Ο αγώνας μας συνεχίζεται μέχρι την τελική δικαίωση:
Οι παραλίες μας θα μείνουν ανοιχτές στους πολίτες

Συντονιστικό Αγώνα για Ελεύθερες Παραλίες

 

Δημοσιεύουμε την ανακοίνωση του Συντονιστικού Αγώνα για Ελεύθερες Παραλίες  που ακολούθησε τη συνέντευξη τυπου που παραχώρησε από κοινού με τον δήμαρχο Σαρωνικού Δ. Παπαχρήστου. όπως δημοσιεύτηκε στη σελίδα του Συντονιστικού στο facebook

 Το βίντεο της εκδήλωσης (προχωρηστε το στο 31:54 που ξεκινάει η συνεντευξη)

Δημήτρης Παπαχρήστου: «Οι ενέργειες μας δεν έχουν κομματικό χαρακτήρα. Απευθύνουμε δημόσια και διαρκή πρόσκληση σε όλα τους πολιτικούς φορείς και τα πολιτικά πρόσωπα να σταθούν στο πλευρό μας».

 

Την αποφασιστικότητά τους να συνεχίσουν να αγωνίζονται με κάθε μέσο μέχρι την τελική δικαίωση των αιτημάτων τους για απρόσκοπτη, ανεμπόδιστη πρόσβαση στο παραλιακό μέτωπο της περιοχής, αποσαφήνισαν σε κοινή συνέντευξη τύπου ο δήμος Σαρωνικού και το Συντονιστικό του Αγώνα για Ελεύθερες Παραλίες.

Στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα δημοτικού συμβουλίου του δημαρχείου Σαρωνικού, ο δήμαρχος Σαρωνικού Δημήτρης Παπαχρήστου και οι εκπρόσωποι του Συντονιστικού για Ελεύθερες Παραλίες Γιώργος Βήχας, Χρήστος Κοτσιρέας και Στέλλα Κόλλια εμφανίστηκαν αποφασισμένοι να παλέψουν  για όσα ανήκουν στους πολίτες και εξυπηρετούν το κοινωνικό σύνολο, γίνονται, ωστόσο,  έρμαιο συναλλαγών και ανίερων συμφωνιών εδώ και 30 χρόνια.

Στη συνέντευξη αναλύθηκαν διεξοδικά όλα τα επιχειρήματα του Δήμου και του Συντονιστικού, αναδείχθηκε η δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο Δήμος καθώς δρομολογείται ο παντελής αποκλεισμός του παραλιακού μετώπου του και υπογραμμίστηκε ο κίνδυνος το δημόσιο αγαθό των ελεύθερων παραλιών να χαθεί. Τονίστηκε δε ότι ο αγώνας δεν θα σταματήσει μέχρι να βρεθεί μια λύση που θα σέβεται όλους τους πολίτες και το Σύνταγμα.

Οι δηλώσεις του Δημάρχου

«Σ’ αυτό τον αγώνα έχουμε αφήσει τις κομματικές μας ταυτότητες σπίτι. Γιατί σπίτι μας είναι ο Σαρωνικός και γι’ αυτόν αγωνιζόμαστε», σημείωσε ο Δήμαρχος δίνοντας τον χαρακτήρα των κινητοποιήσεων και των ενεργειών ενημέρωσης που έχουν γίνει όλο αυτό το διάστημα».

Και συνέχισε:  «Ο αγώνας μας εξελίσσεται σε τρείς άξονες: τον πολιτικό, τον νομικό και τον κινηματικό. Από την πρώτη στιγμή, στις αρχές Αυγούστου, που εμφανίστηκαν οι μπουλντόζες της ΕΤΑΔ για να γκρεμίσουν το μικρό αμφιθέατρο που βρίσκεται δίπλα στην παραλία Πεύκο, ανοίγοντας το δρόμο της απόδοσης του παραλιακού μας μετώπου στα επιχειρηματικά συμφέροντα, δείξαμε ότι δεν αιφνιδιαζόμαστε. Όσοι νόμιζαν ότι με αυτούς τους τρόπους θα εμπόδιζαν την αντίδρασή μας, έκαναν λάθος», υπογράμμισε ο δήμαρχος Σαρωνικού Δημήτρης Παπαχρήστου κατά την τοποθέτησή του. Και πρόσθεσε: «Είμαστε τυχεροί γιατί από την πρώτη στιγμή στάθηκε στο πλευρό μας το Συντονιστικό για «Ελεύθερες Παραλίες», δίνοντας μαζί μας τον ίδιο κοινό αγώνα για τη διασφάλιση αυτονόητων κοινωνικών δικαιωμάτων. Για εμάς είναι αδιανόητο να δρομολογείται η εφαρμογή μιας σκανδαλώδους σύμβασης και να μην λαμβάνεται υπόψη ο λαός και το δημόσιο συμφέρον».

Ο Δημ. Παπαχρήστου ευχαρίστησε, κατά την ομιλία του, όλους όσους στήριξαν και στηρίζουν τις δυναμικές κινητοποιήσεις δημοτών, πολιτών και όλων όσων αγωνίζονται για τις παραλίες και δεσμεύτηκε ότι οι ακτές θα παραμείνουν ανοιχτές και προσβάσιμες. 

Στη συνέχεια ο συνεργάτης δικηγόρος του δήμου Παλαιολόγος Παλαιολόγου αναφέρθηκε στο νομικό οπλοστάσιο, δίνοντας παράλληλα μεγάλη βαρύτητα στην μαζικοποίηση του αγώνα:

«Υπάρχει απόφαση του ΣτΕ που δικαιώνει τον δήμο όμως η Πολιτεία έβγαλε νόμο για να τον παρακάμψει. Είναι ευχής έργον το γεγονός ότι οι προσπάθειες του δήμου έχουν τόσο μεγάλη απήχηση. Ο δήμος και οι πολίτες έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να προστατεύουν το φυσικό περιβάλλον, ενεργείτε λοιπόν σύμφωνα με τους κανόνες της νομιμότητας».  

Υπενθυμίζεται πως ο Δήμος Σαρωνικού είχε απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση σε όλους τους πολιτικούς φορείς και τα κοινοβουλευτικά κόμματα, προκειμένου να ενημερωθούν. Στη σημερινή συνέντευξη τύπου παρευρέθηκαν η Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου, οι βουλευτές της Νέας Αριστεράς Θεανώ Φωτίου και Νάσος Ηλιόπουλος και ο εκπρόσωπος του ΑΝΤΑΡΣΥΑ Κώστας Τουλγαρίδης (για τις δηλώσεις των πολιτικών παρακαλούμε ακολουθείστε τον σύνδεσμο (το ανωτέρω βίντεο)

Οι θέσεις του Συντονιστικού Αγώνα «Ελεύθερες Παραλίες»

Ο Χρήστος Κοτσιρέας, εκπρόσωπος του Συντονιστικού Αγώνα «Ελεύθερες Παραλίες» αναφέρθηκε στο αναφαίρετο δικαίωμα των πολιτών για ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες: «Το δικαίωμα που περιφρουρούμε αυτή τη στιγμή είναι ύψιστο και μείζον. Βαφτίζουν ως “δημόσιο συμφέρον” μια σύμβαση του 2003 που φέρει την υπογραφή υπουργού που κλείστηκε φυλακή για διαφθορά! Αυτή η σύμβαση παραχωρεί σε επιχειρηματία δυο παραλίες έναντι 15.000 ευρώ το χρόνο! Αυτό, το ονομάζουν “δημόσιο συμφέρον” εμείς το ονομάζουμε “δημόσια καταστροφή».

Για τη δημιουργία του Συντονιστικού Αγώνα «Ελεύθερες Παραλίες» μίλησε η Στέλλα Κόλλια. «Το Συντονιστικό γεννήθηκε μέσα από την αγωνία και την οργή του κόσμου που δεν θέλησε να αντιδράσει παρορμητικά αλλά οργανωμένα, στην προοπτική υφαρπαγής των παραλιών του. Καθημερινά οργανώνουμε εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις περιφρουρώντας τα δικαιώματά μας και εκφράζοντας την κάθετη αντίθεσή μας στα δρομολογούμενα σχέδια. Το κίνημά μας επεκτείνεται και γίνεται γνωστό και διεθνώς καθώς έχουμε ήδη έρθει σε επαφή με κινήματα της Ισπανίας και του Μεξικού που μας στηρίζουν». H ίδια, αποκάλυψε ότι ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος θα τελέσει τον Αγιασμό της νέας σχολικής χρονιάς, σε μια από τις επίμαχες παραλίες.

Ο Γιώργος Βήχας, επίσης εκπρόσωπος του Συντονιστικού, αναφέρθηκε εκτενώς στην ιδιαίτερη περιβαλλοντική αξία των παραλιών τονίζοντας ότι πρόκειται για περιοχές που πρέπει να διαφυλαχθούν καθώς συγκεντρώνουν, σύμφωνα με έκθεση του ΕΛΚΕΘΕ, μεγάλης αξίας λιβάδια Ποσειδωνίας και αποτελούν χώρους ωοτοκίας θαλάσσιας χελώνας. «Πολύ δυνατό μας όπλο», σημείωσε, «είναι ο μαχητικός δήμαρχος, είναι όμως και η ενότητα, η έλλειψη φόβου και η πεποίθηση ότι ο τελικός μας στόχος θα κερδηθεί γιατί είναι δίκαιος. Συστρατευόμαστε όλοι μαζί και είμαστε σίγουροι ότι η απόφαση να κερδίσουμε, είναι κοινή», πρόσθεσε. «Ο αγώνας μας έχει αρχίσει να γνωστοποιείται και στο εξωτερικό. Την αρχή έκανε γερμανική εφημερίδα και αναμένονται σχετικά δημοσιεύματα σε γαλλόφωνες ελβετικές εφημερίδες και σε ιταλικά μέσα», κατέληξε.

