της Μαρίας Νάτση

"Υπάρχει μια βαναυσότητα, μία εμπορευματοποίηση της πολιτιστικής και  περιβαλλοντικής κληρονομιάς "

"Οι άστεγοι εκδιώχθηκαν από το λιμάνι  πριν την έναρξη της τουριστικής περιόδου, λες και ήταν περιβαλλοντικά απορρίμματα"

Η Δήμητρα Βήνη, Διευθύντρια στη Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας του Νοσοκομείου Νίκαιας και συνιδρύτρια του Παρατηρητηρίου Πειραϊκής, μιλάει στη Μαρία Νάτση για τους άστεγους του Πειραιά και την επέκταση του λιμανιού στην Πειραϊκή. Μια επέκταση τρομακτική, που προορίζεται να μετατρέψει τον Πειραιά από Πόλη σε Πύλη και να διώξει τους κατοίκους του

Ένα εκτενές μέρος της συνομιλίας, μπορείτε να διαβάσετε στο κείμενο που ακολουθεί

Ανατολικά του λιμανιού του Πειραιά, ξεδιπλώνεται η Πειραϊκή χερσόνησος με τα περίφημα βράχια της στο χρώμα της ώχρας. 

Μνήμες αιώνων συνυπάρχουν αρμονικά στους όρμους της.

Η εκκλησία της Παναγίτσας με το Χριστό βρέφος να κρατάει ένα ρόδο Αμάραντο, η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, ο τάφος του Θεμιστοκλή και τα Μακρά Τείχη.

Σε αυτόν τον τόπο μεγάλωσε η Δήμητρα Βήνη, Παιδίατρος, Διευθύντρια στο τμήμα Μεσογειακής Αναιμίας του Νοσοκομείου Νίκαιας, με σπουδές στη Δημόσια Υγεία και τα χρόνια νοσήματα. Συγγραφέας και συνιδρύτρια του Παρατηρητηρίου Πειραϊκής.

Ο λόγος της  χωρίς περιστροφές, ευθύς και διεισδυτικός. Μου θυμίζει τις ατίθασες ακτίνες του ηλίου που δε διστάζουν να τρυπήσουν τα σύννεφα και να βουτήξουν στη θάλασσα, μπολιάζοντας με φως αναρίθμητες σταγόνες νερού. 

Έτσι είναι κι ο λόγος κάποιων ανθρώπων,  μπόλιασμα φωτός.

Μας μίλησε για την ενασχόλησή της με τους άστεγους που έβρισκαν καταφύγιο μέσα στο λιμάνι.

«Οι άστεγοι εκδιώχθηκαν με εντολή του Εισαγγελέα προς τον Οργανισμό Λιμένος πριν την έναρξη της τουριστικής περιόδου, λες και ήταν περιβαλλοντικά απορρίμματα. Έχουν σκορπίσει σε διάφορα σημεία, με αποτέλεσμα οι ΜΚΟ να δυσκολεύονται να τους εντοπίσουν για να τους βοηθήσουν.

Οι περισσότεροι από αυτούς είναι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, λίγο πριν την σύνταξη, δεν είναι εξαρτημένοι από ουσίες και προσπαθούν κατά το δυνατόν να παραμένουν αόρατοι. Αρκετοί από αυτούς λαμβάνουν την πενιχρή εθνική σύνταξη των 390 ευρώ. Οι περισσότεροι δεν γίνονται δεκτοί στις δομές αστέγων καθώς υπάρχουν  συγκεκριμένα κριτήρια  όπως για παράδειγμα να είναι δημότης Πειραιά, να μην έχει προβλήματα υγείας, να μην λαμβάνει καμία απολύτως σύνταξη.

Κάτι που είναι εντυπωσιακό είναι ότι δεν ζητιανεύουν. Δε θα τους δεις ποτέ να στέκονται σε μια γωνιά και να ζητιανεύουν ...

