,  βγαλμένη από την αληθινή τοπική Ιστορία, η οικονομική λύση του δημάρχου δείχνει εντάξει.  Γνωρίζοντας πως η αισθητική του ίδιου και της παρέας του, θα μπορούσαν να έχουν καταφέρει κάτι, πολλές φορές χειρότερο.