Η συνέντευξη ολοκληρώθηκε, με τους παριστάμενους να δίνουν την υπόσχεση ότι ο αγώνας για ελεύθερες παραλίες θα κερδηθεί.

Η ΛΑΡΚΟ διαθέτει τα μεγαλύτερα κοιτάσματα νικελίου κοβαλτίου που βρίσκονται σε ευρωπαϊκό έδαφος και έχει τις δυνατότητες να είναι μία από δέκα μεγαλύτερες παραγωγούς σιδηρονικελίου στον κόσμο. Η ανάπτυξή της ανακόπηκε, καθώς οι εκάστοτε διοικήσεις επέδειξαν ασυγχώρητη αδράνεια και ολιγωρία, αγνοώντας για παράδειγμα τη δυνατότητα καθετοποίησης της παραγωγής και "θάβοντας" τη μέθοδο της υδρομεταλλουργίας, που ανέπτυξε το 2006 το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και η οποία έδινε τη δυνατότητα διαχωρισμού νικελίου και κοβαλτίου.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αποφάσισε την ιδιωτικοποίησή της. Η διαδικασία ιδιωτικοποίησης της βιομηχανίας ΛΑΡΚΟ μαζί με τα μεταλλευτικά δικαιώματα που αυτή κατέχει, όδευε προς ολοκλήρωση. Η συμφωνία προέβλεπε  την εξαγορά με μόλις 6 εκατομμύρια ευρώ των μεταλλείων της Εύβοιας, της Καστοριάς και της Λάρυμνας - δηλαδή το σύνολο των κοιτασμάτων νικελίου και κοβαλτίου όλης της Ελλάδας - ενός λιγνιτωρυχείου στα Σέρβια, δύο οικισμών, του  εργοστασιακού συγκροτήματος της Λάρυμνας και του λιμανιού της, καθώς και έναν πρότυπο ΧΥΤΑ που κόστισε πάνω από 40 εκατομμύρια ευρώ

Όμως, τη Δευτέρα 5/8/2024 το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών ανακοίνωσε και επίσημα αυτό που η αγορά πιθανολογούσε εδώ και μήνες: πως οι διαγωνισμοί για την πώληση των  περιουσιακών στοιχείων της ΛΑΡΚΟ καθώς και των μεταλλευτικών δικαιωμάτων του Δημοσίου ,ακυρώνονται, καθώς ο προτιμητέος επενδυτής που είχε αναδειχθεί (ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και AD Holdings) γνωστοποίησε ότι απέσυρε το ενδιαφέρον του 

Σύμφωνα με το υπουργείο οικονομικών "η κυβέρνηση σε συνεργασία με το ΤΑΙΠΕΔ, θα προχωρήσει στην επισκόπηση και -αν κριθεί απαραίτητο- στην επανασχεδίαση της δομής της συναλλαγής με σκοπό την προκήρυξη νέου διαγωνισμού με στόχο την εξεύρεση βιώσιμης λύσης"

Οι εργαζόμενοι από την πλευρά τους αναφέρουν, ως πιθανό αίτιο της απόσυρσης,   όρους και  περιορισμούς που υπήρχαν στη συμφωνία, όπως ο όρος για διατήρηση της υφιστάμενης παραγωγικής διαδικασίας , εικάζοντας ότι με το νέο διαγωνισμό θα αρθούν και οι τελευταίοι  περιοριστικοί όροι

Η απόσυρση του επενδυτή έρχεται τεσσεράμισι χρόνια μετά τον Φεβρουάριο του 2020, οπότε και η εταιρεία τέθηκε σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης. Και όλα αυτά, σχεδόν δύο χρόνια από την ανάδειξη προτιμητέου επενδυτή

Όλα αυτά τα χρόνια, οι εργαζόμενοι ζουν μέσα σε ένα καθεστώς αβεβαιότητας που έρχεται να επιτείνει ο κυβερνητικός εμπαιγμός με "προγράμματα απασχόλησης και αποκατάστασης των απολυμένων" από τη ΔΥΠΑ και την κυβέρνηση. Δεν εγκαταλείπουν όμως και συνεχίζουν τον αγώνα για την επιβίωση, στους σκοτεινούς καιρούς που η χώρα ξεπουλά και τους τελευταίους (αλλά μοναδικούς και υπερπολύτιμους για όλον τον κόσμο) φυσικούς της πόρους.

Η Attica Voice επισκέφθηκε τη Λάρυμνα στις 21 Ιουλίου, λίγες ημέρες πριν την ανακοίνωση της απόσυρσης ενδιαφέροντος από τον προτιμητέο επενδυτή (= αγοραστή) και συνομίλησε με το γραμματέα του Σωματείου εργαζομένων της #ΛΑΡΚΟ, Δημήτρη Παπαϊωάννου.

Η συζήτηση αποκάλυψε πολλές πλευρές της εμβληματικής αυτής απόπειρας ξεπουλήματος της βαριάς βιομηχανίας της χώρας μαζί με τον ορυκτό πλούτο που αυτή διαχειρίζεται και εκμεταλλεύεται. Η αποβιομηχάνιση της χώρας είναι η μία μόνο όψη ενός εγκλήματος που επιχειρείται από τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ, να παρουσιαστεί ως "η μόνη λύση" σε ένα αδιέξοδο που οδήγησαν τη χώρα αυτοί που σχεδιάζουν τώρα και το ξεπούλημα του φυσικού της πλούτου.

Ακολουθεί η συζήτηση με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και το σχετικό βίντεο

 

 

Κύριε Παπαϊωάννου καλημέρα, είστε ο Γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, ευχαριστούμε πάρα πολύ για τη φιλοξενία εδώ στη Λάρυμνα στα γραφεία του σωματείου σας.

Γνωρίζουμε - και διορθώστε με αν κάνω λάθος  - ότι η ΛΑΡΚΟ είναι μία από τις 5 μεγαλύτερες παραγωγούς σιδηρονικελίου παγκοσμίως, ενώ τα αποθέματα νικελίου και κοβαλτίου που διαθέτει είναι της τάξεως των 130 εκατομμυρίων τόνων. Ταυτόχρονα έχει διαμορφωθεί μία ενεργειακή οικονομία στην οποία τόσο το νικέλιο όσο και το κοβάλτιο θεωρούνται κρίσιμες ορυκτές πρώτες ύλες. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν μέσα σε αυτό το ενεργειακό οικονομικό πλαίσιο και με αυτόν τον ορυκτό πλούτο , η ΛΑΡΚΟ να μην είναι κερδοφόρα;

Καταρχάς, όντως η ΛΑΡΚΟ είχε φτάσει σε αυτή την παγκόσμια κατάταξη ως παραγωγός σιδηρονικελίου . Πλέον όμως, λόγω των μέτρων που αποφασίστηκαν κατά τη διαδικασία της «εξυγίανσης» και εκκαθάρισης, έχει ανασταλεί οποιαδήποτε παραγωγική δραστηριότητα και άρα δεν είναι πλέον σε αυτή τη θέση ως παραγωγός. Είχε όμως μία δυναμική της τάξεως των 20.000 τόνων ετησίως με τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις, κάτι που θα την έβαζε όντως στην 1^η δεκάδα, αν σκεφτούμε ότι το 2021 οι Ηνωμένες Πολιτείες παρήγαγαν 18.000 τόνους και ήταν ένατες στην παγκόσμια κατάταξη. Είχαμε λοιπόν  τις δυνατότητες να είμαστε πιο ψηλά από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην παραγωγή.

Όντως η συζήτηση γύρω από το νικέλιο και το κοβάλτιο έχει τραβήξει το παγκόσμιο ενδιαφέρον και πλέον ο διεθνής στόχος για την πράσινη μετάβαση απαιτεί μεγάλες ποσότητες νικελίου και κοβαλτίου. Μην ξεχνάμε ότι είναι δύο εκ των 5 βασικών μετάλλων για την παραγωγή μπαταριών σε ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα μαζί με το λίθιο και άλλα. Και η  Ελλάδα όντως έχει το πλεονέκτημα να είναι η μοναδική χώρα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κατέχει κοιτάσματα λατεριτών  (Σ.Σ ο λατερίτης είναι ένας τύπος εδάφους πλούσιος σε σίδηρο και αλουμίνιο. Οι συγκεκριμένοι λατερίτες περιέχουν επίσης ποσότητες νικελίου και κοβαλτίου)

 

Τα κοιτάσματα αυτά πού βρίσκονται;

Τα πρώτα ήταν στον Αϊ Γιάννη Βοιωτίας, δίπλα στη Λάρυμνα και ένας από τους λόγους που το εργοστάσιο δημιουργήθηκε εδώ ήταν αυτός. Το επόμενο ήταν στην Εύβοια και το άλλο στην Καστοριά, αλλά υπάρχουν αναφορές για εμφανίσεις μέχρι και στην Πάρνηθα. Δε συνεχίστηκαν οι μεταλλευτικές έρευνες για να ξέρουμε ακριβώς την έκταση των κοιτασμάτων. Σίγουρα, μία βασική αρχή της μεταλλευτικής έρευνας είναι ότι όσο ψάχνεις βρίσκεις, όμως οι έρευνες έχουν διακοπεί εδώ και πολλά χρόνια. Τα γνωστά βέβαια κοιτάσματα είναι της τάξεως που προσδιορίσατε.