Δυστυχώς δεν υπάρχει καμία μέριμνα από το Δήμο για  όσους δεν μπορούν να μπουν στις δομές. Κάποιες φορές το λιγοστό βιός τους  (κουβέρτες, ρούχα, έγγραφα), που το κουβαλούν σε καροτσάκι, πετιέται στα σκουπίδια όταν απομακρύνονται για λίγο για να πάρουν συσσίτιο.

Θα ήθελαν πολύ να μπορούν να βρουν ένα μικρό δωμάτιο ή έστω ένα χώρο, ένα παλιό μαγαζί να το νοικιάσουν και να μείνουν μέσα, όμως είναι αδύνατον. Αφενός μεν η σύνταξη αυτή δεν επαρκεί, αφετέρου υπάρχει μεγάλη στεγαστική κρίση στην περιοχή.

Στον Πειραιά υπάρχει η άνθηση του real estate. Γίνονται μεγάλες επενδύσεις ξενοδοχειακών ομίλων, ντόπιων και ξένων. Υπάρχει το Piraeus Gate και το project μετανάστευσης. Αυτές όμως  είναι κατ' ευφημισμόν λέξεις που κρύβουν άλλα πράγματα. Στο project μετανάστευσης, φέρνουν ψηφιακούς νομάδες, κάνοντας το λεγόμενο gentrification (= «εξευγενισμός»,  αναφέρεται στις χωρικές και κοινωνικές διαδικασίες αναδιάρθρωσης υποβαθμισμένων περιοχών της πόλης). Στους χώρους της παλιάς βιομηχανικής ζώνης γίνονται τεράστιες επενδύσεις με πολλές κατοικίες, καφέ, γυμναστήρια και άλλες  υπηρεσίες και εγκαθιστούν ψηφιακούς μετανάστες, δηλαδή άτομα που εργάζονται για εταιρείες και προτιμούν να μένουν σε μια χώρα σαν τη δική μας γιατί είναι πιο φθηνή η διαβίωση. Έτσι αποδομείται ο παλιός γνώριμος αστικός ιστός, δηλαδή ο Πειραιώτης με το μηχανουργείο του ή με το μαγαζάκι του που πουλούσε αγκίστρια. Αυτά πλέον έχουν τελειώσει»

Η Δήμητρα Βήνη είναι συνιδρύτρια στο Παρατηρητήριο Πειραϊκής, το οποίο είναι μια  πρωτοβουλία πολιτών με κύριο στόχο την προστασία  της πολιτισμικής κληρονομιάς και του Περιβάλλοντος. Εναντιώνεται σθεναρά στην επέκταση του λιμανιού στην Πειραϊκή. Όπως μας ανέφερε, σχεδιάζεται η χρήση της Πειραϊκής για τον ελλιμενισμό των κρουαζιερόπλοιων "Γκοτζίλα" , δηλαδή γιγαντιαίων κρουαζιερόπλοιων χωρητικότητας 7000 ατόμων . Οι βυθοκορήσεις, δηλαδή οι  εργασίες εκβάθυνσης του πυθμένα της θάλασσας  ελέγχονται στενά από το  παρατηρητήριο Πειραϊκής  καθώς απελευθερώνουν τοξικά απόβλητα και βαρέα μέταλλα που ήταν παγιδευμένα στον πυθμένα.  Ακτομηχανικές μελέτες για τις επιπτώσεις της επέκτασης  στις ακτογραμμές δεν υπάρχουν. Παράλληλα,  η πολιτιστική κληρονομιά κινδυνεύει. Ο χώρος  γύρω από το ταφικό μνημείο του Θεμιστοκλή απειλείται, καθώς γίνονται υποθαλάσσιες εκσκαφές σε σημεία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος.

