Α. Το γεγονός

Ο δασάρχης Γεώργιος Τριανταφυλλίδης, αναφέρθηκε στην αποτυχημένη προσπάθεια υπαλλήλων του υπουργείου Γεωργίας  να αποτρέψουν καταστροφή δάσους στο Πικέρμι, το οποίο υλοτομούσε παράνομα ο έμπορος Αλκιβιάδης Κορωναίος. Όταν ο δασάρχης προσπάθησε να παρέμβει, ο Κορωναίος τον απείλησε πως θα τον καταγγείλει. Σύμφωνα με τον δασάρχη, η ομάδα  του Κορωναίου υλοτόμησε «ξυλεία ναυπηγήσιμη και μεταλλευτική περί τα 3.000 κυβικά μέτρα και 1.000.000 κυβικά μέτρα καυσόξυλα»

Ας κάνουμε ως atticavoice.gr  μία αδρή, απλή υπόθεση: Τα δάση του ανατολικού Πεντελικού  καλύπτονταν κάποτε από χαλέπιο και μαύρη πεύκη στα ψηλότερα, επίσης με δρυ και στις παραρεμάτιες εκτάσεις  από ιτιές, φράξο και πλάτανο. Σύμφωνα με την κατηγοριοποίηση του δασάρχη Τριανταφυλλίδη, πρέπει να  υλοτομήθηκαν μαζικά κυρίως μαύρη πεύκη και δρυς για το τεχνικό ξύλο και η χαλέπιος  ή και άλλα είδη, για το καυσόξυλο. Με τα δεδομένα απόδοσης του κάθε είδους, για τις ποσότητες που ανέφερε ο δασάρχης Τριανταφυλλίδης, μπορούμε να εκτιμήσουμε πως υλοτομήθηκαν αποψιλωτικά ή επιλεκτικά, περίπου 200.000 στρέμματα δάσους στην Πεντέλη για την περίοδο που θα αναφέρουμε παρακάτω.

Β. Χρόνος, δράστες και εκτίμηση της έκτασης του γεγονότος που μαρτυρά  ο δασάρχης Γ. Τριανταφυλλίδης

Η αναφορά (το απόσπασμα της) του δασάρχη Τριανταφυλλίδη περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Μενέλαου Χαραλαμπίδη «Οι δωσίλογοι» που κυκλοφόρησε πριν από έναν χρόνο από τις εκδόσεις «Αλεξάνδρεια» και αποτελεί βιβλίο αναφοράς για τους σύγχρονους μελετητές αλλά και για όσους αναζητούν εξηγήσεις για το θλιβερό παρόν μας. Το σχετικό απόσπασμα το μεταφέραμε συνοπτικά, χωρίς -προς το παρόν- τις σχετικές αναφορές στη δίκη που ακολούθησε στην περίοδο της απελευθέρωσης και που κατηγορούμενους είχε τον Κορωναίο και τους συνεργάτες του οι οποίοι αποτελούταν -εκτός από τον Κορωναίο- από έναν βιομήχανο (Χ. Πεζά), έναν μηχανικό και άλλους τέσσερις ακόμα εμπόρους (μεταξύ των οποίων ο Γρ. Μπαλτάς που θα δούμε αργότερα την τύχη του) . Είναι από την ενότητα που ο συγγραφέας ασχολείται με τους οικονομικούς συνεργάτες των Γερμανών ναζί. Εδώ, η ομάδα των οικονομικών συνεργατών προμηθεύει μεγάλες ποσότητες ξυλείας, προϊόν παράνομης υλοτομίας, τα κατοχικά στρατεύματα για οχυρωματικά έργα, στρατιωτικά καταλύματα, ναυπηγικές εργασίες και καύσιμη ύλη. Οι Γερμανοί χορηγούσαν απευθείας, χωρίς διαγωνισμό, άδειες για υλοτομία σε Έλληνες εργολάβους – προμηθευτές τους. «Μόνο στα Ειδικά Δικαστήρια της Αθήνας και του Πειραιά πραγματοποιήθηκαν τουλάχιστον 30 δίκες για παράνομη υλοτομία, γεγονός που καταδεικνύει, πέρα από την οικονομική, την τεράστια οικολογική καταστροφή που προκλήθηκε από τη σαρωτική υλοτόμηση των δασών της Αττικής. Σύμφωνα με την επίσημη μεταπολεμική εκτίμηση, στα χρόνια της Κατοχής η υλοτομία εξαφάνισε το 75% των δασών της Αττικής» αναφέρει ο συγγραφέας – ιστορικός.

