Την Κυριακή 22/5 παραδόθηκαν στους Ουκρανούς πρόσφυγες που φιλοξενούνται στις κατασκηνώσεις του Δήμου Ζωγράφου στη Ραφήνα, τα είδη πρώτης ανάγκης που συλλέχθηκαν μετά από σχετικό κάλεσμα της atticavoice. Η ανταπόκριση του κόσμου ξεπέρασε κάθε προσδοκία, όμως η επίσκεψή μας στο χώρο όπου φιλοξενούνται οι πρόσφυγες και οι συζητήσεις που κάναμε εκεί, ανέδειξαν τη μεγάλη ανάγκη για επιπλέον βοήθεια.

Στο συγκεκριμένο χώρο φιλοξενούνται 37 άτομα, η πλειοψηφία των οποίων είναι ανήλικοι. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός 17χρονου, ο οποίος έχασε όλη του οικογένεια κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών. Η απόφαση για τη φιλοξενία των Ουκρανών προσφύγων ήταν του Δήμου Ζωγράφου, ο οποίος είναι αδελφοποιημένος με τη Μαριούπολη.

Όπως αντιληφθήκαμε, η απουσία του κράτους είναι τρανταχτή και η βοήθεια έρχεται ασυντόνιστα από διάφορες άλλες πηγές. Από την εκκλησία που φροντίζει για τη σίτιση, από τους Δήμους Ζωγράφου και Ραφήνας, από διάφορες ΜΚΟ και από διάφορους εθελοντές αλληλέγγυους. Οι ανάγκες όμως είναι μεγάλες και το ασυντόνιστο της βοήθειας κάνει επιτακτική την εθελοντική και αλληλέγγυα προσφορά. Δεσμευόμαστε λοιπόν για ένα νέο κάλεσμα συλλογής ειδών πρώτης ανάγκης, σε χρόνο και τόπο που θα ανακοινώσουμε σύντομα

Για τη δράση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες της Ραφήνας (και όχι μόνο), οι φίλοι της Attica Voice που παίρνουν ενεργά μέρος σε κάθε δράση αλληλεγγύης στην περιοχή, εδώ και χρόνια, έφτιαξαν την αφίσα που δημοσιεύουμε σήμερα. Σας καλούμε να την κοινοποιήσετε, προκειμένου να εξασφαλίσουμε τη μέγιστη συγκέντρωση ειδών που χρειάζονται αυτές οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.

Σημειώνουμε εδώ πως η στήριξη των προσφύγων δεν εξαντλείται στην παροχή ειδών διαβίωσης, αλλά πρέπει να έχουμε στον νου μας πάντα, το πως θα τους δώσουμε αυτά που χρειάζεται κάθε άνθρωπος για να νιώσει πράγματι καλοδεχούμενος στον τόπο μας. 

Ζούμε σε μία χώρα του «φαίνεσθαι» και τα γεγονότα –και δυστυχώς και οι άνθρωποι-  έχουν υπόσταση μόνο όσο τα φώτα της δημοσιότητας είναι εστιασμένα πάνω τους. Η διαπίστωση αυτή, η οποία κοντεύει να γίνει αξίωμα στην ελληνική καθημερινότητα, ίσχυσε και στην περίπτωση των Ουκρανών προσφύγων που μετά βαΐων, κλάδων και φωτογράφων, έγινε η υποδοχή τους στα μέσα του προηγούμενου Μαρτίου.

Με την υποδοχή, πλήθος επισήμων παρέστησαν για να προβάλλουν «τη συμπάθεια τους προς τον συνάνθρωπο», τον ικέτη, τον εκπατρισμένο. Πέρασαν όμως οι μέρες και ελλείψεις άρχισαν να εμφανίζονται. Ελλείψεις σε είδη τα οποία δεν περιλαμβάνονται στα συνηθισμένα είδη «άμεσης βοήθειας και αλληλεγγύης» στα οποία ανατρέχει ο νους μας, όταν ακούσουμε πως πρόσφυγες βρίσκονται στον τόπο μας και έχουν την ανάγκη της κοινωνίας μας. Οι ελλείψεις αυτές αφορούν σε είδη που έχουν ανάγκη μωρά, παιδιά, εγκυμονούσες γυναίκες και ηλικιωμένοι. Οι ασθενέστερες ομάδες προσφύγων δηλαδή.

