Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας και η σκοπούμενη καταστροφή του στο όνομα ενός ψευδεπίγραφα αντιπλημμυρικού έργου, αποτελεί την κατεξοχήν εμβληματική υπόθεση για το πως καταλαβαίνουμε την κλιματική κρίση, ως πολίτες και ως κράτος και αποκαλύπτει το πόσο αδιάφοροι στεκόμαστε ως κοινωνία, απέναντι σε αυτό που μας ετοιμάζουν κρατούντες και συμφέροντα. Αυτό αναδείχθηκε από πλήθος επιστημόνων, ευρωβουλευτών και άλλων ειδικών, στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας την Παρασκευή 19/4/2024 στο πνευματικό κέντρο του δήμου Αθηναίων και στο αμφιθέατρο "Αντώνης Τρίτσης",
Η Κίνηση εξέδωσε δελτίο τύπου σχετικά με την εκδήλωση, το οποίο και δημοσιεύουμε
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, 20/4/2024,
της εκδήλωσης με θέμα «ΠΟΤΑΜΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ»
Με συμμετοχή άνω των 150 ατόμων ολοκληρώθηκε η εκδήλωση με θέμα «Ποτάμια και Οικοσυστήματα σε περίοδο Κλιματικής αλλαγής» με αφορμή την καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, του μεγαλύτερου φυσικού ποταμού της Αττικής», που διοργάνωσε η «Κίνηση για την Προστασία και την Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας» στις 19.4.2024 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων. Την εκδήλωση άνοιξε με σύντομο χαιρετισμό η Εμμανουέλα Τερζοπούλου, δημοτική σύμβουλος Ραφήνας-Πικερμίου και επικεφαλής της Κίνησης. Μίλησαν οι: Παναγιώτης Δημόπουλος - Καθηγητής Οικολογίας Πανεπιστημίου Πατρών, Πέτρος Κόκκαλης - Ευρωβουλευτής των Πρασίνων και Γεν. Γραμματέας του «ΚΟΣΜΟΣ», Ξενοφών Κοντιάδης - Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου Παντείου Πανεπιστημίου, Νίκος Χρυσόγελος - Αντιδήμαρχος Δήμου Αθηναίων για την Κλιματική Διακυβέρνηση και την Κοινωνική Οικονομία.
Ο Δρ. Πάνος Δημόπουλος, Καθηγητής Τμήματος Βιολογίας Πανεπιστημίου Πατρών, στην ομιλία του με τον ηχηρό τίτλο «ΜΕΓΑΛΟ ΡΕΜΑ ΡΑΦΗΝΑΣ: Μια ευκαιρία απόδοσης δικαίου στο περιβάλλον της Αττικής» ανέφερε ότι το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας είναι ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα ποτάμια της Αττικής με φυσικά χαρακτηριστικά στο μεγαλύτερο μήκος του και αναφέρθηκε την προστατευτική νομοθεσία που το διέπει.
Μίλησε για τις «Λύσεις βασισμένες στη Φύση» (Nature-based solutions) που εξασφαλίζουν τη ροή και την πρόσβαση σε γλυκό νερό, προστατεύουν τις κοινότητες που γειτνιάζουν με το ρέμα από τις πλημμύρες, υποστηρίζουν τη βιοποικιλότητα και τις οικοσυστημικές υπηρεσίες και είναι οικονομικά αποδοτικότερες, στον αντίποδα του έργου διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας που δεν δημιουργεί ανθεκτικό κλιματικά περιβάλλον αλλά συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο διάβρωσης, με συνέπεια υπέρογκα κόστη αποκατάστασης και μη προβλέψιμη ζημία σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο.
Ανέφερε επίσης ότι το έργο διευθέτησης, όπως έχει σχεδιαστεί, αντιβαίνει στις ισχύουσες πολιτικές σε Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση, και δη: στα αγροπεριβαλλοντικά μέτρα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ενίσχυση παρόχθιων ζωνών μεταξύ ρεμάτων και καλλιεργειών), στην Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία (ανθεκτικές πόλεις και βελτίωση των φυσικών οικοσυστημάτων) και τον υπό υιοθέτηση Νόμο για την Αποκατάσταση της Φύσης (αποκατάσταση της συνδεσιμότητας των ποταμών με τους υγροτόπους και τα φυσικά πλημμυρικά τους πεδία).
