Εκείνο το βράδυ, όπως και απόψε, γιόρταζε η μεγάλη εκκλησία της Ραφήνας, η Παντοβασίλισσα.
Ο φίλος μου, ο Στάθης ο Δημητρακός, κάθε φορά με χαρά θα πει τούτη τη μέρα του χρόνου: "Απόψε γιορτάζει η Παναγία η Τριγλιανή".

Η Παναγία η Τριγλιανή ήρθε από την Τρίγλια της Βιθυνίας για να στεριώσει και αυτή στην όμορφη Ραφήνα. Η πρώτη Παντοβασίλισσα κτίστηκε στη θέση όπου βρίσκεται σήμερα το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου. Όταν η πρώτη εκκλησία γκρεμίστηκε, κράτησαν μόνο το ιερό και έκτισαν το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου.

Η εορτή της Παντοβασίλισσας αποτελεί πάντα μεγάλο γεγονός για τη Ραφήνα. Έρχεται πολύς κόσμος, καθώς και μητροπολίτες και κληρικοί από άλλες ενορίες. Παράλληλα με την εορτή στήνονται και οι γνωστοί πάγκοι με τα είδη που πουλιούνται στα πανηγύρια. Ρούχα, παιχνίδια, βιβλία, εσώρουχα, πήλινα, εικόνες, είδη δώρων, λουκουμάδες και όλα τα γνωστά. Ο κόσμος ψωνίζει, οι μικροπωλητές βγάζουν ένα καλό μεροκάματο, ο Δήμος εισπράττει.

Στις 7 Σεπτεμβρίου 2011, όμως, όλα αυτά δεν έγιναν όπως γίνονται κάθε χρόνο.

Τα μέλη μιας οργάνωσης, η οποία τον Οκτώβριο του 2020 καταδικάστηκε από την Ελληνική Δικαιοσύνη, ήρθαν για  να αμαυρώσουν τη γιορτή. Μια ομάδα τριάντα ανθρώπων έβαλαν στόχο τρεις πάγκους μικροπωλητών από κάποια χώρα της Αφρικής. Αναποδογύρισαν τους πάγκους, έσπασαν τα πράγματα και έφυγαν περιχαρείς για το κατόρθωμά τους.

Παρατάχθηκαν έξω από την Παναγία των Τριγλιανών και συμμετείχαν στη λιτανεία πίσω από την εικόνα και τους επίσημους. Ο κόσμος πάγωσε και δεν συμμετείχε στη λιτανεία, όπως κάθε χρόνο. Η μπάντα παιάνιζε, οι επίσημοι συνέχισαν απτόητοι, ενώ ο κόσμος απορούσε με όσα έβλεπε.

Ένα παιδάκι έβαλε τα κλάματα, κάποιος ηλικιωμένος κάτι πήγε να φωνάξει και η αστυνομία παρατηρούσε, όπως πάντα, ατάραχη σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Την ίδια ώρα φήμες ανέφεραν ότι κάποιοι μετανάστες-μικροπωλητές προπηλακίστηκαν. Η λιτανεία ολοκληρώθηκε, ο κόσμος μαζεύτηκε στην πλατεία και τα μαγαζάκια, ενώ οι μικροπωλητές από την Αφρική προσπαθούσαν να περισώσουν ό,τι μπορούσαν.

Πέντε-έξι ρολόγια σπασμένα παρέμεναν πεταμένα στο δρόμο. Ένα παιδάκι του Δημοτικού που φαίνεται ότι είχε παρακολουθήσει όλα όσα είχαν συμβεί μονολόγησε δυνατά "Ο χρόνος σταμάτησε για τα καλά".

Εκείνο το βράδυ δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους με τα μαύρα ρούχα ήταν και άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας που υποστήριζαν ότι καλά κάνουν και τιμωρούν τους ξένους.

Άνθρωποι που κατέχουν θέσεις και αξιώματα στη μικρή μας πόλη.

Άνθρωποι που υποστήριζαν μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας τις ανομίες και τις βαρβαρότητες.

Τα χρόνια περνούν. Τα μέλη της Χρυσής Αυγής δεν θα παρελάσουν ξανά στους δρόμους της μικρής μας Ραφήνας, αλλά οι υποστηριχτές τους δεν έπαψαν να υπάρχουν σε τούτη την πόλη.

Όσα έγιναν πριν από δέκα χρόνια ήταν μια από τις πιο μαύρες σελίδες τούτης της πόλης. Όμως, το αυγό του φιδιού επωάζεται δίπλα μας.

Στις δύσκολες εποχές που βιώνουμε το δέντρο της μισαλλοδοξίας ευδοκιμεί για τα καλά.

Η μαύρη νύχτα της 7ης Σεπτεμβρίου 2012 δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστεί. 

Φίλες και Φίλοι, χρόνια πολλά. Η μικρή μας πόλη γιορτάζει. Η Παναγία των προσφύγων Τριγλιανών να μας έχει καλά.