Ακόμα και αν η εκκλησία φροντίζει για την καθημερινή διατροφή των ανθρώπων και τους παρέχεται υποτυπώδης στέγη σε κατασκηνώσεις, ανάμεσα στους πρόσφυγες βρίσκονται μωρά και παιδιά που έχουν ανάγκη από βρεφικές και παιδικές τροφές. Υπάρχουν ηλικιωμένοι που έχουν ανάγκη από ζεστά ρούχα για τον φετινό  παρατεταμένο χειμώνα, αλλά και αξιοπρεπή ρούχα για να μπορέσουν να βγουν και να κυκλοφορήσουν χωρίς να τραβάνε τα αδιάκριτα (και συχνά  οικτίροντα) βλέμματα.

Εδώ η κοινωνία μας καλείται να παρέμβει και να βοηθήσει, έστω από το υστέρημα της. Εκείνοι που κανονικά θα έπρεπε να φροντίσουν για τους ανθρώπους αυτούς, έχουν αποφασίσει πως μακαρόνια, ζάχαρη, γάλα εβαπορέ και χαρτί υγείας είναι τα μόνα απαραίτητα. Άντε και μερικά ρούχα που προέρχονται από ξεσκαρτάρισμα της ντουλάπας των συμπονετικών. Ζητείται αλληλεγγύη και όχι συμπόνοια

• Σας καλούμε σε μία συγκέντρωση αγαθών που είναι απαραίτητα για βρέφη (υπάρχουν και εγκυμονούσες γυναίκες στην κατασκήνωση). Ρούχα και για τις εγκυμονούσες. Είδη για την ατομική τους υγιεινή. Για τις μητέρες και τα μωρά.
• Επίσης, βρεφικά γάλατα και πάνες όλων των μεγεθών, από το 1 ως το 7. Επίσης πάνες βρακάκια για μεγαλύτερα παιδιά. Ανοιχτές πάνες, Πάνες βρακάκι, Μωρομάντηλα, Υποσέντονα
• Αφρόλουτρα και σαμπουάν για μωρά, πετσέτες. Βραστήρες για τα μπιμπερό (αν υπάρχουν) καθώς και μπιμπερό
• Παιδικές τροφές (όχι γαλακτοκομικά που χρειάζονται ψυγείο)
• Ειδικές τροφές, για παιδιά που έχουν αλλεργίες (ενδεικτικά μας είπαν οι γυναίκες και αναφέρουμε το σκεύασμα των φωτογραφιών) και μωρά με ιδιαίτερες διατροφικές ανάγκες 

Για τους ηλικιωμένους, ενδύματα, παντόφλες και παπούτσια. Υπάρχει ιατρική και φαρμακευτική μέριμνα, μέχρι στιγμής

Η συγκέντρωση της βοήθειας θα γίνει στη Ραφήνα, στην πλατεία Δημητρακού 8 (απέναντι από τον "Καίσαρα") την Κυριακή 15/5/2022 και ώρες 12:00-14:00  οπότε στο τέλος, θα πάμε να τα παραδώσουμε και να μιλήσουμε με τους ανθρώπους. Η ανθρώπινη συναναστροφή βλέπετε, ούτε αγοράζεται ούτε πουλιέται, ούτε συλλέγεται.