Ο Πέτρος Κόκκαλης, ευρωβουλευτής των Πρασίνων και γραμματέας του κόμματος ΚΟΣΜΟΣ, ανέφερε ότι το έργο διευθέτησης 17 χλμ. του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας αποτελεί το πιο ζωντανό παράδειγμα υποκρισίας της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και του ελληνικού κράτους. Πρόκειται για ένα φαραωνικό έργο με απαρχαιωμένες γκρίζες λύσεις τσιμεντοποίησης, που δεν προσφέρει την αντιπλημμυρική προστασία που επαγγέλλεται, ενώ καταστρέφει το περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα και επιβαρύνει το μικροκλίμα, συμπεριλαμβανομένης της κοπής 2.000 δέντρων.
Συνέχισε λέγοντας πως στον απόηχο των πλημμυρών στη Θεσσαλία, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), εγκαταλείποντας την παλιότερη πολιτική της για τη χρηματοδότηση των αντιπλημμυρικών έργων στην Ελλάδα, απαιτεί πλέον λύσεις βασισμένες στη φύση, αντί των γκρίζων υποδομών από σκυρόδεμα και σαρζανέτια, αναγνωρίζοντας ότι απέτυχαν κραυγαλέα στη Θεσσαλία,
Ο Π.Κόκκαλης αναφέρθηκε τέλος στην ερώτηση που κατέθεσε ο ίδιος ως ευρωβουλευτής προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, καθώς και στη μη ολοκλήρωση από την κυβέρνηση των οικείων σχεδίων διαχείρισης λεκανών απορροής ποταμών και των σχεδίων διαχείρισης των κινδύνων πλημμύρας, με αποτέλεσμα την παραπομπή της χώρας στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον προηγούμενο μήνα.
Ο Ξενοφών Κοντιάδης, Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου Παντείου Πανεπιστημίου, αναφέρθηκε στο άρθρο 24 του Συντάγματος, που αναγνωρίζει την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, όχι μόνο ως υποχρέωση του κράτους αλλά και ως δικαίωμα του καθενός (κλικ στο σύνδεσμο) .
Με βάση το άρθρο αυτό η Πολιτεία υποχρεούται σε λήψη προληπτικών και κατασταλτικών μέτρων προστασίας του περιβάλλοντος στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας και τα δικαστήρια σε αποτελεσματική δικαστική προστασία. Το δικαίωμα να ζει κανείς σε ένα καθαρό, υγιές και αειφόρο περιβάλλον αναγνωρίστηκε ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα στις 28.7.2022 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ενώ αναγνωρίζεται και από το άρθρο 1 της Σύμβασης του Άαρχους.
Ο Καθ. Ξενοφών Κοντιάδης αναφέρθηκε στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, ως ασπίδα προστασίας έναντι επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, όπως είναι οι καύσωνες, η ερημοποίηση, οι πλημμύρες, η διάβρωση της ακτογραμμής, η υφαλμύρινση των υδάτων, ως ένα φυσικό τοπίο υψηλής αισθητικής αξίας καθώς και σημαντικό τοπίο ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς με αρχαιότητες όλων των εποχών στην κοίτη του και γύρω από αυτήν.
Ο Νίκος Χρυσόγελος, Αντιδήμαρχος Δήμου Αθηναίων για την Κλιματική Διακυβέρνηση και την Κοινωνική Οικονομία ξεκίνησε λέγοντας ότι σήμερα η κλιματική κρίση και η πολιτική προστασία χρησιμοποιούνται ως πρόφαση για να συνεχίζονται τα ίδια έργα. Αντίθετα, η πολιτική προστασία σημαίνει να μαθαίνουμε από τα λάθη και αντί να κλείνουμε τα 3-4 ανοιχτά ρέματα που έχουν απομείνει, να στοχεύσουμε καταρχήν στην προστασία τους και στη συνέχεια να αρχίσουμε να ανοίγουμε δρόμους του νερού που έχουν κλείσει, με λύσεις βασισμένες στην φύση. Αυτό εξασφαλίζει άμυνα απέναντι στις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, γιατί όπως έδειξε η έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος οι πόλεις σε όλη την Ευρώπη είναι απροετοίμαστες.
Αναφέρθηκε στους κινδύνους στην Αττική λόγω αύξησης της θερμοκρασίας, που δεν οφείλεται μόνο στην κλιματική κρίση, αλλά και στην αλλαγή του μικροκλίματος. Γιατί κλείνοντας τα ρέματα και μετατρέποντας το παράκτιο μέτωπο σε τσιμέντο, ακυρώνεις το φυσικό κλιματισμό που φέρνουν τα ρέματα και η θάλασσα στις πόλεις. Όταν λοιπόν οι άνθρωποι που παίρνουν αποφάσεις γνωρίζουν ότι το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας θα πλημμυρίσει επειδή πχ έχουν χτίσει στις όχθες, μία πολιτική έξυπνη, αποτελεσματική, που λαμβάνει τα μηνύματα, είναι η απελευθέρωση των περιοχών που πλημμυρίζουν, έτσι ώστε να ανοίξει ξανά ο φυσικός δρόμος του νερού. Έκλεισε λέγοντας ότι ο αγώνας για το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας πρέπει να νικήσει.