Γ. Πρακτικές – πρόδρομοι σημερινών νομοθετικών ρυθμίσεων

Το οικονομικό και οικολογικό έγκλημα της υλοτόμησης του 75% των δασών της Αττικής δεν στηρίχτηκε μόνο στη βία των όπλων των κατοχικών δυνάμεων. Οι Γερμανοί κατακτητές είχαν και την δυνατότητα να εγκαταστήσουν τη δική τους κατοχική γραφειοκρατία με την ευκαιρία που τους προσέφεραν πρόθυμα οι κατοχικές κυβερνήσεις Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλου και Ράλλη, σε χρονολογική σειρά. Οι κυβερνήσεις αυτές φρόντισαν να καλύψουν και νομοθετικά τα εγκλήματα αυτά των Γερμανών και των συνεργατών τους.  Έτσι στο άρθρο 2 του νομοθετικού διατάγματος (ΝΔ ΦΕΚ217/28-8-1942 τ.Α’  περί εκμεταλλεύσεως των δασών και διαθέσεως των δασικών προϊόντων) αναφέρεται -για τις ανάγκες των στρατευμάτων κατοχής το Υπουργείο Γεωργίας, «κατόπιν συνεννοήσεως μετά Γερμανοϊταλικής επιτροπής» καθόριζε ποια δάση μπορούν να υλοτομηθούν, την ποσότητα ξυλείας προς υλοτόμηση και τον τρόπο εκμεταλλεύσεως της. Έτσι οι υπάλληλοι του Υπουργείου δεν είχαν καμία ισχύ επιβολής της εκτίμησης ή της άποψης τους. Γερμανοί και Ιταλοί, μέσω Ελλήνων εργολάβων, υλοτομούσαν  όποια δάση και σε όποια έκταση αυτοί επιθυμούσαν. Μάλιστα το διάταγμα όριζε πως για την εκμετάλλευση από τις δυνάμεις κατοχής «επιτρέπεται η παρέκκλισις από της κειμένης νομοθεσίας».

Το άρθρο 2 του ΝΔ 1690/1942 από το ΦΕΚ 217/28-8-1942 τ.Α’ (βλ. σύνδεσμο παραπάνω)

Τακτοποιημένοι -όπως θα λέγαμε σήμερα- και νομοθετικά, οι οικονομικοί συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων, πέρα από τα στρέμματα που εκτιμώνται πως υλοτομήθηκαν στο ανατολικό Πεντελικό με επίκεντρο το Πικέρμι, έδρασαν αποψιλώνοντας δάση σε Νέα Ερυθραία, μονή Πεντέλης, Σταμάτα, Σπάτα, Μπογιάτι (Αγ. Στέφανο), Καλέτζι, Μαραθώνα, Βουλιαγμένη, Γλυφάδα, Βάρκιζα, Καβούρι και αλλού. Άλλωστε όπως είδαμε και προηγουμένως,  η μεταπολεμική εκτίμηση αναφέρει πως υλοτομήθηκε το 75% των δασών της Αττικής.

Οι καταστροφικές επεμβάσεις στα δάση της Αττικής κατά την κατοχική περίοδο ήρθαν να συμπληρώσουν και τις εντατικές υλοτομίες που γίνονταν και από τον κατεχόμενο πληθυσμό για τις ανάγκες του κυρίως σε καυσόξυλα και την επιβίωση του, ειδικά τον πρώτο εξαιρετικά φονικό χειμώνα του 1941-1942, μέσα στον οποίο κορυφώθηκε και η πείνα από την αρπαγή των τροφίμων* για την «εξυπηρέτηση» των στρατών κατοχής και των τμημάτων τους που βρίσκονταν σε εμπόλεμες ακόμα ζώνες αλλά και λόγω της δράσης των κάθε λογής ντόπιων συνεργατών – μαυραγοριτών. Οι εκτιμήσεις όμως και τα νούμερα που δημοσιεύτηκαν δείχνουν πως η ασύγκριτα μεγαλύτερη καταστροφή των Αττικών δασών, συντελέστηκε από τους συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων μέσω των εργολάβων και των εμπόρων συνεργατών τους, υπό την κάλυψη των κυβερνήσεων δωσίλογων.

Δ. Η μεταπολεμική απονομή δικαιοσύνης

Όπως ξέρουμε από την Ιστορία, οι συνεργάτες των κατακτητών, μετά την απελευθέρωση, δεν τιμωρήθηκαν και σε όσους ελάχιστους απαγγέλθηκαν ποινές αυτές ήταν ελάχιστες. Για το θέμα υπάρχει πια πλούσια βιβλιογραφία, βασισμένη στα αρχεία των Ειδικών Δικαστηρίων που ακολούθησαν την Κατοχή και τα οποία βρίσκονται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους (στην περίπτωση μας ο Μ. Χαραλαμπίδης ας παραπέμπει στο στοιχείο ΓΑΚ-ΚΥ-ΕΔΑ, πρακτικά 1201/17-6-1946 και 1478-1481/10-11/9/1946).  Για τις παράνομες υλοτομίες που αναφέρουμε εδώ, κατηγορήθηκαν 7 (επτά) άτομα. Στο δικαστήριο παρουσιάστηκαν μόνο 3 (τρείς). Οι δύο αθωώθηκαν ενώ ο τρίτος καταδικάστηκε σε 4 (τέσσερα) χρόνια φυλακή. Από τους 4 απόντες, οι δύο είχαν σκοτωθεί στα Δεκεμβριανά. Αυτοί ήταν: Ο βιομήχανος Χαρίλαος Πεζάς που αν και υπόδικος βρέθηκε να πολεμά μαζί με χωροφύλακες κατά του ΕΛΑΣ, στην υπεράσπιση του κτιρίου της Γενικής Ασφάλειας στην οδό Στουρνάρη. Εκεί τραυματίστηκε και πέθανε αργότερα στις 19/1/1945 στον Ερυθρό Σταυρό.