«Πρόκειται για βιασμό της φύσης. Η περιοχή είναι πανέμορφη και είναι και ο μοναδικός ελεύθερος χώρος που έχουμε. Ο Πειραιάς είναι τσιμεντοποιημένος, δεν έχει πάρκα ούτε πλατείες. Τη θάλασσα είχαμε για διέξοδο. Κανείς δεν ξέρει μέχρι πού θα φτάσει η επέκταση του λιμανιού. Πόσο θα συνεχίσει να επεκτείνεται;»

Στα πλαίσια της συμφωνίας παραχώρησης του λιμανιού στην Cosco, υπήρχαν υποσχέσεις  για μια σειρά ανταποδοτικών-εξισορροπιστικών έργων ( κυκλοφοριακά, περιβαλλοντικά) ως περιβαλλοντική και κοινωνική ανταπόδοση στον Πειραιά .

«Εκτός από κάποιες επιταγές που δίνει Χριστούγεννα και Πάσχα η Cosco - δίνουν κάποια κοτόπουλα, ίσως να ντύνουν και κάποια ομάδα, δίνουν και κάποιο ποσό για το φωτισμό  όπως έδινε πάντα ο ΟΛΠ και είναι αυτά που χρωστάει στο Δήμο - δεν υπάρχει κάτι άλλο. Πολιτισμικά επίσης, δεν υπήρξε  αναβάθμιση. Το αντίθετο, χαθήκανε πολλά πράγματα καθώς παραχωρήθηκε μια δημοτική περιουσία 140 στρεμμάτων που λέγεται "Παλατάκι". Εκεί βρίσκονται όλα τα ερείπια του αρχαίου κονώνειου τείχους, πλέον οι πόρτες κλείδωσαν και δεν έχουμε πρόσβαση στο χώρο. Η Cosco είχε αναλάβει την υποχρέωση να αναδείξει το τείχος και όχι μόνο δεν το έκανε,  αλλά το χρησιμοποίησε σαν προβλήτα διακίνησης των αυτοκινήτων. 3.500 αυτοκίνητα μεταφέρθηκαν το χειμώνα στο Αρχαίο Τείχος. Το έκαναν τρεις φορές. Ποτέ δεν παραιτούνται από ένα αίτημα, το αποσύρουν και το επαναφέρουν  αργότερα. Αν δεν είναι ώριμο σήμερα, θα είναι ώριμο αύριο ή μεθαύριο, έτσι σκέφτονται. Για αυτό πρέπει να είμαστε πάντα σε επαγρύπνηση»

Ποιά είναι όμως η θέση του Δήμου;

«Ο δήμαρχος Πειραιά συμμετέχει στο συμβούλιο της Cosco ως πρόσωπο, όχι ως δήμαρχος, χωρίς δικαίωμα ψήφου αλλά με μισθό. Πώς μπορεί να έχει ανεξάρτητη βούληση όταν υπάρχει κάτι τέτοιο; Είναι μια ισορροπία δύσκολη, δε συμφωνείτε;»

Στα πλαίσια παραχώρησης του λιμανιού, υπήρξε η υπόσχεση για 10.000 νέες θέσεις εργασίας.

«Αυτά είναι αστειότητες» μας απαντάει. «Όλοι γνωρίζουμε ότι οι συνθήκες εργασίας στο λιμάνι είναι συνθήκες γαλέρας. Όταν έγινε το τραγικό εργατικό δυστύχημα και  διαμελίστηκε ο εργάτης Δημήτρης Δαγκλής, η αντίδρασή τους ήταν, βάλτε τον σε σακούλα και συνεχίστε τη δουλειά. Μέσα σε μία ώρα υπήρξε μια πολύ μεγάλη απεργία, μία πολύ μεγάλη πορεία με τη συμπαράσταση όλου του κόσμου και από Αθήνα. Πραγματικά όταν κάτι αξίζει, η κοινωνία κινητοποιείται. Είναι εκπληκτικό το πόσο γρήγορα συνέρρευσε ο κόσμος στο Ικόνιο στις εγκαταστάσεις της Cosco. Μέρα νύχτα γινόταν η απεργία και υπήρχε κόσμος που συμπαραστεκόταν, γιατί ήταν δίκαιο."

