Το έχουμε πει, το έχουμε γράψει, το ακούμε συνεχώς. Μας έχει γίνει συνείδηση πια, πως ο Βαλανάρης ποταμός που κατεβαίνει από το ανατολικό Πεντελικό για να χυθεί στο Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας, είναι ένα πονεμένο ποτάμι.

Σα να μην έφτανε ο βιασμός του από τις πολλαπλές υδροληψίες (νόμιμες και παράνομες) ή οι οικοδομικές παρεμβάσεις που τον πιέζουν ποικιλοτρόπως, είναι και η ρύπανση που προκαλείται από τον άνθρωπο, κάτοικο ή όχι, ο οποίος απορρίπτει από αστικά κατάλοιπα, μέχρι οικοδομικά ή άλλης φύσεως υλικά. Κυρίως προϊόντα καθαιρέσεων οικοδομών ή οδοποιίας.

Πρωτοστάτης δυστυχώς στη ρύπανση του ποταμού, είναι ο ίδιος ο δήμος Ραφήνας Πικερμίου. Το είδαμε πολύ πρόσφατα σε δύο περιπτώσεις. Υπάρχουν και παλιότερες, αλλά οι δύο (2) τελευταίες είναι κραυγαλέες γιατί αφορούν απόρριψη μπάζων και χωμάτων από εργολάβο (εργολάβους) που υποτίθεται πως δούλευε (δούλευαν) υπό την επίβλεψη και ευθύνη του δήμου. Το έργο που εκτελούνταν ήταν συνδέσεις παροχών της ΕΥΔΑΠ. Μία ήταν στην οδό Καρπασίας και μία άλλη, αποχέτευσης ομβρίων, εκεί κοντά, στην οδό Φιλικής Εταιρείας. Οι εργασίες εκτελέσθηκαν αλλά τα μπάζα που προέκυψαν δεν απομακρύνθηκαν, αλλά απορρίφθηκαν  στη νότια όχθη του Βαλανάρη.