Στην ευτυχή περίπτωση που η προσφορά ξεπεράσει τις τοπικές ανάγκες, υλικό βοήθειας θα κατευθυνθεί προς τους πρόσφυγες που φιλοξενούνται στην Ελευσίνα. Η αλληλεγγύη δεν έχει γεωγραφικούς περιορισμούς ούτε σύνορα

Αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο του Αλέξανδρου Μπίστη, πολιτικού επιστήμονα, το οποίο γράφτηκε με αφορμή τη ρώσικη εισβολή και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η φράση του συγγραφέα πως «υπό συνθήκες πώρωσης είναι αδύνατο να συνεννοηθούμε» ξεκαθαρίζει την εικόνα της υποβολιμαίας σύγχυσης που προκαλούν όσοι επιδιώκουν θυμικές αντιδράσεις από ελεγχόμενους, αδρανείς ανθρώπους. Τέλος προτείνει και έναν οδικό χάρτη προς την ειρήνη, ο οποίος έχει ως βασικούς κόμβους την άμεση κατάπαυση του πυρός, την απόσυρση των στρατευμάτων της ρωσικής εισβολής, την αποτροπή περαιτέρω επέκτασης του ΝΑΤΟ καιτ η διασφάλιση της ουδετερότητας και της αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας.

Πώρωση (η)

του Αλέξανδρου Μπίστη, πολιτικού επιστήμονα

Ο άνθρωπος ο πωρωμένος

είναι ο αναίσθητος από ηθική άποψη,

που η συνείδησή του έχει απονεκρωθεί.

Γ. Σαραντάκος

Μετά το φιάσκο που υπέστησαν στη Βουλή η κυβέρνηση της ΝΔ και οι υποστηρικτές τής Δυτικής προπαγάνδας από την ομιλία του Ζελένσκι και των … εκλεκτών καλεσμένων του, και ενώ κορυφαία στελέχη τού κυβερνώντος κόμματος διαχώριζαν με έμφαση τη θέση τους, ο Πρωθυπουργός εξέδωσε τετράλεπτο διάγγελμα για να μας εξηγήσει τι έγινε εκείνο το βράδυ στη Βουλή, στο οποίο, όμως, δεν βρήκε να μας πει μια κουβέντα για το συγκεκριμένο περιστατικό, που μάλλον δεν συνέβη ποτέ ή, έστω, είναι ανάξιο σχολιασμού.

Η παντελής αδυναμία τού Κ. Μητσοτάκη να παραδεχθεί ότι «δεν πήγε πολύ καλά αυτό», υποδηλώνει την πεποίθηση ότι αν δεν το αναγνωρίσει μπορεί και να μη συμβαίνει, αδυνατώντας να αντιληφθεί (ή αδιαφορώντας συνειδητά για) το γεγονός πως όσο περισσότερο αποκλίνει ο λόγος του από την κοινή αντίληψη για τα πράγματα, τόσο περισσότερο φθίνει η (όποια) αξιοπιστία του. Αυτή η τυφλότητα, ως προς το πριόνισμα του κλαδιού πάνω στο οποίο κάθεται, έχει όνομα: ονομάζεται πώρωση και αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της σημερινής συγκυρίας.

Σε πολύ δυσκολότερη θέση από τον Κ. Μητσοτάκη, ασφαλώς, ο Β. Ζελένσκι, ο Ουκρανός πρόεδρος μαριονέτα, περιφέρει τη δική του πώρωση ανά τις χώρες της Δύσης, εκλιπαρώντας τις να ξεκινήσουν επιτέλους τον Γ’ Παγκόσμιο. Μη ελέγχοντας στην πραγματικότητα κανέναν μηχανισμό στη χώρα του, την έχει ήδη σύρει μαζί με τον λαό της σε έναν καταστροφικό και αχρείαστο πόλεμο, εξυπηρετώντας τους επιθετικούς σχεδιασμούς της Δύσης, μετατρεπόμενος σε τραγική φιγούρα που αποδεικνύει πόσο ολέθρια είναι η ανάθεση κεντρικών πολιτικών αποστολών σε μη πολιτικά πρόσωπα και ιδίως χωρίς τη στήριξη ισχυρών κομμάτων.