Μας λέει επίσης  ότι στη γειτονική Δραπετσώνα -που παλαιότερα ήταν ένας δήμος με τον Πειραιά- έχει εγκατασταθεί από το 2005 μια εταιρεία πετρελαιοειδών, μέσα σε μια ζώνη που αρχικά είχε εξαιρεθεί από την πώληση του λιμανιού. Πλέον και ο δήμος Δραπετσώνας και ο δήμος Κερατσινίου με την επέκταση του λιμανιού, έχουν χάσει την πρόσβασή τους στη θάλασσα. Είναι παραθαλάσσιοι δήμοι χωρίς πρόσβαση στη θάλασσα! Η εταιρεία πετρελαιοειδών βρίσκεται μέσα στον οικιστικό ιστό και υπήρξαν έντονες αντιδράσεις των κατοίκων, ενώ πολλοί επιστημονικοί φορείς όπως το Αστεροσκοπείο το ΑΠΘ, το Πανεπιστήμιο Πειραιά έκαναν μετρήσεις, στις οποίες διαπιστώθηκαν ιδιαίτερα αυξημένες τιμές βενζολίου. Το βενζόλιο είναι μια ιδιαίτερα καρκινογόνος και λευχαιμιογόνος ουσία. Παρ' όλα αυτά η εταιρεία συνεχίζει τη λειτουργία της μέσα στον οικιστικό ιστό.

«Όπως καταλαβαίνετε, βράζουμε σε ένα τοξικό καζάνι στον Πειραιά»

Υπάρχουν δημοσιεύματα που αναφέρουν ότι πρόσφατα η κυβέρνηση απελευθέρωσε νομικά την Cosco από τους  ευρωπαϊκούς όρους λειτουργίας  ως προς το περιβάλλον, την εργασία και τον ανταγωνισμό.

Οι Ευρωπαίοι δεν θεωρούν το λιμάνι του Πειραιά Ευρωπαϊκό λιμάνι, όπως μας λέει η Δήμητρα Βήνη. Σε Ευρωπαϊκό forum που πραγματοποιήθηκε για την εγκληματικότητα στα λιμάνια, τον Πειραιά δεν τον συμπεριέλαβαν.  Θεωρούν ότι είναι  λιμάνι της Cosco, κινέζικο.

«Ξέρετε, είμαστε πρώτοι στη διακίνηση κοκαΐνης στην Ευρώπη. Έχουν γίνει μελέτες από Πανεπιστήμια του εξωτερικού όπως για παράδειγμα από την ερευνήτρια εγκληματολόγο Anna Sergi»

Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, αρχικά η πλειοψηφία των κατοίκων του Πειραιά ήταν θετική προς την πώληση του λιμανιού και ειδικά οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι μικροεπιχειρηματίες και οι άνεργοι. Από το 2019 άρχισε η μεταστροφή αυτού του κλίματος με την κοινωνία, όχι μόνο του Πειραιά αλλά και της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου, να αντιδρά τόσο στον τρόπο λειτουργίας όσο και στην επέκταση του λιμανιού. Πλέον υπάρχουν αντιδράσεις και από τους λιμενεργάτες και τους ναυπηγοεπισκευαστές.

«Να είμαστε ειλικρινείς, υπήρχε μια κακοδιαχείριση του ΟΛΠ, πολύ έντονη. Με συμμορίες, με μαφίες, με προνομιούχους κακοδιαχειριστές με μεγάλους μισθούς. Οι τοπικές κοινωνίες τα ήξεραν αυτά. Οπότε όταν είδαν ότι αυτό τελειώνει, χάρηκαν  και σκέφτηκαν ότι επιτέλους θα γλιτώσουμε από όλα αυτά. Και στο κάτω κάτω, ας έρθουν και κάποιοι νοικοκύρηδες όπως οι Κινέζοι, να γίνει μια νέα αρχή στο λιμάνι και να βρουν και κάποιοι άνθρωποι δουλειά που δεν ανήκαν στα γνωστά κυκλώματα. Όμως τι έγινε; Η Cosco πήρε μια τοπική εταιρεία, η οποία τοποθέτησε τους ίδιους ανθρώπους. Συνέχισε λοιπόν την ίδια γραμμή, με τους ίδιους ανθρώπους να διοικούν το λιμάνι. Η κοινωνία τα αντιλήφθηκε όλα αυτά όπως και την επέκταση του λιμανιού.

