Δε θα ασχοληθούμε με το πανηγύρι που λέγεται Eurovision. Άλλωστε, εδώ και πολλές δεκαετίες έχει επιλέξει, αντί για διαγωνισμός τραγουδιού, να είναι κάτι άλλο που δε μας ενδιαφέρει καθόλου. Βέβαια, υπάρχει ένα θέμα με το ότι το υποτιθέμενα σοβαρό κρατικό μας κανάλι συμμετέχει σε αυτή την επίδειξη κακής αισθητικής, αλλά αυτό το έχουμε αποδεχτεί, μέσα σε όλα τα άλλα που έχουμε συνηθίσει να αποδεχόμαστε. Ένα άλλο θέμα είναι ότι οι διοργανωτές του διαγωνισμού, ενώ διατείνονται ότι δεν χωράει η πολιτική στη διοργάνωση, οι ίδιοι δρουν πολιτικά επιλέγοντας να αποκλείσουν τη Ρωσία για παράδειγμα. Αλλά και με την υποκρισία είμαστε συνηθισμένοι

Δε θα ασχοληθούμε λοιπόν με το πανηγύρι, αλλά με τα απόνερά του. Και αυτά ήταν πολλά και ποικίλα. Και κυρίως πολιτικά. Γιατί αυτό το υποτιθέμενο non-politicall γεγονός προκάλεσε αντιδράσεις ανώτερων πολιτικών αξιωματούχων.

Ο Έλληνας κυβερνητικός εκπρόσωπος κατηγόρησε τη Μαρίνα Σάτι -που χασμουριόταν την ώρα που μιλούσε η Ισραηλινή εκπρόσωπος- ότι προσέβαλλε με τη συμπεριφορά της τους Έλληνες πολίτες που την έστειλαν στο διαγωνισμό. Ποιος μιλάει τώρα; Αυτός που δεν ενοχλείται ούτε στο ελάχιστο από τα εγκλήματα του Ισραήλ στη Γάζα. Αυτός που τολμά να δικαιολογεί τον Άδωνι Γεωργιάδη για τις χειρόγραφες επιστολές του Ιησού που πουλούσε (!), λέγοντας πως το 'έκανε για να θρέψει την οικογένειά του (!)

Μίλησε και η Ρωσίδα υπουργός Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα, εντυπωσιάζοντας για μια ακόμη φορά με το εύρος των παρεμβάσεών της,  λέγοντας πως «Ο διαγωνισμός Eurovision 2024 ξεπέρασε κάθε όργιο, εκδήλωση ή τελετουργική ιεροσυλία». Να μας συγχωρεί η Μαρία Ζαχάροβα, αλλά όσο και να αντιλαμβανόμαστε το στραγγαλισμό που προωθεί το ΝΑΤΟ επί δεκαετίες στη Ρωσία, η «καθαρότητα» του καθεστώτος Πούτιν μας τρομάζει

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι απανταχού ακροδεξιοί μιλώντας για «έκπτωση των ευρωπαϊκών αξιών» και για «σατανιστές και ανώμαλους που θα διαφθείρουν τη νεολαία, θα την αποχαυνώσουν και θα την κάνουν έρμαιο του ισλαμοφασισμού». Και όλα αυτά, με αναρτήσεις που σπέρνουν χολή και μίσος

Ένα από αυτά που κατάφερε η φετινή διοργάνωση ήταν να φανεί η διείσδυση της ακροδεξιάς ιδεολογίας σε ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ένα κομμάτι που, όπως δείχνει η συμπεριφορά του στα social media, όχι μόνο αδιαφορεί για τα εγκλήματα του Ισραήλ στη Γάζα, αλλά τα επικροτεί και τα επιβραβεύει, κινούμενο από μια έμφυτη και ρατσιστική απέχθεια προς τους Άραβες και τους Μουσουλμάνους.

Από ανάρτηση δημοτικού συμβούλου της Ραφήνας και πρώην αντιδήμαρχου, γνωστού για τον επιθετικό, σεξιστικό, ρατσιστικό και εθνικιστικό λόγο του.