Αστυνομικά Χρονικά 1-2-1958 σελ. 5482: 'Η μεγάλη μάχη τής 5ης Δεκεμβρίου 1944 και ή ήττα των κομμουνιστών'.

Ο άλλος απών από τη δίκη, ο έμπορος Γρηγόριος Μπαλτάς βρέθηκε ανάμεσα στους εκτελεσμένους του Περιστερίου μετά τη λήξη των Δεκεμβριανών.

Η απονομή δικαιοσύνης λοιπόν τελικά περιορίστηκε στην τετραετή φυλάκιση ενός από τους 7 κατηγορούμενους για την καταστροφή του 75% των Αττικών δασών (και όχι μόνο)

Ε. Η κληρονομιά της  «κατά παρέκκλιση» καταστροφής των Αττικών δασών και της ατιμωρησίας

Τα δάση είναι πλουτοπαραγωγική πηγή για μία χώρα. Εκτός από την ξυλεία (τεχνική, πελεκητή, καυσόξυλα) και τους καρπούς του (κάστανα, καρύδια, κούμαρα, βότανα κάποτε και  θηράματα κλπ) είναι το κύριο σύστημα συγκράτησης, εξυγίανσης και απορρόφησης των ομβρίων υδάτων, της προστασίας από τη διάβρωση και της υποστήριξης της κατείσδυσης τους προς τον υδροφόρο ορίζοντα, άρα και την αποθήκευση πολύτιμου, γλυκού νερού. Επιπλέον προσφέρει υγεία και αναψυχή στον πληθυσμό, παραδασόβιο ή μη.

Στα χρόνια που ακολούθησαν την απελευθέρωση, με τις  πολιτικές - κοινωνικές αλλαγές και τις αλλαγές της οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα, το δάσος έγινε ανεπιθύμητο αφού καταλάμβανε επιφάνειες γης υψηλής οικονομικής αξίας. Προϋπόθεση της οικονομικής εκμετάλλευσης της ήταν το να φύγει το ανεπιθύμητο δάσος προκειμένου να προχωρήσει η οικοπεδική αξιοποίηση της γης. Και έτσι έγινε. Οι ρυθμίσεις της κατά παρέκκλιση απόληψης ξυλείας στην Κατοχή εφαρμόστηκαν λίγο ως πολύ, αρκετά χρόνια μετά για την κατά παρέκκλιση οικοπεδοποίηση και δόμηση της δασικής γης. Τουλάχιστον αυτό αντιλαμβάνεται όποιος αποπειράται να ασχοληθεί σοβαρότερα με την πορεία που οδήγησε  στη σημερινή θλιβερή κατάσταση της Αττικής.

Μπορεί το νομοθετικό διάταγμα 1690/1942 του Τσολάκογλου να καταργήθηκε αλλά το πνεύμα του έμεινε ζωντανό σε ό,τι αφορά τη νομοθεσία που διέπει τις αλλαγές χρήσεων γης που ακολούθησαν αρκετές δεκαετίες μετά. Επιβιώσεις του πνεύματος της «κατά παρέκκλιση» παρανομίας  βρίσκει κανείς  στη «νομιμοποιημένη» δόμηση σε παρόδια οικόπεδα, η στην τετραστρεματία παλαιότερα αλλά και  στο νόμο για τις οικιστικές πυκνώσεις σε δάση και δασικές εκτάσεις, για να έρθουμε πιο κοντά στο σήμερα.

Αλλά δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τις εποχές και τις συνθήκες μεταξύ τους. Μόνο τη νοοτροπία, το πνεύμα και τον τελικό στόχο των «κατά παρέκκλίση» επεμβάσεων στα δάση, που ήταν και παραμένει το κέρδος των «παρεκκλίνοντων». Όπως παραμένει ζωντανή και η διαρκής ατιμωρησία τους.

Πηγές:

ΟΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ, Μενέλαος Χαραλαμπίδης, ΑΘΗΝΑ 2023, εκδόσεις Αλεξάνδρεια

ΔΙΚΕΣ ΤΩΝ ΔΩΣΙΛΟΓΩΝ, Δημήτρης Κουσουρής, ΑΘΗΝΑ 2014, εκδόσεις ΠΟΛΙΣ

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ τ. 113, 1/2/1958 (για την τύχη του Χ. Πεζά)

*Στη συμβολή του "στρατηγού" Καβράκου στην επιβολή της πείνας στον ελληνικό λαό, με την υποχρεωτική συγκέντρωση της παραγωγής σιτηρών από την ελεγχόμενη από τους κατακτητές Πανελλήνια Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών, έχουμε αναφερθεί και σε πρόσφατη ανάρτηση. Ο εκ των συνενόχων για την πείνα 1941-1942 τιμάται σήμερα με ονοματοδοσία δρόμου στο Πικέρμι