Εμείς αναδείξαμε την καταπάτηση της πολιτιστικής κληρονομιάς, την μετατροπή της περιοχής σε βιομηχανική ζώνη, την καταστροφή της Πειραϊκής, το καρκινογόνο black carbon των πλοίων, το βενζόλιο της εταιρείας πετρελαιοειδών...μιλήσαμε και είπαμε την αλήθεια για το τι συμβαίνει και η κοινωνία άρχισε να αντιδρά.

Ο Δήμος κράτησε άλλη στάση. Όταν τέθηκε προς έγκριση  η μελέτη Περιβαλλοντικών όρων για το master plan του Πειραιά, όλοι οι παραλιμένιοι δήμοι το απέρριψαν, όμως ο δήμος Πειραιά, πονηρά σκεπτόμενος, πήρε μεν αρνητική θέση  για τα μάτια του κόσμου,  όμως την απόφαση που έλαβε δεν την έστειλε στη  διαβούλευση ως όφειλε, επικαλούμενος ολιγωρία των υπηρεσιών. Κατόπιν η μελέτη πηγαίνει στο Περιφερειακό Συμβούλιο το οποίο επίσης την καταψήφισε καθώς η απόφασή του είναι γνωμοδοτική και όχι εκτελεστική, οπότε είναι μια γνώμη που τη λένε με το αζημίωτο .

Όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση, προσφύγαμε πρόσφατα γιατί δύτες-μέλη του Παρατηρητηρίου Πειραϊκής βούτηξαν στη θάλασσα στο εργοτάξιο και διαπίστωσαν ότι όλα ήταν κατεστραμμένα, μπετά σπασμένα, σίδερα οξειδωμένα όλα μέσα σε δύο χρόνια και τα μπλόκια κεσόν (caisson) αδειασμένα από το περιεχόμενό τους, το οποίο είναι τοξικό.

Κάναμε καταγγελία στο Ευρωκοινοβούλιο με τη βοήθεια και την παρουσία  του Καθηγητή Θαλάσσιου Περιβάλλοντος  κ.Τσελέντη και υποστήριξη  του ΚΚΕ το οποίο κατέθεσε και δικό του ξεχωριστό έγγραφο, του κ. Φαραντούρη του ΣΥΡΙΖΑ και της Πλεύσης Ελευθερίας.

Ενώ αρχικά το Παρατηρητήριο Πειραϊκής ξεκίνησε προσπαθώντας να προστατέψει την Πειραϊκή, πλέον τα ζητήματα που προκύπτουν είναι πάρα πολλά .

Για παράδειγμα ο δήμος πήρε 25 εκατομμύρια για να αναπλάσει δύο χιλιόμετρα της Πειραϊκής.

Αλήθεια πώς σας φαίνεται το ποσό;