Ακολούθησε πλούσια συζήτηση με τοποθετήσεις 15 ομιλητών από το κοινό. Μεταξύ αυτών, ο Ηλίας Ταρναράς, Μελετητής Υδραυλικών ‘Εργων και Περιβαλλοντικών Υποδομών με διεθνή εμπειρία, παρουσίασε την προσέγγιση του Υπουργείου Υποδομών στο έργο διευθέτησης του Μ. Ρέματος Ραφήνας, που συνίσταται σε διευθέτηση σε συνολικό μήκος 17 χιλιομέτρων με εναλλαγή τσιμέντου και συρματοκιβωτίων. Ανέδειξε δύο κρίσιμες αστοχίες του έργου και της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, την κατάργηση του πλημμυρικού πεδίου της πεδιάδας των Σπάτων και τη μη εξέταση εναλλακτικών λύσεων, όπως θα ήταν ο συνδυασμός της υφιστάμενης κατάστασης (δηλαδή διατήρηση της φυσικής κοίτης του ρέματος - μηδενική λύση) με επιλεγμένες παρεμβάσεις με τσιμέντο μόνον στα σημεία των οδών πρόσβασης και ορισμένων στενώσεων, ενώ παράλληλα θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε ορισμένα τμήματα η διεύρυνση της κοίτης με χωμάτινη διατομή και διαμόρφωση φυσικών πρανών.
Ο Ηλίας Ταρναράς εξήγησε επίσης με διαφάνειες και με αριθμούς γιατί η κατάργηση της συνδεσιμότητας του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας με το φυσικό πλημμυρικό του πεδίο στην πεδιάδα των Σπάτων, καθώς και η καναλοποίηση του ποταμού (ευθυγράμμιση και επένδυση με σκληρά υλικά) θα οδηγήσει σε σημαντικά αυξημένη παροχή νερού στα κατάντη, με κίνδυνο πρόκλησης πλημμυρικών φαινομένων στην εκβολή. Τα έργα διευθέτησης στην Πετρέζα περιορίζουν την υπερχείλιση προς την πεδιάδα των Σπάτων, με αποτέλεσμα τον περιορισμό της αποθήκευσης πλημμυρικού όγκου στην πεδιάδα και την επικίνδυνη "κάθοδο" του προς τις κατοικημένες περιοχές, καταργώντας έτσι το φυσικό δώρο της μορφολογίας του εδάφους προς την πόλη της Ραφήνας και οδηγώντας στην ανάγκη υπερδιαστασιολόγησης των έργων στα κατάντη, δηλαδή στο τμήμα του ρέματος με την υψηλότερη επικινδυνότητα λόγω πυκνότερης δόμησης.
Στην εκδήλωση τοποθετήθηκαν οι: Μαρία Γανωτή εκ μέρους της ΑΝΙΜΑ-Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής, Δημήτρης Ζαρρής εκ μέρους της ΡΟΗ-Σύλλογος πολιτών υπέρ των Ρεμάτων, ενώ διαβάστηκε χαιρετισμός της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας της Φύσης. Επίσης οι: Κώστας Παπαδάκης- Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων από την Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα, Περικλής Ζήκας από το ΜΕΡΑ25, Έλενα Μπότση κοινωνιολόγος και Ηλίας Γιαννίρης π.Επίκ.Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης από το κόμμα Πράσινοι-Οικολογία. Στη συζήτηση παρέμβαση έκαναν επίσης η Παναγιώτα Πετρόγλου, δικηγόρος των 5 νέων της Ραφήνας που προσέφυγαν στη δικαιοσύνη υπερασπίζοντας το δικαίωμά τους σε ένα υγιές και προστατευμένο περιβάλλον, στην πολιτιστική κληρονομιά και στο τοπίο, η Αναστασία Γκολιομύτη, ακτιβίστρια από την Πρωτοβουλία Αθήνας κατά των Εξορύξεων και τις Βρυσούλες, πανεπιστημιακοί, αρχαιολόγοι και εργαζόμενοι/ες.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ΡΑΦΗΝΑΣ, ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας
Επισυνάπτεται και το πρωτότυπο το οποίο μπορεί να μεταφορτωθεί και να διαμοιραστεί ανεξάρτητα και ελεύθερα
