Την ώρα που θα έπρεπε να συζητάμε γιατί συνεχίζουν να παίζουν ποδόσφαιρο οι ευρωπαϊκές ομάδες με τις ισραηλινές παρέχοντάς τους κιόλας φιλοξενία για τα ματς που θα έπρεπε να δοθούν στο Ισράήλ, συζητάμε γιατί έφαγε τέσσερα γκολ χθες ο Ολυμπιακός από τη Μακάμπι του Τελ Αβίβ

Παρεμπιμπτόντως πώς να μη φάει τέσσερα γκολ μια ομάδα αναλώσιμων μισθοφόρων που αλλάζει προπονητή σαν τα πουκάμισα προσπαθώντας να αποκοιμίσει τους οπαδούς της βάζοντας τον Κούγια να φέρει την κάθαρση στο ελληνικό ποδόσφαιρο;

Την ώρα που θα έπρεπε να συζητάμε γιατί συμμετέχει η υποτιθέμενη σοβαρή ΕΡΤ στο άθλιο πανηγυράκι της Eurovision και γιατί δεν αποκλείστηκε το Ισραήλ από τη φετινή τουλάχιστον διοργάνωση, συζητάμε για το αν ήταν ωραίο ή όχι το τραγούδι της Μαρίνας Σάττι

Παρεμπιμπτόντως, το τραγούδι αυτό είναι ένας άθλιος αχταρμάς από κάποιον μουσικό δρα Φρανκενστάιν, σε μια προφανή προσπάθεια να κερδίσει τις ψήφους της βαλκανικής χερσονήσου και άλλων βορειοανατολικών γειτόνων. Και μάλλον θα το καταφέρει, γιατί αυτό ενδιαφέρει άλλωστε μόνο. Τι να πει κανείς όταν μαθαίνει ότι τη μουσική αυτού του διαβαλκανικού trash δημιουργήματος πασπαλισμένου με ολίγη trap έτσι για να γουστάρουν και οι πιτσιρικάδες, την υπογράφουν επτά (7!) μουσικοί και τους στίχους τέσσερεις (4!).  Ας μη μιλήσουμε δε για τα γυρίσματα στον Παρθενώνα και στο Ηρώδειο. Από όπου και να το πιάσεις, βρωμάει. Άστο. Κι εγώ που ακούω μόνο Δεύτερο Πρόγραμμα με πιάνει σύγκρυο που σε ανύποπτο χρόνο θα μου πετάει απότομα αυτό το τραγούδι. Κρίμα για τη Μαρίνα Σάττι που ξοδεύει έτσι το ταλέντο της, αν και έχει αρχίσει ήδη να το κάνει από καιρό. Καιρό τώρα ακροβατούσε επικίνδυνα ανάμεσα στο ethnic και στο κιτς. Με το Ζάρι πέρασε τα σύνορα

Τελικά κι εμείς γι αυτά καταλήξαμε να μιλάμε. Είναι φαίνεται αναπόδραστο. Ας ακούσουμε όμως τη Μαρίνα Σάττι, έτσι όπως όμορφα τη γνωρίσαμε, μήπως και ξεχάσουμε το Ζάρι