Το χαρακτηριστικό των ελληνικών κοιτασμάτων είναι ότι είμαστε πλούσιοι σε φτωχά κοιτάσματα, δηλαδή ενώ είναι της τάξεως περίπου του 1 τοις εκατό σε περιεκτικότητα, ταυτόχρονα είναι πάρα πολλά. Βέβαια, ένα κοίτασμα έχει και οικονομικές προεκτάσεις, είναι οικονομοτεχνικός όρος και εννοώ ότι πριν 10 χρόνια άλλη ήταν η έννοια του οικονομικά εκμεταλλεύσιμου. Μετά από 5 χρόνια ή 10 , αυτό μεταβάλλεται και αυτό συνδέεται , με την παραγωγή, την σπανιότητα, την τεχνολογία, τις εφαρμογές που μπορεί να προκύψουν‧ γεωπολιτικοί παράγοντες επίσης επιδρούν σε αυτό. Μην ξεχνάμε ότι η Ευρώπη είναι εξαρτημένη. Παρά το γεγονός ότι τεχνολογικά υπερέχει και πρωτοστατεί στον τομέα των νέων τεχνολογιών -  στην πράσινη μετάβαση ίσως να είναι και από τους πρώτους εμπνευστές - είναι όμως τρομερά εξαρτημένη όσον αφορά τις πρώτες ύλες για να μπορέσει να το υποστηρίξει. Μάλιστα έχουν προχωρήσει σε διάφορες συμφωνίες και δράσεις συντονισμού με τελευταία απόφαση τις ποσοστώσεις εισαγωγών που θα πρέπει να έχουν, συγκεκριμένους στόχους όσον αφορά την αξιοποίηση των δικών τους κοιτασμάτων προκειμένου να αντιμετωπίσουν αυτή την έλλειψη πρώτων υλών. Μέρος αυτού του παζλ είναι η ΛΑΡΚΟ

 

Γιατί η ΛΑΡΚΟ δεν κατάφερε να είναι κερδοφόρα;

Υπήρχαν περίοδοι που ήταν. Δεν υπήρχε μία σταθερή κατάσταση, όπως αρέσκονται να λένε διάφοροι που αναπαράγουν κάτι που δεν είναι αλήθεια. Άρα, ακόμα και αν το δούμε με τους δικούς τους όρους, με όρους ισολογισμού, υπήρχαν περίοδοι που ήταν κερδοφόρα. Σίγουρα η στρατηγική που εφάρμοσαν στην ΛΑΡΚΟ δεν ήταν στρατηγική ανάπτυξης. Δεν έγιναν οι απαραίτητοι εκσυγχρονισμοί, ενώ αυτό που δεν κάναμε ως χώρα - και εκεί βρισκόταν η λύση του προβλήματος - ήταν η καθετοποίηση της παραγωγής προκειμένου να παράγεις ανοξείδωτο χάλυβα εδώ στη χώρα. Και με όρους εθνικού συμφέροντος, ήταν εγκληματικό που δεν έγινε. Χωρίς καθετοποίηση της παραγωγής, την προστιθέμενη αξία την καρπώνονταν τα μονοπώλια του ανοξείδωτου χάλυβα που ήταν στις ισχυρές οικονομίες, όπως της Γερμανίας

 

Σου παίρνουν δηλαδή φτηνά την πρώτη ύλη και σου φέρνουν ακριβότερα τα προϊόντα.

Επί της ουσίας αυτό ήταν. Κάποτε σου έπαιρναν το μετάλλευμα, για παράδειγμα στη γερμανική κατοχή. Μετά κατέληξαν ότι για 1,8 ή 2 τοις εκατό ο τόνος σε νικέλιο δεν συμφέρει να μεταφέρεις το χώμα –μετάλλευμα έξω. Οπότε μπήκες σε μία πρώτη φάση καθετοποίησης,  να παράγεις εδώ το μέταλλο και να το εξάγεις έξω. Αλλά τελικά, εκεί που είναι η ουσία και τα λεφτά, η αξία και οι περισσότερες θέσεις εργασίες, δηλαδή στην περαιτέρω καθετοποίηση και την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα , αυτό δεν έγινε ποτέ.

 

Ήταν λοιπόν οι πολιτικές τους που εμπόδισαν την ανάπτυξη της ΛΑΡΚΟ

Οι πολιτικές και οι γεωπολιτικές. Τη δεκαετία του ’80 ο Μποδοσάκης δεν ήταν χαζός να μην ξέρει ό τι όλη η αξία ήταν στην καθετοποίηση της παραγωγής και την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα. Όχι μόνο το ήξερε, αλλά είχε κάνει και πειράματα και είχε παράξει 50 τόνους ανοξείδωτου χάλυβα, εξαιρετικής ποιότητας αλλά δεν προχώρησε ποτέ.

 

Γιατί δεν προχώρησε;

Γιατί υπήρχε και η Ένωση άνθρακα - χάλυβα

 

Και το εμπόδισε;

Προφανώς. Είναι αυτό που είπε πρόσφατα ένας καθηγητής του Πολυτεχνείου σε μία επιστημονική ημερίδα που κάναμε σχετικά με τη ΛΑΡΚΟ. Πως «η λύση είναι εκεί, αλλά τα λόμπι δε σε αφήνουν». Διότι ειδικά στην κατηγορία του ανοξείδωτου χάλυβα, τα λόμπι είναι πολύ ισχυρά. Το αντιλαμβάνομαι, αλλά δεν συμβιβάζομαι με αυτή την ιδέα

 

Υπήρχε επίσης η ιδέα από το 2006 για μετάβαση από την πυρομεταλλουργία -που δεν δίνει τη δυνατότητα στη Λάρκο διαχωρισμού του κοβαλτίου από το νικέλιο και ούτε τη δυνατότητα νομίζω για παραγωγή καθαρού νικελίου- στη μετάβαση στην υδρομεταλλουργία.  Πρόκειται για μία διεθνώς αναγνωρισμένη, πρωτοποριακή μέθοδο του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου,  η οποία ήταν στοχευμένη στα δικά μας κοιτάσματα λατεριτών και έδινε τη δυνατότητα τόσο του διαχωρισμού του κοβαλτίου από το νικέλιο, όσο και της παραγωγής καθαρού νικελίου. Μάλιστα εφαρμόστηκε και πιλοτική μονάδα εδώ στη Λάρυμνα. Τι συνέβη, απέτυχε; Γιατί δεν έγινε επένδυση σε αυτόν το τομέα; Διότι, από ό,τι διαβάσαμε, θα εκτόξευε τα κέρδη της ΛΑΡΚΟ μία τέτοια στροφή

Και μόνο το γεγονός ότι έκανες κερδοφόρο ένα μέρος των κοιτασμάτων  που δεν μπορούσε να τα αξιοποιήσεις αλλιώς γιατί ήταν πολύ φτωχά και με αυτή την μέθοδο τα άχρηστα κοιτάσματα τα μετέτρεπες σε πλούτο, αυτό και μόνο έπρεπε να αρκεί για να συγκεντρώσουν τις προσπάθειές τους στην αξιοποίηση αυτής της μεθόδου. Πράγματι δημιουργήθηκε μία πιλοτική μονάδα με συνεργασία Πολυτεχνείου, ΙΓΜΕ και ΛΑΡΚΟ

 

Πήγε καλά αυτό; Είχε αποτελέσματα;

Κατ’αρχάς, δεν ολοκληρώθηκε. Κάποια στιγμή την μπαζώσανε άρον άρον. Μάλιστα, ο πρόεδρος της εταιρείας εκείνη την περίοδο ήταν ο κ. Δασκαλάκης. Ήταν πρόεδρος στη ΛΑΡΚΟ επί σειρά ετών, διορισμένος από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και έπαψε τα καθήκοντά του επί Νέας Δημοκρατίας. Εκείνη λοιπόν την περίοδο, όχι απλά το εμπόδισαν, αλλά δεν το άφησαν να λειτουργεί ούτε για ακαδημαϊκούς λόγους, δηλαδή για να έρχονται έστω οι μεταλλειολόγοι και γεωλόγοι να βλέπουν αυτή τη μέθοδο. Και όμως την μπάζωσαν, παρόλο που είναι εφαρμόσιμη μέθοδος και ήδη εφαρμόζεται από εταιρεία του εξωτερικού.