Η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (ΚΠΑΜΡΡ) με αφορμή την καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος στο όνομα μίας αποδεδειγμένα ψευδούς και καταγγελθείσας ως τέτοιας από τον επιστημονικό κόσμο, "αντιπλημμυρικής προστασίας", διοργανώνει σχετική εκδήλωση στις 19/4/2024 στο αμφιθέατρο Αντώνη Τρίτση, Ακαδημίας 50 στην Αθήνα. Ο τίτλος της είναι: "Ποτάμια και οικοσυστήματα σε περίοδο κλιματικής κρίσης" και οι κεντρικοί ομιλητές θα είναι οι: Παναγιώτης Δημόπουλος, Καθηγητής Οικολογίας Πανεπιστημίου Πατρών, Πέτρος Κόκκαλης, Ευρωβουλευτής των Πρασίνων, Ξενοφών Κοντιάδης, Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου Παντείου Πανεπιστημίου, Νίκος Χρυσόγελος, Αντιδήμαρχος Δήμου Αθηναίων για την Κλιματική Διακυβέρνηση και την Κοινωνική Οικονομία
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης αυτής, η Κίνηση εξέδωσε το συνημμένο δελτίο τύπου
Πόσες φορές χρειάζεται να δείξουμε το έγκλημα που πάνε να διαπράξουν με τις απηρχαιωμένες αντιλήψεις και πρακτικές τους; Πόσες φορές θα πρέπει να αντικρούσουμε ψευδολογίες και έωλα επιχειρήματα; Γνωρίζοντας πως πρόκειται για την ίδια την ύπαρξη του τόπου που δέχεται τρομερές πιέσεις από μεγάλα συμφέροντα που έρχονται για να τον καταναλώσουν και να φύγουν, αφήνοντας πίσω τους μία έρημο, δεν θα κουραστούμε να το παλεύουμε. Όσο και αν μας κοστίζει σε κόπο, χρόνο και χρήμα.
Τελευταία περίπτωση, τοπικής εμβέλειας αλλά ενδεικτική του τρόπου που σκέφτεται ένας εργολάβος οικοδομών που καλείται (από ποιον; ) να υποστηρίξει ένα απηρχαιωμένης αντίληψης έργο που όπως έχουμε πλειστάκις αποδείξει θα ζημιώσει τον τόπο και θα ωφελήσει μόνο οικονομικά και άλλα μεγάλα συμφέροντα. Ας δούμε τι μας λέει ο εργολάβος οικοδομών και αντιδήμαρχος Ραφήνας με το κείμενο που έντυσε με «δάφνες αυθεντίας» τις οποίες όμως μάρανε ο ίδιος του ο λόγος. Δεν θα ασχοληθούμε βέβαια με τον τίτλο «Όλη η επιστημονική αλήθεια για το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας» αφού και από μόνος του φαντάζει αστείος μετά από τόσες «Όλες» αλήθειες του δημάρχου που αποδείχθηκαν ψεύδη από την ίδια τη μελέτη του έργου αλλά και από το γεγονός πως η αλήθεια δεν κατατάσσεται σε «επιστημονική», «φιλολογική» ή ακόμα και ιστορική. Η αλήθεια είναι αλήθεια και τα προσδιοριστικά επίθετα που της αποδίδονται απλά προϊδεάζουν πως θα ακολουθήσει ψέμα.
Με πλάγια γράμματα παραθέτουμε την «επιστημονική» αλήθεια του εργολάβου οικοδομών και αντιδημάρχου και ακολούθως την ακτινογραφούμε για να δούμε πόσο αλήθεια είναι ή τελικά τι κρύβει πίσω του ο κάθε ισχυρισμός ξεχωριστά.
Γράφει λοιπόν ο αντιδήμαρχος:
Στη Μάνδρα, για όσους θυμούνται αλλά και όπως είχε εξηγήσει και ο καθηγητής του ΑΠΘ Κ. Βουβαλίδης σε σχετική συζήτηση που είχε οργανωθεί στο πάρκο της εκβολής, πριν από 2 χρόνια, η πλημμύρα προήλθε από 2 ρέματα, εκ των οποίων το ένα ήταν διευθετημένο(!). Αυτό μάλιστα κατέβασε με μεγάλη ταχύτητα το νερό από τα ανάντη και χωρίς να μπορέσει το έδαφος να το απορροφήσει (λόγω σκληρών υλικών της κοίτης και λόγω ταχύτητας) αυτό πλημμύρισε την άναρχα δομημένη και γεμάτη αυθαίρετα (ακόμα και του δήμου) Μάνδρα. Άρα το παράδειγμα της Μάνδρας είναι αν όχι ατυχές και λάθος, τουλάχιστον ελεγχόμενο.
