" Οι ήττες μας δεν αποδεικνύουν
Τίποτα παραπάνω από το ότι
319205339 712219783586309 2265634222543469205 n  Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Και από τους θεατές περιμένουμε
Τουλάχιστον να ντρέπονται"
                                               Μπρεχτ

Όποιος θέλει να λύσει ένα πρόβλημα, πρέπει προηγουμένως να το παραδεχτεί Κύριο

 

Αυτό που δεν θα τολμούσε να κάνει ούτε ο σκληρός δεξιός Σαμαράς, φαίνεται πως είναι αποφασισμένος να πράξει ο χαζοχαρούμενος Κυριάκος. Να έχει, δηλαδή, υπό την πρωθυπουργία του, ένα θάνατο απεργού πείνας μέσα στις φυλακές. Αυτός θα είναι ο μόνος Ευρωπαίος μετά τη μισητή Μάργκαρετ Θάτσερ, που μετά το θάνατό της στήθηκαν αυτοσχέδια πάρτυ σε όλη τη Μεγάλη Βρετανία. Αυτό θα είναι και το κοινό στοιχείο που θα τον ενώνει για πάντα με το δικτάτορα Ερντογάν. Αυτός, ο Κυριάκος δηλαδή, η Θάτσερ και ο Ερντογάν θα είναι οι ηγέτες που η θητεία τους θα έχει στιγματιστεί για πάντα από το θάνατο ενός απεργού πείνας. Όποιος και αν είναι αυτός. Ο σύγχρονος νομικός πολιτισμός τα έχει λήξει αυτά τα ζητήματα, μόνο που η συντηρητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας επιμένει να μένει προσκολλημένη σε προηγούμενους αιώνες

Πέρα από το ανθρωπιστικό μέρος του ζητήματος και πέρα από το ότι μια δημοκρατία δεν μπορεί να εκδικείται επιλεκτικά, ίσως ο ανέμελος ταξιδιώτης που έχουμε εκλέξει ως πρωθυπουργό δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι ετοιμάζεται να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου. Ασκούς που έχουν γεμίσει από τη διάχυτη αίσθηση που πλανάται στην κοινωνία πως μια μικρή ελίτ είναι που κάνει κουμάντο σ’ αυτό τον τόπο. Μια ελίτ που κάνει ό,τι γουστάρει και λογαριασμό δε δίνει σε κανέναν. Και πως αν κάποιος από την ελίτ αυτή, πιαστεί με τη γίδα στην πλάτη, είναι βέβαιο πως θα την βγάλει απολύτως καθαρή

Μια τέτοια αίσθηση ήταν αυτή που γέννησε τη 17η Νοέμβρη. Όταν κάποιοι είδαν πως από τους χουντικούς πραξικοπηματίες, ελάχιστοι ήταν αυτοί που τιμωρήθηκαν. Όταν είδαν πως οι βασανιστές της χούντας κυκλοφορούσαν ελεύθεροι και αλώβητοι. Και ήταν η δεύτερη φορά στη σύγχρονη ιστορία αυτού τόπου που η κοινωνία έβλεπε πως δεν υπήρχε τιμωρία. Ούτε οι δοσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών τιμωρήθηκαν ποτέ και ούτε αργότερα αυτοί που κατέλυσαν με τα όπλα τη δημοκρατία και βασάνισαν χιλιάδες συμπολίτες μας

Το εξοργιστικό είναι πως ακόμη και αυτά τα λόγια θεωρούνται απαγορευμένα από την κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης που ταΐζει. Λόγια που ερμηνεύουν τη γέννηση της 17ης Νοέμβρη, αλλά και λόγια που εξηγούν την αποδοχή της δράσης της από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, ειδικά τα πρώτα χρόνια της δράσης της οργάνωσης.

hungerstrike05

Όταν ερμηνεύει κανείς ένα φαινόμενο, δε σημαίνει απαραίτητα πως το δικαιολογεί,  δε σημαίνει πως θα έκανε και αυτός το ίδιο. Αυτά που είπε ο Δρίτσας προχθές, πως η ελληνική κοινωνία δηλαδή δεν ένιωσε ποτέ τρομοκρατημένη από τη δράση της 17ης Νοέμβρη (άσχετα που μετά προσπάθησε ο ίδιος να τα μαζέψει, γιατί φαίνεται πως ο Τσίπρας του τράβηξε το αυτί), ούτε ψέμα είναι, ούτε είναι ο πρώτος που τα είπε. Και ανάμεσα σε αυτούς που τα έχουν έχουν πει, ήταν και μέλη της συντηρητικής, όπως συνηθίζεται να την αποκαλούμε , παράταξης

