Από το 1995 μέχρι σήμερα, η περιοχή της Ελλάδας που έχει δεχτεί τις ισχυρότερες πιέσεις από τον ανθρώπινο πληθυσμό, η Αττική, αλλάζει ακόμα πιο βίαια, ακόμα πιο δραματικά. Η ανθρώπινη δραστηριότητα, κοινωνική, οικονομική και κυρίως πολιτική  εντατικοποιείται στα πλαίσια ενός στυγνού συστήματος το οποίο δεν επιτρέπει τη διεξαγωγή καμίας διαδικασίας ή λειτουργίας, η οποία δεν αποφέρει οικονομικό όφελος. Αυτό ακριβώς το οικονομικό όφελος ανάγεται σε απόλυτη και αδιαπραγμάτευτη αξία πάνω και πέρα από οποιαδήποτε επίπτωση στο περιβάλλον και συνεπακόλουθα και στην ποιότητα ζωής του ανθρώπου.

Ακόμα και αν η παραπάνω περιγραφή δεν μας λέει πολλά, όλοι έχουμε την γνώση ή την εμπειρία της τσιφλικοποίησης και οικοπεδοποίησης των δασών της Αττικής, τον τεμαχισμό τους και την πώληση τους ή τη μετατροπή των ποταμών της Αττικής σε δρόμους για την εξυπηρέτηση της οικονομίας. Δηλαδή την μετατροπή του αγαθού που λέγεται Φυσικό Περιβάλλον, γη, ποτάμι, νερό, ή ότι άλλο περιλαμβάνεται, σε εμπόρευμα και τη συμμετοχή του σε μία εμπορική δραστηριότητα η οποία στο τέλος παράγει κέρδη αποτιμώμενα σε αξιόγραφα (κάποτε) ή σε χρεόγραφα (σήμερα). Όταν όμως τα φυσικά αγαθά εξαντληθούν, ποια χρήματα μπορούν να τα ξαναδημιουργήσουν; Ποια χρήματα και ποια κέρδη μπορούν να δώσουν στις επόμενες γενιές, αυτά που η δική μας γενιά αφήνει να χαθούν για πάντα με την αδιαφορία της και τη συνενοχή της;

Η ίδια πολιτική που παράγει κέρδη για λίγους καταναλώνοντας το αγαθό των πολλών, διαμορφώνει τις συνθήκες διαβίωσης στον τόπο, δηλαδή τη μορφή των πόλεων, των οδών, των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, τη χωροθέτηση εγκαταστάσεων. Τελικά διαμορφώνει τον τόπο, πάντα με κριτήρια οικονομοκεντρικά και με στόχο το όφελος των ολίγων με ανάλωση του πλούτου που θα αντιστοιχούσε στους πολλούς

Ζώντας στην Αττική ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα παραπάνω καθημερινά. Είναι ο ερειστικός ιστός των σχεδιαζόμενων βαρβάρων παρεμβάσεων πάνω στον τόπο που ο ποιητής ονόμασε "φαιό νταμάρι".  Παρεμβάσεις που έχουν αφετηρία την κατανάλωση του τόπου είτε από μικρά συμφέροντα (ιδιωτική αυθαιρεσία) είτε το ίδιο το Κράτος -τον δίδυμο αδελφό της Βίας κατά τον Αισχύλο- το οποίο συνήθως συμπλέει με την προαναφερθείσα ιδιωτική αυθαιρεσία, προκειμένου να κάτσουν στο ίδιο αποκρουστικό τραπέζι και να χορτάσουν όλοι καταναλώνοντας αδηφάγα, τον τόπο και το μέλλον. Και όταν  αργότερα έρθει ο λογαριασμός, θα τους πουν με κυνικό Παγκάλειο ύφος πως «μαζί τα φάγανε»

Γνωρίζουμε πως τα πράγματα δεν είναι απλά. Γνωρίζουμε πως, όποιος προσπαθεί να αντισταθεί,  εκτός από τη βία και την αυθαιρεσία της εξουσίας, έχει να αντιμετωπίσει την αδιαφορία και την έχθρα πολλών συμπολιτών του.  Γνωρίζουμε πως ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει αφεθεί στην ιδιώτευση και την αδιαφορία.  Γνωρίζουμε πως ο σημερινός άνθρωπος, ο δυνάμει πολίτης, αντί να επιστρατεύει τον ορθό λόγο προτιμά να καταφεύγει στη θρησκοληψία και στις θεωρίες συνωμοσίας. Γνωρίζουμε πως, αντί να προτάσσει την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά, προτιμά να παρασύρεται από ρατσιστικές φωνές μίσους και πολεμικές ρητορικές. Γνωρίζουμε τη διάβρωση που έχει υποστεί από την κυρίαρχη υποκουλτούρα και τη φτηνή αισθητική. Γνωρίζουμε την ανύπαρκτη περιβαλλοντική του παιδεία. Αντιλαμβανόμαστε όμως  παράλληλα, πως έχουμε ένα χρέος τόσο απέναντι στη συνείδησή μας όσο και στις επόμενες γενιές.  Αντιλαμβανόμαστε  πως η σιωπή μας, μας καθιστά συνενόχους και τελικά  συνδαιτυμόνες των αδηφάγων.

Η σιωπή μας καθιστά συνενόχους και ενίοτε συνδαιτυμόνες των αδηφάγων. Επειδή περισσότερο πεινάμε για ύπαρξη και για καθαρή συνείδηση, φτιάξαμε τη σελίδα της atticavoice προκειμένου να ενισχύσουμε τη συλλογική δράση μέσω της αγνής, ανόθευτης ενημέρωσης, τον εντοπισμό και τη στηλίτευση των προσπαθειών υποβάθμισης της ζωής, της πολιτικής  και του μέλλοντός μας.

Στις στήλες της atticavoice, για τους συντάκτες αλλά και τους συνεργάτες που ενδεχομένως θα θέλουν να δημοσιεύσουν κάτι, θα ισχύει η Σωκρατική τριπλή διύλιση, όπως επιγραμματικά μπορούμε να την περιγράψουμε.

α.Τα άρθρα θα αναφέρονται σε αληθινά γεγονότα και η συντακτική ομάδα της Attica Voice ή ο υπογράφων συντάκτης θα φέρει αντίστοιχα την ευθύνη για το άρθρο του.
β.Θα προκύπτει κοινή ωφέλεια από τη δημοσίευση τους
γ.Δεν θα απευθύνουν προσωπικούς χαρακτηρισμούς και ύβρεις.

Ελπίζοντας στην ανταπόκριση των φίλων αναγνωστών, αλλά κυρίως στην ενεργή συμμετοχή όλων όσοι πιστεύουν πως μπορούν να διατηρήσουν τις αρχές μας και τη δεοντολογία μας, ξεκινάμε το ταξίδι μας που ευχόμαστε να μην έχει καταληκτικό λιμάνι αφού το κέρδος μας είναι και θα μείνει το ταξίδι το ίδιο.

Η Συντακτική Ομάδα του atticavoice.gr

Βρανάς Θεοδόσης

Κωστούλας Χρήστος

Λαζαρής Αντώνης

Σίμος Νίκος