Για τις κατοικημένες περιοχές, θα επισημάνουμε πως είναι βιωμένη εμπειρία, αλλά και τεκμηριωμένο επιστημονικά, ότι οι υδάτινοι όγκοι συμβάλλουν στην ελάττωση της θερμοκρασίας της περιοχής που διατρέχουν. Μετριάζουν επίσης τις συνέπειες μιας πλημμύρας, καθώς το νερό της βροχής βρίσκει κάπου διέξοδο. Και, φυσικά, ποιος τόπος χτισμένος στις όχθες ενός ποταμού ή μιας λίμνης δεν αναβαθμίζεται αισθητικά και δεν βελτιώνει την ποιότητα ζωής των κατοίκων; Ο Bièvre, στο Παρίσι άνοιξε στο πνεύμα αυτό. Η Ζυρίχη έχει ξεθάψει μέχρι σήμερα τα περισσότερα ποτάμια, αποκαθιστώντας τη ροή τους μέσα στον αστικό ιστό και προσαρμόζοντάς τα στην αρχιτεκτονική του τοπίου. Οι Ελβετοί θεωρούνται οι πλέον ειδήμονες στο θέμα. Στο Λονδίνο ο ποταμός Lea και ολόκληρο το δίκτυο των ποταμών Bow Back. Στο Shefield ο ποταμός Sheaf, στο Manchester ο Medlock. Στις ΗΠΑ ο Saw Mill στην Νέα Υόρκη (η αποκάλυψη του κόστισε 130.000.000 δολάρια). Άφθονα ακόμα τα παραδείγματα. Εμείς που έχουμε ένα ελεύθερο ποτάμι, γιατί να το εγκιβωτίσουμε όταν παντού στονν πολιτισμένο κόσμο τα ποτάμια ελευθερώνονται και τους δίνεται χώρος;
Μα αυτό που μας λέει ο εργολάβος είναι και η δική μας απορία. Γιατί το Μεγάλο Ρέμα μετατρέπεται σε τσιμεντένιο κανάλι στην Πετρέζα, φυσικό πλημμυρικό πεδίο και κατεξοχήν αγροτική περιοχή και δεν αφήνεται η φυσική του κοίτη ελεύθερη; Ο πλημμυρισμός των αγροτικών εκτάσεων στην Πετρέζα είναι η πραγματική θωράκιση για τις κατάντη περιοχές. Δηλαδή είναι ο προστάτης της Ραφήνας από πλημμύρες. Εκεί εκτονώνεται η πίεση του νερού, φυσικά και το νερό κυλάει πιο αργά και σε πολύ μικρότερες παροχές προς την εκβολή. Αντί να αξιοποιηθεί αυτή η φυσική προστασία, ο εργολάβος οικοδομών διαφημίζει τη δημιουργία τσιμεντένιου καναλιού που παραμένει αμφίβολο το αν θα χωρέσει το νερό που θα κατεβαίνει. Αυτό μας το λέει το ίδιο το ποτάμι(αλλά και η μελέτη μέσω των ορίων απόκλισης των εκτιμήσεων) αφού στην Πετρέζα το ποτάμι απλώνεται και δημιουργεί πολλές φυσικές κοίτες που εκεί εκτονώνεται η ορμή του. Φανταστείτε το νερό που κανονικά απλώνεται σε μία έκταση 17.000 στρεμμάτων και σε πολλούς φυσικούς κλάδους ανάμεσα στα αμπέλια και τα χωράφια, να μπαίνει με το ζόρι σε ένα κανάλι φτιαγμένο από σκληρά υλικά (μπετό και συρματοκιβώτια). Τι πιστεύετε; Πόσο νερό θα χωρέσει το κανάλι και αν το χωρέσει με τι ταχύτητα θα κατέβει αυτό το νερό προς τη Ραφήνα;
Με λίγα λόγια ο εργολάβος οικοδομών και αντιδήμαρχος μας δικαιώνει όταν ζητάμε να μείνει το πλημμυρικό πεδίο της Πετρέζας αλώβητο από τον άνθρωπο. Βέβαια οι άφρονες θέλουν να κατασκευάσουν και Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων μέσα στο πλημμυρικό πεδίο. Αυτό το κτίσμα είναι καταδικασμένο να καταστραφεί από πλημμύρες που δεν θα μπορέσει να τις αποφύγει με καμία δύναμη, ακόμα και με την καναλοποίηση του ποταμού. Αλλά για ακατανόητους λόγους η διοίκηση επιμένει. Δεν προσπαθεί να αποφύγει το κακό αλλά πάει κατευθείαν πάνω του.