Η Ε.Ε., από την άλλη, αντί να παίξει κατευναστικό ρόλο, κλιμακώνει συνειδητά την αντιπαράθεση, έχοντας παραδοθεί ολοκληρωτικά στο ΝΑΤΟ. Η πώρωση των ηγετών της υπονομεύει την οποιαδήποτε ειρηνευτική πρωτοβουλία και παρατείνει έναν πόλεμο που θα έπρεπε να είχαν αποτρέψει, αλλά προτίμησαν να τον σχεδιάσουν, να τον προκαλέσουν και να τον υποκινήσουν μεθοδικά, χρησιμοποιώντας τις φασιστικές δυνάμεις της Ουκρανίας ως πολιορκητικό κριό. Αφού απέτυχαν να οδηγήσουν τον -ασφαλώς αδίστακτο, κυνικό και απολυταρχικό- Πούτιν και τη Ρωσία σε αιματοκύλισμα στις μεγάλες πόλεις της Ουκρανίας, επιδιώκουν να τον εγκλωβίσουν σε ένα παρατεταμένο μέτωπο φθοράς με γνώμονα το blame game, αποδεικνύοντας ότι όχι μόνο δε δίνουν δεκάρα για τον «ηρωικό Ουκρανικό λαό» και «τον δίκαιο αγώνα του», αντίθετα τον προορίζουν για πρόβατο στη σφαγή. Με απαγόρευση των ρωσικών ΜΜΕ στη «φιλελεύθερη» και «δημοκρατική» Ευρώπη, με βαριές οικονομικές και εμπορικές κυρώσεις, αλλά μέχρι και με αναστολή συμμετοχής της Ρωσίας στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΟΗΕ, αυτό που τελικά πέτυχαν ήταν να ενισχύσουν τον Βλ. Πούτιν, στο εσωτερικό της Ρωσίας, παρά τις αντίθετες δημόσια διακηρυγμένες προθέσεις τους.

Στην καθ’ ημάς πώρωση, από τις ανεκδιήγητες απαγορεύσεις καλλιτεχνικών παραστάσεων και τις μετονομασίες έργων τέχνης, μέχρι τις διπλωματικά μυωπικές απελάσεις διπλωματών και έναν ανιστόρητο αντιρωσικό φανατισμό και ρατσισμό, η κυβέρνηση της ΝΔ στοχοποίησε τη χώρα ταυτίζοντάς τη τυφλά με την παρακμάζουσα Δύση και προβάλλοντάς τη παγκοσμίως ως «πρώτο τσιράκι του νταή». Ταυτόχρονα, με πρωτοβουλία των «μενουμευρωπαίων», καλλιεργείται νέος διχασμός και νέα πόλωση, παγιδεύοντας και πάλι τον κόσμο της κοινωνικής και πολιτικής ανυπακοής στα ψευτοδιλήμματα που θέτει το «ακραίο κέντρο» (όπως και με την πανδημία, την απαγόρευση κυκλοφορίας, τα εμβόλια κλπ), με συχνά άκριτη αποδοχή και αναπαραγωγή αφηγημάτων που είναι αδύνατον να διασταυρωθούν ένθεν και ένθεν, με αδυναμία διαφωνίας με ανοχή στη διαφορετική γνώμη χωρίς δαιμονοποίηση, ύβρεις και προσβολές. Δηλαδή, πώρωση.

Υπό συνθήκες πώρωσης, είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνεννοηθούμε, ακόμα και για τα βασικά. Αλλά ας το δοκιμάσουμε: δεν υπάρχει πόλεμος χωρίς εγκλήματα πολέμου. Δεν υπάρχει πόλεμος χωρίς αιτία κι αφορμή, χωρίς εισβολέα, χωρίς θάνατο και δυστυχία, χωρίς βαρβαρότητα, θηριωδίες, πόνο και ξεριζωμό. Γι’ αυτό, από θέση αρχής, και όχι «γενικά και αφηρημένα», όπως υποκριτικά κραυγάζει το ακραίο κέντρο που δεν χάνει αφορμή να απαιτεί δηλώσεις νομιμοφροσύνης, το ζητούμενο είναι ένα και μοναδικό: ΕΙΡΗΝΗ! Αλλά χωρίς πώρωση. Γιατί, ως γνωστόν, δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη. Όπως δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς τη μεγάλη εικόνα, από την οποία μας απομακρύνει η περιπτωσιολογία και οι αμφισβητούμενες «πληροφορίες ζωντανά από το μέτωπο» που αντιμετωπίζουν τον πόλεμο σαν ριάλιτι.

Είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία ένας πόλεμος στον οποίο η Ρωσία επιδιώκει να κατακτήσει την Ουκρανία; Είναι, μήπως, ένας πόλεμος στον οποίο η Δύση υπερασπίζεται το «ιερό δικαίωμά των Ουκρανών στον ΝΑΤΟϊσμό»; Όχι, τίποτα από τα δύο. Είναι κυρίως ένας πόλεμος ΝΑΤΟ (ΗΠΑ) – Ρωσίας (με την Κίνα στο βάθος), στο έδαφος της Ουκρανίας, για την ανακατανομή των σφαιρών γεωπολιτικής ισχύος, για έλεγχο των ροών της ενέργειας και του εμπορίου, με πρόσχημα την αυτοδιάθεση του ουκρανικού λαού.

Η  Δύση φαίνεται να νομίζει ότι μπορεί να επεκτείνεται ανεξέλεγκτα σε όλον τον πλανήτη, σαν να μην υπάρχουν άλλες δυνάμεις με συμφέροντα έξω από αυτή, παραμένοντας πωρωμένη με το δόγμα του «τέλους της Ιστορίας» και τον μονοπολικό κόσμο. Οι λαοί της, απ’ την άλλη, δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από τη διαιώνιση, και την εκτράχυνση, αυτού του μοντέλου. Κατά συνέπεια, δεν έχουν και κανένα συμφέρον να αυτοπαγιδεύονται στο δίλημμα «ΝΑΤΟ ή Ρωσία», υποστηρίζοντας το αφήγημα ή προβάλλοντας τα εγκλήματα που αποδίδει η μία εμπόλεμη πλευρά στην άλλη. Ειδικά, μάλιστα, όσο ο Julian Assange αργοπεθαίνει στη φυλακή αντιμετωπίζοντας απίθανες κατηγορίες, σε μια παρατεταμένη θεσμική απόπειρα φυσικής εξόντωσής του, αντιμετωπίζοντας ποινή φυλάκισης 175 χρόνων σε περίπτωση που τελικά όντως εκδοθεί στις ΗΠΑ, επειδή αποκάλυψε εγκλήματα πολέμου, κάθε ΝΑΤΟϋποκινούμενη οιμωγή περί εγκλημάτων πολέμου είναι φρικτά προσχηματική και υποκριτική και θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται με εξαιρετική δυσπιστία και να μην αναπαράγεται από πρόσωπα και συλλογικότητες της κοινωνικής και πολιτικής ανυπακοής. Πολύ περισσότερο, όταν οι ΗΠΑ υποδαυλίζουν από μακριά την ένταση, με το προαναγγελθέν εξοπλιστικό πρόγραμμα της Γερμανίας να είναι το κερασάκι στην τούρτα της υποκρισίας της Δύσης, που αυτοπαρουσιάζεται ως ειρηνευτικός παράγοντας. Από όποια σκοπιά και αν το εξετάσουμε, η πώρωση οδηγεί στην αποδοχή της προοπτικής ενός γενικευμένου πολέμου μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων, στο όνομα -φυσικά- της δημοκρατίας και της ειρήνης.