Μέσα σε με μια ανάρτηση, η επιτομή όλης της ακροδεξιάς 

Είναι το κομμάτι που αλωνίζει στα social media σπέρνοντας μίσος για κάθε διαφορετικό, αλλόθρησκο και αλλοεθνή. Είναι το κομμάτι που θίχτηκε από την αναφορά των δύο χορευτών της Σάτι πως είναι «Έλληνες Τούρκοι». Οι πιο απαίδευτοι από αυτούς δεν μπορούσαν να κατανοήσουν αυτή τη δήλωση, ενώ οι πιο υποψιασμένοι, όπως ο Μπογδάνος, μιλούσαν για παραβίαση της συνθήκης της Λωζάννης. Αυτοί που μιλούν με εθνική υπερηφάνεια για Έλληνες της Αλβανίας, για Έλληνες της Αμερικής, για Έλληνες της Αυστραλίας, δεν μπορούν να δεχτούν πώς υπάρχουν Έλληνες πολίτες που δηλώνουν πως είναι Τούρκοι στην καταγωγή και νιώθουν Τούρκοι αφού με αυτούς που βρίσκονται στην άλλη πλευρά των συνόρων έχουν την ίδια γλώσσα, την ίδια θρησκεία, τις ίδιες παραδόσεις. Όταν όμως αρνείσαι την πραγματικότητα και προτιμάς να βυθίζεις το κεφάλι σου στην άμμο σαν τη στρουθοκάμηλο, δεν έχεις καμία ελπίδα να γλιτώσεις

Εμείς, από τη συμμετοχή της Μαρίνας Σάτι, θα κρατήσουμε τη δήλωση που έκανε στη συνέντευξη Τύπου, όταν ένας Τούρκος δημοσιογράφος της είπε πως «απόψε εκπροσώπησες όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά τα Βαλκάνια και την Τουρκία. Aπόψε μας ένωσε πραγματικά η μουσική. Τι σκέφτεσαι επ’ αυτού;».

Η Μαρίνα Σάτι τον ευχαρίστησε λέγοντας «σε ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτό που είπες, ειδικά από την στιγμή που δεν είναι εδώ η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Αυτό που είπες είναι και η αλήθεια. Αγαπάμε πραγματικά την Τουρκία και θέλω να επαναλάβω εδώ, απόψε κάτι που έχω ξαναπεί.

Είχα έναν δάσκαλο μουσικής που μου δίδασκε κλίμακες (σκάλες) από την ανατολική Μεσόγειο. Έτσι ακούγαμε τραγούδια από την Τουρκία, την Ελλάδα, το Ιράν, το Αζερμπαϊτζάν. Προσπαθούσα να καταλάβω πώς γίνεται να έχουν τόσα κοινά και ποιες είναι οι διαφορές τους.

Ο δάσκαλος μου, μού είπε κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Πως η ηλικία της κουλτούρας και των παραδόσεων αυτής της περιοχής του κόσμου, είναι πολύ μεγαλύτερη από την ηλικία των συνόρων μεταξύ αυτών των χωρών

Αναμφισβήτητα λοιπόν, μοιραζόμαστε πολλά. Σας αγαπάμε και σε ευχαριστώ πολύ»

Ας αφήσουμε λοιπόν τη χαρισματική και συμπαθέστατη Μαρίνα Σάτι να συνεχίσει να κάνει την όμορφη δουλειά που πράγματι ξέρει να κάνει – ξεχνώντας αυτό το κατασκεύασμα που κλήθηκε να υποστηρίξει - και ας στείλουμε του χρόνου στη Eurovision, την Παπαρίζου και τη Φουρέιρα. Ή την Πάολα και τον Τσαλίκη. Αυτό είναι το σωστό. Για όλους. Έκαστος στο είδος του. Να ησυχάσουν τα πρωϊνάδικα, ο Λιάγκας και οι ακροδεξιοί.