Στο πλαίσιο αυτό, προτείνονται από την υδραυλική μελέτη διευθέτησης και επιλέγονται υλικά επενδύσεως πρανών και πυθμένα με κατά το δυνατόν μικρότερο συντελεστή τριβής από άλλα έτσι ώστε η εξίσωση manning οπού V η μέση ταχύτητα, R η υδραυλική ακτίνα και S η κλίση ενέργειας να δίνει μεγαλύτερη ταχύτητα επομένως μεγαλύτερη παροχετευτικό ήτα για την ίδια διατομή»
Πέρα του ότι πρόκειται για αντιγραφή από τη μελέτη προς άγραν εντυπωσιασμού, το κομμάτι αυτό μας λέει κατάμουτρα πως το έργο είναι ακριβώς αυτό που λέμε και ο δήμαρχος Ραφήνας λέει πως είναι αλλιώς. Η χρήση των σκληρών υλικών με σκοπό την ανάπτυξη μεγαλύτερης ταχύτητας του νερου, θα οδηγήσει στην ταχύτερη συσσώρευση νερού στα κατάντη. Και όσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητα και όσο μεγαλώνει και η ποσότητα του νερού που μαζεύεται σε μικρότερο χρόνο, τόσο θα γεννιούνται και θα μεγαλώνουν τα πλημμυρικά φαινόμενα. Αυτό είναι κανόνας στην υδραυλική. Δηλαδή τι μας λέει σε απλά ελληνικά; «Θα σας πνίξουμε στη Ραφήνα» Όταν δεν καταλαβαίνεις τι λέει μία μελέτη, καλό είναι να μη χρησιμοποιείς αποσπάσματα άκριτα, γιατί αυτοπροσβάλλεσαι και κοροϊδεύεις και τον κόσμο που σε διαβάζει. Τώρα αν ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται και δεν εννοεί τι του γράφει, όπως το γράφει ο αντιδήμαρχος , αυτό είναι άλλο θέμα. Το τραγικό είναι πως ο εργολάβος οικοδομών το πάει ακόμα παραπέρα κάνοντας αναφορά στους συντελεστές τριβής (μικρός συντελεστής=μεγάλη ταχύτητα και μεγάλος συντελεστής =μικρότερη ταχύτητα)
Χαρήκαμε. Ένα από αυτά που χρειαζόμαστε για να μη πνιγούμε είναι το νερό να επιβραδύνεται μέσα στη φυσική, γαιώδη κοίτη αντί να τρέχει με φόρα και σε μεγάλες ποσότητες προς την πόλη για να την πνίξει. Αλλά μάλλον άλλο είναι το θέμα. Και προφανώς επιδίωξη του έργου είναι το να κατεβαίνει το νερό με μειωμένη στερεοπαροχή (φερτά υλικά) που μαζεύει με την τριβή για να μην αποτίθενται στη θάλασσα, αφού το λιμάνι θα επεκταθεί προς την εκβολή. Δεν θέλουν να κατεβαίνει χώμα στο μελλοντικό λιμάνι του masteplan και ας πνιγεί η πόλη. Αλλά λέγονται τέτοια πράγματα δημοσίως; Όχι, προφανώς.
Όπως παρουσιάζεται στην ΥΠΟΜΕΔΙ - ΟΜΟΕ 2013 Πίνακας 10.6-1 οι μέγιστες επιτρεπόμενες ταχύτητες ροής είναι <1,0 μ/sec για το αργιλώδες έδαφος, <7,0 μ/sec για τα συρματοκιβώτια και <10,0 μ/sec για το σκυρόδεμα.»
Φυσικά όταν προκαλείς το νερό να τρέχει με μεγάλη ταχύτητα θέλεις και υλικά που να αντέχουν τις τριβές που προκαλούνται και την πίεση του ίδιου του νερού. Όμως γιατί να κάνεις το νερό να τρέχει σε τσιμεντένια κοίτη αντί να το αφήσεις να εκτονώνεται στα πλημμυρικά πεδία και την φυσική του κοίτη ώστε να κόβει ταχύτητα (με τους μεγάλους συντελεστές τριβής) και να καταλήγει πιο ήπια στα κατάντη; Δεν μπορείτε να το καταλάβετε; Ούτε εμείς, γι’ αυτό θεωρούμε πως τελικά το έργο δεν αφορά την αντιπλημμυρική προστασία της πόλης αλλά μόνο την εξυπηρέτηση της επέκτασης του λιμανιού και ας εκθέτει με όλα αυτά μία πόλη σε πραγματικά υψηλό κίνδυνο πλημμύρας.
Ο καθαρισμός γίνεται συνήθως με μηχανικά μέσα (π.χ. φορτωτής). Η διατομή θα πρέπει να παραμείνει αναλλοίωτη και μετά τον καθαρισμό δηλαδή η κατά μήκος κλίση πρέπει να μείνει ως έχει (ιδιαίτερα αν είναι μικρή π.χ. 0,50% - 1,50%). Το ίδιο και η γεωμετρία της διατομής.