Το άρθρο που αναδημοσιεύουμε είναι από την εφημερίδα "Η εποχή" της 19/3/2023. Αναδεικνύει το πνεύμα που διακατέχει τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που έκαψε 500.000 στρέμματα δάσους και δασικών εκτάσεων στην Εύβοια και δίχως καμία ενοχή, συνεχίζει το έγκλημα της συστηματικής αποδάσωσης παράλληλα με την αποστέρηση του δημόσιου χαρακτήρα δασών σε πλήθος περιοχών. Καταπατητές, αγύρτες αλλά και ΟΤΑ του ίδιου φυράματος, γίνονται παραχωρησιούχοι (και με μία νεοφιλελεύθερου τύπου χρησικτησία) de facto κύριοι δημοσίων δασικών εκτάσεων.

Μπορεί ο δήμος Γαλατσίου (με ονομαστική αναφορά) να αποσπά δημόσια δασική έκταση αλλά σε φωτογραφία που συνοδεύει σχετική ανάρτηση, στο dasarxeio.com με αναφορά στην αλλαγή χρήσης ΕΚΧΕΡΣΩΜΕΝΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ, παρουσιάζεται η εκχέρσωση δασικής έκτασης στη Διώνη Πικερμίου, από τον ίδιο τον δήμο Ραφήνας. Μία εκχέρσωση που έρχεται από την Πρωτοχρονιά του 2021 και ακόμα περιμένει να πάρει τον δρόμο της. Με το νέο νομοθετικό τερατούργημα αναμένεται να μπει στο αρχείο και επίσημα. Έτσι βεβαιώνεται άλλη μια φορά πως στην δασοπροστασία ο κανόνας είναι το γνωστό και αποκρουστικό  "Πάμε κι όπου βγει"

Πάμε… στην αντιπυρική περίοδο και όπου βγει

Σε λίγες μέρες και για άλλη μια φορά θα θυμηθούμε ότι η 21η Μάρτη είναι η παγκόσμια ημέρα των δασών (όπως έχει επικρατήσει τώρα τελευταία) ή της δασοπονίας (όπως λεγόταν από την καθιέρωσή της, το 1971 έως σήμερα. Σε λίγες ημέρες, οι αρμόδιοι υπουργοί για τα δάση θα βγουν και θα κάνουν πάλι δηλώσεις για τη σημασία τους, τη συμβολή τους στο ΑΕΠ, και κυρίως στην κλιματική αλλαγή. Ταυτόχρονα, σε λίγες μέρες (1η Απρίλη) σε πολλές περιοχές της χώρας λόγω της επικρατούσας βλάστησης θα ξεκινήσει ανεπισήμως η φετινή αντιπυρική περίοδο (επισήμως ξεκινάει την 1η Μάη κάθε χρόνο).

Για άλλη μια φορά θα ακούσουμε πόσο έτοιμοι θα είμαστε, πόσο καλά οργανωμένες θα είναι οι εμπλεκόμενες Υπηρεσίες, πόσα χρήματα θα διατεθούν (εννοείται το μεγαλύτερο μερίδιο θα είναι για την αεροπυρόσβεση) και πόσο γενικά πόσο καλά σχεδιασμένα είναι όλα, ώστε για άλλη μια φορά να έχουμε μια επιτυχημένη αντιπυρική περίοδο! Ως επιτυχημένη αντιπυρική περίοδο θεωρείται εκείνη που στο τέλος της, θα έχει μηδενικές απώλειες τόσο σε δασικές εκτάσεις όσο και σε περιουσίες. Έστω και μία από τις προαναφερόμενες συνθήκες να μην ισχύσει τότε μιλάμε για αποτυχία.

• Πόση τύχη πια;

Η επικρατούσα νοοτροπία στην χώρα μας αποδεικνύεται καθημερινά ότι δεν είναι η πρόληψη. Ζούμε από τύχη. Επιβιώνουμε από τύχη. Πόσο όμως θα γίνεται αυτό ακόμη; Πόσο η θεά Τύχη θα είναι μαζί μας;

Η φετινή χρονιά λόγω και των ήπιων καιρικών συνθηκών που επικράτησαν κατά την χειμερινή περίοδο (υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες, περιορισμένες βροχοπτώσεις), αλλά και της εκλογικής περιόδου που διάγουμε δεν διαφαίνεται ότι θα είναι ήρεμη. Μέσα Μάρτη και ήδη από το τριήμερο της Αποκριάς έκαναν την εμφάνισή τους οι πρώτες πυρκαγιές σε Κρήτη, Αχαΐα, Εύβοια, ακόμη και σε πολύ ορεινά μέρη με φυόμενη βλάστηση αποτελούμενη από έλατα (Τυμφρηστός), στην κατάσβεση των οποίων χρησιμοποιήθηκαν και  εναέρια μέσα.