Η Εφημερίδα των Συντακτών, σε σημερινό της άρθρο, θυμίζει παλιότερες παρόμοιες δηλώσεις στελεχών από την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας. Και μόνο το γεγονός ότι όλοι δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε με τα δικά μας λόγια και χρησιμοποιούμε λόγια άλλων, αποδεικνύει το μέγεθος του φόβου πως αυτός που θα μιλήσει θα χαρακτηριστεί αυτόματα ως οπαδός της τρομοκρατίας. Αποδεικνύει πως η ποινικοποίηση της γνώμης είναι πιο κοντά από ποτέ

Ο Αν. Παπαληγούρας, ο οποίος λίγα χρόνια αργότερα θα αναλάμβανε το υπουργείο Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση της Ν.Δ., σε άρθρο που γράφτηκε στην «Καθημερινή» στις 31.7.1988 διαπίστωνε με απογοήτευση πως ο ελληνικός λαός ανέχεται την τρομοκρατία ως πολιτική πράξη: Το κείμενο αυτό είχε γραφτεί μόλις έναν μήνα μετά τη δολοφονία από τη 17η Νοέμβρη του Αμερικανού ναυτικού ακολούθου Ουίλιαμ Νορντίν

Γράφει επ’αυτού:

«Το κράτος απέδειξε την ανεπάρκειά του και οι πολιτικές δυνάμεις την ανυπαρξία τους. Και η κοινωνία; Η κοινωνία, για μια ακόμη φορά, επέδειξε την αδιαφορία της. Αν το κράτος δεν μπορεί τίποτε το σοβαρό να κάνει, αν οι πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν τίποτε το σοβαρό να πουν, σοβαρό είναι μόνο το φαινόμενο της γενικής απάθειας, που κάνει το σύνολο της κοινωνίας μας να μοιάζει με τυμπανιαίο πτώμα που δεν αντιδρά σε τίποτα.

Στις τελευταίες, μάλιστα, τρομοκρατικές εκδηλώσεις και ειδικότερα στην περίπτωση της δολοφονίας του Αμερικανού ακολούθου, η απάθεια αυτή υποδηλώνει μια βαθύτερη - αλλά εύκολα αισθητή από όλους μας - ανοχή του κοινωνικού σώματος έναντι της τρομοκρατίας ως πολιτικής πράξης. Ανοχή, που στην ουσία ισοδυναμεί με υπόθαλψη της τρομοκρατίας. Γιατί κανένα αστυνομικό μέτρο σε μια δημοκρατική χώρα, κανένα αντιτρομοκρατικό νομοσχέδιο ή ειδικό σώμα, δεν αρκεί για να εξαρθρώσει την πολιτική τρομοκρατία, όταν το ίδιο το κοινωνικό έδαφος δεν την αποβάλλει...».

Αν κάποιος θέλει να λύσει ένα πρόβλημα, πρέπει πρώτα να το παραδεχτεί. Και το πρόβλημα, εκτός από τη δράση της 17ης Νοέμβρη, είναι και οι αιτίες που τη γέννησαν, οι οποίες εξηγούν και την ταύτιση ενός μέρους της κοινωνίας με τη δράση της. Ο Αν. Παπαληγούρας μπορούσε τουλάχιστον να το δει. Ο δικός μας , ο ανέμελος πρωθυπουργός, δε θέλει ούτε να βλέπει ούτε να ακούει. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που διαχειρίζεται την πανδημία. Στα τυφλά

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)
Τελευταία τροποποίηση στις Σάββατο, 02 Οκτωβρίου 2021 22:51

Προσθήκη σχολίου

Σιγουρευτείτε πως έχετε εισάγει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες με το σύμβολο (*). Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

Youtube Playlists

youtube logo new

Χρήσιμα

farmakia

HOSPITAL

youtube logo new

© 2022 Atticavoice All Rights Reserved.