Σε κάθε άλλη περίπτωση πλην της πώρωσης, αυτός δεν είναι ο πόλεμός μας. Οι δυνάμεις της κοινωνικής και πολιτικής ανυπακοής δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από την παράτασή του. Η εμπλοκή της χώρας μας σε αυτόν τον ακραίο τυχοδιωκτισμό αποτελεί έγκλημα της πολεμοχαρούς κυβέρνησης Μητσοτάκη, και πρέπει να τερματιστεί. Δεν νοείται καμία στήριξη στα ιμπεριαλιστικά σχέδια της Δύσης, μόνο η απαίτηση για κατάπαυση των εχθροπραξιών και επιστροφή στον δρόμο της διπλωματίας για την αποκατάσταση της ειρήνης στην περιοχή και την αποτροπή περαιτέρω ξεριζωμού του ουκρανικού λαού. Βασικοί κόμβοι του δρόμου προς την ειρήνη είναι η άμεση κατάπαυση του πυρός, η απόσυρση των στρατευμάτων της ρωσικής εισβολής, η αποτροπή περαιτέρω επέκτασης του ΝΑΤΟ και η διασφάλιση της ουδετερότητας και της αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας και όχι διάφορα απλουστευτικά σχήματα περί «καταδίκης του επιτιθέμενου» και «αλληλεγγύης στον αμυνόμενο». Εκτός αν όσες/όσοι εξακολουθούμε να επιθυμούμε και να επιδιώκουμε έναν δικαιότερο κόσμο προεξοφλούμε ότι δεν θα βρεθούμε ποτέ εγκαλούμενοι ως επιτιθέμενοι στο μοντέλο που διαιωνίζει τους πολέμους, την αδικία και την πώρωση.

Πηγή

Τα όσα διαδραματίστηκαν στις 3/4/2022 στην Αθήνα, ποτέ δεν τα μάθαμε. Κάποιοι ανεγκέφαλοι ή απλά αδιάφοροι, παράγοντες επέτρεψαν να πραγματοποιηθούν 2 πορείες, με  επίκεντρο τον ρωσοουκρανικό πόλεμο που μαίνεται αυτόν τον καιρό, Μία ειρηνική αυτοκινητοπομπή  "Για την ειρήνη στη Ρωσία" και μία πορεία Ουκρανών και άλλων. Έλληνες συμμετείχαν και στις δύο πορείες, όπως και άνθρωποι από άλλες χώρες. Όταν από λάθος καθοδήγηση των υπευθύνων της ασυνομίας οι πορείες συναντήθηκαν έγιναν επεισόδια που βίωσαν μεγάλοι και παιδιά. Κανείς δεν μετέδοσε τι ακριβως εγινε. Η φίλη της Attica Voice, η Anna Koroteeva η οποία ζει στην Ελλάδα 20 χρόνια με τον Έλληνα σύζυγο της και τα παιδιά τους, μας μεταφέρει μία εικόνα των γεγονότων αλλά κυρίως απευθύνει έκκληση για τον τερματισμό του "νέου ρατσισμού" που εκτός από την Ευρώπη κυκλοφορεί και στην Ελλάδα. Αυτός ο ρατσισμός  καλλιεργείται στη χώρα από όλα τα συστημικά μέσα και την ίδια την κυβέρνηση και ονομάζεται ρωσοφοβία. Με την έκκληση της αυτή ζητάει ειρήνη, δίκαια ειρήνη χωρίς εθνικισμούς και ρατσισμό. Για έναν κόσμο που πρέπει να επιστρέψουμε στα παιδιά, γιατί σ' αυτά ανήκει

πηγή φωτογραφίας Tzafnews

Αθήνα 3 Απριλίου 2022 - "Γιατί φέρνεις τον πόλεμο στην Ελλάδα;"

γράφει η  Anna Koroteeva

Δεν θα μιλήσω σήμερα για τον Πούτιν, για τον Ζελενσκι, για την στάση της ελληνικής κυβέρνησης, για τους δημοσιογράφους και την προπαγάνδα τους. Σήμερα θα σας πω για τους ανθρώπους που ζούνε στην Ελλάδα και  ξαφνικά έχουν γίνει οι εχθροί της χώρας.

Για τους ανθρώπους που τα παιδία τους γεννήθηκαν στην Ελλάδα.

Για τους ανθρώπους, για τους οποίους η Ελλάδα έχει γίνει δεύτερη Πάτριδα.

Για τους ανθρώπους που σήμερα ακούνε τις συμβουλές να προσέχουν, από εδώ και πέρα, να μην μιλούν πολύ την γλώσσα τους στους δρόμους και σε καμία περίπτωση να μην αντιδρούν στην αδικία των τελευταίων ημερών.