Μάλιστα ο μελετητής είχε την ιδέα  να βάλει πάνω στα περίφημα βράχια της Πειραϊκής μια σιδερένια πεζογέφυρα για τους τουρίστες. Κάναμε έναν μεγάλο αγώνα και το αποτρέψαμε. Έχουμε καταθέσει εργασίες και για την απειλή των ακτών καθώς δεν υπάρχει ακτομηχανική μελέτη. Όσον αφορά την ατμοσφαιρική ρύπανση τοποθετήσαμε οι ίδιοι, με σκάλα και με δικά μας έξοδα, μετρητές ρύπων (οξειδίων του αζώτου), σε διαφορετικά σημεία και τα αποτελέσματα τα παρουσιάσαμε σε συνέδριο. Αντίστοιχες μετρήσεις με το ίδιο πρωτόκολλο διενεργήθηκαν και σε άλλες 14 ευρωπαϊκές πόλεις, όμως αυτές ήταν επιδοτούμενες ενώ η δική μας έγινε με δικά μας έξοδα. Το αποτέλεσμα της συγκριτικής μελέτης είναι ότι ο Πειραιάς είναι το πιο ρυπασμένο λιμάνι με αυτά τα συγκεκριμένα οξείδια του αζώτου. Με την ίδια σκάλα, το ίδιο αυτοκινητάκι και με δική μας χρηματοδότηση, μετρήσαμε τους ρύπους του βενζολίου στη Δραπετσώνα.

Είναι αυτό που ονομάζουμε η Επιστήμη των πολιτών .

Επίσης η ηχορύπανση είναι κάτι που δεν μπορώ να σας περιγράψω, είναι τρομερό να προσπαθείς να κοιμηθείς το καλοκαίρι  με ανοικτά παράθυρα και να είναι αδύνατον εξαιτίας της φασαρίας και της μουσικής των κρουαζιερόπλοιων. Αναγκάζεσαι να τα σφραγίσεις όλα και να ανοίξεις air condition.

Υπάρχει αισθητική ρύπανση,  οπτική ρύπανση καθώς ανοίγεις  το πρωί το παράθυρό σου και  αντικρίζεις τα κρουαζιερόπλοια που είναι μεγάλα σαν πολυκατοικίες και φυσικά η φωτορύπανση.

 Όλα αυτά επηρεάζουν όχι μόνο τη φυσική υγεία αλλά και την ψυχική .

 Έπειτα υπάρχει το θέμα της κυκλοφορίας. Δεν μπορούμε να κυκλοφορήσουμε. Δεν  υπάρχουν κατάλληλοι δρόμοι και οι υπάρχοντες είναι γεμάτοι με πούλμαν και με mini van που σταθμεύουν παντού.

Επίσης η υπερθέρμανση....ξέρετε τι σημαίνει να ζεις σε μια γειτονιά που είναι δέκα κρουαζιερόπλοια ελλιμενισμένα; Καταστρέφεται το μικροκλίμα της περιοχής.

Όλα αυτά είναι μέσα στη γειτονιά μας.

Οι γειτονιές, έχουν διαλυθεί.

Ζούμε σε μια πόλη αβίωτη.

Σε αυτή την πόλη δεν μπορείς να ζήσεις. Για αυτό και τα ξενοδοχειακά project έχουν την ονομασία Piraeus  Gate (πύλη)

Την θέλουνε Πύλη, δεν την θέλουν Πόλη.

Για αυτό πλέον όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν είμαστε υπερβολικοί αλλά έχουμε δίκιο. Το δίκιο μας είναι αναγνωρίσιμο από το σύνολο του κόσμου, ο οποίος  στηρίζει με όποιον τρόπο μπορεί, τις προσπάθειες»

Το κύριο επιχείρημα που προβάλλεται είναι η Ανάπτυξη και το Εθνικό Συμφέρον. Υπάρχει εθνικό συμφέρον όταν οι τοπικές κοινωνίες όχι απλά δεν ευημερούν, αλλά δυστυχούν; Και ποιο είναι το κίνητρο που σας ωθεί να δίνεστε με τόσο πάθος στα κοινά; ρωτήσαμε τη Δήμητρα Βήνη

«Η οικονομική ανάπτυξη λίγων, είναι η δυστυχία των άλλων .

Υπάρχει δυστυχώς μια βαναυσότητα, μια κακοποίηση, μια αδιαφορία, μια εμπορευματοποίηση της πολιτιστικής και της περιβαλλοντικής κληρονομιάς.