Καμία συζήτηση, όμως, για την οργάνωση της φετινής αντιπυρικής περιόδου δεν έχει ανοίξει ακόμη. Υπό το βάρος δε του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών, είναι σίγουρο ότι επί του παρόντος δεν αποτελεί προτεραιότητα.

• Κονδύλια για καταστολή, αντί πρόληψης

Οι Δασικές Υπηρεσίες παρόλο που πλέον υπάγονται όλες στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, για την αποτελεσματική οργάνωση και αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών (όπως είχε δηλώσει ο πρωθυπουργός τον Αύγουστο του 2021) διάγουν τη χειρότερη περίοδό τους. Υπηρεσιακά οχήματα ακινητοποιημένα λόγω βλαβών και παλαιότητας, μη επάρκεια πόρων για την κάλυψη έστω και των απλών λειτουργικών τους δαπανών, τεράστιος όγκος απλήρωτων δαπανών για προμήθειες και λοιπές ανάγκες από το προηγούμενο έτος, έλλειψη χρηματοδότησης, υποστελέχωση, η οποία καθημερινά αυξάνεται.

Από την άλλη, το Πυροσβεστικό Σώμα, διαμαρτύρεται επίσης για την έλλειψη προσωπικού, την έλλειψη μέσων, τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς, την μη χορήγηση ημερών ανάπαυσης. Κατά την κρατούσα άποψη (η οποία απέχει μακράν από την επιστήμη) και η φετινή αντιπυρική περίοδος θα κινηθεί στο πλαίσιο της «καταστολής» και όχι της λήψης προληπτικών μέτρων. Είναι πιο εύκολο, εξάλλου, να καταστείλεις παρά να προλαμβάνεις.

Τεράστια ποσά θα δοθούν για τη μη κατάλληλη και αποτυχημένη, για τη χώρα μας, αεροπυρόσβεση. Τεράστια ποσά, όπως κάθε χρόνο άλλωστε, θα δοθούν στους Δήμους για θεωρητικά «προληπτικά» έργα, για τα οποία κανείς δεν ασκεί διαχειριστικό έλεγχο και αν όντως διατίθενται για το σκοπό για τον οποίο δίνονται. Οι Δασικές Υπηρεσίες θα πάρουν τα ελάχιστα για να εκτελέσουν έργα όπως η συντήρηση δασικών οδών, αντιπυρικών λωρίδων κ.λ.π. αλλά θα εισπράξουν και όλη την κατακραυγή όταν οι φωτιές θα καίνε ανεξέλεγκτα τα πάντα, αφού τα έγκριτα ΜΜΕ θα ουρλιάζουν για την έλλειψη αντιπυρικών ζωνών (λες και στις φωτιές της Αττικής, δεν πηγαινοερχόταν η φωτιά στην εθνική οδό. Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη σε πλάτος αντιπυρική ζώνη από την εθνική οδό;)

Μέσα σε όλα αυτά και φέτος θα δοθούν τεράστια ποσά στο ΤΑΙΠΕΔ προκειμένου να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες (προσκλήσεις για απευθείας αναθέσεις και σύνταξη συμβάσεων) για έργα από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Πιστώσεις οι οποίες θα μπορούσαν να διατεθούν για την κάλυψη μέρους λειτουργικών δαπανών των Δασικών Υπηρεσιών οι οποίες θα είναι επιφορτισμένες με την παρακολούθηση, επίβλεψη και παραλαβή αυτών των έργων. Και επειδή μιλάμε για Δημόσιο δεν χρειάζεται να λάβει επιπλέον υποστήριξη .

Για άλλη μια φορά οι ιδιώτες θα εισπράξουν την μερίδα του λέοντος και το δημόσιο για να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του θα στηριχθεί στο φιλότιμο αυτών των δημοσίων υπαλλήλων.

• Χωρίς ολοκληρωμένη και σαφή πρόταση

Η φιλοσοφία της παρούσας κυβέρνησης είναι «ό,τι δεν είναι δημόσιο, ιδιωτικοποιείται» και αφού δεν μπορούν λόγω του Συντάγματος να δώσουν μπιρ παρά τα δάση και τις δασικές εκτάσεις σε ιδιώτες, φροντίζουν να δίνουν  ό,τι μπορούν. Χαρακτηριστικό το τελευταίο νομοσχέδιο των διακοσίων εξήντα τεσσάρων άρθρων (!), όπου μεταξύ άλλων προβλέπεται ότι οι εκχερσωμένες δημόσιες δασικές εκτάσεις (αυτές που ανήκουν σε όλους μας) θα συνεχίζουν να είναι υπό την εκμετάλλευση των καταπατητών τους, οι οποίοι επιβραβεύονται μάλιστα τη συνέχιση της επιδότησης από το ΟΣΔΕ ή ότι προστίθενται κατηγορίες σύνθετων τουριστικών εγκαταστάσεων ακόμη και σε απόσταση τριάντα μέτρων από τον αιγιαλό ή ότι παραχωρείται για χρήση στο Δήμο Γαλατσίου αναδασωτέα έκτασης (γύρευε για ποιο λόγο) και τόσα άλλα…