Έχει μια αξία να πούμε και το εξής. Τώρα ο κ. Δασκαλάκης συμμετέχει σε έναν εκ των ομίλων της κοινοπραξίας που θα αγοράσει τη ΛΑΡΚΟ. Ο κ .Δασκαλάκης που τότε, ως πρόεδρος της ΛΑΡΚΟ, έθαψε τη μέθοδο, πριν από τρία χρόνια έκοβε κορδέλες στην Κύπρο, πηγαίνοντας να εφαρμόσει την μέθοδο σε βιομηχανία παραγωγής χαλκού. Είναι λοιπόν μία αντίφαση αυτό, ο ίδιος που την θάβει ως πρόεδρος στη ΛΑΡΚΟ, τώρα να την αναδεικνύει για τα συμφέροντα μιας ιδιωτικής εταιρείας

 

Καταλαβαίνουμε ότι οι πολιτικές των διοικήσεων δεν είχαν στόχο την ανάπτυξη

Είχαν έναν τυχοδιωκτικό χαρακτήρα, οι κυβερνήσεις διόριζαν συγκεκριμένους με ημερομηνία λήξης

 

Έχουν γίνει κατά καιρούς αναφορές στη διοίκηση του κ. Σκρέκα, σε προεκλογικές προσλήψεις…

Οι προσλήψεις δεν ήταν από μόνες τους πρόβλημα. Ήταν παιδιά που ήδη δούλευαν στη ΛΑΡΚΟ. Είναι λάθος αυτή η τοποθέτηση. Αυτά τα παιδιά δούλευαν σε εργολαβικό καθεστώς και απλά έγιναν μονιμοποιήσεις. Ήταν αίτημα όλων των εργαζομένων να μονιμοποιηθούν γιατί, εγώ που ήμουν μόνιμος και εσύ που δεν ήσουν, είχαμε την ίδια δουλειά αλλά εσύ είχες λιγότερα δικαιώματα, κάτι που δεν ήταν ούτε δίκαιο, ούτε σωστό. Ήταν από τους πιο εκμεταλλευόμενους εργαζόμενους, ήταν εργαζόμενοι δεύτερης κατηγορίας.

 

Από το 2020 και μετά μπήκατε σε ειδικό καθεστώς διαχείρισης, οι μισθοί συνέχισαν να καταβάλλονται από το κράτος και ανέρχονται στο ποσό των 120 εκατομμυρίων ευρώ, κάτι που οδήγησε υπουργούς, όπως τον κύριο Χατζηδάκη, να χαρακτηρίζει την ΛΑΡΚΟ ως την πιο προβληματική της χώρας και να κάνει δηλώσεις, όπως ότι επιτέλους βάζουν τέλος στο μπάχαλο που δημιουργήθηκε όλα αυτά τα 30 χρόνια. Ποιοι το κάνανε αυτό το μπάχαλο; Τι συνέβη από το 2020 και μετά, όσον αφορά στη λειτουργία και την παραγωγή της ΛΑΡΚΟ, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στην πληρωμή των μισθών;

Ο κύριος Χατζηδάκης έχει σε ένα σημείο δίκιο. Η ΛΑΡΚΟ έχει πράγματι παθογένειες και τις παθογένειες τις έχει γιατί τη ΛΑΡΚΟ τη διοικούσαν οι ¨Χατζηδάκηδες¨. Είτε μιλάμε για αυτόν καθ’αυτόν, είτε μιλάμε για τον Σταϊκούρα, είτε μιλάμε συνολικά για τους υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας και των άλλων κυβερνήσεων που πέρασαν, γιατί το κράτος έχει πάντα συνέχεια. Άρα λοιπόν έχει δίκιο ο Χατζηδάκης, αλλά θα πρέπει πρώτα να κοιτάζεται στον καθρέφτη όταν τα λέει αυτά. Ειδικά ο συγκεκριμένος, που με τις σούπερ δυνάμεις του για τις οποίες καμαρώνει, έχει καταφέρει να κάνει σε διάφορους τομείς της οικονομίας και του πλούτου της χώρας ζημία. Ο κύριος Χατζηδάκης λοιπόν, επειδή η  ΛΑΡΚΟ δεν πάει καλά, επειδή ρυπαίνει και επειδή έχει όλες αυτές τις ευαισθησίες, έρχεται λέει να εξυγιάνει και να καθαρίσει. Να τελειώσει με αυτή την παθογένεια και να βάλει σε τάξη τη ΛΑΡΚΟ. Και τι κατάφερε; Από το 2020 καταργήθηκε η παραγωγή. Πήρε 5 καμίνια, 4 περιστροφικές, παραγωγή 1.600 τόνων εκείνη την περίοδο με δυνατότητα να φτάσει τους 1.800 και παρέδωσε μηδέν. Πήρε πάνω από 1000 θέσεις εργασίας, πάνω από 12.000 ΑΦΜ αν βάλεις και τους εργολαβικούς και τους μικροεργολάβους γύρω από τη ΛΑΡΚΟ και αυτή τη στιγμή είμαστε μηδέν, γιατί από την Τρίτη και οι τελευταίοι εναπομείναντες, γύρω στους 700, είμαστε απολυμένοι. Αυτός είναι ο λογαριασμός

 

Το 2020 πόσοι ήσασταν;

Μαζί με τους εργολαβικούς, ξεπερνούσαμε τα 1200 άτομα. Συνολικά, μιλάμε για μία δραστηριότητα που συνδέει 12.000 ΑΦΜ γιατί είναι οι προμηθευτές και μία σειρά επαγγελματιών που συνδέονται με τη λειτουργία της ΛΑΡΚΟ

 

Σε ποιους πωλείται η ΛΑΡΚΟ;

Στην κοινοπραξία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ – ΑD Holdings

 

Έναντι ποιού ποσού;

6 εκατομμύρια στο σύνολο

 

Ένα ποσό δηλαδή, σαν αυτό που δίνεται για έναν μικρομεσαίο Ευρωπαίο ποδοσφαιριστή.

Στη δική μας περίπτωση, με έξι εκατομμύρια παίρνει τα δικαιώματα νικελίου και κοβαλτίου όλης της Ελλάδας , δύο οικισμούς σαν αυτόν που βλέπετε

 

Συγνώμη, μία διευκρίνιση. Και της Εύβοιας και της Καστοριάς και της Λάρυμνας;

Ναι. Και ένα λιγνιτωρυχείο στα Σέρβια

 

Τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε τα αγοράζει; Είναι μίσθωση για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, είναι άδεια παραχώρησης μεταλλευτικών δικαιωμάτων για πόσο καιρό;

Είναι άδεια παραχώρησης εκμετάλλευσης. Στα μεταλλεία επ’ αορίστου, στο εργοστάσιο μίσθωση‧ δε θυμάμαι ακριβώς, πιθανόν για 100 χρόνια

Άρα τα μεταλλευτικά δικαιώματα όλης της χώρας που είναι τα μοναδικά στην Ευρώπη, το λιγνιτωρυχείο στα Σέρβια, 2 οικισμούς, όλο το εργοστασιακό συγκρότημα της Λάρυμνας, το λιμάνι του συγκροτήματος με τους γερανούς

Άδεια για βιομηχανική δραστηριότητα, έναν πρότυπο ΧΥΤΑ εδώ κοντά που υποτίθεται ότι είχε σχεδιαστεί για την εναπόθεση της σκουριάς. Δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ για αυτό, αλλά έχει όλα τα τεχνικά χαρακτηριστικά να συγκεντρώσει απορρίμματα όλης της Ελλάδας. Μπορεί να αξιοποιηθεί και να είναι προσοδοφόρο

 

Η ΛΑΡΚΟ μάλιστα είχε κάνει και πολύ μεγάλη επένδυση για αυτόν τον ΧΥΤΑ.

Ναι, γύρω στα 40 εκατομμύρια , δε θυμάμαι το ακριβές ποσό. Και έχει και άδεια επέκτασης. Τα παλιοσίδερα μόνο να πάρεις του εργοστασίου, η αξία είναι μεγαλύτερη

 

Από τα 600 εκατομμύρια που είναι το χρέος, τα 136 εκατομμύρια αφορούν πρόστιμο της ευρωπαϊκής ένωσης, μαζί με τις προσαυξήσεις, λόγω παράνομης κρατικής ενίσχυσης διότι δεν υποβλήθηκε σχέδιο εξυγίανσης και ανάπτυξης όπως προβλεπόταν.

