Λάβαμε την παρακάτω ηλεκτρονική επιστολή από αναγνώστη ο οποίος παλιννόστησε μόλις πριν λίγο καιρό από το Λονδίνο, όπου ζούσε και εργαζόταν επί 30 σχεδόν χρόνια όπως μας πληροφόρησε . Η επιστολή αφορά το δημοτικό συμβούλιο της Ραφήνας, το οποίο ο αναγνώστης μας παρακολούθησε στις 9/2/2023. Τα όσα έζησε τον ώθησαν να μας στείλει την παρακάτω επιστολή, την οποία και δημοσιεύουμε ενυπόγραφα και με την άδεια του
Ραφήνα 11/2/2023
Ίσως ο τίτλος του παρόντος σύντομου σχολίου να περιέχει έναν βαρετό πλεονασμό. Δεν είναι όλοι οι πλεονασμοί βαρετοί. Αυτός ίσως είναι αλλά δεν με ενδιαφέρει εδώ η αισθητική του λόγου. Όπως και νά 'χει, στις 9 Φεβρουαρίου παρευρέθηκα στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ραφήνας, ως κάτοικος Ραφήνας. όπου "συζητήθηκαν" διάφορα θέματα. Το "συζητήθηκαν" δεν μπορεί στην προκειμένη να ζήσει εκτός εισαγωγικών. Διότι συζήτηση δεν έγινε.
Ο ίδιος ο Στάλιν θα εμπνεόταν από και θα χειροκροτούσε με ενθουσιασμό την άριστα σκηνοθετημένη μη-συζήτηση. Σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής της παράστασης ο δήμαρχος Ραφήνας (και Πικερμίου;). Βοηθός σκηνοθέτη, ο πρόεδρος. Δεν θα μιλήσω επί της ουσίας εδώ, δηλαδή το περιεχόμενο της ατζέντας, εξάλλου ομολογώ απερίφραστα ότι δεν έχω τις τεχνικές γνώσεις γύρω από πολεοδομικά αλλά και οικολογικά θέματα (προφανώς τα δύο αλληλοσυνδέονται με δεσμούς αδιάρρηκτους), αλλά επί της διαδικασίας.
Σταχυολογώ κάπως ιμπρεσσιονιστικά παρόλο που βαριέμαι τον ιμπρεσσιονισμό στην ζωγραφική. Μια εμφανώς αναστατωμένη κάτοικος Πικερμίου προσπάθησε να αρθρώσει την οδύνη της με την προτεινόμενη πολεοδομική μελέτη για το Πικέρμι, Δεν κατάλαβα ποιο ήταν το διακύβευμα. Αισθάνθηκα ωστόσο στο πετσί μου την απελπισία της. Δήμαρχος και πρόεδρος αλλά και κάποιοι σύμβουλοι, την αντιμετώπισαν σαν να ήταν ένα ενοχλητικό σκουπίδι που έσκασε στην καθαρή σκηνή τους να τους χαλάσει το σκηνικό. Δυο άλλοι κάτοικοι Ραφήνας που προσπάθησαν να παρέμβουν στη διαδικασία, αγανακτισμένοι και αηδιασμένοι από την αυτάρεσκη, υποκριτική, ναρκισσιστική - εγώ την λέω φασιστική - παράσταση, απειλήθηκαν ότι θα εκδιωχτούν από την αίθουσα, ότι θα καλέσουν την αστυνομία και το επικό που εκστόμισε ο δήμαρχος απευθυνόμενος στην κυρία Τ. της είπε, "Ασχημονείτε". Για το ιστορικό, η κυρία Τ δεν έριξε γιαούρτια ή μολότοφ στο πανελ, απλά εξανέστη και αναφέρθηκε στο εργοτάξιο της ΙΝΤΡΑΚΑΤ που έχει αναγερθεί δίπλα στο νεκροταφείο, δίπλα στα σχολεία και το οποίο τόσο γενναιόδωρα παραχώρησε ο δήμαρχος στην εν λόγω εταιρεία με διαδικασίες, αυστηρά μιλώντας, μη νόμιμες, αποκλείοντας κάθε διαβούλευση με τους κατοίκους και τις συλλογικότητες. Δεν κάθησα μέχρι το τέλος. Μια αίσθηση οργής και ναυτίας με κατέκλυσε και αποχώρησα κατά τις 11 μμ. Ένας συνεπής αγωνιστής/ακτιβιστής προφανώς δεν θα αποχωρούσε. Εγώ δεν είμαι και δεν προσποιούμαι ότι είμαι.
Η επίκληση της διαδικασίας από τον σκηνοθέτη και τον βοηθό του για να αποκλειστεί ουσιαστικά ο διάλογος, οι ενστάσεις, οι αντιρρήσεις, οι ανησυχίες των πολιτών, καταργεί βίαια τις πιο βασικές δημοκρατικές διαδικασίες επiβεβαιώνοντας ότι η ασχημονία της εξουσίας είναι ένας πλεονασμός. Βαρετός, αυτονόητος, άθλιος, ανατριχιαστικός, ας το κρίνει ο καθένας.
Ο αναγνώστης σας
Αλέξανδρος Κροκιδάς