Στον αντίποδα, η αντιπολίτευση δεν φαίνεται να έχει διαμορφώσει μια ολοκληρωμένη και σαφή πρόταση για την αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών με όρους περιβαλλοντικούς και κυρίως εντός της δασοπονικής επιστήμης, παρόλο που διαθέτει ένα ισχυρό εργαλείο, το οποίο επί δικής της διακυβέρνησης συντάχθηκε, το πόρισμα Goldamer. Διακατέχεται από μία φοβική διάθεση έναντι της όποιας αλλαγής στο κατά γενική παραδοχή αποτυχημένο μοντέλο της (αερο)δασοπυρόσβεσης της χώρας μας. Η δασοπονική επιστήμη προχωρά συνεχώς και αναπτύσσει διάφορα εργαλεία, όπως αυτό της ελεγχόμενης καύσης. Εργαλεία, τα οποία στα χέρια των επιστημόνων του δάσους (δασολόγων – δασοπόνων) που σε συνεργασία με τους καταξιωμένους εγχώριους ειδικούς για τις δασικές πυρκαγιές θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικότερα τις πυρκαγιές. Οι Τομείς Περιβάλλοντος και Πολιτικής Προστασίας θα πρέπει να ξεπεράσουν την όποια εμμονή, χωρίς φόβο αλλά κυρίως με «ευήκοα ώτα» να ακούσουν τους ειδικούς, να τολμήσουν και εν όψει των εκλογών να προτείνουν.

Πόσα ακόμη πρέπει να συμβούν σε αυτή την δύσμοιρη χώρα για να μάθουν οι ιθύνοντες να ακούν αυτούς που έχουν τη γνώση; Πόσες περιουσίες θα χαθούν; Πόσους νεκρούς θα θρηνήσουμε; Πόσα πιο ακραία φυσικά φαινόμενα απόρροια της κλιματικής αλλαγής θα πρέπει να ζήσουμε;

Μπορεί ακόμη το θέμα των δασικών πυρκαγιών να μην «πουλάει», αλλά ο καιρός δεν αργεί και τότε πάλι θα χυθούν κροκοδείλια δάκρυα. Πάμε λοιπόν και φέτος για την επερχόμενη αντιπυρική και όπου βγει.

Ο πυροσβέστης της ξαπλώστρας

Πηγή

Αναδημοσιεύουμε από το ιστολόγιο Δασαμάρι SOS την τεκμηρίωση του πολλαπλού εγκλήματος που τέλεσε ο δήμος της Ραφήνας στο ορεινό Πικέρμι και το ανατολικό Πεντελικό. Δίχως αιδώ, δίχως συνείδηση, παρά μόνο με την επίφαση των άμεσων μέτρων και με μία σύμβαση που υποστήριζε οικονομικά την κλιμάκωση των δενδροκτονιών. Μία σύμβαση και μία διάτρητη μελέτη η οποία αντί να προωθεί τον ενδελεχή έλεγχο του δενδρώδους κεφαλαίου, προωθούσε την ανεξέλεγκτη επέκταση των υλοτομιών και αντίστοιχα του ...εργολαβικού ανταλλάγματος. Και οι αρμόδιοι; Το "αρμόδιο" δασαρχείο Πεντέλης; Εν λευκώ παρέδωσε στα χέρια μαινόμενων ξυλοκόπων, νεκρά και ζωντανά δέντρα, προκειμένου να μετατραπούν σε "εκταμιεύσεις" και παρακαταθήκη καταστροφής για το μέλλον του βουνού και του τόπου.

Τα πειστήρια του εγκλήματος  (από το ιστολόγιο Δασαμάρι SOS)

Πέρασαν δύο μήνες από τo έγκλημα της 19ης-20ής Ιουλίου, την πυρκαγιά που έκαψε για πολλοστή φορά το Πεντελικό βουνό και έφτασε μέχρι τη δασική έκταση Δασαμάρι. Το δασικό Δασαμάρι κάηκε απροστάτευτο, αφού αποτελούσε «γκρίζα» ζώνη για την πολιτική προστασία του Δήμου Ραφήνας. Για το έγκλημα αυτό ήδη έχει ξεκινήσει προκαταρκτική ανάκριση από εισαγγελείς ώστε να προσδιοριστούν οι ευθύνες...

Ενα δεύτερο έγκλημα ακολούθησε αμέσως μετά την πυρκαγιά, με τη γενικευμένη δενδροκτονία στα καμένα. Όπως έχουμε καταγγείλει, εργολάβοι του Δήμου Ραφήνας πετσόκοβαν ανεξέλεγκτα τα δέντρα είτε ήταν καμένα, είτε είχαν καψαλισμένο φλοιό ή φύλλωμα, είτε ήταν υγιή. Η αρμόδια δασική υπηρεσία όχι μόνο ήταν απούσα κατά τη δενδροκτονία, αλλά έδωσε και ε ν  λ ε υ κ ώ  ά δ ε ι α  στο Δήμο Ραφήνας να προχωρήσει τα καταστροφικά σχέδιά του στο ορεινό Πικέρμι.