Όσον αφορά στο πρόστιμο των 136 εκατομμύρια ευρώ, δεν οφειλόταν ακριβώς σε κρατική ενίσχυση αλλά σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και δανεισμό και το πρόστιμο επιβλήθηκε  επειδή δεν τηρήθηκε το απαιτούμενο πρότυπο που ακολουθείται σε ανάλογες περιπτώσεις

 

Ποιος δεν τήρησε το απαιτούμενο πρότυπο;

Η κυβέρνηση. Το χρέος όμως αυτό, διαγράφεται από τη στιγμή που η επιχείρηση ιδιωτικοποιείται. Δηλαδή, το πρόστιμο ισχύει μέχρι να πουληθεί. Μέχρι τότε, σε στραγγαλίζουν οικονομικά, γιατί σε εμποδίζουν να έχεις οποιαδήποτε συμμετοχή σε οποιαδήποτε μορφή χρηματοδότησης. Απαγορεύεται να έχεις είτε ερευνητικά προγράμματα είτε μέσω ΕΣΠΑ χρηματοδοτικά, ακόμα και  δανεισμό από τράπεζα. Σε αποκλείουν από παντού και ουσιαστικά σου βάζουν μία θηλιά στο λαιμό μέσω του τεχνητού κατ΄ εμάς προστίμου για να σε οδηγήσουν σε ένα τέτοιο σημείο ώστε να μην μπορείς να ανταπεξέλθεις και να έρθει μετά ο Χατζηδάκης να σε βάλει σε τάξη

 

Υπήρχε εναλλακτικό σενάριο διάσωσης; Δηλαδή να χαρακτηριστεί στρατηγικής σημασίας βιομηχανία όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη, ώστε να ενταχθεί σε ένα σχέδιο πράσινης, βιώσιμης ανάπτυξης αλλά και καθετοποίησης της παραγωγής όπως είπατε ότι γίνεται σε όλες τις χώρες του εξωτερικού, όπως στη Φινλανδία, στη Σουηδία…

Θα το δούμε στην Τουρκία σε λίγο..

 

Τι ακριβώς γίνεται στην Τουρκία;

Πριν από 20 χρόνια είχαν γίνει ενέργειες για να κατοχυρώσουμε μεταλλευτικά δικαιώματα στην Τουρκία και πλέον μέσα στα επόμενα χρόνια θα δούμε την Τουρκία όχι απλά να κάνει παραγωγή νικελίου, αλλά και να κάνει καθετοποίηση της παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα. Ενώ η Ελλάδα, με 60 χρόνια πορείας στον κλάδο αυτό, διάλεξε να χρηματοδοτεί τους μεγάλους ομίλους της ΕΕ. Αυτή είναι η διαφορά

 

Αν υπήρχε πολιτική βούληση, θα μπορούσε η ΛΑΡΚΟ να έχει άλλη πορεία;

Αν υπήρχε πολιτική βούληση… ναι, θα μπορούσαμε να βάλουμε αυτόν τον γενικό τίτλο. Η κατεύθυνση όμως είναι να ακολουθούνται πιστά οι οδηγίες της ΕΕ, που σημαίνει πρώτον ότι μεθοδεύω ιδιωτικοποίηση και δεύτερον αλλάζω αποστολή για τους ελληνικούς λατερίτες. Η αποστολή τους όλα αυτά τα χρόνια ήταν να τροφοδοτούν με νικέλιο την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα, ενώ τώρα πρέπει να στηρίξουν την πράσινη ανάπτυξη. Επί της ουσίας, η συνάντηση με την ΤΕΡΝΑ αυτό μας έδειξε. Αυτό είπαν και οι ίδιοι, ότι στο πλαίσιο της πράσινης μετάβασης και για να καλυφθούν οι ανάγκες σε μπαταρίες, συσσωρευτές κ.α πρέπει οι ελληνικές λατερίτες να ακολουθήσουν και να εξυπηρετήσουν αυτόν τον στρατηγικό στόχο. Και γιατί δεν το κάνουν από εδώ, θα ρωτήσει κανείς. Γιατί η μορφή του νικελίου που βγαίνει ως κράμα σιδηρονικελίου είναι ακατάλληλο για αυτή τη χρήση, για αυτή την αγορά. Έτσι στρέφονται σε άλλη μέθοδο παραγωγής για να βγάλουν σε άλλη μορφή νικέλιο.

 

Είναι απαραίτητα κακό αυτό;

Θα το σχολιάσω, θα βάλουμε σε λίγο πρόσημο αν είναι καλό ή κακό. Ας εξετάσουμε όμως πρώτα τι είναι. Έτσι  λοιπόν, στρέφονται στη μέθοδο της υδρομεταλλουργίας.

 

Ίσως αν είχε γίνει η υδρομεταλλουργία από τότε, να είχε και άλλη πορεία η ΛΑΡΚΟ

Μιλάνε για μεγάλη επένδυση. Όμως η οικονομία είναι εξαιρετικά ασταθής, με δεδομένα να αλλάζουν συνεχώς στο κομμάτι της ενέργειας - ακόμα και οι πόλεμοι συντελούν σε αυτό - που τόσο μακρόπνοα σχέδια τα καθιστούν ευάλωτα.

Τώρα για το πρόσημο. Εμείς θεωρούμε ότι όλα καλύπτουν ανάγκες. Ανάγκη είναι και το να μπορέσεις να φτιάξεις μπαταρίες και συσσωρευτές, ανάγκη είναι και ο ανοξείδωτος χάλυβας. Η ανθρωπότητα δε σταμάτησε να χρειάζεται ανοξείδωτο χάλυβα και δεν θα σταματήσει ποτέ. Είναι πιο σταθερό στρατηγικό πλάνο, διότι ο ανοξείδωτος χάλυβας υπήρχε και πριν την ηλεκτροκίνηση, αλλά θα υπάρχει ως ανάγκη και μετά από αυτήν. Ειδικά αυτού του τύπου οι ανοξείδωτοι χάλυβες - οι λεγόμενοι ωστενιτικοί - είναι απαραίτητοι στη χημική βιομηχανία, στους αγωγούς LNG, στην πετρελαιοβιομηχανία, στα ναυπηγεία, στην αεροναυπηγική, σε στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα τομείς. Έτσι, αν ήθελες σαν χώρα, θα μπορούσες να έχεις εδώ παραγωγή και όχι να είσαι απλά εισαγωγέας ,θα μπορούσες να αξιοποιήσεις όλη την παραγωγική ικανότητα που έχει η ΛAΡKO και η χώρα. Τελικά όμως, έχεις επιλέξει να κάνεις απλά γάμους τουριστών στη Σαντορίνη.

 

Η καθετοποίηση λοιπόν της παραγωγής και ο έλεγχος της αξιακής αλυσίδας των προϊόντων θα αρκούσε για να είναι κερδοφόρα η ΛΑΡΚΟ;

Θα μπορούσε να είναι η βάση για να συγκροτήσεις συνολικά βιομηχανία. Όμως δεν ήταν αυτός ο στόχος τους.  Ήταν μία ληστρική τυχοδιωκτική διαχείριση. Η μεγαλύτερη ληστεία γινόταν από τους πελάτες της ΛΑΡΚΟ, καθώς καρπωνόντουσαν την προστιθέμενη αξία. Η υπεραξία ήταν στην παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα. Σου έπαιρναν την πρώτη ύλη ως χώρα και στην έφερναν με πολλαπλάσια προστιθέμενη αξία σαν πιρούνι, αμάξι, κατσαρόλα κτλ. Εκεί έγινε η μεγαλύτερη ληστεία που έκανες στον εαυτό σου ως χώρα

Στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας, ακόμη και η σκουριά, επειδή είναι σιδηρούχος, θα μπορούσε να είναι πρώτη ύλη για σίδηρο και για χάλυβα. Εκεί έχει στραφεί η επιστήμη τώρα. Διάφοροι όμιλοι για παράδειγμα, θέλουν να εκμεταλλευτούν την ερυθρά ιλύ, που μέχρι τώρα πετιούνταν ως απόρριμμα.

Μιλάμε για άπειρες δυνατότητες που θάφτηκαν συστηματικά και μεθοδευμένα. Γι αυτό το σκοπό έβαλαν άλλωστε στις θέσεις αυτές τους κατάλληλους ανθρώπους, τους κατάλληλους διοικητές, τα κατάλληλα στελέχη. Μιας και πολλές φορές μιλάμε για λάθη των διοικήσεων, αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν ακατάλληλοι. Ήταν κατάλληλοι για να κάνουν ακριβώς τη δουλειά που τους ανέθεσαν

Αυτή είναι λοιπόν η κατάσταση …  είναι πολύ μελαγχολικό, θλιβερό και στενάχωρο

 

Πράγματι, τι κλίμα είναι πολύ βαρύ, το είδαμε κι εμείς φτάνοντας στη Λάρυμνα και βλέποντας τον κόσμο

Πρέπει να επισκεφτείτε και τον οικισμό. Να σκεφτείτε ότι στον οικισμό υπάρχει ζωή και δραστηριότητα εδώ και πενήντα χρόνια. Πολλοί εδώ είναι και 3ης γενιάς εργαζόμενοι.

 

Ξέρεις, ο πατέρας μου ήταν οικοδόμος και δούλεψε στα κατασκευαστικά έργα του εργοστασίου τη δεκαετία του ‘60. Θυμάμαι μια φωτογραφία του πάνω στην καμινάδα

 Ο πατέρας σου την είδε να χτίζεται … εσύ θα τη δεις να γκρεμίζεται….

 

 

 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί με κάθε τρόπο να ξεπεράσει ακόμα και τον Πινοσέτ ή τον Μιλέι, για να μιλήσουμε με όρους του σήμερα. Μπορεί να μη το λέει ανοιχτά (άλλωστε και αυτά που λέει ανοιχτά αποδεικνύονται ψέματα ή μισές αλήθειες) αλλά με σειρά νομοθετημάτων έχει παραχωρήσει δημόσια περιουσία όπως κανένας άλλος δεν έκανε στο παρελθόν.