Το κίνητρο είναι να υπερασπιστείς την πατρίδα σου, τον τόπο σου, να υπερασπιστείς τη ζωή σου»

Ο 2ος μεγαλύτερος ποταμός της Αττικής απειλείται να εξαφανιστεί από τον χάρτη. Το Μεγάλο Ρέμα που εκβάλλει στη Ραφήνα, με κλάδους από την Πεντέλη και τον Υμηττό, διατρέχει τα Σπάτα, την Παλλήνη και το Πικέρμι. Ένα πλημμυρικό έργο το απειλεί, σκοτώνει το οικοσύστημά του και επιτείνει τις πλημμύρες. Το έργο ξεκίνησε με τις μπουλντόζες της INTRAKAT να εισβάλλουν στην κοίτη του Μεγάλου Ρέματος στις 24/4/2023. Η άμεση κινητοποίηση των κατοίκων ματαίωσε την εισβολή την επόμενη μέρα —προς το παρόν.

Πρόκειται για την 3η πράξη στο χρονικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος.

1η πράξη. Η COSCO απαιτεί χώρο για την επέκτασή της στο λιμάνι του Πειραιά και μεταφορά των επιβατηγών πλοίων στo λιμάνι της Ραφήνας. Το κράτος-υπηρέτης (της κάθε COSCO) αναλαμβάνει την υλοποίηση του σχεδίου, επιβάλλοντάς το με όποιο κόστος σε εμάς από τη θέση τού κράτους-αφέντη. Φορέας υλοποίησης το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, με το οποίο συντάσσεται η δήθεν αυτοδιοίκηση —η Περιφέρεια Αττικής και ο Δήμος Ραφήνας. Η καραμπόλα της καταστροφής ξεκινά.

2η πράξη. Υπερμεγέθυνση του λιμανιού της Ραφήνας, κατασκευή επέκτασης της Αττικής Οδού και του Προαστιακού Σιδηρόδρομου που θα «εκβάλλουν» στη Ραφήνα. Εκεί όπου εκβάλλει και το Μεγάλο Ρέμα. Τον απαιτούμενο χώρο τον κλέβουν από τα πλημμυρικά πεδία του ρέματος στην πεδιάδα των Σπάτων και στις παραρεμάτιες περιοχές στην Παλλήνη, το Πικέρμι, τη Ραφήνα.

Παράπλευρες συνέπειες: Υποβαθμίζουν τη ζωή στη Ραφήνα, μετατρέπουν χωμάτινες γεωργικές αδόμητες εκτάσεις σε δομημένες (βιομηχανίες, φαραωνικό εργοστάσιο λυμάτων, νέα εμπορικά κέντρα, logistics κ.λπ.). Τσιμέντα που καταργούν την απορρόφηση των υδάτινων όγκων των ρεμάτων. Ο κίνδυνος πλημμυρών εκτοξεύεται για τη Ραφήνα.

3η πράξη. Επιχείρηση καταστροφής του ίδιου του ποταμού με τη μετατροπή του σε οχετό ομβρίων, εγκιβωτίζοντας 17 χλμ. κοίτης και πρανών με τσιμέντα και συρματοκιβώτια (διευθέτηση). Στις 24/4/2023 ήταν η πρώτη μέρα υλοποίησης του έργου. Δίνεται αγώνας να είναι και η τελευταία. Ήδη εκκρεμεί προσφυγή κατοίκων και φορέων στο ΣτΕ για την οριοθέτηση της πλημμυρικής ζώνης (ο καθορισμός της οποίας οφείλει να προηγείται των τεχνικών έργων διευθέτησης).