Ήδη, μετά από δύο μήνες, εντοπίζουμε κορμούς δέντρων καρατομημένων μέχρι το επίπεδο του εδάφους, οι οποίοι αναβλασταίνουν! Δέντρα πανύψηλα, με κορμό διαμέτρου πάνω από 40 εκατοστά, υγιή και ολοζώντανα, που καρατομήθηκαν με τιμολόγιο 200€ το δέντρο [ΑΔΑ 9ΙΚ6Ω16-ΖΒΘ], επειδή έτσι ήθελαν ένας εργολάβος και ο εντολέας του. Δέντρα που θα μπορούσαν να τους είχαν κλαδέψει μόνο τα καμένα κλαδιά και να έχουν αναβλαστήσει καθ' όλο το ύψος τους, τα ισοπέδωσαν για χάρη των «σεληνιακών» οραμάτων ενός ανεύθυνου και ανίκανου δημάρχου που επιβαρύνεται με δύο πυρκαγιές στή θητεία του.

Πόσες δεκαετίες θα χρειαστούν αυτοί οι ισοπεδωμένοι κορμοί για να ξαναγίνουν δέντρα;

Οι παραπάνω φωτογραφίες πιστοποιούν το δεύτερο έγκλημα που τελέστηκε στο ορεινό Πικέρμι μετά την πυρκαγιά. Αποτελούν ατράνταχτα πειστήρια ενός εγκλήματος μαζικής δενδροκτονίας, το οποίο τελείται ατιμωρητί έως σήμερα.

Πλημμέλημα... χαρακτήρισαν την εκατόμβη του Ματιού.

Πηγή: Δασαμάρι SOS

Αναδημοσιεύουμε από την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, άρθρο της Μ. Λιλιοπούλου με τίτλο  «ΣτΕ: Κίνδυνος να “σκαλώσει” η ρύθμιση για τους δασωμένους αγρούς». Αντικείμενο του άρθρου δεν είναι η διαπίστωση της ανάγκης θέσπισης αυστηρών διατάξεων για την αποφυγή μεταβολής χρήσης εκτάσεων που έχουν δασωθεί ή έχουν ενσωματωθεί σε κάποια δασική οργανική ενότητα, αλλά το συνταγματικό κώλυμα για τη θεσμοθέτηση μίας πολύ επικίνδυνης ρύθμισης. Επικίνδυνης για τη χώρα και το μέλλον της.

ΣτΕ: Κίνδυνος να «σκαλώσει» η ρύθμιση για τους δασωμένους αγρούς

Της Μαρίας Λιλιοπούλου

Στα όρια της συνταγματικότητας με μεγάλο κίνδυνο να καταπέσει στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), όπως έχει γίνει με σειρά αντίστοιχων ρυθμίσεων στο παρελθόν, βρίσκονται οι ρυθμίσεις του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας για τους δασωθέντες αγρούς, σύμφωνα με τους δασολόγους.

Αυτό επεσήμανε ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΔΔΥ), Νικήτας Φραγκισκάκης μιλώντας σήμερα στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, η οποία εξετάζει το νομοσχέδιο κρούοντας παράλληλα τον κώδωνα του κινδύνου για επικείμενες εκχερσώσεις, οι οποίες θα οδηγήσουν σε μεγάλη αποδάσωση της χώρας σε μια εποχή μάλιστα που οι συνέπειες της κλιματικής κρίσης είναι παραπάνω από ορατές.

«Βάσει των προτεινόμενων ρυθμίσεων, θα δίνονται δημόσιες εκτάσεις σε ιδιώτες με μόνο στοιχείο μία δήλωση του Ε9 ή ένορκες βεβαιώσεις ή άλλα συμβολαιογραφικά έγγραφα χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας που να έχουν μεταγραφεί πριν 1946, όπως οριζόταν μέχρι τώρα. Ουσιαστικά μπορεί να γίνει αλλαγή χρήσης ενός πευκοδάσους και σε εκτάσεις άνω των 5 στρεμμάτων θα μπορούν να προχωρήσουν γεωργικές εκμεταλλεύσεις με όρους ασαφείς. Είναι μια παράμετρος, με την οποία επιτρέπουμε να γίνονται οι εκχερσώσεις των δασών. Αυτό είναι προβληματικό, θα δημιουργήσει παρερμηνείες και στην ουσία θα έχουμε μια αποδάσωση των δασών της Ελλάδος», σημείωσε ο κ. Φραγκισκάκης.

