¨ Είναι παχουλός. Στρουμπολός. Ροδοκόκκινος. Έχει σβέρκο, κοιλιά, μπαστούνι, γυαλιά και θράσος απερίγραπτο. Ευφυέστατος, καταφερτζής, νταραβεριστής, κομπιναδόρος, πολιτικάντης, χρηματιστής, με δυο λόγια σαλταδόρος κλίμακος μεγάλης. Έφαγε με τους Γερμανούς, ήπιε με τους Ιταλούς, άπλωσε την αρίδα στα τέσσερα χρόνια της κατοχής, εμάζεψε χρυσάφι κι έζησε ο άνθρωπος τον χρυσούν αιώνα του.

Λευτερωθήκαμε.

Κι είπα ότι ο τύπος μου – διάβολε! – όσο κι αν είχε πάρει διαζύγιο με την ντροπή, άνθρωπος είναι ωστόσο, θα πάρει τις μουράκλες του και θα κρυφτεί τουλάχιστο για έξι μήνες. Εδώ υπάρχει λαός που υπέφερε, που επείνασε, που κυνηγήθηκε, που φυλακίστηκε, που βασανίστηκε, που πέθανε, που τουφεκίστηκε, που κρεμάστηκε, που κινδύνεψε, που εμαρτύρησε, που αγωνίστηκε με την ψυχή στα δόντια, τον καιρό που αυτός στοίβαζε χρυσάφι. Μπορεί; Όσο παχύδερμος κι είναι, κάποιο κουκούτσι ντροπή θα τούχει μείνει έστω κι από τους προπάτορές του.

Τον είδα χτες:

- Εκλαμπρότατε;

Άστραφτε από χαρά:

- Έρχεται!

- Η αστυνομία, εκλαμπρότατε;

Γέλασε:

- Ποια αστυνομία, φίλε μου. Τι δουλειά έχω εγώ με τις αστυνομίες; Έρχεται ο μεγαλειότατος. Μόνον αυτός θα μας σώσει. Μόνον αυτός!

Απόρησα:

- Και τι δουλειά κάνετε τώρα, εκλαμπρότατε;

- Είμαι πατριώτης!

Να ένα επάγγελμα, αδελφοί μου, που δεν το είχαμε σκεφτεί. Πάντα οι έξυπνοι θα μας παίρνουν τα πρωτεία "