Εδώ και καιρό προσπαθεί (και σχεδόν το έχει καταφέρει) εκμεταλλευόμενος τις τελευταίες καταστροφές που έπληξαν τη χώρα και που ήταν παροιμιώδεις, κυρίως λόγω της ανικανότητας (ή επιτηδευμένης αδράνειας) της κυβέρνησης του. Ως συνεπής νεοφιλελεύθερος, διαχειριστής χώρας - προτεκτοράτου, βρήκε (ή προετοίμασε) την ευκαιρία στις μεγάλες πυρκαγιές και τις μεγάλες πλημμύρες για να προχωρήσει σε ρυθμίσεις διευκόλυνσης της ιδιωτικοποίησης των φυσικών πόρων της χώρας. Εν προκειμένω αναφερόμαστε στα δάση και τα επιφανειακά ύδατα. 

Με νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας που έχει τίτλο “Ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση των πολυεπίπεδων επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στους τομείς διαχείρισης υδάτων, προστασίας και διαχείρισης δασών.....κλπ”, που συζητιέται αυτές τις ημέρες στη Βουλή, επιδιώκεται η ίδρυση ανώνυμης εταιρείας με όνομα ΟΔΥΘ ΑΕ, δηλαδή Οργανισμός Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας Α.Ε, ο οποίος θα αντικαταστήσει το Δημόσιο αναλαμβάνοντας τις αρμοδιότητες που μέχρι σήμερα ασκούσαν κρατικοί φορείς, Τοπική - Περιφερειακή διοίκηση και κυβέρνηση. Δηλαδή μία ΑΕ βάζει στο χέρι τη διαχείριση των επιφανειακών υδάτων, πράξη ανήθικη, παράνομη και κυρίως αντισυνταγματική αλλά ποιος ιθαγενής νοιάστηκε γι' αυτό; Η ένσταση αντισυνυταγματικότητας που κατέθεσαν ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά και στηρίχθηκε από το σύνολο της αντιπολίτευσης, απορρίφθηκε από τη Βουλή (τη Βουλή του Μητσοτάκη)

Η εμπορευματοποίηση των δασών προάγεται από το νομοσχέδιο που προβλέπει την εκχώρηση της διαχείρισης και της εκμετάλλευσης των δασών, της δημόσιας  δασικής περιουσίας, στους ξυλοβιομήχανους και ξυλέμπορους, με πρόσχημα την προστασία τους από τις δασικές πυρκαγιές. Έτσι πραγματοποιεί παλιά εκπεφρασμένη επιθυμια του ΣΕΒ και των  μεγάλων ξυλοβιομηχανιών και ξυλεμπορικών επιχειρήσεων.  Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι δικαίωμα συμμετοχής στη διαδικασία ανάθεσης διαχείρισης θα έχουν τα λεγόμενα “νεοφανή“ Υβριδικά Συνεργατικά Σχήματα, στα οποία θα μπορούν να μετέχουν Δασικοί Συνεταιρισμοί Εργασίας (ΔΑ.Σ.Ε). Οι προϋποθέσεις συμμετοχής ουσιαστικά φωτογραφίζουν 5-10 εταιρίες σε όλη την Ελλάδα ενώ η πρόβλεψη συμμετοχής των ΔΑ.Σ.Ε στις επιχειρήσεις αυτές είναι προσχηματική και στην καλύτερη περίπτωση, μια προσπάθεια απορρόφησης και ενσωμάτωσης τους. 
Επιπρόσθετα, για να δώσει η κυβέρνηση του Μητσοτάκη, ακόμα περισσότερο δημόσιο χρήμα στους ιδιώτες,  οι ξυλοβιομήχανοι και οι ξυλέμποροι που θα αναλάβουν τη διαχείριση και εκμετάλλευση δασών, θα επιδοτούνται κάθε χρόνο με εγγυημένο  κρατικό χρήμα.

 Μητσοτάκης - Μιλέι - Σκυλακάκης. Αδελφοί στην ιδεοληψία της καταστροφής και της δωρεάς της δημόσιας περιουσίας  σε ιδιώτες

 Η ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ Γεωτεχνικών και συνεργαζόμενων προχώρησε στην καταγγελία των όσων ανήθικων και αντισυνατγματικών προωθεί η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη με εκτελστικό βραχίονα τον ακραία νεοφιλελεύθερο Θ. Σκυλακάκη. Η ανακοίνωση - καταγγελία της ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ Γεωτεχνικών και συνεργαζόμενων επισυνάπτεται σε PDF αρχείο, διαθέσιμο για μεταφόρτωση και κοινοποίηση

 

Η οριζόντια επίθεση που δέχεται το φυσικό περιβάλλον και η κοινωνία από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα παντού στην επικράτεια, στην Αττική έχει αποκτήσει διαστάσεις αγώνα ζωής και θανάτου, Η επίθεση γίνεται με επεμβάσεις που προσχηματικά  αποσκοπούν στην προστασία ή την εξέλιξη των τόπων και τις ανάγκες του ανθρώπου αλλά στην πραγματικότητα αποσκοπούν στην κατάληψη, οικειοποίηση και αποκλειστική εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος και δημοσίων αγαθών, με πρώτο στάδιο την αποστέρηση του δημοσίου χαρακτήρα τους.

Το αποτρόπαιο είναι πως σε αυτόν τον αγώνα μεταξύ κοινωνίας και συμφερόντων, οι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης παίρνουν το μέρος των δεύτερων, χρησιμοποιώντας την κοινωνία μέσω των διαχρονικά ισχυουσών πελατειακών σχέσεων, μόνο ως μέσο υφαρπαγής μίας εικονικής νομιμοποίησης τους μέσω εκλογών

 

Τα τελευταία χρόνια, κυρίως από το 2014 και μετά, πύκνωσαν οι παρεμβάσεις  σχετικά με την  αντιπλημμυρική θωράκιση της Περιφέρειας Αττικής.  Με αφορμή τις τότε πρόσφατες πλημμύρες στον Πειραιά, στη Νίκαια και στη δυτική Αττική,  ξεκίνησε η συζήτηση για τον συνολικό αντιπλημμυρικό σχεδιασμό στην περιφέρεια.

Μέχρι το 2000 την αποκλειστική αρμοδιότητα σε θέματα αντιπλημμυρικής προστασίας στην Αττική είχε η ΕΥΔΑΠ ενώ τα επόμενα χρόνια η αρμοδιότητα αυτή  καταμερίστηκε σε όλους τους βαθμούς διοίκησης. Από τον Οκτώβριο του 2011 δημοπρατήθηκαν περισσότερα από 160 έργα και μελέτες προϋπολογισμού άνω των 430 εκ. € σε όλους τους Δήμους της Αττικής, από κοινοτικά κονδύλια και ίδιους πόρους της Περιφέρειας. Ο τότε επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης Σγουρός δήλωνε πως χρειάζονται τουλάχιστον 2 δις ευρώ, ώστε να αποκτήσει το λεκανοπέδιο επαρκείς αντιπλημμυρικές υποδομές. Και αυτό διότι η κακοποίηση που έχει υποστεί η Αττική τις περασμένες δεκαετίες είναι άνευ προηγουμένου, συμπλήρωνε.  

Αξίζει να αναφέρουμε πως περιγράφοντας την κακοποίηση της Αττικής, ο Γ. Σγουρός το 2014, σημείωνε πως  «Σήμερα δεν μπορούν να εντοπισθούν περισσότερα από 70 από τα 700 ρέματα που υπήρχαν, ενώ το μήκος τους έχει μειωθεί από τα 1.280 χιλιόμετρα το 1945, σε 434. Επίσης στην Αττική η δασική βλάστηση από το 40 % το 1995 έχει φτάσει σήμερα στο 4 %. Η άκρατη τσιμεντοποίηση όχι μόνο τροποποίησε τη φυσική ροή των υδάτων, αλλά μείωσε την απορροφητικότητα του εδάφους και ταυτόχρονα αύξησε τις ταχύτητες απορροής με αποτέλεσμα οι υφιστάμενες υποδομές να αδυνατούν να ανταποκριθούν». Τελικά απέδωσε και ευθύνες στην  τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου βαθμού, η οποία έχει κατ’ εξακολούθηση αποφασίσει την ένταξη στο σχέδιο πόλεως περιοχών χωρίς να έχει λάβει καμία μέριμνα για το αν υπάρχει ή αν προβλέπεται να κατασκευασθεί σε αυτές επαρκής αντιπλημμυρική υποδομή, στο εάν υπάρχει ή όχι ρέμα.

Η τότε περιφερειάρχις Δούρου απευθυνόμενη στον Σγουρό, πρόσθεσε χαρακτηριστικά ότι «εργαζόμαστε πάνω στον τρόπο που προσπαθήσατε να χαρτογραφήσετε τα ρέματα, διότι γι’ αυτές τις μελέτες έχει δοθεί δημόσιο χρήμα που δεν θα αφήσει η Περιφερειακή Αρχή αναξιοποίητο». Στην βάρδια της Δούρου «έκατσαν» μετά (όπως είπε η ίδια) η πλημμύρα στη Μάνδρα και η πυρκαγιά στο Μάτι και σταμάτησε να «εργάζεται στον τρόπο χαρτογράφησης» των ρεμάτων της Αττικής.