Υπενθυμίζεται ότι όπως αναλυτικά έγραψε το «ethnos.gr», το Ελληνικό Δημόσιο δε θα μπορεί να προβάλει δικαιώματα κυριότητας σε εκτάσεις που εμφανίζονται στις αεροφωτογραφίες του 1945, ή, εφόσον αυτές δεν είναι ευκρινείς, του 1960, με αγροτική μορφή που δασώθηκαν μεταγενέστερα, ανεξάρτητα από τη μορφή που απέκτησαν αργότερα, επί των οποίων το Δημόσιο δεν θεμελιώνει δικαιώματα κυριότητας βάσει τίτλου. Επιπλέον, πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής που έχουν εκδοθεί για τις ανωτέρω εκτάσεις ανακαλούνται ακόμη και αν τελεσιδίκησαν δικαστικά.

Η αλλαγή χρήσης μάλιστα εφόσον πρόκειται για δασική έκταση και όχι δάσος θα γίνεται απλά και γι΄αυτήν θα αρκεί ακόμα και η κατάθεση του εντύπου Ε9.

«Η ρύθμιση θα δημιουργήσει παρερμηνείς και θα έχουμε έντονη αποδάσωση της Ελλάδας. Το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο», σημείωσε ο πρόεδρος της ΠΕΔΔΥ και εξήγησε: «Με την ανάρτηση του 51% των δασικών χαρτών, είδαμε ότι έκταση 5,5% αφορούσε δασωμένους αγρούς. Αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 3,5 εκατομμύρια στρέμματα. Η ανάρτηση του συνόλου των δασικών χαρτών αναμένεται να διπλασιάσει αυτήν την έκταση φτάνοντάς την τουλάχιστον στα 6,5 εκατομμύρια, τα οποία κινδυνεύουν να αλλάξουν χρήση».

Πράγματι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του υπουργείου Περιβάλλοντος, η συνολική έκταση των δασωθέντων αγρών ανέρχεται σε περίπου 6,7 εκατομμύρια στρέμματα σε όλη την επικράτεια με περιοχές όπως η Λευκάδα να έχουν ποσοστά ρεκόρ της τάξης του 15% της συνολικής έκτασης του νησιού.

Ο κ. Φραγκισκάκης αναφέρθηκε μάλιστα και στο παράδοξο της προσπάθειας δάσωσης έκτασης 500.000 στρεμμάτων βάσει του Εθνικού Σχεδίου Αναδάσωσης, την ώρα που παράλληλα θα «τρέχει» αποδάσωση σχεδόν 7 εκ. στρεμμάτων: «Μια μεγάλη αντίφαση σε μια εποχή που η κλιματική αλλαγή μας έχει χτυπήσει την πόρτα», τόνισε ζητώντας να αποσυρθεί η εν λόγω διάταξη για περαιτέρω επεξεργασία σύμφωνα με τις συνταγματικές επιταγές.

Κι αυτό διότι – όπως προσέθεσε – η διάταξη είναι προβληματική σε δύο επίπεδα. Κινείται στο όριο της συνταγματικότητας, διότι κάνει αλλαγή της χρήσης των δασών σε αγροτικές εκτάσεις, χωρίς να υπάρχει μια πλήρης τεκμηρίωση ότι έτσι εξυπηρετείται το εθνικό συμφέρον».

Στο σημείο αυτό υπενθύμισε ότι στο παρελθόν γι΄αυτόν το λόγο είχε καταπέσει σειρά αντίστοιχων διατάξεων και συγκεκριμένα, «από το 1979 με το άρθρο 67 του 998, με το άρθρο 12 του 3208/2003, το 2014, πάλι, προσπάθεια αλλαγής, το 2017 και φτάσαμε σήμερα. Θυμίζω ότι όλες αυτές οι προσπάθειες προσέκρουσαν στο σύνταγμα και κατέπεφταν στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Πρόσφατη είναι το 2010 η αποφάση του ΣτΕ που αφορούσε το άρθρο 12, το οποίο είναι το ίδιο με το υπό συζήτηση άρθρο 80, το οποίο κατέπεσε λόγω αντισυνταγματικότητας στο ΣτΕ».

πηγή

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙ-ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ  ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ»

Ψηφίζουμε στην διαδικτυακή ψηφοφορία.

Είναι χρέος προς τη συνείδηση μας, προς τον τόπο, προς το μέλλον ολόκληρου του πλανήτη τελικά

Το νομοσχέδιο με τίτλο «Εκσυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας» που η κυβέρνηση ετοιμάζεται πυρετωδώς  να φέρει προς ψήφιση σε μια πρακτικά κλειστή βουλή λόγω καραντίνας, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να περάσει γιατί:

1. Καταργεί την ουσία της προστασίας των περιοχών Natura 2000 και προωθεί ακόμα και μεταλλευτικές δραστηριότητες και εξορύξεις υδρογονανθράκων σε περιοχές προστασίας της φύσης

2. Εκθέτει σε κίνδυνο τις προστατευόμενες περιοχές, καταργώντας την αυτοτέλεια των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔΠΠ) 

3. Επιτρέπει την καταστροφή του περιβάλλοντος στο όνομα των κατά βούληση επενδυτικών σχεδίων, εκχωρώντας τον έλεγχο των μελετών (ΜΠΕ) σε ιδιώτες και επιβάλλοντας ασφυκτικές προθεσμίες για γνωμοδοτήσεις των υπηρεσιών