Θέλω να σας πω για την επίθεση σε ένα μικρό κοριτσάκι, μόνο και μόνο επειδή τυχαίνει ένας από τις γονείς της να έχει ρωσική υπηκοότητα. Κανένα κανάλι δεν είπε για το τρόμο που έχει βιώσει το παιδί, κανένας δημοσιογράφος δεν αναρωτήθηκε γιατί έγινε αυτό στην χώρα του, κανένας επίσημος εκπρόσωπος δεν καταδίκασε αυτή την επίθεση. ¨Έτσι όμως έρχεται και η  συνέχεια!  Χωρίς την τιμωρία, χωρίς την δικαιοσύνη θα δούμε το χάος στους δρόμους της Ελλάδας και δεν θα ξέρουμε πως θα έχουμε φτάσει εκεί.

Όπως ξέρετε στις 3 Απριλίου 2022 πραγματοποιήθηκαν δύο παράλληλες εκδηλώσεις στον κέντρο της Αθήνας. Μία ήταν η αντιπολεμική Ουκρανική εκδήλωση και μία η ειρηνική αυτοκινητοπομπή κατά του ρατσισμού και της ρωσοφοβίας. Για την αυτοκινητοπομπή που έγινε «Για την Ειρήνη με τη Ρωσία»  είχαν ενημερωθεί και το Τμήμα Επιχειρήσεων της ΓΑΔΑ αλλά και  η Διευθύνσεις Τροχαίας Αττικής και Καλλιθέας. Τώρα, το ποιος έδωσε το το πράσινο φως το να γίνουν αυτές τις δύο εκδηλώσεις ταυτόχρονα...παραμένει άγνωστο.

Θέλω να σας πω και ότι μία μέρα πριν, η πρεσβεία της Ουκρανίας στην επίσημη σελίδα της εξέφρασε την γνώμη της για την εκδήλωση. Συγκεκριμένα εξέφρασε  τη Βαθιά της ανησυχία, ότι η συγκεκριμένη εκδήλωση είναι μια προσπάθεια να αποσπάσει την προσοχή της Ευρωπαϊκής κοινωνίας από τον εγκληματικό πόλεμο που διεξάγεται εναντίον της Ουκρανίας.

Οι περισσότεροι Ρώσοι που ζουν στο εξωτερικό «κυριολεκτικά» αυτές τις στιγμές σκοτώνουν πολίτες στην Ουκρανία, χωρίς έλεος, χωρίς να νοιάζονται  ούτε για παιδιά ούτε για τους ηλικιωμένους. Και κάπως έτσι, με αυτά τα λόγια ο επίσημος εκπρόσωπος της Ουκρανίας δήλωσε ότι όλοι οι Ρώσοι, ανεξάρτητα με το αν συμφωνούν με την εκστρατεία της Ρωσίας στην Ουκρανία, είναι  δολοφόνοι.

Ζήτησαν να μην επιτραπεί η πομπή για την Ειρήνη με τη Ρωσία. Και ρωτω: Στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία πως γίνεται να ζητάς την απαγόρευση της εκδήλωσης κατά του ναζισμού και του ρατσισμού;

Να πούμε ότι στην αυτοκινητοπομπή συμμετείχαν γύρω στα 120 αυτοκίνητα και ότι η συντριπτική πλειοψηφία ήταν ¨Έλληνες πολίτες. Η ειρηνική πομπή πέρασε την Βουλή των Ελλήνων στην Σύνταγμα χωρίς να συμβεί κάποιο σοβαρό περιστατικό, παρόλο που απέναντι στην πλατεία είχε πολλούς Ουκρανούς και Γεωργιανούς. Φυσικά κάποιοι α πό αυτούς έκαναν μια προσπάθεια να σταματήσουν τα αυτοκίνητα, αλλά δεν τους άφησαν οι άντρες των ΜΑΤ. Φτάνοντας στην Ομόνοια όμως είδαν ότι η αστυνομία είχε κλείσει το δρόμο προς την πλατεία και τους είπαν να στρίψουν στην οδό Μενάνδρου. Εκεί κυριολεκτικά βρεθήκανε στην παγίδα. Και στις δυο πλευρές υπήρχαν Ουκρανοί και Γεωργιανοί. Μπροστά υπήρχε κόκκινο  φανάρι και κανείς δεν μπορούσε να προχωρήσει. Τότε κάποιοι άνδρες αποφάσισαν να επιτεθούν σε ένα αυτοκίνητο, στο οποίο -στο πίσω κάθισμα-  υπήρχαν- μια Ρωσική σημαία, μια ελληνική σημαία και ένα επτάχρονο κορίτσι.