Η Δέσποινα  Κουτσούμπα, σύμβουλος της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής, έκανε πιο σοβαρή τοποθέτηση για το θέμα των πλημμυρών, αναδεικνύοντας την κυρίαρχη πολιτική και κυρίως ταξική τους διάσταση. 'Ήταν και η μόνη που μίλησε για την  επιλογή της πλήρους περιβαλλοντικής υποβάθμισης περιοχών, Πρόσθεσε δε ότι «η βιασύνη να καθαρίσουμε τα ρέματα δεν θα πρέπει να είναι εις βάρος της περιβαλλοντικής προστασίας των βιότοπων που πολλές φορές βρίσκονται κοντά σε αυτά τα ρέματα». Αυτά το 2014.

• Να η ευκαιρία

Τότε ήταν που ανοίχτηκε πεδίο δόξης λαμπρό, για μεγάλους τζίρους  από αντιπλημμυρικά έργα και μελέτες αλλά και βρέθηκε το βασικό πρόσχημα για «αναπτυξιακές παρεμβάσεις». Συντάχθηκαν  μελέτες που όμως δεν ελάμβαναν υπόψη δύο βασικά κριτήρια, όπως φάνηκε εκ των υστέρων, Το ένα ήταν η σοβαρή περιβαλλοντική υποβάθμιση που είχε υποστεί η Αττική, από την εξαφάνιση των 700 ρεμάτων που είχε αναφέρει ήδη ο Γ. Σγουρός και το άλλο ήταν το θέμα της δημόσιας γης (τα ρέματα και τα ποτάμια είναι δημόσιες γαίες κατά το Σύνταγμα) και του δημόσιου χώρου, όσον αφορά επεμβάσεις στα ποτάμια και ρέματα που εφάπτονταν ή διέσχιζαν οικιστικό ιστό. Με τις μελέτες των αντιπλημμυρικών, ο δημόσιος χώρος θα  επηρεαζόταν και μάλιστα θα μειωνόταν δίνοντας χώρο σε «αξιοποιήσιμη» από τους επενδυτές, γη. Οι παραλείψεις αυτές αποτυπώνονται και στις μελέτες αντιπλημμυρικών που ακολούθησαν και οι οποίες αγνόησαν τις σημαντικότερες κοινωνικές επιπτώσεις του λάθος σχεδιασμού, προφανώς στρατευμένες σε στρατηγικούς στόχους των φορέων ανάθεσης.. Επρόκειτο για την ταξική διάσταση που είχε αναφέρει η Δ. Κουτσούμπα

Χαρακτηριστικό σε αυτές τις μελέτες είναι πως δεν υπήρχε η πρόβλεψη άρσης των αυθαιρεσιών που εντοπίζονταν στα ρέματα της Αττικής, παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις. Η πρόταση διαχείρισης των ρεμάτων από τους μελετητές αποσκοπούσε σε έναν γενικό στόχο. Την καναλοποίηση τους και τη μετατροπή τους σε ανοιχτούς ή ημίκλειστους αγωγούς ομβρίων, δίχως να ληφθεί υπόψη καμία εναλλακτική (στην πραγματικότητα αναγκαία λύση)  των ηπίων παρεμβάσεων στις λεκάνες απορροής, η βελτίωση των υδρονομικών συνθηκών με αναδασώσεις ή με την κατασκευή μικρών αναβαθμών στα ανάντη των ίδιων λεκανών. Δηλαδή εξαιρέθηκε ό,τι θα έθιγε την ιδιωτική περιουσία, ακόμα και αν αυτή ήταν παράνομα και  αυθαίρετα αποκτηθείσα. Και συστηματικά προτιμάται ό,τι πειώνει τη δημόσια γη της ζώνης οριοθέτησης των ρεμάτων.

 Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας - Πετρέζα

 

• 2017-2020 Ο καιρός των αμφιλεγόμενων μελετών

Την τριετία 2017 - 2019 εμφανίστηκε σε διαβουλεύσεις αρχικά η ΜΠΕ για την υποτιθέμενη οριοθέτηση του Μεγάλου ρέματος Ραφήνας, η οποία στην ουσία ήταν ΜΠΕ για τη διευθέτηση του. Μία διευθέτηση που δεν ελάμβανε υπόψη της κανέναν βιότοπο, καμία χρήση γης και υποτιμούσε τη νοημοσύνη του αναγνώστη της, ειδικά όταν αναφερόταν στην ιχθυοπανίδα και την ορνιθοπανίδα. Μαρίδες, καβούρια, περιστέρια και άλλα κοινά είδη παρέλαυναν από  μία μελέτη που αν είχε τη στοιχειώδη σοβαρότητα, θα αναφερόταν σε 150 είδη πτηνών και σε ενδημικά και μοναδικά είδη ψαριών. Ήταν μία μελέτη κομμένη και ραμμένη στις απαιτήσεις της σχεδιαζόμενης καναλοποίησης. Μίας επέμβασης των μεγάλων τζίρων και υποταγμένη στις απαιτήσεις της περαιτέρω πολεοδόμησης της περιοχής και του υπό μεγέθυνση λιμανιού της Ραφήνας. Το Master Plan του λιμανιού της Ραφήνας, επιβεβλημένο και από την απαίτηση των παραχωρησιούχων του λιμανιού του Πειραιά για να απομακρύνουν την ακτοπλοΐα από το «τσιφλίκι» τους, απαιτούσε τη μείωση των φερτών που θα κατέβαιναν στο νέο, τερατώδες λιμάνι.

Αλλά οι κρυμμένοι στόχοι της μελέτης θα γίνονταν πια ξεκάθαροι, αν κάποιος τη συνδύαζε με μία άλλη, λίγο μεταγενέστερη  μελέτη «αντιπλημμυρικής προστασίας». Μία μελέτη που επίσης προκάλεσε αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής στην οποία  εστίαζε. Αστικής περιοχής αυτή τη φορά. Αυτή η άλλη μελέτη «Δούρειος Ίππος» ήταν η μελέτη αντιπλημμυρικής προστασίας και «ανάπλασης» του λόφου του Στρέφη, στην καρδιά της Αθήνας, που υπέκρυπτε μία «ανάπλαση» απαραίτητη για την κτηματομεσιτική εταιρεία, η οποία είχε «υιοθετήσει» τη γειτονιά και είχε ήδη αρχίσει τις «επενδύσεις».

 

• Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας – Λόφος Στρέφη. Μία επένδυση δρόμος.

Μετά από χρόνια εγκατάλειψης και αγνόησης των αιτημάτων των κατοίκων του Στρέφη και του παρακείμενου  σχολείου, για αντιπλημμυρικά έργα και στήριξη των πρανών, ο δήμος Αθηναίων βρήκε την πρόφαση και τη χρυσή ευκαιρία για να ξεκινήσει τα έργα ανάπλασης. Με πρόφαση τις έντονες βροχοπτώσεις του 2020-2021 ανέθεσε το αντιπλημμυρικό έργο στην Prodea Investments, δηλαδή σε μία ιδιωτική κτηματομεσιτική εταιρεία επενδύσεων. Τα αντιπλημμυρικά έργα και η στήριξη των πρανών είχαν προγραμματιστεί από το 2019 και είχαν συμπεριληφθεί στο τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου Αθηναίων για το 2021. Για έναν «ανεξήγητο λόγο» όμως εξαφανίστηκαν από τον προγραμματισμό του Δήμου απ' όταν «υιοθετήθηκε» ο Λόφος απ' την κτηματομεσιτική εταιρία Prodea, με επισπεύδοντα τον δήμαρχο Κώστα Μπακογιάννη.

Σύμφωνα με την τεχνική μελέτη της εταιρείας, τα αντιπλημμυρικά έργα περιλαμβάνουν κόψιμο και αποψίλωση δέντρων για την τοποθέτηση γεωπλεγμάτων. Δηλαδή –αν και σε άλλη κλίμακα- πρόκειται για το ίδιο που έχει προβλεφθεί για το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, με το κόψιμο και την απομάκρυνση πλέον των 2.500 δέντρων και μάλιστα δέντρων που συνθέτουν σπάνιους οικότοπους όπως παραρεμάτιες ιτιές, μανγκρόβιες διαπλάσεις και προστατευόμενα «δάση στοές». Τη θέση των οικότοπων θα πάρουν συρματοκιβώτια και μπετό στα σημεία εκείνα.

