Αυτά διαβάζαμε για τη Fraport και θυμηθήκαμε πως και η κινεζική εταιρεία COSCO δεν είναι ιδιωτική εταιρεία, αλλά κρατική κινεζική εταιρεία στην οποία έχει παραχωρηθεί η διαχείριση του λιμανιού του Πειραιά, του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας και της Ανατολικής Μεσογείου.

Το ελληνικό κράτος πουλάει εδώ και δεκαετίες τον εαυτό του και με μεγάλη προθυμία τον αγοράζουν άλλα κράτη, όπως η Κίνα και η Γερμανία. Ας προσθέσουμε, δε, στα παραπάνω και την πρόσφατη συμφωνία του ελληνικού κράτους με τις Ηνωμένες Πολιτείες για επέκταση της χρήσης των ελληνικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων από τις αμερικανικές δυνάμεις σε πιο μόνιμη βάση σε Λάρισα, Βόλο και Αλεξανδρούπολη  και έχουμε μια πιο πλήρη εικόνα του ξεπουλήματος που συντελείται

Κατόπιν αυτών, αναζητήσαμε το διαδίκτυο την προέλευση του όρου Μπανανία, καθώς οι συνειρμοί  διαδέχονταν  ο ένας τον άλλον.  Ο όρος χρησιμοποιήθηκε  για πρώτη φορά το 1904 σε ένα βιβλίο του Ο. Χένρι, ενός Αμερικανού συγγραφέα. Από την Ονδούρα όπου διέμενε καταδιωκόμενος από τις αρχές του Τέξας για υπεξαίρεση χρημάτων, ο Χένρι έγραψε για μια ''μικρή, παραθαλάσσια δημοκρατία της μπανάνας''. Μια δημοκρατία μόνο κατ΄όνομα, δυσλειτουργική, στην οποία τα ξένα συμφέροντα ήταν  που έκαναν κουμάντο.

Η χώρα που περιέγραφε ο Χένρι ήταν η Ονδούρα. Σιγά-σιγά όμως, ο όρος κατέληξε να περιλαμβάνει όλες τις χώρες της Κεντρικής Αμερικής στις οποίες δραστηριοποιούνταν η αμερικανική εταιρεία που έφερε το όνομα United Fruit Company και η οποία είναι ο πρόγονος της σημερινής Chiquita Banana.  Η United Fruit Company υπήρξε ο μεγαλύτερος οικονομικός- και όχι μόνο - δάκτυλος των ΗΠΑ στις χώρες αυτές.   Η αμερικανική εταιρεία  ήλεγχε τους σιδηροδρόμους των χωρών αυτών και παράλληλα διέθετε δικό της στόλο,  ώστε να ελέγχει τη μεταφορά του προϊόντος και να μην υπάρχει κανένας μεσολαβητής στη διακίνηση της μπανάνας. Αυτό, όμως, που κυρίως φρόντιζε ήταν ο έλεγχος των κυβερνήσεων. Μέσω κυβερνήσεων-μαριονετών που τοποθετούσε η ίδια, εξασφάλιζε προνόμια, όπως την παραχώρηση τεράστιων γεωργικών εκτάσεων, μηδενική φορολογία και εκμετάλλευση των λιμανιών και των σιδηροδρόμων

Η Κολομβία, η Γουατεμάλα, ο Παναμάς, η Κούβα, η Νικαράγουα ήταν κάποιες από τις χώρες που υπέφεραν από την πολιτική της U.F.C. εταιρείας. Τα μεν κράτη της Κεντρικής Αμερικής είχαν μηδενικά κέρδη, ενώ οι λαοί τους υπέφεραν από τις άθλιες συνθήκες εργασίας, τα εξαιρετικά χαμηλά ημερομίσθια αλλά και την αγριότητα με την οποία αντιμετωπίζονταν οι απεργιακοί αγώνες τους.  Μία τέτοια μεγάλη απεργία των εργαζομένων στην U.F.C στην Κολομβία το 1928  περιγράφει ο Gabriel Garcia Marquez στο μυθιστόρημά του «Εκατό χρόνια μοναξιά». Στην απεργία αυτή οι εργάτες απαιτούσαν την καθιέρωση της οκτάωρης εργασίας και εξαήμερης εργασίας και επιπλέον διαμαρτύρονταν για την πολιτική της εταιρείας να τους πληρώνει με κουπόνια που  μπορούσαν να εξαργυρωθούν μόνο σε καταστήματα της UFC. Οι απεργίες αυτές έμειναν στην ιστορία ως «η σφαγή της μπανάνας». 

Τέλος, κάθε φορά που η αμερικανική εταιρεία  ένιωθε ότι απειλούνταν τα συμφέροντά της πραγματοποιούνταν αποβάσεις αμερικανών πεζοναυτών και επιβολές δικτατορικών καθεστώτων που αντικαθιστούσαν τα παλιά

Αφήνοντας τις Μπανανίες της Λατινικής Αμερικής, επιστρέφουμε στη Μπανανία της Ευρώπης και δεν μπορούμε να μη θυμηθούμε πως αυτή η χώρα – από τη στιγμή της δημιουργίας της ήδη  - είχε αποφασίσει να είναι μία υποτελής χώρα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως τα τρία πρώτα ελληνικά κόμματα που δημιουργήθηκαν ήταν το «αγγλικό», το «γαλλικό» και το «ρωσικό» διαγκωνιζόμενα μεταξύ τους για το ποια από τις τρεις χώρες θα αναλάμβανε την προστασία και εποπτεία της χώρας.   

Μια Μπανανία ήταν ανέκαθεν αυτή η χώρα. Πόσο μάλλον τώρα που έχει πρωθυπουργό τον Mr Bean και υπουργό Ανάπτυξης τον Χατζηαβάτη

Πηγές

mixanitouxronou.gr

tanea.gr

https://el.wikipedia.org/wiki/Fraport

www.kathimerini.gr

www.avgi.gr