Όσο για εμάς τους υπόλοιπους, ας θυμηθούμε πως αυτή τη στιγμή ένας παγκόσμιος πόλεμος βρίσκεται προ των πυλών με αφορμή την Ουκρανία και ένας ολόκληρος λαός στην Παλαιστίνη δολοφονείται και εκτοπίζεται από τη χώρα όπου ζούσε επί χιλιετίες. Την ίδια στιγμή, η πιο ανόητη και επικίνδυνη ελληνική κυβέρνηση που έχουμε γνωρίσει, συντηρεί τη φλόγα του πολέμου στην Ουκρανία στέλνοντας όπλα και στέκεται δίπλα στο εγκληματικό καθεστώς του Ισραήλ

Αν δε μας ενδιαφέρει ούτε αυτό, ας αναλογιστούμε τουλάχιστον πως, αν γλιτώσουμε από τους πολέμους, μας περιμένουν η ακρίβεια, οι εξευτελιστικές συνθήκες εργασίας, οι εξευτελιστικοί μισθοί, το ξεπούλημα των δημόσιων υποδομών της χώρας και η διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας.

Ή … ούτε κι αυτά μας ενδιαφέρουν πια;

Την ώρα που θα έπρεπε να συζητάμε γιατί συνεχίζουν να παίζουν ποδόσφαιρο οι ευρωπαϊκές ομάδες με τις ισραηλινές παρέχοντάς τους κιόλας φιλοξενία για τα ματς που θα έπρεπε να δοθούν στο Ισράήλ, συζητάμε γιατί έφαγε τέσσερα γκολ χθες ο Ολυμπιακός από τη Μακάμπι του Τελ Αβίβ

Παρεμπιμπτόντως πώς να μη φάει τέσσερα γκολ μια ομάδα αναλώσιμων μισθοφόρων που αλλάζει προπονητή σαν τα πουκάμισα προσπαθώντας να αποκοιμίσει τους οπαδούς της βάζοντας τον Κούγια να φέρει την κάθαρση στο ελληνικό ποδόσφαιρο;

Την ώρα που θα έπρεπε να συζητάμε γιατί συμμετέχει η υποτιθέμενη σοβαρή ΕΡΤ στο άθλιο πανηγυράκι της Eurovision και γιατί δεν αποκλείστηκε το Ισραήλ από τη φετινή τουλάχιστον διοργάνωση, συζητάμε για το αν ήταν ωραίο ή όχι το τραγούδι της Μαρίνας Σάττι

Παρεμπιμπτόντως, το τραγούδι αυτό είναι ένας άθλιος αχταρμάς από κάποιον μουσικό δρα Φρανκενστάιν, σε μια προφανή προσπάθεια να κερδίσει τις ψήφους της βαλκανικής χερσονήσου και άλλων βορειοανατολικών γειτόνων. Και μάλλον θα το καταφέρει, γιατί αυτό ενδιαφέρει άλλωστε μόνο. Τι να πει κανείς όταν μαθαίνει ότι τη μουσική αυτού του διαβαλκανικού trash δημιουργήματος πασπαλισμένου με ολίγη trap έτσι για να γουστάρουν και οι πιτσιρικάδες, την υπογράφουν επτά (7!) μουσικοί και τους στίχους τέσσερεις (4!).  Ας μη μιλήσουμε δε για τα γυρίσματα στον Παρθενώνα και στο Ηρώδειο. Από όπου και να το πιάσεις, βρωμάει. Άστο. Κι εγώ που ακούω μόνο Δεύτερο Πρόγραμμα με πιάνει σύγκρυο που σε ανύποπτο χρόνο θα μου πετάει απότομα αυτό το τραγούδι. Κρίμα για τη Μαρίνα Σάττι που ξοδεύει έτσι το ταλέντο της, αν και έχει αρχίσει ήδη να το κάνει από καιρό. Καιρό τώρα ακροβατούσε επικίνδυνα ανάμεσα στο ethnic και στο κιτς. Με το Ζάρι πέρασε τα σύνορα

Τελικά κι εμείς γι αυτά καταλήξαμε να μιλάμε. Είναι φαίνεται αναπόδραστο. Ας ακούσουμε όμως τη Μαρίνα Σάττι, έτσι όπως όμορφα τη γνωρίσαμε, μήπως και ξεχάσουμε το Ζάρι