Αλλοίωση της διατομής σημαίνει ανεπάρκεια στην διοχέτευση της πλημμυρικής απορροής. Δηλαδή φαινόμενα πλημμύρας στην περιοχή διέλευσης.»
Κα ο παραλογισμός σιγά σιγά κορυφώνεται. Τα φερτά υλικά είναι και αυτά που προσδιορίζουν την εξέλιξη ενός ποταμού στον χρόνο. Όλα τα ποτάμια με τον χρόνο αποκτάνε μορφή μαιάνδρου και αυτό λόγω των αποθέσεων των φερτών σε διάφορα σημεία (απόθεση της στερεοπαροχής). Είναι μία φυσική διαδικασία που κανέναν δεν ενοχλεί εκτός αν έχει χτίσει ή δραστηριοποιείται μέσα σε ένα ποτάμι(!!). Επίσης αυτή η φυσική γήρανση κάνει το ποτάμι ολοένα και πιο ήπιο, χωρίς υψηλές ταχύτητες νερού και με μεγάλη ικανότητα συγκράτησης της απορροής. Εδώ, με την τσιμεντοποίηση, όχι μόνο θα «ευθυγραμμίσουν» το ποτάμι αλλά και θα εξασφαλίσουν πως οι παράγοντες αύξησης και διατήρησης του πλημμυρικού κινδύνου, δεν θα απαλειφθούν ποτέ!
Δεν θα αφήσουν το τσιμεντένιο κανάλι τους να ζήσει ως ποτάμι που γερνάει αλλά θα είναι πάντα εκεί, κανάλι δήθεν καθαρό και πηγή κινδύνου για την πόλη, όσο αυτό θα εξυπηρετεί τους λόγους που επιβάλλουν την τσιμεντοποίηση – καναλοποίηση του . Αν δεν το καταλάβατε από ότι σας γράφει ο εργολάβος οικοδομών και αντιδήμαρχος, μην ανησυχείτε. Μάλλον ούτε ο ίδιος το καταλαβαίνει ή το γράφει γιατί ήξερε πως κανείς δεν θα το καταλάβει. Θυμίζει κάτι παλιούς δικολάβους που με ακατάληπτες ελληνικούρες κέρδιζαν τον θαυμασμό των θαμώνων του καφενείου.
Από πλημμύρα που προκαλείς ο ίδιος, προστατεύεσαι μόνο αν δεν την προκαλέσεις με παράλογες -όπως η συγκεκριμένη- επεμβάσεις. Αυτό διαπίστωσαν και στις προηγμένες χώρες και άλλαξαν τη συνολική φιλοσοφία του σχεδιασμού τους. Έτσι, ο εργολάβος οικοδομών μας ομολογεί πως αφού επιταχύνουν το νερό και επιτύχουν τη συσσώρευση του σε μικρό χρόνο, μέσα στην πόλη λόγω της επιτάχυνσης που θα του δώσουν με τους μικρούς συντελεστές τριβής, θα προστατεύσουν δήθεν το τερατούργημα τους, με σκληρά υλικά. Δηλαδή κάτι σαν το φίδι που τρώει την ουρά του. Ένας φαύλος κύκλος πέρα από κάθε λογική και ακόμα μακρύτερα από κάθε σύγχρονη αντίληψη. Μία τσιμεντοποίηση άνευ λόγου και αιτίας. Και αν όπως λέει "οι διευθετήσεις δεν είναι εφικτό να παραμένουν χωμάτινες" ας ρωτήσει τους Ελβετούς, τους Αμερικανούς, τους Ολλανδούς, τους Γάλλους, τους Άγγλους ή τους Γερμανούς
Πρώτον δεν παρουσίασαν εναλλακτική λύση για τα υλικά η την γεωμετρία διευθέτησης του ρέμματος που οδηγεί την τεράστια ποσότητα νερού 480 μ3/ sec με ταχύτητες 10 μ /sec στην πλημμύρα της 50ετίας… πάρα μόνο γενικόλογους σχολιασμούς ότι σε άλλες χώρες διαχειρίζονται αλλιώς τα ποτάμια αφήνοντας χωμάτινες τις όχθες.. … σε ποιες χώρες όμως και ποια ποτάμια? Μέσα στις πόλεις? Με τι διατομές, υδραυλικές παροχές και ταχύτητες? Για ενημέρωση παραθέτω φωτογραφίες από τους ποταμούς που διασχίζουν την Φλωρεντία, το Παρίσι και το Λονδίνο που φαίνονται οι όχθες τους επενδεδυμένες με σκληρά υλικά και όχι χώμα .Πόλεις που διακρίνονται για την υψηλή περιβαλλοντική τους ενσυναίσθηση.» (διατηρείται η ορθογραφία και η σύνταξη του πρωτοτύπου)