Σας μεταφέρω την περιγραφή της μητέρας της μικρής για το περιστατικό:

«Οι δυο άνδρες ξαφνικά τράβηξαν την Ρωσική σημαία απο τα χέρια της κόρης μου και την χτύπησαν με το κοντάρι (υπάρχει και το σχετικό βίντεο). Στη συνέχεια τράβηξαν και την ελληνική σημαία, με την οποία έσπασαν το αριστερό τζάμι του αυτοκινήτου. Το παράδοξο είναι, ότι όλο αυτό έγινε μπροστά στα μάτια των αστυνομικών οι οποίοι δεν έκαναν καμία προσπάθεια να σταματήσουν την επίθεση. Το μόνο που έκαναν, ήταν να μας πουν να φύγουμε γρήγορα, κάτι που ήταν τελείως ανέφικτο. Εγώ φώναζα να μην χτυπάνε το παιδί, αλλά ήταν σαν να μίλαγα στο τοίχο».

Φυσικά η οικογένεια έτρεξε στο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες και μετά στην αστυνομία για να κάνει την σχετική καταγγελία και να ασκήσει μήνυση κατ' αγνώστων. Εδώ να σημειώσω, ότι το κορίτσι έχει και Ελληνική υπηκοότητα, όπως και ο πατέρας της, ο οποίος συμμετέχοντας σε μια ειρηνική πορεία βρέθηκε με τραυματισμένο παιδί και σπασμένο αυτοκίνητο. ¨Αρα, εδώ δεν μιλάμε για την επίθεση μόνο στους Ρώσους πολίτες, αλλά για την επίθεση προς τους Έλληνες στην ίδια τους την χώρα. Αυτό πρέπει να γίνει γνωστό και να το δει ο κόσμος. Δεν έχει σημασία αν το παιδί είναι από την Ρωσία η από την Αλβανία η από την Ουκρανία. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να πονέσει κανένα παιδί. Αν θεωρούμε τώρα ότι χτυπώντας τα μικρά παιδία μπορούμε να αποδείξουμε το δίκιο μας, τότε σίγουρα έχουμε αποτύχει σαν κοινωνία.

Μπαίνοντας σε διάφορα ρωσικά γκρουπ στο Facebook, που κάποτε ήταν ο χόρος με γέλια και χαρούμενες φωτογραφίες, διαπιστώνω πως  τώρα έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης. Βλέπω σχόλια τύπου «Αφού στηρίζετε εσείς το πόλεμο τι περιμένετε από εμας;»

Και απαντάω: Δεν στηρίζουμε εμείς κανένα πόλεμο! Ούτε στην Ουκρανία ούτε στην Υεμένη ούτε στην Παλαιστίνη. Απλά προσπαθούμε να σας δείξουμε, ότι όλη η Ευρώπη έχει καταδικάσει έναν ολόκληρο λαό χωρίς να τον ακούσει.

Προσπαθούμε να σας δείξουμε, ότι η παράλογη και γι’ αυτό απαράδεκτη μάχη της Ευρώπης με ότι Ρωσικό υπάρχει, μερικές φορές φτάνει σε μια πραγματικά γελοία κατάσταση.

Εμείς δεν θέλουμε πόλεμο. Και σε καμία περίπτωση πόλεμο σε μια χώρα, που όλοι την  αγαπάμε και στην οποία έχουμε διαλέξει  να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. Για τα παιδία μας πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να σταματήσει ο πόλεμος και όχι να ανάβουμε και άλλες φωτιές. Αυτό χρωστάμε στα παιδία μας. Και αυτό προσπαθούμε να σας πούμε.

Anna Koroteeva