Παράπλευρες απώλειες: Αφανίζουν το οικοσύστημα της εκβολής (χιλιάδες δέντρα, 150 είδη πουλιών, ψάρια και χέλια —κάποια είδη υπό εξαφάνιση), ένα θεσμικά προστατευόμενο υδατόρεμα: «Ιδιαίτερου Περιβαλλοντικού Ενδιαφέροντος» (με Π.Δ.) ενταγμένο στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2000/60/ΕΚ ως «περιοχή που προορίζεται για την προστασία οικοτόπων και ειδών». Εντείνουν τον κίνδυνο πλημμυρών για τους παραρεμάτιους κατοίκους, αφού θα φτάνει στη Ραφήνα μεγαλύτερος όγκος νερού (λόγω εξαφάνισης της βλάστησης και των χωμάτινων επιφανειών που απορροφούν τα νερά) και μάλιστα με μεγάλη ταχύτητα (αφού το ποτάμι θα μετατραπεί σε χτισμένο οχετό).

Είναι φανερό ότι τα ποτάμια δεν χωρούν στον χάρτη της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η φύση και οι άνθρωποι —ως μέρος της— είναι αναλώσιμα για την καπιταλιστική κερδοφορία. Όμως, οι αντιστάσεις μας θα στέκονται εμπόδιο, μέχρι την κατάργηση αυτού του συστήματος που εξολοθρεύει τα οικοσυστήματα και τις ζωές μας.

Να σταματήσει το πλημμυρικό έργο που θα πνίξει τη Ραφήνα, με πρώτα θύματα ντόπιους και μετανάστες στις παρόχθιες αυθαίρετες κατοικίες. Απομάκρυνση και μετεγκατάσταση των παραρεμάτιων κατοίκων που κινδυνεύουν —ακόμη περισσότερο μετά από τα έργα διευθέτησης.

Επαναφορά του δέλτα της εκβολής στη φυσική του κατάσταση και μόνο σημειακές τεχνικές παρεμβάσεις στις στενώσεις του ποταμού λόγω των ανθρωπογενών παρεμβάσεων.

Προστασία των δασικών εκτάσεων στα ορεινά και αναδασώσεις για να συγκρατούνται οι υδάτινοι όγκοι.

Έξω οι μπουλντόζες από το οικοσύστημα του ρέματος.
Η γη δεν είναι φέουδο του καπιταλισμού. Δίνουμε χώρο στο νερό.
Επαναφορά ρεμάτων και ποταμών στη φυσική τους κατάσταση.

13/5/2023

ανεξάρτητη πρωτοβουλία πολιτών Δασαμάρι S.O.S.

Πηγή : https://dasamarisos.blogspot.com/

Σήμερα άνοιξαν οι διεθνείς πτήσεις προς 14 περιφερειακά αεροδρόμια της Ελλάδας και με την ευκαιρία αυτή θυμηθήκαμε πως η διαχείριση των αεροδρομίων αυτών ανήκει στην εταιρεία Fraport Greece, μια κοινοπραξία της οποίας οι μέτοχοι είναι η μητρική γερμανική εταιρεία Fraport AG με ποσοστό 73,4%, ο επενδυτικός όμιλος fund Marguerite, με έδρα το Λουξεμβούργο και με ποσοστό 10% και ο Όμιλος Κοπελούζου με ποσοστό 16,6%. Αξίζει να σημειωθεί πως η μητρική γερμανική εταιρεία Fraport δεν είναι και τόσο ιδιωτική, καθώς στο διοικητικό συμβούλιο της βρίσκονται τρεις εκπρόσωποι του ομοσπονδιακού κράτους της Έσσης, δύο εκπρόσωποι της πόλης της Φρανκφούρτης και ένας εκπρόσωπος της Κεντρικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Ειδικά η πολιτεία της Έσσης εμφανίζεται να έχει ποσοστό 31,4% της Fraport AG.

Αυτή είναι λοιπόν η γερμανική , κρατική κατά ένα μεγάλο ποσοστό, εταιρεία που διαχειρίζεται 14 αεροδρόμια της Ελλάδας και η οποία, όπως διαβάζουμε, προτίθεται να διεκδικήσει αποζημίωση 175 εκατομμυρίων ευρώ από το ελληνικό Δημόσιο για διαφυγόντα κέρδη λόγω πτώσης τζίρου που προκάλεσε η πανδημία του κορονοϊού