Εναλλακτικές προτάσεις παρουσιάστηκαν αλλά ήταν μάλλον άβολες για έναν εργολάβο οικοδομών που αποτιμά τα πάντα σε τιμές οπλισμένου σκυροδέματος. Και η ίδια η ΜΠΕ περιλάμβανε τη μηδενική λύση (που δεν εξετάστηκε καθόλου) με μικρές σημειακές επεμβάσεις σε γέφυρες και τεχνικά ώστε το φυσικό ποτάμι να συνεχίσει να κυλά ανενόχλητο, προστατεύοντας τον τόπο. Ανενόχλητο και μετά την αναγκαία απαλλοτρίωση και καθαίρεση όλων των αυθαίρετων κτισμάτων και δραστηριοτήτων που εντοπίζονται μέσα στη ζώνη οριοθέτησης. Η εναλλακτική αυτή δεν εξετάστηκε καθόλου. Αν δεν το κατάλαβε αυτό ο εργολάβος οικοδομών οφείλεται σε λόγους άγνωστους σε εμάς. Τα αστικά ποτάμια σήμερα ελευθερώνονται. Με τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και την Ολλανδία να βρίσκονται έτη φωτός μακριά από τη λογική του εργολάβου της αντιπαροχής. Φωτογραφίες έχουν δημοσιευτεί σωρηδόν από τις πόλεις αυτές και τον παραπέμπουμε και σε σχετικό βίντεο που αναρτήσαμε πριν από μερικές μέρες. Δε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια επειδή ένας εργολάβος βαριέται να παρακολουθήσει ένα βίντεο.
Για την ανθρώπινη ζωή ας μη μιλήσουμε καλύτερα. Το εξηγήσαμε και παραπάνω πως αυτή είναι που κυρίως απειλείται από τα ψευδεπίγραφα "αντιπλημμυρικά" έργα. Οπότε ας μην αναφέρεται σ' αυτήν ο αντιδήμαρχος και υποστηρικτής μίας διοίκησης που ελέγχεται δικαστικά για ευθύνες στην καταστροφή του Ματιού και ηθικά και διοικητικά για την πυρκαγιά του 2022 στο ανατολικό Πεντελικό.
Η επιστήμη (την οποία επικαλείται ο επιστήμονας εργολάβος οικοδομών) έχει και έναν κώδικά ηθικής που φαίνεται πως ο συγκεκριμένος αγνοεί. Το να ειρωνεύεται το ενδιαφέρον ανθρώπων για τη βιοποικιλότητα ένας που ονειρεύεται τσιμέντα είναι λογικό. Ανήθικο αλλά λογικό αφού δεν περιμένει κανείς από τα οπίσθια της μυλωνούς καλλιγραφίες, όπως διδάσκει η λαϊκή παροιμία. Τέλος σε μία επιχείρηση Οργουελικής αντιστροφής της πραγματικότητας επιχειρεί να πείσει πως η κλιματική κρίση επιβάλλει τα έργα ενώ η αλήθεια -όπως έχει διεθνώς διαπιστωθεί, είναι ακριβώς η αντίθετη. Η κλιματική κρίση και οι επιπτώσεις της κλιμακώνονται με αυτά τα έργα και μόνο η συμπόρευση του ανθρώπου με τη Φύση μπορεί να μετριάσει -με την ελπίδα ακόμα και να αντιστρέψει- την κατηφόρα στην οποία έχουμε οδηγηθεί και η οποία θα έχει μάλλον άσχημο τέλος.
Αλλά δε βαριέσαι, τσιμέντο να γίνει, που θα έλεγε και ο εργολάβος οικοδομών και αντιδήμαρχος
Παρατήρηση: Αξίζει να σημειώσουμε πως η ομολογία του εργολάβου οικοδομών και αντιδημάρχου Καλφαντή περί της πλήρους διευθέτησης του ρέματος με σκληρά υλικά, εκθέτει το αφεντικό του που είχε ισχυριστεί πως σταδιακά στα τσιμέντα θα αναπτυχθεί νέος υδροβιότοπος!!!! (με δ παρακαλώ)
Επίσης η άλλη τρομερή επιμονή του δημάρχου της Ραφήνας πως το έργο δεν είναι εγκιβωτισμού, επειδή το κιβώτιο θα είναι ανοιχτό από πάνω, εγγράφει νέα ρεκόρ στο πεδίο της συγγραφής ανεκδότων
Τερατολογίες και ελληνικούρες που αν δεν ήταν πραγματικά επικίνδυνες θα γελούσε ο κόσμος για χρόνια με αυτές
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