Στον Στρέφη, η φυτοτεχνική μελέτη προβλέπει το κόψιμο δέντρων στην παιδική χαρά, σε μέρη με πυκνή βλάστηση και στο θεατράκι για λόγους επιτήρησης, με το πρόσχημα την ασφάλεια των επισκεπτών. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό και σε ποσοτική θεώρηση, 1 δέντρο που απομακρύνεται από τον Στρέφη, μπορεί να προκαλέσει ανάλογη επιβάρυνση με κάθε 10 ή παραπάνω δέντρα που απομακρύνονται από την παραρεμάτια βλάστηση του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.  Αν λάβουμε υπόψη πως στην περίπτωση του Μεγάλου Ρέματος δεν απομακρύνονται μεμονωμένα δέντρα αλλά φυτοκοινωνικές ενώσεις, δηλαδή ολοκληρωμένες οργανικές ενότητες, τότε καταλαβαίνουμε πως προκαλούνται σημαντικές, εντονότερες και μεγαλύτερης έκτασης  περιβαλλοντικές επιπτώσεις. που δεν αναφέρονται όμως στη σχετική «μελέτη επιπτώσεων»

Η οικολογική σημασία κάθε δέντρου στο κέντρο της Αθήνας, ποσοτικά και μόνο, μπορεί να είναι πολλαπλάσια από εκείνη του κάθε δέντρου στον κάμπο των Σπάτων ή της Παλλήνης. Πέραν του ότι οι επεμβάσεις αυτές παραβιάζουν κάθε κανόνα λογικής, συνιστούν και εγκληματική πράξη. Κυρίως εν μέσω κλιματικής κρίσης, το κόψιμο έστω και ενός δέντρου σε μια πόλη με τη μικρότερη αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο πανευρωπαϊκά, αποτελεί δυνάμει έγκλημα κατά της ζωής των κατοίκων. Όταν το όριο που θέτει ο Π.Ο.Υ. είναι 9 m2/κάτοικο και η Αθήνα έχει μόλις 0,96 m2, δηλαδή δέκα φορές χαμηλότερα από το όριο βιωσιμότητας, πόσο ακόμα μπορεί το πράσινο να μειωθεί; Και στο όνομα ποιου κοινωνικού οφέλους;

Μελετητές, εργολάβοι, περιφέρεια και δήμοι προσπαθούν να νομιμοποιήσουν την κοπή των δέντρων με το επιχείρημα του «πράσινου ισοζυγίου», αλλά αυτό δε σημαίνει πως θα φυτευτούν νέα δέντρα στην ίδια περιοχή που ξηλώνονται. Ιδιαίτερα οι κάτοικοι του τσιμεντένιου  κέντρου της Αθήνας, επιβαρύνονται περισσότερο από το σόφισμα που αποκαλείται «περιβαλλοντικό ισοζύγιο 1 προς 1 αφού η πραγματική ανάγκη για πράσινο εκεί, δεν καλύπτεται ακόμα και με ισοζύγιο 10 δέντρων για κάθε δέντρο που θα κοπεί στα πλαίσια της «ανάπλασης». Στο δε Μεγάλο Ρέμα, το θέμα δεν είναι ποσοτικό. Εκεί προβλέπεται η καταστροφή εξελιγμένων οικοτόπων που αλληλοεπιδρούν  με το περιβάλλον και βρίσκονται σε μία ισορροπία, έστω και αν αυτή είναι «ισορροπία του τρόμου» σε μερικές περιπτώσεις. Οι εργασίες θα προκαλέσουν ανεπανόρθωτη ζημιά και η διαλαληθείσα φύτευση που προβλέπει το σχέδιο «αποκατάστασης» του έργου διευθέτησης, είναι περισσότερο  κηποτεχνική διαμόρφωση παρά οικολογική αποκατάσταση.

 

• Η υποβάθμιση στην Αττική και στο βάθος ιδιωτικοποίηση

Αν στην ανατολική Αττική η ευκαιρία και το εναρκτήριο λάκτισμα  για την εκμετάλλευση του τόπου από «επενδυτές», δόθηκε από τις μεγάλες συγκοινωνιακές υποδομές (Αττική Οδός, Αεροδρόμιο Σπάτων, Λιμάνι Ραφήνας) στο κέντρο της Αθήνας αυτή δόθηκε από το αναδιαμορφούμενο και διαρκώς ελισσόμενο Real Estate (με το AirBNB μέσα). Το ίδιο Real Estate που γνώρισε δόξες και στην ανατολική Αττική εκμεταλλευόμενο τις μεγάλες συγκοινωνιακές υποδομές. Το βλέπουμε στην ανάπτυξη των εμπορικών πάρκων της Γυαλού στα Σπάτα αλλά και στους νέους οικισμούς (Λόφος Παλλήνης, επέκταση πολεοδόμησης σε Διώνη, ΖΑΑ, και αλλού)  και (αν ευδοκιμήσει το έργο διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος) σύντομα και στην Πετρέζα, όπως μας προϊδεάζει ο σχεδιασμένος περιορισμός του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.

Όπως διαφαίνεται από τη δραστηριότητα στην περιοχή Γυαλού με τα μεγάλα εκπτωτικά χωριά και το καινούργιο που προστέθηκε πρόσφατα στον δρόμο που συνδέει το Πικέρμι με τα Σπάτα, με τη μεταστέγαση μεγάλων ιδιωτικών σχολείων, η πίεση για εκτάσεις προχωρά και βορειότερα στην Πετρέζα. Έτσι, το εμπόδιο που λέγεται Μεγάλο ρέμα Ραφήνας πρέπει να περιοριστεί σε ένα κανάλι, ώστε να «απελευθερώσει δημόσια γη προς αξιοποίηση» αφού η ζώνη οριοθέτησης του ρέματος είναι δημόσια γη. Με τα έργα διευθέτησης αυτή μειώνεται και ό,τι βγαίνει εκτός, παραδίδεται στους επενδυτές προς «αξιοποίηση» δηλαδή προς κατανάλωση.

Στον Στρέφη τον ρόλο του «επενδυτή» ανέλαβε η Prodea Investments που είναι η μεγαλύτερη εγχώρια εταιρεία επενδύσεων ακίνητης περιουσίας. Είναι το διάδοχο σχήμα της αμαρτωλής ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΝΓΑΙΑ (θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας) με τις 22 ποινικές διώξεις εναντίον στελεχών της για το οικονομικό έγκλημα της κατάχρησης δημοσίου χρήματος. Οι διωκόμενοι τη γλίτωσαν λόγω παραγραφής όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη πέρασε φωτογραφική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. εν μέσω πανδημίας.

Η Prodea ως εταιρεία Real Estate, σκοπεύει αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση των ιδιωτικών συμφερόντων της και στην άνοδο των αξιών γης στη ζώνη που δραστηριοποιείται. Με τις μελέτες που εκπόνησε η ίδια, καθόρισε ταυτόχρονα τη φυσιογνωμία και τη μελλοντική χρήση του Λόφου Στρέφη ως ενός πολυτελούς προορισμού. Από κοντά πάει και η UNISON Facilities Services, η οποία αναλαμβάνει ως εργολάβος τις εργασίες του δήμου. Δραστηριοποιείται σε πολλά πεδία, όπως η καθαριότητα, η φύλαξη και ασφάλεια και η διαχείριση εστιατορίων. Η εταιρεία αποτελεί μετονομασία της εταιρείας ενοικίασης εργαζόμενων ISS, γνωστή από  την υπόθεση της εκφοβιστικής επίθεση με βιτριόλι που δέχτηκε η συνδικαλίστρια-καθαρίστρια Βενετία Μανωλοπούλου το 2009, ένα χρόνο μετά την αντίστοιχη δολοφονική επίθεση με βιτριόλι εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα.

 

• Η ενορχήστρωση της ιδιωτικοποίησης από τους δήμους

Ο δήμος Αθηναίων με την ανάπλαση του Στρέφη στοχεύει να αλλάξει το δημόσιο χαρακτήρα του Λόφου και να τον μετατρέψει σ' ένα περιφραγμένο οικόπεδο ιδιωτικών συμφερόντων. Ότι ακριβώς επιδιώκει και ο δήμος Ραφήνας με την εμμονική υπεράσπιση του έργου διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, όπως εξηγήσαμε παραπάνω. Μία εμμονή που στρέφεται άμεσα  κατά της ποιότητας ζωής των κατοίκων της περιοχής, αλλά και έμμεσα μέσω της υποστήριξης που θα προσφέρει το έργο αυτό, τόσο στην περαιτέρω οικοπεδοποίηση όσο και στην εγκατάσταση ενός λιμανιού – τέρατος στην πόλη.

Με πρόσχημα τα αντιπλημμυρικά και την ανάπλαση του λόφου Στρέφη και τα αντιπλημμυρικά στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, ανοίγουν τις πόρτες σε πολυεθνικές και άλλους επενδυτές, να αναλάβουν όχι μόνο τα έργα, αλλά και τη διαχείριση των δημόσιων χώρων.  Στην Αθήνα το δημοτικό πρόγραμμα «Υιοθέτησε τη πόλη σου» μέσα από το οποίο γίνεται η ανάπλαση του Λόφου, δημιουργεί συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) και όπως αντίστοιχα προγράμματα νεοφιλελεύθερης κοπής, κοινωνικοποιεί τα κόστη και ιδιωτικοποιεί τα κέρδη. Σύντομα θα δούμε να συμβαίνει κάτι ανάλογο και στην ανατολική Αττική.  

Είναι άραγε αυτό που ονειρευόμαστε για τους τόπους που ζούμε;

 

Πηγές:

Εφημερίδα των Συντακτών

Ανοιχτή Συνέλευση για την υπεράσπιση του λόφου του Στρέφη

Ο Λόφος του Στρέφη ελεύθερος θα μείνει (ντοκιμαντέρ από το Αυτολεξί)

Θα πέσει τσιμέντο στο μεγάλο ρέμα Ραφήνας; Τι λέει η μελέτη;

Τσιμεντοποίηση του Μεγάλου Ρέματος, μία μεγάλη απειλή για τη Ραφήνα

 Γιατί καταστρέφουν το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας;